Masumiyet Anları

Konu: Masumiyet Anları Ptsi 30 Mart 2009, 18:17

Matt ve Jess göl kenarındaki çimenliğe yatalı neredeyse yarım saat oluyordu.
Güneşli bir Cumartesi Parlayan Göl'e gelmek için mükemmel bir zamanlamaydı. Hasır piknik sepeti mavi konverslerinin hemen yanındaydı,içi tıklım tıklım yiyeceklerle doluydu. Matt esneme taktiğiyle sol kolunu Jess'e dolamış muhabbet ediyordu.
O an romantik filmlerin en mükemmel anlarından birinde gibiydi Matt,hani şu trajik olaydan hemen önce yeni çıkmaya başlamış sevgililer gibiydiler. Gerçi,zaten öyleydiler.

Matt hemen dibindeki karahindibağı koparıp gülerek Jess'in kulağına taktı
Geldiğimiz iyi oldu, kütüphanede fazla takılmaktan ciğerlerim tozla dolacaktı!
Hemen yanındaki siyah pürüzsüz taşı alıp güneş ışığıyla parıldayan göle fırlattı ve gözlerini üstlerinde süzülen bulutlara dikti. Saatlerdir Jess'in rahatı bozulmasın diye gerinemiyordu,kasları iyice uyuşmuştu.Derin bir nefes alıp verdi,ciğerleri itiraz edercesine sızladı. Jess'e bakabilmek için başını hafifçe sola eğdi
Hayatından memnun musun şimdi? diye mırıldandı sakince.Sonra pozisyonunu bozmadan sepete uzandı ve içindeki elmalardan birini yakalayıp büyük bir ısırık aldı.

Konu: Geri: Masumiyet Anları Ptsi 30 Mart 2009, 20:02

Zamanını bilmediği bir süredir çimenlerin üstünde uzanıyorlardı. Hiç bu kadar rahat ve mutlu olduğunu hatırlamıyordu. Burası ne kadar güzel bir yermiş meğer diye aklından geçirdi. Ama bunları hissetmesinin tek sebebi kendisine kolunu dolamış, biraz ötesinde neşeli neşeli konuşan Matt'in varlığıydı.

Geldiklerinden beri yüzündeki hafif gülümseme ifadesi değişmemişti. Aslında ne kadar belli etmek istemese de tedirgin ve ne yapacağını şaşırmış durumdaydı. Tam anlamıyla birbirlerine duygularını açıklamadan önce herşey daha kolay gözüküyordu. Mesela, Matt'e yaklaşmak bile bu kadar zor gelmiyordu.

Matt yanlarındaki karahindibağı kopardı ve Jess'in kulağına taktı. Gülümsediğini biliyordu ve nedeni de Jess'in yanaklarının hafif hafif kızarmaya başlamasıydı.

Geldiğimiz iyi oldu, kütüphanede fazla takılmaktan ciğerlerim tozla dolacaktı!

Aynı durum Jess için de geçerliydi. Dönem sonuna gelmişlerdi ve sınavlar başlamıştı. Yine de bugün, bütün o çalışmalarla geçen vakte deyeceğe benziyordu.
Matt gözlerini bulutlara dikmişti, Jess de ona. Zaten Matt kendisine bakarken gözlerini indirmek zorunda kalıyordu. Özellikle konuşurken, ne diyeceğini unutyordu kafası allak bullak oluyordu. Jess onu izlemeye devam ederken Matt derin bir nefes aldı ve başını yana eğdi. Yaklaşık yarım saattir kıpırdamamıştı. Matt'in kollarında olmak da güven ve sıcaklık hissi uyandırıyordu. Göz göze gelmişlerdi, zaten aradaki mesafe de oldukça azdı. Jess uzun uzun bakmak istiyordu. Ama aynı zamanda da kafası karışmıştı yine, konuşmamasını umarken onun güzel sesini duydu :

Hayatından memnun musun şimdi?

Evet, çok..

Konuşmak için ağzını açtığında nefes almayı unuttuğunu farketti. Aşk, gerçekten sağlığa oldukça zararlıydı. Matt hiç pozisyonunu bozmadan ilerideki sepete uzandı. Yanlarında bir sürü şey getirmişlerdi. Kırmızı elmadan büyük bir ısırık aldı halinden memnun gözüküyordu.
Jess'in iki eli karnının üstünde duruyordu. Havayı içine iyice çekmek için derin bir nefes aldı. Matt kıpırdayınca onun kokusu da daha belirginleşti. Gerçekten bir insan bu kadar güzel kokabilir miydi? Yumuşak ve büyüleyici...

Bunun hiç geçmemesi gibi saçma bir umutla Matt'e daha fazla yaklaştığını farketmemişti. Esen rüzgarla bir yaprak parçası Matt'in karnına düştü. Jess tabii ki onun orada kalmasını istemezdi. Hem Matt almak için de ayrıca çaba sarf etmemeliydi. Bunun dışında başka bir amacı olmaksızın, yaprağı almak için elini Matt'in göğsüne doğru uzattı. Yaprağı tutmuştu ama çekmeye gerek görmüyordu. Böyle kalmasında sakınca yoktu.

Aah..!

Hala karnında duran eline tüylü ve sıcak birşey değince ödü patlamıştı. Puffy'yi de şatoda sıkılmaması için yanında getirdiğini hatırladı. Kafasını ona çevirip ters bir bakış attı bir an sonra geri çevirdiğinde bundan eser yoktu.
Puffy eline sürtünüp duruyordu. Kıskanıyor muydu? Belki. Onu getirmekle hata yaptığını düşündü.

Sanırım, onu getirmemeliydim.

dedi ve dudağını büküp Matt'e bakmaya devam etti.

Matt göğsündeki eli tutup gözünü bulutlara dikti.Üstüne sıcak ve tatlı bir uyku çöküyordu yavaş yavaş. Şu an ne kadar huzurlu olduğunu düşünse de içinde heran bir sorun çıkacakmış gibi bir his vardı.Yine de ona aldırmamak çok kolaydı,şu an çok kolaydı...

Aniden gökten mi yerden mi nereden geldiği belli olmayan bir tüy yumağı göğsüne atlayıverdi. Basit bir tüy yumağı olmak için çok ağırdı!Kafasını kaldırıp ağırlığın durduğu yere baktı.Puffy,Jess'in pofuduk sinir bozucu kedisi, Jess'in eline sürtünüp duruyordu.

Kıskanç... dedi Matt kediye kötü bir bakış atıp. Ağzına dolan kedi tüylerini dudaklarından topladı

Sanırım, onu getirmemeliydim. dedi Jess dudak büküp.Matt göz ucuyla Jess'e baktı ve sırıttı

En azından seni kıskanan tek ben değilim!
Yeniden Puffy'e döndü ve boşta olan elinin parmağını yalandan tehdit edercesine salladı;

Bana bak adamım, Jess benim! Sen gidip kendine tüylü tüysüz dört patili pisi pisi hatunlar bulsan iyi olur... Neyse zıpla bakalım artık,ciğerlerimi eziyorsun...
Kediyi kovaladı üzerinden. Kedi çimene indiğinde "miyk!" gibi bir ses çıkardı.Bu aynı sıkıldığında tiz ses çıkaran plastik oyuncakların sesi gibiydi. Matt havada elini sallayıp uçuşan tüylerden kaçındı.

Puffy'e manita ayarlasan iyi olacak sanırım sana aşık! dedi Matt sesindeki bariz alaycı tonla.Sonra yine kafasını nemli çimlere attı ve üzerinden geçen buluta şekil uydurmaya başladı. Ejderhaya ne kadar çok benziyordu...

Matt kediye döndü ve :

En azından seni kıskanan tek ben değilim!

Jess bunun üzerine gülmeye başladı. Bu kedi gerçekten kafayı yemişti. Matt Jess'in elini tutmayı bırakmadı ve diğer eliyle Puffy'e dönüp salladı.

Bana bak adamım, Jess benim! Sen gidip kendine tüylü tüysüz dört patili pisi pisi hatunlar bulsan iyi olur... Neyse zıpla bakalım artık,ciğerlerimi eziyorsun...

dedi ve üstüne çıkan kediyi kovdu. Aşağı indiğinde iğrenç bir ciyaklama sesi duyuldu. Bütün tüyleri havada uçuyordu. Jess hiç rahatını bozmadı tüyler kahverengi hırkasının üstüne düşüyordu.
Sadece sahibini seviyordu ve paylaşmaktan hoşlanmıyordu. Belki bir kediye göre biraz fazla ama yine de sevimliydi. İkisinin de haline bakarak gülüyordu.

Puffy'e manita ayarlasan iyi olacak sanırım sana aşık!

Bunun üstüne Jess kaşlarını biraz çattı. Matt bulutlara dalmış gidiyordu. Jess de kafasını yana yatırmış ona bakıyordu.

Aşık değil, sadece sahibini seviyor. Onunla eskisi gibi ilgilenmiyorum, biraz kıskanması normal değil mi ?

Sonra daha rahat devam etti :

Belki de dediğin gibi yapmalıyım. Ona birini bulacağım, çok yalnız. O zaman bizi rahat bırakabilir

dedi ve sevimli sevimli gülümsedi. Dönemin bitmek üzere olduğu aklına geldi. Okul varken çok sık görüşüyorlardı ama tatilde ne olacaktı? Aynı yerlerde olsalar bile Jess'in evden çıkması imkansız gibi birşeydi. Zeten bir büyücüyle beraber olacağını söylese bile kimse inanmayacaktı.

Yazın nerede olacaksın? Yani.. çok az da olsa görüşme şansı olabilir mi diye...

Aşık değil, sadece sahibini seviyor. Onunla eskisi gibi ilgilenmiyorum, biraz kıskanması normal değil mi ?

Matt gözlerini gökyüzünden ayırmadan düşündü.Ejderha bulut devasa pençeleriyle güneşi tırmıklıyordu.
Bilmiyorum bence sadece fazla kıskanç... dedi aldığı nefesi verirken. Kelimeler karbondioksitle beraber havaya karıştı.

Belki de dediğin gibi yapmalıyım. Ona birini bulacağım, çok yalnız. O zaman bizi rahat bırakabilir

Matt Jess'e inanmaz bir bakış attı. Dudağı kıvrımlı bir gülümsemeyle aralandı.Muzip bir gülümsemeydi bu,gözleri de olaya dahil oldu.

Ne yani,şimdi kediler arası çöpçatan mı olacaksın?Hey biliyor musun tanıdığımın bir kedisi var ve evde kaldığından şikayetçiymiş,ona da birini bulabilir misin?
Dalga geçtiğini belli eden kahkahası hemen ardından geldi.Yine başını göğe dikti ve akşamüstünde olduklarını göze batıran turunculaşmaya başlayan bulutların süzülüşünü inceledi.

Yazın nerede olacaksın? Yani.. çok az da olsa görüşme şansı olabilir mi diye...

Matt yine kısa bir süre duraklayıp düşündü.
Aslında...Yine James amcayla takılabilirim.Belki biraz Liz ile,onu da çok boşlamaya başladım yüzümün ortasına yumruk yemek istemiyorum.Sen de bizimle takılabilirsin,sene başında bahsettiğim lunaparka gidebiliriz mesela. Rollercoster denilen canavarı göstermek isterim...Belki ördeklerin hepsini vurup sana oyuncak bir ayı kazanırım...Ya da...

Söylediklerinin hepsini o kadar sakin bir tonda söylemişti ki uykusunda konuşuyor gibiydi. Sona doğru ses tonu alçaldı ve yerini derin sessizliğe bıraktı.Matt kendinden geçmiş gibi görünüyordu,göz kapakları o daha konuşaya başlamadan önce kapanmış,nefes alıp verişi yavaşlamıştı.Uykuda gibi dursa da 10 saniye sonra fısıltı gibi duyulan tatlı sesi yükseldi;

Sessizce ağlarken umutsuz anne
Bebek uykuda,ölüm görevde
İyilik için yalvardı masum genç
Artık dilenciler için vakit çok geç

Gece çöktüğünde güneş ağladı
Karanlığın egemenliğinin vaktidir bu vakit
Fakat bilmez hiçbiri gerçeği
Karanlıkta yıldızlar daha da parlardı

Karanlık ana maddemiz
Karanlıkta doğduk hepimiz, karanlıkta gerçeğiz
Kimin korkmadığını gösterin bizden
Ben de onun yalan söylediğini ispat edeyim...

Ölüm dağıtır asalarımız hakedene
Eğil önümde, çünkü en güçlü benim
Çığlıklar ninnimiz,keder ve kaos neşemiz.
Biz böyle yaşadık,böyle eğleniriz...

Ağla küçük bebek, annen öldü şimdi
Karanlığı dansettiren emirlerimizin ritmi
Ağla küçük bebek ağla,koruman yok artık
Herşey boşuna,çünkü oyun bitti...

Matt bu ninniyi hatırlıyordu,aniden söylemeye başlamıştı.
Annesi o uyumadan önce her gece söylerdi. Matt hiçbir zaman anlamını düşünmemişti,sadece uyumasında yardımcı oluyordu.Şimdi de durduk yere aklına gelivermişti.Ninniyi bitirirken başı ağırlaştı ve derin bir uykuya daldı.
Çığlıklarla eğlenmekten çok uzaktı...

Aslında...Yine James amcayla takılabilirim.Belki biraz Liz ile,onu da çok boşlamaya başladım yüzümün ortasına yumruk yemek istemiyorum.Sen de bizimle takılabilirsin,sene başında bahsettiğim lunaparka gidebiliriz mesela. Rollercoster denilen canavarı göstermek isterim.Belki ördeklerin hepsini vurup sana oyuncak bir ayı kazanırım...

Sanki uyumak üzere gibiydi. Ses tonu oldukça alçaktı. Söyledikleri Jess'in yüzünde küçük bir gülümsemeye neden olmuştu.
Sesini alçaltarak :

Lisa ile takılmak bana göre değil. Ama James amcayla...

Matt'in gözleri kapanmıştı. Çok huzurlu görünüyordu, sanki birşeyler söyleyecek gibiydi. Jess rahatça duyabilmek için yüzünü ona yaklaştırdı ve fısıltı halindeki sesi dinledi :

Sessizce ağlarken umutsuz anne
Bebek uykuda,ölüm görevde
İyilik için yalvardı masum genç
Artık dilenciler için vakit çok geç

Gece çöktüğünde güneş ağladı
Karanlığın egemenliğinin vaktidir bu vakit
Fakat bilmez hiçbiri gerçeği
Karanlıkta yıldızlar daha da parlardı

Karanlık ana maddemiz
Karanlıkta doğduk hepimiz, karanlıkta gerçeğiz
Kimin korkmadığını gösterin bizden
Ben de onun yalan söylediğini ispat edeyim...

Çığlıklar ninnimiz,keder ve kaos neşemiz.
Biz böyle yaşadık,böyle eğleniriz...

Ağla küçük bebek, annen öldü şimdi
Karanlık dansettiren emirlerimizin ritmi
Ağla küçük bebek ağla,koruman yok artık
Herşey boşuna,çünkü oyun bitti...

Bir ninni söylemişti. Ama bu bilindik, çocukları güzel hayallere sürükleyecek olanlardan değildi. O kadar açıktı ki anlamını kabul etmemek aptallık olurdu.
Matt belli ki farketmeden bunu söylemişti. Aklına kazınmıştı. Jess olduğu yerde bütün kaslarının gerildiğini hissetti. Bakışları sabitlendi ve olduğu yerden kıpırdamadı. Matt derin bir uykuya dalmış gibi gözüküyordu. Bu olayı hiç takmayabilir, ve onu uyandırabilirdi. Bu ninninin nereden çıktığını sormazdı ve bir daha hiç konu açılmazdı. Huzuru bozmanın ne anlamı vardı?
Ne yapacağına karar veremedi. Boşta duran elini aldı ve Matt'in yanağına koydu. Eğer sorarsa cevap onu şaşırtmayacak gibiydi. Aslında merak bile etmiyordu ama içinde onaylattırmak gibi gereksiz bir istek vardı. Uyanırsa... dedi kendi kendine. O zaman karar verecekti.

Yaklaşık bir saattir kolunu oynatmamıştı Matt. En azından uyurken rahat olmasını düşünerek Jess onun elini bırakmadan doğruldu. Hafif gerilmiş bir suratla ona yakından bakmaya devam etti.

***

Yaklaşık yarım saat geçmişti. Jess orada ömrünün sonuna kadar kalabilirdi. Matt uyurken ne kadar masum görünüyordu böyle. Kusursuz yüzünü hiç sıkılmadan izliyordu. Hem galiba kalp atışlarını düzeltmeyi de başaracaktı. Tabii göz göze gelmediği sürece.
Güneş batmaya başlıyordu. Jess yüzünü kaldırıp bulutlara baktı, etrafı canlı bir turuncu rengi kaplıyordu. Ne kadar buradan gitmek istemese de Matt'i kaldırmalıydı. Kafasını indirip ona baktı, bu güzelliği bozmayı hiç istemiyordu aslında.

Oturduğu yerden Matt'e doğru eğildi ve yüzünü onun kulağına yaklaştırıp fısıldadı :

Matt..

Yanağını onunkine yasladı ve bir tepki için beklemeye başladı.

Matt belli belirsiz karanlık bir yolda yürüyordu. Isıran soğuğun ürpertisi dalga dalga yayılıyordu içinde. Tek görebildiği karanlıktı,bir mağarada yürüyor gibi hiç ışık yoktu. Ayaklarını yöneten kendisi değildi,onlar ustaca bildikleri bu yolda kendi kendilerine ilerliyordu.Rüya olduğuna emindi ama herşey o kadar gerçekçiydi ki. Ve Matt ne akdar da özgür hissediyordu.Her adımda daha da rahattı,aynı yüklerini indiren sıcak hava balonu gibi.Yükseliyordu sanki,daha yukarı, göklere...

Aniden ayağı boşluğa takıldı.Kendine gelebildiğinde uçurumdaki dayanıksız bir asma körüde durduğunu farketti! Köprü çürümüş tahtalardan ve yıpranmış bir halattan oluşuyordu! Öyle derin bir uçuruma kurulmuştu ki tek adımda soğuk suları boylayacak gibiydi. Aşağıda sahile vahşice çarpan dalgalar yükselip Matt'in çığılığını yutacaktı. Rüzgar onu aşağı savurmak istercesine şiddetlenmişti ve köprü itiraz çığlıklarıyla gıcırdıyordu. Köprü iki ölüm arasındaki tek umuttu,dayanıksız olsa bile oradaydı.Matt zümrüt yeşili gözlerini sonu gelmez gibi görünen köprüye dikti.Elleri koparırcasına asılmıştı halata,onları kendi iradesiyle ayırmakta güçlük çekiyordu. Sanki etten bir kıyafetin içinde kapalı kalmıştı!
Rüzgardan yaşaran gözleriyle karşısında beyaz bir silüet gördü. Yaşlar görüşünü engelliyordu,damlacıklar yanaklarından aşağı süzüldüğünde ancak belli belirsiz görebildi. Beyaz elbiseli sarı saçlı bir kadın yaklaşıyordu.Yaklaştıkça kireç renkli yüzünün ince kıvrımlı hatları belli oldu.Hala kırmızı dudakları ıslak ve dolgundu.Gözleri badem şekilliydi,iri ve kotu yeşil gözbebekleri cezbedici,aynı zamanda ürkütücüydü. Matt şaşkınlıkla nefezsizce konuşmaya çalıştı;

Anne?

***

Matthew...
Sesi yine kadifemsiydi eskisi gibi. Tek kelimesi tüm günü aydınlatacak kadar ferahtı.Gülümsemesi içi ısıtacak kadar sıcaktı. Matt nefes almakta zorlanıyordu,ciğerlerini yırtarcasına derin bir nefes aldı. Kalbi göğsünden dışarı çıkmak için çırpınıyordu.Kelimeler kanatlanıp uçmuştu sanki.
Herşey ne kadar gerçekçiydi....

Dengesiz asma köprüde ayaklarını bile sürtmeden rahatça yürüyen genç kadın devam etti;
"Ne kadar da büyümüşsün! Olgun ve yakışıklı bir genç olmuşsun Christopher! Seninle gurur duyuyorum!"

Kadının küçük beyaz elini yanağında hissetti. Onun yanında ne kadar güvende ve huzurlu hissediyordu.Gözyaşları boğazını düğümlediğinden güçlükle yutkundu.Soğuk esen rüzgar bile deviremezdi onu şu an.

"Bana ölmediğini söyle...Bana amcamla babamın yalan söylediğini,aslında kaçtığını söyl--"

Kelly Matt'in sözünü böldü.Hata yapan bir çocuğu düzelten öğretmenden farksızdı.
"Baban da burada Chris,o da gelmek isterdi ama..."
Yine yüzünde yanlış birşey yaptığında beliren anlayışlı gülümseme oturdu.
Matt çatık kaşları arasından bakarken Kelly nefes aldı.Nefes alıyordu en azından... Ölüler nefes alır mıydı?

"Ninnimi hatırlıyorsun... Sana her gece söylediğim?"
Matt kafa salladı.Asma köprü birkez daha uyarırcasına altında sallandı gıcırdayarak.Birşeyler yanlış gibiydi.Herşey güzel gibiyken her şey yanlış gibi geliyordu.

"Özünü kaybetme Matthew.Yaratılışının sebebi bu. Çok zamanım yok hayatım,geri dönmem gerek,sadece seni uyarmaya geldim..
Her an benim için gelebilir

"Ne hakkında?Kim gelebilir?Nereye?"
Sesi istemeden de olsa öfkeli çıkmıştı.Bu basit bir rüyaydı uyanamadığı. Ama o kadar gerçekçiydi ki.Annesi karşısında onu son hatırladığı haliyle dikiliyordu karşısında.Çevresinde ne seherbaz vardı ne başka birşey...Yanlız bileklerine kadar uzanan beyaz elbisesinin ucundan kan damlıyordu.soluk el bileklerinden parmaklarına süzülen kan ince bir çizgi halini almıştı.Yine de gülümsüyordu,her ne kadar ürkütücü bir gülümseme olsa da inci dişleri koyu dudaklarının arasından parlıyordu.
Kelly iki adım ilerlediğinde Matt'in yüreği paramparça oldu.

"Gitme!Anne gitme!"

Küçük bir çocuk gibi hissediyordu.Tutması için dayandığı ellerinden birini uzattı.Köprü ağır ağır sağa sola sallandı.
Ve rüzgar yavaşça emirlerini fısıldadı.Kelly'nin sesi de en az rüzgar kadar sakinleticiydi.

İyilik için yalvardı masum genç
Artık dilenciler için vakit çok geç

"Lütfen!!!"

Annesi duymamış gibi Matt'in arkasındaki boşluğa dikmişti gözünü.Geri geri adımlar atarken devam etti mırıldanmaya;
Gece çöktüğünde güneş ağladı
Karanlığın egemenliğinin vaktidir bu vakit
Fakat bilmez hiçbiri gerçeği
Karanlıkta yıldızlar daha da parlardı

Matt ona uzanmak için dikkatli adımlarla ilerledi
"Anne!Beni dinle,geri gelebilirsin...Beni dinle! Geri dönmek zorunda değilsin!"

Kelly öfkeyle baktı o çok sevdiği oğluna.Sesinde de titreyen bir nefret hakimdi.
Karanlık ana maddemiz!
Karanlıkta doğduk hepimiz, karanlıkta gerçeğiz!
Kimin korkmadığını gösterin bizden,
Ben de onun yalan söylediğini ispat edeyim.
Çığlıklar ninnimiz,keder ve kaos neşemiz.
Biz böyle yaşadık,böyle eğleniriz!!!!

Kelly Matt'i ayağa kaldırdı ve hiddetle itti.Şimdi yüzünde öfke değil başka bir duygu vardı.Acıma,yolda gördüğünüz dilenciye acıdığınıza benzer bir acıma duygusu...Ama sesinin tınısında gerçeği yüzüne vurmaktan eğlenen bir hal vardı;

Ağla küçük bebek, annen öldü şimdi
Karanlık dansettiren emirlerimizin ritmi
Ağla küçük bebek ağla,koruman yok artık
Herşey boşuna,çünkü oyun bitti...

Sonunda keskin bir gülümseme belirdi yüzünde. Matt hem şok olmuş hem de yıpranmıştı.Hem de acaip öfkelenmişti!
Sanki karşısındaki annesi değildi.
Hayır,o annesi değildi.

Annesi böyle şeytani görünemezdi.Kelly'nin yüzüne öyle bir sıfat yerleşmişti ki korkutucuydu.Matt'in incinmesinden zevk alıyordu.Gözleri acı vermenin getirdiği tatminle parlıyordu.

Görüşürüz Matthew...Anneciğini unutma!

Matt o geri geri süzülürken takip etmek için ilerlemeye başladı.Ne olursa olsun ona yetişecekti. Tahtalar gıcırdadı,rüzgar şiddetlendi.Ayağı çürümüş tahtaların arasına girdiğinde açılan yaranın yanma duygusu sebebiyle bağırdı Matt.Kızıl kan yaranın üstünde ağır ağır belirginleşiyordu.Ayağa kalkmak için halatlardan destek aldı ama nafileydi. O an için Matt sadece bu tanıdık gelen replikleri duyuyordu;

Dersler... Hangilerini seçiceksin? Benim için oldukça yoğun bir yıl olucak.

Bu arada ben Amy Hufflepuff'dayım ya sen?"

Yani bitti. Lütfen hiç bir şey deme buraya kadar.

Muggleların "zatüre" dediği hastalığa yakalanmış.

Sen benim dostumsun...Senin için tabii ki üzülüyorum.

Peki,konuşmayız o zaman..

SEni tehdit etmemin sebebi seni kaybetmek istememem

Ben bağımlı değilim Jess,istersem bırakabilirim...Buna ihtiyacım yok.

Ben... Hortkuluklar hakkında yani ne oldukları hakkında merak ettiğim şeyler var da.

Onlar dertlerimden kurtulmanın kesin çözümünü sundular bana..

Geliyor musun? Bu arada pijaman gerçekten çok hoş...

Bir anlığına... sadece mutlu olmak...sebepsizce?

Kokuşmuş bir seherbaz mı olmak istiyorsun?

İneeek!!

Annen,oğlum,senin için öldü!

Ne Rawenlacwlı ne Gryffindorlu ne de Slytherinli..."

Liz'in sana bakışı farklı. Arkadaş gibi değil.

"Özür dilerim kızıcağanı düşünmedim. Seni o küçük aşığından ayırmak istemezdim.

Sadakatsizlik ve zayıflık,daha mı cezbedici?!SÖYLE!

"Lanet olsun! Olanlara inanabiliyor musun? Ben..ben sana aşıkmışım öyle mi?"

Neden annem gibi konuşuyorsun? Eminim annem bile böyle konuşmazdı!

Strong kanı taşıyorsun ve özünde ölümyiyenlik var senin!

Matt..
Matt..
Matt..

***

Matt gözlerini açtığında korkuyla Jess'e baktı.Derin bir nefes aldı ve gözlerini ovuşturdu;
Sadece kabusmuş...

Matt aniden gözlerini açtı ve korkuyla baktı. Biraz sonra derin bir nefes alıp :

Sadece kabusmuş...

dedi. Rahatlamış görünmesi Jess'i tatmin etmemişti. Yüzündeki endişeli ifadeyi kaldırmak için büyük bir çaba sarf ederek :

Ne gördün? Anlatsana..

dedi ve onu incelemeye başladı. Şu garip ninniyi de soracaktı. Kabusun ne olduğuyla ilgili garip garip fikirler aklından geçiyordu. Acaba Jess'i mi görmüştü kötü bir durumda. Yada belki ikisini görmüştü.

Matt'i fazla sıkmamak için geri çekildi ve ayağının dibindeki sepete uzandı. İçindeki su şişesini bulup çıkardı ve Matt'in baş ucuna koydu. Gördüğü her neyse oldukça fazla etkilenmişe benziyordu çünkü. Bu durum da Jess'in içindeki merak duygusunu arttırıyordu.

Bir de..garip bir ninni söylüyordun. Uyumadan hemen önce. Hatırlıyorsun değil mi?

Ne gördün? Anlatsana..

Matt Jess'e tereddütlü bir bakış attı. Rüyasında ölmüş annesinin psikopatça kendisini kaderi olduğunu düşündüğü şeye yaklaştırmaya çalıştığını anlatmayı biraz manyakça buluyordu.Rüyaların kontrol edilip edilmediğini düşündü,belki de James amcanın işiydi bu da. Onu etrafta görebilecekmiş gibi hızla çevreyi koloçan etti. Garip davranıyordu,nefes alıp verişi bile tam olarak düzelmemişti. Sadece bir rüya olduğuna inandırmaya çalıştı kendini ne kadar gerçekçi gelse de...
Ben iyiyim.Sadece...basit bir kabustu işte.Önemli bir şey değil.

Jess şişe suyu yanına koyunca ters ters suya baktı.
Aslında böyle ters davranmak istemiyordu ama kabus onu kötü etkilemişti. Suyu alıp kafasına dikti.Çenesinden süzülen suya aldırış etmiyordu,kasılan el kaslarının sonucuydu bu.
Suyun yarısından çoğunu içtikten sonra neredeyse boş şişeyi çimlerin üzerine bırakıp Jess'e döndü.Kaşlarının çatık olduğunu anca kırışmış alnından farkedebilmişti.Hemen ifadesini yumuşattı ve gerindi.

Bir de..garip bir ninni söylüyordun. Uyumadan hemen önce. Hatırlıyorsun değil mi?

Matt başını kaşıyıp derin bir nefes aldı. Hangi ninniden bahsettiğini biliyordu ama sesli bir şekilde söylediğini hatırlamıyordu.Tabii rüyada annesi söylemişti ama rüyada olanların gerçeklerle bir bağlantısı olduğunu düşünmüyordu.

Ninni mi söylüyordum? Ben hiç ninni bilmem ki!
Jess'e yapmacık alaycı bir gülümsemeyle bakıp söyleyeceklerini ağzına tıktı;
Geç mi olmuş? Gökyüzü portakal turuncusuna dönmüş! Şu bulutların arkasında gizlenen güneşe bak,kimsenin kendisini göremediğini sanıyor olmalı!
Bacaklarını uzatıp yumuşamış kaslarını gerdi.

Ninni mi söylüyordum? Ben hiç ninni bilmem ki!

deyip alaycı bir gülümsemeyle konuşmaya devam etti :

Geç mi olmuş? Gökyüzü portakal turuncusuna dönmüş! Şu bulutların arkasında gizlenen güneşe bak,kimsenin kendisini göremediğini sanıyor olmalı!

Jess gayet duygusuz bir şekilde ona bakıyordu. Birşeyi saklamaya çalışırken James amcanın yüzündeki ifadenin aynısı Matt'te de oluyordu.
Jess biraz daha uzaklaştı ve bağdaş kurdu, konuşurken Matt'e bakmayıp saçlarının uçlarıyla aşırı derecede ilgileniyor görünüyordu.

Bir dakika önce uyandın Matt.. Hatırlamaman imkansız gibi birşey. Ama öyle diyorsan...

Biraz düşününce herkesin kendisinden birşeyleri sakladığını farketti. Bir tek ona mı oluyordu bu yoksa kendi de saklıyor muydu? Şimdiye kadar Matt'e neyi söylemediğini düşündü.
Sadece ailesi ile ilgili olanları anlatmıyordu. Sırf rahatsız edici olduğu için.
Kimseyi zorlamamaya kararlıydı artık, zaten öğrenince neyi düzeltebilirdi ki? Sadece daha da agresifleşmesine yol açıyordu. Zaten bu dönemdeki değişimi şaşılacak derecede hızlı olmuştu.

Geçiştirme çabaları işe yaramamış olsa gerek,Jess duygusuz,monoton bir ses tonuyla;

Bir dakika önce uyandın Matt.. Hatırlamaman imkansız gibi birşey. Ama öyle diyorsan...dedi.

Ne bekliyordum ki diye düşündü Matt,kollarını beline dolayıp konuyu geçiştirmek için kullandığı güneşe mi bakacaktı? Ne kadar aptalca bir düşünceydi Jess gibi zeki bir kıza uygulamak için!
Bak Jess... diye başladı.Bakışlarında büyük bir memnuniyetsizlik belirtisi vardı,yüzünde anlamamış bir çocuğa birşey anlatmaktan bıkan öğretmen ifadesinden çok hayalkırıklığına uğramış birinin ifadesi seçiliyordu. Oldukça üzgün görünüyordu.

Ninniyi bilmiyorum ama önemli olduğunu sanmıyorum.Biliyorum,sana anlamsız veya saçma bile olsa anlatmalıyım.Ama basit bir kabustan başka birşey değildi ve ben... tekrar hatırlamak istemiyorum.
Annemle ilgiliydi,söyleyebileceğim tek şey bu.

Bunun kendini ne kadar üzdüğünü tekrarlama gereği duymadı,anlayacağını umuyordu.Gözlerini yeniden batan güneşin vurduğu yakamoz benzeri küçük dalgalara çevirdi ve çene kasları sıkılı suyu izlemeye başladı.