DJ Black'in Odası

RP IN

Daniel,Ginny’nin yanından ayrıldıktan sonra kafasını toplamak üzere Salazar's Hallow'daki Sessizlik Kuyusu oteline gelmişti. Geçişte izin almasına gerek kalmamıştı çünkü gizli bir şifreleri vardı ve Danny onların en son şüphelenecekleri kişiydi. Bu yüzden aralarında bir şifre oluşturmuşlardı ve bu şekilde içeri izinsiz girebiliyordu.

Danny hızla kendisine ait olan odaya çıktı. Kapısına bir sürü kilit yaptırtmıştı ki içeri kimse giremesin diye. Çünkü içeride yeni yaptığı horkuluğunu saklıyordu. Burdan daha güvenilir bir yer de bulamamıştı. Hogwarts güvenini yitirmişti, Gringotts'un da güvenilirliği şüphe kazanmıştı. Bu yüzden Salazar's Hallow bir ölüm yiyen için en güvenilir yerdi. Çünkü hep ölüm yiyenler vardı burada.

Daniel boynunda taşıdığı kolye hortkuluğunu da hemen çıkarttı ve iyice sakladı odaya. Hemen ardından aklına yine Ginny geldi. Çünkü onun kalacak bir yeri yoktu ve ona burada bir oda ayarlayabilirdi Dan. İstediği kadar kalabilirdi o odada. Danny vaki kaybetmeden sol kolunu açtı ve asasını çekip koluna bastırdı. Bu şekilde Ginny’yi çağırabilirdi.

Misafir

Ginny Sessizlik Kuyusu oteline girdi.Kanını konturol ettirdi.Yukarı Lordunun odasına çıktı.Kapıdan içeri girmeden önce "Kapıyı çalmalısın" dedi kendi kendine.Kapı ;

"Afferim sana en azından içinizden biri nazik olmayı öğrnmiş.İçerdeki beyfendi buraya girerken hiçte nazik değildi.Sen bence buraya ayit değilsin." Dedi.Ginny biraz şaşırdı ve sonra;

"Sen karışmasana hem sen sadece bir kapısın nazik olmamıza gerek yok.Şimdi sus!" Kapının tam yüzüne üç kere vurdu ve içeriden gelen sesle içeri girdi.

Daniel dalgın bir şekilde bugün olanları düşünürken bir an kapı çalındı ve Danny tatlı bir ses tonuyla

"Eğer Ginny sensen tıklatmadan bile girebilirdin."

dedi. Ses tonunun tatlı olmasının nedeni onu en baştan soğutmak istememesiydi. Ona karşı iyi davranmalıydı çünkü kaybetmek istemediği yandaşalarından biriydi. Hem de onu çok seviyordu, uzun zamandır dosttular ve Ginny, Bonnie'nin kardeşiydi. Eğer ona bir şey olursa Daniel yanılmış olurdu ve Bonnie'ye verdiği sözü tutamamış olurdu. Ayrıca Ginny'ye değer veriyordu, onun gibi bir dostu bir daha asla bulamazdı. Bu yüzden Danny ona hiç davranmadığı kadar iyi davranmalıydı. Ginny içeri girince eliyle oturmasını işaret ederek

"Orası çok rahattır. Biraz büyü ile de kusursuz konfor verecek hale getirdim."

dedi ve gülümseyerek Ginny'nin oturmasını bekledi. Hemen ardından aynı tatlı ses tonuyla

"Çağırdım anda gelmen beni şaşırttı doğrusu. Hiç bekletmeden geldin. Diğerleri biraz da olsa oyalanırlar nedense. Sanki yaptıkları iş her neyse benim diyeceğimden önemliymiş gibi."

diye devam etti. Yine ukelaca konuştuğunu düşünerek kendini toparladı ve eski sempatik görünümüne döndü. Çünkü yine fark etmeden soğuk bir ifade bürümüştü yüzünü ve tabi sesini.

Misafir

Dan içeriden;

"Eğer Ginny sensen tıklatmadan bile girebilirdin." dedi.Ginny girdi.Dan önceden olduğundan daha sıcak kanlıydı.Ginny gülümseyerek;

"Selam.Beni niye çağırdın bakalım?" dedi.Dan ilerde bir koltuğu gösterdi;

"Orası çok rahattır. Biraz büyü ile de kusursuz konfor verecek hale getirdim."

Ginny Dan'ın gösterdiği yere oturdu.Onu dinlemeye başladı;

"Çağırdım anda gelmen beni şaşırttı doğrusu. Hiç bekletmeden geldin. Diğerleri biraz da olsa oyalanırlar nedense. Sanki yaptıkları iş her neyse benim diyeceğimden önemliymiş gibi."

Ginny Dan'ın bunu demesine biraz şaşırmıştı.Ama çaktırmadı;

"Ah.. Şeyy... Evet, ben gelmem gerektiğini düşündüm.Bana ihitiyacın olabileceğini.Zaten pek işim yoktu.Rose'la Hogwarts daki gölün orda oturuyoduk.Eeee.. Sen ne istemiştin." Meraklı gözlerle Dan'a baktı.ONu görmek Ginny'i çok rahatlatıyordu.

Danny, Ginny'nin "Ah.. Şeyy... Evet, ben gelmem gerektiğini düşündüm.Bana ihitiyacın olabileceğini.Zaten pek işim yoktu.Rose'la Hogwarts daki gölün orda oturuyoduk.Eeee.. Sen ne istemiştin." sözlerinin ardından dikkatli bir biçimde konuşmaya başladı:

"Ben seni birçok sebepten dolayı buraya çağırdım. İlk olarak bir evin yok artık bu yüzden sana kalacak bir yer bulmak gerek ve ben iki yer buldum. Burada sana bir oda açtım. O odada istediğin kadar kalabilirsin ancak ölüm yiyen kaldığın sürece."

dedi ve kısa bir gülümsemeden sonra ciddi bir şekilde devam etti.

"İkinci olarak toplantımızı duyurmak istedim. Salı günü bir toplantımız var. Eğer delemeyecek gibi olursan söyle ben senin yerine dinlerim ve ana düşünceyi sana aktarırım."

Bunun ardından yine kısa bir şekilde güldü. Ginny'ye birçok imkanı tanımaya başlamıştı. Dan'i yüz üstü bırakıp gitmesi imkansızlaşmalıydı artık. Ama insanoğluna güven olmazdı bu yüzden Danny yine de dikkatli olacaktı. İpleri elinden bırakmayacaktı. Çünkü Bonnie de en az Dan kadar ikna ediciydi. Boş bir anda Ginny'yi kendi saflarına çekebilirdi. Danny bunları düşünmeyi bırakıp tekrar Ginny'ye döndü ve gülümseyerek

"Kaymak birası alacağım ben. Eğer istediğin özel bir şey yoksa sana da aynısından vereyim."

dedi Dan. O an Evangeline'in de olmasını çok isterdi. Çünkü bir yandaş dha kazanmışlardı ve bunu hep birlikte kutlamaları en güzeli olurdu.

Misafir

Ginny Dan'ın kendine niye bu kadar iyi davrandığını anlamaya başlamıştı galiba.Onları bırakıcağından korkuyordu.Bonny'nin tekrar onu ikna edeceğinden.Ama bu olmayacaktı.Dan;

"Kaymak birası alacağım ben. Eğer istediğin özel bir şey yoksa sana da aynısından vereyim."dedi.Ayağa kalktı.Ama Ginny'de ayağa kalktı ve Dan'ı kolundan yakaladı;

"Eskiyi hatırlıyomusun Dan.Hogwartsda ki halimizi Hatırlıyormusun.Ben çok net hatırlıyorum.Ya sen... Sen hatırlıyor musun?" Ginny Dan'ın cevabını beklemeden ekledi;

"Dan sana Hogwarts dan bir anımızı anlatayım mı? Çünkü sen büyük ihtimal hatırlamıyorsun."

Yüzündeki gülümsemenin gitmesinin ardından şaşkınlığa sığınmış olna Dan Ginny'nin sorusuna hiç beklemeden kısa bir cevap olarak

"Evet Ginny hangi anılardan bahsettiğini bilmiyorum. Bu yüzden hatırlayamadığım o anıları bana en ince ayrıntısına kadar anlatmanı istiyorum. Seni merakla ve büyük bir istekle dinleyeceğime emin olabilirsin."

diyerek yanıt verdi ve Ginny'ye dikkatlice bakmaya devam ederken koltuğu işaret ederek

"Sanırım oturduğumuzda anlatsan daha iyi olur" dedi. Hemen ardından Daniel oturdu ve Ginny'nin de oturup anlatmasını bekledi.

Misafir

Ginny oturdu.Nerden başliyacağını bilmiyordu aslında ama bir yerden başlamak zorundaydı ve başladı;

"Dan biz 3. sınıfdaydık ben bir gün çok üzülmüştüm.Bütün kitaplarım yere saçılmış ve slytherinli bir kaç çocuk benle alay etmişti.Belki bu gün onun yüzünden alamam sana garip gelcek.Ama o gün sana hiçde garip gelmemişti.Bonny,Brian ve diğer her kez abarttığımı söylemişlerdi."Sonuçda slytherinliler ne olucakki bunda " demişti Bonny. Brian "Hadi üzülme gel bak biz patlamalı pişti oynicaz." diyim Bonny'i alıp gitmişti.Ama sen orda kalmıştın Dan.Benim yanımdaydın.Yanıma oturdun.Bana " Niye bu kadar ağlıyorsun başka bir sebebi var mı?" demiştin bende "Bu dünya çok kötü dünyanın haline ağlıyorum." demiştim.Sense bana gülmüştün.Ayağa kalmıştın ve beni kaldırarak bana "Bu dünya için daha fazla ağlama Ginny.Ben büyüyünce bu dünyayı değiştiricem" Demiştin.Ben o gün sana inanmıştım Dan.Belki çocukçaydı.Belki saçmaydı.Ama o dükkanda dediklerinden ve yaptıklarından sonra bunun saçma olmadığını anladım.Artık sizi terketceğimi düşünme lütfen.Bonny beni kandıramaz.Çünkü ben sana daha 13 yaşımda inandım ve kendi kendime yemin ettim.Sana inancım hiç bitmicek." dedi.Başını eydi.Bunları söylemek Gİnny'e iyi gelmişti.Nedenini bilmiyordu ama gerçekten o günden sonra Dan'a güvenini bir daha hiç kaybeetmemişti.Dan ne söylicekti acaba.Belki çocukça bulucaktı dediklerini.Belki saçma olduğunu düşünücekti.Ama bu önemli değildi.Ginny için hiç bir zaman değişmicekti çünkü.

Daniel Ginny anlatmaya başlar başlamaz onu dikaktle dinlemeye başladı. Çünkü neler anlatacağını merak ediyordu. Ginny oturduktan sonra anlatmaya başladı.

"Dan biz 3. sınıfdaydık ben bir gün çok üzülmüştüm.Bütün kitaplarım yere saçılmış ve slytherinli bir kaç çocuk benle alay etmişti.Belki bu gün onun yüzünden alamam sana garip gelcek.Ama o gün sana hiçde garip gelmemişti.Bonny,Brian ve diğer her kez abarttığımı söylemişlerdi."Sonuçda slytherinliler ne olucakki bunda " demişti Bonny. Brian "Hadi üzülme gel bak biz patlamalı pişti oynicaz." diyim Bonny'i alıp gitmişti.Ama sen orda kalmıştın Dan.Benim yanımdaydın.Yanıma oturdun.Bana " Niye bu kadar ağlıyorsun başka bir sebebi var mı?" demiştin bende "Bu dünya çok kötü dünyanın haline ağlıyorum." demiştim.Sense bana gülmüştün.Ayağa kalmıştın ve beni kaldırarak bana "Bu dünya için daha fazla ağlama Ginny.Ben büyüyünce bu dünyayı değiştiricem" Demiştin.Ben o gün sana inanmıştım Dan.Belki çocukçaydı.Belki saçmaydı.Ama o dükkanda dediklerinden ve yaptıklarından sonra bunun saçma olmadığını anladım.Artık sizi terketceğimi düşünme lütfen.Bonny beni kandıramaz.Çünkü ben sana daha 13 yaşımda inandım ve kendi kendime yemin ettim.Sana inancım hiç bitmicek."

Daniel bu anıyı hatırlamıştı. Unuttuğuna bile şaşmıştı hatta. Çünkü uzun zaman boyunca aklına yer etmiş olan tek anıydı bu. Onu en çok etkileyen anıydı. Ginny'ye destek çıkmıştı o zaman. Yanında olmuştu ve şimdi de Ginny onun yanındaydı. Danny ilk defa şuna inanmıştı 'Etme bulma dünyası!'. Bu doğruydu, ne yaparsak yapalım iyi ya da kötü hep karşılığını alıyorduk. Danny şaşkınlık ifadesinin yerini gülümsemeyle aydınlanmış olan bir yüz ifadesi ile konuşmaya başladı.

"Biliyor musun Ginny? Sen benim en iyi dostumsun. Ve bana o kadar uzun zamandır inanmışsan eğer bundan sonra da inanacağına hiç şüphe yok. O anı benim en sevdiğim anılardan biri. Ben ta o zaman baş koymuştum bu yola. Ama yaşım ve şartlar gereği yapamamıştım işte. Ama şimdi tam zamanı. Harekete geçmenin tam zamanı. Neyse Ginny, ben dediğim gibi kaymak birası alacağım. İstediğin özel bir şey yoksa sana da ondan vereyim."

Danny ruhuna yer eden mutluluğu geri tepmek istemiyordu. Ve tabi bu harika dostu da kaybetmek istemiyordu. Zamanları kısıtlı olabilirdi. Daniel belki de yakında ölürdü. Bu yüzden vakitlerini en iyi biçimde değerlendirmeliydiler.

Misafir

Ginny anısını bitirdiğinde Dan güldü;

"Biliyor musun Ginny? Sen benim en iyi dostumsun. Ve bana o kadar uzun zamandır inanmışsan eğer bundan sonra da inanacağına hiç şüphe yok. O anı benim en sevdiğim anılardan biri. Ben ta o zaman baş koymuştum bu yola. Ama yaşım ve şartlar gereği yapamamıştım işte. Ama şimdi tam zamanı. Harekete geçmenin tam zamanı. Neyse Ginny, ben dediğim gibi kaymak birası alacağım. İstediğin özel bir şey yoksa sana da ondan vereyim."

Ginny bunları duyduğuna cidden çok mutlu olmuştu.Dan'a baktı;

"Hayır,Kaymak birası iyi saol." dedi.Sonra Etrafı taradı.Dan'ın odası tıpkı Ginny'nün burdaki odasına benziyordu.Sadece bir kaç plan çizimi vardı.Tabi biraz daha fazla danıktı.Ginny Dan'a baktı.Onu ne kadar çok sevdiğini şimdi daha iyi anlıyordu.Dan'a;

"Demek sende burda kalıyorsun.Ne güzel artık seni hep geörücem.Göremediğim o uzun yıllardan sonra bu cidden bana iyi gelicek." sonra bir an durdu.Yüzünü biraz buruşturdu ve devam etti; "Dan sence Bonny ile Brian bizi özlerler mi? Bizi düşünürler mi?"

Bu soruların cevabını cidden çok merek ediyordu.

Daniel kaymak biralarını koyduktan sonra Ginny'nn yanına oturdu ve onun "Dan sence Bonny ile Brian bizi özlerler mi? Bizi düşünürler mi?" sorusuna cevap vermek üzere ciddi bir sesle konuşmaya başladı:

"Bizi özleyene biz yanımıza gelme git demeyiz Ginny. Bizi özleyen bizi merak eden kişi yanımıza gelir görür veya bizi yanına davet eder. Ama onlar çağırmadan baskınlar hariç asla bir daha oraya uğramayacağız. Çünkü bizim özelliklerimizden biri de stenmediğimiz yerde durmamak. Dediğim gibi baskınlar hariç."

Bunun ardından braz sırıttı ve ayağa kalkıp volta atmaya başladı. Kafası karışmıştı iyice. Şimdiden geçmişi özlemeye başlamıştı bile. Önündeki uzun yıllarda ne yapacaktı. Gerçi ne kadar yaşayacağı da belli değildi. Aklına bir de bu takılmaya başlamıştı. Ya ölürsem korkusu. Danny yine bu korkunun aklına gelmesi ile Ginny'ye döndü ve

"Beni dinle Ginny. Eğer ben ölürsem yani bunun olması şimdilik hortkuluklarla imkansız ama diyelim ki bana bir şey oldu. Evangeline'le de konuşacağım ve benden sonraki varis sen olacaksın. Yerimi sana bırakacağım. Tabi sitersen ama senden başkasına da güvenemem. Abimden bile daha fazla güvenmeye başladım sana. Zaten abim biliyorsun ki biraz fırlama bir tip. Neyse, sen bunu kabul ediyor musun etmiyor musun? Ona göre bir varis arayışı içine gireceğim de."

dedi. Bunları söylerken elinin titrediğin fark etmemişti. Ölmekten neden bu kadar çok korkuyordu ki? Belki de planlarını tamamlayamamaktan korkuyordu, dünyayı değiştirememekten. Ginny'nin kabul etmemesinden de korkuyordu. Ondan başkasına da güvenemezdi Dan.

Misafir

Dan etrafta volta atmaya başladı.Bir anda korkuyla durdu ve Gİnny'e döndü;

"Beni dinle Ginny. Eğer ben ölürsem yani bunun olması şimdilik hortkuluklarla imkansız ama diyelim ki bana bir şey oldu. Evangeline'le de konuşacağım ve benden sonraki varis sen olacaksın. Yerimi sana bırakacağım. Tabi sitersen ama senden başkasına da güvenemem. Abimden bile daha fazla güvenmeye başladım sana. Zaten abim biliyorsun ki biraz fırlama bir tip. Neyse, sen bunu kabul ediyor musun etmiyor musun? Ona göre bir varis arayışı içine gireceğim de."

Ginny bunları duyduğuna inanamıyordu.Şaşırıp kalmıştı.Dan ona abisinden daha fazla güveniyordu.Ginny bir süre sesizce yere baktı.Bu durum onda şok etkisi yaratmıştı.Sonra ayağa kalktı;

"Dan sen ölmiyeceksin.Buna izin vermiyeceğim.Merak etme yapmak istediklerini sen kendin yapacaksın.Ama ben her zaman senin yanında olacağım.Aklında ölmek gibi düşünceleri sil lütfen.Hem..." Susmutu. Gözlrinden yaşlar akmaya başlamıştı.gözlerin silerek devam etti;

"Hem bende buna dayanamam. Sen ölmiyeceksin Dan.Öyle şeyleri bir daha düşünme. Sen her zaman bizimle kalıcaksın.Bunu kabul etmiyorum.Ben senin ölmene asla izin vermem. Asla!" son söylediği kelimeyi bağrarak söylemişti.Koltuğa geri oturdu.Aslında adeta yıkıldı.Ağlıyordu.Bunu yapmak istemiyordu. Ama Bonny artık yoktu.Brian yoktu. Dan da sanki ölücekmiş gibi konuşuyordu.Eğer oda giderse Ginny yalnız kalıcaktı.Ginny ağlıyarak Dan'a baktı;

"Sende beni terkedersen ben naparım?" dedi kızık bir sesle.

Daniel korktuğunu Ginny'ye de belli etmiş olmalıydı ki Ginny'nin anladığı "Dan sen ölmiyeceksin.Buna izin vermiyeceğim.Merak etme yapmak istediklerini sen kendin yapacaksın.Ama ben her zaman senin yanında olacağım.Aklında ölmek gibi düşünceleri sil lütfen" demesinden belli oluyordu. Daniel bu sözlerin ardındanGinny'ye umutsuzca bakarken bir anda Ginny'nin gözlerinden yaşlar boşaldı ve

"Hem bende buna dayanamam. Sen ölmiyeceksin Dan.Öyle şeyleri bir daha düşünme. Sen her zaman bizimle kalıcaksın.Bunu kabul etmiyorum.Ben senin ölmene asla izin vermem. Asla!"

diyerek duygularını Daniel'a açıklamaya çalıştı. Daniel bunun ardından Ginny'ye şaşırmış bir şekilde bakmaya başlamıştı. Çünkü ağlaması garipti, Dan'in ölebileceği gerçeğini kabul etmemesi de ilginçti. Ginny gerçekten Dan'e önem veriyordu ve bu her halinden de belliydi. Çünkü Ginny'nin gözlerinden yaşlar boşalmaya devam ediyordu. Daniel tam ağlamaması gerektiğini söyleyecekken Ginny

"Sende beni terkedersen ben naparım?"

demişti biraz kızgın biraz da üzgün bir sesle. Bunun ardından Daniel, Ginny'nin gözlerinden yüzüne akmakta olan göz yaşlarını sildi ve konuşmaya başladı:

"Ben seni terk etmeyeceğim Ginny. Sakın böyle bir düşünce ile aklını karıştırma. Hem.. hem Bonnie'ye de söz verdim. Sen artık benim kardeşimsin. Sana aynı kardeşimmişsin gibi bakacağım, senin acın benim acım, senin mutluluğun benim mutluluğum olacak. Bundan sonra da hep birlikte olacağız, seni rahatsız eden bir şey olduğunda bana geleceksin. Çünkü artık senin de bildiğin gibi artık senin ailen benim. Evangeline'i de dert etme. İnan bana o da en az benim kadar sevecek seni. Kafanı hiçbir şeyin karıştırmasına izin verme. Benim bile aklını karıştırmama izin evrme çünkü ben arada sırada bir şeyler zırvalarım böyle işte."

Daniel düşüncelerini Ginny'ye aktardıktan sonra Dan'in yüzüne sıcak bir gülümsem yerleşti. Artık Brian'ın yokluğunda Ginny olacaktı. Hem de geçmişte sevdiği, değer verdiği kişilerden biri de uzun bir aradan sonra tekrar onun yanında olacaktı. Bir dostun sıcaklığını çok özlemişti Dan. Neredeyse iki yıldır hiç dostu olmamıştı yandaşları ve Evangeline hariç. Fakat artık Ginny vardı ve Dan'i yüzüstü bırakmaya da hiç niyeti yok gibiydi. Dan artık bundan emindi.

Misafir

Penceredeki hava artık kararmaya başlıyordu.Hava karardıkca Ginny'nin ağlaması dahada artmıştı.Dan yavaşça Ginyn'nin göz yaşlarını sildi ve büyük bir içtenlikele konuşmaya başaladı;

"Ben seni terk etmeyeceğim Ginny. Sakın böyle bir düşünce ile aklını karıştırma. Hem.. hem Bonnie'ye de söz verdim. Sen artık benim kardeşimsin. Sana aynı kardeşimmişsin gibi bakacağım, senin acın benim acım, senin mutluluğun benim mutluluğum olacak. Bundan sonra da hep birlikte olacağız, seni rahatsız eden bir şey olduğunda bana geleceksin. Çünkü artık senin de bildiğin gibi artık senin ailen benim. Evangeline'i de dert etme. İnan bana o da en az benim kadar sevecek seni. Kafanı hiçbir şeyin karıştırmasına izin verme. Benim bile aklını karıştırmama izin evrme çünkü ben arada sırada bir şeyler zırvalarım böyle işte."

Ginny yavaşça güldü.Dan'ı çok özlemişti ve artık yanındaydı.Uzun yıllardan sonra dostu geri gelmişti.Ginny Dan'ın elini tuttu.Yavaşca ona eğildi;

"Sen de benim kardeşimsin bunu hiç bir şey değiştiremicek.Bunu sadece Bonny'e söz verdiğin için yapmadığını biliyorum.Sen artık yalnız değilsin.Dan benle her zaman bütün dertlerini paylaş.Sana elimden geldiğince yardım ederim.Unutma başın sıkıştığında ilk bana gel." Ayağa kalktı. Pencereye doğru yürüdü.Gük yüzüne baktı. Sonra tekrar Dan'a döndü. Dan orda öylece onu izliyordu.Ginny dayanamadı ve ona sarıldı.Sarılırken yavaşca kulağına "Bir daha saçmalamak yok beyfendi.İkimizede hiç bir şey olmicak." dedi.

Uzun bir sessizliğin ardından Dan'in hiç beklemediği bir anda Ginny onun elini tuttu ve yavaşça ona doğru eğilerek konuşmaya başladı:

"Sen de benim kardeşimsin bunu hiç bir şey değiştiremicek.Bunu sadece Bonny'e söz verdiğin için yapmadığını biliyorum.Sen artık yalnız değilsin.Dan benle her zaman bütün dertlerini paylaş.Sana elimden geldiğince yardım ederim.Unutma başın sıkıştığında ilk bana gel."

Daniel bu sözlerin ardından hoşnut bir gülümseme ile

"Bir sorun olduğunda veya bir sevinç, ilk seninle paylaşacağımdan emin olabilirsin Ginny." dedi

Ginny'nin söylediklerinden gerçekten çok hoşnut kalmıştı. Çünkü onunla daha önce bu kadar samimi ve destek verici bir biçimde hiç kimse konuşmamıştı. Ginny insanı rahatlatıyor ve kuşkuları en aza indiriyordu. Dan Ginny'nin ne kadar harika biri olduğunu düşünürken Ginny bir anda Dan'e sarıldı. Dan ne olduğunu anlayamamış gibiydi. Ama bu sarılma onu utandırdığı kadar sevindirmişti de. Çünkü Ginny harika bir dosttu ve sarılması ile de Dan'e gerçekten değer verdiğini bir kez daha kanıtlamıştı. Daniel da Ginny'ye sıkı sıkı sarıldı ve tam o sırada Ginny, Dan'in kulağına yavaşça

"Bir daha saçmalamak yok beyfendi.İkimizede hiç bir şey olmicak."

dedi. Daniel çocukça sırırttı ve Ginny ile sarılmaları bittikten sonra anlamlı bir biçimde Ginny'ye baktı ve

"Biliyor musun Ginny, ben Evangeline'in yerinde olsam aşırı kıskanırdım. Çünkü sen of neyse boşver. Yine saçmalayacağım ve ikimizi de üzeceğim. Ama şunu bilmeni isterim ki sen harika bir bayansın. Bu yüzden bence Tom çok şanslı. Nerden biliyorsun deme, toplantılarda ikinizin hareketlerinden anlamak çok kolay oluyor. Neyse, dedim ya saçmalamak istemiyorum."

dedi. Neredeyse bir şeyler zırvalayacaktı ama son anda toparlamıştı. Ginny'yi kırmak veya soğutmak istemezdi. Bu yüzden susmak en doğrusuydu. Ama Dan'in aklından bir an için de olsa acayip şeyler geçmişti. Ama zaten bunlar o anki durumda aklından geçebilecek normal şeylerdi. Ama Ginny gibi bir dostunu Bonnie'nin yerine koymamalıydı. Veya onu Bonnie ile karıştırıp Ginny'yi üzmemeliydi. Bu yüzden kendini toparladı ve Ginny'ye yine çocukça gülümsedi. Bu gülümseme onu rahatlatıyordu, Ginny'yi rahatlatıp rahatlatmadığını bilmiyordu ama gülmek gerçekten terapi gibiydi Dan için. Onu diğer karanlık efendiden ayıran şeylerden biri de buydu, ne olursa olsun gülümsemek.

Misafir

Ginny Dan'ın elini tutarken Dan ;

"Bir sorun olduğunda veya bir sevinç, ilk seninle paylaşacağımdan emin olabilirsin Ginny." dedi.Ginny buna çok sevindi.Kendini Dan'ın kolarına bıraktı ve konuşmaya başladı;

"Bir daha saçmalamak yok beyfendi.İkimizede hiç bir şey olmicak." Dan'la sarılmasında bir anda Tom'u hatırladı.Ama galiba Dan'da aynı şeyi hissetmiştiki;

"Biliyor musun Ginny, ben Evangeline'in yerinde olsam aşırı kıskanırdım. Çünkü sen of neyse boşver. Yine saçmalayacağım ve ikimizi de üzeceğim. Ama şunu bilmeni isterim ki sen harika bir bayansın. Bu yüzden bence Tom çok şanslı. Nerden biliyorsun deme, toplantılarda ikinizin hareketlerinden anlamak çok kolay oluyor. Neyse, dedim ya saçmalamak istemiyorum." dedi.Ginny muzipçe güldü.Aslında Dan'ın Tom'u bilmesi iyi olmuştu.Ginny hemen kendini toparladı.Yavaşça Dan'a baktı.Dan sanki bir çocukmuşçasına gülümsüyordu.Bu ginny'i çok mutlu etti.Ginny daha fazla kalmasınız yersiz olcağını düşünerek;

"Şey Dany ben gideyim artık.Geç oldu hem lady... şey... Evangeline yanlış anlamasın.Neyse hoşçakal." dedi ve hızla odadan çıktı.

Misafir

Ginny bavullarıyla Dany'nin kapısna geldiğinde bir an "Acaba kapıyı vursam mı?" diye düşündü. Ama sonra bunun gereksiz olduğuna karar verdi. Kapıya yaklaştı. Kapı bir gülümsemeyle;

"Ah hanımefendi gene gelmişler. Hey bir dakka bu bavullarda ne? Burayamı taşınıyorsun. Ah.. harika odada birde kadın eksikti yani. Zaten içerideki yetiyor birde sen çıktın başıma. Benden söylemesi daha demin biraz şaşırmış ve kızgın bir şekilde geldi buraya. Durmadanda "Resimlerde neyin nesiydi." diye sayıklayarak girdi ve beni çarparak kapattı. Her yanım sızlıyor hala. " Ginny biraz düşünceli bir biçimde;

"Bence susan iyi olur." dedi. Sonra kapıyı açtı.Kapı hala konuşuyordu;

"Aman iyi susmuş. Asıl sen beni çalmadan girmesen çok iyi olur. Hem ya giyiniyorsa. Hadi ama ayıp olmaz mı? Zaten sinirli birde sana çatıcak. Hey sana diyorum. Beni niye hiç dinlemezsiniz." Ginny artık kızmıştı;

"Yeter artık sen o..." asasını çekti " O çeneni kapalı tutucakmısın yoksa yardım edeytim mi?" Kapı biraz afallamış bir biçimde;

"Peki ben bir şey demedim. İyilik olsun diye dedik. Madem bu kadar istiyorsun sustum." dedi ve gerçektende bir daha sesi duyulmadı. Ginny hafifce kapıyı araladı. İçeriye girdi. Dany'i içeride koltukta oturmuş düşünüyordu. Ginny gülümsedi ve bavullarını yere bırakarak;

"Ben geldim." dedi.

Daniel düşünceli bir biçimde Ginny'nin odasında olanları düşünüyordu. Dolaptan yığınlşa yere düşen o fotoğraflar da neyin nesiydi öyle? Ayrıca Ginny neden onları Daniel'a göstermek istemiyordu. Daniel'ın bu yüzden kafası karışmıştı. Ancak Ginny'nin üstüne gitmeyecekti, anlatmak isterse anlatırdı, istemezse de sorun olmazdı zaten.

Daniel bir süre ayakta volta attıktan sonra yine koltuğuna oturdu ve kendi kendine konşmaya başladı:

"Problem bende mi acaba? İnsanları korkutuyor muyum? Yoksa ben de en sonunda Voldemort gibi çirkin bir şeye mi dönüşeceğim? Asla olmaz! Ben her zaman böyle kalacağım, yakışıklılığımdan ödün vermeyeceğim. Ben asla o kel kafalı, kırmızı gözlü ve beyaz renkteki canavar gibi olmam! Hiçbir güç beni öyle yapmaya zorlayamaz!"

Daniel tam bunları sesli bir biçimde düşünürken içeri Ginny girdi. Dan'in düşünceli halini fark etmiş olmalıydı. Gİnny bir süre Daniel'a baktıktan sonra

"Ben geldim."

dedi. Daniel da bunun ardından tatlı bir şekilde gülümsedi ve

"Fark ettim. Senin kadar güzel biri odama girdiğinde farketmemem mümkün olmaz heralde."

dedi. Hemen oturduğu koltuktan kalktı ve Ginny'nin elindeki eşyaları aldı ve bir kenara koydu şimdilik. Sonra Ginny'ye koltuğu işaret ederek

"Oturmaz mısınız hanımefendi? Kendi evinizmiş gibi rahat olun lütfen."

dedi ve kıs kıs gülmeye başladı. Zaten artık Ginny'nin eviydi burası. Ginny'nin burda oturmayı nasıl kabul ettiğin şaşırıyordu Dan. Çünkü hem çok dağınıktı hem de odada Daniel kalıyordu. Bir insanın kafayı yiyebilmesi için yeterli sebeplerdi bunlar. Ama belli ki Ginny, Daniel'layken kayafı yemiyordu, mutlu oluyordu. Daniel böyle olabileceğini düşünerek rahatladı ve hoşnut bir şekilde gülmeye devam etti. Sonra yine kabalık ettiğini düşünerek

"Ee? Sıkıldıysan bir şeyler yapabiliriz. Çok güzel DVDlerim var. Hmm mesela Seherbaz Ash ve Lanetlerin Dönüşü, Özgür Sihirbaz, Patronusların Kardeşliği... Neyse senin önerebileceğin bir şey var mı? Daha şimdiden sıkılmaya başlamanı istemem Ginny. "

dedi. Daniel'ın neşesi yerindeydi fakat Ginny'nin sıkılmış olabileceğini düşünüyordu. Eli ayağına dolanmıştı, daha önceleri daha kolaydı Ginny'yi ağırlamak. Nedenini bilmiyordu ama sürekli Ginny'yi sıkıp kaçırma korkusu vardı. Belki de kendisinden sıkılıp ayrılmak isteyebileceğinden korkuyordu. Ginny'nin böyle bir şey yapmayacağına emindi ama korkuyordu işte, hem de nedensiz yere.

Misafir

Ginny odaya girdiğinde odanın biraz dağanık olduğunu gördü. Ama bunu umursamadı. Aksine bu hoşuna bile gitmişt. Çünkü kendiside en az Dany kadar dağanıktı. Dany onu görünce ayağa kalktı;

"Oturmaz mısınız hanımefendi? Kendi evinizmiş gibi rahat olun lütfen." diyip güldü. Ginnyde gülerek koltuğa oturdu. Dany hemen;

"Ee? Sıkıldıysan bir şeyler yapabiliriz. Çok güzel DVDlerim var. Hmm mesela Seherbaz Ash ve Lanetlerin Dönüşü, Özgür Sihirbaz, Patronusların Kardeşliği... Neyse senin önerebileceğin bir şey var mı? Daha şimdiden sıkılmaya başlamanı istemem Ginny. " dedi. Ginny gülümsedi. Ayağa kalktı. Dany'e bakarak;

"Yavaş ol bakalım. Sakin ol ben hiç sıkılmadım. Hem artık burası benim evim değilmi. İnsan kendi evinden sıkılırmıymış. Film izlemek istiyosan bana uyar ama başta sakin olcaz beyfendi." dedi. Etrafı gezmeye başladı. Ginny'nin bu odaya son gelişinden beri oda pek değişmemişti. Ama oda Ginny'e artık daha farklı görünüyordu. Ginny o gece Dany'le yakınlaşmamak için odadan kaçmıştı. Oysa şimdi Dany'le yaşamaya gelmişti bu odaya. O kadar garip bir duyguyduki. Dany'e döndü;

"Eeee... Hangi filmi seversin sen en çok. Unutma ben bilmiyorum burayı. Sen seç o yüzden. " diyip gülümsedi. Ama Dany karşısında hala telaşlıydı. Ginny onun yanına geldi. Dudağından öpüp;

"Telaşlanma hem bu artık bizim normal hayatımız olucak. Kabul bende baya heycanlıyım ama gergin durman için bir sebep göremiyorum." dedi.Sonra aklına resimelr geldi. Çantalarının yanına geldi. Çantanın ön gözünden bir kutu çıkardı. Kutudaki resimlerden birini Dany'e vererek;

"Bunu hatırladın mı? Hogwarts'a ilk başladığımız zaman. Bak hepimiz el sallıyoruz bir tek sen çıkıp bir muzurluk yaparak dil çıkartıyorsun." diye gülümsedi.

Daniel, Ginny'ye telaşlı bir biçide bir şeyler sorduktan sonra Ginny gülerek ayağa kalktı ve Daniel'a bakarak

"Yavaş ol bakalım. Sakin ol ben hiç sıkılmadım. Hem artık burası benim evim değilmi. İnsan kendi evinden sıkılırmıymış. Film izlemek istiyosan bana uyar ama başta sakin olcaz beyfendi."

dedi. Daniel bunun ardından derin bir nefes aldı ve

"Haklısın artık burası senin evin, , istediğini yapabilirsin. Neden evini gezmiyorsun?"

dedi ve güldü. Ginny bunun ardından etrafı gezmeye başladı. Daniel odasının biraz fazla dağınık olduğunu farketti. Utanmıştı ama aldırmıyordu çünkü Ginny de en az onun kadar dağınıktı. Daniel bir süre sakin bir biçimde durduktan sonra Ginny

"Eeee... Hangi filmi seversin sen en çok. Unutma ben bilmiyorum burayı. Sen seç o yüzden. "

diyince yine telaş yaptı ve

"Bilmiyorum ki ben biraz düşüneyim olmazsa. Güzel bir film seçmek isterim çünkü."

dedi. Ginny, Danny'nin telaşlandığını farketmiş olmalıydı ki hemen onun yanına gitti ve dudağına bir öpücük kondurarak

"Telaşlanma hem bu artık bizim normal hayatımız olucak. Kabul bende baya heycanlıyım ama gergin durman için bir sebep göremiyorum."

dedi. Daniel gülümsemeye çalıştı ve Ginny'nin aklına bir şey gelmiş olamlıydı ki çantasından bir kutu çıkararak Daniel'ın yanına tekrar geldi. Sonra kutudan bir resim çıkardı ve Dan'e uzattı. Hemen ardından

"Bunu hatırladın mı? Hogwarts'a ilk başladığımız zaman. Bak hepimiz el sallıyoruz bir tek sen çıkıp bir muzurluk yaparak dil çıkartıyorsun."

dedi Ginny. Daniel bunun ardından kahkaha atarak gülmeye başladı. O günü hatırlamıştı. Yine muzurluklarla dolu bir günüydü. Daniel sakinleşince Ginny'ye uzun uzun baktı ve

"Bence alışmalısın, çünkü ben hep böyle biri olacağım. Ama tabi ciddi olmam gerektiğinde de ciddi olacağım. Mesela şimdi."

dedi. Bir an yüzüne ciddi bir ifade getirerek

"Hmm peki neden bana göstermediniz bakalım bu fotoğrafları küçük bayan?"

dedi. Hemen ardından

"Neyse, elbet bir nedeni vardır. Ama ben bu fotoğrafı çok sevdim. Bence ömür boyu saklayalım. Bu arada bence film izlemeyelim, muhabbet edelim. Çünkü bayağı bir düşündüm de bize uygun bir film yok. Hepsini çok önceden izliyordum. Ee bir muhabbet konusu aç bakalım, birlikte konuşalım. Hem ortak bir şeylerden konuşmak en güzeli, film ikimizin de zevkine hitap etmeyebilir ama konuştuğumuz şeyler genellikle ikimizin de zevkine hitap ediyor. Çünkü sonuçta geçmişimiz de bugünümüz de bir."

dedi. Uzattığını farkederek yine güldü ve Ginny'ye meraklı bir biçimde bakmaya başladı. Onunla muhabbet etmeyi seviyordu. Zaten onunla konuştuğu zaman vakit daha hızlı ve eğlenceli geçiyordu. Bu yüzden muhabbet etmek film izlemekten daha iyi bir fikirdi.

Misafir

Dany güler;

"Bence alışmalısın, çünkü ben hep böyle biri olacağım. Ama tabi ciddi olmam gerektiğinde de ciddi olacağım. Mesela şimdi." dedi. Sonra hemen;

"Hmm peki neden bana göstermediniz bakalım bu fotoğrafları küçük bayan?" Hmeen arkasından;

"Neyse, elbet bir nedeni vardır. Ama ben bu fotoğrafı çok sevdim. Bence ömür boyu saklayalım. Bu arada bence film izlemeyelim, muhabbet edelim. Çünkü bayağı bir düşündüm de bize uygun bir film yok. Hepsini çok önceden izliyordum. Ee bir muhabbet konusu aç bakalım, birlikte konuşalım. Hem ortak bir şeylerden konuşmak en güzeli, film ikimizin de zevkine hitap etmeyebilir ama konuştuğumuz şeyler genellikle ikimizin de zevkine hitap ediyor. Çünkü sonuçta geçmişimiz de bugünümüz de bir."dedi. Ginny kendini savunmak isteğiyle;

"Şey... Dany... Aslıdna ben bir şey farkettim. Elimde yaklaşık bir dolap dolusu fotoğraf var. Ama bunalrın yarısından fazlası senin fotorafların. Yani... Bilğemiyorum... Neyse...." dedi.Dany'nin yüzüne sevecen bir tavırla baktı. Ginny;

"Demek sonuçta geçmişimiz de bugünümüz de bir hmm... Peki ya geleceğimiz bence oda bir olsun. " dedi. Şımarık bir şekilde gülümsedi ve Dany'i öptü.

Daniel söylediklerini bitirdikten sonra Ginny kendini savunurmuşçasına

"Şey... Dany... Aslıdna ben bir şey farkettim. Elimde yaklaşık bir dolap dolusu fotoğraf var. Ama bunalrın yarısından fazlası senin fotorafların. Yani... Bilğemiyorum... Neyse...."

dedi. Bunun ardından hemen Danny'nin yüzüne sevecen bir tavırla baktı ve

"Demek sonuçta geçmişimiz de bugünümüz de bir hmm... Peki ya geleceğimiz bence oda bir olsun. "

dedi. Sonra Danny'yi öptü. Daniel ilk defa ona karşılık verdi. Bu sefer gerçekten içinden geliyordu, beli ki de nedeni Bonnie'nin veya başka birilerinin yanında olmamalarıydı. Özellikle dde Bonnie'nin yanında olmamaları çok etkili olmuştu Daniel'a göre. Çünkü o yanlarında olunca nedense kendini hep huzursuz ve endişeli hissediyordu. Gerçi şimdi de endişeli olmadığı söylenemezdi. Nedense için bir endişe bürümüştü Dan'in ve tabi biraz da telaş. Belki de bu Ginny'nin hala öpüyor olmasından kaynaklanıyordu. Bunu farkedememişti. Farkettiği an hızla ondan uzaklaştı ve biraz utanarak

"Özür dilerim ben şey böyle olsun istemezdim yani-"

dedi ve lafını devam ettiremeden bir pof çekti. Sonra yine kekeleyerek de olsa

"Yani bir anda bu şekilde karşılık vermem yanlış bir şeydi biliyorum. Yani yanlış anlama istemediğimden değil, belki sen istemiyorsundur diye. Neyse yine saçmaladım ben. Bu arada fotoğrafların çoğunda benim olmam hoş bir şey aslında. Çünkü nedense benim anılarımın çoğunda da sen varsın. Geçen gün günlüğümü karıştırdımda yai bayağı bir adın geçiyor. Demek ki önceden de bir şeyler varmış yani. Birbirimize karşı tamamen boş değilmişiz."

dedi. Bir yandan da nedense yanaklarının pembeleştiğinden emin bir biçimde Ginny'nin arkasındaki aynadan kendini kontrol ediyordu. Yine kızarmıştı yanakları işte, onu yine elevermişlerdi. Daniel yanaklarından nefret ediyordu, neden hep utandığında onu ele verirlerdi ki sanki. Bonnie'de zaten Daniel'ın ona aşık olduğunu bu şekilde anlamıştı. Başına gelenlerin bir kısmından da yanakları sorumluydu. Ama ancak şimdi başına ne geldiyse bundan hoşlanmıştı. Hem artık önemli değildi, Ginny'nin farketmesi kötü bir şey değildi. Sonuçta o artık bir bakımdan Daniel'ın eşi sayılırdı.

Misafir

Dany Ginny'i öpmeye başladı. Onu bırakmıyordu. Ginny o en bütün endişelerinden ve kötü düşüncelerinden kurtulmuştu. Ama bir anda Dany kendini çekti;

"Özür dilerim ben şey böyle olsun istemezdim yani-" Diye kekeledi sonra devam etti;

"Yani bir anda bu şekilde karşılık vermem yanlış bir şeydi biliyorum. Yani yanlış anlama istemediğimden değil, belki sen istemiyorsundur diye. Neyse yine saçmaladım ben. Bu arada fotoğrafların çoğunda benim olmam hoş bir şey aslında. Çünkü nedense benim anılarımın çoğunda da sen varsın. Geçen gün günlüğümü karıştırdımda yai bayağı bir adın geçiyor. Demek ki önceden de bir şeyler varmış yani. Birbirimize karşı tamamen boş değilmişiz." dedi. Ginny birden gülmeye başladı. Napıcağını şaşırmıştı. Dany'e cidden aşık olmuştu ve şimdi aynı odada yaşıyorlardı. Ama unuttukları bir şey vardı. Ne kadar utangaç oldukları. Oysaki birinin farketmesi gerekiyordu Dany'nin odasında sadece bir tane yatak var. Ginny birden bunu farkedenin kendisi olduğu için iyice kızardı ve Dany'e yaklaştı. Elini tutarak;

"İkimizde çok utangacız ama bunu yenmemiz lazım. Yani... Farkettiysen ya ben gene eskisi gibi kendi odamda kalıcam yada..." yatağı göstererek "Utangaçlığmızı yenmeliyiz. " dedi ve gülümsedi. Sonra hemen;

"Eminimki bizim hemen bu utangaçlığı yenmemiz imkansız" dedi ve kapıya yöneldi. Aslında Dany'nin gitmesine izin vermemesini diliyordu.

Daniel yine saçma sapan şeyler düşünürken Ginny bir anda gülmeye başladı. Ne yapacağını şaşırmış gibiydi. Daniel o an farketti ki ikisi de gerçekten çok utangaçlardı birbirlerine karşı. Danny sırıtarak bunu düşünürken Ginny bir anda Daniel'a yaklaştı ve onun elini tutarak

"İkimizde çok utangacız ama bunu yenmemiz lazım. Yani... Farkettiysen ya ben gene eskisi gibi kendi odamda kalıcam yada..."

dedi ve Daniel'ın yatağını göstererek

"Utangaçlığmızı yenmeliyiz. "

dedi ve gülümsedi. Bunun ardından Danny'nin ağzı açık kaldı. Bunu hiç düşünmemişti. Aslında onlar büyücüydü, sihirle yeni bir yatak daha yaratabilirlerdi ama Daniel bunu hangi büyü ile yapabileceğini bilmiyordu. Ginny hemen sonra

"Eminimki bizim hemen bu utangaçlığı yenmemiz imkansız"

dedi ve kapıya yöneldi. Daniel bunun ardından onun gideceğini farketti. Gitmemeliydi, Daniel onun gitmesini istemiyordu. Onun için utangaçlığını bile yenebilirdi. Bu yüzden oturduğu yerden hızla kalkarak

"Dur Ginny! Gitmene gerek yok. Ben.. ben utangaçlığımızı yenebileceğimizi düşünüyorum. Yani o kadar da zor olmaz bence. Sen yeter ki gitme ben utangaçlığımı yenerim. Ama tabi senin de utangaç davranmaman gerekir çünkü eğer öyle davranırsan ben yine telaşlanırım ve ne olur biliyorsun, utangaçlık üstüme yapışır kalır."

dedi. Sonra Ginny'nin elinden tuttu ve gitmemesi için yalvarmaya başladı kendi kendine. O giderse yine yalnız kalırdı bu koca odada. Vaktini yalnız başına, karamsar bir biçimde geçirirdi. Dertlerini ve sevinçlerini istediği heran paylaşamazdı veya onun dertlerini ve sevinçlerini istediği zaman dinleyemezdi.