Yakın geçmişten gelen...

James son günlerde etkisinden kurtulamadığı düşünceler içinde karanlık kayalara geldi.Hayatındaki eksikleri gözden geçiriyordu.Yeniden cebinden bir sigara çıkarıp yaktı ve gözüne rahat bir yer kestirdi.

Dalgın dalgın düşünürken elini içki matarını bulmak için cebine attı.Bir an onu yerinde bulamayınca şaşırdı ama sonra onu bilerek yanına almadığını hatırladı.Bir süre içkiye de ara vermek durumunda kalmıştı.Nedense ayık hayat daha sahteydi ve normalden daha acı verici...

Birşeylerin farkına varmak onu rahatsız ediyordu işin kötü tarafı,şimdi onları görmezden de gelemiyordu...

Amy çok bıkmıştı yaşamaktan,kendini öldürmeyi bile düşünecek kadar kötü hissediyordu kendini.. Nereye gideceğini düşünürken aklına Karanlık Kayalıklar'a gitmek geldi. Salazar's Hallow'a kadar üşenmeden yürüdü.
İlerledi,ilerledi ve sonra durdu.Neden durduğunu o da bilmiyordu ama kendisini geriye çeken bir his vardı,artık ilerleyemiyordu.Etrafa bakınırken gözü sağ tarafta durdu..
"Tanıdık bir cübbe." dedi sağ tarafa ilerleyerek,burnuna tanıdık bir sigara kokusu geldi. Artık ilerleyebiliyordu ama bu sefer kendi isteğiyle durdu. Bu James'di.. Evet evet bu gerçekten James'di. Amy James'i hala unutamamışken,unutmaya çalışırken onla yeniden karşılaşmıştır ve geri geri çekilmeye başlamıştı. O an için tek umudu ve isteği James'in onu görmemesiydi.

Yaklaşan kişinin ayak seslerini duydu.Öncede umursamadı,yanına geldiğinde kim olduğunu anlayacaktı zaten.Ama bu kişi durduğunda James bir terslik olduğunu anladı.Kafasını gelen kişiye doğru çevirip baktığında karşısındaki kişisinin tanıdık olduğunu farketti.Çok tanıdık bir yüzdü bu...
İlk seferinde çıkaramadı ama daha dikaktli baktığında kadının Amy olduğunu anladı.
Şüpheli bir ses tonuyla gerileyen kadına seslendi:
Amy?Sen misin?

"Amy?Sen misin?"
Amy'nin korktuğu başına gelmişti.James onu farketmişti,sarsıldı.
"Hayır ben değilim,ben eski ben değilim James." dedi değişik bir ses tonuyla.
Tam oradan uzaklaşıp geriye giderken James kolundan tuttu ve kendi tarafına doğru çekti.
"Bak James,ben eski defterleri kapamak istiyorum ama kapayamıyorum,çok sarsıldım,çok gerildim,delirdim.Hatam neydi acaba? Hakediyormuydum bunları ben sence? Senin böyle her gece başkasıyla takılan biri olduğunu bilseydim hiç başlamazdım. Keşke keşke! Bu keşkeler bitiriyor beni. Emin ol kapayamıyorum hatta buraya ölmek için geldim bile diyebilirim,hadi öldür beni öldür beni! Dayanamıyorum."
Amy kendine şaşırmıştı şimdiye kadar o saf kız olup,kendini tutamayıp ona sarılmaya başlaması gerekiyordu ama şimdi James gibi konuşmaya başlamıştı. Belki de durumlar eşitleniyordu.
"Yine aynı sigara,bırakmayacaksın dimi? İlacını içtin mi bari satıldıktan sonra yine hastalanmanı istemem,yüreğim el vermiyor işte ! Bu sefer üşümüyorum James gördün mü üşümüyorum !! HAHAHAHAHAHA !!"
dedi psikopatça.Bunu o mu demişti? Ne ? Şakamıydı? Bu. Ağlamıyacaktı. Bu sefer kendini kaptırmayacaktı.. Gözünden yaş süzüldü cüppesiyle sildi,geldiğini anlaması gibi gözünden taş geldiğini anlamasından da korkuyordu Amy James'in..

Oturduğu yerden kalkıp Amy olduğuna emin olduğu kadının yanına gitti.

Hayır ben değilim,ben eski ben değilim James dedi Amy.Sesindeki tedirginlik ve huzursuzluk kendini açıkça belli ediyordu. Gitmeye yeltendiğinde James onu konuşup anlaşmak için kolundan tuttup kendine çekti

Bak James,ben eski defterleri kapamak istiyorum ama kapayamıyorum,çok sarsıldım,çok gerildim,delirdim.Hatam neydi acaba? Hakediyormuydum bunları ben sence? Senin böyle her gece başkasıyla takılan biri olduğunu bilseydim hiç başlamazdım. Keşke keşke! Bu keşkeler bitiriyor beni. Emin ol kapayamıyorum hatta buraya ölmek için geldim bile diyebilirim,hadi öldür beni öldür beni! Dayanamıyorum."

Amynin söyledikleri James'i daha da rahatsız etti.Kimbilir geçmişindeki daha kaç kişi böyle düşünüyordu. Daha kaç kadın kimbilir Amy'nin dediklerini kendisine söylemek istemişti?
Birşey söylemek için ağzını açtı ama sözcükler boğazında tıkanıp kaldı.Çenesini kitleyip Amy'e baktı

"Yine aynı sigara,bırakmayacaksın dimi? İlacını içtin mi bari satıldıktan sonra yine hastalanmanı istemem,yüreğim el vermiyor işte ! Bu sefer üşümüyorum James gördün mü üşümüyorum !! HAHAHAHAHAHA !!"

Amy iyiden iyiye saçmalamaya başlamıştı.Gülmek istedi ama tek yapabildiği gülümsemek oldu.

Lanet olsun James..Nesin sen? diye geçirdi içinden. Olay artık Amy ile ilgili değildi,James'in kişiliğindeki bozukluklardı.Şuana kadar ne kadar bencil ve umursamaz olduğunu farketmişti

Üzgünüm Amy,herşey için...Yani bilmiyorum o an ne düşünüyordum.Son zamanlarda yaptıklarımın farkına vardım ve garip...sanki geçmişte olan herşeyden pişman gibiyim.Yine de değişebilir miyim bilmiyorum.Ben neysem oyum ve yaptığım lanet olasıca hataları sonuçları gelmeden göremiyorum.Amy,o gece seni neden öptüm bilmiyorum ama şimdi o zamana gitsem yine aynı şeyi yapardım...

Amye bakıp devam etti

Ama şu an seni bir daha kırmayı göze alamam...Ya da başka birini.Yeterince insanın düzenini bozdum zaten!

Üzgünüm Amy,herşey için...Yani bilmiyorum o an ne düşünüyordum.Son zamanlarda yaptıklarımın farkına vardım ve garip...sanki geçmişte olan herşeyden pişman gibiyim.Yine de değişebilir miyim bilmiyorum.Ben neysem oyum ve yaptığım lanet olasıca hataları sonuçları gelmeden göremiyorum.Amy,o gece seni neden öptüm bilmiyorum ama şimdi o zamana gitsem yine aynı şeyi yapardım...

Amye bakıp devam etti

Ama şu an seni bir daha kırmayı göze alamam...Ya da başka birini.Yeterince insanın düzenini bozdum zaten!

Amy'nin aklı karışmıştı James'in böyle duygular düşüneceğini ve onu anlayabileceğini aklından geçiremiyordu. Onun hakkında yanlış düşündüğünü anladı ve göz yaşlarını sildi.
"Bak James , benim sorunum senle veya başkasıyla değil. Kendimle ! Kendimi herşeye çok kaptırıyorum. Güzel şeyler hiç bitmesin , hep mutlu yaşayayım istiyorum ama Tanrı buna izin vermiyor işte ! Sence benim hakkım değil mi mutlu olmak ? Seni incitmek istemem ama kaç gece ağladım haberin var mı?"
Soluk alıp devam etti..
"Neyse James , boşver zaten aradaki herşey kopmuştu.Dost olarak kalmak en iyisi heralde. Sen naptın? İyimisin? Sana ailemin hayatından bahsedeyim niye üzgün olduğumu anlarsın..!"
diye ekledi..
yine gözlerinden süzülen yaş yine hüzün,yine üzüntü !
İçindeki nefret gözlerinden okunuyordu Amy'nin..

"Bak James , benim sorunum senle veya başkasıyla değil. Kendimle ! Kendimi herşeye çok kaptırıyorum. Güzel şeyler hiç bitmesin , hep mutlu yaşayayım istiyorum ama Tanrı buna izin vermiyor işte ! Sence benim hakkım değil mi mutlu olmak ? Seni incitmek istemem ama kaç gece ağladım haberin var mı?"

Elbette ki bilmiyordu ama cümlenin gidişatından çok olduğunu anladı.Herkes sorunları kendinde buluyordu ve Amy'nin yine sorunu kendinde bulması James'i saran suçluluk duygusundan kurtulmasını sağlayamadı.

Amy soluklanıp devam etti.

"Neyse James , boşver zaten aradaki herşey kopmuştu.Dost olarak kalmak en iyisi heralde. Sen naptın? İyimisin? Sana ailemin hayatından bahsedeyim niye üzgün olduğumu anlarsın..!"
diye ekledi üzgünce..James olumsuz anlamda başını salladı.

Hayır bunlardan konuşmasak iyi olur,bu konuşmanın tek getirisi hüzün ve mutsuzluk.Son zamanlarımın güzel günler olduğunu söyleyemeyeceğim...Daha iyi şeylerden konuşmalıyız,mesela yavru köpekler... Söylediğinin salaklığına güllüp toparlamaya çalıştı,bu girişimin kendini salak gibi göstereceğini billiyordu ama Amy'i güldürebilirdi

Ya da bulutlar,yürümeye başlayan bir çocuk belki de dondurma! Canım çok dondurma çekti,yok yok...kısır çekti!Evet evet kısır!Ah şimdi bir tencere kısır olsaydı da yeseydik şöyle naneli mis gibi,offf... gülüp güzel kısır hayallerinden sıyrıldı.

Sana dondurma ısmarlamama ne dersin?Bylece az önce saydığın gerizekalı mutluluk abidelerinden konuşabiliriz? Her zamanki aldırmaz gülümsemesini takınıp Amy'nin neşelenmesini umdu.Mutlu olmasa da mutlu gibi görünmek konusunda tecrübeliydi...

Hayır bunlardan konuşmasak iyi olur,bu konuşmanın tek getirisi hüzün ve mutsuzluk.Son zamanlarımın güzel günler olduğunu söyleyemeyeceğim...Daha iyi şeylerden konuşmalıyız,mesela yavru köpekler...

Ya da bulutlar,yürümeye başlayan bir çocuk belki de dondurma! Canım çok dondurma çekti,yok yok...kısır çekti!Evet evet kısır!Ah şimdi bir tencere kısır olsaydı da yeseydik şöyle naneli mis gibi,offf...

Sana dondurma ısmarlamama ne dersin?Bylece az önce saydığın gerizekalı mutluluk abidelerinden konuşabiliriz?

Amy gülmeye başladı. Hatta bu gülmek değildi resmen gözünden yaşlar geliyordu.
"Hala küçük bir çocuk gibisin James" dedi gülerek. ""Kısır mı ?? Susarmısın James ! Annem olsaydı ne güzel yapardı .." dedi gülmeye devam etti hem de içinden ağlamak gelirken..
""Dondurmaya hayır diyemem doğrusu.." diyerek dondurmacının yanlarına gelmesini beklemeye başladılar..

Hala küçük bir çocuk gibisin James" dedi Amy gülerek. "Kısır mı ?? Susarmısın James ! Annem olsaydı ne güzel yapardı .." dedi gülmeye devam etti.James de ona güldü.Kendi annesinin de ona kısır yapmasını isterdi ama nerde...

"Dondurmaya hayır diyemem doğrusu.." James onaylarcasına başını salladı ve ilerideki dondurmacıya baktı.Adam biraz yaklaştığında James Amy'i de tutup yanına gitti

Buraya bir çikolata vişneli dondurma ve genç bayana da... İlgisi dondurmacıdan Amy'e kaydı.Gülümseyerek eliyle buyurgan bir edayla dondurmaları gösterdi

Ne isterdiniz küçük hanım? dedi alaycı bir tonla şatafatlı bir referans(muhtemelen yanlış yazdım)yaparak...

Buraya bir çikolata vişneli dondurma ve genç bayana da...

Ne isterdiniz küçük hanım?

"Çikolatalıya hayır diyemem doğrusu.. Mmmm!" dedikten sonra gülümsedi.. James'e baktı ve durdu. Dondurmayı beklemeye başlarken muhabbet açmak istedi;

"Ee,anlat bakalım n'aptın görüşmeyeli? Sanki görüşmeyeli çok oldu,biz senle ilk nerede karşılaşmıştık?" Amy James'in kulağına hafifçe eğilerek; "Neyse biraz uzaklaşalım.. Dondurmacı bizi dinliyor.."

"Çikolatalıya hayır diyemem doğrusu.. Mmmm!"

Dondurmacı ağır ağır istenileni yapmaya başladı.James adamın yavaşlığına kıl olurup pis bir bakış attı ve Amye döndü:

"Ee,anlat bakalım n'aptın görüşmeyeli? Sanki görüşmeyeli çok oldu,biz senle ilk nerede karşılaşmıştık?"

Parlak Gölde... diye cevapladı keyifle.Oraya ölümyiyen olduğundan giremese de çok severdi.

Bir anda Amy şüpheci bir tavırla kulağına eğilip fısıldadı:

Neyse biraz uzaklaşalım.. Dondurmacı bizi dinliyor.."

James bunu söylemesini beklemiyordu ama dondurmacıya yeniden pis bir bakış attı.AdaM baştan beri kıl etmişti kendisini.

Dondurmaları alıp homurdanarak birkaç galleon bıraktı ve Amy'nin yanında yürümeye başladı.Bir yandan da Amy'nin sorusuna cevap verdi:

Pek değişen yok be Amy,orada burada birkaç yeni bilgi birkaç yeni kişi...Hep aynı oyun ama oyuncuları farklı!Yani herşey değişti ama hiçbirşey değişmedi...Hevesle dondurmasını yedi ve dudaklarına yayılan çikolata sosuna aldırmadan sordu

Sen?Sana ne oldu son günlerde??

"Parlak Gölde..."

"Pek değişen yok be Amy,orada burada birkaç yeni bilgi birkaç yeni kişi...Hep aynı oyun ama oyuncuları farklı!Yani herşey değişti ama hiçbirşey değişmedi..."

"Sen?Sana ne oldu son günlerde??"

"Yorucu,üzgün ve bıkkın!! Biliyorsun Hogwarts yeniden açıldı ve bu dönem İksir Profesörü oldum. Duyduğuma göre Uçuş Profesörü olmuşsun tebrikler.." diyerek konuyu değiştirmeye çalıştığı her halinden belliydi..
"Çok tatlı dondurma yiyorsun hakkını vermek lazım.." dedi.. Yüzü kızardı ama gülmeye başladı..
"Burada olmayı özlemişim,uzun zamandır gelmiyordum buraya.. Kader işte!" (Koşmaya başlayarak) "Hadi gel yakalayamazsın ki !!!!" dedi biraz gülmeye çalışarak ve koşmaya başladı.. James'inde olgun olduğunu biliyordu belki gelmeyip,çok çocuksun demesini de bekliyordu.. Ama tek bildiği içinde haylaz bir çocuk olduğu ve bunu dışarıya çıkarmaya çalıştığıydı Amy'nin.. Onun da koşup koşmayacağını merak ederek durdu..

"Yorucu,üzgün ve bıkkın!! Biliyorsun Hogwarts yeniden açıldı ve bu dönem İksir Profesörü oldum. Duyduğuma göre Uçuş Profesörü olmuşsun tebrikler.."

Alçakgönüllülükle başını eğip gülümsedi.O sırada Amynin de yüzü kızardı ve gülmeye baktı:
Çok tatlı dondurma yiyorsun hakkını vermek lazım.."
James birşey demeden Amy devam etti:
"Burada olmayı özlemişim,uzun zamandır gelmiyordum buraya.. Kader işte!"
Birden küçük bir çocuk misali koşmaya başladı.
"Hadi gel yakalayamazsın ki !!!!"
James koşan kızın arkasından bakıp gülümsedi.Dondurmasını bitirip koşan kızın ardından baktı.Şimdi daha mutlu gözüküyordu,daha hayat dolu.Eğer birini mutlu edebilecekse neden rezil olmasın ki?

Demek yakalayamam...Hımm,belki... dedi Amy'e alaycı bir bakış atıp.Ardından beklenmeyen bir zamanda fırladı

Belki de yakalarım!

Demek yakalayamam...Hımm,belki...

Belki de yakalarım!

"İnanmıyorum,yakalayamazsın.."
James'in böyle çocuksu olması onu çok ama çok mutlu etmişti. Eski James'i çıkarabildiğini düşünüyordu..
Koştu koştu.. Bir süre sonra yorulup bir kayanın üstüne bıraktı kendini arkadasında James'i göremedi etrafına bakındı ama yoktu. Birden Böö ! sesi duyuldu,ve James Amy'nin sağ tarafından çıkıverdi. Amy korkudan altına edecekti. Çok korkmuştu ve James'in sırtına hafif sertçe vurup..
"Bir daha yapma" dedi sırıtarak..

İnanmıyorum,yakalayamazsın.."

Amy arkasına bakmadan koşmaya başlayınca gülümsedi.James istediği herşeyi yakalayabilirdi...

Amy körlemesine koşarken aniden durdu,bunu fırsat bilen James ne kadar gerizekalıca olduğunu bilmesine rağmen kızın arkasından bööh! diye fırladı.Bu Amy oldukça korkutmuş gibi gözüküyordu,şayet kzı olduğu yerde titremişti.James'e dostane bir biçimde vurup sırıttı:

Bunu bir daha yapma...

James keyifle güldü ve anlayışla başını salladı.

Şahsen ben çok eğlendim Amy,bence her gün yapmalıyım!

Şahsen ben çok eğlendim Amy,bence her gün yapmalıyım!

"Aklından bile geçirme James.. ödüm patladı ! Çok korktum ya ! Gerçi hergün buluşacaksak iyi.. Hiç dostum yok.. Dostlarım bu sene Hogwarts'tan ayrıldılar.. Bu sene bol bol görüşeceğiz Hogwarts'ta.. Arada sırada dışarı çıksak iyi olur.." dedi garip bir ifadeyle.. Uzandığı kayada yana kayıp , James'e yer açtı. "Uzansana,yıldızlar çok güzel gözüküyorlar değil mi?" dedi salakça bir ifadeyle yeni konu açmak umuduyla..

"Aklından bile geçirme James.. ödüm patladı ! Çok korktum ya ! Gerçi hergün buluşacaksak iyi.. Hiç dostum yok.. Dostlarım bu sene Hogwarts'tan ayrıldılar.. Bu sene bol bol görüşeceğiz Hogwarts'ta.. Arada sırada dışarı çıksak iyi olur.."

Kadının bazı huyları hoşuna gitmese de onu Hogwartsta göreceği için mutluydu.Amy uzandığı yerden Jamesle konuşmaya devam etti:

"Uzansana,yıldızlar çok güzel gözüküyorlar değil mi?"

James önce gökyüzüne sonra da Amy'e baktı ve omuz silkti.

Peki.! dedi ve hemen Amy'nin yanına yattı.Yıldızlar cidden güzel görünüyordu,ışık kirliliğinden yoksun bu ortamda tüm gökyüzü pırıl pırıldı.

Güzel bir gece... dedi her zamanki gibi gece överken.Sonra bu söz aniden çok tanıdık geldi kendisine ama belli etmedi.

James önce gökyüzüne sonra da Amy'e baktı ve omuz silkti.

Peki.! dedi ve hemen Amy'nin yanına yattı.

Güzel bir gece...

"Ben bu sözü hatırladım.. İlk karşılaştığımızda.. "Güzel bir gece" o an çok cana yakın bulmuştum seni.. Hoşlanmıştım senden.. Şimdi.." soluğu kesildi duraksadı lafı boğazına tıkanıp kaldı ve sustu. Kaldırdığı kafasını kayaya yaslayıp uzandığı yerden yıldızları seyretmeye devam etti..

Ben bu sözü hatırladım.. İlk karşılaştığımızda.. "Güzel bir gece" o an çok cana yakın bulmuştum seni.. Hoşlanmıştım senden.. Şimdi.."

James ellerini ensesinde birleştirip gergince kıpırdandı.Eski mevzular hep rahatsız ederdi,hatta ilk kez herhangi bir eski sevgilisiyle bu kadar çok zaman geçiriyordu

İç geçirdi;
O zaman da güzel bir geceydi,yıldızlar en az şimdiki kadar çoktu...Ben de hoşlanmıştım senden ama James'im ben...Uzun süre biriyle olamıyorum işte... dedi pişkince.Yine de sesine ciddiyet hakimdi.

O zaman da güzel bir geceydi,yıldızlar en az şimdiki kadar çoktu...Ben de hoşlanmıştım senden ama James'im ben...Uzun süre biriyle olamıyorum işte... dedi pişkince.Yine de sesine ciddiyet hakimdi.

"Biliyorum,kahretsin ki biliyorum ! Ama kendimi tatmin edemiyorum işte.. Uğraştım ama olmuyor işte.. Böyle olursa ileri de hem çok kişiyi kıracaksın hem de kendini bozacaksın" dedi.. sanki James'in annesiymiş gibi.. Ne çabuk unutmuştu eski sevgilisini aldattığını.. Gülümsemeye başlayarak.
"Yok mu senin ikiz kardeşin felan?" dedi.
"ah James ah ! keşke böyle biri olmasaydın" diye geçirdi içinden..
etraf sessizliğe büründü.. neredeyse hiç kimse yoktu yakınlarda..!
"Hayret sigara içmiyorsun n'oldu?.. Hiç uyuyasım yok..!"

Biliyorum,kahretsin ki biliyorum ! Ama kendimi tatmin edemiyorum işte.. Uğraştım ama olmuyor işte.. Böyle olursa ileri de hem çok kişiyi kıracaksın hem de kendini bozacaksın"

James muzurlukla kıkırdadı.Yeterince kişiyi kırmıştı zaten,bunun hatırlatılmasıysa daha çok böbürlenmesini sağlamıştı.Yine de belli etmeden Amyi dinlemeyi sürdürdü,düşüncelerini kendine sakladı;

Yok mu senin ikiz kardeşin felan?"

Kardeş olaylarına girilmesi birden kızkardeşi Kelly'i hatırlattı. Kadın uzun zaman önce ölmüştü ve James'in aksine mutlak bir iyilik meleğiydi.Sevmediği bir insanı kırsa bile hemen gönlünü almaya çalışırdı

Yine de gariptir o ölümyiyen olmayı seçmiş acımasız bir iyilik meleğiydi...Ölüm dağıtan bir iyilik meleği...
Düşüncelerinden Amynin sorusuyla sıyrıldı;

Hayret sigara içmiyorsun n'oldu?.. Hiç uyuyasım yok..!"

Haa evet... dedi düşünceli düşünceli. Aslında içkiyi ve sigarayı bir süreliğine bırakmıştım,ama bir tane içemeden edemedim...Senin gelmen bir işaret olmalı... gülümseyip ellerini ensesinde birleştirdi
Ne o uyumayı mı planlıyordun yoksa??

Haa evet... dedi düşünceli düşünceli. Aslında içkiyi ve sigarayı bir süreliğine bırakmıştım,ama bir tane içemeden edemedim...Senin gelmen bir işaret olmalı... gülümseyip ellerini ensesinde birleştirdi
Ne o uyumayı mı planlıyordun yoksa??

"Geçen gece beni eve bırakmaya çalışıyordun,James Bey. Öhööööm . Hatırlatayım.. Uykum yok dedim sadece sıkıldım. Konuşacak konu yok ne yapalım ?" dedi ve elini cebine koydu elini çıkardığında elinde bir paket sigara vardı ve bir tane sigara çıkarıp bekledi.
"İstermisin?" James'in gözü dönmüştü o sigarayı alacaktı ama Amy'nin de inadı inattı. "Vermeyeceğim !" diye gülmeye başladı ve çakmak aramaya yan kayalığa doğru yürümeye başladı..

Geçen gece beni eve bırakmaya çalışıyordun,James Bey. Öhööööm . Hatırlatayım.. Uykum yok dedim sadece sıkıldım. Konuşacak konu yok ne yapalım ?

Amy'nin eli cebine gitti,çıkardığı şey bir paket sigara...
Sigara!O şeye o kadar muhtaçtı ki!
Ciğerlerini hissetmesini sağlayan o dumana...

İstermisin? diye sordu Amy.James yüz ifadesini saklamaya yeltenmedi bile,sigarayı almaya davrandı ama Amy çekip Vermeyeceğim ! diye gülmeye başladı.Amy,cadı Amy!Bazen ne kadar da çekilmez oluyordu.
Amy kalkıp çakmak aramaya ve yürümeye başladı.James de ayaklanıp ardından geldi

Hadi ama Amy,o gün ben senden sigarayı uzaklaştırmış mıydım? dedi hatırlatırcasına.Hala sigarayı almak için bir umudu vardı.

James de ayaklanıp ardından geldi..
Hadi ama Amy,o gün ben senden sigarayı uzaklaştırmış mıydım? dedi hatırlatırcasına.Hala sigarayı almak için bir umudu vardı.

"Ama o gün dertliydim James.. Bugün mutluyum kendimi suya atasım var." deyip gülmeye başladı.. James öyle bir bakıyordu ki Amy'nin içi dışı paramparça oldu.. "Off James böyle olmak zorunda mısın?" dedi surat asarak.. Paketi James'a doğru uzattı ve yürümeye devam etti.. Cübbesi onu sıkmıştı ve eline alarak yürümeye devam etti.. Aklına birşey geldi ! İlaçlar ! Evet ilaçlar ! "James ilaç almışmıydın.. ?" dedi telaşla.

Ama o gün dertliydim James.. Bugün mutluyum kendimi suya atasım var.

Suya atmak mı?Hayır! diye düşündü James.Sigaralara yazık olmasını istemezdi doğrusu... Amy'e yemek verilmesini bekleyen bir sokak kedisi edasıyla baktı.

Off James böyle olmak zorunda mısın? dedi Amy sonunda dayanamayıp. James hevesle pakedi alıp içinden bir sigara çıkardı ve iştahla yakıp Amy'nin yanında yürümeye devam etti. James memnuniyetle sigarasının dumanını içine çekerken Amy telaşla sordu;

James ilaç almışmıydın.. ?

İlaçlar mı? dedi James düşünceli düşünceli nefes verirken. Sigara tutan eliyle çenesini sıvazladı

Sanırım almadım ama birşey olmaz... O ilaçları almaktan hep nefret ederdi.Kendini aciz yaşlı bir adam gibi hissettirirdi o acı haplar.Çocukluktan beri kullandığı hapların hala hastalığını geçirmemesi onların artık işe yaramadıklarını düşünmesine sebep oluyordu..

Amynin yüzündeki endişeli ifadeyi farkettiğinde onu yatıştırmak için gülümsedi ve en sıcakkanlı ses tonuyla;

Merak etme Amy,ben kendimi bildim bileli böyle yaşıyorum!Ama henüz ölmedim! dedi her ne kadar böyle devam edeip edemeyeceğini kendi kendine sorgularken.