Eskiler...

Gecenin bir yarısı kuşların yeni uyuduğu bir saatte uyumayan biri vardı.Belki daha çok kişi vardı uyumayan ama bu kişi sadece kendisinin uyumadığını düşünüyordu belki de hayal ediyordu.Pencereden dışarıya baktığında bir sis bulutu etrafı kaplıyordu.Bu alacakaranlıkta dışarıya çıkmak tehlikeliydi.Ama onun için sorun değildi artık bunlar.Alışmalıydı,büyümeliydi.Eskileri geride bırakmalıydı.Çünkü onu koruyacak veya gece yarıları onun yanına gidip onunla konuşacak kimsesi yoktu.Odasında daralıyordu.Aslında heryerde daralıyordu,yer onu boğuyordu.Buralardan gitmek en iyisiydi ama buralardan gitmeyşde göze alamıyordu.Odasının içinde bir iki tur attı.Aklına en çok sevdiği yer geldi.Oraya giderse belki mutlu olurdu.Pelerinini ve asasını aldı.Ama onun en çok sevdiği yer olan parlayan gölde bile ölüm yiyen vardı.Kendini korumalıydı.Ama buna gücü yoktu.Onun için biçim değiştirerek gitmeye karar verdi.İçinden:

''Lanet olsun!Parlayan göle bile biçim değiştirerek gidiyorum.'' dedi.Odasından çıktı.Merdivenlerden inerken hafif sendeledi.Bahçeye çıktı.Bahçedeki ağaçlara,çiceklere,böcelere iç geçirerek baktı.Evden epey uzaklaşmıştı ama hala cisimlenmemişti.Dalgınlığına gelip unutmuş olmalıydı.Kurt sesiyle kendine geldi.İçinden en iyi arkadaşının yanına gitmek istiyordu ama en iyi arkadaşı kim bilir nerdeydi.Gözlerini kapadı ve garip bir yere cisimlendi.Aslında burayı biliyordu ama gecenin karanlığında çıkaramamıştı burayı.Tekrar gözlerini kapadı ve kendini parlayan gölde buldu.Parlayan gölde küçüklüğünde oynadığı ağacın dibindeydi.Ağaca iç geçirerek baktı,gülümsedi ve en sonunda ağladı.Neden ağlıyordu kendide bilmiyordu.Oradan uzaklaşmak istedi.Göle yakın olmak için biraz yürüdü.Gölün etrafı gündüzmüş gibiydi.Yere oturdu.Eskileri,okul yıllarını düşünmeye başladı.

Daniel, Leia'nın yanından ayrılınca kendine gelebilmek için her zaman tercih ettiği yere gitti yine, Parlayan Göl'e. Burada ne bulduğunu, ne anladığını bilemiyordu ama her nedense rahatlıyordu. Onu geçmişe en çok götüren yerlerden biriydi ama bu Daniel'ın hoşuna gidiyordu. Atladığı şeyleri tekrardan görebiliyordu bu sayede.

Etrata tanıdık yüzler yoktu. Zaten pek de kalabalık olduğu söylenemezdi. Daniel en boş olan yeri bulabilmerk için öylesine bir göz gezdirdi ve az ileride, gölün kenarında, eskiden çok iyi bir dostu olan Rose'u gördü. Derin bir iç çekerek onun yanına gitti. Onu rahatsız etmek istemiyordu ama ikisi de çok yalnız gibilerdi. birbirleri ile dertleşebileceklerini düşündü, en azından eski günlerin hatrına. Bu yüzden sakin ve gülümser bir ifadeyle

"Selam Rose. Oturmamın umarım senin için de bir sakıncası yoktur."

dedi. Sonra Rose'un yanına oturarak, yine gülümser ve boş bir ifadeyle göle bakmaya başladı. Rose'a bakmıyordu çünkü en son ona baktığında atışmışlardı. Gerçi savaş ortamı gereği belki de duruma ayak uydurmuşlardı ama Daniel yine de Rose'u çok seviyordu. Ona değer veriyordu fakat emindi ki Rose'un bundan haberi yoktu. Daniel'ın ondan nefret ettiğini düşünüyordu kesin.

Daniel bir bakıma da Rose'dan çekiniyordu çünkü içki koktuğuna emindi. Bütün gece içmişti fakat yine de unutmak istediklerini unutamamıştı. Eline geçen tek şey mayışıklık ve serserilik olmuştu. Rose2un da bunu farketmemesini diliyordu. Bu yüzden de olabildiğince ondan uzak durmaya çalışıyor ve gözlerini kaçırıyordu. Mayışık ve uykulu gözleri onu eleverebilirdi.

Rose sessizliklere gömülmüştü.Aslında eski arkadaşlarını,doslarını düşünüyordu.Onları çok özlemişti ama ne yanlarına gidebiliyordu ne de başka bir dost bulabiliyordu.Çünkü Rose terkedilmekten artık oldukça çok korkuyordu.Aklına Daniel ve Brian gelmişti.Onlarla çok iyi dosttu.Şimdi ise bi saçmalık yüzünden Daniellle küslerdi.Brian da nedense pek ortalarda gözükmüyordu veya Rose'yi oda yalnızlığa itmeye çalışyordu.Rose bunları konuşurken ir ses işitti.Bu ses çok tanıdık bi sesdi.Rose etrafına baktığında Daniel'i görmüştü.Çok sevinmişti ama bunu belli etmek istemedi.Daniel:

''Selam Rose.Oturmamın umarım senin için bir sakıncası yoktur.'' dedi.Rose Daniel'in burda olduğuna çok sevinmişti.Daniel'e gülümseyerek:

''Merhaba Daniel.Elbette oturabilirsin.Eee,nasılsın?Çoktan beri gözükmüyordun veya ben görmüyordum seni'' dedi.Bu son sözü söylerken kendini kötü hissetmişti.Ama Daniel'in burda olmasına seviniyordu.Daniel Rose'nin yanından biraz uzaklaşmıştı.Rose dönüp Daniel baktığında nedenini anlamıştı ama Daniel'i bulmuşken onun canını sıkıp kaçırmak istemiyordu.

Daniel gülümsemesinden ödün vermeyerek

"İyiyim Rose, her zamanki gibi işte. Sadece biraz daha serseri, biraz daha uykulu bir haldeyim. Sorun yok açıkçası. Sen nasılsın?"

dedi ve hemen ardından cebinden şekerleme çıkartıp Rose'a da uzatarak bir tanesini ağzına attı. Şekeremesini sağlıklı bir şekilde yuttuktan sonra Rose'a bakarak, -bu sefer gerçekten cesaretini toplamıştı-

"Imm Rose, sen bana ağır konuşmuştun biraz evet ama bunu savaş ortamına bağlıyorum ve barışmış olmamızı umuyorum. Umarım küs değilizdir. Çünkü seni çok seviyorum. Geçmişten kalan en yakın dostlarımdan birisin. Seni kaybetmeye dayanamam."

dedi. Rose'un tepksini gözlerinden okumaya çalışıyordu ama genç bayan olduka iyi rol yapıyor gibiydi.

Rose çok kötü olmuştu.Nedenini kendide bilmiyordu ama ağlamak istiyordu.Ağlayamazdı.Çünkü Rose'nin değişmesi lazımdı.Eskisi birilerine muhtaç olmamalıydı.Şuan birine muhtaçdı.O da ayağına kadar gelmişti Rose'nin.Ama Daniel'e ararları pek iyi değildi.En son karşılaştıklarında kavga etmişlerdi.Rose ağlamamayı düşünürken Daniel'in sesini duydu.Daniel'e baktığında elinde şekerler vardı.Rose gülümseyerek aldı.

Daniel ona iyi olduğunu söylemişti.Küs olup olmadıklarını sorar gibi bişeyler söylemişti.Rose asla Daniel'e küsemezdi.Evet,savaş esnasında Daniel'in üstüne fazla gitmişti ama kendine hakim olamamıştı.Rose:

''Ben ne iyiyim ne kötü.Aman,her zamanki gibi işte.'' dedi geçiştirmek istercesine.''Daniel sana asla küsemem.Evet,sana biraz fazla ağır konuştum.O günkü ruh halim berbattı ve ben kendimi hiç iyi hissetmiyordum.Bende seni seviyorum ve sen benim eskilerden kalan sayılı dostlarımdan birisin.Şimdi de pek dostum var sayılmaz ama.Şey,ben siğerlerini çoktan beri görmüyorum.Haberin var mı?Kuzenim ve bebekler nasıl?Sana bişey diyeceğim Daniel;eskiden de içmeye çalıştığında beceremezdin şimdi de.Şeker içinde teşekkür.'' dedi gülümseyerek.

Danny elindeki son şekeri de kmideye indirdikten sonra bir süre düşündü ve sonra Rose'a bakarak rraporları aktarmaya başladı:

"Brian'ı hiç görmüyorum. St. Mungo'dan çıktığımızdan beri hiç görmedim. Malikanede benimle karşılaşmamak için özen gösteriyor galiba. Sanki onu isteyerek devirmişim gibi davranıyor. Her neyse, Bonnie zaten ortalarda yok. En son gördüğümde kimseye belli etmeden meta olarak karargahımıza girmişti. Ginny de bebekler de umarım iyidirler. İki gündür eve gitmiyorum. Sessizlik Kuyusu'nda veya herhangi bir barda sabahladığım için eve gidemiyorum. Hmm bir de evet içmeyi asla beceremiyordum ama artık ustasıyım. Biliyor musun ne kadar içtim? İki gündür dur durak bilmeden içiyorum ama hala ayakta durabiliyorum. En azından sen ve diğer sevdiklerim için hala buradayım, bunu biliyorum."

Bir süre nefes alıp dinlendikten sonra soru sorma sırasının ona geçtiğini farketti. Biraz düşünerek yine gülümsedi ve

"Jane yani Rosie nerde? Adımı herkese açıkladıktan sonra umarım mutludur. Gerçi senin zorladığını duydum ama neyse. Sizin bana casus yolladığınız gibi ben de size casus yolluyorum. Her neyse, Rosie'yi merak ediyorum aslında. Her ne kadar birbirimizi öldürebilecek seviyede olsak da o nefretin altında bir sevginin yattığını biliyorum. Umarım onu da bir ara görürüm. Sizin malikanede işler nasıl gidiyor? Yani geneli iyi olan kişilerle işler nasıl?"

diye merak ettiklerini Rose'a aktardı. Amacı laf koparmak veya bilgi aşırmak değildi, sadece konu olsun diye aklına geleni soruyordu. Aslında sormak istediği daha önemli bir şey vardı ama utanıyordu. Yine de kendini tutamayarak Rose'a sorusunu sordu:

"Rose şey Brian'ın bir sevgilisi var mı? Bir sevgilisi olduğuna eminim. Onu hiç böyle görmemiştim. Eminim bir kızın büyüsüdür üzerindeki etki. Ve bu kızın sen olabilme ihtimalin kaç?"

Yanaklarının biraz kızardığını hissetti çünkü genelde Rose'la böyle şeyleri konuşmazlardı. Hele de kardeşlerinin özellerini bu şekilde araştırmazlardı. Ama Daniel dünya üzerinde en çok değer verdiği kişilerden biri olan Brian'ın sırlarını merak ediyordu işte. Çünkü biliyordu, Brian Daniel'dan bir şey saklıyordu.

Rose sorularını sorduktan sonra rahatlamıştı.Daniel'in verdiği şekeri şuan yutuyordu.Daniel soru sormaya başlamıştı.Rose artık sorulardan bıkmıştı ama Daniel'in sorularını dinlemeyi seviyordu.Rose:

''Jane'yi en son savaşdayken gördüm ve daha hiç görmedim.Malikaneyle pek alakam yok.Malikanenin içinde bir tek kendi odamla meşgulum.Diğerleri benle konuşmuyorlar.Nedenini bilmiyorum.Ginerva Black oldu,Bonnie yok,kardeşim desen oda yok görünürlerde.Benim başka kimsem kalmadı.Bizim ailede bir tek benle konuşulmuyo şu aralar.Ben oturma odasına girince herkes dağılıyo birden.Lanetliyim ya ondandır.Brian'a gelince o kız yüzde yüz ben değilim.Bakanlıkta çalışan biri diye duydum.Buralara yeni gelmiş galiba.Duymadın galiba benim bir sevgilim var ama o Brian değil.O da Black.Adı da James.Kuzenimle ilgilenmediğini düşünüyorum.Kulağıma pek iyi şeyler gelmiyor ama kimsesinin evliliğine karışmam.Bence hala içmeyi öğrenememişsin veya benden saklamayı.İçmeye ne dersin?'' dedi Rose.Rose hiç beklenmedik bir teklif yaptı.Asasını cüppesinden çıkarak çimlerin üzerine bir şişe kaymak birası ve ateş viskisi getirdi.Rose bardaklarıda getirdiği halde kaymak birasını şişeyle içmeye başladı.

Danny şok olmuş bir biçimde

"Ah Rose harikasın! Süpersin sen sen her neyse!"

dedi ve onayladığını belirten birkaç tamamlanmış cümle daha söyledikten sonra yine şoka girdi. Bu sefer gözleri de büyümüştü. Ağzı açıkkalmış bir biçimde

"Sen az önce James Black mi dedin? James Dean Black? Aman Tanrım, Rose o benim abim! Haha harika. Ailecek Weasley kızlarına vurulmuş bulunmaktayız galiba. Her neyse, umarım mutlu olursunuz. Bütün kardeşlerim benden sevgililerini saklıyorlarmış meğer şu hale bak. Ama haklılar, Eragon'unkine yaptıklarımı düşünürsek. Neyse, eee içiyor muyuz müstakbel yengeciğim?"

dedi ve yaramaz çocuklar gibi güldü. Rose'la barışmış olamalarına çok sevinmişti. Zaten ikisi de birbirlerine muhtaç durumda gibiydiler. Konuşmak ve paylaşmak en iyisi olurdu herhalde. Danny Rose'un şişeyi dikip içmeye başladığını görünce o da ateş viskisini alıp kafasına dikti hiç çekinmeden. Rose'la olan ilişkileri eskisi gibi harika olmuştu yine. Daniel bu yüzden gereksiz bir mutluluk hissediyordu.

Rose James'ie neler hissettiğini bilmiyordu ama onunla çıkıyordu işte.Ondan hoşlanıyordu ama onun yanındayken kendini iyi hissetmiyordu.Ama belki de son zamanlarda olanlar yüzünden böyle düşünüyordu.Kaymak birası Rose için dayanılmaz bir şeydi.İçiyordu.Ama ara vermezse boğulacaktı.Rose Daniel'i dinledi.Ve konuşmaya başladı:

''Abin olduğunu bilmiyordum ama tahmin ediyordum.Bana yenge deme.Ben senin arkadaşınım.Çok iyi bir abin var.Yakında doğum gününm var sende gelsene.Eski günleri hatırladım.Harika oluğumu zannetmiyorum.İçiyoruz...!'' dedi Rose gülümser bir şekilde.Sonra etrafına bakarken bir yere gözü ilişti ve heyecanlanarak:

''Dan şu ağacı hatırladın mı?Ya sana Dan diyorum bir sakıncası yok değil mi?Barıştığımı göre veya hiç küsmeyip de barıştığımıza göre.Yürürken o ağacı gördüm.Üstünde baş harflerimiz yazıyor.Senin,benim,Brian'ın,Bonnie'nin^ve müstakbel eşin Ginerva'nın.Keşke yine hep beraber toplansak burda.Zor bişey istedim galiba.'' dedi yüz ifadesi birden değişti.Hava soğumaya başlamıştı.

Daniel kendini ateş viskisinden ayırınca tatlı bir şekilde Rose'a gülümsedi ve

"Ah Rose süper! O ağacı hiç unutmadım ki. Ama tek sorun var. Ağaçta D ve B harflerinin arasında kalp var. Yani Daniel ve Bonnie. Bunu görünce için biraz burkuluyor ama yine de geçmişten bir şeyler görmek çok hoş."

dedi. Sonra gülümsemesi biraz silinerek

"Ve bence imkansız değil, yani hep birlikte yine burada toplanmamız. Bence bir gün belirleyip burada buluşabiliriz. Ginny hanım zaten bana bağlı, ben gelirsem o da kesin gelir. Sen malikanede falan Bonnie'ye ısrar edersin. Ben de bir şekilde kardeşimi ikna ederim. Yani imkansız gibi görüneni başarmış oluruz."

diye ekledi. Ateş viskisinden biraz daha içerek rahatladı. Aklına Rose'un doğum günü geldi. İnleme ve itirazla karışık bir sesle

"Tanrım, nasıl unuturum! Doğum gününü nasıl unuttuğuma hala anlam veremiyorum ama emin ol gelirim. Tabi seherbaz arkadaşlarının üstüme atlamaması gerek. Biliyorsun öyle bir şey olursa hiç de hoş olmaz. Neyse, süper olacak. Ne alacağıma bile karar verdim."

diyip durumu biraz olsun düzeltmeye çalıştı. Ama hala şaşkındı, Rose'un doğum gününü asla unutmazdı. Nasılsa unutmuştu işte.

Rose kaymak birasını fazla içmişti.Başı dönmeye başlamıştI.Ama Daniel'e bunu farketmemeliydi.Daniel konuşmaya başlamıştı.İmkansız değil falan diyordu ama imkansızdI.Rose'nin Bonnie bulup konuşması.Artık Rose'yle aralarında mesafe vardı veya Rose öyle düşünüyordu.Daniel Rose'nin doğum gününü unuttuğunu söyledi.Haklıydı unutmakta savaş falan derken.Rose kaymak birasından bir yudum alarak:

''İçinin burkulması normal.Bende o ağaca bakınca içim burkuluyor.Birçok nedeni var.Ama en önemli nedeni arkadaşlarımı şuan çoğunu kaybetmiş olmam.Evet,imkansızları başarmak bizim görevimizdir.'' dedi ve hafifce gülümsedi.''Bonnie'yi bulursam konuşurum ama sanırsam malikanede değil.Doğum günümü unutman normal.Savaş falan derken benim doğum günümü nerden hatırlayacaksın.Doğum günümde çok kişi yok.Seherbaz hele de hiç yok.Pardon,kardeşim hariç.O da zaten biliyor herşeyi.Bişey almana gerek yok.Kendini,kuzenimi ve bebekleri getirirsen bana hediye vermiş gibi olursun.Ufff!Kaymak birasından sıkıldım.Ateş viskisinden birazda ben içiyim.Ver şunu!.'' dedi ve Daniel'in elinden ateş viskisini alarak içmeye başladı.Çok konuşmuştu.

Daniel kendine hakim olamayarak güldü. Rose hiç tiksinmeden Daniel'ın içtiği içkiyi başına dikmişti. Daniel buna şaşırdığı kadar mutlu donu kendine yakın görüyordu belli ki. Daniel da karşılıksız duygular hissetmediğini bilerek sevindi. Gözleri gülmekten dolarak

"Rose çok mutluyum! Sen çok çok doğalsın ve seni gerçekten çok seviyorum sağol. İyi ki çekinip de yanına oturmamazlık yapmamışım. Moralimi tekrarden düzelttin. Sen harika bir dostsun."

dedi. Sonra Rose'dan almış olduğu kaymak birasını kafasına dikti. Her şeyi unutmuş gibiydi. Savaşı, kötü anlarını, Gina'yı, alkolik olmaya başladığını... Sadece Rose ve harika bir gün vardı. Daniel Rose'a uzun zamandır almayı düşündüğü şeyi alacaktı. Bir kolye, ucunda bir çiçek vardı. Bu kolye bir tılsımdı. Sonsuza kadar dost olmalarını sağlayacaktı. Ne olursa olsun asla küsmeyeceklerdi. Ayrıca kolyenin bir özelliği de Rose'u her zaman çok güzel gösterecekti. Gerçi Rose zaten güzeldi ama dahası da daha iyi olabilirdi. Daniel bir an için abisinin çok şanslı olduğunu düşündü ve farketmeden gülümsedi. Bir süre sonra

"Rosie'yi de görmek iyi olacak. en son bayağı bir kavgalı ayrıldık. Bana sonun geldi, karına ve çocuklarına veda et gibisinden bir şey demişti. Ama neyse ki hala buradayım. Dostlarımın ve ailemin yanında. Umarım Rosie hayal kırıklığına uğramaz ölmediğimi görünce. "

dedi ve gülmeye devam etti.

Rose iyice sarhoş olmuştu.Hiçbir şeyin önemi yoktu.Ama aklına birkaç şey gelmişti.Daniel'e sorup sormakta kararsızdı.Sorsa morali bozulacaktı sormasa Rose'nin aklında hep takılı kalacaktı.Rose bugün kimsenin canın sıkılmasını istemiyordu.Onun için susmayı tercih etti.Daniel Rose'nin elindeki kaymak birasını aldı ve içmeye başladı.Rose:

''Bende çok mutluyum.Buraya gelmeden önce çok mutsuzdum.Ne kadar garip cümleler kuruyorum değil mi?Doğal olmak en iyisi bence.Sende harika bir dostsun benim için.''

dedi gülümseyerek.Sarhoş olduğu için cümle kurmakta bile zorlanıyordu.Aklına birşey gelmişti.Daniel'e bunu sormalıydı:

''Evet,duydum kavga ettiğinizi.Kavga etmenizi istemezdim.Jane çoktan beri gözükmüyor ortalarda.Ama yakında gelir.Bişey soracağım sana.Şimdi,savaşta herkes senin kimliğini öğrendiği ya sen okulda nasıl profesörlük yapacaksın?''

dedi düşünceli bi ifadeyle.Rose de özlemişti kardeşini.Ama nerde olduğunu bilmiyordu.Ateş viskisini içmeye devam etti.

Daniel yüzünü biraz buruşturarak gözlerini kırpıştırdı ve sonra Rose'a dönüp

"Hmm evet herkes benim kim olduğumu öğrendi. Ama herkes yine benim ne kadar merhametli biri olduğumu da gördü. İnan Rose, eğer ben değil de bir başkası olsaydı, hiçbirinizden eser kalmazdı. Ama ben kimseyi öldürmemek için o kadar titiz davrandım ki. Hatta Brian yani öz kardeşim canıma kıymaya çalıştığında bile o yenildiğinde yine dayanamayıp ve onu hastaneye götürdüm. Bu da bir nevi savaştan çekilmek oldu benim için."

diye düşüncelerini açıkladı. Biraz daha kaymak birası içtikten sonra yine

"Eğer siz beni kovmazsanız, Hogwarts'tan gitmeme de gerek kalacağını sanmıyorum. Herkes çocuklarını savaş esnasında yalnız bırakmak zorunda kaldı. Ama çocuklar yalnızken başlarına hiçbir şey gelmedi. İki nedeni var; ben dersimde onlara oldukça iyi savunma öğrettim bir, yandaşlarım asla çocuklara saldırmadı bu da iki. Artık gerisi sizin mantığınıza ve vicdanınıza kalmış."

diye ekledi ve bu sefer tekrardan gülümsemeye başladı. Hiçbir şey moralini bozamıyordu nedense şu durumda.

out: İşin içinden mantıkla sıyrıldım xD

Rose saçmalamaya başlamıştı.Uykusu geliyordu ama bu halde eve zor giderdi belki de gidemezdi.O da burda yatardı.Sanki yatmadığı yermiydi.Daniel konuşmaya başlamıştı.Mantık,vicdan gibi laflar söylüyordu Daniel.Rose çok içtiği için pek bişey anlamamıştı.Ama konuşmaya başladı:

''Boşversene bunları Daniel.Benim sormam bile hataydı.Kim seni kovacakmış?Ben mi?Hahahahhhh...Ben niye sevdiğim insanı kendimden uzaklaştırayım.Sen benim en iyi arkadaşlarımdan birisin.Hem biliyor musun?Çoğu kişinin hafızası silindi savaştan sonra.Öğrencilerin çoğu bilmiyor savaşa kimlerin katılıdğını.Hele de ölüm yiyenleri.Ben dostumu karanlığa itmem.''

dedi Rose.Gülüyordu nedenini bilmediği halde.

out:Biraz geç oldu ama geç olsun da güç olmasın xD