Kötü İnsanları Tanıma Senesi x(

Daniel afallamış bir biçimde gölün etrafında dolanarak daha fazla dayanamayarak, gücünün kalmadığını farkederek yere yığıldı. Toparlanmaya çalışarak çimlerin üstüne oturdu. Gözleri uzağa bakıyordu. Gökyüzünü delen gözler bir anda yaşlarla doldu. Ama suratında yine bir gülümseme vardı. Ağlayıp gülümsemeyi başarıyordu ama nafile, içi kan ağlıyordu. Aklına o kızıl saçlar geldikçe gözleri daha da doluyordu. Bir anda yanaklarından yaşlar süzülmeye başladı.

Göz yaşlarına gitmeleri için izin verdiğinde yanında bir çift ayak ve bavullar gördü. Aha! Ginny dönmüştü, her şey bir şakadan ibaretti belki de. Belki de Ginny hata yaptığını anlamıştı, onlara haksızlık ettiğini anlamıştı. Daniel umutlu bir şekilde gözlerini gökyüzünden ayırmayarak

"Döneceğini umuyordum, aslında beni yanılttın. Çünkü en azından kararlı biri olduğunu sanıyordum."

dedi. Bir cevap gelene kadar da sustu.

Mia İngiltere'e yeni gelmiş bir biçimde elleri bavullarla dolu etrafda dolaşıyordu. O gün gidecek bir yeri yoktu. Fransız Bakanlığının acil Simya Profesör'ü göndermesi Mia'nın İngiltere'e apar topar gelmesini sağlamıştı. Ama ne yapacak bir eşy ne de kalacka bir yeri vardı. Neredeyse saatlerdir bavulla yürüyordu. Asasına uzanamıyor ve bavullarıda yere bırakmamak için büyük çaba gösteriyordu. Yerler yağmurun etkisiyle yaşlanmış ve nem tutmuştu. Mia hızla yürüyerek ileride ki parka gitti. Bir banka oturarak napıcağını düşünebilirdi. Yolda hızla giderken yerde oturmuş birinin ağladığını gördü. Bir şeyi olduğunu sanarak yanına yaklaştı. Tam neyi olacağını sorucaktı ki adam gökyüzünden gözlerini ayırmadan Mia'a bir eşyler söylemeye başladı. Mia adamın ne dediğini o ağlama halinden tam olarak anlayamamıştı. Bu yüzden hemen "Afedersiniz ama anlıyamadım." diye soludu. Ağır gelen bavullar ve saatlerdir yürümek onun nefesini kesmişti.

Gökyüzüne baktı. Hava hala hafif yapmurlu gibiydi. Yerde bıraktığı koca gölcükler yüzünden Mia bavulları bırakamıyordu. Çimlerin ıslak olduğunada emindi. Ama adamın bu ağlamaklı hali karşısında dayanamıyarak bavulları yere bıraktı ve adama daha dikkatli baktı. Büyük mavi gözleri ve dağınık siyah saçları vardı. Yüz hatları bir çocuğun ki kadar saftı. Ama bakışları çok keskin ve endişeliydi. Sanki uzun yıllardır bir lanetle yaşıyormuş gibi bitkin bir haldeydi.

Danny şaşkın bir biçimde yanına gelen bayana baktı. Daha da üzülerek

"Ah pardon, başkasını sanmıştım. Özür dilerim.."

dedi. Sonra Kahverengi saçlarını karıştırarak düşündü, bunları hakedecek ne yapmıştı. Hiçbir şey. Yine de kafasını buna daha fazla takmayarak yanındaki bayana çevirdi.

"Merhaba, bir soru sormayacağım çünkü duymak istemediğin şeyler sormak istemem. Sen ne istersen onu söyle. Ben dinlerim, burdayım."

Gülümsemeye çalışarak gözlerini genç bayanınkilere dikti. Güzel bir bayandı bu. Daniel aklına bir dur demeye çalıştı ama imkansızdı. Karşısındaki kişi oldukça güzeldi.

Mia hafifce adamı süzdü. Adam çok üzgündü. Mia'dan özür diledi. Mia önemli değil dercesine başını salladı. Islak oldukları için çimlerin üzerine çantasından çıkardığı bir örtüyü serdi ve adamın yanına oturdu. Adam hafifce soru sormicanı belirtti ve ona anlatmasını söyledi. Mia biraz şaşırmıştı. Üzgün olan adamın kendisiydi ama Mia'nınd ertlerini dinlemek istiyordu. Mia hafifce gülümsiyerek "Ben sizin derdiniz nedir onu öğrenmeye geldim." dedi. Başını çevirdi ve gülerek "Aslıdna benimde halim pek iç açıcı sayılmaz ama ağlicak kadar kötü değilim." dedi. Adama ne oldupunu sorarcasına baktı. O anda uçaktan indiğinden beri ilk defa nereye gideceğini düşünmüyordu. Aslında muggle usulü yolculuğu sevmezdi ama bakanlık özellikle öyle yapması gerektiğini belirtmişti. Mia'da bakanlığa karşı gelecek değildi. Ama şimdi bunları düşünmenin sırası değildi yanında ki adam gerçekten üzgün görünüyordu.

Danny, bayanın ne olduğunu merak eden bakışlarını farkeder farketmez olayları kısaca anlatmaya başladı:

"Ah şey, karım beni terk etti de. Hem de her şeyin yalan olduğunu söyleyerek. Bebeklerimle yalnızım artık. Tek sorun şimdilik bu gibi."

Biraz daha düşüncelere dalarak bir süre sonra bayanın da bir sorunu varmışçasına durduğunu farketti:

"Gidecek bir evin mi yok? İstersen yardımcı olurum. Ah ama pardon, soru sormayacağımı söylemiştim ve sen de bu sebeple konuşmutun, sanırsam. Ama yine de dediğim gibi, her konuda yardımcı olabilirim, hiç şüphesiz."

Sonra tatlı bir şekilde gülümsedi ve ilk defa içten gülümsedi. Bu da daha tatlı olmasını sağlıyordu.

Mia adamın neyi olduğunu öğrenmek istiyordu. Ama adam uzaklara dalmış düşünüyordu. Mia pes etmedi ve adama bakmayı sürdürdü. Sonunda adam kendine gelerek durumu özetledi. Demek çocukları vardı. Karısı birde onu terketmişti. O kadar yaşlı durmuyordu. Mia bunu duyunca baya şaşırdı. Hemen kendini topladı ve bunu belli etmedi. Sarı kıvırcık saçları onu rahatsız etmeye başlamıştı bu yüzden saçlarını arkadan topladı. Böylece soğuktan kızarmış kulakları belli oldu. Adam Mia'nın bavullarına baktı bir süre sonra kendini toplayarak kalıcak yeri olup olmadığını sordu ve yardıme debileceğini söyledi. Şirin bir biçimde güldü. Ama Mia bunun karşısında kala kaldı. Hiç tanımadığı birinin evine gitmek. Hem daha karısı onu yeni terketmişken. Bu imkansız bir şeydi. Bu yüzden hemen kendine geldi ve aceleyle kalktı. Hemen örtüsünü topladı. Gülümsemeye çalışarak "Kalıcak yerim var. Genede teşekkürler. Ben geç kaldım gidiyorum. Size iyi günler." dedi ve hiç bir eşy söylemesini beklemeden hızla bavcollarını kapıp oradan kaçarcasına uzaklaştı.

Daniel hızla uzaklaşan bayana bir süre baktıktan sonra gözlerini yine gökyüzüne çevirdi. Sonra

"Eve atacağımı falan sandı heralde."

dedi ve güldü. Aklına bir anda Ginny'nin ona uykusu gelmediği zamanlarda söylediği şarkı geldi. Bir yandan Daniel'ın saçlarını okşar bir yandan da ona tatlı bir ses tonuyla o şarkıyı söylerdi. Daniel farkında olmadan şarkının sözlerini mırıldanmaya başladı:

"We were both young when I first saw you
I close my eyes and the flashback starts
I'm standing there on a balcony in summer air
See the lights, see the party, the ball gowns
See you make your way through the crowd
And say hello, little did I know

That you were Romeo
You were throwing pebbles
And my daddy said stay away from Juliet
And I was crying on the staircase
Begging you please don't go

And I said
Romeo, take me somewhere we can be alone
I'll be waiting, all there's left to do is run
You'll be the prince and I'll be the princess
It's a love story, baby, just say yes

So I sneak out to the garden to see you
We keep quiet 'cause we're dead if they knew
So close your eyes, escape this town for a little while

Cause you were Romeo,
I was a scarlet letter
And my daddy said stay away from Juliet
But you were everything to me
I was begging you please don't go

And I said
Romeo, take me somewhere we can be alone
I'll be waiting, all there's left to do is run
You'll be the prince and I'll be the princess
It's a love story, baby, just say yes

Romeo, save me, they're trying to tell me how to feel
This love is difficult, but it's real
Don't be afraid, we'll make it out of this mess
It's a love story, baby, just say yes

I got tired of waiting
Wondering if you were ever coming around
My faith in you was fading
When I met you on the outskirts of town

And I said
Romeo save me, I've been feeling so alone
I keep waiting for you but you never come
Is this in my head, I don't know what to think
He knelt to the ground and pulled out a ring
And said

Marry me, Juliet, you'll never have to be alone
I love you and that's all I really know
I talked to your dad, go pick out a white dress
It's a love story, baby, just say yes

Cause we were both young when I first saw you"

Farkında olmadığı birçok şey vardı aslında. Mesela gözlerinden boşalırcasına akan göz yaşları. Şimdiden Ginny'yi çok özlemişti. Hem dostu olarak, hem bir yandaşı olarak hem de Juliet'i olarak. Kendini tutamıyordu her nedense, göz yaşlarına izin veriyordu, bari onlar aksınlar da özgür olsunlar diye. Ağlayınca hep rahatlardı ama bu sefer ağladıkça içi acıyordu, sebebini bilmediği bir acı hissediyordu. Bu acı terk edilmekten mi yoksa çok sevdiği birini kaybetmekten mi kaynaklanıyordu bilmiyordu.

Göz yaşlarını silerek

"Her güzel şeyin bir sonu vardır. Bir kez daha aşk diye bir şeyin olmadığını bana kanıtladın hayat. Daha ne isteyebilirim ki? Yeni bir hoşlanma mı? Aman zaten her dakika karşıma hoşlanabileceğim kişiler çıkıyor!"

dedi. Ama sonra yine gözleri dolarak

"Ama hiçbiri ona karşı hissettiklerimi bana geri veremeyecek. Çünkü aynı hataya bir kez daha düşmem. Kim bilir, belki çok severim ama her şeyimi feda edebilecek kadar değil."

dedi. Son bir kez onunla vedalaşabilseydi belki de bu kadar çok üzülmeyecekti. Çünkü Ginny onun tam anlamıyla hayat arkadaşıydı. Hogwarts'a başladığı andan beri hatta ve hatta daha da öncesinden beri onunla arkadaşlardı. Her türlü zorluğun üstesinden birlikte gelmişlerdi. Birbirlerine asla kötülükte bulunmamışlardı. Ama Ginny bu kusursuzluğu mahvetmişti. Resmen Daniel'ı kandırmıştı. Sanki uygun bir dille durumunu anlatsa ve ailesinden uzaklaşabilmesi için biriyle evlenmeye ihtiyacı olduğunu söylese Daniel onu terslerdi. Tam tersine çok daha iyi olurdu, bebekleri olmazdı, Daniel ona o kadar da bağlanmazdı. Belki de Bonnie'yle barışabilirdi bile. Ama yine de Ginny'ye teşekkür ediyordu, ona harika anlar yaşattığı için. En zor anlarında yine onu yalnız bırakmadığı için. Gerçi şimdi hayatının en zor anlarından birine terk etmişti onu ama Daniel bunu daha fazla kafasına takmayarak ayağa kalktı.

Gitme vaktiydi artık. Son bir kez buraya göz gezdirdi. En kötü anlarının çoğunu burada mı yaşamak zorundaydı hep? Yine de hoş anıları olmuştu. Gözüne az ilerideki ağaç takıldı. İsimlerinin kazılı olduğu ağaç. 'Daniel <3 Bonnie' yazısı özellikle göze çarpıyordu ama Daniel buna gülmekle yetindi. Islak gözlerinin ardından bir gülücük iyi olmuştu, tıpkı ona yakıştığı gibi. 'Ginny' yazısının üstüne elini götürdü ve hafifçe okşayarak

"En azından senden geriye kalan şeyler hala canlı."

dedi. Daniel ilk defa bir ağaçta can bulmaktan bahsediyordu. En azından onun için artık bu kadarı vardı. Daniel'ın içini bir anda endişe kapladı. Hogwarts'ta her an nereye baksa onu hatırlayacaktı, evin her köşesinde, her eşyada onu hatırlayacaktı. Kathleen'e her baktığında onu görecekti. İşi zor gibi gözüküyordu ama biliyordu ki her kötü şeyin bir doğuşu olduğu gibi batışı da olurdu. Artık ne kadar batabilirse.

out: Çok farklı bir ruh haline büründüm be xD Bugünkü ruh halime oldukça iyi giden bir rp oldu bu. Şarkı da güzelmiş ah tabi Taylor da xD Gözlerimi doldurdu bu şarkı