Gryffındor Masası~~

====Rp İn====

Matt ile beraber trenden inmişlerdi ve tanıdık bir ses 1. sınıfların toplanmasını istiyordu. Hogwarts'ta 1. sınıfa başlayan öğrenciler kayıklarla kara gölün üstünden ilerleyerek muhteşem bir açılışla şatoya gelirdi.

Jess ilk gelişini hatırlıyordu da... heyecandan çok kafasında sorular vardı ve yalnız olmaktan korkuyordu. Ama şimdi herşey değişmişti. Çok mutluydu ve gerçekten arkadaşları vardı.

Matt'in kolundan çekiştirmesiyle düşüncelerinden uzaklaştı. Farkında olmadan yüzüne bir gülümseme yerleşmişti. Ona şaşkın bir halde bakan Matt'i görünce yürümeye başladı.

Şatoya giden bir patikanın başına gelmişlerdi. Önlerindeki öğrenciler bir arabaya yerleşmiş gidiyorlardı. Jess arabayı neyin çektiğine bakmak için yana eğildi ama karşıdaki çalılıklardan başka birşey görünmüyordu. Belki de Büyük Salondaki tavana yapılan gibi bir büyüdür diyerek fazla ilgilenmedi.

Onlara doğru gelen arabaya bindiler. Biraz sonra görkemli şatonun ışıkları net bir şekilde görünüyordu. Biraz sonra ineceklerdi. Jess ilk kez geliyormuş gibi heyecanlanmıştı.
Nedense bu heyecan yerini beklenmedik soğuk bir hisse bırakıyordu yaklaştıkça. Kendine neden böyle birşey olduğuna anlam veremeyen Jessica, yanındakilerinde yüzünde aynı ifadeden olduğunu anladı. Etraf giderek soğuklaşıyordu ve sanki renkler soluyordu... artık kimse gülmüyordu.

Yanında oturan Hufflepuff öğrencisi kız, Şatonun girişine gözleri korkudan açılmış bir şekilde bakıyordu. Jess oraya bakmanın iyi bir fikir olacağını sanmıyordu ama merakla kafasını çevirdi.

Giriş Kapısının iki tarafında, arabaların biraz uzağında Siyah pelerinli boyu bir insanın boyundan oldukça uzun bir şey duruyordu. Yüzü kukuletasının altında tamamen gizlenmişti.
Jess gördüğü şey altında şoka uğradı. Eli Matt'in koluna hızla gitti.
Araba yavaşlamıyordu ve giderek yaklaşıyorlardı. Jess gözünü kırpmadan o yaratığa bakıyordu. O ise tam karşıya, belkide göremiyor diye düşündü Jess.
Artık dibine gelmişlerdi, araba yavaş yavaş geçiyordu. Sanki zaman donmuştu, Jess'in aklına bütün kötü anıları endişeleri dolmuştu. Sanki bir daha gülemeyecekmiş gibi bir his...

Yaratık kukuletası altındaki kafasını yan tarafa çevirdi, tam da arabanın ucundaki Jess'e doğru. Bir an için baktığını düşünmek isterdi ama yaratık onunla özel bir şekilde ilgileniyor gibiydi. Kukuletanın altındaki şey, her neyse, uzun uzun, ağır ağır, hırıltıyla nefes aldı. Normalde durduğu yerden ayrılmamış olsa, Jess onun nefesinin sesini duyamazdı.

Yaratık ona yaklaşmıştı ve tepeden bakıyordu. Jess'in gözleri kocaman açılmıştı ama artık etraf bulanıklaşıyordu.
Yüzünü çevirmek istedi ama gücü tükenmişti sanki. Düşünemiyordu...
Her yer bulanıklaştığı gibi şimdi dönüyordu. Birden görüntü ters çevrildi. Güçsüzce kafası Matt'in kucağına düştü...
Bayılmadan önce son bir şey duymuştu :
Buz gibi, şeytancıl bir kahkaha...

Sıcak hissediyordu... Halsiz bir şekilde gözlerini kırpıştırdı. Simsiyah bir gökyüzü vardı, sonsuz parlaklığıyla göz kırpan yıldızlar...
Bulanıklık geçmeye başlayınca havada asılı yanan mumlar olduğunu gördü. Büyük Salon un olağanüstü manzarasına bakıyordu.
Çok uzaktan geliyormuş gibi ve endişeli bir ses :

Jessica ? Beni duyuyor musun?

Rose okula erkenden gelmişti.Okulda hazırlanması gereken işleri vardı.Öğrencilerini sabırsızlıkla bekliyordu.Çocuk seslerini özlemişti.Binasındaki öğrencileri...Rose ilk iş olarak mutfağa gitti.Mutfaktaki çalışanlara yemek listesini verdi.Yemeklerin çok iyi olması gerektiğini belirtti.Tekrardan odasına gitti.Profesörlerin isimlerini listeledi.İsimleri listelerken birşey dikkatini çekti.Kehanet dersi karşısında Brian'ın ismi yazmıyordu.Rose buna çok şaşırmıştı.Parşömenin sonuna geldiğinde bir not gördü.Notta ''Brian Justin Black bir süreliğine izinlidir.'' yazıyordu.Rose bu iznin ne anlama geldiğini düşünüyordu.Şimdi bulmuştu Brian'ın izinli olmasının sebebini.Brian savaşta lanetlenmişti.Hala hastahaneydi.Rose bunu unutmuştu.En yakın zamanda Fransa'ya gitmeliydi.Çünkü Brian'ı Fransadaki hastahaneye göndermişlerdi.Rose parşömenin altına onayladığına dair birşeyler yazmıştı.Şimdi sıra büyük salondaydı.Rose bu sene büyük salonun tavanının nasıl yapacağını düşünüyordu.Daha kar yağmıyordu ve bunu iki sene önce yapmıştı.Geçen sene kuşlar uçuşuyordu tavanda.Bulmuştu bu sene tavanda neler olacağını.Geçen senenin bina birincilerinin resimleri ve isimleri olacaktı.Bu bir ilk olacaktı.Hogwarts'ın hiçbir müdürü veya müdiresi böyle birşey yapmamıştı.Rose onuda ayarladıktan sonra bahçeye çıktı.Bahçe ruh emicilerle doluydu.Öğrencilerin hiçbiri bunları görmemişti.Rose ruh emicilerin yanına giderek ''Okul açılacak bugün.Hiçbir öğrenciye gözükmeyeceksiniz.Onlar sizin varlığınızdan haberdar bile değiller.Öğrencilere zarar verdiğiniz an hiç iyi şeyler olmaz.'' dedi Rose sinirli bir tavırla.Bu pis yaratıklar ancak böyle konuşmadan anlarlardı.Rose büyük salona geri döndü.Profesölerin çoğu gelmişti.Öğrencilerde teker teker geliyordu.Birinci sınıflar içeriye girmilerdi bile.Rose'nin yanına yaklaşan Gryffindorlu ikinci sınıf öğrencii Rose'ye ''Professör Jessica Malfoy'a birşey oldu.Canvarlar var bahçede'' dedi soluk soluğa.Rose'nin korktuğu başına gelmişti.Rose koşarak bahçeye çıktı.Rose asasını ruh emicilere çıkararak ''Expecto Patronum'' dedi ve ''Jessica beni duyuyormusun?'' dedi Jessicaya cebinden çıkardığı çikolatayı uzatırken.Rose sinirli bir şekilde ''Herkes büyük salona.Çabuk'' dedi.Jessicayı yerden kaldırdı ve revire gitmek için yola koyuldu.

''Herkes büyük salona.Çabuk''

diyordu uzaktan bir ses. Boynunun altında onu hafif kaldıran sıcak bir el hissetti. Daha iyi görebileceğini umarak gözlerini kırpıştırdı. Bina Sorumlusu Elisabeth Rose Weasley karşısında durmuş ona endişeyle bakıyordu.
Jess yere yıkılmış bir halde ne yaptığını bilmiyordu. Çevresindeki herkes ona bakıyordu korkuyla. Artık şaşkınlığının yerini bir utanma duygusu almıştı. İçinden başkalarına da böyle birşey olmuştur, tek ben olamam diye geçiriyordu.
Ama eğer öyle olsaydı, herkes onun başında bekliyor olmazdı. Profesörün onu bırakmaya hiç niyeti yok gibiydi. Elinde küçük bir parça çikolata tutuşturdu.
Boğazı kurumuştu, ve şu anda çikolata yemek istemiyordu. Yanındakilere bakmak istemiyordu, bayılmıştı.. ve utanıyordu.
Etrafındaki kalabalık ne kadar artarsa yüzünün o kadar kızardığını hissediyordu.
Profesörün revire yöneldiğini görünce elinde tuttuğu çikolata parçasını da sallayarak aceleyle konuştu :

Yo.. Hayır profesör, ben iyiyim,gerçekten... Hiç gerek yok.

dedi reviri ima ederek. Bayılması yetmezmiş gibi bir de açılış törenini ve seçimi kaçıracaktı. Hem hakkında neler söylenirdi tahmin edebiliyordu. Tek bayılan kişi oydu ve revire götürülürse daha fazla rezil olmak istemiyordu.
Profesörün kararlı bir şekilde bileğini kavramış elinden kurtulmaya çalıştı.

Rose çok sinirliydi.Böyle mutlu bir günü ona zehir edeceklerdi kukuletalılar.Rose öğrencilerin korktuğunu fark etmişti ama ne yapabilirdi ki şu anda.Öğrenciler ruh emicilerin burada neden gezdiğini öğrenmek isteyecektir.Rose buna bir çare bulmalıydı.Ruh emicilerin buradan uzaklaşması lazımdı.İlk olarak sihir bakanlığına bir baykuş göndermeliydi.Rose okulu ruh emicilersiz de koruyabilirdi.Hem okula ölüm yiyenler giremezlerdi ki.Zaten başları buradaydı.Neyse ki bunu kimse bilmiyordu.Rose Jessica'yı yerden kaldırmıştı.Öğrenciler hala Jessicaya ve etraftakilere bakıyordu.Rose iyice sinirlenmişti.Rose ''Herkes büyük salona dedim.Duymadınız mı?Bir saniye sonra burada birilerini görürsem binlarından elli puan kırarım.Çabuk.'' dedi Rose kükreyen bir aslan gibi.Rose birşey fark etmişti.Jessica gitmemek için direniyordu.Rose Jessica'nın çikolatayı da istemediğini anlamıştı.Ama şokun etkisinde kurtulması için böyle yapmıştı Rose.Rose ''Seni anlıyorum Jessica.Şölene katılmak istiyorsun ama revire gitmen lazım.Ben Büyük Salona gitmeden şölen başlamaz bunu unuttun galiba.'' dedi gülümseyerek.