Gizli Raflar

Tom gecenin geç saatinde yeni bir muzurluk için ortak salonu terketmişti. Hızla kütüphaneye doğru ilerliyor bir yandanda adımlarını sayıyordu. Bunu küçüklüğünden beri her sessizlik anında yapardı. Arkadan birinin gelip elmediğini her dönemeçte konturol ediyordu. Hızla yürüyor ve kütüphaneye varmak için sabırsızca etrafına bakınıyordu. Sonunda kütphanenin kapalı kapılarını gördü. Hızla kendini kütüphanenin kapısına attı. Kapıyı hafifce araladıve gıcırtı olmasın diye dua etmeye başladı. Ama kapı onu duymamış gibi bir gıcırtı çıkardı. Tom hemen geri çekildi ve bir süre etrafına baktıktan sorna bir ayak sesi duymasıyla kendini kütüphanenin içine hızla attı. Kapı hafif aralık kalmıştı. Bu Tom'u biraz rahatsız etsede pek etkilemiyordu. Hızla kitap raflarına yöneldi. Bir süre bilindik rafları gezdikten sonra ufak bir kapı gördü. Hemen kapıyı açtı ve yeni bir rafla karşılartı. Ufak bir odada bir kaç raf kitap vardı. Bu Hogwarts'ın gizli kütüphanesi olmalıydı. Bir Profesör burayı açık unutmuş olmalıydı. Tom öyle şanslıydı ki hemen bulmuştu. Hemen içeri süzüldü ve geri çıkabilmek için kapıyı açık bıraktı.

İki gündür uyuyamamın verdiği burukluk yüzüne yansımış olacak ki gözlerinin altı şişmişti. Ne yaapcağını bilemeden gecenin bir yarısı koridorlarda geziyor belkide tanıdık bir çehre arıyordu. Nereye gittiğini tam olarak bilememekle beraber biraz şüphenlenmeye başladı. Bir kişi tarafından yakalansa veya görüse cezası çok ağır olabilirdi bunun çünkü. Belki de Hogwarts'tan bile atılabilirdi ki bu resmen feci sonuçlar doğrurudu Rachel bunu akıl bile edemiyordu. Kısaca kıyamet kopardı evde o kadar.

Yönünü kütaphaneye çevirmeyi uygun buldu. En iyisi bu olmalıydı. Çünkü ortalıkta gezmek pekte akıllıca sayılmazdı. Belki de biraz kitap okumak uykusunun gelmesine yardımcı olabilirdi. Kütüphane kapısından içeri girdi. Bir süre sadece kitaplara baktı; sonra eline bir kitap alıp okumaya başladı ayakta hem kitap okuyor hemde enreye gittiğini bilmeden yürüyordu. Birden bir çıtırtı duydu. Ne yapması gerektiğini bilemeden önünde açık duran kapıdan içeri girdi. Sesin kaynağını bulmuştu. Slytherin'den bir kuzeni- okadar çok kuzeni vardı ki tanıyamıyordu tam olarak ama simasını tanımıştı sanki. Zaten karanlık olduğundan yüzünün görmesi hayli zordu-orada tam dibinde duruyordu işte.

Burası hayli dar ve eski püskü kirli kitapların bulunduğu bir odaydı. *Selam, gececisin görüyorum sende.* dedi etrafa bakarak. Sonra ansızın kitaplara yönelmeyi çare olarak buldu kendinde elindeki kitabı bıraktı. Kitapları incelemeye başladı.

Tom etrafdaki tozlu kitapları karıştırırken birden arkasında bir nefes hissettii. Hemen ellerini havaya kaldırdı ve gülerek;

"Tamam, profesör beni yakaladınız sıradakşi cezam ne?" diyip güldü. Ama arkada gelen sesle daha fazla irkildi. Bu kendi yaşlarında bir kızın sesiydi. Hemen arkasını döndü ve kızın altın sarısı saçlarıyla karşılaştı. Tom hafifce gülümsiyerek durumun güzelliğini düşündü. Gece karanlığı, gizli bir bölme, sarı saçlı güzel bir kız ve kendisi. Bu kadar mükemmel bir anı kesinlikle kaçıramazdı. Gülümsiyerek;

"Sevgili hanım efendi. Bu saatde beni onurlandırmanıozı neye borçluyum." diyip biraz kıza yaklaştı.

Çocuk Rachel'ı onu yakalamış olan bir profesör zannetti önce. Hayli kendinden emin bir tonla ve birazda gülerek cezasını sorması Rachel'ı güldürdü biraz. Artık yüzünü görebildiği sarı saçlı, kendinden biraz uzun, şirin denebilecek bir görünüme sahipti.
*Sevgili hanım efendi. Bu saatde beni onurlandırmanızı neye borçluyum.* dedi gülerek Rahcel'a.
*Hmm, nasıl denir? Sadece bir tesadüf eseri burdayım. Herhangi bir profesörün beni koridorlarda yürürken bulması durumu hoşuma gitmediğinden kendimi buraya attım. Çıtırtılar duyunca bir profesörün...
Hey sana neden burda olduğumu anlatmak zorunda değilim galiba uzun hikaye...*
dedi. Çocuğa baya yakın olduğundan biraz gerilemeyi doğru buldu ve arkasındaki rafı farketmeden gerileyim derken rafa çarptı.

Tom rafa çarpan kıza bakarak hafifce gülümsedi. Kızın kolunu hemen kavgarayarak kendine çekti ve kızın gerilemesini önledi. Dip dibe olduğu kıza bakarak "Biraz daha geri gidersen burayı yıkıcaksın. Birde rafların yıkılıp sesin profesörlere gitmesi isteyeceğmiz son şey. O yüzden biraz daha sakin olsan daha iyi olur güzel kız." dedi. Hemen kızın tuttuğu elini kendi omzuna koydu ve kıza çaktırmadan hafifce sarıldı. Artık bu karanlık odada mum ışıkları altında bir kıza sarılıyordu. Sonra kızın anlattığı şu uzun hikayeyi hatırlıyarak;

"Buraya neden ve nasıl geldin bilmiyorum. Ama umrumdada değil doğrusu. Burda olman bir rüya gibi; işte bunu bilmek yeter." dedi ve kızı belinden kavrayarak biraz daha kendine yaklaştırdı. Kızın kim olduğunu hatta adını dahi bilmiyordu. Ama genede bu güzel ortamda bunu yapmaktan kendini alıkoyamıyordu.

Rachel rafa çarpışmış olmanın verdiği acıyı daha henüz farketmişken çocuğun onu kendine doğru çekmesi ve rafın yere düşmesini önlemesi ve profesörlere ses gitmesini istemeyeceğini söylemesi de biran da gerçekleşmişti. Ne yapacağını bilemden şaşkınca bakıyordu sadece. Çocuk Rachel'in elini omzuna koydu ve belini hafifçe kavradı Rachel'ın.

Tanımadığı birinin ona sarılması pek normal bir şey sayılmazdı hani. Rachel'ın buraya nasıl geldiğinin önemsiz olduğunu ama şu anda yanında olmasının bir rüya gibi olduğunu söyleyip kendine iyice yakınlaştırdı. Ne olduysa bir kaç dakika olmuştu ne yapacağını tam olarak kestiremeden çocuğun omzundan ellerini indirdi ve elliyle şu anda belindeki elleri belinden aldı. Şu anda ayrıktılar ama yakındılar bunu farkedip karşı raftaki kitaplara yöneldi.

Bir süre sessizlik oldu sonra *Her ilk defa karşılaştığın kıza sarılıyor musun sen? Öyleyse hızına ayak uydurabilecek birini bulsan iyi olur.* dedi sesine biraz kızgınlık katarak.

Tom kızınz kızdığını anlayarak ileridekiş sandalyeden birine kendini bıraktı. Gülümsiyerek;

"Bu kadar güzel olmasa asla..." dedi. Hemen sandalyeden kalktı ve kızın uzandığı kitaba uzandı. Böylelikle kızın elini tuttu. Gülümsiyere kızın elini öptü ve;

"Çok hızlı olduğum doğru ama çok duygusal olduğumuda inkar edemem. Senin kadar güğzel bir kız görünce aklımdan diğer bütün kızlar silinir. Sadece sen ve ben varımdır dünyada. Tıpkı şu anda sadece ikmizin olduğu gibi baş başa." dedi. Sonra kızın elini bırakarak onun gözlerine baktı ve;

"Eğer bunu istemiyorsan kapı açık seni burda tutamam değil mi? Ama emin ol beklerim. Bu kadar büyük bir güzelliği kim beklemez ki." dedi ve kendini sandalyeye geri bırakıp meraklı bir şekilde kıza baktı.

Kendini ilerdeki bir sandalyeye atan çocuk *Bu kadar güzel olmasa asla...* dedi. Yerinden kalkıp Rach'in uzandığı kitaptaki elini tuttu; gülerek öptü.Sonra Rach'in söylediği gibi hızlı olduğunu ama duygusalda olduğunu onu görünce diğer kızları unuttuğunu söyledi. Rach tam konuşmak için için ağzını açmıştı ki
*Eğer bunu istemiyorsan kapı açık seni burda tutamam değil mi? Ama emin ol beklerim. Bu kadar büyük bir güzelliği kim beklemez ki.* dedi. Rac'e şimdiye kadar kimse bu kadar güzel olduğunu söylememişti. Ama o zaten çok güzel olduğunu sanmıyordu. Koskoca okulda o kadar çok güzel kız vardı ki. Rach yanalrında tabiki sönük kalıyordu.
*O kadar güzel miyim ki abartılacak kadar? Şu anda kızlar yatakhanesine gidip yanına getirmem için can atan eminim o kadar güzel kız var ki. Ee tabi beni burda tutamazsın gideceğim de geç oldu ama galiba birileri sesimizi duydu sesler geliyor dışardan.* dedi elindeki kitabı yavaşça yerine bıraktı ve çocuğun yanına gitti. Ayakkabı sesleri gittikçe daha yakından geliyordu. Eğer bir profesörse ikisi de kesin cezaya kalmıştı ki bu Rach için fazla değişiklik olmayacaktı. Sadece bir kere daha müdirenin yanına giderdi fırça yerdi o kadar bu alışılmadık bir şey değildi.

Tom kendini güzel görmeyen kızı gülümsiyerek izliyordu. Birden ayak sesleriyle irkilen ve Tom'a yaklaşan kıza bakarak Tom daha fazla eğlendi. Bu ayak sesleri kimin bilmiyordu ama geldiği için ona şükrediyordu. Profesör bile olsa işe yaradığı için mutluydu. Hemen kızı belinden tuttu ve ilerideki kapıya uzanarak kapıyı kapattı. Kapı kapalı olunca onları göremezdi ve öğrencilerinde buraya tek başına girmeyueceğibni bilirdi. Tonm kızı kendine çekerek;

"Sanırım burada tek yapmamız gereken artık sessiz durmak. Bu pek zor olmasa gerek. Çünkü..." muzipçe sırıttı ve "dudaklarımız çok başka bir işe yaricak." dedi ve eğilerek kızı öpmeye başladı. Dudaklarını kızın dudaklarında hafifce okşayarak dolaştırıyordu. Bir elini kızın elini tutarken diğeriyle o anrin bonundan kavrayıp kendine yaklaştırdı.

Çocuğun yanında duruyordu ne olacağını bilmeden aslında biraz önceki yeri daha mı güvenliydi ne? Rach'i belinden tutup kapıyı sağlamca kapatan çocuk Rach'i kendine çekti ve sessiz olmaları gerektiğini bununda artık zor olmadığını söyledi ve Rach'ı öpmeye başladı.

Dudaklarının üstünde tanımadığı birinin dudakları isteklice geziyordu Rach'in. Elini de tutan çocuk boynundan kavradığı gibi iyice yaklaştı Rach'e. Doğru söylemişti artık sesleri çıkmıyordu nefeslerinide duyamazdı zaten.

Nefesini yüzünde hisettiği çocuğun onu bir süre öpmesine ses çıkarmayarak ayak seslerinin kesildiğini hissettiğinde çocuğun elini bıraktı ve yüzünden uzaklaştırdı çocuğun yüzünü .*Dediklerin doğruymuş oldukça hızlısın.* dedi bir tane yüzüne bir tokat attı çocuğun *Kimbilir kaç kızı böyle öptün.* dedi tiksintiyle ama çocuk ona halen gülerek bakıyordu sanki tokattan çok hoşlanmış gibi bir ruh halindeydi .

Tom kızı bir süre öptükten sonra ayak seslerinin gittiğini duydu. Hafifce gülümsedi ve tam tekrar kızı öpecekken kız kendini geri çekti ve Tom'a tokadı yapıştırdı. Tom gülerek kızı süzdü ve kız konuşmaya başladı;
.*Dediklerin doğruymuş oldukça hızlısın. Kimbilir kaç kızı böyle öptün.*

Tom gülerek kıza yaklaştı ve hafif bir sesle "Ama sende beni öptün." diyip kıza sarıldı. Sonra kendini toplayarak iddileşti ve;

"İstersen yeniden başlayalım"dedi. Sonra sallanan kıravatıyla biraz oynadı ve elini uzatarak "Ben Tom Andrew. Siz kimsiniz güzel bayan?" diye sordu.

Rachel kendine gülerek onu ötüğünü söyleyen çocuğa sinirle baktı çünkü o zaman öyle gerektiryordu ki öpmüştü. Zaten gece gece midesinin allak bullak olması da ayrı bir şeydi onu yok sayıyordu artık. Saat iyice geç olmuştu ama uykusu da gelmiyordu dersteeyken geliyordu derste uyuyuncada cezaya kalıyordu.

Sonra çocuk ciddileşerek *İstersen yeniden başlayalım. Ben Tom Andrew. Siz kimsiniz güzel bayan?* dedi. Tekrar başlamak mı hiç sanmıyorum diye geçirdi içinden.

*Ben de Melanie Rachel. Kısaca Rach diyorlar . Sanırım Slytherin'sin davranışlarından çok belli.* dedi çocuğun elini sıktı ve yanağına küçük bir öpücük kondurdu.

Tom gülümsiyerek Slytherin'li olduğunu onayladı. Kızın yanağından öpmesiyle biraz daha mutlu olarak;

"Bir Slytherinliyi öpmek onuruna eriştin güzel bayan. Peki sen hangi binadasın. Bakalım Slytherin'lileri seviyor musun?" dedi ve kıza gülerek baktı. Hareketli ve neşeli bir kızdı. Kesin Hufflepuff'lı diye düşündü ama kendini tuttu ve bir hufflepuffda olsa bu kızı sevdiğini düşündü. Hemen kza yaklaştı ve arkasındaki kitabı aldı. Gülerek karıştırdı ve yüksek sesle okumaya başladı;

"Hogwarts'da çeşitli odalar vardır. Bu odalardan en güzeli kütüphane katında ki gizli kitaplıktır. Bu kitaplıkda yaşanan en büyük olay bu kitapda yazmaktadır. Bir genç oğlan ve genç bir bayanın büyük aşkının başladığı bu yer yıllar sonra bir kitaplık olmuştur. Çünkü burada genç kız herkesden kaçıp kitap okuken oğlanla tanışmış ve her hafta bir gece mutlaka buraya gelerek karşılıklı kitap okumuşlardır...." bir an Tom durdu. Gülerek;

"Sanırım haftada bir geceni bana ve bu kitaplığaayırmalısın. Ben her hafta bu gece seni burada bekleyeceğim. Tıpkı genç delikanlının genç kızı beklediği gibi. Belki bizde sadece karşılıklı kitap okuruz." dedi ve gülerek kitabı masaya bıraktı.

*Bir Slytherinliyi öpmek onuruna eriştin güzel bayan. Peki sen hangi binadasın. Bakalım Slytherin'lileri seviyor musun?* dedi gülerek Rach içinden *eminim hangi bina olduğu mu anladı.Zaten tipim sarı binamda sarı* diye geçirdi.

Gülerek *Anladın sanıyordum Hufflepuff. Sen de beni öpme onuruna eriştin biraz önceye kadar kimse öpememişti.* dedi gülerek bu çocuktan hoşlanıyor muydu ne? Hufflepuff olmaktan pek hoşlanmıyordu açıkcası arkadaşlarının geneli Slytherindi. Hufflepufflarla pek anlaşamıyor çok saf olduklarını söylüyordu.

Birden Tom Rach'in arkasında duran kitabı aldı ve okumaya başladı gülerek
*Hogwarts'da çeşitli odalar vardır. Bu odalardan en güzeli kütüphane katında ki gizli kitaplıktır. Bu kitaplıkda yaşanan en büyük olay bu kitapda yazmaktadır. Bir genç oğlan ve genç bir bayanın büyük aşkının başladığı bu yer yıllar sonra bir kitaplık olmuştur. Çünkü burada genç kız herkesden kaçıp kitap okuken oğlanla tanışmış ve her hafta bir gece mutlaka buraya gelerek karşılıklı kitap okumuşlardır....* durdu

.*Sanırım haftada bir geceni bana ve bu kitaplığa ayırmalısın. Ben her hafta bu gece seni burada bekleyeceğim. Tıpkı genç delikanlının genç kızı beklediği gibi. Belki bizde sadece karşılıklı kitap okuruz.* Rach gülerek

*Hikaye çok yaratıcı gerçekten. Galiba ayıracağım tarihte iki kere yaşanmış olabilsin diye* dedi ve gülümsedi çcuğun gözerlinin içine bakarak bütün gece ne çabuk geçiyordu. Saatine baktı dörde az kalmıştı.

Tom gülerek kızın cevabını dinledi. Kızın olumlu cevabıyla bir anda dünyalar onun olmuştu. Bu kızdan gerçekten hoşlanmaya başlamıştı. Ama korktuğu bu kızın o çapkın Tom'u yok etmesiydi. Genede sadece bu kıza bağlanmak biraz hoş olabilirdi. Tarihi tekrar etmekde öyle. Hem kıza uslu duracağına dair söz vermiş sayılırdı. Oysa bu Tom için baya zordu. Ama Tom hemen bir akıllılık yaptı ve;

"Ama bu hikayedeki kızla oğlan birbirlerine sırıl sıklam aşık. Yani bizimde..." dedi ve gülerek kıza sarıldı. Daha bir kaç saat önce burda bu şekilde olacağı kimin aklına gelirdi. Oysa gece yatağından kalktığında aklına gelen tek şey muzurluk yapmaktı. Oysa şimdi her gece saatlerce kitap okumaya razıydı.

Artık geceleri burada Tom'la kitap okumak için söz vermişti ki sözünü de tutacaktı. Herhangi bir profesör'ün onu yakalama olasılığını hiçe sayarak bunu göze almıştı. Gece devriye gezen biri olmazsa buraya gelmesi kolaydı tabi.Tom birden atılarak *Ama bu hikayedeki kızla oğlan birbirlerine sırıl sıklam aşık. Yani bizimde...*
dedi ve Rachel'a sarıldı yine. Galiba yine kızmasından korkuyordu Rachel'ın. Sinirlilik gerçektende Rachel'a yakışmayan bir durumdu.

Gerçekten de Tom'dan hoşlanmış mıydı? içindeki huysuz öyle söylüyordu zaten başını derde sokan hep oydu şimdide boynuna atla diyordu. Huysuzdu işte hep aynı. Gece ne amaçla gelmişti buraya şimdi ne yapıyordu?

Saatine baktı dörde az kalmıştı ama umrunda değildi saat burada sabaha kadar kitap okuyup günün doğmasını beklemek bir kaç saat uyumaktan iyi sayılırdı ne de olsa Rachel için zaten uyumak için gitse uyuyabilecekmiydi ki!

Tom gülümsiyerek karşısındaki kıza baktı. Onunla bütün bir gece burda olmak ve gecelerini nunla geçirmek harika olucaktı. Birden Tom Liz'i düşündü ve bir Hufflepuff'lıyla beraber olduğunu görünce ne kadar alay edeceğini hatırladı. Karnına bir eşy saplandı ama bunu çaktırmadan kızın yüzüne baktı ve;

"İlk hangi kitabı okumak istersin. Bence bu bahsettiğim hikayenin tamamını okuylım sonunu merak ettim." dedi ve gülerek masaya bıraktığı kitabı aldı. Kitabın adı "Kütüphanedeki aşk" diye geçiyodu. Tom ghülümsiyerek "Sanırım pembe dizi senaryosuda olabilir." dedi ve gülerek kızınm dudakalrına bir öpücük kondurduktan sonra kitabı açtı.

Kitabı masadan alan Tom biraz önceki hikayenin devamını okumak için hazırlanmışken -Rach'i o arada öpmüştü bile- Rachel gülerek Tom'un elindeki kitabı aldı okumaya başladı:

*Kütüphanedeki gizli raflardan birindeki bir kitapta kızla oğlana ayit günlüğün nerede olduğu yazmaktadır. Günlüğe her gece kitap okuduktan sonra o gece neler yaşadıklarını yazan kız ve oğlanın günlüğe beirbilerine olan aşklarını da yazdıkları sanılmaktadır. Biri Gryffindor biri Slytherin olan aşıkların aşklarını gizli yaşama sebebi de binalarıdır. Bütün engelleri takmayarak burada buluşmaları onların adlarının bu kitapta geçmesini sağlayan başlıca nedendir...* durdu ve Tom'a bakarak

*Bu tam bi' delilik aşk insana bunları yaptıryorsa nasıl delice bir duygu olduğu çok açık değil mi? Peki neden insanlar hala aşık oluyor tıpkı şimdiki ben gibi* dedi çoçuğun gözlerine kaçamak bir bakış attı ...

Tom kızın tepkisine güklmeden edemedi. Kızı kolunun altına aldı ve gülümsiyerek burnuna parmağıyla vurdu. Sonra hafifce öksürüp;

"Teşekkür ederim. Ama insanların aşkları tartışılmaz güzelliklerle doludur. Zorluklar ve imkansızlıklar aşkı güçlendiriri. Tıpkı bizim binaların bu kadar farklı olması ve bizi görünce çoğu kişinin alay edicek olması." dedi. Sonra gülerek kıza baktı ve "Onları duymazdna gelmeye hazır mısın güzel kız?" dedi. Sonra kitabı kapatarak çantasından bir defter çıkarttı. Defter bomboştu. Bir mürekkebe tüyü batırdı ve defterin başına yazmaya başladı;

"Ben Tom Andrew Black. Slytherin 2. sınıf öğrencisiyim. Kimin ne dediğine aldırmadan ve tüm saf duygularımla yemin ederimki Hufflepuff 2. sınıf öğrencisi olan Melanie Rachel Black'e aşığım. " yazdı ve gülerek "Buda bizim hikayemiz.Eğer buna hazırsan sende yaz" dedi ve tüyü kıza uzattı.

Rach Tom'a gülerek tüy kalemi elinde aldı ve deftere

*Ben de Melanie Rachel Black Hufflepuff 2. sınıfım. Henüz tam olarak tanımadığım halde tüm dış tepkileri ve geceleri uykusuz kalamyı bile takmayarak kendi üzerime yemin ediyorum ki Slytherin 2. sınıf öğrencisi Tom Andrew Black'e aşığım.* diye yazdı .

Artık Tom'a bağlılığını göstermiş sayılıyordu belkide bu senede aldığı en önemli karardı. İlerde ne olacağı belli olmamakla birlikte pişman olup olmayacağı da belli değildi. Belki aşık değildi bu bir hayranlıktı ya da bağlanmakla alakalıydı burası belli değildi. Rachel'in şu anda tek bildiği burda Tom'un kolunun altında gayet mutlu ve huzurlu hissetiğdi. Zaten mutlu olmasından da önemli bir şey olamazdı değil mi...

Tom gülerek yazan kızı izledi. Sonra yazmasını bitirince onu yanağından öptü ve gülerek;

"Bizi kıskancakalr bence." dedi ve göz kırptı. Sonra saatine baktı. Neredeyse sabah olacaktı ve harika bir geceydi. Tom hayatında ilk defa bu kadar mutlu bir gece geçiriyordu. Tom kendi kendine gülerek garip bir duruma düşüyordu. Ama bu umrunda bile değildi. Hemen ayağa kalktı ve kapıyı konturol etti. Kapı açılmıyordu. Korkuyla kıza döndü ve;

"Açılmıyor. İnanmıyorum napıcaz." dedi. Ama bunu bulması gereken Tom'du. Çünkü erkek oydu ve Rachel'ı korkutmaması onu koruması gerekiyordu. Hemen etrafda rafları karıştırdı. Birden bir defter buldu. Bu bahsedilen günlük olmalıydı. Belki bir şey bulurum umuduyla defteri açtı ve okumaya başlad;

"O geçe çok korkuyordum. İssabelle gelmeyecek diye ödüm kopuyordu. Ama İsaabeller sonunda uzun tünelden belirdi." Tom hemen etrafda tünel aradı. Sonunda birden kitaplıklardan biri açıldı ve bir kaç kapı belirdi. Birinde Ravenclaw arması vardı. Birinde Hufflepuff. Birinde Gryffindor ve sonuncusunda Slytherin arması vardı. Tom gülümsiyerek "Sanırım ortak salonumuza giden bir yol buldum." dedi ve gülerek Rachel'ın elini tuttu.

Mutlu gece artık güne bağlanırken ve Rachel'ın da gözleri kapanmaya başlamışken artık gitme vakti gelmiş gibiydi. Bunların hepsi bir rüya mıydı yoksa? Ama bu kadar gerçekçi olmazdı değil mi? Rüya olmamalıydı zaten, olamazdı.

Kapıyı açmaya çalışıp başarılı olamayan Tom hikayede bahsedilen günlüğü buldu ve okudu bir şey bulmuş olmalı ki etrafa bakındı kitaplıklardan birinden çıkan tünelde ortak salonlara giden yollar vardı. Rachel'ın elinden tuttu ve artık ayrılma zamanı gelmişti
*Görüşmek dileğiyle...* dedi Rach ve dudaklarına bir öpücük kondurdu hafifçe Tom'un *İyi geceler öpücüğü. Sabah oldu ama naparsın artık.*
dedi ve ortak salonuna giden kapıdan içeri girdi. Bütün gece bir rüya gibiydi. Acaba şimdi ne olacaktı?