Kuytu Köşe

Matt geç olup olmadığını kontrol etmek için saatine göz attı. 6 buçuk olmasına rağmen hava oldukça erken kararmıştı.Karanlığın çöküşüyle uyku bastırmıştı ve Matt esnemeden duramıyordu.Saatlerdir kütüphanede olmalıydı,göl kenarında geldiğinde öğle saatleriydi.Önünde kafası kadar büyük ve neredeyse kolu kadar kalın bir kitap duruyordu,koyu kahverengi kalın bir kapağı vardı ve üstüne altın harflerle "6.His & Ötesi" yazılıydı.

Göl kenarındaki hadiseyi yeniden hatırlayınca ağır kitabı sessizce kapatıp düşünmeye başladı. Liz yanına son sınıf Slytherinlilerle gelince oldukça endişelenmişti,o tür tipler kendisi gibi çalışkan Rawenclawlılarla alay etmekten oldukça zevk alırdı. Ama amcasının ve profesör Black'in şu "çok meşur" hatıraları sebebiyle paçayı kurtarmıştı. Amcası bu tür şeyleri kendisine çok anlatırdı ama absürt ve abartılı olduğunu düşündüğünden Matt ona kulak asmazdı. Bu tür şeyleri daha çok Liz dinlemeyi seviyordu,hatta ondan esinlendiği bile söylenebilirdi. Kızın idolü zaten "Çapkın Prens ve Ayyaş Tilki"ydi!
Sonuçta tamamen akrabalık yoluyla dayak yemekten kurtulmuştu,üstüne üstlük bu yolla okulun en popüler en asi ve tehlikeli gruplarından birine katılma şansı kazanmıştı;Engerekler! daha doğrusu Viperidae

Yine de bu gruba dahil olabilme düşüncesinin getireceği pozitif şeyleri yadırgayamazdı.Güvence,güvenlik ve dikkate değer bir uyarı niteliğindeydi!
Slytherinliler tarafından tartaklanmamak ya da alaya alınmamak demekti
Görünmez bir kalkan gibi,yılanların kartalı ısırmayı bekleyen zehirli dişlerine karşı panzehir gibiydi Viperidae'lar! İster istemez yüzünde bir gülümseme belirdi..

Tabi bu grubun en kötü yanı bela mıknatısı olmalarıydı!Tabi Matt de onlara uymak zorundaydı yoksa gruptaki mevkisini yitirebilirdi.İşte o zaman kendini yem olarak gören bir sürü yılan olurdu!
Matt cebindeki otu yoklayıp çıkardı ve inceledi.Küçük bir poşede konmuş bir tutam balçık yeşili bir ottan ibaretti. Torbacığı elinde evirip çevirdi ve üstündeki küçük etiketi farketti: "Incendio" Ottan kurtulacağına dair Liz'e söz vermişti ama bunun cidden ne olduğunu merak ediyordu. Bu yüzden farkedilmeden otu cebine attı ve kitaplıkların arasından arka tarafa yürüdü.
Karanlık,kuytu bir köşeye geldiğinde etrafta birisi var mı diye çevreyi kolaçan etti ve poşetteki otu poşetten çıkan aliminyum folyo benzeri kağıdın üzerine boşalttı. Asasını cebinden çıakrttı ve ota doğrultup fısıldadı: Incendio! Asadan ateş çıkıp otu yaktı ve ottan tüten dumanları izlemeye başladı. Ot tamamen yanıp kül olduğunda etrafa davetkar bir hoş koku yayıldı. Matt o zaman ne yapması gerektiğini anladı ve dumandan bir nefes çekmek için ileri eğildi...

Hafta sonu tatilinde Jess huzurlu bi gün geçireceğini sanıyordu. Ta ki haftanın son günü Prof. Weasley elinde ödev kağıtlarıyla gelene kadar.
Canı hiç ödev yapmak istemiyordu özellikle de Aritmansi gibi zor ve karmaşık bir dersin. ASlında bu yıl dersler ona çok fazla gelmişti. Kendiyle hiç ilgilenmiyordu. Yüzü her zamankinden daha soluk görünüyordu. Altın sarısı saçları artık parlamıyordu.

Ortak salondaki kırmızı kanepeye yayılmıştı. Sıcacık odadan çıkmak hiç istemese de yerinde doğrulup kalktı. KArşıdaki pencereye gitti ve buğulanmış camı eliyle sildi. Hava erken kararmıştı.
Masanın yanına gitti ve tüy kalemiyle defterini alıp yuvarlak geçitten çıktı.

Şişman Hanım'ın sesini duydu :

Ah.. Tatlım.. Bence kendinle daha çok ilgilenmelisin.

Jess bunun üstüne ona bir bakış attı ve hızlı adımlarla inmeye başladı. Ama portre hala arkasından devam ediyordu :

SEnin iyiliği-

Artık sesi gelmiyordu. Jess kafası rahatlayarak kütüphaneden içeri girdi. Gözden uzakta bir masaya oturdu ve kitaplarını yığdı.
Şimdi eski bir Aritmansi kitabına ihtiyacı vardı. Kafasını kaldırdı ve raflara bakındı. Arka bölmelere doğru yavaşça ilerliyordu. Birden burnuna yanık kokusu çarptı ve kafasını çevirdi. Bir yerden duman çıkıyordu sanki. Kütüphane görevlisine haber verip vermemekte kararsız kalarak kafasını uzatıp baktı.

Karanlık bir siluet dumanın içine kafasını sokmak üzere gibiydi. Jess heyecanla :

Hey! Sen napıyosun orda?

dedi. Ses tonu kütüphanedeki birine göre oldukça fazla çıkmıştı. Bağırmak üzereydi. Bu durumda hemen görevliyi çağırması gerekecekti. Belki de çoktan sesini duymuştu.

Hey! Sen napıyosun orda?

Matt tedirginlikle bu sorunun kendisine yöneltilmiş olduğunu farketti,oysa karanlık içinde oldukça iyi gizlendiğini düşünüyordu. Sesin tınısı oldukça tanıdıktı ama ton ona çok yabancıydı. O sırada önünde yükselen dumanın çağrısına aldırmadan edemedi.Dumanı içine çektiğinde garip bir ürperme duygusunu hissetti,hafif bir baş dönmesiyle sırtını yeniden duvara yasladı ve karanlıkta belli olmayan buruk bir gülümsemeyle fısıldadı;

Jess!Ses çıkarma lütfen...

Sesinde o durumda yakalnmış birine göre oldukça rahatlamış bir tını hakimdi.Eliyle gelmesi için Jess'e işaret etti ve gelip gelmemesini umursamadan önündeki yeşilimsi dumandan bir nefes daha aldı.Bu seferki daha rahatsız ediciydi,o mutluluk hissinin yanında baş dönmesini de getirmişti.

Jess!Ses çıkarma lütfen...

dedi bir ses. Alayla söylemişti sanki ve bu Jess'in hoşuna gitmedi. Dumandan dolayı zaten yüzünü tam olarak göremiyordu.

Şimdi merakını bir yana bırakmıştı ve sesteki alaycı tavır onu daha da sinirlendirerek bir bina başkanı olduğunu hatırladı.

Birini kurallara dışı birşey yaparken yakalarsa durdurmak için fazlaca yetkisi vardı. Bina başkanlarından herkes çekinirdi. Bazılarında bu daha az olsa da.
Çocuğun onu umursamaması sinir bozmuşken hızlı ve kararlı adımlarla ona doğru gitti. Sanki cüppesinin sağ tarafındaki rütbeyi onun gözüne sokmak istiyor gibiydi.

Aralarında belli bir mesafe bırakınca durdu. Burnu havada bir şekilde, yavaş yavaş konuştu :

Ben, bir Bina başkanıyım.. Sana napıyorsun dedim o şey ne?

Çocuğun konuşması için fırsat verdi.

Jessica,dumanların ardındaki silüet hırşımla ayağa kalkıp yaklaştı.Yokuştan aşağı iner gibi görünüyordu Matt'in gözündü,sonra kendisi de oturduğu zeminin aşağı kayışını hissediyordu ama nedense aşağı düşmüyordu,düşemiyordu.

Ben, bir Bina başkanıyım.. Sana napıyorsun dedim o şey ne?

Jess'in ilk kez mevkiisiyle övündüğünü farkedip sırıttı.Yamuk bir gülümsemeyle Jess olduğunu tahmin ettiği karartıya doğru başını kaldırıp baktı.Bu bulanıklık dumandan mıydı yoksa..?
Bir süre sadece kıkırdayıp durdu.
Güldü de güldü...
O an Jess'in yerinde olsa kesin sinir olurdu kendisine ama elinde değildi gülmemek.Ne komikti o anki hali!

Gülmeyi kesebildiğinde,ki bakışları daha fazla duman nufuz etmekten kaymıştı, sakince hatta aşırı sakin bir tonla geveledi,zira konuşmasına bile hakim olamıyordu,kafası iyice duman olmuştu;

Jess,jess,jess...Nereden çıktı şimdi bu bilgiçlik kuzum? Yani insan,senin gibi bir insan,en yakın dostunu hatırlamaz mı yahu?

Derin bir nefes alıp iç geçirdi

Ahh,ne güzel şeymiş şu meret,ister misiniz "Saygıdeğer bina başkanım?"

Matt bu halinden nefret ediyordu,o kin güttüğü Slytherinlilerden farkı yoktu!Ama aynı zamanda eğleniyordu,nedenini bilmediği bir sevinçle doluydu...

Jess,jess,jess...Nereden çıktı şimdi bu bilgiçlik kujum? Yani insan,senin gibiyy bir insan,en yakın dojtunu hatırlamaz mı yahu?

Derin bir nefes alıp iç geçirdi

Ahh,ne güzel şeymiş şu meret,ister misiniz "Saygıdeğer bina başkanım?"

Jess neye uğradığını şaşırmıştı. Olduğu yerde kalakaldı bir an. Bunun Matt olabileceğine ihtimal bile vermiyordu. Ama bu ses...

O kadar gevşek ve alaycı konuşuyordu ki , Jess onun o dumandan dolayı böyle olduğunu anladı. Kafasını sokup içine çekiyordu. Son dediklerinden sonra kafası iyice attı.

Şu anda ona acımıyordu, hele en iyi arkadaşı Matt olduğunu bile düşünmüyordu. Büyük bir sinirle yanına gitti ve bu manzaraya dayanamayarak , gözünün önündeki otları cüppesinin koluyla hiddetle yere saçtı.

Ona doğru eğildi ve hala kütüphane görevlisine yakalanmamasını düşünerek, kısık sesle konuştu :

Kalk, burdan çıkıyoruz. Şu anda seninle ne yaptığını konuşmak istemiyorum.

dedi sinirden titremek üzereydi.

Jess yaklaşırken gülümsedi,bu içten samimi ve sempatik bir Matt gülümsemesinden çok galibiyet sahibi birinin yüzündeki şeytani gülümsemeydi. Jess otları-daha doğrusu otlardan geriye kalan külleri- savururken gözünü dahi kırpadan onu izledi. Gülümsemesi sabitti zihninin aksine. Ah çevresinde dönen herşey o kadar güzeldi ki!İçinden bir ses durmasını söylüyordu,olduğu yerde dönmek iç eğlenceli değildi,jess dışında hiçbirşey sabit değildi,kendisi bile...
Kendisi bile kendi etrafında dönüyordu!

Beynim mi buharlaştı yahu? diye düşündü. O sırada Jess yaklaşıp keskin ve hüsran dolu bir ses tonuyla fısıldadı;
Kalk, burdan çıkıyoruz. Şu anda seninle ne yaptığını konuşmak istemiyorum.
Bu kadar yaklaşmış olması bile cesurcaydı.Şayet bu kafadaki birinin ne kadar dengesiz olabileceğini biliyor olmalıydı. Şeytani gülümseme yerini çoktan hayata alaycılıkla bakan keş gülümsemesine bırakmıştı.
Peki,konuşmayız o zaman... dedi az sonra yapacağı şeyi açıkça ortaya koyan tonlamayla. Zaten dibindeki Jess'i çevikçe ensesinden yakalayıp kendine çekti ve itiraz etmesine kalmadan dudaklarına yapıştı.
Bu hareketiyle iyi bir dayak yiyeceğine emindi...

Peki,konuşmayız o zaman...

dedi hiç hoş olmayan bir ses tonuyla. Jess saf saf başını kaldıracakken Matt onu ensesinden tutup dudaklarına yapıştı.
Herşey birdenbire olmuştu ve şaşkınlıktan dudaklarını ondan ayıramamıştı.

Bir iki saniye sonra kafası yerine geldiğinde refleks olarak Matt'in diz kapağına tekmeyi geçirdi ve ondan hızla ayrıldı.

Nefes alınca sinirden bütün vücudu sarsılıyordu. Elleri hırsla kasılıyordu ama ağzından tek söz çıkmıyordu. Büyük bir hayal kırıklığı içinde Matt'e bakmakla yetindi.

Tatlı öpücüğü dizindeki ani acı sebebiyle son buldu. oturduğu yerde kendini geri çekip darbeyi aldığı yeri ovuşturdu. Aslında herşey hayal gibiydi,normal zamanda daha çok canı yanacağı muhtemeldi.Yine de Jess'in tekmesi hafif sayılmazdı. Biraz daha canının yanacağına emindi,yine tekmelerdi belki ya da birkaç tokat...

Jess oldukça sinirli gözüküyordu. Karanlığa ve bulanıklığa rağmen titrediği barizdi. Yüzündeki öfke belirtilerini seçemiyordu gözlerini kısıp bakmasına rağmen ama sessizliği rahatsızlığını belli ediyordu. Matt o an mantıklı düşünebilme yeteneğini kısmen yitirmiş olmasına rağmen ne diyeceğini bilemedi.İkisi de aynı durumdaydı,sadece Matt olaya biraz daha alaycı bakıyordu.Arkasına yaslanıp kaslarını serbest bıraktı. Yine de kasları,parmakları,ayağı istemsizce kasılıyordu:

Lütfen olayları zorlaştırma Jess,inan bana az öncekini isteyerek yapmadım,sanırım... Başını elleri arasına aldı.Sakin tavrı aniden endişeli ve sinirli bir hal aldı;
Off hiç bilmiyorum! Düşünmek istemiyorum!Sadece biraz rahatlamak istemiştim,denemek istemiştim!Neden yanıma gelmek zorundaydın ki Jess,neden beni engelledin? Az önce otları savurman şart mıydı,onlara ihtiyacım vardı! Şimdi biraz daha alabilmek için neler yapacağıma dair bir fikrin var mı?!

Vipedeaların ünlü yanı da buydu işte,çoğu kişinin gruba girememe sebeplerinden biri;zorlu sınavlar!
İstediklerini yaptırmak için acımasız taleplerde bulunurlardı,sadece kendilerini eğlendirmek için... Otu başta hediye olarak sunarlardı,bağımlılık arttıkça koşullar koyarlardı.gittikçe zorlaşan...

Matt o an ne kadar bağırdığını farketmemişti.Kütüphaneci yanlarına geldi
Şişşt çocuklar,sessiz olun çalışanlar var...
Kütüphaneci karanlıktakilerin Jess ve Matt olduğunu farkettiğinde gülümsedi
Jess,Matt siz miydiniz? Ah o gürültücü ufaklıklar sanmıştım..Neyse sesinizi kontrol etseniz iyi olur...
Matt birşey demedi sadece Jess'e baktı. Sakin ve dalgın bir bakıştı gözlerindeki.Kütüphaneci bunun üzerine yanlarından ayrıldı. O gidince Matt umursamaz tavrına geri döndü,tek eksiği gülümsemesiydi.Derin bir iç geçirdi;

Ben bağımlı değilim Jess,istersem bırakabilirim...Buna ihtiyacım yok. Kendi kendime bundan kurtulucam,kimsenin yardımına da ihtiyacım yok.Sadece 1 kere denemek istedim,o kadar. Evet,tamamiyle iyiyim bunu atlatacağıma eminim...

Dirseğini masaya dayayıp kafasını eline koydu ve bulantının geçmesini diledi. Bu sırada da bakmaya tenezzül edemediği Jess'in cevabını merak ediyordu...

Lütfen olayları zorlaştırma Jess,inan bana az öncekini isteyerek yapmadım,sanırım...
Off hiç bilmiyorum! Düşünmek istemiyorum!Sadece biraz rahatlamak istemiştim,denemek istemiştim!Neden yanıma gelmek zorundaydın ki Jess,neden beni engelledin? Az önce otları savurman şart mıydı,onlara ihtiyacım vardı! Şimdi biraz daha alabilmek için neler yapacağıma dair bir fikrin var mı?!

Jess ona öfkeyle baktı. Hala o iğrenç şeyleri almak için neler yapabileceğini söylüyordu. O anda Matt'in üstüne atlayıp ağzını burnunu dağıtmak istedi.
Ama kütüphane görevlisi yanlarına gelmişti.

Şişşt çocuklar,sessiz olun çalışanlar var...

Jess,Matt siz miydiniz? Ah o gürültücü ufaklıklar sanmıştım..Neyse sesinizi kontrol etseniz iyi olur...

İkisini de tanımıştı. Onlara dikkatle baktı ve en sonunda masasına çekip gitti.
Matt az önceki umursamaz tavrıyla :

Ben bağımlı değilim Jess,istersem bırakabilirim...Buna ihtiyacım yok. Kendi kendime bundan kurtulucam,kimsenin yardımına da ihtiyacım yok.Sadece 1 kere denemek istedim,o kadar. Evet,tamamiyle iyiyim bunu atlatacağıma eminim...

Jess hayretle ona bakıyordu. O kadar dengesizce davranıyordu ki. Sözlerine asla inanmayacağını bilmesi gerekiyordu. Sinirinin yerini başka bir duygu almıştı.

Ne yapacağını İyi düşün, Matt...
Bu halinle senin yanında asla olmayacağım.

dedi ve ona ifadesizce baktı. Sanki zaman geçmiyor gibiydi. Bir an önce burdan çıkıp gitmek istiyordu.

Ne yapacağını İyi düşün, Matt...
Bu halinle senin yanında asla olmayacağım.

Yanına geldiğinden beri ilk kez ciddi bir ifadeyle kafasını
kaldırıp Jess'e baktı. Jess o kadar soğukkanlı ve ifadesizce söylemişti ki bir an Matt'i tarif edilemez bir endişe kapladı.Öyle ki kafasındaki cümleleri toparlayamadı bile.Bir an ciddi bir an endişeli konuşuyordu;

Hayır bunu ima etmedin...etmedin değil mi? Ciddi değilsin bile,sadece blöf yapıyorsun,beni bırakmazsın..Bırakır mısın?Bırakmazsın değil mi Jess?Biliyorsun daha yakın bir arkadaşım yok! Ama keyfin bilir,nasıl olsa gitmeyeceksin.Evet evet blöf yapıyorsun... Şakaydı değil mi,şaka yaptın??

Jess'i kolundan yakalayıp yaklaştırdı.Telaşlanmıştı,saklayamıyordu bile..Yine de keyifliydi,keyifli bir endişede.Gözlerini kocaman açıp fısıldamaya başladı;

Jess bunu kimseye söyleyemezsin,söylememelisin!Söyleme,söylemeyeceksin değil mi? Hadi ama Jess biz dostuz,dostlar hep birbirlerine destek olur!Söyle bana Jess,yoksa dostum değil misin???

Hayır bunu ima etmedin...etmedin değil mi? Ciddi değilsin bile,sadece blöf yapıyorsun,beni bırakmazsın..Bırakır mısın?Bırakmazsın değil mi Jess?Biliyorsun daha yakın bir arkadaşım yok!
Jess o anda düşündüğü şeyi bile söyleyemedi. Bir daha böyle birşeyle karşılaşırsa ya da duyarsa.. Evet, bırakacaktı.
Ayrıca Jess Matt'in yanında olmasa bile Lisa vardı. Daha önceden tanışıyorlardı sonuçta.
Ama keyfin bilir,nasıl olsa gitmeyeceksin.Evet evet blöf yapıyorsun... Şakaydı değil mi,şaka yaptın??

Çok telaşlıydı. Gerçekten gitmeyeceğini düşünüyordu. Telaşla Jess'in koluna yapıştı ve kendine yaklaştırdı. Şimdi dipdibe duruyorlardı.
Matt gözlerini iyice açtı. Jess hayır anlamında başını iki yana salladı. Ciddi olduğunu iyice anlamasını istiyordu.
Matt'in yüzüne bakmıyordu, olanlardan sonra gözleri dolmuştu. Ama bu halde ağlamamalıydı. Dişlerini sıktı.
Matt endişeli bir tonla fısıldadı :

Jess bunu kimseye söyleyemezsin,söylememelisin!Söyleme,söylemeyeceksin değil mi? Hadi ama Jess biz dostuz,dostlar hep birbirlerine destek olur!Söyle bana Jess,yoksa dostum değil misin???

Jess birine söylemeyi aklından geçirmemişti. Yanı sıra Matt hala bunu düşünüyordu. Cevap vermeyince, konuyu arkadaşlıklarına çevirmişti. Ne yapmaya çalışıyordu..
Matt hala kollarını bırakmamıştı. Aynı fısıltıyla :

Evet, dostlar birbirlerine destek olur. Bu mereti almana ya da kullanmana göz yumacağımı mı sanıyosun ? Senin dost olmaktan anladığın şey buysa ben senin dostun değilim.

dedi ve kollarını Matt'in elinden kurtardı.

Jess hırşımla kolunu kurtardı;

Evet, dostlar birbirlerine destek olur. Bu mereti almana ya da kullanmana göz yumacağımı mı sanıyosun ? Senin dost olmaktan anladığın şey buysa ben senin dostun değilim.

Matt gözlerini kısıp başını kaldırmadan Jess'e baktı. Ne derse desin kabul etmeyecek gibi görünüyordu. Bakışarını önündeki masaya eğip parmaklarını masaya vurmaya başladı
Anlamıyorsun,anlamıyorsun...

Jess'in şu an Matt'in içinde bulunduğu durumu anladığını düşünmüyordu. Anlayamazdı zaten, kullanmadan kimse anlayamazdı. O aşırı mutluluk duygusuysa bir anlığına tüm sorumluluklardan tüm endişelerde ve tasalarından kurtulabilmişti. Liz'in hiç uğraşmadan başarılı olmasını umursamıyordu, binasından dolayı Slytherinlilere alay olmayı umursamıyordu, geçmişte olanları ve geleceğinde kendisini belirleyen kararları umursamıyordu. Uzun süredir iyi gibi davranmaktan bıkmıştı ve şimdi bulduğu çıkış yolu Jess tarafından kapatılıyordu...
Hem Jess'i niye umursuyordu ki?

İyi tamam... dedi sonunda düşüncelerinden sıyrılıp. Yavaşça kafasını kaldırıp Jess'e baktı. Yüzünde gergin ve huzursuz ifadesiyle gözlerini devirdi
İstersem bırakabilirim daha erken. Bu şeyi almak için uğraşmanın anlamı yok,kendime başka meşgaleler bulabilirim. Derslerle biraz daha ilgilenmeliyim belki,unutturabilir...
Ağırlığını dirseklerine masaya dayandı;
Bunun hakkında bir daha konuşmak istemiyorum, bir daha beni arkadaşlığımızı bozmakla tehdit etmeni de... Duydun mu beni?
Soğuk ve öldürücü bir bakış attı ciddi olduğunu göstermek için. Ses tonundaki keskin ve ihtiyatsız tını bunu destekleyici nitelikteydi...

Anlamıyorsun,anlamıyorsun...

Jess sinirle mırıldanarak :

Evet, anlamıyorum.

Matt'in yüzüne bakmıyor ve konuşmuyordu. En sonunda Matt yüzünü kaldırdı ve :

İyi tamam...

Gözlerini devirerek devam etti :

İstersem bırakabilirim daha erken. Bu şeyi almak için uğraşmanın anlamı yok,kendime başka meşgaleler bulabilirim. Derslerle biraz daha ilgilenmeliyim belki,unutturabilir...

Bunu o kadar umursamazca söylemişti ki kim olsa ona inanmazdı. Jess sitemle başını öbür tarafa çevirdi. Matt'in böyle davranması normal değildi. Belki de hala o şeylerin etkisindeydi.
Biraz sonra kafasını kaldırdı ve öldürücü bir bakışla :

Bunun hakkında bir daha konuşmak istemiyorum, bir daha beni arkadaşlığımızı bozmakla tehdit etmeni de... Duydun mu beni?

dedi. Jess ona baktı ve şaşkınlıktan bir an öyle kaldı. Daha önce Jess le hiç böyle konuşmamıştı. Üstündeki baskıdan dolayı, tamam demeyi bile düşündü. Sonra kendini topladı.
Bir de sanki kendi otoritesini bir anda kurmuştu. '' Duydun mu beni '' Jess kendini birden onun dediklerini yapmak zorunda gibi hissetti.

Ben seni tehdit etmedim. Sadece böyle devam edersen olucakları söyledim.

dedi umursamazca.

Nerden buldun bunları ? Kim verdi, neden verdi ?

dedi yere düşürdüğü otları göstererek.

Jess kısa süreli bir şok ardından soğukkanlılığını geri kazandı
Ben seni tehdit etmedim. Sadece böyle devam edersen olucakları söyledim

Her neyse... dedi elini sallayıp. Sonuçlarla pek ilgilendiği söylenemezdi.
Sonuçta aynı kapıya çıkıyor...

Nerden buldun bunları ? Kim verdi, neden verdi ? dedi Jess az önce savurduğu otları gösterip. Matt başını kaşıyıp otlara bir bakış attı. Jess'e Vipedealardan bahsetmek isterdi ama muhtemelen bunu da hor görüp yanlış olduğuyla ilgili birşeyler geveleyecekti..

Elime geçti,denebilir... dedi tereddütle.Sonra düdakları aşağılayan bir gülümsemeyle hafiften kıvrıldı

Neden vermiş olabilir Jessica? Onlar dertlerimden kurtulmanın kesin çözümünü sundular bana.. Hayır bu sandığın kadar kötü birşey değil,sadece sıkıntılarından özgür bırakıyor seni.İstemez miydin bir anlığına tüm dertlerinden kurtulmayı? Kendi binanın 1.ci olması için çektiğin sıkıntılardan, Slytherinlilerin bizi aşağılamalarından, ailende olan çatışmalardan, çevrendekilerin anlamsız yere söyleediği yalan ve kandırmacalardan kurtulmak istemez miydin Jess?
Bir anlığına... sadece mutlu olmak...sebepsizce?

Gözleri parıldıyordu yine de kendi vaatlerinde dalıp gitmişti.Yüzündeki gülümseme sevinç doluydu ama aniden söndü. Nefes almakta güçlük çektiğinden derin nefes aldı ve kızgınlıkla Jess'e baktı yeniden;

Hayır istemezdin.. Çünkü bu sana "yanlış" olarak öğretilmiş Jess. Ama bazen bize yanlış öğretmiş olabileceklerini düşünmedin mi? Yani mugglelara bir bak! Onlara "bizleri" imkansız gibi gösteriyorlar ama bak buradayız! Bunlar sadece trajikomik yalanlar dizisi!!Alet olmak zorunda mıyız? Hayır Jess tabii ki az önce dediklerimi istemezdin...

Ses tonu yavaş yavaş yükselmişti.Yükselen sesi bir anda fısıltıya dönüştü ve cümleyi tamamladı;
...çünkü sana mutsuz olmak öğretilmiş,sen gerçekleri düzgün kafayla görmeyi doğru buluyorsun,mutsuz olmayı...

Elime geçti,denebilir...

dedi. Sonra aşağılayıcı bir gülümsemeyle :

Neden vermiş olabilir Jessica? Onlar dertlerimden kurtulmanın kesin çözümünü sundular bana.. Hayır bu sandığın kadar kötü birşey değil,sadece sıkıntılarından özgür bırakıyor seni.İstemez miydin bir anlığına tüm dertlerinden kurtulmayı? Kendi binanın 1.ci olması için çektiğin sıkıntılardan, Slytherinlilerin bizi aşağılamalarından, ailende olan çatışmalardan, çevrendekilerin anlamsız yere söyleediği yalan ve kandırmacalardan kurtulmak istemez miydin Jess?
Bir anlığına... sadece mutlu olmak...sebepsizce?

Jess hayal kırıklığıyla :

Bırakmayacaksın...

sustu. Matt'e inanamıyordu artık. Kabus gibiydi herşey. Bir anda bu kadar değişemezdi. İmkansızdı !
Şimdi sinirle ona bakıyordu :

Hayır istemezdin.. Çünkü bu sana "yanlış" olarak öğretilmiş Jess. Ama bazen bize yanlış öğretmiş olabileceklerini düşünmedin mi? Yani mugglelara bir bak! Onlara "bizleri" imkansız gibi gösteriyorlar ama bak buradayız! Bunlar sadece trajikomik yalanlar dizisi!!Alet olmak zorunda mıyız? Hayır Jess tabii ki az önce dediklerimi istemezdin...

Jess sinirden deliye dönmüştü. Kendisi ve ailesi hakkında ne kadar çok şey bildiğini sanıyordu ki ? Jess'e yanlış öğretilen şeylerin ne olduğunu bile bilmiyordu.

...çünkü sana mutsuz olmak öğretilmiş,sen gerçekleri düzgün kafayla görmeyi doğru buluyorsun,mutsuz olmayı...

Sinirle Matt'in üstüne yürüdü. Öldürücü bir bakış fırlattı :

Bana yanlış olarak öğretilen şeyin ne olduğunu biliyor musun? Ailemin kim olduğunu, neler yaptıklarını ?

tehdit edercesine parmağını Matt'in göğsüne bastırdı.

Eğer böyle biri olmak isteseydim, çoktan olurdum.

Aklına o evde yaşadığı bütün kötü anıları geldi. Sinirli değildi artık ama önemli bir karar vermişti. Yavaşça parmağını Matt'in üstünden çekti ve gözlerinin içine baktı. Yavaşça ve fısıltıyla :

Onlardan da.. yaptıklarından da iğreniyorum. Asla onlar gibi olmadım. Hiçbir zaman bana iyi birşey öğretmediler. Herşeyi ben seçtim. Bunları sana neden söylediğimi bilmek istersin belki. Karşıma bir daha böyle biri çıkarsa kim olursa olsun...

dedi ve sustu. Devamını söylemek istemiyordu. Matt bu kadarınıda anlardı.

Jess üstüne üstüne yürüyünce Matt ister istemez oturduğu yerde geri yaslandı. Sinirden köpürüyor gibiydi;
Bana yanlış olarak öğretilen şeyin ne olduğunu biliyor musun? Ailemin kim olduğunu, neler yaptıklarını ?
Gözünü kırpmadan Jess'e baktı. Gözlerinden siniri belli oluyordu, ama o an Matt orada değildi.
Hayır, o hızla giden bir roller costera binmişti! Jessin sesi çok uzaktan yankılanıyordu;
Eğer böyle biri olmak isteseydim, çoktan olurdum.

Kaşlarını kaldırıp kıkırdadı. Gülmemek için kendine engel oldu ama suratı kaymıştı resmen.Tam bir embesil gibi görünüyor olmalıydı..
Jess'in öfkesi yatışmış gibiydi Matt'in embesil ifadesi bir anda değişti,ruhsal durumunun bu kadar ani değişmesi ürkütücüydü. Gülmekten gerilmiş yanak kasları saniyeler içinde gevşemiş ve dudakları birbirine kenetlenmişti. Yine gözlerinde o aşağılayan ifade vardı, sanki Jess hiçbirşey dememişti ve o saniyeler önceki söylediğini yeniden söyleyecek gibiydi. Önce göğsündeki parmağa sonra Jess'e baktı. Jess parmağını çekti ve yavaşça fısıldadı;

Onlardan da.. yaptıklarından da iğreniyorum. Asla onlar gibi olmadım. Hiçbir zaman bana iyi birşey öğretmediler. Herşeyi ben seçtim. Bunları sana neden söylediğimi bilmek istersin belki. Karşıma bir daha böyle biri çıkarsa kim olursa olsun...

Matt inanmamış bir bakış attı.
Sanki az önce "ciddi değilsin,ciddi değilsin değil mi?!" diyen kendisi değilmiş gibi.. Kısa bir süre sessizce aynı şekilde Jess'e baktı ve ardından ellerini iki yana açtı;

Bırakacağımı söyledim ya..Daha ne istiyorsun? Neden annem gibi konuşuyorsun? Eminim annem bile böyle konuşmazdı!Sorguya çekiliyor gibiyim..

Kafasını iki yana salladı ve kollarını göğsünde kavuşturup oturduğu yerde yaylandı. Rahmetli annesini çok nadir anardı,bunu yaparken de çok tedirgin olurdu. Ama şimdi sanki normal birşeymiş gibi söyleyivermişti, sanki ölmesi kendisini rahatsız etmiyor gibi. Söyledikten sonra bunun üstünde düşünmemişti bile, onu bile umursamıyor gibiydi bu kafayla..

Bırakacağımı söyledim ya..Daha ne istiyorsun? Neden annem gibi konuşuyorsun? Eminim annem bile böyle konuşmazdı!Sorguya çekiliyor gibiyim..

Matt'in umrunda gibi görünmüyordu. O zaman burda kalıp daha fazla kafa patlatmanın alemi yoktu.
Annesinden bile söz etmişti. Normalde bu konuda konuşmak istemezdi. Kendi kendine kafasını salladı ve Matt'e dönerek ifadesiz olabilecek bir bakışla :

Daha fazla burda olmamın bi anlamı yok. Sonra görüşürüz. Belki de görüşmeyiz...

dedi ve sıkıntıyla arkasını dönüp karanlık tarafa doğru yürüdü.

Daha fazla burda olmamın bi anlamı yok. Sonra görüşürüz. Belki de görüşmeyiz...

Jess karanlığa karışırken Matt kibirle arkasından seslendi;

Hah! Benimle görüşmeyi istediğini biliyorum,hele o öpücükten sonra! Zaten sana ihtiyacım yok!Benim kimseye ihtiyacım yok,bana kız mı yok be?

Ne dediğini bilmiyordu,aslında ne bildiğini de bilmiyordu. Konuşuyordu sadece aklına gelen ilk şeyi söylüyordu. Karanlıktaki silüetin kıpırdandığını farkedince yine telaşlandı;

Bunu demeyecektim ben yahu!!

Hah! Benimle görüşmeyi istediğini biliyorum,hele o öpücükten sonra! Zaten sana ihtiyacım yok!Benim kimseye ihtiyacım yok,bana kız mı yok be?

Jess duyduklarıyla aniden geri döndü. Nasıl bu kadar iğrenç olabilirdi ? Sanki kendisi öpüşmek için can atmıştı. Artık onu dost olarak görmediğini de öğrenmişti. Sadece sıradan bir kız ! Takmasına bile gerek yoktu anında silip atıyordu işte.

Bunu demeyecektim ben yahu!!

Düşündüklerini söylemişti işte. Belki bu daha iyiydi Matt'in gerçek düşüncelerini öğrenmiş oldu.
Bir daha onun yüzünü görmek istemiyordu. İğrenerk ona baktı ve :

Senden nefret ediyorum. İğrençsin. Bende seni gözümde ne kadar büyütmüşüm? Böyle düşündüğün aklımın ucundan bile geçmemişti. Evet, Lisa bile söylemiyor ama diğer Slytherinler in dediği gibi zavallının tekiyim!

Senden nefret ediyorum. İğrençsin. Bende seni gözümde ne kadar büyütmüşüm? Böyle düşündüğün aklımın ucundan bile geçmemişti. Evet, Lisa bile söylemiyor ama diğer Slytherinler in dediği gibi zavallının tekiyim!

Matt gözlerini kocaman açıp kafasını iki yana salladı. Böyle olsun istememişti.Sandalyesini fırlatırcasına geri atıp Jessin yanına fırladı.

Jess yemin ederim böyle söylemeyecektim!Off başım...

Jessi omuzlarından tutup destek aldı.Ani kalkması ve dumanın tüm sinir sistemini dağıtmasından dolayı ciddi bir baş dönmesi hissediyordu. Jess'den destek alıyor olmasa yere yapışıp kalırdı,çünkü ikisi dışında tüm kütüphane taklalar atıyor gibiydi!

Jess ciddiyim,bunu kastetmedim..Yani neyi kastettim bilmiyorum ama düşünmeden söyledim! Kendimi avutmaya çalışıyorum galiba ama,ben..şey.. Nedediğimi biliyor muyum ki ben?

Güven verici bir gülümseme takınmaya çalıştı ama yaptığı şey dudak seğirmesinden ibaretti

Muhtemelen daha sonra kendimize gülüyor olacağız! Evet yarın göl kenarında kendimize katıla katıla güleceğimizden eminim! ve bunu bırakacağım,her an böyle salaklaşacaksam mutlu olmayı istemiyorum,en azından bu yolla...

Jess'in gözlerinin içine baktı ve omuzlardaki elini gevşedip geriye bir adım attı. Dengesini sağlayabilmek için masaya dayanması gerekti ama çaktırmadı. Kafasını kaşıdı ve uykulu uykulu etrafına baktı

Sanırım gitsek iyi olacak,geç saatte yine burada yakalanıp cezaya kalabiliriz.. Bana Rawenclaw ortak salonuna kadar eşlik edebilir misin,bu halde oraya gidebileceğimi sanmıyorum. Belki giderim ama oraya gidene kadar kimbilir neler olur! Hufflepufflıların beni ortak salonlarında sızmış bulma olasılığı yüksek!

Jess'e yavru köpek bakışı attı. Yardımına ihtiyacı olduğunu bilmesi belki katıksız ruh halini yumuşatabilirdi.

Sandalyesini hızla fırlattı ve Jess'in yanına koştu.

Jess yemin ederim böyle söylemeyecektim!Off başım...

Jessica cevap vermedi. Söyleyecek birşeyi yoktu. Düşündüklerini birden söylemişti işte açıklamaya gerek yoktu.
Jess'i omuzlarından tuttu ve tekrar konuşmaya başladı :

Jess ciddiyim,bunu kastetmedim..Yani neyi kastettim bilmiyorum ama düşünmeden söyledim! Kendimi avutmaya çalışıyorum galiba ama,ben..şey.. Nedediğimi biliyor muyum ki ben?

Gülümsemeye çalıştı ama hiç olmamıştı.

Düşünmeden söylediğine eminim. Normalde gerçek düşüncelerini sakladığın için...

Muhtemelen daha sonra kendimize gülüyor olacağız! Evet yarın göl kenarında kendimize katıla katıla güleceğimizden eminim! ve bunu bırakacağım,her an böyle salaklaşacaksam mutlu olmayı istemiyorum,en azından bu yolla...

Jess kafasını kaldırıp Matt'e baktı. Geçiştirmek için mi söylüyordu yoksa gerçekten ciddi miydi bilemiyordu. Ama Jess başka bir zaman bu günü hatırladığında gülmeyeceğine emindi.

Sanırım gitsek iyi olacak,geç saatte yine burada yakalanıp cezaya kalabiliriz.. Bana Rawenclaw ortak salonuna kadar eşlik edebilir misin,bu halde oraya gidebileceğimi sanmıyorum. Belki giderim ama oraya gidene kadar kimbilir neler olur! Hufflepufflıların beni ortak salonlarında sızmış bulma olasılığı yüksek!

dedi ve sandalyeye yaslanıp ona karşı konulamayacak bir bakış attı. Hava da iyice kararmıştı ve daha fazla burada kalmanın anlamı yoktu. Yine de bu konuyu kapatmamıştı. Matt normal bir haldeyken en kısa zamanda onu sorguya çekecekti.
Tabii ona söylediklerini ve yaptıklarını unutabilecek miydi bilmiyordu. Yüzünde hiçbir acıma ifadesi olmadan, gayet ruhsuz bir şekilde Matt'e baktı. Ortak Salonlarının yakınına kadar ona eşlik edebilirdi. Tabii sadece başına kötü birşey gelmemesi için !

Tamam.

Arkasını döndü ve birkaç adım atıp durdu. Matt'e dönerek :

Yine de bu konu kapanmadı haberin olsun. Sadece şimdilik... susuyorum. Ha, az daha unutuyordum.

Masanın yanına gitti ve yerdeki yarı yanmış ot parçalarından bir kısmı eline alıp cüppesinin cebine attı. Sonra, Matt'in henüz anlayamayacağı tehdit ve Jess'in daha ilerideki yapacaklarını anlatan anlık bir bakış attı.
Kütüphaneden çıkmak üzere Matt'in biraz daha önüne geçip onu bekledi.

Rp Out : Sln, beni de kütüphaneden çıkmış olark yazarsn..

Tamam.

Güzel o zaman! dedi Matt bu sefer gerçek anlamda gülümseme emaresi gösterip. Otun etkisi hafiften geçmeye başlamış olmalıydı,yine de birşey değişmemişti zemin sanki sıvıymış gibi ayaklarının altında dalgalanıyordu. Jess ileride birkaç atıp arkasını döndü. BU esnada uzun sarı saçlarının endamlı dalgalanışı Matt'in gözünden kaçmadı;

Yine de bu konu kapanmadı haberin olsun. Sadece şimdilik... susuyorum. Ha, az daha unutuyordum.

Kapanacağını düşünmemişti zaten,derince iç geçirip gözlerini tavana dikti ve yapmacık bir somurtuş sergiledi. Hala işin alayındaydı!
Jess'e yeniden baktığında kız otu cebe atmış kendisine garip bir bakış atmıştı. Ne anlam çıkarması gerektiğini bilemedi,hatta bakışı cezbedici bulduğunu söyleyecekti ki sözcükleri yuttu. Küplere binmeye hazır Jess'i kızdırmanın alemi yoktu.
Yeni yürümeyi öğrenen bir çocuk gibi yürürken Jess ilerlemiş kendisini bekliyordu. Matt kollarını iki yana açtı ve kanat gibi çırptı;

Bak Jess,uçuyoruuuum!Whoaaa!

Kütüphaneyi kapatan kütüphanecinin garip Jessinse bir o kadar aşağılayıcı bakışlarına maruz kaldı ama bunu umursamıyordu.

Hayır o an,kütüphaneden ayrılırlarken cidden hiçbirşeyi umursamıyordu!