Yalnızlığa Yakın Bir Yer..

Hava hiç olmadığı kadar güzeldi o gün..Herşey sanki kendini Kris'e inat o kadar aşmıştı ki insanları bir araya getirecek kadar yakın bir sıcaklık katmıştı bembeyaz bulutlarının üzerinden...

Sağda solda birkaç grup şeklinde öğrenci birikintisinin kahkahaları güneşin batmaya yakın saatlerinde göl kenarını daha da eğlenceli yapıyordu...
Kris eline aldığı bir kitapla uzun ve güzel kokular yayan bir ağacın altına kıvrıldı kitabın bir kaç sayfasını çevirdi..

Burada tanıdığı hiç kimse yoktu ki Beauxbatons'tan ablası sayesinde ayrılmak zorunda kalmıştı.Ablasından nefret ediyordu...Sırf kendi burada diye onu okulundan koparmasına anlam veremiyordu...Arkadaşları,sevgilisi ve daha birçok herşeyi geride bırakıp buraya kaçar gibi gelmek zorunda kalmıştı..Allah bilir Oliver'ın onu aramama veya mektuplarına cevap verememe sebeplerınden biriydi ki kendine yeni sevgili bulması...Onu orada başka kızlara bırakıp buraya gelmek...Sırf aptal sarışın ablasının istekleri yüzünden..herkesten herşeyden kopmak..Çevresindeki insanlara baktıkça ona olan nefreti git gide artıyordu...

Matt taş yolları ritmik bir şekilde adımlıyordu. Yine neşeli zamanlarından biriydi, göl kenarına gidip kafa dinlemek için zaman bulabilmişti sonunda sıkışık ders listesinde. Omuznda her zaman yanında taşıdığı bej renkli çanta vardı, zamanın etkisiyle iyice yıpranmıştı. Rawenclaw cüppesini gururla taşırken hiç olmadığı kadar heyecanlıydı. Geçen günkü olaylarla ilgili hiçbirşey hatırlamıyordu, doğrusu rüya olduklarını sanıyordu. Berrak gökyüzünün ve tepesinde süzülen beyaz bulutların yarattığı mutluluk duygusunun keyfini çıkara çıkara göl kenarına ilerlemeyi sürdürdü. Taşların arasındaki çizgilere basmıyordu, kendi çapında rekabeti arttırmak için adımlarını sıklaştırdı.

Göl kenarına vardığında her zaman oturduğu yerde bir kızın oturduğunu farketti. Tanıdık biri değildi ve bu mesafeden binasının arması belli olmuyordu.Kitabın içine gömülmüştü yine de sayfalara bakarkenki düşünceli hali kitapla ilgilenmiyor olduğu görüşünü yansıtıyordu. Matt bir an duraksayıp yanına gitmemeyi düşündü. Yeni insanlarla tanışmak konusunda berbattı! Yine de Jess'le de burada tanıştığını hatırladı ve
gelişebilecek herhangi bir dostluğu aptal bir çekingenlik için tepmemeye karar verdi.

Kararsız adımlarla çim alana çıktı ve yavaş yavaş yaklaştı.Cüppesindeki armaya göre Rawenclawlıydı, ama Matt onu hiç görmemişti! Bu garip bir durumdu, Matt herkesin simasını aklında tutmaya çalışırdı.Yanına geldiğinde ilginç bir giriş cümlesi kurmaya çalıştı;

Ummm...Kitap nasıl,tabi okuyorsan! dedi kafasını kaşıyıp. Yanına oturdu ve rahat gibi görünmeye çalıştı.

Oliver derslerdeki koşuşturmacadan sıkılmış ve bulduğu en ufak bir fırsatta kendini bahçeye atmıştı. Kathleen'i bir daha hiç görmemişti, geometri kitabını hediye aldıktan sonra. Anlaşıldığı gibi okulda tamamen yalnızdı. Daha tanıdık kimseyle karşılaşma fırsatı da olmamıştı. Zaten geometri kitabından başını kaldırmamıştı bir iki haftadır. O geometriyle mutluydu! Aptal Aritmansi dersine ihtiyacı yoktu ki!

Bahçede aylak aylak yürürken James amcanın yeğeni Matt'i gördü. Onunla iyi anlaşırlardı ki ikisi de zeki çocuklardı zaten. Matt çok da kafa dengi bir çocuktu. Ancak Oliver onu okulda rahatsız etmek istememişti, arkadaşları vardı onun çünkü. Bu sefer rahatsız edebilirdi ama, çünkü gerçekten sıkılmıtşı ve Matt, Oliver'ın oldukça güzel bulduğu bir kızın yanındaydı. Muhabbet başlatmaya çabalar gibi bir hali vardı.

"Selam Matt ve ee selam tanımadığım kız."

diyerek başladı lafına. Elindeki geometri kitabını ağırlık yaptığı için çimlerin üstüne attı. Daha sonra kızı tanıması gerektiğini düşünerek tokalaşmak için elini uzattı ve

"Ben Oliver, Oliver Jacob Brian Black. Tanışmak isterim doğrusu, çünkü hiç arkadaşım yok desem tam anlamıyla doğru olur."

dedi. İlk defa bu kadar girişken davranıyordu. Normalde Oliver2ın ağzından lafı iznsan cımbızla alabilirdi ancak. Kathleen için bu geçerli değildi tabi. Onun bir bakışı yeterdi. Cadı kız ne olacak!..

Kris dalgın dalgın kitaba banıyordu ki okumadığı her halinden belliydi kitaptaki harfler beynini bulandırmaya başlayınca kapatmaya karar verdi ancak birden beyninin içinde yankılanan ses onun irkilmesini sağlayıp kitabın elinden düşmesini ve yuvarlanıp öteye gitmesini sağladı yanına gelip oturan çocuğa bir yandan şaşkın gözlerle bakarken bir yandan da ayağa kalkıp kitabın yuvarlandığı yere doğru yürüdü yürürken de arkasına bakıp yanına gelen çocuğu incelemekle meşguldu yeni tanıdığı insanları en ince ayrıtısına kadar incelemek onun ilk özelliklerinden biriydi.Çocuğun kıyafetlerine bakılırsa cüppesinden revanclawlı olduğu anlaşılıyordu.Geri dönerken yüzünde hafif bir tebessümle çocuğa baktı ve sonunda konuşmayı becerdi.

"Ah şey özür dilerim dalgınlıktan sende öyle birden konuşunca..Burada yeniyim yani kimse benle pek konuşmaz..yani şu ana kadar kimse konuşmadı..."dedi tereddütle...

Derken yanlarına yaklaşan üzerindeki cüppeden anlaşılacağı gibi Gryfindorlu olan başka bir çocuk gülümseyerek konuşmaya başladı ve tanışmak için Kris'e elini uzattı.Küçük bir gülümsemeyle karşılık veren Kris de elini uzatarak konuşmaya başladı.

"Kristina Sweetcat..Beauxbatons'dan bu yıl geldim..Bana Kris deyin lütfen.."dedi ağacın altına tekrar kıvrılırken...

Kris kalkıp uzaklaşan kitabına ilerledi. Bu ani tepkiye göre Matt'in aniden belirmesine şaşırmış olmalıydı. Matt mekanın sahibi gibi yerinde yayılırken kitabı getirmemekle kabalık yapıp yapmadığını düşünüyordu. Ama çok yorgundu ve oraya kadar bile gitmeye üşeniyordu...

Ah şey özür dilerim dalgınlıktan sende öyle birden konuşunca..Burada yeniyim yani kimse benle pek konuşmaz..yani şu ana kadar kimse konuşmadı... dedi Kris yanına gelip konuşabildiğinde. Matt aynı şekilde gülümsedi, aynı şeyi defalarca kez yaşamıştı çünkü. Anlayışla başını salladı. Tanımama nedeni yeni olmasıydı ama sorun değildi. Yenilerle konuşulmaz diye bir kural bilmiyordu. Hatta yeni olması onu daha da meraklandırmıştı, 2.sınıf olduğuna göre başka bir okuldan olmalıydı!
Tam bununla ilgili bir soru soracakken Oliver yanlarına geldi. Yine devasa gözlüklerini takmıştı elinde de en az kafası kadar bir kitap vardı. Matt hep Oliver'ın Rawenclawlı olması gerektiğini düşünürdü. Gayet sevilebilecek bir çocuktu ve 1.sınıf olmasına rağmen oldukça zekiydi! Muhabbeti keyifliydi,bir rawenclawlıya göre! Bir Slytherin bölesine bir muhabbeti ancak sıkıcı ve karmaşık bulurdu. Ayrıca kız kardeşi de oldukça sevimli birine benziyordu! İlk geldiklerinde onları sevgili sanmıştı, pot kırarak öğrendiği bu bilgiyi unutma niyetinde de değildi...
Oliver bu zekayle ve bu denli sosyal bir ikizle kesinlikle bir yerlere gelirdi!
Selam Matt ve ee selam tanımadığım kız. dedi Oliver.
Kitabı yere atıp(ki yere çarptığında ezilen o çimlerin yerinde olmak istemezdi) ;
Ben Oliver, Oliver Jacob Brian Black. Tanışmak isterim doğrusu, çünkü hiç arkadaşım yok desem tam anlamıyla doğru olur.

Bunun üzerine Matt elinde olmadan güldü. Bu kadar açık sözlü olması hayret edilesi birşeydi! Ki Oliver rahat bir insan değildi tanıdığına göre. Neden okul zamanı yanına gelmediğini anlamıyordu ama bunun sebebini bulduğu Gryffindorlu arkadaşları olduğunu sanıyordu

Kristina Sweetcat..Beauxbatons'dan bu yıl geldim..Bana Kris deyin lütfen dedi kibarca.

Matt Oliver'a baktı şüpheyle;
Hey Ollive, arkadaş arıyorduysan yanıma gelebilirdin!Doğrusu sana 3 boyutlu satranç tekniklerini göstermek istiyordum! Ama..bunu sonra da halledebiliriz sanırım!

Pişkin pişkin sırıtıp saçlarını karıştırdı ve gerindi.Uykulu haline bir de esneme ekleyip bu esnada konuşmaya çalıştı;

İkiniz de yeni olduğunuza göre anlatın,Hogwartslı bir "baykuşçuk" olmak nasıl birşey??

Söylediklerinin bir kısmını esneme yutmuş olduğundan tekrar etti ve ikisine bir göz attı.

Kris elini çektikten sonra arkasındaki ağaca yasladı ve elindeki kitabı kenara koydu, ellerini birbiri üzerine kapayarak daha önceden tanıştıklarını düşündüğü bu iki kişinin konuşmalarını yüzündeki küçük bir tebessümle izledi.İnsanlarla tanışma veya onlarla iyi anlaşamama konusunda bir sorunu olmalıydı ki oldukça asi biriydi yeni tanıştığı insanlara ters ters cevaplar veriyor bu da insanların ondan uzaklaşmasını sağlıyordu.Okula geldiği ilk gün onunla tanışma isteyen Revanclawlı bir çocugun tepesinden aşağıya balkabağı suyu dökmüştü hem de sadece kızıl saçlarıyla alay ettiği için...Aslında çocugun amacı iltifat etmekti ama iltifatı yanlış kişiye ettiği için yanlış anlaşılmış balkabağı suyunu duş niyetine yemişti.Aynı gün Revanclawlı başka bir kızla kızlar tuvaletinde tartışmıştı.Kızcağız sadece yeni gelenlere yapılan su savaşını Kristina'nın üzerinde deneyince Kris asasından çıkardığı büyük su kütlesiyle kızı öbür duvara göndermiş sinirle dışarı çıkmıştı.Kendine ve yaptıklarına anlam veremiyordu babasını kaybettikten sonra iyice içine kapanık ters bir insan olmuştu.Eski okulundaki arkadaşları ve sevgilisi dışında kimse onunla bu huylarından doalyı arkadaşlık etmek istememişti ki olur olmadık yerde en saçma nedenlerden dolayı herşeye kızıyor ters davranıyordu.

"İkiniz de yeni olduğunuza göre anlatın,Hogwartslı bir baykuşçuk olmak nasıl birşey??"

Mavi gözlerini çocuga cevirdi ve anlamsız bir ifadeyle ona baktı ne dediğini tam anlayamamıştı ama Kris'e göre galiba okulda yeni olmak nasıl bir duygu demek istemişti.

"Aslına bakarsan berbat birşey..Bu arada yeni tanıştığın insanlara karşı hep böyle misindir?oturabilir miyim diye sormadın bile?"dedi yarı kızmış yarı meraklı bakışlarıyla...

Aslına bakarsan berbat birşey..Bu arada yeni tanıştığın insanlara karşı hep böyle misindir?oturabilir miyim diye sormadın bile?

Matt şaşkınca Kris'e baktı ama şaşkınlığını gülümsemesiyle mükemmel bir şekilde örtmüştü. Kafasını cevaben olumlu anlamda sallarken yazın amcasıyla arasında geçen dialoğu düşünüyordu;

Matt,bak oğlum kız kapmak istiyorsan...
Ki kız kapmak istemiyorum.
...ki farketmez,en azından kuyruğunu kıstırıp kaçmak istemiyorsan beni dinle!
evet?
İltifatları kabul et, hakaretleri de kabul et ve herhangi bir saldırma eyleminde bulunurlarsa onu da kabul et!
Nasıl yani,ne yaparsa yapsın öyle duracak mıyım?
evet.
Dayak yiyeceğim yani?
evet.
Küfür etse bile sırıtacağım yani?
evet!
Odun muyum ben amca?!
Eğer öyle olursan birşeyler kazanabilirsin..
Ya da kazanamaz,iyi bir dayak yerim!
evet...

Bu kafa sallamanın sonucunda ya iyi bir dayak yiyecekti ya da kendini bilmez kabul edilse de belki bir arkadaş kazanabilirdi
Aslında evet,genelde böyleyimdir... dedi kendine hayret edebilecek sakin bir tınıyla.
Buranın sizin olduğunu bilmiyordum.En iyisi başa almak!

Ayağa fırladı geldiği yolun bir kısmını geri koştu ve yine yanlarına gelip gülümsedi;

Merhaba Ollive ve yanındaki genç bayan..Ben Matt Strong ve affınıza sığınarak soruyorum, acaba o çok konforlu çimlerin üzerinde yanınıza oturup size eşlik edebilir miyim??

Ses tonundaki abartılı şatafata uyan bir gülümsemeyle aristokrat selamı verdi ve oldu mu?dercesine Kris'e baktı.

"Aslında evet genelde böyleyimdir...Buranın sizin olduğunu bilmiyordum en iyisi başa almak..."

Kris şaşkın bakışlarının sayesinde büyüyen gözleriyle Matt'a bakıyordu ki Matt hemen ardından koşarak uzaklaşmış aynı hızla tekrar yanlarına dönmüştü.

"Merhaba Ollive ve yanındaki genç bayan..Ben Matt Strong ve affınıza sığınarak soruyorum, acaba o çok konforlu çimlerin üzerinde yanınıza oturup size eşlik edebilir miyim??"

Kris yüzüne yayılan büyük gülümsemenin ardından içten bir küçük kahkaha attı ve tek kaşını kaldırarak konuşmaya başladı.

"Tabi efendim ne demek..Bende okulun temizlikçisi Alexsanda..."dedi gülmekten kızarmış yanaklarını ovuşturarak devam etti.

"Okula geldiğimden beri ilk defa bu kadar güldüm..."Sonra hemen bir tiyatrocu edasıyla devam etti.

"Siz hep böyle okulun en serseri öğrencisi miydiniz yoksa sonradan mı böyle oldunuz efendim.."dedi bir yandan da ayakta kalmış olan Oliver'i farkedip ona döndü...

"Otursana.."dedi.Okula geldiği günden beri ilk defa kendini bu kadar mutlu hissetmişti.Ona göre bu okuldaki herkes kendini beğenmişin tekiydi az önceye kadar..

Tabi efendim ne demek..Bende okulun temizlikçisi Alexsanda...

Kris'in yüz ifadesini görünce direk gülmeye başladı,yay gibi kalkmış kaşıyla çok komki gözüküyordu.

Siz hep böyle okulun en serseri öğrencisi miydiniz yoksa sonradan mı böyle oldunuz efendim.. diye sordu Kris bir şey söyledikten hemen sonra.
Matt okulun ineği olduğunu kabul etmektense biraz hava atmanın mahsurunu görmedi;
Tabii ki! Hele Oliver, ne muzur çocuktur o! Gözlüklere aldırma, aslan parçası gibidir! Zaten bu yüzden Gryffindorda, iş cesarete gelince bir numaradır!

Yanındaki çocuğun omzuna yavaşça vurup göz kırptı ve konuşmaya teşvik etmek için Kris'e bakıp gülümseyerek dirseğini Oliver'a geçirdi.
...di mi Oliver!Çaktırmadan çocuğun duyabileceği bir sesle
Konuşsana oğluum! diye fısıldamayı eksik etmedi..

Oliver, Matt'in dirseğini yiyince kendine geldi. Kızın gözlerine dalıp gitmişti anlaşılan ve tabi duyduğu soyisme. Babasının bahsettiğine emindi, Sweetcat... Bir an için aklına babasının bir kaç lafı geldi:

"Hehe Serenay Claire Sweetcat'miş! Benden nasıl laf alabileceğini sanabiliyor ki!"

"Bonnie iyice afalladı! Bir de Sweetcat diye birini tutmuş. Ancak tam adımı öğrenebilir benden. Blackler'den ona ne ki!? Aptal sarışın!"

Başını belli belirsiz salladı ve biraz kayan gözlüğünü sinirle yüzünden çıkarıp cebine attı. Gözleri görebiliyordu zaten. Sadece başı ağrıyordu gözlük takmayınca. Ah tai bir de annesinin önerdiği imaj meselesi vardı!

"Aa tabii... Ben şey yani biz hep böyleydik. hele ben Hogwarts'a gelince işler daha da karıştı. Profesörler hep bizden şikayetçidir. Kime sorsan parmakla gösterebilir!"

Bu söyledikleri kesinlikle yalandı. Konuşabildikleri en derin konu hipotenüsün karesinin dik kenarların kareleri toplamına eşit olmasıydı büyük ihtimalle! Ancak Oliver çaktırmadı tabi. Hemen sonra

"Ayrıca cesaret vazgeçilmez bir şey değildir bence. Yani zeka ile bilenmedikçe hiçbir anlamı yoktur! Plansız programsız ve beyinsiz bir cesur bana bir koftiden fazlasını çağrıştırmıyor."

diye ekledi. Konuyu gene aptal şeylere çekmişti. Bunu fark edince de yine endişeli bir biçimde kızın yanına oturdu. Aklına o anda bahçeye çıkmadan önce çözdüğü denklemin cevabı geldi.

"Buldum! Bu bir eşlenik ifade! Ah Merlin! Daha önce neden düşünemedim ki!"

Hemen matematik kiatbini açtı ve bir sorunun yanına bir şeyler çiziktirerek kitabı geri kapattı. Matt'in kızacağıan emindi.

"Ah bu arada Matt, satranç kurallarını çoktan aştım dostum. Babamı yenebiliyorum. Gerçi o kaymak birası ve kadınlardan başka ne düşünür ki? Eminim vezirle bir piyonu nasıl çiftleştirebileceğini hayal ediyordur benimle oynadığı sırada. Neyse, seninle de bir ara oynayalım. Kendimi ciddi anlamda test etmem gerek çünkü."

Daha sonra kıza döndü ve

"Serenay Claire diye birini tanıyor musun? Eğer tanıyorsan söyle, babam, hakkında kötü şeyler söyledi. Umarım gerçekten aptal bir sarışındır. Çünkü yoksa neyse! Ağzı laf yapsın derim sadece!"

dedi. Neden aptal şeylerden bahsediyordu ki? Serenay Claire Sweetcat'ten kime ne!

Aa tabii... Ben şey yani biz hep böyleydik. hele ben Hogwarts'a gelince işler daha da karıştı. Profesörler hep bizden şikayetçidir. Kime sorsan parmakla gösterebilir!"

Matt olumlu anlamda başını salladı.Zaten bu gün kafa sallamaktan beyni ters taklalar atmıştı başının içinde.
Oliver yalan olduğunu bile bile sözlerine devam etti;

Ayrıca cesaret vazgeçilmez bir şey değildir bence. Yani zeka ile bilenmedikçe hiçbir anlamı yoktur! Plansız programsız ve beyinsiz bir cesur bana bir koftiden fazlasını çağrıştırmıyor...

Matt başını çevirip ne saçlamadığını anlamak için Oliiver'a baktı. Plan,program,cesaret? Hönk?

Buldum! Bu bir eşlenik ifade! Ah Merlin! Daha önce neden düşünemedim ki!"

Koca ve dehşet verici kitabı açıp bişiler karalamaya başladı.
Aslında o an Oliver ile Kris'in ne kadar yakışacağını düşünenen Matt bu hareketi çok aptalca buldu. Kaşlarını çatıp hafifçe öksürdü fakat Oliver farketmemiş gibi duruyordu;

Ah bu arada Matt, satranç kurallarını çoktan aştım dostum. Babamı yenebiliyorum. Gerçi o kaymak birası ve kadınlardan başka ne düşünür ki? Eminim vezirle bir piyonu nasıl çiftleştirebileceğini hayal ediyordur benimle oynadığı sırada. Neyse, seninle de bir ara oynayalım. Kendimi ciddi anlamda test etmem gerek çünkü.

Oliver'ın Profesör Black için söylediklerine katıla katıla gülerken Oliver Kris'e birşey söylüyordu.İkiliyi bir süre kendi çapında konuşmaya itelemek için korkutucu kitabı önüne çakip sayfaları incelemeye başladı...

Kris karşısındaki yeni tanıştığı kişilere bakıyordu.Onları dinlerken artık yalnız olmama zorunlulugu yüzündeki gülümsemeyi kat kat artırıyordu.Mutlu günlerinden biri olmalıydı o gün...

"Tabii ki! Hele Oliver, ne muzur çocuktur o! Gözlüklere aldırma, aslan parçası gibidir! Zaten bu yüzden Gryffindorda, iş cesarete gelince bir numaradır!"

"Aa tabii... Ben şey yani biz hep böyleydik. hele ben Hogwarts'a gelince işler daha da karıştı. Profesörler hep bizden şikayetçidir. Kime sorsan parmakla gösterebilir!"

"Ayrıca cesaret vazgeçilmez bir şey değildir bence. Yani zeka ile bilenmedikçe hiçbir anlamı yoktur! Plansız programsız ve beyinsiz bir cesur bana bir koftiden fazlasını çağrıştırmıyor."

"Buldum! Bu bir eşlenik ifade! Ah Merlin! Daha önce neden düşünemedim ki!""

"Ah bu arada Matt, satranç kurallarını çoktan aştım dostum. Babamı yenebiliyorum. Gerçi o kaymak birası ve kadınlardan başka ne düşünür ki? Eminim vezirle bir piyonu nasıl çiftleştirebileceğini hayal ediyordur benimle oynadığı sırada. Neyse, seninle de bir ara oynayalım. Kendimi ciddi anlamda test etmem gerek çünkü."

"Bende oynamak isterim..!" dedi satranc lafını duyunca Kris en iyi oynadığı akıl oyunlarından biriydi ne denli çok inek bi tip olmasa da zekası gereğinden fazla çalışıyordu.

"Serenay Claire diye birini tanıyor musun? Eğer tanıyorsan söyle, babam, hakkında kötü şeyler söyledi. Umarım gerçekten aptal bir sarışındır. Çünkü yoksa neyse! Ağzı laf yapsın derim sadece!"

Kris ablasının adını bu şekilde bir başkasından duymayı beklemiyordu aniden yine sinirleri tepesine çıkmıştı...

"Senin o..."dedi kekeleyerek..."Senin o baban olacak adam...Nasıl ablama aptal sarışın diyebilir..!"dedi kızgınlıktan kızarmaya başlamıştı yanakları..Gözlerini devirdi ve olduğu yerden ayağa kalktı..Eline aldığı bir taşı hızla göle doğru 5 zıplayışta attı.Taş zıplatma usta olduğu bir başka konulardan biriydi.

Oliver şaşkın bir biçimde gülümsedi ve ayağa fırlardı. Hayalinde canlandırdı, göle taş yerine matematik kitabını atsaydı ne olurdu acaba? Kesinlikle Oliver hala çocuktu! Saçma sapan şeyler düşünüyordu yine!

"Benim o adam olacak adam neden öyle bir şey dedi bilemem ama, abuk subuk sorular sorduğunu söyledi. Ne bekliyordu, büyük sırrını falan açıklayacağını mı? Peh! Ayrıca babamla konuşma zahmetine girdiğine göre gerçekten aptal demektir. Eminim sevgili annemin asistanı falandır. Çünkü babama başkası soru sormaz, sanmam!"

Yerden bir taş aldı ve olabildiğince kuvvetli bir biçimde göle frtlattı. Kızın attığından daha uzağa attığı için bir an gururlandı. Ama sonra bu gururun yersiz olacağını düşünerek Matt'e döndü:

"Kızlardan nefret ediyorum."

Bunu fısıldayarak söylemişti ve şiddetle başını iki yana sallamıştı. Matematik kitabını hızla açtı ve bir an her nedense matematik bile ona tiksinç göründü. Belki de artık rutin şeylerden sıkılmıştı. Ayağa fırladı ve gözlüğünü cebinden çıkarıp hızla göle doğru fırlattı.

"Buna itiyacım yok, elbet gözlüksüz de görebiliyorum!"

Sonra yine çimlerin üzerine kuruldu. Başı ağrıyordu, canı sıkılıyordu. Geçmişi özlemişti, okulun olmadığı günleri. Gizlice Muggle sokaklarına gittiği günleri, doyasıya eğlendiği günleri...

Kris mavi gözlerini devirdi ve dönüp göle kendinden uzağa taş fırlatan Oliver'e baktı.

"Benim o adam olacak adam neden öyle bir şey dedi bilemem ama, abuk subuk sorular sorduğunu söyledi. Ne bekliyordu, büyük sırrını falan açıklayacağını mı? Peh! Ayrıca babamla konuşma zahmetine girdiğine göre gerçekten aptal demektir. Eminim sevgili annemin asistanı falandır. Çünkü babama başkası soru sormaz, sanmam!"

"Benim ablam sadece görevini yerine getirmeye çalışmıştır..!Ayrıca ona sadece ben aptal sarışın derim ki beni okulumdan ve arkadaşlarımdan ayırıp bu lanet yere getirdi..!"dedi lanet yerden sonrasında sesinin titreyerek çıktığını farketti.

Ve yanaklarının sıcak bir kac damlayla ıslandığını lanet olsun yine ağlıyordu hızlıca yerdeki kitabını aldı ve köşedeki başka bir ağacın altına oturdu.

Olliver ve Kris arasında yaşanan gergin çatışmaya karışmamaya karar verdi. Kris'in ablası ve Oliver'ın babası arasında olanları bilmediğinden karışmak anlamsız olurdu. Bu yüzden sessizce atışmaları dinledi

Senin o baban olacak adam...Nasıl ablama aptal sarışın diyebilir..!"

Benim o adam olacak adam neden öyle bir şey dedi bilemem ama, abuk subuk sorular sorduğunu söyledi. Ne bekliyordu, büyük sırrını falan açıklayacağını mı? Peh! Ayrıca babamla konuşma zahmetine girdiğine göre gerçekten aptal demektir. Eminim sevgili annemin asistanı falandır. Çünkü babama başkası soru sormaz, sanmam!"

Oliver kızlardan nefret ettiğini söylediğinde sadece hımmlamakla yetindi. Ardından Oliver gözlüklerini fırlatınca sessizce alkışladı onu. O gözlüklere ihtiyacı yoktu ve Liz'İn tanımıyla onlar birer "sosyal intihardı"

Benim ablam sadece görevini yerine getirmeye çalışmıştır..!Ayrıca ona sadece ben aptal sarışın derim ki beni okulumdan ve arkadaşlarımdan ayırıp bu lanet yere getirdi..!

Kris'in gözlerinden birer damla düştüğünde Matt onun için üzüldü ve haklı buldu. Zaten kızların ağladıkları zaman kendilerini haklı çıkardıklarını iyi biliyordu ama bunu yaparkenki amacının bu olduğunu sanmıyordu. Onlar samimi göz yaşlarına benziyordu ve kendini haklı çıkarmaya çalışsaydı kitabını kapıp uzaklaşmazdı.
Matt başını yana yatırıp Oliver'a dikti bakışlarını.

Aferim evlat kaçırdın kızı! Şimdi iyice anti sosyale bağlayıp okuldan ve insanlardan nefret ediyoruma getirecek boyutu!

Kollarını göğsünde kavuşturup tavsiye verircesine;

Bence özür dilemelisin. Ama bunu yaparken konuyu babandan uzak tutmalısın! dedi sakince. Gitmemekte direteceğini düşünüp ayağa kalktı ve elinden tutup onu da kaldırdı

Bu arada gözlüklerden kurtulduğun iyi oldu, antika şişelere benziyordun!

Sırıtıp yine başıyla Kris'in olduğu ağacı işaret edip ilerlemesi için onu dürttü.

Oliver, Matt tarafından Kris'in yanına götürülmüşüt. Bir kızdan özür dilemeye hiç de niyeti yoktu. Bu yüzden Matt'e dönüp

"Ondan özür dilememi gerektirecek bir şey yapmadım. Kendisi zırlamaya başladı ve inan umrumda değil. Çünkü okulumuza lanet yer diyemez. Geldiği yerin börtü böcekten ve veelalardan daha fazlasını barındırdığını sanmıyorum doğrusu!"

dedi ve Kris'e bakmamaya çalışarak matematik kitabını Kathleen'e büyüyle genişlettirdiği cübbesinin cebine tıkıştırdı. Oliver haklıydı, Beauxbattons mudur nedir işte orası daha çok bitkibilime ve daha fazla saçma şeylere önem veriyordu. Pek Karanlık Sanatlar falan öğrendikleri söylenemezdi doğrusu. ayrıca fazlasıyla kız doluydu ve kızların çok olduğu yer demek huzursuzluk demekti.

"Ablan hakkında dediklerim için özür dilerim ama hiçbirini ben demedim ki! Git babama sataş, eminim bu saatlerde okuldadır. Mesayisi gece bitiyor sanırsam ve James amcayla uzaklaşıyorlar. Her neyse bilemiyorum! Okulundan ayrıldığın için de üzüldüm ama inan Hogwarts çok daha iyi bir yerdir. En azından okulda hem cinslerin kaynamıyor, olaylara iyi yönünden bakmaya çalış."

Kris'in yanına oturdu ve gülümser bir ifadeyle destek çıkmaya çalıştı. İstemediği bir yerde olmak nasıl bir şeydir biliyordu, Oliver. Muggle okuluna gitmek istemişti ilk başta Hogwarts yerine. İlkokulunu bitirdiği yerde kalmak istemişti ama olmamıştı işte. Babası buna izin vermemişti. Ama Ollie kararlıydı, büyüyünce mugglelarla yaşayacak ve muggle biriyle evlenecekti. Ayrıca matematik profesörü olacaktı. Olacağı yoksa bile sırf babasına inat yapabilirdi bunu.

Kris Oliverin geregınden fazla cıkan sesıyle Matt'a dedıklerını duymustu.Bu onun özel yeteneği miydi bilinmez ama bazen garip bir şekilde uzaktakı konusulanları duyabılıyordu.

"Ondan özür dilememi gerektirecek bir şey yapmadım. Kendisi zırlamaya başladı ve inan umrumda değil. Çünkü okulumuza lanet yer diyemez. Geldiği yerin börtü böcekten ve veelalardan daha fazlasını barındırdığını sanmıyorum doğrusu!"dedi Oliver Matt'e endişeli bir biçimde.

"Birincisi.."dedi Kris gözlerini silerek..."Ben zırlamıyorum..Sinirim bozuldu..ve bu şekilde atmaya çalışıyorum..Yoksa çok kötü şekilde bağırıyorum..İkincisi...Beuxbatons..Dünyanın en güzel okullarından biridir..Hiç olmazsa buradakiler gibi kendilerini beğenmiş değiller...Üçüncüsü..Veealalara karşı da önseziyle yaklaşma..Annem yüzünden Claire ve ben yarı veealayız ama sinirlenince annem gibi ecüş bücüş birşey olmuyoruz!!"dedi kızarmış yanaklarınından akan sıcak bir damlayı silerek.

"Ablan hakkında dediklerim için özür dilerim ama hiçbirini ben demedim ki! Git babama sataş, eminim bu saatlerde okuldadır. Mesayisi gece bitiyor sanırsam ve James amcayla uzaklaşıyorlar. Her neyse bilemiyorum! Okulundan ayrıldığın için de üzüldüm ama inan Hogwarts çok daha iyi bir yerdir. En azından okulda hem cinslerin kaynamıyor, olaylara iyi yönünden bakmaya çalış."

Kris'in büzülmüş dudakları küçük bir tebessümle aydınlandı ve gülümseyerek eliyle yavaşça Oliver'in koluna vurdu...

"Sen iyi birisin.."dedi yavaş yavaş düzelmeye çalışan titrek sesiyle...

Matt ikilinin arasının düzelmeye başladığına karar verdi. Eğer yanlış görmediyse Kris Oliver'ın koluna vurduğunda gülümsemişti, Oliver da gelirkenki kadar sinirli gözükmüyordu.
İkisi de yeni ve ikisi de akrabaca tanışık olduklarından aralarının iyi olabileceğini düşünüyordu. Ayrıca Kris'in yarı veela olması da çok ilgincine gitmişti, ilk kez veela kanı taşıyan birini görüyordu. Bunu araştırmaya karar verdi.

Konuyu biraz dağıtmak iyi olabilirdi. Ayakta odun gibi dikilmemek için olduğu yere oturdu. Çimler biraz nemli gibiydi

Hımmm o zaman... dedi düşünceli düşünceli.
Aklına hiçbirşey gelmedi.
Ben gidiyorum! Kütüphanede araştırma yap...mam tabii ki! İşim bile olmaz,inek miyim ben? Gidip biraz şey yapayım,yanlış ve istenmeyen birşeyler işte...

Ayağa fırladı ve çantasının askısını düzellti. İkiliyi yanlız bırakmak iyi olurdu.

Sonra görüşürüz! dedi ve kütüphaneye,veelalığı araştırmak için koşarak uzaklaştı.

Oliver, Matt'in arkasından bir süre güldü. Az daha inek imajını ortaya koyacaktı ve küçük tatlı yalanları ortaya çıkacaktı.

"Kris, aslında kim olduğumu bilsen eminim iyi biri olduğumu düşünmezsin. Neyse.."

Cebinden biraz şeker çıkarttı ve Kris'e de uzatarak ağzına bir tane attı. Şekeri hızlı bir biçimde yuttuktan sonra

"Kris, yalan söylemenin bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Matt ve ben, aslında çok inek çocuklarızdır. Yani ders çalışmayı ve araştırma yapmayı severiz. Ama aynı zamanda yaramazlık da yapabiliriz. Bu yüzden bir sorun olduğunu düşünmüyorum."

dedi ve Kris'e tatlı bir biçimde gülümsedi. Hayatında ilk defa bir kızdan bu kadar çok etkilenmişti. Korktuğu şey ise babasının kızabilecek olmasıydı. Çünkü o daha bir Slytherinli, daha bir kötü gelin istiyor olabilirdi. Oliver bu fikri aklında uzaklaştırdı ki zaten bunları düşünmek için erkendi. Babası gibi erkenden kızlara kapılıp erkenden de evlenmeyi istediği pek söylenemezdi.

"Ben gidiyorum! Kütüphanede araştırma yap...mam tabii ki! İşim bile olmaz,inek miyim ben? Gidip biraz şey yapayım,yanlış ve istenmeyen birşeyler işte...
Sonra görüşürüz!”

Dedi Matt Kris kafasını kaldırıp ona cevirdiğinde çoktan yok olmuştu.Nasıl bu kadar hızlı olduğunu düşünürken Oliver’in konuşmaya başladığını fark edip kafasını ona çevirdi.Bir an gözlerinin onun gözlerine değdiğini hissedince garip birşekilde hem mutlu olup hemde aşırı şekilde rahatsız olduğunu fark etti.Ve kafasını baksa yone cevırerek onu dınlemeyı cabaladı.Neden böyle olmuştu kendisine orada birinin tokat atmasını dilerdi.

"Kris, aslında kim olduğumu bilsen eminim iyi biri olduğumu düşünmezsin. Neyse.."Kris Oliver’in nedemek istediğini anlamış değildi ama kurcalamanın sırası oldugunu da düşünmüyordu.Önüne uzatılan şekeri istemeye istemeye reddetmek zorunda kaldı.Onunda ablası gibi alerjısı vardı.Küçükken ablasına her gıcık oldugunda ona caktırmadan bu şekerlemelerden yedirir ve saatlerce uyumasını izlerdi.Kendisine de aynısını ablası yapardı ama..Tip olarak pek benzemeselerde karakterleri oldukça benzerdi en azından hastalıkları ve soydan gelen özellikleri…

"Kris, yalan söylemenin bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Matt ve ben, aslında çok inek çocuklarızdır. Yani ders çalışmayı ve araştırma yapmayı severiz. Ama aynı zamanda yaramazlık da yapabiliriz. Bu yüzden bir sorun olduğunu düşünmüyorum."

Kris bir an farkında olmadan olağan bir kahkaha attı.Ve Oliver’e döndü:

“Bunda yalan söylenecek bir şey yokki..Ders çalışmak ineklik değil..!Bence bir hobi gibi bir şey..Benim hobim olmadığı kesin ama mecbur kaldığımda benimde hobim olan şey..Ama Ravenclaw’a nasıl girdim bilmiyorum…”dedi gülümseyerek ve ayağa kalktı.Çünkü yaslandığı ağaç sırtına batmıştı ve ayaçta sırtına yaklaşan yere parmaklarıyla dokundu.Gario bir şekilde sayılar belirmişti.Anlamsız şekilde ağaca baktı ve dönüp şaşkın vaziyette Oliver’e baktı.

"Sence ne bu?”dedi şaşkın vaziyette...

Oliver şaşkın şaşkın ağaca baktı. Pek anlam veremediği sayılar belirmişti ki Kris de ne olduklarını bilmiyor gibiydi.

"Imm bir şifre veya bir denklem olabilir. Veya bir yerin koordinatlarıdır. Bilemiyorum, bir şeyin değerleri de olabilir. Hiçbir ipucu yokken kesin bir sonuca varamam."

Meraklı bir biçimde ağacın etrafında dolandı. Başka hiçbir şey yoktu, ne bir sayı ne de bir yazı. Ancak bir anda ağacın üstündeki bir oyuk çarptı gözüne. İçinde iğrenç böcekler ve bitkiler olabilirdi ama sayıarla ilgili bir şeyler de olabilirdi. Elini tedbirsiz bir biçimde oyuğa soktu ve gözleri anında kehanet küresi gibi açıldı. Eline bir parşömen parçası gelmişti.

"Haha! Bir parça parşömen var burada!"

Katlanmış bir biçimde duran parşömeni çıkarttı ve açtı. İlginç bir çizim vardı. Sanki bu bir haritaydı. Oliver hemen kalemini ve matematik kitabını çıkarttı. Ağacın üzerindeki sayıları matematik kitabının bir kenarına not etti.

"Bu bence bir harita ki çok da belli. Sayılar da haritadaki işaretli yerde işimize yarar eminim. Ama Kris, körü körüne böyle bir haritayı takip edip sayıların ne işe yaradığını öğrenemeyiz herhalde değil mi? Başıma bir şey gelirse babam beni ölmekten beter eder, tabi hala ölmemiş olursam."

Endişeli bir biçimde Kris'e baktı. Kalbi bir anda hoplamaya başladı sanki. Ağzından fırlayacak diye korktu bir an için. Ama bunun çocukça bir düşünce olduğunu düşünerek güldü. Altı üstü heyecan yapmıştı işte!

"Imm bir şifre veya bir denklem olabilir. Veya bir yerin koordinatlarıdır. Bilemiyorum, bir şeyin değerleri de olabilir. Hiçbir ipucu yokken kesin bir sonuca varamam"

Kris şaşkınca Oliver'in ağacın etrafını dolanmasını izledi.Oliver elini ağacın kovuğuna soktu ve garip bir parşümenle karşı karşıya kaldılar.

"Bu bence bir harita ki çok da belli. Sayılar da haritadaki işaretli yerde işimize yarar eminim. Ama Kris, körü körüne böyle bir haritayı takip edip sayıların ne işe yaradığını öğrenemeyiz herhalde değil mi? Başıma bir şey gelirse babam beni ölmekten beter eder, tabi hala ölmemiş olursam"

Kris hemen Oliver'in elindeki parşumane asılıp eline aldı ve onu dikkatlice incelemeye başladı.Karmakarışık bir kaç yolda birkaç kurukafa bir yolun sonunda da madalyon gibi parlak birşey onları çağırırcasına kendini gösteriyordu.Kris sayılara yaklaştı ve parmağıyla onlara dokundu elinin ve tüm bedeninin karıncalandığını hissediyordu.Elindeki paşümen uçup sayılara yapıştı.Ve yepyenı bır halde Kris'in avucuna geri döndü..Artık herşey sayılarla beraber netlik kazanmıştı.

"Orada"dedi yasak ormanı işaret ederek "orada bir yerlerde birşey var ve işimize yarıcak gibi Oliver eminim.."dedi parlayan gözlerle...Oliver'in bir an tereddüt ettiğini hissetti ve elinden tutup onu çekiştirmeye başladı.

"Hadi ama korkaklığın sırası değil biri bunu oraya saklamış demekki önemli birşey..!"

Hemen ardından elini geri çekti çünkü ona değdiğinde rahatsız olduğunu farketti.Buna anlam veremiyordu.Gülümsemekle şaşkınlığını kapamaya çalıştı.

Oliver, Kris onun elini tutunca bir an şok geçirmiş gibi oldu. Kalbi olduğundan da hızlı çarpmaya başlamıştı ki bu da rahatsız ediciydi. Çünkü dışarıdan duyuluyor olabileceğincen korkmuştu. Bu yine çocukça bir düşünceydi ama umrunda değildi. Kris'e karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştı sanki.

"Bak Kris, normalde oldukça cesur biri olduğumu biliyorum ki Ravenclaw'a seçilmemiş olmamın tek nedeni de bu eminim. Ama babam, onun haberi olmayacak. Söz ver? Tamam eğer sözse ben hazırım. Hadi ne bekliyoruz."

Tatlı bir biçimde gülümsedi ve gidelim dercesine başını ormana doğru salladı.

out: sen yönlendirirsin artık ben bulamadım bş

"Bak Kris, normalde oldukça cesur biri olduğumu biliyorum ki Ravenclaw'a seçilmemiş olmamın tek nedeni de bu eminim. Ama babam, onun haberi olmayacak. Söz ver? Tamam eğer sözse ben hazırım. Hadi ne bekliyoruz."

"Saçmalama tabi ki de babana ispiyonlıcak değilim..!Onunla iyi anlaşacağımı dahi sanmıyorum.."dedi gözlerini devirerek.Sonra gülümsedi ve ormana doğru hızla koşmaya başladı.Öyle heyecanlıydı ki olduğundan hızlı koşuyordu bir an duraksadı ve geride kalan Oliver'e seslendi..

"Hadi Oliv..!Hava kararmadan orada olmamız lazım bir bakalım...Hım...Sayılar belli kordinatlardan kopmuş puzzle parçaları gibi...Sanırım 10 metre kadar ileride bir yer..."dedi hızlı adımlarla yürümye devam ederken... 10 metre sonunda etrafı ağaçlarla çevirili boş bir alana gelmişlerdi...Kris etrafına meraklı gözlerl baktı...Burada bir yerlerde mutlaka bir geçit veya bir yer olmalıydı.Geri geri yürürken Oliver'e çarptı.Ama ne olduğunu bilmediği için korkmuş olmalıydı ki bir çığlıkla arkasını döndü...

"Ah..şey pardon.."dedi kendini ele vermemeye çalışarak.

Oliver bir süre sessizce Kris'i takip etti. Doğrusu yolun sonunda ne çıkacağını çok merak ediyordu. 10 metre oldukça uzundu Oliver'a göre. Uçarak gitmeyi tercih ederdi ama süpürge odasından uçarak ormana giren bir süpürge her şeyden çok dikkat çekerdi herhalde.

Sessizliğini koruyarak Kris'e bakan Oliver bir anda Kris'in kendisine çarptığını ve endişeli bir biçimde özür dilediğini fark etti.

"Ah şey, sorun değil."

Gülümsedi ve sorun yokmuş ifadesini oturttu yüzüne. Belki böyle Kris kendini huzursu hissetmezdi. Ormanın ortasına duruyorlardı sonuçta ve orman tehlikeliydi.

"Bir girişi olmalı, boşluca yapmazlar böyle bir haritayı. Hmm bir bakalım."

Gözlerini dikkatlice açtı ve etrafına bakmaya başladı. Olağanın dışında bir şeyler arıyordu ama yok gibiydi. Tam pes etmişken az ilerilerindeki bir ağacın gövdesinin bir kısmının oldukça bariz bir çekilde farklı renkte olduğunu fark etti. Kris'e orayı işaret etti ve

"Aradığımız yer veya şey orada."

dedi kendinden emin bir ifadeyle. Yavaş adımlarla ağaca yaklaştı. Endişeliydi, bir şeyin çıkmamasından çok korkuyordu. Kris'e rezil olurdu ve böylece kendinden her zaman emin olmamayı öğrenirdi.

Ağacın renginin farklı olan gövdesini eliyle yokladı. Ağaç gövdesi gibi değil de sanki solucan vücuduydu. Yapışken ve yumuşak.

"Ieayyy!!! Ne bu be!"

Asasını aldı ve solucanımsı gövdeyi üç kez dürttü. Gövde bir anda yok oldu.

"Vay canına! Biraz fazla kolay oldu!"

Tam o anda ağacın içinden her yanı kan içinde kalmış olan bir Kathleen çıktı. Sanki septirme geçirmiş gibiydi, bazı yerleri eksilmiş gibiydi. Kollarında garip oyuklar vardı. Bu Olivr'ın hayatında görebileceği en kötü şey olmalıydı. Yüzünü bir anda üzüntülü bir ifade bürüdü.

"Yo hayır, Kathleen."

O anda aklına bir şey geldi. Kathleen okuldaydı. Büyük ihtimalle Liz!le yaramazlık yapıyordu. ağacın içinden bir Kathleen'in çıkabilmesi imkansızdı. Hele de Oliver'ın en çok korktuğu bir şey olarak.

"Bu bir böcürt! Riddiculus!"

Ürkütücü Kathleen bir anda kızıl saçlı bir oyuncak bebeğe dönüştü. Yanakları da pembe pembeydi ve tatlıtdı.

"Ou! Hayatımda görebileceğim en kötü şeydi. O benim kız kardeşimdi. Hadi ağacın içine bakalım."

Oliver kafasını endişeyle ağacn içine uzattı. Karanlıktan hiçbir şey görünmüyordu.

"Lumos Maxima."

Asasının ucundan ışık çıkınca görmesi çok daha kolay oldu. ağacın içinde bir kolye vardı, inci bir kolye.