Vipedea İhtiyaçları

Matt okul koridorlarında yürürken omzunda bir sızı hissetti. Sızının kaynağını görmek için başını çevirdiğinde küçük solgun bir elin kolunu yakaladığını gördü. El küçük bir Slytherinli kıza aitti. Kız duygusuzca Matt'e bakıp elindeki notu Matt'in eline tutuşturdu ve hiçbirşey demeden basıp gitti. Matt ne olduğunu anlayamamıştı bile, ama bunu öğrenmenin tek yolunun not olduğunu biliyordu. Yanından geçen aceleci öğrencilere aldırmadan elindeki küçük kağıt parçasını açıp okudu;
İhtiyaç odasına! Saat akşam 7! İhtiyacın varsa tısla!

Notun kimden geldiği yazmıyordu ama altına siyah bir yılan deseni çizilmişti. Not hiç açıklayıcı değildi ama emir cümlesi ne yapması gerektiğini açıkça belli ediyordu,neden vermeksizin...Ve tıslamak da neyin nesiydi?!
Matt 7'de İhtiyaç odasında olmak zorundaydı kim tarafından çağırıldığını anlamak için!

Notla ilgili kimseye birşey söylemedi ama Jess ile karşılaşsa ağzından kaçıracağına emindi. Neyse ki o gün Jess ile karşılaşmadı aslında bu çok garipti... Matt hergün Jess ile karşılaşırdı. Acaba birşeye mi bozulmuştu??

Sonunda notun dediği gibi ihtiyaç odasına 19.05 gibi vardığında kapıyı tıklattı.İçeriden tanıdık bir erkek sesi geldi;
İhtiyacın varsa?

Matt o an tıslamanın espirisini anladı. Bu grubun kodu olmalıydı. Yarı kıkırdama yarı tıslama gibi bir ses çıkardığında kapı ardına kadar açıldı ve güçlü bir el yakasından yakalayıp mırıldandı;
Çömezler de hiç çekilmiyor!

İçerisi karanlık ve nemliydi,birkaç küçük mum alevinden başka ısı ve ışık kaynağı yoktu.Herkes için bir mum vardı,içeri çekildiğinde düşmemek için çok çaba sarfetti. Gözlüklü bir çocuk loşluktan yararlanıp sakarlığına sırıttı ve eline bir mum tutuşturdu. Biraz ilerisinde de o göl kenarında kendini gruba dahil eden kız duruyordu, şu Prisicalla denen kız...

Geciktin... dedi işveli bir ses tonuyla. Kızgın mı mutlu mu kestiremiyordu.
Üzgünüm...
Kız oturduğu yerde bacak bacak üstüne atıp biraz daha yayıldı.
Öyle olmalısın! Örgütümüzde zaten kartalları sevmeyiz, bize öfkemiz için sebep vermemelisin...
Yanındaki mumu alıp ayağa kalktı ve Matt'in etrafında yarım bir tur attı
Biz zehirli yılanlarız Matthew,ısırmamızı istemezsin..Tıss!
Arkadaki iki hödük kısık sesle güldü. Matt onlara pis bir bakış atınca uzun boylu sarışın olan baş parmağını boğazına sürttü ve yeniden güldü.

Beni neden çağırdınız? diye sordu Matt sertçe. Onlardan korkmadığını göstermek istiyordu
Sen bu grubun bir üyesisin...
Hayır,demek istediğim neden "yanlız"? Liz nerede?
Hödükler yeniden gülmeye başladı bunun üstüne pis bakış atma sırası Prisicalla'daydı.
İkisi de sustu.

Duyduğum kadarıyla hediyemizden çok hoşlanmışsın?
Matt gözlerini kısıp devam etmesi için sustu
Biraz daha isteyebileceğini düşündük!
Parmağını şıklattığında gözlüklü çocuk küçük poşetteki otu attı. Prisicalla onu büyük çeviklikle yakalayıp Matt'in gözünün önünde salladı
İster misin??
Matt o an içinden çıkılmaz bir ikilemde kaldı. Zihni hayır! diye bağırmaya çalışıyordu ama gözlerini poşetten ayıramıyordu bile. Hayır demek için ağzını açtı ama sesi çıkmadı. Çaresizce başını sallamaya çalıştı ama kasları ona itaatsizlik ediyordu. O poşetteki otu herşeyden çok istiyordu!
Almak için elini uzattı ama Prisicalla şeytani bir gülümsemeyle geri çekti;
Ama bazı koşulları olacak!
Matt hızla kafasını salladığında poşeti yaklaştırdı Matt de hiç düşünmeden onu kaptı. Ota odaklanmıştı ama Prisicalla'nın fısıltısını işitti;
Daha sonra konuşuruz,tamam mı canım?
Arkadaki çocuk mumuna yaklaştırdı ve yüksek sesle
Konsey dağılsın...
Matt dışında üçü de mumları söndürdü ve yavaş yavaş kapıdan çıktılar. Bir tek Matt elinde otu ve yanan mumuyla odada kalmıştı ve hala ne yapacağını bilmeden orada duruyordu. Yere oturdu ve otu incelemeye devam etti.

Amy baş ağrısı ve o korkutucu Gryffindor cübbesini giydikten sonra Hogwarts'ın katlarını dolaşmaya başladı. Her katta yeni bir yer buluyordu,merak ediyor ve inceliyordu. Sonunda 7. kat'a gelmişti...
"İhtiyaç Odası..."
"Neye ihtiyaç olabilir ki?" diye düşündü sinsice..
Anlık cesaretiyle kapıyı aralayıp,etrafa göz gezdirdi. Kimse yoktu...
Ahh! Bir dakika durun !! O da ne ??
Karşısında bir çocuk duruyordu. Cübbesindeki kartal simgesi tüm maviliğiyle karanlığı bozarken Amy onu süzmeye başladı.
"Ravenclaw'lı.. En azından benden daha şanslı!" dedi kendine acıyarak içinden. Çocuğun yanına yaklaşıp kaşını kaldırdı..
"Elindeki poşet ne?" dedi safça. Karşısındaki çocuk napıyordu böyle?

Elindeki poşet ne?

İçeri giren kızın farkına o an varabildi. Gözlerini incelediği poşetten ayırıp gelene baktı. Gözleri loşluğa alışmıştı başını kaldırıp gelen kızı süzdü. Armasından Gryffindorlu olduğu anlaşılıyordu. Siyah saçlarını düzgün bir at kuyruğu yapıp başının arkasından salmıştı cüppesine bakılırsa tertipli birine benziyordu. Saf saf kendisine bakıyordu. Matt yutkunup sessizce ota bakmaya devam etti. Yeşil kurutulmuş ot poşetin içinde öylece duruyordu.İçinde yine aliminyum folyo gibi olan kapıt vardı ve üstünde yine yakmak için gerekli olan büyü yazıyordu.
Yine başa sarmıştı işte...
Ahlak kurallarını göz ardsı etmeliydi, yine merakını dinlemeliydi.
Yanlış birşey yaptığına dair kendi içinde yaptığı bütün uyarılara kulak tıkamalıydı, rüyasında Jess'in dediklerine..
Gerçi artık bunun bir rüya olmadığına emindi!
Jess'i bir süreliğine unutmalıydı, şuan ikinci kez yoldan çıktığını bilmemeliydi!
Zaten bu son,bir daha olmayacak! diye söz verdi kendine. Yeniden başını kaldırıp yeni gelen kıza baktı ve otu havaya kaldırıp gözlerini poşete dikti.

Bu... dedi her kelimeye vurgu yapmaya dikkat ederek.

...çıkış yolu!

"Bu...
...çıkış yolu!" dedi karşısındaki dağınık saçlı Ravenclaw'lı çocuk...
"Karşımdaki ne saçmalıyor?" diye geçirdi içinden Amy.
"Düzgün bir cevap verir misin?" dedi ısrarcı davranarak. Eğer karşısındaki çocuk düzgün bir cevap vermeyecekse ya bir kavga başlatacaktı ya da oradan gidecekti...
Karşısındaki çocuk ise gözlerini hala poşete dikmiş,uyukluyordu..
"Hey sana diyorum Ravenclaw!" dedi ciddi bir tavır takınarak Amy.
Karşısındaki çocuğun mutsuz ve pişman bir hali vardı o yüzden çok üstüne gitmedi sonuçta böyle bir binaya gittiği için o da mutsuzdu..
Saf saf bakmayı sürdürerek karşısındaki çocuktan bir cevap bekledi...

Düzgün bir cevap verir misin? dediğinde kızın felsefe sevmediğini anladı. Anlaşabilmek için daha açık konuşmalıydı.
Yine de hiçbirşey demeden torbayı izlemeye devam etti.Kendisine sesleniyor gibiydi ve iradesini daha fazla zaptedemeyecekti!

Hey sana diyorum Ravenclaw diye çıkıştı kız. Sesindeki asabi tonu Matt'in gözünden kaçmamıştı. İŞini böldüğünden ya da ses tonundan olsa gerek Matt öfkeyle başını kaldırdı

Neden kendin görmüyorsun???
Poşedi parçalarcasına açtı ve gayet iyi bildiği şeyleri yapmaya başladı, folyo gibi kağıdın üstüne otu toplayıp asasını çıkardı Incendio! diye aceleyle yakıp izlemeye başladı. Ottan yine yeşil bir duman çıktı,kaybolmadan hemen önce kurukafa gibi gözüktüğüne emindi Matt! Sonunda ot kül haline döndü ve duman etrafa yayıldı.Matt kızı beklemeden dumanı içine çekti ve sabit durabilmek için elini arkasında yere yaslayıp gözlerini kapadı. Duvar fazla uzak sayılmazdı,geri geri gidip sırtını yasladı ve gülümsedi;

Dumandan bir nefes al ve öğren... dedi aldığı nefesi verirken. Tek gözünü açtı ve kızın ne yapacağını izlemeye başaldı.

Çocuktan bir an ses geldi,öfkelenmişti ve başını kaldırmıştı;
"Neden kendin görmüyorsun???"
"Uff!" dedi içinden yine..
Poşedi parçalarcasına açtı karşısındaki çocuk sonra folyo gibi kağıdın üstüne otu toplayıp asasını çıkardı ;
"Incendio!" bağırdı. Ottan yeşil bir duman çıktı,çocul dumanı içine çekip sırtını duvara dayadı. Gülümsedi.
Amy bazen de rahat davranmak istediğinin farkına vardı,sonuçta ne olabilirdi ki? Zararlı birşey olsaydı yanındaki çocuk hala yaşıyor olmazdı...
Dumandan çekti biraz... Rahatladığını farketti... Kasları gevşedi... Bütün sorunlarını unuttu,içinde büyük bir mutluluk oluştu.
"Güzelmiş!" dedi gevşemiş bir biçimde göz kırparak.

Güzelmiş!

Matt yine gözlerini kapayıp arkasına yaslandı. Aslında buna sebep olduğu için kendisinden nefret ediyordu. Kötü birşey olduğunun farkındaydı bunu yaymak peşind de değildi. Kıza denettirerek ona da alıştırmış gibi birşey oluyordu. Beğenmesi daha kötüydü, aslında lanetler okuyup uzaklaşmasını planlıyordu.
İş iyice sarpa sarmaya başlamıştı!

Öyledir dedi düşünceleriyle boğuşurken. Çok yorgun hissediyordu,çok...
Bir süre sessizce havayı soludu. Tek duyabildiği sessizliğin uğultusuydu ama kafasında dönen düşünceler meşgul ediyordu kendini..
İhtiyaç odasında daha fazla kalamazdı, yakalanabilirlerdi!
Güçlükle ayağa kalktı;

Gitmem gerek..Adın ne demiştin? Ne,neyse hatırlamam zaten Çok gürültülü burası heavy metal müzik mi çalıyorlar? Ne? Hehehehe...Bana gülmüyorsun değil mi? Pekala, yol gözüktü!

Kendi kendine konuşa konuşa ve duvarlardan destek ala ala Rawenclaw ortak salonuna gitmek için yola çıktı. Tek umudu yolda biryerde yakalanmamaktı!