Mürekkep Hokkası

Matt kocaman kitaplara gömülmüş çevreden bağlantısını koparmıştı. Tozlu yapraklarda yazanları okumak için burnunu her yaklaştırdığında öksüüp aksırıyor, bazen de uzun süren hapşırık nöbetleri geçiriyordu. Küçücükk küçücük yazılmış endamlı el yazmasını okumak cidden güçtü;

Bulgaristan Milli Takımının maskotu da olan Veela'lar, göreceğiniz en güzel kadınlardır. Fakat insan değildirler. Veela'lar dans etmeye başladığı zaman zihniniz tamamen, harikulade bir şekilde boşalır ve dünyadaki tek önemli şeyin Veela'ları izlemek olduğunu düşünürsünüz. Tenleri yay gibi parlar, beyaz-altın rengi saçları rüzgar olmadan da sallanabilir.

Matt durup düşündü. Kris'e baktığında böyle birşey düşünmemişti,belki yarı veela olduğundan... Acaba sesi nasıldı? Gözlerini satırdan ayrımadan okumaya devam etti;

Veela'ların dansları hızlandıkça sersemlemiş zihninize bölük pörçük, çılgınca düşünceler gelmeye başlar. Etkileyici bir şey yapmak isteği ile yanıp tutuşursunuz. Bunlardan kurtulmak için Veela'lar dans etmeye başladıklarında müziğin sesini duymamak için kulaklarınızı kapamanız gerekir.

Dans,müzik,güzellik... Matt'in aklına geçen senelerde araştırdığı Yunan Mitolojileri geldi. Yunan mitolojilerine göre güzellik,şehvet,müzik,dans ve melodik ses Tanrılara özgü bir yetenekti. Ama veelalar Slav asıllı mitolojik yaratıklardı. İnsan bile değillerdi. Muhtemelen ilk ortaya çıktıklarında erkekler onlara melek demişti...
...kadınlarsa iblis!

Yazının hemen altındaki veela tasviri gözüne çarptı. Yazdığı gibi parlak tenli,uzun beyaz saçlı bir kadın resmiydi. Gerçek olduğu varsayıldığında etkilenmemek elde değildi

Mürekkep Hokkası Veela

Dalgın dalgın kitabı incelemeyi sürdürdü. Bir yandan da yanına saçılmış diğer kitaplardakilerle karşılaştırıyordu.

Jess, James amcanın odasından çıktı ve onun tavsiyesini dinlemek üzere Kütüphaneye gitti. Hem tatil olduğu için bugün orda kimse olmazdı. Güzel bir kitap da düşüncelerini iyice toplaması için yardımcı olabilirdi.
Kütüphaneye giden merdivenleri çıkarken 2. katın orda durdu. Çok kötü göründüğünü biliyordu artık kendisine çeki düzen vermenin vakti gelmişti. Yan taraftaki kızlar tuvaletine girdi. Aynanın başına dikildi ve yüzüne baktı.
Daha canlı bakıyordu ve yüzündeki solgunluk gidiyor gibiydi. Altın sarısı saçlarında elini gezdirdi. On dakika boyunca kendiyle uğraştı ve işte geri gelmişti!
Aynadaki yansımasına gülümseyerek baktı ve dışarı çıktı.

4. katta büyük kapının kolunu çevirdi ve içeri girdi. Tahmin ettiği gibi neredeyse kimse yoktu. Kütüphane görevlisinin okuduğu kitabın sayfalarını çevirdiğinde çıkan sesten başka da tek çıt çıkmıyordu.
Sihir Tarihinde yaşanmış olaylar bulmak umuduyla kitaplığın bir bölümüne doğru ilerledi. Masaya kitaplarını yığmış ve sayfanın içine gömülmüş bir çocuk gördü : Matt !

Kendini hazırlayarak Matt'in yanına gitti daha doğrusu arkasına, Veela larla ilgili bir kitap okuyordu ve şimdi de resmini dikkatle incelemekle meşguldü. Matt'in Veela larla ilgilendiğini ilk kez görüyordu. Elini sandalyeye dayadı, gözlerini resimden ayırmadan alayla gülümsedi ve :

Vayy.. Demek Matt Veela larla ilgilenmeye başladı. Hmm..?
Sende baya değişiklikler görüyorum.

Matt tam anlamıyla kitaplara gömülmüş olduğundan bu tanıdık sesi işittiğinde bir an nerede olduğunu hatırladı.
Tabii Jess'i farkettiğinde ürktü ve bariz biçimde yerinde hopladı. Parşömene not alırken kullandığı mürekkep hokkası ve tüy kalem sarsıntıyla yerinde zıpladı;
Vayy.. Demek Matt Veela larla ilgilenmeye başladı. Hmm..?
Masumca kafasını kaldırıp baktı
Sende baya değişiklikler görüyorum. dedi Jess alaycılıkla.
Tabii Matt sebebini anlamamış, bu yüzden de fazla üstüned durmamıştı;

Hoşgeldin Jess, otursana. Evet veelaları araştırıyordum, yeni tanıştığım Rawenclawlı kızda veela kanı varmış! İnanılmaz değil mi, annesi mitolojik bir yaratık! İlginç değil mi??

Heyecanla okduklarını anlatmaya koyuldu. Kitaplardan diğerine uzanıp diğer resmi göstermek için uzandığında elinin altındaki mürekkep hokkasına çarptı.Zaten sarsıntıyla dengesini yitirmiş hokka yana yatıp bir tur döndü ve kitapları mürekkep içinde bıraktı!

Lanet olsun, aynı şey ikinciye oluyor!! dedi ayağa fırlayıp. Mürekkebin bir kısmı içindeki tişörte ve kot pantolonuna bulaşmıştı. Ellerini silkip hokkayı düzeltti ama çoktan batmıştı ortalık. Kitabın bazı yerleri okunmayacak haldeydi

Lanet olsun! dedi yeniden, bu sefer kitaplara davrandı. Yavaş yavaş dağılan mürekkep masa üzerinde ilerliyordu. Kitapları kurtarmak için masanın öteki tarafına,Jess'in üzerine doğru itti. Tabii bunu farkettiğinde çok geçti!

Hoşgeldin Jess, otursana. Evet veelaları araştırıyordum, yeni tanıştığım Rawenclawlı kızda veela kanı varmış! İnanılmaz değil mi, annesi mitolojik bir yaratık! İlginç değil mi??

dedi heyecanla ve okuduklarını anlatmaya başladı. Aslında Jess, yeni tanıştığı Ravenclawlı kız kısmına gelene kadar dinlemeye hevesliydi. Sonra yüzü değişti, heralde kızın güzelliğine hayran kalmıştı.
Matt'in yanındaki sandalyeye yerleşti. Tam resimleri göstereyim derken Jess farkedemeden sıraya siyah bir sıvı yayılıyordu. Mürekkep!

Lanet olsun, aynı şey ikinciye oluyor!!

Ayağa fırladı. Hemen hokkayı düzeltti ama üstü başı batmıştı ve kitabı da siyah bir tabaka kaplamıştı.

Lanet olsun!

Siyah mürekkep masanın üzerinde hala ilerliyordu. Matt aceleyle kitapları kurtarmaya çalıştı. Ama farkında olmadan mürekkebe bulanmış kitapları Jess'e doğru göndermişti.
Refleksle kitapları tuttu tabii. Jess'in elleri de mürekkebe bulandı. Bu durumda etrafa bakınca ne kadar komik gözüküyorlardı kimbillir...
Madam Pince'e yakalanmadan bu kitapların eski hale gelmesi gerekiyordu. Aksi bir durumda kütüphanenin içinde gözetlenmeden birşey yapamazlardı. Aklına bir büyü getirmek için uğraştı. Yazın annesi kirlenen yerleri nasıl temizliyordu? Büyünün sözlerini sadece mırıldanırdı...
Aklına birden geliverdi. Bir büyü vardı evet hem de oldukça kullanışlı !
Ablası Nerissa geçen yaz, Jess üstüne koca bir bardak meyve suyunu döktüğünde bu büyüyü yapmıştı.
Jess tereddütle asasını çıkardı ve Matt'in üstüne doğrulttu :

Tergeo

dedi hiçbir şey olmadı. Matt'in garip bakışlarına maruz kalmıştı. Bir daha denemekle birşey kaybetmezdi. Daha kararlı bir şekilde :

Tergeo !

dedi. Matt'in kolundaki mürekkep yavaş yavaş toplandı ve yok oldu. Jess bunu kendi üstüne de uyguladı ve bitmişti.
Gülerek :

Bu 2. defa olduysa bu büyü aklında bulunsun. Çok işe yarıyor, geçen yaz bir bardak dolusu meyve suyunu üzerime boşaltmıştım. Ama ablam sayesinde kurtuldum.

sustu ve yanındaki sandalyeye koyduğu kitapları masaya çıkardı. Ciddileşmişti aklına Matt'in tanıştığı Ravenclawlı kız geldi.

Veela ları araştırma zahmetinde bulunduğuna göre şu Ravenclawlı kız seni baya etkilemiş öyle değil mi ?

dedi sahte ama tatlı bir gülümsemeyle. Veela lar hep güzeldi... Ama Jess de özellikle güzel olmaya çalışmıştı ve Matt pek farkında gibi değildi. Bu durum sinir bozucuydu işte anlamasını bekliyordu.
Aa belki de o kızdan hoşlanmıştı ! O yüzden Veela ları araştırıyordu, onu etkileyebilmek için...
Tek kaşını kuşkuyla kaldırarak ona baktı..

Tergeo dedi Jess asasını koluna doğrultup. Matt aval aval baktı. Jess tekrar etti;

Tergeo! Koyu lacivert renkli mürekkep hızla kolunda emildi ve kayboldu. Matt hayranlk ve hayret dolu bir bakış attı Jess'e.

Bu 2. defa olduysa bu büyü aklında bulunsun. Çok işe yarıyor, geçen yaz bir bardak dolusu meyve suyunu üzerime boşaltmıştım. Ama ablam sayesinde kurtuldum.

Matt olumlu anlamda kafasını salladı ve az önce uzandığı kitabı önüne çekti.O sırada da Jess birşeyleri masaya koyuyordu.

Veela ları araştırma zahmetinde bulunduğuna göre şu Ravenclawlı kız seni baya etkilemiş öyle değil mi ?

Matt yine kitaptan sıyrılıp Jess'e baktı. Bu sefer ses tonuna garip bir ciddiyet hakimdi.Nedenini anlayamamıştı,kıskançlık mıydı bu?Önündeki ağır kitabı gürültüyle kapattı.;

Mitolojik bir annenin genetik özelliklerine sahip her canlı ilgimi çeker.Yarı veelalar kromozom bakımından bir insana denk olsa da annenin baskın genlerine de sahip olduğundan tam insan sayılmıyorlar. Belki de okulumuzda bir yarı tanrı geziyor...

Ciddiyetle yaptığı açıklamasından sonra sessizce Jess'e baktı ve zihninden geçenleri okumuşçasına gülümsedi;

Ha ayrıca o kadar da güzel değil! Ama henüz şarkı söylemedi...

Elinin altındaki tüyü kapıp gıdıklamak amacıyla Jess'in burnuna sürttü gülerken...

Mitolojik bir annenin genetik özelliklerine sahip her canlı ilgimi çeker.Yarı veelalar kromozom bakımından bir insana denk olsa da annenin baskın genlerine de sahip olduğundan tam insan sayılmıyorlar. Belki de okulumuzda bir yarı tanrı geziyor...

Ağır kitabı gürültüyle kapattı ve ciddiyetle Jess'e baktı. Yarı Tanrıymış ! Jess somurtarak ona bakıyordu. Mırıldanarak :

Hah !

dedi. Matt ona gülümseyerek baktı ve asıl duymak istediği şeylerden birini söyledi :

Ha ayrıca o kadar da güzel değil! Ama henüz şarkı söylemedi...

dedi gülümseyerek. Jess de gülümsemesine engel olamadı başını raflara doğru çevirdi. Matt elinde tüyle Jess'in burnuna sürtüyordu. Jess dayanamayıp Matt'e doğru baktı artık kıkırdamaya başlamışlardı. Gayet güzel bir ortamdı ama daha fazla devam ederlerse MAdam Pince'in hoşlanacağını sanmıyordu.
Masada açık kalmış tek kitabı da yavaşça kaparken :

Şarkı söylemese kendi için daha sağlıklı olur zaten...
Sadece güzellikleriyle erkekleri kendilerine hayran bırakmaya çalışıyorlar. Tabii siz de o kadar saf olmasanız...

Matt'in tepkisini ölçmeye çalışıyordu.

Şarkı söylemese kendi için daha sağlıklı olur zaten...
Sadece güzellikleriyle erkekleri kendilerine hayran bırakmaya çalışıyorlar. Tabii siz de o kadar saf olmasanız...

Matt Jess'in amacını anlamadığından kendine uygun cevabı verdi tabii ki.Az önce Jess'in burnuna sürttüğü tüy kalemi çenesine sürtüp düşünceli düşünceli mırıldanmaya başladı;

Cazibeyle etkileme dişi uygarlığının her daim silahı olmuştur. Tabi bizim bundan hoşlanmadığımızı söyleyemem, öyle bir zehirdir ki erkekler kaybettiklerini bile bile bundan yararlanır. Bu saflık değil, sadece çıkarcılık. Ve açıkçası, okuduklarıma göre veelalar cezbetme sanatında oldukça başarılı yaratıklar...

Düşündüklerini söylemeyi bitirince göz ucuyla Jess'e baktı.Elindeki tüyü bir kızırderili gibi kulağının arkasına tutuşturup kollarını göğsünde kavuşturdu ve alaycı bir tonda devam etti;

Ya da dur istediğin cevabı vereyim...
Elbette ki bu kadar saf değiliz, sadece güzellikten ibaretler! Hayır Jess, kesinlikle bu yaratıklardan etkilenmedim!

Cazibeyle etkileme dişi uygarlığının her daim silahı olmuştur. Tabi bizim bundan hoşlanmadığımızı söyleyemem, öyle bir zehirdir ki erkekler kaybettiklerini bile bile bundan yararlanır. Bu saflık değil, sadece çıkarcılık. Ve açıkçası, okuduklarıma göre veelalar cezbetme sanatında oldukça başarılı yaratıklar...

Jess tek kaşını kaldırarak ona bakıyordu. Söylediklerinden tabii ki hoşlanmamıştı.

Alaycı bir tonla devam etti :

Ya da dur istediğin cevabı vereyim...
Elbette ki bu kadar saf değiliz, sadece güzellikten ibaretler! Hayır Jess, kesinlikle bu yaratıklardan etkilenmedim!

Jess umursamazca ona baktı. Böyle şirin olduğunu mu sanıyordu bu çocuk? Evet, aslında çok şirindi ve Jess'in içi gidiyordu.
Aklına başka bir konu gelmişti.

Ne kadar az görüştüğümüzün farkında mısın? Şeyden beri.. Her neyse az görüşüyoruz işte.
Yeni arkadaşlarından hoşlanmıyorum. Slytherin li olmalarıyla ilgisi yok. Hem Lisa'yı da çok ihmal ediyorsun bence...

dedi söylediklerine kendi de inanamıyordu. Kendisini önemsemiyorsa belki Lisa'yla daha fazla ilgilenir diye düşündü. Bundan rahatsız olmazdı.
Yüzüne tatlı bir gülümseme yerleştirerek Matt'in kulağını arkasındaki tüyü aldı ve eliyle oynamaya başladı.

Ne kadar az görüştüğümüzün farkında mısın? Şeyden beri.. Her neyse az görüşüyoruz işte.
Yeni arkadaşlarından hoşlanmıyorum. Slytherin li olmalarıyla ilgisi yok. Hem Lisa'yı da çok ihmal ediyorsun bence...

Matt kaşlarını çatıp sırıttı. Jess'in Lisa'dan hoşlandığını bilmiyordu. Slytherinli dostlarını bildiğini de...
Söylediğini hatırlamıyordu.

Liz'den hoşlandığını bilmiyordum... dedi açıkça. Vipedealarla ilgili ne demesi gerektiğini bilmiyordu.

Ayrıca az görüşmemizin sebebini de bilmiyorum.. Hiç biryerde yoksun, uzun süre seni aradım. Kaçıyor gibisin ve nedenini anlayabilmiş değilim!
"Şey" ile ilgili tekdüze şeyler hatırlıyordu. Bir çoğu gerçekten olmuş gibi de değildi.

Ayrıca onlar arkadaşım değil... Arkadaş olarak tabir edemem hiçbirini.

Korumacı bir edayla arkasına yaklaşıp ifadesizce Jess'e baktı.
Birşeyler oluyordu!
Matt'in kavrayamadığı birşeyler...

Matt kaşlarını çattı ve sırıtarak :

Liz'den hoşlandığını bilmiyordum...

Jess sakince :

Lisa'dan hoşlanmıyorum..

Ayrıca az görüşmemizin sebebini de bilmiyorum.. Hiç biryerde yoksun, uzun süre seni aradım. Kaçıyor gibisin ve nedenini anlayabilmiş değilim!

Jess'i mi aramıştı ? Beklemediği bir cevaptı bu. Ayrıca nedenini anlamayacak kadar salak biri değildi. Daha fazla olanları deşmek istemiyordu. Gözlerini Matt'ten ayırdı ve masayla ilgilenmeye başladı.

Ayrıca onlar arkadaşım değil... Arkadaş olarak tabir edemem hiçbirini.

dedi ve arkasına yaslanıp ifadesizce ona baktı. Jess'in tekrar ilgisini çekmişti. Matt'in söyleyeceklerine tepkisini bilemiyordu ama yutkunup tereddütle konuşmaya başladı :

Arkadaşların değilse.. Neden onlarla berabersin? Yani sürekli değil ama.. Onlarla konuşmamalısın tamam mı ? Başka birşey sorma bana.

Arkadaşların değilse.. Neden onlarla berabersin? Yani sürekli değil ama.. Onlarla konuşmamalısın tamam mı ? Başka birşey sorma bana.

Sen bana soruyorsun amaaa.... dedi Matt huysuz bir çocuk gibi kafasını öne eğip somurtarak.

Ayrıca her an konuşmuyorum ki...Sadece arada,çok nadir. Nedeni de...yok işte! Nedeni yok,istediğimle konuşurum istediğimle konuşmam! Niye rahatsız ediyor ki olanlar Jess? Ne anlamı var??

Kızgın değildi ama merak etmişti. Parmaklarını masaya vurup cevap bekledi. Konuyu kendinden uzaklaştırmaya da çalışıyordu..

Kafasını öne eğip somurtarak :

Sen bana soruyorsun amaaa....

dedi mızıkçı çocuklara benzemişti. Jess ona dikaktle baktı normal bir durum olsa herhalde kahkahalara boğulurdu.

Ayrıca her an konuşmuyorum ki...Sadece arada,çok nadir. Nedeni de...yok işte! Nedeni yok,istediğimle konuşurum istediğimle konuşmam! Niye rahatsız ediyor ki olanlar Jess? Ne anlamı var??

'' İstediğimle konuşurum istediğimle konuşmam!'' Jess'in içinden nasıl istersen öyle yap demek geldi. Ama kendini tuttu.

İstediğinle konuş tamam mı ? Seni düşünen de kabahat!
Bence seni de rahatsız etmeliler ama olmuyorsun işte çünkü değiştin.

dedi ve sinirleri kontrol etmek amacıyla sandalyesine yaslanıp kollarını göğsünde kavuşturdu.

İstediğinle konuş tamam mı ? Seni düşünen de kabahat!
Bence seni de rahatsız etmeliler ama olmuyorsun işte çünkü değiştin.

Matt derin bir iç geçirdi. Endişelenmiş olması hoşuna gitmişti ama soruları ve sorunları ardında getiren bir endişeydi. Tehlikeli bir endişe...
Düşünceli düşünceli önündeki masaya baktı.Ne cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu. Hiçbirşey olmamış gibi davranmayı isterdi ama anlaşılan Jess'i rahatsız eden birşeyler olmuştu. Kütüphanenin camlarından birine takıldı aklı,pencere uğultulu bir rüzgarla sertçe çarpıp duruyordu. Mırıltıları daha dikkatle dinledi, önemli gibi görünen birşeyler fısıldaşıyorlardı. Kafası o kadar karışıktı ki etraftaki şeylere baktığında aklına başka birşey geliyordu. Gözü parşömene takıldı, aklına Muggle Bilimleri dersi geldi. Sonra Profesör Rose'un ödevi için ne düşüneceği, sonra onun doğum günü partisi, ardından James amcanın partideki kısırları hapur hupur götürdüğü zamanki sahne... Sonra James amcası geld aklına, bir ara onunla da konuşacaktı ama uçuş dersinden sonra gidememişti. Uçuş dersi, ödevini yapmalıydı! ve yine parşömen... Birbirini takip eden konuyla alakasız düşüncelerle meşguldü. Jess'e baktı sessizce. Nedense okula gldiği zamanki gibi bir ışıltısı yoktu o an,sarı saçları biraz özensiz görünüyordu,göz kapakları arada bir kirpikleriyle birlikte kapanıyor,sonra aynı hızla açılıyordu. Yanakları sıcaktan mıdır yoksa Matt'in sessizliğini koruyup kendisini incelediğini farkettiğinden gelen utançtan mıdır bilinmez kızarmıştı. Belki de sinirdendi, çünkü Matt bayadır konuşmuyordu.

Sonunda omuz silki;
Değişmiş olabilirim, bilmiyorum... Aslında bu değişimin farkında değilim bile! Ve bende neyin değiştiğini anlayamadan birşey yapamam. Sadece son zamanlarım hiç iyi değil üstüne üstlük babamla ilgili aldığım haberden sonra...

Parmağını burnunun altına sürttü. Geçen gün inatçı baykuşu Jacob kendisine önemli bir haber taşımıştı. James Amcası artık babasının başında olmadığından mektubu gönderen Mungo'dan bir hemşireydi. Muggleların aptal gribi "zaatüre" sebebiyle uzun süredir babası zaten uzun süredir James amcasının gözetimindeydi. O okula geldikten sonra daha da ağırlaşınca Mungo'dan gelen hemşirenin bile yapabilecek birşeyi kalmamıştı. Matt burnunu çekip hiçbirşey demedi konuyla ilgili,onun yerine değiştirmeye çalıştı;

Sen beni dert etme Jess, ben iyiyim cidden. Gereksiz yere beni dert edip kendini üzme lütfen...

Matt içini çekti ve düşünceli düşünceli masaya bakmaya başladı. Söyleyeceklerini aklında mı toparlıyordu yoksa söyleyecek birşey mi bulamıyordu karar veremedi Jessica.

Sessizliği bozup cevap vermesi için ısrar etmek istemedi, ne istiyorsa onu söylemeliydi. Sustuğu her dakika Jess'in yüzü daha da düştü. Bu çok çok kötü bir durumdu. Arkadaşlarından vazgeçmek istemiyordu herhalde... Ama neden? Birden bu kadar çok bağlanmasının bir sebebi olmalıydı. Derken aklına tam da Matt'teki değişikliklerle aynı zamanda gerçekleşen olay geldi. Belki o psikopatlar yüzünden şimdi bu haldeydiler.
Sinirlenmek, bağırmak istiyordu ama onun yerine canını yakan keskin bir duygu içini kaplamıştı. Matt'e bakmaya başladı. Büyük ihtimalle düşüncelerine dalmış, Jess'i incelediğinin bile farkında değildi.
Omzunu silkti ve :

Değişmiş olabilirim, bilmiyorum... Aslında bu değişimin farkında değilim bile! Ve bende neyin değiştiğini anlayamadan birşey yapamam. Sadece son zamanlarım hiç iyi değil üstüne üstlük babamla ilgili aldığım haberden sonra...

Jess, cevaplarını hırsla söylemeye hazırlanırken Matt'in son cümlesi bütün herşeyi unutturdu.

Sen beni dert etme Jess, ben iyiyim cidden. Gereksiz yere beni dert edip kendini üzme lütfen...

Jess kafasını hayal kırıklığıyla iki yanına salladı. Hala onu anlamıyordu ve kesip atmaya çalışıyordu. En azından üzüldüğünü anlamıştı bu da bir şeydi.
Gözleri hafifçe kızarmaya başlayarak üzüntüyle, Matt'in masanın üzerinde duran eline uzandı :

Sen benim dostumsun...Senin için tabii ki üzülüyorum. Matt böyle olması gerekmiyor... Haline bak, bana bak!

Beni dinle. Değiştiğini düşünmemen çok kötü tamam mı ? O gün seni burada nasıl yakaladığımı hatırlıyor musun neler olduğunu ? Bir daha seni öyle görmek istemiyorum ve sen bırakmaya gönüllü olmazsan, artık yapacaklarımdan sorumlu olmam...

dedi ve kafasını eğip Matt'in gözlerinin içine baktı. Artık bir cevap vermesi gerekiyordu. Değişmek için çabalayacak mıydı yoksa lafı ağzında geveleyip Jess'e aptalca birşey yapmamasını mı anlatmaya çalışacaktı ?
Elini yavaşça Matt'in elinden ayırdı ve hafif yana çekti.

Jess elini elinin üstüne koyunca masaya sabitlediği bakışlarını kaldırıp Jess'in gözlerine odakladı. Eli Matt'inkine kıyasla daha sıcaktı, eli Matt'inkinin üstünde küçücük gözüküyordu. Matt'in bir an kafasındaki diğer düşünceler dağıldı, o an elinin üstündeki sıcaklık daha düşündürücüydü. Şaşkınlık biraz da memnun bir ifadeyle baktı Jess'e. Daha önce elini hiç tutmamıştı ne kadar yakın arkadaşı olsa bile;

Sen benim dostumsun...Senin için tabii ki üzülüyorum. Matt böyle olması gerekmiyor... Haline bak, bana bak!

Evet,Jess Matt'in dostuydu. Dost? Ne kadar yetersiz kalıyordu halbuki Matt için! James Amcanın tatilde söyledikleri geldi aklına. Haklı olabilir miydi?

Beni dinle. Değiştiğini düşünmemen çok kötü tamam mı ? O gün seni burada nasıl yakaladığımı hatırlıyor musun neler olduğunu ? Bir daha seni öyle görmek istemiyorum ve sen bırakmaya gönüllü olmazsan, artık yapacaklarımdan sorumlu olmam...

Sessizce durup bir süre düşündü.Acı çekiyor gibi gözlerini kapadı, hatırlamak istemediği şeyleri hatırlamak manevi bir acıya sebep oluyordu. Bırakmak istemediği birşeyi bıraktırılmaya zorlanıyordu, öte yandan kaybetmek istemediği birşeyin uzaklaşması konusunda tehdit edilmişti açıkça. Derin bir nefes alıp Jess'in şu anki kararsızlığını anlamasını umdu. Sonuçta kendini mutlu eden birşeyden alıkonuyordu. Son zamanlarda kendini tek mutlu eden şey o gibiydi, adeta moralini anında tavan yapabilen bir çıkış yoluydu!
Gözlerini yeniden açtığında yüzünde garip bir ifade vardı. Gözlerini kocaman açmış kafasını hafiften öne eğmiş, Jess'i yiyecek gibi bir ifade.Başını salladı;

Denerim... Senin için denerim. Ama kolay olmayacak inan bana. Hiç kolay olmayacak ama... Deniyeceğim en azından. Anlamaya çalış bu, bu...

Yutkunup yeniden gözlerini kapadı. Cevabını bilmediği bir soruyu cevaplıyor gibiydi adeta;

...bırakmak kolay değil! Cidden değil..

Gözlerini açmaya cesaret edemiyordu. Jess'in kafası iyiyken onu öptüğünü hatırlayıp hatırlamadığını merak etti. Sorabilirdi belki,işi geçiştirmeye çalıştığını düşünmeze...

Jess şeyi hatırlıyor musun? Hani konuşma arasında olan... Tereddütle yeniden yutkunup yavaşça gözlerini açtı ve hemen karşısındaki Jess'e baktı;

...öpücüğü?

Denerim... Senin için denerim. Ama kolay olmayacak inan bana. Hiç kolay olmayacak ama... Deniyeceğim en azından. Anlamaya çalış bu, bu...

dedi garip bir ifadeyle. Gözlerini kapadı, sanki acı çekiyormuş gibi gözüküyordu :

...bırakmak kolay değil! Cidden değil..

Hala gözlerini açmamıştı. Jess sandalyesini ona doğru yaklaştırdı. Kullandığını kabullenmesi ilk adımdı tabii ama buradan bir sonuç daha çıkıyordu Jess görmeden de kullanıyordu. Bırakmayı denemeye çalışacaktı... Daha tam anlamıyla ikna olmasa da zamanla herşey değişebilirdi.

Jess şeyi hatırlıyor musun? Hani konuşma arasında olan..

Jess kaşlarını çattı neyden bahsediyordu? Matt yutkundu ve Jess'in gözlerine baktı.

...öpücüğü?

Bir an söylemeden önceki surat ifadesiyle kaldı. Ama Matt birşey bekliyordu anlaşılan. Şimdi bu konu nerden çıkmıştı çözemedi. Ama pek konuyu değiştirmek için yaptığını sanmıyordu.
Matt'e yaklaştırdığı sandalyede biraz kıpırdandı ve :

Öpücüğü... evet hatırlıyorum.

Yüzünün fena halde kızarmaya başladığını hissediyordu. Burası birden ne kadar sıcak olmuştu böyle. Ne diyeceğini bilemeden biraz masaya bakındı ve :

Im.. şey sanırım normal düşünmüyordun o sırada yani...
Sen hatırlıyor musun?

dedi gözlerini olabildiğince kaçırarak. Matt belki o gün olanlar için özür dileyecekti. Yada başka birşey... Çünkü birşey söylecekmiş gibi görünüyordu.

Öpücüğü... evet hatırlıyorum. dedi Jess biraz kıpırdanıp. Rahatsız olduğu her halinden belliydi bu yüzden Matt yine bakışlarını masaya dikti. Jess yavaş yavaş kızarıyordu. O da aynı şekilde masaya bakınıyordu. Matt başını hafiften yana çevirip göz ucuyla baktı. Kim olduğunu göremediği kırmızı ayakkabılı bir öğrenci hızlı adımlarla oturduğu sandalyenin arkasından geçti. En azından bu gergin sessizlite buna dikkat etmişti;

Im.. şey sanırım normal düşünmüyordun o sırada yani...
Sen hatırlıyor musun?

Kafasını kaşıyıp yarım bir gülümsemeyle karşılık verdi;
Immm, aslında evet. Tam net olarak değil ama ne halt yediğimi bilecek kadar!

Bu konunun Jess'i rahatsız ettiğini düşünüp oturduğu yerde doğruldu ve önündeki kitapları teker teker kapamaya başladı;

Neyse dertlerine çare olabildiyse söylediklerim konuyu kapatabiliriz. Ben elimden geleni yapacağım ve sen de...

durdu,yine sözünü bitirmek için Jess'e bakması gerekti. Manalı bir bakış atıp devam etti;

ve sen dert etmeyi kesebilirsin sanırım artık.!

Ağır kitapları üst üste koyarken etrafa hafif bir toz tabakası yayıldı. Matt kendini az önceki konudan dolayı aşırı stresli hissetmişti bu yüzden hareketlerinde biraz acelecilik ve telaş vardı.Kitapları masanın üstüne düzgünce bırakıp çantasına sarıldı ve ayağa kalktıktan sonra Jess'e ve çevresine endişeli bir bakış attı. Ardından hiçbirşey yokmuş gibi hızlı adımlarla Jess'in yanından ayrıldı. Bir yandan da garip davranışlarından ötürü kendine lanet ediyordu.

Immm, aslında evet. Tam net olarak değil ama ne halt yediğimi bilecek kadar!

dedi ve önündeki kitapları kapamaya başlayarak ayağa kalktı :

Neyse dertlerine çare olabildiyse söylediklerim konuyu kapatabiliriz. Ben elimden geleni yapacağım ve sen de...

dedi ve Jess'e anlamlı bir bakış göndererek :

ve sen dert etmeyi kesebilirsin sanırım artık.!

Kitapları üstüste koydu aceleyle ve Jess'e telaşla bir bakış atarak oradan gitmeye başladı.
Bir an tam olarak ne olduğuna anlam veremeyen Jess Matt'in arkasından bakakaldı. Şaşkınlığı geçince içini sinir doldurmuştu. Matt'in gayet iyi duyabileceği bir şekilde konuşarak :

Yine gidiyorsun.. Çok güzel...

dedi öfkeyle ve ayağa kalktı. Gerçekleri ve yapması gereken şeyleri konuşunca kaçıp gidiyordu. O da ayağa kalktı ve sinirle hırkasını sandalyeden aldı. Bir daha Matt'in ayağına gidip konuşmayacaktı.

Yine gidiyorsun.. Çok güzel...

Matt'in adımları yavaşladı ve sonunda durup önüne baktı. Doğruluk payı olmasa söylediklerini duyup durmazdı, ama Jess haklıydı. Şu ana kadar hayatı boyunca kafası her karıştığında, kendini her umutsuz hissedişinde sebeplerden kaçmıştı. Amy ile de aynı şey olmuştu, James Amcayla da, Liz ile ya da diğer geri kalan herkes ile... Matt sorunlardan kaçmayı seçenlerdendi, mantıklı cevap vermek için uzaklaşıp düşünmeyi tercih edenlerden... ve bu hiç yardımcı olmuyordu!

Yavaşça arkasını dönüp Jess'in delici bakışlarıyla yüzleşti. Karşısında sarışın bir kız değil, kızıl saçlı ve yeşil gözlü biri vardı. Bu Jess'in metalardından biri olmalıydı;

Ne yapmamı önerirsin? diye sordu bakışlara karşılık verip. Askıdaki elini bırakmadan çekip çantasını yere bıraktı.
Ne yapmamı önerirsin? diye tekrarladı cevaplamasına fırsat vermeden hızla Jessin önüne gidip. Karşısında dikilip gizleyemediği bir öfkeyle konuşmaya devam etti.

Burada, bana inanmadığını bildiğim halde sözler verip duruyorum! Sen ise sormaya devam ediyorsun? Sonra.. sonra bir de şey var, durmadan tehditler savurman! Ben zaten ne yapacağımı,ben... ben bile seçemezken sen,sen... hala!

Matt gözlerini "offf"layıp ellerini saçlarının arasına daldırdı. Siniriden çok kararsızlıktan kelimeleri seçemiyordu bile,kekeleyip duruyordu. Nedense son zamanlarda sık sık kekeler olmuştu...
Merlin adına Jess, gitmemin sebebini hala anlamıyor musun??Kafam çok karışık,mantıklı düşünemiyorum bile...

Silkinip bütün kaslarını serbest bıraktı. Gözlerini kapayıp açtı.Sakinleyip olayı çözümlemeye ihtiyacı vardı, bu sefer uzaklaşmayacaktı her zamanki gibi. Yüzleşebilirdi, yüzleşebileceğini hissediyordu! Yeniden gözlerini açtı, bu sefer hazırdı, ve sakin bir sesle sordu;

Evet Jess,söyle bana aklından geçen ne? Zihnini okuyamam, bana anlatmak zorundasın...

Gerilmiş boynunu ovalayıp merakla Jess'e baktı.

Ne yapmamı önerirsin?
dedi dönüp. Elindeki çantayı yere bıraktı.

Ne yapmamı önerirsin?

Jess daha ağzını açamadan, onun önüne geldi ve öfkeyle konuşmaya başladı :

Burada, bana inanmadığını bildiğim halde sözler verip duruyorum! Sen ise sormaya devam ediyorsun? Sonra.. sonra bir de şey var, durmadan tehditler savurman! Ben zaten ne yapacağımı,ben... ben bile seçemezken sen,sen... hala!

Bu durum iyice Jess'i delirtmeye başlamıştı. Acaba bir kere gerçekten oturup konuşunca anlamaya başlayacak mıydı?
Söyleyeceği çok şey vardı ama kendini durdurdu. Önce Matt'in anlatmasını istiyordu.

Merlin adına Jess, gitmemin sebebini hala anlamıyor musun??Kafam çok karışık,mantıklı düşünemiyorum bile...

Jess kızgınlıkla kafasını iki yana salladı. Matt çok gergin görünüyordu. Bir an yine çekip gideceğini sandı. Ama sakin bir sesle :

Evet Jess,söyle bana aklından geçen ne? Zihnini okuyamam, bana anlatmak zorundasın...

Jess dişlerini sıkmaktan vazgeçti ve daha sakince masanın yanından uzaklaşıp Matt'in dibine geldi.

Bana söz vermenin bir anlamı yok evet inanmıyorum. Çünkü sürekli geçiştiriyorsun.

Matt'in suratına dikkatle baktı. Uzaktan pek farkemedememişti herhalde...
İçi burkularak yüzünü astı :

Matt haline bak, lütfen... Daha ne kadar devam edeceğini söyler misin? Düzelmek istemiyorsanda söyle, bundan sonra sana karışmayacağım.

Sadece eski günlere dönmek istiyorum. Bu halinden nefret ediyorum... SEni tehdit etmemin sebebi seni kaybetmek istememem. Ama farkında olmadan sen beni kaybediyorsun...

Bana söz vermenin bir anlamı yok evet inanmıyorum. Çünkü sürekli geçiştiriyorsun.

Matt Jess'e bakıp çarpık bir gülümsemeyle "hadi yaa?" bakışı attı.Ama susup devam etti. Dinlemeye hazırdı ve söylediklerinde doğruluk payı olmalıydı. Matt inkar edip dursa da Jess iyi bir gözlemciydi ve genelde doğruları söylerdi. Bu kadar rahat konuşuyorsa doğruyu söylüyor olmalıydı. Susup devamını dinledi;
Matt haline bak, lütfen... Daha ne kadar devam edeceğini söyler misin? Düzelmek istemiyorsanda söyle, bundan sonra sana karışmayacağım.

Düzelmek istiyor muydu? Kendine soracağı en zorlu soru bu olmalıydı. Evet, düzelmek ve bu sonu gelmez bağlılıktan kurtulmak istiyordu. Ama etkilerinden kurtulmak isteyip istemediğine hala emin değildi. Her zaman onu bir çıkış yolu olarak görmüştü, birşeyleri nedensizce düşünmekten kurtulma yolu olarak. Düşünceli düşünceli çenesini kaşıdı Jess devam ederken;

Sadece eski günlere dönmek istiyorum. Bu halinden nefret ediyorum... SEni tehdit etmemin sebebi seni kaybetmek istememem. Ama farkında olmadan sen beni kaybediyorsun...

Zaten bütün bunlara katlanıyor olmasının sebebi buydu.

Seni kaybetmek istemiyorum Jess ama,bunu sen de biliyorsun.. Ama kendimi kaybediyorum bu gidişle. Eski günler çok uzak değil, farkında mısın bilmiyorum. Çok yakında, elini uzatsan yakalarsın birkaç hatıra! Ama eğer önyargılarından birkaç duvar örersen önüne arkasını göremezsin. Bak kızmanı istemiyorum daha fazla, ama benden kaçtığını bilmediğimi mi sanıyorsun?
İstemesem de seni bulurdum eskiden, şimdi aradığım halde bulamadım! Küçük bir değişimde boş verebiliyorsan beni,bilmiyorum Jess, tek değişen ben olmasam gerek? Seni kızdırmak için söylemiyorum o yüzden lütfen daha fazla bunun üzerine kafa patlatmayalım.. Yavaş yavaş bırakırım, söz.

Kızdırmadığını umarak gülümsedi ve Jess'in omzuna kolunu attı. Boyu biraz daha uzun olduğundan aşağı bakmak zorunda kalıyordu.
Hala dost muyuz? diye sordu gülümsemesini esirgemeden Jess'e bakıp.

Seni kaybetmek istemiyorum Jess ama,bunu sen de biliyorsun.. Ama kendimi kaybediyorum bu gidişle. Eski günler çok uzak değil, farkında mısın bilmiyorum. Çok yakında, elini uzatsan yakalarsın birkaç hatıra! Ama eğer önyargılarından birkaç duvar örersen önüne arkasını göremezsin. Bak kızmanı istemiyorum daha fazla, ama benden kaçtığını bilmediğimi mi sanıyorsun?
İstemesem de seni bulurdum eskiden, şimdi aradığım halde bulamadım! Küçük bir değişimde boş verebiliyorsan beni,bilmiyorum Jess, tek değişen ben olmasam gerek? Seni kızdırmak için söylemiyorum o yüzden lütfen daha fazla bunun üzerine kafa patlatmayalım.. Yavaş yavaş bırakırım, söz.

Matt bu sefer gerçekten inanarak söylemişti. En azından yavaş yavaş bırakacaktı. Ama Jess onu asla bırakmamıştı. Belki bir süre kafası karışıktı...
Ama hata yapmıştı çünkü Matt aradığı halde onu bulamamıştı. Başını kaldırıp ona baktı. Matt kendisinden uzundu ve başını kaldırması gerekiyordu.
Matt Jess'e bakıp gülümsedi ve kolunu omzuna attı. Ona bakmak için eğilmesi gerekiyordu.

Hala dost muyuz?

Jess'in dudakları hafifçe kıvrıldı ve yerini bütün yüzünü aydınlatan ışıl ışıl bir gülümsemeye bıraktı. Kolunu Matt'in omzuna atmak isterdi ama boyuyla ilgili bir problemi vardı. Onun yerine Matt'e sıkıca sarılırken :

Tabii ki dostuz.

dedi ve beraber yürümeye başladılar. Bu Kütüphane ortamı sıkmıştı artık. Kütüphanenin kocaman kapısından geçerlerken Jess neşeli bir şekilde konuşmaya başladı :

Bence daha fazla görüşmeliyiz. Bak bu sıralar hava pek iyi değil ama başka bir yer bulabiliriz. Çünkü seni gerçekten çok özledim.

Tabii ki dostuz

Beraber yürümeye başladıklarında Matt daha içten gülümsedi ve yürümeyi kesmenden çantasını yerden alıp omzuna astı. Şimdi biraz daha keyifliydi,en azından Jess'in nesi olduğunu anlamıştı ve bu iyiye işaretti. Dert etme işini sonraya erteledi ve anın keyfini çıkardı. Kapıdan çıktıklarında Jess yeniden şakıdı;

Bence daha fazla görüşmeliyiz. Bak bu sıralar hava pek iyi değil ama başka bir yer bulabiliriz. Çünkü seni gerçekten çok özledim..

Matt keyifle güldü;

Ben de! Ama bizim gibiler anca kütüphanede takılır. Gerçi ben Rawenclaw erkekler yatakhanesinde daha çok takılıyorum ama o da yine kitap okumak için!Bir de göl var tabii... Ama bu havada pek iyi olmaz, gerçi yağmurlu havalarda daha iyi oluyor ama..

Sallana sallana yürürken Jess'e kaçamak bir bakış attı;

Yağmurlu havalrda hiç göl kenarına indin mi Jess?

Matt keyifle gülümseyerek :

Ben de! Ama bizim gibiler anca kütüphanede takılır. Gerçi ben Rawenclaw erkekler yatakhanesinde daha çok takılıyorum ama o da yine kitap okumak için!Bir de göl var tabii... Ama bu havada pek iyi olmaz, gerçi yağmurlu havalarda daha iyi oluyor ama..

dedi ve ekledi :

Yağmurlu havalrda hiç göl kenarına indin mi Jess?

Jess kuşkulu bakışlarla :

Hayır...Ama gitmenin bir zararı olmaz herhalde.
Niye, ne düşünüyordun ?

dedi sırıtarak.

Hayır...Ama gitmenin bir zararı olmaz herhalde.
Matt'in gülümsemesi genişledi.
Niye, ne düşünüyordun ? dedi Jess Matt'e bakarak. Matt Jess'in omzuna attığı kolunu çekerek heyecanla birkaç adım uzaklaştı. Gözlerinin içi gülüyordu adeta! Dışarıda yağmur falan yoktu ama Matt'in kütüphanedeyken çarpıp duran pencereden aklına birşey gelmişti. Saatine bakarak;

Jess benimle tam olarak 7 dakika sonra göl kenarında buluş! Üzerine bir yağmurluk al çünkü hava pek iyi olmayacak!

Gülümseyerek geri geri yürüdü.
7 dakika Jess! Sakın geç kalma! dedi ve Rawenclaw erkekler yatakhanesine gitmek için koşarak uzaklaştı.