Sarhoş[Daniel,Vlasov,Stéfania]

Veda tepeleri ardından yükselen dolunayı izliyordu. Yıldızlarla aydınlatılan gökyüzü dolunayı eşsiz kılıyordu adeta. Rüzgarın sert esintisi saçları uçuşturuyor,havaya farklı bir renk katıyordu. Kurumuş yapraklar ıçışuyor,dağılıyordu. Büyük plastikten yapılmış şezlongun üzerinde oturuyordu. Denizin dalgası sert kayalara vuruyor,hışırdıyordu. Garip bir sukünet hissediyordu. Denizin soğuk suyunun dondurucu etkisini tadıyordu. Büyük,siyah poşetin içinden kahverengi cam şişenin metalden yapılmış kapağını açtı.

Şişeyi ağzına doğru götürerek birasından yudumladı. Her seferinde boğazını yakan bira şimdi neden yakmamıştı?Aldığı bira mı farklıydı?Yoksa Svétlena biranın yakıcı tadını mı hissetmiyordu?Biradan hızlı hızlı yudumluyordu,sanki bir an önce sarhoş olup hiçbirşey düşünmemek için. Gözlerini denizin şiddetli dalgalarından ayırmıyordu Svétlena. Sinirlenmiş gibiydiler. Kayalara vurduktan sonra köpürüyor,baloncuklar çıkıyordu. Tek tek patlayan balonların yerine yenisi geliyordu.

"Merlinin Sakalı!İşte haya bu!

Şezlongun üzerinde kalktı. Altın sarısı,yumuşak kumun üzerinde adımlarını hissettiriyordu Svétlena. Elinde yarım kalmış , kahverengi cam şişenin içinde bira ile ilerliyordu iskeleye doğru. Tahtadan yapılmış iskeyenin üzerinde hızlı adımlarla ilerliyordu. Bir kaç adım attıktan sonra aşağıya doğru çöktü. Ayaklarını iskeleden aşağıya doğru saldı. Çıplak ayaklarının soğuk suyu hissetti anda yüzünde küçük bir gülümseme oluşmuştu. Birasından tekrar yudumladı. İşte şimdi biranın boğazını yaktığı hissetmişti.

Gün kararıyor,akşam oluyordu. Hava gittikçe soğuyordu,ama kimin umrunda...Herkes evlerine kapanmış şöminelerin başında,pencereden havanın şiddetli rüzgarını,soğukluğunu ve sessizliğini izliyordu. Sert rüzgar saçları uçuyor,gülen yüzleri okşuyordu. Dar sokaklarda,karanlığın altında tek başına ilerliyordu. Bir yanda dizine kadar olan Short'nu çekiştiriyor,bir yandan ise etrafa sahte tebessümler yaymaya çalışıyordu,diğerlerinin yaptığı gibi. Buz mavisi gözleri karanlığın ortasında parlıyor , geceye dehşet vererek aydınlatıyordu. Düz tabanlı ,bağcıklı ayakkabılarını,kumla cilalanmış gri yere sürtüyor , garip sesler çıkarıyordu.

Sisli,karanlık sokağın ortasında yanlız olmadığını anlayınca dımlarını hızlandırdı. Arkasını dönüp bakıyor,birşey göremeyince dehşete kapılarak yoluna devam ediyordu. Dar sokağın köşesinden hızlıca döndü Ellen. Bugün diğer günlere göre daha farklı geliyordu. Diğer günlere daha sakin,daha sessizdi bu karanlık ara sokak. Yol kenarında bulunan ağaçların kurumuş yaprakları yere dökülüyor , Ellen onlara hiç acımadan insafsızca eziyordu adeta. Gözlerini sahile devirdi. Birisinin oturduğu görünce,biraz daha yaklaştı. Kim olduğunu öğrenmek için gözlerini kısarak baktı. Evet işte bu kızkardeşi hatta dördüzü Svét'di. Koşar adımlarla iskeleye doğru ilerledi. İskelenin tahtadan yapılmış merdivenlerine basarak çıktı. Bir kaç adımdan sonra kardeşinin yanına doğru çöktü.

"-İçmek için harika bir gün. Karanlık ,sessiz ve sakin. Ama sen ne yapıyorsun,tek başına içiyorsun. Bencil!İşte tek başına içmene izin veremem. Anca beraber kanca beraber dördüz. Şimdi banada bir tane bira veriyorsun!"

diyerek sırıttı Ellen. Svétlena'nın yaptığı gibi iskeleden aşağıyaayaklarını atarak gülümsedi. Bunlar karanlık sokakta attığı sahte gülücüklerden uzak gerçek tebessümlere benziyordu.

Güneşin batımı her zamanki gibi cezbetmişti DJ'i. Düşünmesi için oldukça uygun bir zaman varsa o da bu zaman olmalıydı. Ama DJ her zamanki gibi aylaklık yapıp içmeyi düşünüyordu. Cebinde her zaman birkaç şişe kaymak birası bulunurdu zaten. Olur da James'le hazırlıksız karşılaşırlarsa, canları içmek isterse diye. Ancak bu sefer James'le karşılaşmayacağını biliyordu. O şimdi Nerissa ile olmalıydı. Ne de olsa evleneceklerdi, birlikte daha fazla vakit geçirmeleri gerekiyordu. Nerissa'nın James'i tanıdığını sanmıyordu. Ancak Nerissa, DJ'i tanıyorsa James'i de tanıyor olmalıydı. Çünkü aralarında pek fark olduğu söylenemezdi.

Üstüne her zamanki gibi sloganlı bir t-shirt ve altına da sıradan bir kot pantolon giydi. T-shirtün de yine Casanova Prince yazıyordu. Bu t-shirtü sevmişti. Onun ruh halini dışına yansıtmasını sağlıyordu. Siyah spor ayakkanıları da takımı tamamlıyordu işte! Pek de büyücü gibi giyindiği söylenemezdi.

"Harikayım..!"

Her zamanki gibi aynaya baktı son kez ve kendini yine çok beğendi. Böyle olunca kuzeni Marshall'a benzediğini düşünüyordu. Kibirli ve kendini beğenmiş... En azından hala kafayı yılanlarla bozmamıştı. Bir Slytherin mezunu olsaydı bu duruma düşmesi çok daha kolay olurdu herhalde. Daha fazla kuzeni Marsh'ı düşünmemesi gerekiyordu. Çünkü her nedense içini daha da çok kin ve nefret bürüyordu. Ondan nefret ederdi hep.

Cebinden bir şişe kaymak birası çıkarıp içmeye başlayarak ebedi mekanına, Parlayan Göl'e gitti. Bir yandan cisimlenip bir yandan bira içmek oldukça zordu. Zaten nefes alamıyordu cisimlenirken. ama ancak böyle hızlı olabilirdi ki hızlı yaşamak onun için önemliydi.

Parlayan Göl güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemişti. Ama ne olursa olsun burası DJ için felaket anılarının en sahibi olacaktı. Çünkü kötü olan ne yaşadıysa çoğunu ya burada yaşamıştı ya da burayla paylaşmıştı. Ancak yine de onu buraya bağlayan bir şey vardı. Sebebini bilmiyordu ama buradan kopamıyordu işte. Hele iskelesinde oturup gün batımını izlemek kadar harika bir şey olmazdı. Ah tabi Leia'nın şahane gözlerine ve bacaklarına odaklanmak dışında.

İskeleye doğru yürüdüğünde iki bayanın orada oturmakta olduğunu fark etti. Pek yabancı sayılmazlardı çünkü karargahta onları gördüğüne emindi DJ.

"Svétlena? Stef? Siz misiniz?"

Tereddütle, rahatsız etmek istemez bir biçimde onların yanına gitti ve endişeli bir biçimde yanılmadığını fark etti. Bu iki kız genelde hep birlikteydiler galiba. Onları birkaç kez görmüştü DJ ve hep birliktelerken görmüştü. Acaba kardeşler miydi? En ince ayrıntısına kadar araştırmadığı tek ölüm yiyen onlardı galiba.

Dar ve karanlık sokakta Stéfania'yı izliyordu. Soğuk hava Stéfania'nın dikkatini dağıtmasa, yakalanabilirdi. Bir rüyada uçarcasına yürüyen Stéfania sonunda arkasındaki ayak sesini ve soluk nefesi hissetmişti. Sis yüzünden bazen onu kaybediyordu Vlasov. Bulutların yanından yürüyormuşçasına ilerlyiordu sisin gölgesinden. Ayakları altında kalmış kuru yapraklar her adımda hışırdıyordu. Bu da Stéfania'nın onu hissetmesine neden oluyordu. Neyseki bir yılan gibi saklanıyor ve kendini belli etmiyordu. Bazen yaklaşıyor, bazende uzaklaşıyordu dördüzüne. Sanki bir umut ışığı gibi. Hani bazen hissedersin, oluyor dersin, sonra kaybedersin... İşte onun gibi bir şeydi bu kovalamaca, yersiz takip. Yeryüzünde lambasız sokağın ağır kokusu bazen nefesini engelliyordu. Sanki biri boğazını tutmuş gibi. Nefes almasını istemeyen onca kişi varken, sokaklarda böyle dolaşıyordu. Nefes almamak onu rahatsız etmiyordu belkide. Düşünceleri yoğunlaşmıyordu bu köşede.

Hava git gide soğuyordu. Üzerindeki cekein iliklenmiş düğmelerine her dakika bir yenisi ekleniyordu. Rüzgarın sakinliği, bu sokağa göçtüğünü belli ediyordu. Sokağın kasvetli havasından uzak, usul esintilerdi bunlar. Yüzüne yumuşakça dokunuyordu. Stéfania arada bir ona baktığında gizemli bir şekilde süzülerek duvara yapışıyor, kamufle oluyordu. Stéfania sahile yaklaşıyordu her adımda. Vlasov ise onu takip ediyordu. Arada bir gözleri karanlıkta parlayan yıldızları işaret ediyordu ona. Oda gözlerini dinliyor, dalıyordu gökyüzünün karanlıklar denizine. Tehlikeleri unutuyor, gözlerindeki siyah camlı gözlüklerin camları pembeye dönüyordu adeta. Ama bu uzun sürmüyordu. Anınıda kendine geliyor ve bir Ölüm Yiyen olduğunu hatırlıyordu. Kötülüğü düşünüyor, içindeki kıpırtı ne denli kötü olduğunu açıklıyordu.Sahile doğru eğdi başını. Gözleri bir tanıdık gülüş arıyordu. İskleye kaydı gözleri bir anda, işte oradaydı. Hayat belirtisi, gülümseme ve bir dizi kahkaha. Sahile inen Stéfania'nın ardından kayalıklara koştu.

Sert ve siyah dev kayaların arasından, karanlıkta parlayan dolunayın ışığıyla ilerliyordu. Ara ara küçük böceklerle karşılaşsada, aldırmadan yürüyordu.Biraz sonra ilerdeki uçurum dikkatini çekmişti. Uçurum sahilin sonuna kadar devam ediyordu. Sahili dolaşmak imkansızdı ve çok uzun sürerdi. Ama Julénte daimi soğukkanlılığını takındı. Gözlerini ufka dayadı. Uzun bir bakıştan sonra, arkasını döndü. Ptikadan hızlı adımlarla ayrıldı. Sahilin yazın sicağından yoksun donuk kumlarına indi. Ayakkabılarını çıkarıp eline aldı. Sahil kumu, ruhtaki sıkıntıyı sanki bir mıknatıs gibi çekiyordu. İlerledi, ilerledi. İskelenin önünde durdu. Stéfania çoktan iskeleden ayaklarını sarkıtmış, soğuk birasının keyfini tatmıştı. İskeleye attığı ilk adımla bir gıcırtı çıktı ortaya. Kulak tırmalayan cinsten bir gıcırtı. Daha sonraki her adımdada çıkıyordu bu ses. İskelenin sonuna geldi. Yavaşça oturdu. Sevglisi,baldızına baktı. Daniel de buradaydı. Ayaklarını onlar gibi aşağıya sarkıttı. Buz gibi suyu ruhunun derinliklerinde hissetti. Bir ürperme geldi ve gözlerini sıktı. Ayaklarını suyun içinde sallamaya başladı. Sonra kısık bir sesle titreyerek şöyle dedi:

"Biralar nerede? Bir tane alalım da kendimize gelelim..! Danny nasılsın bakalım ?

Sonra serin bir kahkaha attı ve kahverengi cam şişeyi Sevgilsinden aldı. Kapağını yavaşça açıp denize attı "Bu benden çaldıklarının karşılığı!" dercesine. Şişeyi hızla kafasına dikti. Sonra boğazındaki sızıyı hissetti. Bu harika bir şeydi. Gözleri birer birer kayan yıldızlara takılmış, onlara uymuştu. Kayarken onların yörüngesinden gidiyordu sanki...