Beklenmeyen Karşılaşma

Josh olağan sakarlığıyla yine koridorlarda ilerliyordu. O da Tılsım dersinden yeni çıkmıştı, önce kazanı karıştırırken ayağı yerdeki yılan dili sebebiyle kaymış ve profesörün güçlü elleri sayesinde kazana düşmekten son anda kurtulmuştu. Sonra bağcıklarına basıp yanındakinin koca kazanını devirmişti!Her zamanki gibi özür dilemek olaydan kurtulmasına yardımcı olmamıştı ve kazanın sahibi olan çocuk kafasını uçurmak ve daha nice kötü şey yapmakla tehdit etmişti Josh'ı..
Yani her zamanki gibi bir gündü!
Bağcıklarını bağla! diye uyardı tedirgin tablo.
Josh en son bağcığına basıp o tablodan destek almaya kalkmış, ama koca çerçeveyle yere yapışmıştı! Josh bir an durup gevşemiş bağcıklarına baktı.
Sorun değil, idare ederler! dedi geniş bir gülümsemeyle. Çözülecek halleri yoktu ya!
Tabii her zamanki gibi çözülmüşler ve Josh'ın ayağını yerden kesilmesine sebep olmuştu. Josh aptal bir bağcık yüzünden uçup gürültüyle yere yapıştı. Bir kaç tablo kıkırdadı, öndeki kız da arkasına dönüp baktı. Josh hemen süratle ayağa fırladı ve kızın yanına koştu. Doğrusu üzerine! Ayağı cilalı zeminde kayınca dengesini kaybetti ama son anda-kesinlikle şans eseri- tam önünde durdu!
Selam! dedi sempatikçe, hafif bir el sallama hareketi yaptı.

Selam, iyi misin?
Jess cevap beklememesine rağmen Josh sanki yaralanmış gibi üstüne baktı. Sonra Jess sanki az önce bir espiri yapmış gibi güldü ve başını ovdu;
Birşeyim yok ama her zamanki gibi başımı vurdum. Olsun zamanla alışıyorsun, bir süre sonra hissetmiyorsun bile!
Sanki genel kültür tetikleyici birşey söylemişti, başını aceleyle sallayıp gülümsedi. Uzaktan bakan biri bu gülümsemeyle onu zeki ve yakışıklı bulabilirdi ama Josh tam anlamıyla sakar ve saf bir çocuktu!
Sana eşlik edebilir miyim, Oliver hiçbiryerde yok ve canım sıkılıyor!
Dostu Oliver'ı hatırlayınca pis pis sırıttı. Sakar olabilirdi, ya da saf... Ama aptal uslu bir çocuk değildi!
Ve Oliver'ın da onunla beraber pek uslu olamayacağını düşünüyordu. Okulun en yaramaz veletleri olacaklardı ve yeni efsanelerde adları geçecekti!

Hayır, binayla ilgisi yok. Uzun zamandan beri tanışıyoruz diyebilirim. Ailelerimiz hep beraberdi.

Josh şaşırdığını belirten bir kaş hareketi yaptı. Oliver Jess'den hiç bahsetmemişti.
Ya da bahsetmiş miydi?
Belki de yine Josh unutmuştu söyleneni! Ama cidden hatırlamıyordu.
O sırada hortlaklardan birinin acımasız şakasına kurban giden Jess'in ayağı takıldı ve yere kapaklandı.
Demek bu gün tek düşen Josh değildi.
Yardım etmek için elini Jess'e uzattı ama o gerektiği zaman tutmayınca geriye sendeledi ve düşmemek için bir anlığına kollarını salladı, ama nafile. Yine popo üstü yere yapıştı.
Ouch! Kendime not, insanalra yardım etmeden önce kendine yardım edecek birini bul! diye homurdandı kendi kendine. Bu sefer hemen kalkmaya davranmadı, Jess'e endişeli bir bakış attı, ne de olsa düşmeye kendi kadar alışık olmamalıydı;
İyi misin?Hastane kanadına gidip hortlağı şikayet edebiliriz! diye sordu en içten gülümsemelerinden biriyle

Jess ayağa kalkma alışmaları yaptı ama durumu iyi görünmüyordu. Josh'ın yüzündeki gülümseme geldiği gibi kayboldu.
Olayın şaka durumu kalmamıştı çünkü.
Sanırım gitmeliyiz dedi Jess başını iki yana sallayıp.
Josh hızla Jess'in yanına emekledi ve ceplerini yokladı.
Asasını nereye koymuştu acaba?
Burada değil, burada da değil.Hımmmm.... iç cebimde mi ki? Yok burada da değilmiş! Cüppemin cebinde de değil sanırım, neredeydi ya? Aha, buldum! Pantolonun arka cebindeymiş!
Arka cebinden uzun tahta asasını çıkardı
Ceplerim ile ilgili büyük bir sorunum var, birşeyi nereye koyduğumu hep unuturum! Neyse büyüyü hatırlamama izin ver,ummmm, Ennervate? Yok yok o değildi.Engorgio? Yo yo bu kesinlikle değildi!Episkey?Evet sanırım buydu...
Jess'in sakatlanan ayağını sıkıca yere bastırarak sabitledi ve güven veren bir gülümsemeyle baktı;
Canın çok acımayacak önce biraz sıcak sonra çok soğuk hissedeceksin, tabi eğer tutarsa...Bunu çok yaptım, çok sık sakatlanan biri olarak, çoğu işe yaradı! Neyse, endişelenme!
İşin olumsuz boyutunu anlatmak pek yararlı olmamıştı tabii ama Josh hazırdı. Derin bir nefes aldı.
Episkey!
Asadan parlak bir ışık çıktı ve Jess'in bileğini sarmaladı.

Yaptın Josh! Çok teşekkürler harika hissediyorum
Josh o an Jessden daha heyecanlı hissediyordu. Bunu son yaptığında kemikleri kaybolmuştu ve ayağı pelte gibi olmuştu! Jess sarılırken yumruklarını havada salladı

Başardım, başardım!
Sonra Jess'in kendine sarıldığını farketti ve kızardığını hissetti. Nedense hala kızların aşırı ilgisine alışamamıştı. Zaten onların hoşuna giden de bu utangaç tavırlardı. Jess geri çekildiğinde Josh tişörtün yakalarını çekiştirdi.
Aslında başarabilir miyim emin değilim, bazı riskler vardı ama... Ama hepsi geride kaldı değil mi?
Tek hareketle ayağa kalktı ve yardım amaçlı elini uzattı, ardından hemen elini geri çekti. Yine sakatlamak istemezdi onu.
Neyse iyisindir umarım? dedi kadifemsi sesiyle.
Ne kadar etkileyici olduğunu unutuyordu bazen.

Jess ayağa kalkarken yardım etmemek için kendini zor tuttu. Yardım etmek isterdi, ama Jess'in kafasını yarmasını da istemiyordu. O anki kabalığı Jess'in iyiliği içindi.
Buradan saniyeler içinde geçip gidecekken baya bir macera oldu ha, ne dersin ?

Josh genişçe gülümsedi. Bu onun için bir maceraysa Josh macera içinde yaşıyordu. Bugün az daha kazana düşecekti ve gelene kadar bir elin parmak sayısından çok kişiye çarpmıştı!

Evet,ayağını külbastıya çevirseydim ne de büyük bir macera oldurdu! diye mırıldandı.Gülümsemeye engel olamamıştı nedense.

Eee şimdi ne olacak? Böyle sakar biriyle yürümeye devam edip kaşını gözünü yarmaya hazır mısın?
Elleri cebinde olduğu yerde sallandı.

Her zaman.

Josh içten bir gülümsemeyle baktı Jess'e. Yeni bir arkadaşı olmuştu demek, hem de büyük bir kız! Kendinden büyüklerin kendisini ezmesine alışmıştı, aralarından biriyle anlaşabileceğini hiç düşünmemişti!Kıpırdanmadan da edememişti, onunla takıldıkça daha çok zarar verebilirdi. Yine sakatlanması iyi olmazdı.Jess bunu farketmiş gibiydi;

Tabii, sen her seferinde bir yerimi yamultmadan büyüyü yapabileceğine inanıyorsan..

Josh anlaşılmayan birşeyler mırıldandı, bir dahakine başarılı olabileceğinden emin değildi. Büyüyü kafada denememesi gerektiğini kendine hatırlattı, kafatasından yoksun bir kafa düşüncesi çok mide bulandırıcıydı.

Ama seni uyarmalıyım, eğer bugün bana sesini çıkarmazsan, geri kalan öğrencilik hayatın boyunca bana katlanmak zorunda kalabilirsin.

Bu düşünce Jess'in düşündüğü kadar rahatsız edici gelmemişti nedense Josh'a.

Onur duyarım. diye cevapladı. Göz kırpma sırası Joshtaydı.
O içinde kopan duygu fırtınası aklına güzeller güzeli Kathleen'i getirdi. Josh ona delicesine vurgundu! Kendisine ettiği her küfür kalbini eriten iltifatlardan ibaretti, her yumrukta sıcak elini hissedebiliyor ve kendisine temas ettiğinden dolayı şükrediyordu! O kızıl saçları rüzgarda uçuşurken secde etmek istiyordu ayaklarının dibine. Kathleen Melody Black, Josh'ın Tanrıçasıydı, her ne akdar kendisi onun kötülük Tanrıçası olduğunu farkedememiş olsa da!
Birden onu özlediğini farketmişti.

Jess biliyorum sana eşlik edecektim ama benim güzeller güzeli bir tanem, biricik aşkım, hayatımın ve hayatımdan sonrasının ebedi efendisi, kalbimin tatlı zehiri, maneviyatımın sahibesi...öhöm neyse, Kathleen'i bulmam gerek. Onu da tanırsın muhtemelen, Oliver'ın ikizi. Birden aşkım depreşti bana küfretmesini dinlemeye ihtiyacım var!
Yüzü söylediği her kelimede aptal bir ifade almıştı, gülümsemesi kulaklarına varıyordu ve gözleri ışıl ışıldı. Kalbinin eriyip kanına karışacağını sandı bir an,ya da kalp krizi geçirecekti neredeyse!
Sonra görüşürüz! diye haykırdı Jess'e bakıp geri geri yürürken. Bu sırada arkasında ilerleyen kalabalığa çarptı. Onlardan özür dilemek için arkasını döndü, kızgın Slytherinlilerden kaçmak için geri geri ilerlerken başka bir kıza çarptı. Kız kulak tırmalayıcı sesiyle birkaç hakaret etti, o an Josh'ın söylediği tek şey özür dilerim idi. Bütün koridoru domino taşı gibi insanlara çarparak aştı.Koridorun sonundan yeniden gülerek Jess'e el salladı ve koşarak gözden kayboldu.