Çaresizlik...

Rose kamptan gittiği gibi geri dönmek zorunda kaldı ama bu sefer müdire olarak değil.Rose'yi tanıyan olmayacaktı.Aslında o da kendini tanımıyordu.Herşey altüst olmuştu.Kamp alanına sabah erkenden geldi.İki gün aradan sonra tekrar öğrencilerinin arasındaydı ama farklı bir kimlik ve farklı bir fizikle.Kimse tanımayacaktı Rose'yi.Rose'nin bir korkusu vardı aslında korku değildi bu.Bazı kişiler bu müfettişin Rose olduğunu anlayabilirdi.Onlar gerçek dostlarıydı.Rose eski odasına yani çadırına gitti.Yani müdire gelmiş olmalıydı.Eşyalar yerleştirilmişti odaya yeni.Rose yeni müdireyi kendi seçmişti.Fransa'nın en iyi okulundan getirtmişti.Rose eşyalarını koydu ve tekrar o mektubu bulduğu yere gitmek için çadırdan çıktı.Etrafa bakndı.Birkaç meraklı öğrenciden başka kimse yoktu.Onlar da Rose'ye garip bir şekilde bakıyorlardı.Rose tam kızacakken sustu.Unutmuştu artık bu okulda müdire olmadığını.Öğrencilere gülümseyerek ormanın içine ilerledi.Çaresizdi artık.Ne öğrencileriyle eskisi gibi konuşabiliyordu ne de farklı bir şekilde.Rose biraz pişman olmuştu ama okuldan uzaklaşmasa da daha kötü olacaktı.Rose o taşın yanına gelmişti.İçini bir hüzün kapladı.Etrafa bakındı,kimse yoktu ve mektubu okuduğu yere oturdu.

out:İsteyen gelsin...

Mathers bakan çocukların arasındaydı arkadaşlarına kızgın bir tavırla dönerek "Hey artık sizin burda işiniz yok haydi gidin" Mathers ablasına kızamıyordu,ablası haklıydı onun peşinden gitmeyi aklına koymuştu ama birden aklı karıştı ablası haytını yeniliyordu acaba bunun sebeblerinden biri Mathers mıydı? Aklında çok soru vardı,aklı karıştı gelmekle çok kötü etmişti belliki,belki ablası sadece o mektup yüzünden gidiyordu.Yinede Mathers kendini suçlu hissediyordu,Mathers kendini kötü hissetmemek için ablasının yanına giderdi çünkü;Ailesinden tanıdğı ve konuştuğu tek kişi oydu ne yapmalıydı,Kesinlikle ablasının peşinden gitmeliydi.Yürüdü ve ablasını bir kayada otururken gördü. Mathers yanına oturdu ve "Abla,sana bir sorum var.Gerçekten sadece o mektup yüzünden mi gidiyorsun yoksa bunda benim de payım var mı?" Mathers değişik duygular içindeydi ama yapacağı hiçbir şey yoktu "Tabiki abla yasak ormandan hemen giderim" Döndü ve koşmaya başladı

ya bunu silmek zorundayım