Alışveriş Günü

Ne kadar da yorulmuştu böyle…Saatlerden beri dışarıdaydılar.Ama ikisi de alışveriş yapmayı çok seviyordu ve kendilerini alamıyorlardı.Saatlerce dükkanlarda gezip,bir çok kıyafeti kabinde deneyerek vakit geçirmişlerdi.Çok eğlenceliydi,alışverişin zevki tabii ki çok farklıydı.Eva’yla birlikte alışveriş daha eğlenceliydi çünkü birlikte her kıyafete yorum yaparlar ve bazen alışveriş yapmak konusunda ipin ucunu kaçırırlar.Bundan Clem çok büyük zevk alır ama hafiften de kendine kızar.

Şimdi de yine herşeyi yapmışlardı; ipin ucunu kaçırmışlardı.Yani çok alışveriş yapmışlardı,paketleri zar zor taşıyorlardı.Yorulmaları da cabası.Ama Clem,kafasında planladığı bütün ihtiyaçlarını ve ayrıca bazı isteklerini de aldı.Kendini mutlu hissediyorud Clem,yorulmasına rağmen.Alışverişin insanlara mutluluk verdiği gerçekten doğruydu. .Clem ‘’Çok yoruldum ben Eva.Şurada biraz oturalım,dinlenelim.’’dedi.Eva da yorulmuşa benziyordu ve birlikte Üç Süpürge’ye girdiler.Cam kenarındaki,yuvarlak,beyaz masa örtülü bir masaya oturdular.Ellerindeki paketleri diğer sandalyelere bıraktılar ve garsonu beklemeye başladılar.Biraz sonra yanlarına genç bir garson geldi.Clem ‘’Ne içelim Eva?’’diye sordu…

Clem ve Eva alışverişte yine abartmışlardı.Eva eline gelen her şeyi deniyor beğenmese de alıyordu.Clem’in de Eva’dan bir farkı yoktu.Sürekli bir şeyler deniyor ve sonra Eva’ya yorum yaptırıyordu.Eva hem gülerek ve biraz da dalga geçerek yorum yapıyordu ve tabi bunu Eva’ya Clem’de yapıyordu.

Gerçekten süper bir gün geçiriyorlardı.Çoktan beri böyle eğlenememişti Eva.Bu alışveriş ona iyi gelmişti ve istediği her şeyi de almıştı.Çok mutlu olduğu söylenebilirdi.
Eva’da Clem’de Hogsmeade’e geldiklerinde paketleri taşımaktan çok yorgun düşmüştü.Eva boş dükkan araken Clem; ‘’Çok yoruldum ben Eva.Şurada biraz oturalım,dinlenelim.’’ deyip Üç Süpürgeye doğru yürümeye başlamıştı.Bu dükkanın Eva için özel bir yeri vardı.Raymond ile burada tanışmışlardı.Eva gülümseyrek Clem’in arkasından dükkana girmişti.

Cam kenarında yuvarlak bir masaya oturmuşlardı.Sandalyeye oturduğu an ne kadar yorulduğunu anlamıştı Eva.Saatlerdir alışveriş yaptıkları için bu normaldi ama eğlenceliydi de.Bacaklarındaki ağrıya katlanmaya hazırdı Eva.
Eva ve Clem garsonu beklerken Eva paketleri karıştırıyordu.Çok güzel şeyler almışlardı.Eva gülerek paketlere bakarken garson gelmişti.Clem Eva’ya‘’Ne içelim Eva?’’diye sordu.Eva gülümseyerek; “Soğuk bir şeyler olursa iyi olur.” Deyip suraksadı ve sonra “Ateş viskisi iyi gider şuan.Buzlu olursa iyi olur.” Dedi ve Clem’in onaylamasıyla garsona dönüp; “Bize iki buzlu ateş viskisi getirir misiniz?” dedi ve garson elindeki bir parça kağıda istekleri yazarak Eva ile Clem’in yanından ayrılmıştı.

Eva gülerek bi Clem’e bir de paketlere bakıyordu.Bir süre sonra duramayıp; “Çok iyi oldu bu alış veriş.süper eğlendim.Bunu hep yapalım.” Dedi ve garsonun masaya içkileri koyuşunu izledi.Eva’nın içkisini de masaya koyunca Eva bardağı hemen eline alıp viskiden bir yudum aldı ve ; “Ohh be!Dünya varmış.Kendime geldim.” Dedi ve güldü.

Garsona iki tane ateş viskisi verdikten sonra Eva paketleri karıştırırken,Clem’de gözlerini dışarıdaki,her sonbaharda olduğu gibi,çıplak ağaçlara dikmişti.Çok güzel bir gündü.Birlikte çok eğlenmişlerdi.Alışverişin verdiği mutluluk da yorgunluğu bastırıyordu zaten.Uzun zamandan beri böyle güzel bir gün geçirmemişti Clem.Biraz daha böylece oturduktan sonra Eva sessizliği bozmuştu.Çok iyi oldu bu alış veriş.süper eğlendim.Bunu hep yapalım.”Dedi ve Clem gülümseyerek başını salladı.Ardından garson elinde iki ateşviskisiyle masaya doğru yaklaştı.Garson masaya bardakları koyduktan sonra diğer müşterilerin yanına gitti ve Eva ateşviskisinden yudumlayıp;’’Ohh be!Dünya varmış.Kendime geldim.” diyerek gülümsedi.Clem’de ateşviskisinden birkaç yudum alarak ‘’Gerçekten çok iyi geldi bu ateşviski’’dedi ve elindeki bardağı masaya koyarken içindeki buzlar birbirine çarparak ses çıkarıyordu.

Sandalyenin üzerinde duran kırmızı paketi masanın üzerine çıkardı.İçindeki dergilerden birini seçip aldı ve tekrar poşetini yerine bıraktı.Bu dergi her ay takip ettiği kadın dergisiydi.Eline alıp,içindeki başlıkları göz atıyordu.İçinde güzel konular vardı.Fakat burada bütün içindekileri okumuyordu sadece başlıklara bir göz atıyordu çünkü dergi okumanın zevki evde çıkardı Clem’e göre.Evinde pijamalarıyla ve bir de çikolata yiyerek dergi okurdu hep Clem.Böylece daha zevk alırdı.Sayfalara göz gezdirirken bir başlık çok dikkatini çekti.Sessizce gülüyordu.Eva da şaşkın bir ifadeyle Clem’e bakıyordu.Clem ‘’Eva,baksana şu başlığa.Çok dikkatimi çekti’’dedi gülerek.Dergiyi Eva’ya doğru uzattı ve Eva’da gülmeye başladı.Çünkü başlık ‘’Kadınların Alışveriş Tutkusu’ydu.’’

Eva viskisinden birkaç yudum daha almıştı.Clem’de karşısında paketlerin birinden çıkardığı dergiye bakıyordu.
Clem dergiyi karıştırırken Eva’nın gözü ona kaymuştı.Muzipçe gülüyordu.Eva ne odluğunu anlamaya çalışarak dergiye ve Clem’e bakıyordu.Clem ’Eva,baksana şu başlığa.Çok dikkatimi çekti’ dedi ve dergiyi Eva’ya gösterdi.Başlıkta “Kadınların Alışveriş Tutkusu” yazıyordu.Eva başlığı görünce kendini tutamayıp gülmeye başlamıştı.

Clem dergiyi çekip sayfaları karıştırırken Eva’nın gözü Raymond ile oturdukları masaya kaymıştı.Ve masada o günkü hallerini görmüştü.Raymond ile hep göz göze geliyorlardı ve sonra gözlerini ikisi de kaçırıyordu.Eva’nın yüzünde özlem ve gülümseme karışımı garip bir ifade oluşmuştu.Birden Raymond’u özlediğini fark etmişti.Bir kaç gündür görüşemiyorlardı.
Masaya bakarken gözlerini bir saniyelik kapatıp açmasıyla hayal yok olmuştu.Eva suratını asarak önüne dönmüştü ve viskisinden bir yudum daha alıp bardağı sallayarak içindeki buzları oynatmaya başlamıştı.Arada gözlerini tekrar o masaya doğru çeviriyordu ama hayali göremeyince tekrar önüne dönüyordu.

Eva Clem’in ısrarlarına karşı Raymond’u ona hiç anlatmamıştı.Clem sadece ismini biliyordu.hogwarts’ta onlar gibi profesör olduğunu bile bilmiyordu.Eva bardağıyla oynamaya devam ederken ağzından birden kelimeler dökülmeye başlamıştı; “Raymond ile burada tanışmıştık.” .Eva bunu birden söylemişti.Belki duyduğu özlem yüzündendi.

Başlığı görünce Eva’da ister istemez gülmüştü.Clem,o başlıkta yazılmış bütün yazıları okudu.Uzun uzun alışverişten kurtulmanın yollarını açıklamışlar ve aslında biraz kafa ütülemişlerdi.Başlık gayet güzeldi fakat yazı da bir o kadar sıkıcıydı.Bu yüzden diğer sayfaları çevirip,başlıkları okumaya ve ilginç resimleri incelemeye devam etti.Derginin sonlarına geliyordu.Eva’ya doğru gözleri kaymıştı.Düşünceli bir hali vardı Eva’nın.Yan taraftaki boş masaya bakıp,yine önüne dönüyordu.En sonunda suratını asarak yine önüne döndü.Clem,Eva’nın bu haline şaşırmıştı.Bir şeyler düşünüyor olmalı diye geçirdi içinden Clem.Clem’in bu aralar düşünecek bir şeyi yoktu,tabii yalnızlıktan başka.Yalnız değildi,Eva vardı tabii ki ama kendi içinde yalnızdı aslında.Duygusal açıdan bir çok sarsıntı yaşamış,bunalımlara girmişti birkaç defa.Onlar çok geride kalsa da,çoğu kez aklına gelip,onun içinin burkulmasına yetmiştir.Bu yüzden Clem de artık bu konuda mutlu olmak istiyor.

Karşısında duran sonbahar nedeniyle cılız kalmış,çıplak ağaçları seyrediyordu.Bunları düşünmesi içinin daralmasına yetiyordu.Biraz daha bunları düşünürse,gözlerinden yaşlar hızlıca süzülecekti.Bu yüzden bütün bu düşüncelerden kendini soyutlamak isteğiyle dergiyi yine kurcalamaya başladı.Eva’ya göz ucuyla baktı,düşünceliydi.Bir sorunun olup olmadığını merak etmişti Clem…Canı sanki bir şeye sıkkındı.Clem,bunları düşünürken Eva’nın ağzından hızlıca birkaç kelime dökülmüştü.“Raymond ile burada tanışmıştık.”

Raymond,tabii ki.Clem bunu aklına niye getirememişti ki.Bir sorun mu vardı peki Raymon’la ilgili?Acaba Eva’yı üzmüş müydü?Gerçi daha araların da bir şey yok fakat Eva ondan hoşlanıyor ve aralarında tatsız bir şeyler geçmiş olabilirdi.Ya da sadece Eva onu aklından çıkaramıyordur.

Eva,Clem’e daha önce Raymond’dan hiç bahsetmemişti.Belki şimdi anlatmak isteyebilir diye düşünüyordu Clem.Bütün ayrıntılarını öğrenmek istiyordu Clem.Nasıl,nerde tanıştıklarını,nasıl bir sohbet ettiklerini,Raymond’ın nasıl biri olduğunu ve herşeyi…Üç Süpürge’de tanıştıklarını öğrenmişti hem de hiçbir çaba sarfetmeden.Demek ki Eva’nın sürekli yan masaya bakma nedeni de buymuş.Raymond’la o masada sohbet etmişler.Clem ‘’Aaa demek ki burada tanıştınız.Neden sürekli o masaya baktığın anlaşıldı’’dedi gülerek ardından herşeyi anlatmasının gerektiğini söyleme zamanı gelmişti.

‘’Evet Eva,şimdi bana bütün ayrıntılarıyla herşeyi anlat lütfen!’’dedi gülümseyerek.Fazla ısrar etmeyecekti yinede.Eva bir değişik görünüyordu.Canı bir şeye sıkkındı,bu belli.Bu yüzden onun üzerine gidersem daha kötü olabilir diye düşünüyordu Clem…

Eva’nın ağzından istemeden dökülen o kelimelerin ardından Clem ‘’Aaa demek ki burada tanıştınız.Neden sürekli o masaya baktığın anlaşıldı’ demişti.Clem’de onun oraya baktığını fark etmişti.Eva oraya bakamadan yapamıyordu.Bakmamaya çalışsada gözü oraya takılıyordu.O masanın Eva için önemli bir yeri vardı.eva küçük bir tebessüm ile clem’e bakmış ve sonra viskisinden bir yudum almıştı.Clem her şeyi öğrenmek istercesine ‘’Evet Eva,şimdi bana bütün ayrıntılarıyla herşeyi anlat lütfen!” dedi ve gülümsedi.Eva başını masadan kaldırıp Clem’e “Her şeyi mi?” der gibi baktı.Her şeyi...Bu Eva^yı biraz korkutmuştu.Neden korktuğunu bilmiyordu.Belki onu daha çok özlemekten korkmuştu.

Eva Clem’in soran gözlerine dayanamayarak anlatmaya başlamıştı.”Onunla şurada,şu masada tanışmıştık.” Dedi ve bunları söylerken masayı göstermişti. “Ben yine Hogwarts’tan bir kaçamak yapıp çıkmıştım.Hogsmeade’te gezerken Üç Süpürgenin boş olduğunu görünce buraya girip birkaç bir şey içmek istedim.İçeri girip bir kaymak birası ısmarladım.Canım sıkılıyordu.”Birisi gelse de konuşsam”diye geçiriyordum içimden.Biramdan birkaç yudum aldıktan sonra içeri biri girmişti.Giren Raymond’tu.Raymond boş masalara bir süre baktı ve sonra benim yanıma gelip“Oturabilir miyim?”diye sordu.Ben de tabi ki kabul ettim.Zaten Hogwarts’ta onu görüyordum ama iç tanışmak mümkün olmamıştı.” Dedi ve derin bir nefes aldı.Bir nefeste bir çok şey söylemişti.

Clem meraklı bir şekilde Eva’nın ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordu ama Eva Clem’in biraz merak etmesini istiyordu.biraz onunla oynamak iyi olucaktı.

Viskisinden bir yudum alıp tekrar masaya baktı ve iç çekip orada öylece oturmaya başladı..Clem’in nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordu.Konunun ortasında susmuştu.Clem’in buna kızacağını bildiği için yapmıştı.Eva onunla uğraşmayı severdi ve o anda biraz Clem ile uğraşmak istiyordu.

Üç haftalık oda hapsi dolunay çıkar çıkmaz bitmişti. Carla gelip kapıyı açmış ve ikizine Ay gibi pırıl pırıl bir yüzle özgürlüğün tadını yaşatmıştı. Luterus, hemen kendisini dışarı atmış ve normailde haftada bir akşam yaptığı gibi Londra'daki şato misali büyük ve eski, taş Black malikanesini terkedip Hogsmead'e gitme kararı almıştı. Bunu gerçekten çok özlemişti çünkü Hogsmead'e gidince, oradaki Üç Süpürge'de oturup küçük bir kadeh Fransız Şarabı içer, barmenle laflayıp, Hogwarts yakınlarındaki Yasak Orman başta olmak üzere, bazı özel arazilerde hammadde arardı. Simya Sanatı Topluluğu Başkan Baş Yardımcısı olmak ona daha da azim yüklemişti çünkü hayatının en büyük üç hayaline ulaşmada en büyük adım da bu dernek olacaktı. Çünkü, bu hayallerden biri Sihir Dünyası'nın en ünlü simyageri olmaktı-Nicolas Flamen kadar olamamayacaksa da. Ve bu hayali, şu an başkan baş yardımcılığı yaptığı derneğin başkanı olmakla sağlayabilirdi. Ama tabîî 96. yaşına basan huysuz ihtiyar başkan ölmeyi başarabilirse! İkinci hayali ise üç büyük okuldan biri olan ve kendi okulu olan Hogwarts'ta simya dersi vermekti. Bunun için Büyüceşûra'ya 161 dilekçe vermiş, ancak 160. dilekçenin değerlendirilme davasında Şura, "Daha önceki 159 dava kararı, Bay Black tarafından dikkate alınmadığından, kişinin üç hafta oda hapsine tabî tutulmasına ve dilekçedeki Hogwarts'a Simya dersi eklenemesi isteğinin reddedilmesine karar verilmiştir." kararını almıştı. Ancak Luterus pes etmek nedir bilmezdi, durmayacaktı, sonsuza kadar savaşcaktı, zaferi alana ve ya hayatını bitmek bilmez azmiyle noktalayana kadar... Durmamıştı zaten, Carla'nın vekaletinde, Büyüceşura'ya 161. dilekçe de verilmişti... Büyüceşûra'nın kararını açıklaması da tam hapsin bittiği güne denk geliyordu. Ama Luterus bunu çoktan unutmuştu...
Üç Süpürge, normalinden çok daha kalabalıktı. Hogwarts'ın açılmasına az kalmıştı, insanlar çocuklarını erken gönderenler, bu mekanı kullanıyorlardı Hogsmead'de. Çünkü burası, han olarak da kullanılabiliyordu. Bernand "Ne kadar özlemişim!" dedi kendi kendine. Kapıdan yavaşça süzüldü içeri. Kaliteli köseli ayakkabılarının zeminde çıkardığı sesi dinledi. Bu ses, ona her şeyden daha güzel geliyordu. Oda hapsi boyunca, çorap bile boğuyordu onu, ne olursa olsun... İçeri girdi ve bara doğru ilerlemeye başladı. Havalı bir yürüyüşü vardı, yakışıklılığı ve sivri diliyle ilgi görmeye alışmıştı. Bu ilgi onu şımarmıştı tabîî olarak.
Bara geldiğinde "Küçük boy Fransız lütfen!" dedi, alışılmış biçimde. Karşı duvardaki fiyat listesini değiştirmekle meşgul olan Barmen kadın, hızla dönerek "Hey!" dedi yüksek ses ve yoğu bir coşkuyla. "Seni kofti, demek çıktın deliğinden!" . Barın sahibesi ve işleteni olan bu kadın, Bernand'dan iki yaş büyüktü, Hogwarts'ta okumuştu o da ve Luterus'u on bir yaşından beri tanıyordu, sıkı bir dostuydu, sırdaşıydı. Luterus'un kimseye anlatamadığı gerçeklerini o bilirdi. Luterus'u çok severdi ve bunu gösterdiği coşuyla kanıtlamıştı. Öyle ki herkes bara, yeni gelen yakışıklı adama bakıyordu.
"Evet çıktım!" dedi Luter da dostuna sarılırken. "Pis kanı-bozuk! Bir gün bile mektup yazmadın!" diye eklemeyi de ihmal etmedi gülerek. Kadın da oldukça samimi bir şekilde yanıt vermişti: "Duyan da Azkaban'a atıldın sanır, yakında o da olur da neyse-" "Öhöm öhöömm" diye sertçe öksürerek susturmayı başardı Luter kadını. Kolundan tutup hızla kendine çekti ve "Kes sesini, kimse bilmiyor!" dedi. Gerçekten de kimse bilmiyordu ve Bernand böyle olmasını istiyordu. Sonuçta o Sihir Dünyas’ında tanınan birisiydi ve Daniel’ın da ona ihtiyacı vardı. “Peki, neden geçtin o tarafa?” diye sordu barmen bir hırsla. Bernand karanlık tarafa geçince, Barmen Dostu ona bayağı öfkelenmişti anlaşılan. Luterus da onun sorusunu soğukkanlı bir şekilde yantladı: “Benle alay mı ediyorsun? Daniel’ı nasıl yalnız bırakabilirim? Hem o-“ ancak cümlesi yarım kalmıştı, kadın dur durak bilmeden cevaplıyordu Luter’ı ve onu bastırmayı da başarıyordu: “O 18 yaşında! Ve sen ondan sadece 1 yaş büyüksün. Sana ihtiyacı yok!”. Bernand buna ne cevap vereceğini kestiremiyordu. Hatta o anda tekrar tarafsız olmayı bile yürekten istemişti. Ama yapamazdı, Daniel’ın o zaman kendisine nasıl bir tepki vereceğini tahmin edebiliyordu... “Tamam kes, zaten herkes bize bakıyor!” dedi gözlerini masalarda dolaştırarak. Gerçekten hemen hemen herkes genç adamla kadını izliyordu. Neden öyle bakıyordu bu insanlar? Çok mu farklı bir şeydi, bir barmenle bir gencin sohbet etmesi...? Sorun neydi? Merak çeken neydi? Bunun cevabını almak çok da zor olmamıştı.
“Bizi değil, sadece seni izliyorlar budala!” dedi Barmen gülerek. “Ne?” diye karşılık vermişti Luterus da. Biraz daha bakınınca pek de yanlış olmadığını anlamıştı. Gerçekten insanlar ona bakıyorlardı ama neden? “Ahh, lafa dalınca unuttum, neden söylemedin ha! Aman neyse, gerçekten çok sevindim! Ama artık sende devlet malı oldun, ona üzüldüğümü söylemeli-“ “Neden bahsettiğini sorabilir miyim?” diye araya girdi Bernand hemen. “Yılan dili aşkına! Biraz sonra oynatacağım! Üç haftada neler oldu acaba?!” diye sormayı da ihmal etmemişti. İnsanların kendisine bakmasını (üç haftadır saçını bile taramamış olmasını da düşününce) ve de dostunun bu sözlerini hiç anlayamıyordu. Bir ekleme de yapmak zorunda hissetti kendisini: “Bak üç haftadır pencereden bile bakmadan odamda yaşadım ve çıkar çıkmaz buraya geldim. Şimdi de doğal olarak neler olup bitti bilmiyorum ve de-“ dedi ama o anda susmayı yeğlemişti. Çünkü barmen barın altından bir gazete çıkarmış, arkadaşının burnuna sokmak istercesine uzatmıştı. Bernand gazeteyi yavaşça aldı. İlk sayfasında kocaman bir başlık vardı: “Hogwarts’ta ‘Binde Birlik’ Düzenleme!” , Hogwarts’ta bindde birlik düzenleme mi? Bu da neydi böyle? “Sihir Dünyası’nda Simya alanında yaptığı ani çıkışla uzun süre adından söz ettiren Luterus Bernand Black, Büyüceşûra’ya yaptığı 161. başvurunun sonunda muradına erdi! Büyüceşûra Hogwarts’a Simya ve Şifa Sanatı adlı yeni bir ders ekledi. Bu ders Black tarafından verilecek ve...”. Luter daha fazla okumadı. Gözleri gazeteye indekslenmiş, öylece beklemeyi tercih etmişti. Hareket etmiyordu, konuşmuyordu... Yüreğinde bir ejderha kalkmış kükrüyordu adeta. Başarmıştı... Gazete, kendi hayatından her şeye yer vermişti. Bu gazeteyi herkes okumuştu, herkes öğrenmişti...
“Heyy!” dedi barmen sertçe dostunu dürterek. “Uyan evlat, sabah oldu!” dedi gülerek ve oldukça süslü bir kadehe biraz Fransız Şarabı koyarak genç adama uzattı. “Peki, tebrik ederim dostum.” Dedi sadece ve kendisi de biraz kaymak birası aldı. Luterus da kadehini alıp oldukça büyük bir yudum çekti. Aslında yavaş yavaş içerdi ama şu an biraz uyanmaya ihtiyacı olduğuna emindi. “Offf, bunun bu kadar ekşi olduğunu bilmiyordum!” dedi hızla ağzını silerek. “Biliyor musun şu an içimden çığlık atmak geliyor!” diye fısıldadı barmene. Kendini zor tutuyordu. Tek isteği vardı, Hogsmead’den Londra’ya kadar çığlık ata ata koşmak... “Lütfen müşterilerimin Hogwarts’ta bir deli var diye düşünmelerine müsade etme!” dedi kadın yavaşça birasından bir yudum alarak ve karşıki, pencere kenarı yuvarlak masayı işaret ederek devam etti: “Hem yeni iş arkdaşlarına rezil olmak istemezsin...”. Luterus kadının gösterdiği masaya dönüp baktı. Ve o anda iki kızla da göz göze gelmişti. Kızlardan biri kızılımsı tuhaf saçlara sahipti. Biraz deli dolu gibi duruyordu. Diğeri ise ona göre ağır görünüyordu. Sarımsı saçlara beyaz tene sahipti. İkisi de oldukça genç gösteriyorlardı. Ve de masada ilk dikkat çeken, savaş hazırlığını andıran torbalardı. Hepsi de Hogsmead dükkanlarının torbalarıydı. “İlginç” diye geçirdi içinden ve arkdaşına dönerek fikrini belirtti: “Sanırım Hogwarts’taki en genç öğretmen değilim ha?” , sonra eklemeyi de ihmal etmedi “Ama şu sarışın olan güzelmiş değil mi?” . “Heyy,” diye yanıtladı kadın, “henüz çapkınlık için erken! Neden gidip tanışmıyorsun? Muhakkak haberi görmüşlerdir.”. Luterus, bu söz üzerine şaşırıp kalmıştı. “Gidip tanışmak mı?” . Ne diyecekti ki, “Selam, siz de Hogwarts’ta öğretmenmişsiniz, siz nasıl başladınız?” falan mı? Aslında kadının dediği de yanlış değildi, muhakkak haberi biliyor olmalıydılar. Hem onlara Luterus’u süzmüşlerdi bir süre. Tabîî bu süzüşün sebebi, haber miydi, burası biraz çeldiriciydi. “Biraz medenî cesaret, şatoda tanışmaktansa Üç Süpürge’de tanışmak daha iyidir!” , diye düşündü ve barmene dönerek “Haklısın” dedi sadece ve bayanların oturduğu masaya yöneldi. Kalbi hızlı hızlı atsa da (özellikle de sarışın olana bakarken) cesur olması gerektiğine aklından dost öğüdünü, “Çapkınlığın sırası değil” , unutmuyordu ve soğukkanlı görünmeyi başarıyordu. “Aa, iyi akşamlar.” dedi sakin bir ses tonuyla. Sol eliyle kadehi kavramış, sağ elini de önce kızılımsı saçlı olana, sonra da sarımsı saçlı olana (ikinci sefer de daha fazla sıkmaya özen göstererek) uzatmış ve kendini tanıtmıştı: “Ben Luterus Bernand Black. Simya Sanatı Topluluğu Başkan Baş Yardımcısı, Uzman Simyager ve Hogwarts Simya ve Şifa Sanatları Profesörü’yüm.” Dedi ve derin bir nefes alarak devam etti “Duyduğuma göre sizler de Hogwarts’ta öğretmenmişsiniz, tanışmamızın yararlı olacağını düşünmüştüm.” Dedi ve soğukkanlılığı ve nezaketi kendisine öğrettiği için babasına bir daha teşekkür etti!

Eva,Clem’in sözlerinden sonra .”Onunla şurada,şu masada tanışmıştık.” Dedi ve masayı gösterdi.. “Ben yine Hogwarts’tan bir kaçamak yapıp çıkmıştım.Hogsmeade’te gezerken Üç Süpürgenin boş olduğunu görünce buraya girip birkaç bir şey içmek istedim.İçeri girip bir kaymak birası ısmarladım.Canım sıkılıyordu.”Birisi gelse de konuşsam”diye geçiriyordum içimden.Biramdan birkaç yudum aldıktan sonra içeri biri girmişti.Giren Raymond’tu.Raymond boş masalara bir süre baktı ve sonra benim yanıma gelip“Oturabilir miyim?”diye sordu.Ben de tabi ki kabul ettim.Zaten Hogwarts’ta onu görüyordum ama iç tanışmak mümkün olmamıştı.” Dedi ve duraksadı.Bir solukta bir çok şey anlatmıştı.Clem,Eva’nın devam etmesini bekliyordu ama Eva viskisinden yudumluyor ve masaya bakıyordu.Clem’i meraktan çatlatmaya kararlıydı.Clem daha sonra ne olduğunu çok merak ediyordu ama Eva’nın anlatmaya niyeti yoktu.Clem, sabırsızlanmaya başlamıştı.

Clem’in gözleri, o sırada kapıdan havalı bir şekilde giren,yakışıklı çocuğa kaydı.Çok karizmatik duruyordu ve Clem kendini ona bakmaktan alamadı..Bara doğru ilerledi ve barmenle gürültülü bir şekilde konuşuyorlardı.Clem,hemen önüne dönerek,gözlerini masaya dikmişti.Aklından bir sürü şey geçiyordu.Bir tuhaf olmuştu sanki.Daha sonra viskisinden bir yudum alarak kendisine geldi ve‘’Öhöm…Öhöm…Eva hadi anlatsana.Ne duruyorsun?’’dedi ve sanırım Eva onun barda oturuan çocuğa baktığını fark etmişti.Clem’e tuhaf tuhaf bakıyordu.Eva da konuşmuyordu ve galiba olayı kavramaya çalışıyordu.Bu arada bardan gürültü bir şekilde konuşmalar devam ediyordu.Clem,bakışlarını masadan ayırmıyordu.Eva’da konuşmuyordu iyice kötü olmuştu Clem…

Daha sonra başını kaldırıp baktığında Eva,gözlerini Clem’e sabitlemişti.Clem ‘’Noldu?Neye bakıyorsun’’dedi.Eva daha cevabını vermemişti ve o,masaya doğru geliyordu.Clem,başını yan tarafına büyük bir hızla çevirmişti.Belki başka bir masaya oturmak için geliyordur diye düşünerek ama birkaç saniye sonra onların masasına gelmişti.Kendini tanıtıp Eva ve Clem’in elini sıkmıştı.
“Ben Luterus Bernand Black. Simya Sanatı Topluluğu Başkan Baş Yardımcısı, Uzman Simyager ve Hogwarts Simya ve Şifa Sanatları Profesörü’yüm.”dedi ve duraksadıktan sonra “Duyduğuma göre sizler de Hogwarts’ta öğretmenmişsiniz, tanışmamızın yararlı olacağını düşünmüştüm.”dedi.Demek ki o da Hogwarts’ta profesördü…Bu çok iyi olmuştu…Ne kadar da şanslıydı Clem..Onu tanıyabilmek için eline bir fırsat geçmişti.Ayrıca onunla bundan sonra sürekli görüşeceklerdi demek ki.O da Hogwarts’taydı ve onu sürekli görebilecekti Clem…Çok geçmeden ‘’Bende Clemence Quelin Bell.Evet ben Bitkibilim Profesörüyüm.Bu da ablam,o da profesördür.’’dedi Eva’ya söyleyecek bir şey bırakmamıştı.Daha sonra ‘’Buyrun,oturun’’dedi sandalyeyi işaret ederek.Ardından Luterus sandalyeye oturmuştu.Eva şimdi ona daha tuhaf gözlerle bakıyordu fakat Clem,bu sefer bunu önemsemiyordu.Gözlerini masaya dikti ve arada da Eva’ya göz ucuyla bakıyordu.Birilerinin konuşmasını bekliyordu.Çünkü Clem’in şuan konuşacak pek cesareti yoktu…

Eva Clem'i merakta bırakmak için anlatmıyordu.Onunla uğraşmayı seviyordu.Yavaşça viskisinden yudum alıp etrafa göz atıyordu.
Clem'e baktığında gittikçe sabırsızlaştığını görüp gülüyordu.
Eva viskisinden bir yudum daha alırken içeri birisi girmişti.Eva'nın gözü birden adama takılmıştı.Adam bara doğru ilerleyip bardaki kadınla konuşmaya başlamıştı.Yüksek sesle konuştukları söylediklerinin bir çoğunu anlıyordu.
Eva dama gülerken Clem'e baktı.Clem parlayan gözlerle adamı seyrediyordu.Eva bu duruma gülmeden edemedi.Viskisini masaya koyup gülmeye başladı.Clem bu durumdan kurtulmak ister gibi; ‘’Öhöm…Öhöm…Eva hadi anlatsana.Ne duruyorsun?’’ dedi.Eva gülümsedi ve hiç konuşmadan öylece durmaya devam etti.Arada adama bakıyor sonra tekrar gözlerini Clem'e sabitliyordu.Clem bu durumdan rahatsız olmuş gibi; ‘’Noldu?Neye bakıyorsun’’ dedi.Eva cevap verecekken adamın onlara doğru geldiğini gördü.Eva sadece kendini duyacağı bir sesle; "İşte başlıyoruz." dedi ve yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.
Adam yanlarına gelince; "Aa iyi akşamlar." deyip Clem ve Eva'nın ellerini sıkıp kendini tanıtmıştı.“Ben Luterus Bernand Black. Simya Sanatı Topluluğu Başkan Baş Yardımcısı, Uzman Simyager ve Hogwarts Simya ve Şifa Sanatları Profesörü’yüm.”dedi ve duraksadıktan sonra “Duyduğuma göre sizler de Hogwarts’ta öğretmenmişsiniz, tanışmamızın yararlı olacağını düşünmüştüm.”
Eva gülümseyerk bir Clem'e birde Luterus'a bakıyordu.Clem adamdan bir süre sonra; ‘’Bende Clemence Quelin Bell.Evet ben Bitkibilim Profesörüyüm.Bu da ablam,o da profesördür." dedi ve ardından ’Buyrun,oturun’’ demişti.Eva gülümseyerek; "Eva Hayley Bell.Muggle Araştırmaları Profesörüyüm." dedi ve garsona seslenerek yanlarına gelmesini söyledi.