Yatak 3.

Kolu normal boyutlarından iki kat daha büyük ve derin bir yarayla kanlar içinde olan Daniel, yere damlayan kanlara aldırmayarak hastane kanadına koşuyordu. Tıpkı küçük bir çocuk gibi arada sırada mızırdanıyordu, tıpkı eski günlerdeki gibi. Brian ve James [vs.] ile yaramazlık yaparken yaralandığında da böyle durumlara düşebiliyordu. Fakat bu seferki çok daha tuhaftı. Kolunun acıyor olması bir yana gittikçe de şişiyor ve gittikçe de daha çok kanıyor gibiydi. "Lanet olasıca kol! Vampirleri üstüme çekeceksin!" İçinden kendi koluna lanetler savuştururken hastane kanadına gelmiş olduğunu fark etti. Madam Pomfrey, DJ henüz mezun olmamışken daha doğrusu yedinci sınıfta okuldan kaçmamışken yaşıyordu. Fakat bir kaç yıl sonra olabildiğince huzuru bir şekilde öldüğü haberini almışlardı. Onun yerine huysuz, neredeyse hiç denilebilecek kadar çekici bir şifacı almışlardı. Eh tabi Hogwarts'ın yeni nesil yaramazlarına katlanamamıştı ve kısa sürede o da gitmişti. Acaba şimdi yerine kimi almışlardı? Eh kapıyı açıp bakmak kalmıştı. Daha huysuzunun olmamasını umuyordu DJ.

Cennet bahçelerinden birine düşmüş olmalıydı. Merlin ve Tanrı onu ödüllendiriyor olmalılardı. İyi de niye ki? DJ'den daha günahkar bir büyücü bulmak o kadar da imkanlı sayılmazdı doğrusu. Cennette sefa sürebilmek için fazlasıyla sabıkası vardı. Bu yüzden cehenneme gideceğini garantileyecek fazlasıyla çekici bir bayan olmalıydı sadece karşısındaki, cennetteki sonsuz huzur değil. Ama şu anda o uzuru düşündüğü yoktu. Sadeceyeni şifacılarını süzmekle meşguldü. Kolunun acısını da unutmuş gibiydi. Fakat yere hala kan damlıyordu. Kendi kanının metalik kokusunu alınca kendine gelebildi ancak. "Merhaba, ben şey kolumu yaraladım. Oğlum koluma bilmediğim bir lanet fırlattı ve işte sonucu. Eminim siz halledebilirsiniz yani eski haline dönmesini sağlayabilirsiniz." Güzel bayanı tekrar baştan aşağıya süzerken düşüncelerine daldı.

Bu kadar zayıf olmamalıydı dişi kişiliklere karşı. Gördüğü her güzel bayan sazan gibi atlarsa her yönden güçlü bitri olamazdı ve zayıf yönlerinin fark edilmesini istemezdi. Onu içkiyle ve bir kadınla rahatlıkla tehdit edebilirlerdi herhalde. Bugüne kadar hiçbir içki veilişki teklifini geri çevirdiğini hatırlamıyordu çünkü. Bundan sonra da çevirebileceğini sanmıyordu. Bir süre daha bu zayıf noktasına göz yumup karşısındaki meleği süzebilirdi. Ama unuttuğu bir şey vardı; Azrail de bir melektir!

Baş şifacının soğuk ellerinin tenine değmesiyle bir an için yan yan sırıttığını fark etti, DJ. Fakat hemen kendini toparladı ve kolunun durumunun aşırı ciddi olduğunu düşünmeye çalıştı. Böylece önceliği koluna verip, baş şifacının ne kadar çekici olduğunu unutabilirdi; belki. Fakat o istese de istemese de kolundaki kaslar kasılıp duruyordu ve bunun nedeninin canının acıması mı yoksa heyecanlanması mı olduğunu bilmiyordu, açıkçası umrunda da değildi. İksirden birkaç damla kolundaki yaraya damlatılınca kendine hakim olamayadak derinden bir oh çekti. Rahatladığını belirten bir gülümsemeyle baş şifacıya baktı. Kafasında büyük bir şişlik vardı.

"Kafanız şişmiş. Ah bu arada ben Daniel Jacob Benjamin Black, daha çok DJ derler. Karanlık Sanatlar dersi veriyorum."

Aslında vermesi gereken ders Karanlık Sanatlara Karşı Savunma'ydı ama öğrenciler Karanlık Sanatlar'ı bilmeden ona karşı savunmayı nasıl öğrenebilirlerdi ki? Hem DJ de bir şekilde emellerine ulaşmalıydı. Karanlık Sanatlar öğrenmek yarı yarıya safkanlığı sürdürmeyi de körüklüyordu. İnsan kötü olunca her nedense safkanlığına daha düşkün oluyordu. DJ fazla derin konulara daldığını düşünerek tekrar baş şifacının vücuduna odaklandı. Yani fazlasıyla şişmiş olan kafasına. Bir yere çarpmış olmalıydı. Ama sorun etmemeliydi, ne de olsa vücudunun geri kalan her yeri kusursuz bir güzelliğe sahipti. Oldukça dolgun olan dudakları da buna dahildi. DJ belli belirsiz gülümsedi. Dolgun dudaklı kadınlardan her ne kadar hoşlanmasa da Nerissa gibiler istisna oluşturabiliyorlardı. Bu yüzden kurallarını yıkarak şifacıya adeta onu yiyecekmiş gibi bakmayı ihmal etmedi. Bu ifadeyi genelde çikolata ve diğer abur cubura bakarken kullanırdı. İştahının kabardığının bir belirtisi gibi.

x) xD x) xP xR

Adamın, beni süzdüğünü anlamak için profesör olmak gerekmiyordu. E, haklıydı da tabi. Süzülmeyecek bir kız mıydım ben? Yine havaya giriyordum anlaşılan, adamın konuştuğunu biraz sonra farkettim. Kulaklarımı adama yönlendirdim.

" Kafanız şişmiş. Ah bu arada ben Daniel Jacob Benjamin Black, daha çok DJ derler. Karanlık Sanatlar dersi veriyorum. "

Adamı dinlerken, kendi cümlemi oluşturmaya çalışıyordum aklımda. Adamın bilgilerini alacak kadar hafızam kalmamıştı sanki. Çok fazla acıyordu, ama güçlü bir kızdım. Kısık bir sesle, lanet ederek konuştum.

" Evet, az önce çarptım. Nasıl bir şifacıysam böyle? "

Elimle yarayı ovmayı da ihmal etmedim. Bu iş biraz muggle tarzı olmuştu, sanırım bekleniyordu böyle durumlarda. Bu iş için iyi bir iksir bilmiyordum.

" Aslında, Hogwarts'la aram pek iyi olmadı. Hem de hiç! O yüzden, Hogwarts hakkında konuşmasak daha iyi. "

Konunun Hogwarts hakkında olmasını istemiyordum. İğrenç bir küçüklüğüm vardı. Genelde arkadaşsızdım ama erkekler sürekli bana takılırdı. Slytherin'liler bile. *Hufflepuff mezunuyum.* Aklıma, kendimi tanıtmadığım geldi. Adamın beklentisinin bu olduğunu anlamıştım. Kafama hafifçe vurarak, kızdım kendime. Tabi bu yaramı daha çok acıtmıştı. Bir çuval incir, yine berbat hâldeydi!

" Aah, kendimi tanıtmadım değil mi. Giselle Dimetrus. Genelde Gissy derler. Veya... Neyse, işte bu yıl Hogwarts'a Baş Şifacı olarak atandım. Önceden St. Mungo'daydım. Yani ne günah işledim de beni buraya aldılar, anlayamıyorum. "

Daha nasıl bir günah işlemiş olabilirdi ki güzel olmak dışında? DJ kolunun acısını tamamen unutmuştu. Hatta sakat kolunun sahip olduğu eliyle Giselle'in şiş alnına dokundu, çok acıdığı görüntüsünden ve verdiği histen de belliydi. DJ eline hakim olamadı, Giselle'in yanağındaydı şimdi eli. "Dişi kişilikler neden bu kadar güzel olmak zorunda ki? Senin günahın da bu işte, güzelsin." Daha yeni tanışmış olduğu bir şifacının yanağını okşuyordu ve ona yersiz sözcükler söylüyordu, içmeden sarhoş olmuş gibiydi. İlacın etkisi olabilir miydi acaba? Belki de öyleydi. DJ sırıtarak Giselle'in dudaklarına eğildi. "Yapacağım şey için pişman olmayacağım." diye fısıldadı ve Giselle'in dudaklarına adeta yapıştı. Uzun zamandır vişneyle haşır neşir olmamıştı ama daha da olmasına gerek yoktu, Giselle'in dudakları... Onlar vişne tadındaydılar sanki. DJ'in en saklı arzularından biri, vişne. Vişnenin onda hoş yan etkileri yoktu. Şimdi de olmadığı gibi, Giselle'i öpmeye devam etmemeliydi. Hemen ondan ayrıldı ve Giselle'e arkasını döndü. "Pardon. özür dilerim..." Mırıldanmasını duymak oldukça zor olabilirdi. Kendisi bile zor duymuştu zaten.

DJ, Giselle'in dudaklarındayken zar zor, cebindeki asasını çekti ve kapıya doğrulttu. Kapı yavaşça kapandı ve kilitlendi. DJ genç bayandan ayrılıp gülümsedi. "Unutma, senin hastan benim." Giselle'in elinden tuttu ve yataklardan birine oturdu, Giselle'i de yanına oturttu. Zaten dünden gönüllü bir hali vardı. Nerissa İki! Hatta belki biraz daha hızlısıydı. DJ vakit kaybetmenin saçma olacağını düşünerek Giselle'i saçlarından tuttu ve hızla kendine çekti. Dolgun, vişne tadındaki dudakları fazlasıyla cezbediciydi; büyü gibiydi. Hayatında tanıdığı en harika cadılardan biriydi Giselle.

Giselle'i kendine doğru çekmeye devam ederek yatağa uzandı. "Hastanızın iyileşmeye ihtiyacı var, şifacı hanım." Yan yan sırıttı ve Giselle'i baştan aşağıya süzdü. Ondan çok hoşlanmıştı, ona ihtiyacı vardı şimdi. Vişne tadındaki dudakları 'iştahının' kabarmasına yeterince yardımcı olmutu zaten. Sabırsa sahip olduğu en az şeydi DJ'in. Her zaman böyle olurdu zaten. Hızlı ve koşarcasına yaşamayı severdi, hele de böyle durumlarda.

Sansür x) Okuma! Yazılması gereken bir rp xD

Claire kolunu oynatmakta zorlanıyordu.Karanlık kolidor boyunca yere kanını damlata damlata yürümüştü.Neredeydi bu lanet olasıca Şifacı..St.Mungo'ya giderse başı derde girebilirdi.Ama bu gidişle de kan kaybından ölecekti.Neden aptal bir büyücüler hep ona denk geliyordu ki.Gözlerini devirdi ve revirdekş yatakhanenin önüne geldi.İçerden sesler geliyordu.Ama karanlıktı...Yoksa başını da mı çarpmıştı..Yo hayır sesler duyduğuna emindi.Gözlerini devirdi ve gıcırtıyla içeri girdi..İçerde iki kişi bir yatağın üstünde öpüşüyor gibi bir halleri vardı.

Karanlıkta tam göremiyordu zaten ama Claire'i görünce biri ayağa kalkmıştı.

"Lanet olsun..!Şunu burada yapmasanız!!"dedi ve ışığı açmak için asasını salladı.

Yaklaştıkça ilerdekinin Daniel olduğunu görebiliyordu.

"Ah..şey..pardon rahatsız ettim..Giselle ama St.Mungo'ya gitsem başım belaya girebilirdi..Daniel??Koluna naptın?"dedi onlara doğru yürürken.İçinden burda olmaması gerektiği gibi bir his vardı.Ama bir yandan da iyi ki de yaralanıp buraya geldiğini düşünüyordu.Nedense Daniel'i alıp burdan çıkmak için herşeyini verebilecek gibi hissediyordu kendini..Belki de Giselle'yi cana yakın bulmuyordu ve çok sevdiği dostunun böyle bir kadınla beraber olmasını istemiyordu..Evet..Tabi ki kesinlikle sebep bu olmalıydı...

Daniel Giselle'i anında kendinden uzaklaştırmıştı, hatta resmen yere fırlatırcasına atmıştı. Kendi de yarı dorularak kolunu önüne almıştı. İçeri giren Claire'di, ah DJ şansız biriydi! Kesinlikle! Sertçe yutkunarak durumlarına baktı. Sonra Giselle'e özür dilediğini belirten bir bakış fırlattı. Claire, koluna ne olduğunu sormuştu.

"Oğlum, Oliver şey o koluma benim bilmediğim bir lanet fırlattı. Kendisi uydurmuş olmalı, yoksa kesin bilirdim."

Kendi dediğini onaylarcasına başını salladı. Rezil olduğunu sezebiliyordu. Claire'in hoşnut bir hali yoktu. Claire'in önünde, kız kardeşi gibi gördüğü birinin önünde bu şekilde rezil olmak hiç de DJ'e göre değildi. Ne yaparsa yapsın bunu James'ten başka hiçbir yakınına göstermeden yapardı; elbette öyle olmalıydı ya zaten! Gerçi bazen fazla içince -gerçi hep fazla içerdi- oğlu uyumaya çalışırken onun başında bır vbır av maceralarını anlatırdı ama ondan o kadar da utanmıyordu. Çünkü onun sonu da aşağı yukarı böyle bir şeyler olacaktı. Kaderdi bu, önüne geçemezdi ki! Tek istediği oğlunun da kendisi gibi acılar çekmemesiydi.

"Sana ne oldu, Claire? Senin de kolun iyi görünmüyor."

Tebessüm etmeye çalışarak Claire'e baktı. DJ'in kalp atışları normale dönmüştü. Artık Giselle'e ihtiyacı olduğunu da sanmıyordu. Bir sorun yaşanmadan odasına gitmesi en iyisiydi ama önce Claire'i dinlemeliydi. Durumunu merak ediyordu. Bu aralar yaralanan kişilerin sayısı ve cinayetlerin sayısı armıştı. Kontrol elinden gidiyor muydu ne? Acilen bir şeyler yapmalıydı.

Claire gözlerini devirdi ve Daniel'e baktı bunu alışkanlık haline getirmişti.

"Oğlum, Oliver şey o koluma benim bilmediğim bir lanet fırlattı. Kendisi uydurmuş olmalı, yoksa kesin bilirdim."

"Ah tabi ki.. "dedi gülümsemeye çalışarak ama her halindenkendini zorladığı belli oluyordu.


"Sana ne oldu, Claire? Senin de kolun iyi görünmüyor." dedi
Danıel durumu toparlamaya çalışarak.Claire o an kendi kolunu bile unutmuştu...Doğru ya kolunun sızısı tekrar canını yakmaya başlayınca farketti.Buraya neden geldiğini..

"Önemli birşey değil..Herzamanki olaylar bir kaç sarhoş ve onları döven bu arada kendı de yaralanan klasik gece dısarı cıkan kızların basına gelebılecek hıkayelerden biri..St.Mungo'ya gitmedim çünkü orda sorguya çekebilirlerdi sanrım o aptallardan birini öldürdüm.."dedi sinirli vaziyette.Ancak asıl sinirinin onları bu şekilde burada yakalaması olduğunu biliyordu.Sadece nedenini anlamaya çalışıyor ve doğru düzgün bir neden bulamayınca suçu kavga ettiği sarhoşlara atıyordu.

"Herneyse Giselle koluma bakabilir misin?"dedi soğuk bir tavırla
Giselle şaşkınlıktan tamam anlamında başını salladı ve yaklaşıp koluna baktı.ve birşyler yapıp kolunu sardı.Şifa iksiri hazırlamak üzere ortalıktan kayboldu sonra..Claire yalnız kalınca doğrudan Danıel'e bakmamaya çalıştı kızgındı ama nedenini bilmiyordu..Belkide burda yapması yada Giselleyle yapması yanlıs gelıyordu..

Claire'in gözlerini kaçırdığı her halinden belli oluyordu. İyi de neden? Ah elbette, onları hoş olmayan bir durumda yakalamıştı. Onun yerinde bir öğrenci de olabilirdi ve bu hiç hoş olmazdı. Tam bir felaket, ya giren kendi çocuklarından biri olsaydı? Mesela Kathleen, utancından yerin dibine girerdi. Şimdi de bir şey değişmemişti gerçi, Claire'in tavırları DJ'i rahatsız etmeye yetmişti.

"Ben şey, özür dilerim yani bizi böyle bir durumda gördüğün için. İstemeden oldu, gerçekten."

Kısmen doğru, kısmen yanlıştı bu söylediği. Ama eğer Giselle onu kışkırtmasaydı işine devam etmezdi. Durdan sustan da birazcık da olsa anlıyordu yani. DJ'in dudağı istemediği bir gülümsemeyle kıvrıldı. Kendine hakim olmaya çalışarak kolunu yüzüne götürdü. nedense birden gülmek istemişti ama eğer gülerse Claire'e ayıp ederdi.

"Ben gidiyorum. Senin Giselle'le işin bitince de eğer konuşmak istersen, koridordaki pencereden dışarıyı seyrediyor olacağım."

Claire'in omzuna dokunarak -bir çeşit veda işte, yanlış anlaşılmasın- kapıya ilerledi. Yorucu bir gün geçirmişti. Camdan Hogwarts arazisinin manzarasını izlemek fena olmazdı. Her nedense, Giselle'e yeniden görüşeceklerine inanıyordu. Belki de böyle bir ortamda değil tabi! Bir facia daha atlatmalarını istemezdi. Belki de onu bir daha görmezdi, görse bile yakın temasta bulunmazlardı. Her neyse, ne olursa olurdu. Açıkçası takmıyordu, olanları yaşamasına bakardı, olmayanları da kafasına takmazdı! Hayat onun önüne ne sunarsa onu yerdi. Tabi tuzsuz gelirse biraz tuz atmadan da duramazdı.

"Ben şey, özür dilerim yani bizi böyle bir durumda gördüğün için. İstemeden oldu, gerçekten."

Claire Daniel'in rahatsız olduğunun fakındaydı.Gözlerini başka yöne çevirdi ve boşluğa kilitledi.

"Olur mu öyle şey yani banane ki..İstediğin yerde istediğin durumda olabilirsin Dan,benim bu saatte burada olmam kötü bir şans sadece o kadar.."Claire kızarmadığını umuyordu sadece ama o an Dan'ın kafasını vücüdundan ayırmamak için kenidini zor tutuyor olması dışında herşey yolunda gibiydi.

"Ben gidiyorum. Senin Giselle'le işin bitince de eğer konuşmak istersen, koridordaki pencereden dışarıyı seyrediyor olacağım." dedi ve vedalaşmak amacıyla Claire'nin omzuna dokunup odadan çıktı.Claire dokunduğu yerin yandığına yemin edebilirdi içinde birşeyler ters düz olmuştu midesi bulanmıştı ve anında tekrar geçmişti.Lanet olsun Claire birde hasta ol tam olsun dedi kendi kendine ...Bahaneler çoktu değil mi?..O çıktıktan hemen sonra Giselle geldi ve gülümseyen yüzüyle Claire'nin koluna birşeyler sürüp tekrar sardı.

"Teşekkür ederim Giss.."dedi Claire ve gülümsemeye çalışarak odadan çıktı.Koridordaki pencerenin önünde duran gölgeye doğru yürüdü ve sanki az önce hiçbirşey görmemiş gibi devam etti.Duygularını dışarıya yansıtmamak ne de olsa onun özel gücüydü.

"Maceralı bir gün ha ?"dedi acıyla karışık bir gülümsemeyle..