Eddy Rodolphus Cullen

Ölümü ele alarak bir RP yazınız. Eğer Role Play'iniz uygun ise başlığınız açılaçaktır.

Sessizlik çökmüştü
tüm şehrin üzerine. Pürüzsüz bir sessizlikti bu. Sanki tüm şehir ortadan
kaybolmuştu. Sanki herkes bir anda yok olmuştu dünya üzerinden. Pürüzsüz
sessizlik bir anda kalın bir sesle bozuldu, bir haykırışla. O haykırışta ağza
alınınca ürperilen, buz gibi soğuk kelimeler vardı; “Rassenia Dorienna!”. Kimi
bu sözcükleri söylerken zevk alır; kimi ise söylenirken korkudan bayılırdı.
Şimdi siyah gecenin sessizliğini bozan o sesten sonra gecenin siyahlığı da
bozulmuştu mor bir ışıkla. Şehrin tam ortasında bir ışık çıkmıştı ortaya, hızla
ilerleyen ve ölümcül…

Işık; uzun boylu,
ince, yaklaşık yirmi yaşındaki bir adamı parçalayıp geçti. Sıkkın görünen adam
o anda gözlerini yumdu. Sanki ömründen geçen her günü hatırlıyordu. Sarı
saçları yüzüne doğru inerken adam yıkılıyor, bir başka adam ise sevinç
kahkahaları atıyordu. Akuda’nın gözlerinde tüm ömrü bir saniyede akıyordu.
Güçlerini öğrendiği ilk günden bu zamana kadar her an. Ama ondan öncesi yoktu.
Sanki oraları sisli bir denizde suya düşüp boğulmuşlardı. Akuda’nın her geçen
an cansızlaşan gözlerinden akan bir damla yaşta anlaşılıyordu her şey.

Amcasının ihanetini
öğrendiği gün yıkılışı, özel bir tekniğe sahip olduğunu öğrendiğindeki sevinci,
arkadaşları Zeusai ve Lilu ile geçirdiği her an. Ama hatırlamadığı yer sadece
üç yaşına kadar olan zamandı. Anne ve babasının ölümü, Zeusai’nin ailesinin
yanına verilişi, Zeusai ile ilk oyuncak kavgası… Bunlar yoktu o bir damla
yaşta. Belki de en değerli anlar onlardı kalbinde ve çıkmamıştı dışarı. Anladı
ki o anda tüm şehir gerçekler insanın kalbinden çıkarılamaz, öldürülse bile…

Kahkaha devam ederken
Arkadan turuncu saçlı bir çocuk geldi koşarak. Sonra Akuda’yı yerde görünce
hemen eğildi ve nabzına baktı. Nabzı atmıyordu Akuda’nın. Vücudu buz gibiydi.
Zeusai o anda sinirden çıldırdı ve bir teknik yaptı. Elleri titreyerek
yapıyordu tekniğini. En sonunda başparmağını ısırarak kanattı ve yerde yatan
uzun cansız bedene sürdü. Sonrada “Kılıç seli!” diye haykırdı gülen iri adama
doğru. Adam korku içinde kendisine doğru gelen yüz bir kılıçtan kaçmak için
elini şıklattı ama o sırada tüm kılıçlar onun içinden geçtiler.

Şehir artık eski
sessizliğine sahipti yine. Soğuk rüzgârlı, yüksek binalarla dolu şehir artık
sessizliğini hiçbir şeyin bozmasına izin vermeden öylece düşmüştü sanki.
Apartmanların camlarından tek tek ışıklar süzülmeye başlamıştı şehrin ortasına
doğru…

Bir iki gün geçmişti.
Akuda gömülmüştü ve mezar taşında “İnsanı öldürseler bile gerçek hislerini
kalplerinden çıkartamazlar” yazıyordu.

Hava

soğuk, karanlık ve ürkütücüydü. Karanlık simsiyah gözleri olan güzel bir kadın
gibi kendisine çekiyordu insanı. Ama aynı zamanda o gözlerdeki korkunç
parlaklıkla korkutan bir kadın gibi korkutuyordu insanları. Hiçkimse evinden
fazla uzakta kalmak, gittiği yerden çıkmak, dükkanından çıkmak veya başka bir
büyücüyle karşılaşmak istemiyordu. Büyücüler dünyasının bu dönemi zordu. Kimin
iyi, kimin kötü olduğu belli bile değildi. Dünya kiminin gözünde ikiye kiminin
gözünte üçe ayrılıyor, kiminin gözünde ise tekti. Herkes kimin ne olduğunu
bilmezken bazı yerlerde karanlık işaret görülüyor, insanlar korkuyor ve
katliamlar çıkıyordu. Birbirleriyle aynı yolda gittiklerinden emin olan
insanlar birbirleriyle tedirgince görüşüyor, öğrenciler Hogwarts'ın ne kadar güvende
olduğunu bilmiyor, hatta bir kısmı gitmek istemiyordu. Bu dönemlerde bazıları
kolayca iş buluyor, bazıları iş bulmak için gittiği yerde öldürülüyordu.
İnasnın içini ürperten olayların en başında ise Karanlık Lord için bulanık ve
muggle katliamlarıydı.

Şak diye bir ses duyuldu. Eddy, Diagon
Yolundaki bir bulanığın dükkanının önünde belirdi. İçeri sessizce girmeyi
aklının ucundan bile geçirmedi. Pat diye daldı içeri, içerisi boş, harabe gibi
bir yerdi. Asasını söyle bir salladı ki her yer düzeldi ve orada saklanan
simsiyah gözlü, ensesine kadar siyah saçı olan, kısa ve zayıf yapılı bir adam
ortaya çıkıverdi. Eddy asasını adama doğrulttu. Adamın cebindeki asa Eddy'nin
eline uçtu. Eddy asayı yakaladı ve adama bir büyü yolladı, adamın kendi asasıyla.
Adama sarı rengindeki bir ışık çarptı ve adam arkasındaki sandalyeye düştü.
Sandalyeye bağlandı ve korkmuş gözlerle Eddy'e baktı. Asası
güzelmiş. Bunu saklamalıyım diye düşündü. Sonra arkadan bir ses
geldi. Hemen kapıya gitti ve etrafa baktı. Kimse yoktu. Hayvanların yaptığını
düşündü bu sesi. Sonra adama kızgınlıkla baktı. Adam korkmuş gözlerle Eddy'e
bakarken Eddy'nin bakışı üzerine gözlerini çevirdi. Eddy hemen asasını kapıyo
ve camlara doğrulttlu. Kapı mühürlendi, camların üzerine yoktan var olan bir
perde indi. Sonra Eddy asasını hayava çevirdi ve bir şeyler bırıldandı. Havada
kristal bir iksir şişesi ve yanında da biraz iksir malzemeleri. Eddy hemen
iksir malzemelerini çıkarttı ve bir iksir hazırladı. İksiri şişeye koydu ve
şişenin içindeki mora dönen sıvıdan bir damla yere döktü. Döktüğü yer sanki
yanmış gibi küle döndü. Adam bunun ne iksiri olduğunu anladı ve
hemendebelenmeye başladı. Eddy çok sakin bir şekilde konuşmaya başladı
"Merhaba bulanık, normalde bulanıklara selam vermem ama
sende bana lazım olan bir şey var. Onu hemen bana ver yoksa bu iksir en
ummadığın noktalarına yanlışlıkla dökülüverir." Adam iyice
korkmuştu ama Eddy ona hiç mi hiç aldırmıyordu. Sonra elindeki şişeye asasıyla
dokundu ve iksir havalandı. Eddy asasıyla iksir şişesini kontrol ederken
konuşmasına devam etti "İlk olarak bana o büyüyü
söyleyeceksin. İkinci olarak da aileni ve arkadaşlarını teker teker
çağıracaksın yoksa-". Adam öksürdü ve eddy hemen iksirden bir
damla adamın suratına döktü. Adamın suratındaki iki burun deliğinin yanına
üçüncüsü de açılmıştı. Sonra "Yoksa ne olacağını anladın
sanırım. Bir de tekrar hatırlatacağım sana benim sözümü kesmemelisin yoksa daha
ağır şeylere katlanabilirsin." dşye sözünü tamamladı. Adam başını
evet anlamında sallayınca "İşte böyle." diye
ekledi. Asasını havaya çevirdi ve tavandan aşağı sarkan avize adamın tam
kafasının üztüne ilerledi. Sonra asasını kapının yanındaki duvara çevirdi.
Duvardaki iki portre yere düştü. O tablolarda bulunan iki harketsiz insan resmi
vardı çünkü o tablolar muggle tablolarıydı. Eddy yere tükürdü ve asasını
tükürüğüne çevirdi. Tükürük ortadan yok oldu. Sonra Eddy asasını adama çevirdi
ve "Söyle bakalım o kitap nerede? O sihir o kitapta ve kitap
ta sende. Ayrıca ilk olarak o muggle anneni çaığır. Anladın mı
beni." dedi. Adam ağzını açtı ve korkusuzmuş gibi
"Annem muggle buraya gelemez." dedi. Eddy kafasını evet anlamında salladı ve adama
nişan alarak "Crucio, Crucio, Crucio" dedi.
Adam Cruciatus Lanetinin etkisiyle acı çekerken Eddy gülüyor, eğlenceden hoşnut
bir şekilde laneti tekrarlıyordu. Sonra adam hiçbirini kabul etmedi. Eddy sininli
bir şekilde iksir şişesini adamın üstünde gezdirdi. Sonra bazı yerlerine
dökmeye başladı. Adam acı çekerken gülüyordu. Sonra "Avada
Kedavra" dedi. Asasından muazzam bir ışık çıktı. Yeşil ışık adamın
vücuduna deydiği anda adam öldü. İşkenceden kıvranmış, bazı yerleri olmayan,
gözleri açık bir şekilde ölmüştü. Eddy adama bir büyü daha yaptı ve ölü
vücudundaki tüm kan fışkırarak cama doğru gitti. Perdeler yoldan çekildi ve
camdabir yazı belirdi. Perdeler kapandı ve Eddy orayı yıkıp döktü. Oradan
ayrıldı ve aile malikanesine gitti. Banyo yaptı ve kıyafetlerini değiştirdi.
Sonra bakanlığa işinin başına gitti. Masasında seherbazlardan biri tarafından
bırakılan ceset görüntüleri ve camda yazan yazının fotoğrafı vardı. Eddy adamın
paramparça cesedini görünce ne yaptığını anladı ve tekrar gülmeye başladı.
Camda ne yazdığını noktasına, virgülüne kadar hatırlıyordu.

"Siz bulanıklar asla hayatta
kalamayacaksınız. Dünyayı sizden kurtaracağız ve çocuklarımızı temiz dünyada
yetiştireceğiz. Ölümünüz en iyi bu şekilde olacak unutmayın!!!"

Bir gün sonra yine Diagon Yoluna gitti. Bu
sefer yan dükkana girdi. "Fazla bir şeyler bilen birini
temizlemeye geldim." dedi. Dün aslında adamı farketmişti ama adama
öyle bir bakmıştı ki adam anlatamazdı dün gördüklerini. Sonra asasını kaldırdı
ve "Crucio" dedi. İnleme duyuldu.
"Seni görmediğimi sandınğına inanamıyorum. Sen ne kadar
salakmışsın." dedi inleme gelen yere bakarak. Koltuğun arkasındaki
adama asasını çevirdi ve "Avada kedavra" diye
bağırdı. Yeşil ışık bu adamıda öldürdü. Adamın kanını yine çıkardı ve
parçalanmış cesedin üzerine Bu İkinci yazdı. Kalan kanı da
cama yolladı ve aynı yazıyı yazdı. İkinci kişiyi daha öldürmüştü. Bir ay
boyunca hergün bir bulanığı öldürdü ve en büyük bulanık katliamlarından birine
imza atmış oldu. Bir süre sonra Ölüm Yiyenlere katıldı. Kendini çok rahat hissediyordu. Dünyayı
temizliyordu. Sloganı "Çocuklarımız için yeni bir dünya" idi.

Kısa bir süre sonra karanlık gecenin içinde
arkasında bir ses duydu "Eddy o cinayetleri senin işlediğini
biliyorum. Gel teslim ol yoksa seni tutuklarım ve af çıkartamam.".
Eddy onu takmadı baştan ama sonradan "Neden o zaman hiç
denemedin. Her gün ofisimdeyim. Kanıtın olmadığı için olmasın!?".
Eddy sonra cisimlendi ve karanlık gecenin derinliklerinde bir şak
sesiyle kayboldu. Tıpkı ilk gün oraya gelişi gibi kaybolmuştu.

Spoiler:

Puanlama odasındaki başlığınızın kiliti açılmıştır. Lütfen farklı bir rp ile başvurunuz.