Muhabbet-i Cümbüş

Sigaranın stres attırdığı falan yoktu, sadece lanet öksürüğe sebep oluyordu. Öksürerek sigarasını söndürdü, DJ. Güzel bayanın suçlayıcı gözlerini üzerinde hissedebiliyordu. Gözlerini olabildiğince ondan kaçırmak belki de en iyisiydi. İlk kez bu kadar suskun ve sakinlerdi. Bu büyüyü bozacak herhangi bir şeyi, gözü kapalı yok edebilirdi DJ. Huzurunu kaçıran öksürük kesilince viskisinden bir yudum aldı ve Gryffindor cesaretiyle güzel bayana baktı. Yüzündeki ifade bir kızgınlık veya tiksinme değildi; o DJ’e acıyordu. “Biliyor musun, ölümün bir affedilmez lanetten değil sigaradan olacak.” DJ her zamanki alaycı gülümsemesiyle ve istemsiz asaletiyle, ayakta dikilip ona bakan güzel bayanın yanına gitti. Yüzüne gelen saçlarını arkaya atıp ciddi bir ifadeye büründü. “Kendi öksürüğümde boğulmamı ne kadar çok istediğini ikimiz de biliyoruz. Seni ilk ve son kez memnun etmek hoşuma giderdi doğrusu.” Gülümser ifadesine tekrar bürünerek üzerindeki siyah ve iç karartıcı cüppeyi çıkardı. Nerissa’nın ona ayarladığı hoş bir muggle kıyafetini aceleyle giydi. “Nasıl oldum?” Nerissa gecenin başından beri ilk kez gülümseyerek: “Dalından düşüyorsun.” DJ onun yanağına bir öpücük kondurdu ve James’la buluşmalarının iyi geçmesini dileyerek Santiago’ya dönüştü. El sallayarak cisimlendi. Domuz Kafası’nı ve Leia’yı özlemişti. O, DJ’in bu halini biliyordu. Etrafta kimse yoksa tekrar DJ’e dönüşürdü ve her zamanki samimi ama mesafeli halleriyle içki içerlerdi. DJ, Domuz Kafası’nın boş olduğunu görünce bir sevinç nidası kopardı. Anlaşılan alkolikler bile Karanlık Lord’un her an baskın yapabileceğinden korkuyorlardı. DJ mutlu bir şekilde içeri girdi ve kendini emniyete almak için kapıyı kilitledi. Kendisi olmayı seviyordu, Santiago’yu biraz narin buluyordu. Tam bir iyilik meleğiydi o. “İyi geceler, Leia. Bu akşam alkol almayacağım. Ciğerlerimi üşütmüşüm sanırım, beni ancak Gürelekökü çayı paklar.” Sahte bir öksürüğün ardından her zaman oturduğu sandalyeye oturdu ve çaktırmamaya çalışmadan Leia’yı süzdü; bundan asla rahatsızlık duymuyordu. Leia’nın fark etmesi de bir şeyi değiştirmiyordu, hatta bu DJ’in daha da hoşuna gidiyordu. Birbirlerine karşı dürüst olmaları en iyisiydi.

"Bi' yanah ver be yavrum? Hadi be?"
Leia sakallı şişko adamı iteklercesine dışarı sürükledi. Gözlerinde korkutucu bir öfke vardı.
"Git ve kendini bir genelevde pakla,ihtiyar." dedi buz gibi bir sesle. Barda kalan son insanların gözleri üzerindeyi ikisinin. Ayyaşın sarsak,kendini bilmez hareketlerinden bıkan Leia artık onu kovmanın zamanının geldiği düşüncesindeyi. Aslında bu iş için iki eleman tutmuştu ama serserilikleri yüzünden onları çıkarmak zorunda kalmıştı. Daha doğrusu iş yerinde taciz meselesiydi, çalışan tek eleman ve bayan olan kendi olduğundan istisna edilemez bir durumdu bu.
Adam ihlaf olmamıştı. Kapı eşiğinde içki kokan nefesi ve kaymış gözleriyle yeniden Leia'ya döndü.
"Hadi be yavrum,güzelim,kenar mahalle hatunum!"
Koca pençesini Leia'ya uzattığında Leia dayanamayıp adamın bileğini çevirdi. Şişkonun hareketleri zaten yeterince yavaştı bu yüzden adam acıyla karşılaşınca haykırdı.
"Bırak beni,tamam gidiyorum! Tamam!"
Leia sert bir hareketle bıraktı adamı. Adam tökezleye tökezleye sokağa daldı,ardında mırıldandığı küfürleri bırakarak.
Leia şakaklarını ovdu. İşini seviyordu bu istisnalar hariç. Böyle durumlarda dükkanı kitleyip yakası geliyordu. Kalan son insanlara baktı. Sık müşterilerden olan iri yapılı bir kadın alkışladı.
"Bravo kızım,iyi yaptın."
Leia kadına buruk bir gülümseme attı.
"Dükkanı kapatıyorum. Onlar son içkileriniz."
Anlaşıylı olanlar kafa salladı, gerisiyse içkiyi fondipleyip ücreti bırakıp Leia'yı seamlayarak çıktı dükkandan. Genel alışkanlığı olan bardak silme işine dönüd Leia da.
Zaman geçti, Leia tüm pardakları silmeye devam etti. Bu onu sakinleştiriyordu. Kapı açıldığında öfkeyle kaldırdı başını. Geleni iyice pataklayacak moddaydı ama bunun DJ olduğunu görünce bir gülümseme kapladı yüzünü. Kimsesiz dükkanın ruhları ve ikisi vardı şimdi. Kapıyı kitlediğinde Leia alaycı tavrını geçirdi ruhuna.
“İyi geceler, Leia. Bu akşam alkol almayacağım. Ciğerlerimi üşütmüşüm sanırım, beni ancak Gürelekökü çayı paklar.”
Leia'nın gülümsemesi inceldi ve alaycılaştı.
"Neden yaşlı tonton bir karının çay dükkanına gitmiyorsun öyleyse? Daniel, burası bir bar. Ayrıca ciğerlerine olsa olsa sıcak şarap iyi gelir."
Asasına fısıldadı ve özel şişedeki şaraba tuttu. Saniyeler içinde tarçınlı,sıcak şarap hazırdı. Küçük bir kadehe döküp DJ'in önüne iterken kendisi için bir konyak çıkardı.
"Geldiğine sevindim." dedi taburesini çekip oturduğuna. Gözleri ayın parlak ışığında parıldıyordu.

Önüne bırakılan içkiden birkaç yudum aldıktan sonra keyifle inledi ve gözlerini kapatıp gülümsedi. Leia, DJ’in aklını okuyordu sanki. İhtiyacı olan şeyleri ona hatasız sunabilen tek kişiydi. “Ben de geldiğime sevindim. Tonton teyzelerin bana asla sunamayacağı şeylere sahipsin.” Ki Leia da kolay kolay fedakârlık yapan biri değildi. Ama onun varlığı yetiyordu. Gözlerini açıp karşısındaki doğal afete uzunca baktı. Ay ışığında parlayan gözleri, biçimli burnu ve dudakları… Her şeyiyle DJ’i çıldırtmayı başarıyordu. Ona, geçmişini unutturabilen nadir bir cadıydı. James’la uzlaşmış olmaları da her şeyi çok daha kolaylaştırıyordu. İçkisinden birkaç yudum daha alıp yine sırıttı. Leia’yı özlemişti. “Sadece hafta sonları görüşebiliyor olmamız ne kötü. Keşke bu kadar meşgul biri olmasaydım.” Leia’yla ergenliğe yeni girmiş gençler gibi oynaşmayı özlediğini inkâr edemezdi. Vazgeçilmez bir heyecandı o anlar DJ için. Aklına geçmişten birkaç film karesinin gelmesiyle sinsice güldü ve gözlerini kısıp doğal afetine baktı. Ona bunca zamandır sadece bir kez sahip olmuş olması içler acısı bir durumdu. Ama DJ onun için sabretmeyi seviyordu. Hayatındaki tek sabit terimin o olmasını diliyordu. Tabi kendisi de yutan eleman olacaksa. Anlaşılan bugün Oliver’ı biraz fazla dinlemişti. “Ee, benim neler yaptığımı aşağı yukarı tahmin edebiliyoruz. Sen akşama kadar ne yapıyorsun? Sana bulaşan yoktur umarım.” Lanet olası ayyaşları bu bulaşanlar grubunun dışında tutuyordu. Çünkü Leia onlarla baş etmesini iyi biliyordu. DJ’in kastettiği ‘düşmanlar’dı. Leia’nın kimin kız kardeşi, kimin hatunu olduğunu bilmeyen kişiler sayılıydı. Eğer Ölüm Yiyen olsaydı, onu korumak çok daha kolay olurdu. İki taraf için de tehdit oluşturmamış olurdu. Ama şimdi, Lord’un işini yokuşa sürüyordu. DJ onun bedenine sahip olamadığı gibi, sadakatine de sahip değildi. Yüzünü öfkeyle buruşturup ağzından çıkmak üzere olan sözlere hâkim oldu. Bu gece onunla kavga etmek, isteyeceği son şeydi. Sessizce doğal afetini seyretmeyi tercih ederdi.

“Ben de geldiğime sevindim. Tonton teyzelerin bana asla sunamayacağı şeylere sahipsin.” Leia sesli bir şekilde güldü aklına gelen bir imgeyle beraber. Yaşlı kadının gazabına uğrayan Dj mi yoksa D'in gazabına uğrayan yaşlı kadın mı daha korkunçtu emin olamıyordu. Bardağındakini bitirip çevirmeye başladı ahşap tezgah üzerinde. Gözlerini masaya,dibinde bir damla içki kalmış cama dikmişti.
“Sadece hafta sonları görüşebiliyor olmamız ne kötü. Keşke bu kadar meşgul biri olmasaydım.”
"Veledi zinalarla dolu bir okul. Kolay gelsin!"
Leia hafifçe gülümsedi. Tek meşgul olan o değildi,içmeye bayılan insan nüfusu ingiltere'de bollaştıkça baş etmesi gereken çok daha fazla insan olacaktı. Ama elbette, okuldaki işlerin yoğunluğunu tahmin bile edemezdi. Kendisi zamanında oldukça iyi bir öğrenciydi ama kankası Nora gibi öğrenciler bolsa,o zaman işleri zordu.
“Ee, benim neler yaptığımı aşağı yukarı tahmin edebiliyoruz. Sen akşama kadar ne yapıyorsun? Sana bulaşan yoktur umarım.”
Kaşlarını çatıp DJ'e baktı. Öfkelendiği falan yoktu,sadece anlamamıştı.
"Her zamanki sarhoşlar haricinde,hayır. Aralarında pek tipim yok zaten." dedi yeniden gülümeyerek. Onun için endişeleniyor olması tatlıydı ama Leia her iki koşulda da başının çaresine bakabilirdi. Dj'in yüzündeki o ani beliren ifadeyi gördüğünde gülümsemesi soldu.
"Gerçi... Karanlık Lord ile beraber olduğum bilgisi herhangi bir Zay'lının eline geçmediğinden olsa gerek,güvendeyim."
Sesine olabildiğine iğneleyici bir ton yerleştirip yeni bir konyak doldurdu bardağa.

Bakışlarını kaçırıp sertçe yutkundu. Kafasını belli belirsiz sallayıp içkisinin geri kalanını bir dikişte bitirdi. Yoldaşlık’tan korktuğu yoktu. Leia’nın kötü yüzü, her şeyden beterdi. “Elbette, en yakınlarımız hariç kimse bilmiyor. Sanırım.” Cebinden sigara çıkarıp ince dudaklarıyla sabitledi. Ciğerleri gerçekten kötü durumdaydı, sigara içmeyecekti. Onunki bir alışkanlıktı belki de. Kötü alışkanlıktan kendi uzaklaştırmak istercesine Leia’ya baktı tekrar; o sigaradan çok daha kötü bir alışkanlıktı. En kötüsü de, onu yakıp içemiyordi. Dudağı silik bir gülümsemeyle kıvrıldı. Elini Leia’nın eline götürdü ve bir an tereddüt ederek onun elini tuttu. DJ’in daima soğuk ellerine karşın ılıktı, insanın içini ısıtıyordu. “Bana neden bu kadar güven verdiğini anlayamıyorum. Bazen beni oyuna getirebileceğin ihtimalini aklıma getiremiyorum bile.” Ilık eli başparmağıyla okşarken belki de ilk kez bu kadar içten gülümsedi. Leia’yla olduğunda her şeyi unutabiliyordu; unutamadığı bir aşkı olduğunu, beş çocuğu olduğunu, kötü bir geçmişe ve kötü bir unvana sahip olduğunu… Derin bir iç geçirerek elini geri çekti, doğal afetini rahatsız etmek istemezdi. Hem artık o da eskisi kadar saldırgan değildi. Önceden olsa, DJ’in dudakları öpüşmekten ağrırdı. Şimdiyse Leia’yı konuşturmaya çalışmaktan ağrıyordu. Eskisi gibi olmalarını çok isterdi doğrusu, ama bu imkânsız gibi duruyordu. En azından birbirlerine karşı bu kadar mesafelilerken.

Sıkıntılar cümbüşü ağır bir sis gibi üzerine süzülürken Leia iç geçirip ellerini gevşek bir biçimde tezgaha bıraktı. Konyak kendisine bakarken Leia da sıvıya bakıyordu. Derken Dj'in serin elini hissetti kendininkinin üstünde. Tatlı bir ürpertiye sebep oldu soğukluğu. Leia gözlerini kaldırıp zamanında hayran hayran süzdüğü o mavi gözlere dikti kendininkileri.
“Bana neden bu kadar güven verdiğini anlayamıyorum. Bazen beni oyuna getirebileceğin ihtimalini aklıma getiremiyorum bile.”
Başparmağı tenine sürterken Leia elini daha sıkı tuttu. Kelimeler genelde ona yardımcı olmadığından sevgisini bu küçük ifadelerle belli edebiliyordu. Dj içten bir gülümsemeyle karşılık verdiğinde Leia içindeki buzların eridiğini hissetti. Dj iç geçirip elini çekerken bile gözleri üzerindeydi.
Düşünmesi gereken konuyu düşünmemeye çalıştı. Orada olduğunu bildiği ama baktığı anda kendini kaybedeceği bir şeymişçesine davranıyordu. Düşünmek istemiyordu doğrusu. Başını ağrıtacak,midesine sancılar saplayacak düşüncelerdi bunlar. Ama kendine "öğrendiklerinde?" sorusunu sormadan edemedi. Ne olacağı huzursuz ediyordu onu hala.
Onun yerine düşünceleri gereksiz objeler gibi fırlatırcasına attı kafasından ve önündekiyle ilgilendi. Konyakı fondipleyip elinin tersiyle sildi dudaklarını ve çoktandır bunu hakeden Dj'e yaklaşıp dudaklarını dudaklarına bastırdı.

Şokun etkisiyle vücudu kaskatı kesilmişti DJ’in. Hiç beklemediği bir hareketle karşılaşmış, hazırlıksız yakalanmıştı. Nasıl oluyordu da DJ’in ‘kadın’ diyip geçtiği, istediği zaman elde edebildiği türden bir cadı onu sadece bir öpücükle etkisiz hale getirebiliyordu? Artık sadece elleri değil, bütün vücudu soğuktu, ya da o öyle hissediyordu. Her şeye rağmen uzun zaman sonra Leia’dan aldığı bir öpücüğün kısa sürmesini istemiyordu. Her anı yaşadığı son dakikaymış gibi yaşamayı öğrenmişti. Yo hayır, Leia’yı kolay kolay bırakmayacaktı. Her zamanki gibi bir elini beline, bir elini de saçlarına götürdü Leia’nın. Onun kokusunu özlemişti; derin bir nefesle eşsiz kokusunu içine çekti. Konyak kokan bir kadından daha çekicisi olamazdı herhalde. Ginny çiçek kokardı. Anı mahvetmemek için düşüncelerini aklından savuşturdu ve Leia’nın daima cesur olan dudaklarına sarıldı. Hatunları arasında karşılaştırma yapmayı sevmezdi. Fakat kimsede o kokuyu bulamıyordu işte. Aklını topla, DJ! Kimse vazgeçilmez değildir. Aklını topla... Leia’ya hayata sarılırmış gibi sarıldı ve ona hapsolmuş dudaklarında anlamsız bir gülümseme oluştu. Lanet olsun DJ. Âşık olmaman gerektiğini biliyorsun... Ne içinde bulundukları durum ne de DJ’in kişiliği izin veriyordu buna. Leia üzmek isteyeceği son kişiydi belki de. Bağlandığı herkesi hayata küsmüş bir şekilde bırakan birinin bağlanmaktan korkması gerekirdi ki DJ korkuyordu. En büyük korkusu birilerine bağlanıp kalmaktı. Her ne kadar insanlar yalnızlığı zayıflık olarak görseler de, zayıf insanın canından başka kaybedecek bir şeyi olmuyordu. Leia’yla birbirlerine uzun süre bağlı olduklarını fark ettiği anda sırıtarak geri çekildi. Bir süre ağzı açık bir şekilde ona baktı. “Leia ben çok uzun zamandır-“ Kolu yanmıştı, sebebi de Leia’nın onun üzerinde bıraktığı etki değildi. Kesinlikle değildi. Gözlerini devirerek dişlerini sıktı. “Ben demek istiyorum ki- ah bu şaka olmalı!” Kolunu sıyırıp hareketlenmeye başlamış olan damgasına baktı. İşte DJ’in dönülmez bağlılığıydı bu. Ne aşk, ne para, ne içki… Hiçbir şey bu damgaya sırt çevirmesini sağlayamazdı. Damga ısrarla yanmaya devam etti. Hayat sana ne zaman şaka yaptı ki DJ? Her zaman acı gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalmıştı ya da acı gerçeklere sebep olmuştu. “Gitmem gerekiyor. Eğer James kafayı bulup da zevk olsun diye işaretine basmıyorsa, önemli bir şey vardır.” Yaşamadıkları bir şey değildi. Şaşılacak bir şey de değildi. Ayyaş Tilki ve Çapkın Prens’ten beklenilebilecek olağan bir şeydi. İnsanlar onlarla ilgili neler neler görüp geçirmişti. DJ o anıları düşündükçe mutlu oluyordu. İkili zamanında iyi eğlenmişlerdi. Hayatı yaşanması gerektiği gibi yaşamışlardı. DJ yine anılara daldığını fark etti. Leia’nın gözlerine bakmak onu kendine getirdi. Yüreği burada kalıp Leia’ya söylemesi gereken şeyi söylemesini istiyordu. Aptal görevler umurunda değildi şimdi. Leia’yı istiyordu.

Saç diplerinin kokusu burun deliklerini doldururken Dj'in kollarını sarmasına izin verdi dudaklarında küçük bir tebessümle. Onu mutlu eden şeylerden biri de sevdiği kişiyi mutlu etmekti. Dj'i mutlu ettiğinin farkındaydı en nihayetinde. Dj geri çekildiğinde yüzündeki yamuk tebessüme baktı bilmiş bir bakışla.
“Leia ben çok uzun zamandır-“
Sözü yarıda kaldı. Çenesindeki kasılmadan ve mavi göz bebeklerinin hareketinden bir sorun olduğunu anlamıştı Leia. Kaşları çatıldı.
“Ben demek istiyorum ki- ah bu şaka olmalı!”
Dj'in ani hareketiyle teni ay ışığına çıktı. Leia dudaklarını dişleyip nefesini tuttu. Bir anlığına Karanlık Lordla beraber olduğunu unutmuştu. Ne yapacağını bilemeden o tiksindiği işarete ardından Dj'e baktı. Babasının adiliğinin kirli bir temsilcisiydi işaret. Yıllar önce kaderi olduğu idda edilen, kurtulmak için kaçması ve göçebe hayatı sürmesine sebep olan şey... Zihnine istemsizce dolan düşünceler engerek zehri gibi dolanıyordu beyin kıvrımlarında. Alt dudağını daha sert dişleyip inlememek için kendini tuttu. Titreyen gözbebeklerini olabildiğie Dj'den uzaklaştırdı.
“Gitmem gerekiyor. Eğer James kafayı bulup da zevk olsun diye işaretine basmıyorsa, önemli bir şey vardır.
Tabi ya, abisi. Çığ gibi büyüyen öfkesini yutmaya çalışıyordu ama kelimelerle beraber o da boğazına takılmıştı. Sanki bir şey ciğerlerini eziyor, nefes almasını zorlaştırıyordu. Ayaklarının geri geri gittiğini durduğunda farketti. "Belli etmemeliyim." dedi kendi kendine. Herşeyi daha da karmaşıklaştırmak anlamsızdı. Dj'i seviyordu, en azından öyle düşünüyordu. Gerisi anlamsızdı.
"Tarafından da mı anlamsız?" derken buldu kendini.
"Bunun uğruna hayatını verdin, sırf bu koşullardan kaçmak için. Abin gibi acımazsız olmamak için. Şimdiyse en büyük düşmenının dudaklarını dişlemek gibi bir arzun var."
Neydi bu iç ses? Vicdan mı? Gözlerini tavana dikip gözyaşlarının yanaklarından süzülmesini engelledi. Bu kafa karışıklığı herşeyden beterdi.
Dudaklarını yaladı nemlendirmek amaçlı. Başını çevirirken kulğının arkasına attığı saçları yanaklarına değdi zarifçe.
"Tamam, bekletme onu." dedi fısıltıyı andıran sesiyle. Sonra yüzüne yalandan bir gülümseme ekledi gözlerini kaldırıp mavi gözlü hayaletine bakarken.
"Bekletilmekten hoşlanmadığını biliyorsun... yanında içkisi yoksa."
Dudakları büküldü,seğirme göz ardı edilebilecek derecede olsa bile belli oluyordu.

Olan biten her şey kesinlikle şaka olmalıydı. DJ, Leia’nın duruşundan ve sözlerinden etkilenip de gözyaşlarını hapsetmiş olan gözlerine aldırmadan Leia’ya baktı. Onun da aklını kurcalayan bir davası vardı. James’tan onu ayıran tek şeyin güzel bacakları olmadığı apaçık ortadaydı. Leia’yı kendi tarafında istiyordu, evet ama bir yandan da onun düşüncelerine saygı duyuyordu. Zamanında o da sahip olduğu her şeyi tepmiş ve zorlu yaşam şartlarına göğüs germişti. Neden? DJ’in özgürlüğünü kazandığı o yolda bir tutsak olmamak için. Düşünceleri yine ona oyun oynamıştı. Yersiz bir gülme krizine yenik düşerek gözyaşlarını serbest bıraktı. “Ah evet, olan biten bütün her şey lanet içki ve herkesin kötü dileklerini üstlenmiş olan özgür canlarımız için, değil mi? Kimi kandırıyorum ki!” On yedi yaşından beri çabalıyordu; hem de amaçsız bir amaç için. Hayatına anlam katmak için evlenmişti, çocukları olmuştu ve âşıktı. Herkes onun mutlu olduğunu düşünüyordu. Ama her zamanki gibi rol yapıyordu. Bütün hayatı bundan ibaretti; rol yapmak. “Gryffindor’daki o masum çocuğu nasıl özlediğimi anlatmama bir şişe viski bile yardımcı olamaz, Leia. Lanet olsun, ben sana olan sevgimi bile dile getiremiyorum. Benim kadar aciz bir adamdan ne bekleyebilirsin ki?” Yüzünü elinin tersiyle silip karanlık işaretini kapattı. Yavaş adımlarla Leia’ya doğru yürüdü ve içten bir gülümsemeyle ona baktı. Belki ona olan sevgisini dile getiremiyordu ama vücudunun her bir zerresi bunu ona gösteriyordu. Çekingen bir tavırla Leia’nın yanağını okşadı ve eğilip ona küçük bir öpücük verdi. “Bu gece değil, hayır. Bu kez de seni bırakıp gitmeyeceğim.” Onu kollarıyla sardı ve gözlerini kapatıp başka bir yerde, başka kişiliklerde olabileceklerini düşündü. DJ sıradan bir gece kulübü sahibi olurdu, Leia’ysa kulübe eğlenmeye gelmiş bir hanımefendi. Gerçi ona şimdiki hali daha çok yakışıyordu ama maksat kendilerinden uzak olmaktı. Dudaklarından istemsizce birkaç kelime döküldü, bir şarkının sözleri. DJ’in en sevdiği şarkıydı bu; Hallelujah. Ve bu şarkıyı daha önce hiç kimseye armağan etmemişti. Sözleri ikisine öyle çok uyuyordu ki, DJ sırıtmadan edemedi. Bir eliyle Leia’nın elini tuttu ve ötekiyle de onun belini kavradı. Daha önce hiç dans etmemişlerdi. Belki de okul balosundayken dans edebilirlerdi ama James’tan çekinmişti o zaman da. Çünkü James’tan iyi kimse tanıyamazdı DJ’i. Emellerini de ondan iyi kimse bilemezdi.

Yaşlar Daniel'in yanaklarından aktığında Leia henüz iç geçirmişti.
“Ah
evet, olan biten bütün her şey lanet içki ve herkesin kötü dileklerini
üstlenmiş olan özgür canlarımız için, değil mi? Kimi kandırıyorum ki!”
Söylediklerini herhangi bir eşye yoramayan Leia sadece kaşlarını çatarak merakla ona baktı. Daniel'a alkol mü çarpmıştı ki? Eğer öyleyse kendini kötü hissedecekti, zira ona alkolü veren kendisiydi. Nedense konu sevdiklerini sarhoş etmek olunca müşterilere baktığı gibi bakamıyordu.
Dj elinin tersiyle yüzünü silip Leia'nın o nefret ettiği işaretini kapadı. James'in başı dertteyse bu ona yardıma gitmeyeceği anlamına mı geliyordu?
Gryffindor’daki
o masum çocuğu nasıl özlediğimi anlatmama bir şişe viski bile yardımcı
olamaz, Leia. Lanet olsun, ben sana olan sevgimi bile dile
getiremiyorum. Benim kadar aciz bir adamdan ne bekleyebilirsin ki?”
"Aciz mi?" dedi koyu kıvamlı sesiyle Leia.
"Aciz olduğunu düşünmüyorum."
Dj yaklaşırken göğsünde birleştirdiği kolları çözüldü. Dj'in tedirgin eli yanağına dokunduğunda tepki vermedi. Dj tatlı bir öpücükle taçlandırdığında omuzları çöktü. Biraz daha rahatlamıştı sanki ama kafası hala işaretteydi.
Ya onu çağıran Jamesse? Ya başı dertteyse? Ya sırf bu yüzden ona bir şey olursa?
Şarkının sonunda Dj'i tatlı hayallerinden uyandıracak nitelikte bir soru sordu?
"James'in sağlam olduğunu biliyorsun değil mi? Yani... başına birşey geldiği için o kolundaki şeye,zımbırtıya asansör düğmesi gibi basıyor olamaz değil mi?"