&& Irena.

Hırvatistan'da yaşayan Sloven kökenli bir kadın olan Ljiljana Marjan, Hırvatistan'ın Yugoslavya'dan ayrılarak bağımsızlığını ilan etmesi üzerine herkesin patlak vereceğini az çok tahmin edebildiği savaştan kaçınabilmek adına, mülteci olarak Finlandiya'ya yerleşti. Bir yıl sonra da tahmin ettiği gibi Bosna Savaşı başladı. Ljiljana ise, Güney Balkanları arasında geçen geçmişini unutup Finlandiya'da yeni bir geleceğe adım atmaya kararlıydı. Fincesini ilerletti ve mülteci olduğundan halk arasından gördüğü kötü sayılabilecek muameleyi göz ardı etmeyi başarabildi. Tüm bu karmaşanın arasında ona kötü davranmayan tek bir kişi vardı: Avrupa'da patlak veren olaylarla doğal olarak ilgilenmeyen bir Fin büyücü, Nikolaus Jaesnore. Nikolaus, Ljiljana'nın bir mülteci olduğunu biliyordu bilmesine ama bu kavram onun için bir önem teşkil etmiyordu. Nitekim çok geçmeden evlendiler ve babasının sihirli kanını miras alan Irena dünyaya geldi. Bir yıl sonra da Adreane... Irena iki, Adreane de bir yaşına bastığında Srebrenitza Katliamı gerçekleşti ve Ljiljana, Hırvatistan'a dönmeyi aklından çıkarttı, her ne kadar bu katliam Sırplar tarafından Boşnaklara uygulanmış olsa da. Irena ve Adreane, mülteci çocukları olarak görüldüklerinden Fin halkı tarafından aşağılandılar ve bunu engellemek için ne Nikolaus'un ne de Ljiljana'nın elinden bir şey geliyordu. Ljiljana, mülteci olduğu için hor görülmeyi çabuk atlatmıştı, ne de olsa o bir yetişkindi, ama çocuklarının aynı şeyi başarabileceklerinden şüphe ediyordu. Lakin tahmin ettiği gibi olmadı. Irena, kardeşini Finlerin aşağılamalarından koruyabilmek için çabaladı durdu ve iki kız arasındaki bağ giderek kuvvetlendi. Irena on bir yaşına bastığında, İngiltere'deki Büyücülük Akademisi'nden bir mektup ona da gönderildi. Ljiljana ve Nikolaus uzun uzun düşündüler ve okulun açılmasına çok az bir zaman kala, Irena'yı İngiltere'ye gönderdiler. Bir yıl sonra da Adreane, kendisine gelen çağrı mektubuyla beraber ablasının yanına gitti. Ljiljana, kızlarını bir süreliğine de olsa tüm bu mülteci aşağılamalarından uzak tutabildiği için Hogwarts'a minnet duyuyordu, Nikolaus da öyle.

Çocukluğunda sebebini bile bilmediği aşağılamalara katlanmak zorunda kaldığından, insanların birbirlerine olan düşmanlığından tiksinen biri hâline gelmiştir. Sürekli ön yargıya maruz kalmasının sonucu ön yargıdan da hoşlanmaz, ama zaman zaman insanlardan nedensiz bir yere çekinip nefret edebilir. Gerçekten sevdiği kişilere çok önem verir ve onları her şeyden üstün tutar, kız kardeşi gibi. Sevdiklerinin zarar görmesine asla katlanamaz. Ancak bazı durumlarda yakınlarından çok kendi menfaatlerine önem verdiği de olur. Dürüstlüğünden şüphe edilmemesi gereken bir kişi varsa o da Irena'dır, asla zor durumda kalmadıkça yalan söylemez. Yaşamın ve kaderin oyunlarına gelmemek için mantığıyla hareket etmesi gerektiğini bilir, bu yüzden çoğu durumda kalbinden çok mantığının sesini dinler, bu da ona zaman zaman soğuk biri gözüyle bakılmasına neden olabilir. Son derece kararlı ve sebatlı birisidir, eğer bir şeyi yapmayı kafasına koyduysa kimse onu bu fikirden alıkoyamaz. Kişisel özgürlüğü, içten içe değer verdiği en önemli şeydir onun için, başkalarının yönlendirmesinden nefret eder ve kendi kendisine yetebileceğini düşünür hep. Sabit fikirli birisi olduğu söylenebilir, eğer karşısına kendi düşündükleriyle zıtlaşan bir fikir sunulursa bu fikri asla kabul etmeyebilir. Ona göre, kendi düşündükleriyle zıtlaşan her şey mantıksızdır. Irena'ya yaklaşmak ve onunla dostluk kurmak biraz zordur, çünkü bir kişiyi kendisine ne kadar yakın görürse görsün arada her zaman ince veya kalın, buzdan bir duvar bırakır. Etrafındaki hemen hemen her şeyi kendi başına idrak edebilmeyi öğrenmiştir. İnsanları gözlemeye bayılır, davranışlarını, tepkilerini, sözlerinin altında yatan gerçekleri anlamaya çalışmayı sever. Eğer kendisine bir hedef belirlediyse, bedeli ne kadar ağır olursa olsun gerçekleştirmek için sonuna kadar peşinden koşar ve mutlaka başarır.

L E J A N T

-İkonlar





Eklenmek için bir adet ikon ve kurgu ile geliniz.


~AdreaneJaesnore.
Sevmeye ve önem vermeye değer gördüğüm yegâne insan o, kardeşim. Onun gözünde bir kurtarıcıydım ve beni kendi içinde bu kadar yüceltmesi hoşuma giderdi. Ne zaman bir Fin'in alaylarına maruz kalsak bir kaplan gibi öne atılır ve Adreane'i savunurdum. Ve Hogwarts için İngiltere'ye gitmem gerektiğinde, kendini büyük bir boşluk içerisinde bulmasına bu yüzden şaşırmıyorum. Sanki ruhundan bir parça sökülüp alınmış gibi... Aynısını ben de yaşamıştım, ama onunki kadar ağır gelmemişti bana, kendimi asla vurgun yemiş bir denizci gibi hissetmemiştim. İşte bu yüzden, ruhunda meydana gelen tahribatlardan sorumlu olduğunu düşündüğü kişi bendim. O da Hogwarts'a geldiğinde bana olan tavırları gerçekten büyük bir değişime uğramıştı, onu hüsrana uğratmıştım, bakışlarında bunu görebiliyordum. Nitekim bir süre sonra mantıklı düşünme fırsatı bulduğunda bana kızmasının mantıksız olduğunu idrak edebilmiş olmasına seviniyorum, artık eskisinden bile daha büyük bir sevgiyle bağlıyız birbirimize, her ne kadar onun baş kaldırmayla dolu güdüleri bu sevgiyi dışa vurmasına izin vermese de.

Ekledim seni söğüt dalına yuva yapan mandam.