Tanışma

Eva sadece önüne bakarak yolda yürüyordu.Arada başını yana çevirdiğinde insanların ona baktığını görüyor ve tekrar önüne çeviriyordu başını.İnsanların onu izlemesinden nefret ederdi ama genelliklede hep izlerlerdi.

Eva bu duruma dayanamayıp bir dükkana atmak istiyordu kendini.Ama her dükkanda doluydu.
Bir süre ilerledikten sonra Domuz Kafası’nı gördü.Bu dükkanı pek sevmezdi ama tek boş olanda oydu.
Eva bir süre ikilem içinde kaldıktan sonra dükkana girdi.Dükkanda barmen garip garip Eva’ya bakıyordu.Eva masalardan birine geçip barmene seslenip kaymak birası istediğini söyledi ve garsonun birayı getirmesini beklerken dışarısını izlemeye başladı.

Garson birayı getirdikten sonra biradan bir yudum alıp garsona git der gibi baktı.Başında dikilip duruyordu.Bu duruma biraz gıcık olmuştu.
Garson bir süre daha gitmeyince yüksek bir sesle; “Ne duruyorsun öyle başımda.Git işine bak.” Dedi ve birasından bir yudum daha alıp sinirini yatıştırmaya çalıştı.

Öff önüne bak !!

Diyip cocuğa sinirli sinirli bakmaya başladı bisikletli çocuk Ronaldın cüppesini yırtmıştı öyle hızlı geldiki Ronoldun cüppesini delip geçti baya bi delik oluşmuştı sinirli sinirli evine geri döndü.Kendini en yakınındaki koltuğa atıp.Bişiler düşünmeye başlamıştı.Hayatı çok sıkıcıydı yanlız yaşamak.Ama bölesi daha iyiydi.Kendi kendine gülmeye başladı nedense.Çocuklugu gelince aklına gülmeye başlıyordu.Çok güzel günlerdi çocuğa kızmamaya başlamıştı çünkü eskiden oda böle hatalar yapmıştı kızmaya gerek yoktu.

Neyseki yedek cüppesi vardı onu takmıştı.Karnıda baya acıkmıştı.Evde ne varsa silip süpürmüştü.Sonrada kendini yola atıp ölesine yürümeye başladı.Hava yavaş yavaş kararmaya başlıyordu.Bu saatlerde Hogsmeade köyü güzel olurdu oraya doğru yürümeye başladı.Gelen geçene bakıp yürüyordu.Çok kalabalıktı bugün.İlerde ilk gördüğü yere gitti oda Domuz Kafasıydı çok kalabalıktı içerisi.Tek bi masa yoktu ilerde bi masa görmüştü oraya doğru yürümeye başladı.Bayanın yanına gelmişti neden olduğunu bilmeden heycanlanmıştı tam bişi dicektiki diyemedi.Cesaretini toplayıp

[color=red]Şey oturabilirmiyim boş masa yokta

Eva sinirini yatıştırmaya çalışırken içeri birisi girmişti.Eva’nın gözü birden adama takışmıştı.Sanki önceden görmüştü.
Adam bir süre içeriye göz attıktan sonra Eva’ya doğru gelmeye başlamıştı.Eva neden ona doğru geldiğini anlamdan adamı izliyordu.
Yanına gelince;
“Şey oturabilir miyim boş masa yokta”
dedi.Eva gülümseyerek;
“Tabi ki buyurun.”
Dedi ve sandalyeyi gösterdi.Eva adamın oturduktan sonra onu süzdü.Hala nerde gördüğünü bulamamıştı.
En sonunda dayanamayıp;
“Sizinle daha önceden karşılaşmış mıydık?”
diye sordu.Bu soruyu sorarken de hala adamı süzüyordu ama hala bulamamıştı.Belki de öyle sanıyordu.Daha öncende hiç görmemişte olabilirdi ama nedense Eva’ya görmüş gibi geliyordu.

“Tabi ki buyurun.”

demişti bayan mutlugu yüzünden belliydi sandalyeye oturup.Pencereden dışarı bakıyordu.Azda olsa utanmıştı.Başına aşşaya eyip üstüne bakıyomuş gibi bayana bakıyordu.Güzel giyinmişti saçları çok güzeldi.Neyse bakışlarını kesip içerdekinleri bakmaya başlamıştı.Çok güzel bir yerdi arada sırada buraya geliyordu.Dışarda baya bi öğrenci vardı galiba geziye çıkmışlardı.Bayanın kendisine bakmaya başladığını görmüştü içi bi tuaf olmuştu.Acaba neden bakıyordu aradan bir ika dakka sonra.

“Sizinle daha önceden karşılaşmış mıydık?”

demişti ama Ronald bayanı ilk defa görüyordu bayana dönüp

Galiba hayır ben sizi önceden hiç görmedim gördüysemde hatırlamıyorum.

deyip gülümsedi.

Eva adamı süzmeye devam ederken adam;
"Galiba hayır ben sizi önceden hiç görmedim gördüysemde hatırlamıyorum."
Eva gülümseyerek;
"Sanırım ben sizi birine benzettim."
dedi ve gülümsedi.Hala adamı süzüyordu.Hala gördüğünden emindi.Ama yanılıyorda olabilirdi.Adam görmediğini söylüyordu.
Eva bunları düşünürken bir an kendini tanıtmadığı aklına gelmişti.Eva biraz mahçup bir şekilde;
"Ben Eva Hayley Bell."
dedi ve elini adama uzattı.İlk defa birisiyle bu şekilde tanışıyordu.Garip bir duyguydu.Adamın isminide merak etmişti.Eli ona doğru bekliyordu.Bir an önce kendini tanıtmasını istiyordu.

Ronald sokaktaki gelene geçeni bakıyordu.Eğlenceli yerdi çok güzeldi her zaman buraya gelcekti artık.

"Sanırım ben sizi birine benzettim."

diyince Ronold gülmeye başlamıştı.İçinden bu bayanı görseydım zaten unutmazdım bu güzelliği görünce unutmak mümkün değil.Demişti içinden kıkırdamaya başladı.

"Ben Eva Hayley Bell."

demişti Ronald ilk üç saniye dalmıştı ilerlere bakarak sonra farkına gelince

Bende Ronald Weasley memnum oldum diyip gülümsedi

Eva tanıtmasını beklerken adam; “Bende Ronald Weasley memnum oldum” demişti.Eva gülümseyerek; “Memnun oldum.” Dedi ve adamın elini sıktı.
Elini sıkarken garip bir duygu hissetmişti.Çok değişik bir şeydi.Ronald’ın elindeki sıcaklık Eva’nın tüm vücudunu ısıtmıştı adeta.

Eva bu duygudan kurtulmak ister gibi birasından bir yudum aldı ve bu duyguyla içinde savaşmaya başladı.biranın soğukluğu da işe yaramıyordu.Eva içinden; “Çok sessiz oldu ortam.” Diye geçirdi.Ve ardından ağzına gelen ilk şeyi söyledi;
“Boş zamanlarında naparsın?”
Eva bunu birden söylemişti.Söyledikten sonra içinden; “Bu ne şimdi.Sorduğum soruya bak.” Dedi ve kendi kendine kızmaya başladı.Arada Ronald’a bakıp gülümsüyordu ama başını masaya çevirdiğinde kendine kızmaya devam ediyordu.

Ronald evaya gülümseyerak elini sıktı.İçinden acayip bişey olmuştu.Hayatında ilk defaydı şaşırmıştı ilk başta içinden acayip acayip şeyler sölemeye başlamıştı.Kendini tuaf hissetmeye başlamıştı.İçinden

Acaba hoşlanmayamı başladım öff ne diyorum ya böle şey olurmu hiç

gülmeye başlamıştı eve arından bi soru daha sormultu

“Boş zamanlarında naparsın?”

Soru hoşuna gitmişti ilk gülüp sonra

Bazen buraya gelirim bazen muggle sokaklarında gezerim

Diyip gülümedi

Eva’nın sorusuna Ronald;
"Bazen buraya gelirim bazen muggle sokaklarında gezerim” demişti.Eva gülümseyerek;

“Muggle sokaklarında.Bende oralarda dolaşmayı çok severim.Değişik bir havası var.İnsan kendini bir muggle gibi hissediyor.”

Dedi ve gülümsedi.Eva Muggle Araştırmaları Profesörü olduğu için muggleların yaşadığı yerlere çok fazla giderdi.Onlar hakkında yeni bilgiler öğrenip öğrencilerine öğretmek için.Ve her gittiğinde de hayretlere düşerdi.
Eva küçük bir tebessümle;

“Muggleları sever misiniz?”

Diye sordu.Muggle sokaklarında bir büyücünün gezmesi garip gelmişti doğrusu.Sorusuna cevap vermesini beklerken birasından bir yudum daha almıştı.Vücudundaki sıcaklık yavaş yavaş normale dönmeye başlamıştı.O garip duyguyu nedense tekrar yaşamak istiyordu.

“Muggle sokaklarında.Bende oralarda dolaşmayı çok severim.Değişik bir havası var.İnsan kendini bir muggle gibi hissediyor.”

diyince gülümseye başladı evayla konuştukca kendisi çok daha iyi hissediyordu çok güzel bişeydi.Tanımıyordu ama hoş geliyordu konuşmak sonsuza dekte konuşurdu.

Evet öyle sankli muggela olmuşun ve istediğini yapıyorsun

diyip gülümsedi aradan beş saniye sonrada

“Muggleları sever misiniz?”

Evet ama sadece çocukları çocukluğumu hatırlatıyolar özgürlü hiçbişeyleri yok çok güzel bişey

Diyip uzun uzun evaya bakmaya başladı gözlerine dalmıştı başka yere bakmaya çalışıyordu ama olmuyodu.

Eva’nın sorusuna cevap vermişti Ronald;
“Evet ama sadece çocukları çocukluğumu hatırlatıyorlar özgürlü hiçbir şeyleri yok çok güzel bir şey”
demişti.Eva bu sözlerden sonra düşüncelere dalmıştı.Çocukluk...Eva’nın çocukluğu çok güzel geçmişti.Biraz yalnızda olsa kardeşi o yalnızlığı unutturuyordu.
Eva derin bir nefes alıp birasından bir yudum aldı.Bira onu rahatlatıyordu.
Eva Bira bardağıyla oynayarak;
“Evet çok güzel.”
Dedi ve başını bira bardağından kaldırıp Ronald’a bakmaya başlamıştı.
Başını kaldırdığı an Ronald ile göz göze gelmişti.Ronald’ta ona bakıyordu ama Eva bira bardağıyla oynadığı için fark etmemişti.
İşte o sıcaklık yine geliyordu.Ama ilki kadar Eva’yı rahatsız etmiyor tam tersi hoşuna gidiyordu.Eva gülümseyerek Ronald’a bakmaya devam ediyordu.

Ronald evaya bakmaya başlamıştı hem bakıp hem gülüyordu ondan başka hiçbişey görmüyordu.Sonuna kadar bakardı bakınca içine bişey sarıyordu.Galiba ondan hopşlanıyordu ama içinden

Öff saçmalamayım ya o kim ben kim hayatta olmaz uğraşmaya devmez

Yüzünü somurtup dışarı bakmaya başlamıştı keşke böle bişey olsaydı diye düşünüyordu ama tabikide olmazdı.

İstiyosan biraz dolaşalım

dedi ama aradan iki saniye sonra içinden

Çok saçmalıyorum ya noluyo bana

İşte yine o duygular baş göstermeye başlamıştı.Eva’nın çok sevdiği ama sonradan çok acı çektiği...Ama Eva buna aldırmıyordu.Ronald’a bakmaya devam ediyordu.Dalmıştı.Ronald’ın gözlerinde garip bir güven bulmuştu kendine.Ondan ayrılmak istemiyor gibi sürekli bakıyordu.
Eva böyle bakmaya devam ederken garsonlardan birinin çıkardığı tabak sesiyle kendine gelmişti.Sandalyede doğrulup Ronald’a gülümsemişti.
Ronald dışarı baktıktan sonra;

“İstiyorsan biraz dolaşalım”

Demişti.Eva gülümseyerek;

“Güzel olur.”

Deyip bardağında kalan birkaç yudum birayı da içip bardağı masaya bıraktıktan sonra tekrar gülümseyerek;

“Hadi çıkalım.”

Dedi ve dükkanın içinde göz gezdirdi.