İlk buluşma

Alex aklından amy i çıkartamıyordu.Her an her saniye onu düşünmekle geçiyordu.Bu haliyle okulda nasıl başarılı olacaktı.Ama onun okul umrunda bile değildi.Tamam okulu seviyordu ama Amy nin sevgisi çok üstündü.Alex ona bir buluşma teklifi gönermek istedi.Hemen aydınlık,duvarlarda ünlü seherbazların resimleri olan,geniş odasına gitti.Ahşap,geleneksel bir şekilde dizayn edilmiş masasına oturdu,gümüş kollu çekmecensinin kapağını açtı,parşomen,kalem ve mürekkep çıkartarak yazmaya koyuldu
Amy seninle 3 saat sonra,Sally'nin pastanesinde buluşabilirmiyiz?Sensiz geçirdiğim her anı sanki ömrümden 10 yıl gitmiş gibi yaşıyorum.Seni çok seviyorum.
Alex Steave Weasley
Yazısını bitirdi,mektubunu zarfa koydu,zarfa bir sihirle açılınca meydana çıkacak kalpler ekledi,Mektubu mühürledi.Tavandaki baykuş yuvasından gümüş rengindeki baykuşuna bakarak elini şıklattı.Baykuş süzülerek masaya kondu,Alex mektubunu baykuşuna verdi.
-Senden bunu Amy e götürmeni istiyorum.

Dedi.Baykuş ağzındaki mektupla beraber pencereden hızla uçup gitti.Parlak mavi gökyüzünde gözden kayboldu.

Amy o gün çok geç uyandı. Saçlarını her zamanki gibi açık bırakdı. Üzerine Kırmızı bir elbise geçirdi. Koşarak aşağıya indi. Mutfakta kimse yoktu. Dolabı açtı bir şeyler atıştırdı. Tekrar odasına çıktı. "Çağalar Boyu Quidditch" kitabını alı okumaya başladı. Amy tam sayfayı çevirdiği pencereden bir baykuş süzülerek geldi.Amy'nin tam kucağına bir zarf bıraktı.Çalışma masasına kondu.Amy'den sanki bir cevap bekliyordu.Amy hemen zarfı açtı.İçinden bir anda kalpler boşaldı.Amy gülümsiyerek;

"Alex" dedi.Sonra pareşömeni çıkartım okumaya başladı;

"Amy seninle 3 saat sonra,Sally'nin pastanesinde buluşabilirmiyiz?Sensiz geçirdiğim her anı sanki ömrümden 10 yıl gitmiş gibi yaşıyorum.Seni çok seviyorum.
Alex Steave Weasley "

Amy buna çok sevindi.Hemen çalışma masasına koşarak bir kalem aldı.Parşömenin arkasına;

"Bende seni çok özledim Alex. 3 saat sonra orada olucam.Bundan emin olabilirsin.Sakın unutma ...
SENİ SEVİYORUM
Amy "

Yazdı.Parşömeni geri zarfa koydu.Zarfa asasıyla gene kalp çıkarma büyüsü yaptı.Mühirleyim baykuşun ayağına bağladı;

"Bunu geri Alex'e götür tamam mı?" dedi.baykuş uçarak uzaklaştı.Amy gözden kayboluncaya kadar baykuşa baktı.Sonra içi,ni bir heyecan kapladı;

"Ama ne giyecekti? Nasıl görünmeliydi?" düşünceleri ile kendini baş başa buldu.

Alex'in aklı mektupta kalmıştı.Hiçbirşey yapmak istemiyordu.Asasıyla sağa sola büyü savuruyordu sadece.Acaba gelecekmiydi?.Teklifi kabul edecekmiydi?.Eğer kabul etmmesse ne yapardı?O onun hayatıydı.Tüm bunları düşünürken gözü de geniş kanatlı pencereden ayrılmıyordu.Baykuşunu hiç bu kadar istekle bekleyeceği aklından geçmemişti.O sırada gümüş rengindeki baykuşunun sesini işitti.Hemen pencereye koştu.Baykuş içeri süzüldü odanın etrafında 1 tur döndü ve mektubu Alex in ellerine bıraktı.Alex çok sevinçliydi.Baykuşuna biraz kraker verdikten sonra mektubunu açtı.

Bende seni çok özledim Alex. 3 saat sonra orada olucam.Bundan emin olabilirsin.Sakın unutma ...
SENİ SEVİYORUM
Amy "

Sevinçten ne yapacağını bilemiyordu.Mektubu havaya fırlattı.Ve haykırdı

-Yaaşşşaasııııııınnnnn!!

Zaten hazırlanmıştı,Üzerinde çok şık açık gri sopr bir ceket,ve ona uyumlu bir pantolon vardı.Gönleğini de oldukça güzel siyah bir gömlekti.Yola koyulmak için odasından çıktı,üst katın uzun ve geniş koridorlarından merdivenlere doğru koşmaya başladı.Merdivenlerin korkuluğundan kayarak alt kata indi.Uçuş tozunu kullanırsa üzeri kirlenebilirdi.O yüzden süpürgeyle gitmeye karar verdi.

-Accio Ateşoku

Süpürgesini kaptığı gibi Godric's Hollow a dogru yola koyuldu.Oraya verdığında süpürgesinden indi,bir büyüyle süprgesini yolladı.Koşarak Sally'nin dükkanına gitti.Paldır küldür içeriye girdi.Dükkan sahibi şaşkınlıkla ona bakıyordu.Etrafa bakındı daha kimse gelmemişti.Dükkan boş sayılırdı.Cam kenarında güzel bir mazarası olan masaya oturdu.Beklemeye başladı.
-Ne alırdın delikanlı?
Dedi bir ses.Alex birini beklediğini o geldiğinde sipariş vereceğini söyledi.

Amy uzun süre düşündü sonra kırmızı elbisesini çıkarmamaya karar verdi.Altına uzun siyah bir çizme giydi.Üstünede siyah kot bir ceket geçirdi.Saçını taradı.Koşarak evden çıktı.Kalbi çok hızlı atıyordu.Öyleki dışarı çıktığında aslında oraya yürüyerek gidemiyeceğini anladı.Geri döndü kapıyı çaldı.Abisi Dany kapıyı açtı.Gülerek;

"Bence bir şey unuttun.Seni bırakıyım mı?" dedi.Amy biraz utanarak;

"Şey... Aslında bıraksan çok iyi olur." dedi.Sonra abisinin elinden tuttu ve birlikte pastanenin önüne cisimlendiler.Abisi biraz ilgiyle ;

"Kim bu önemli insan?" diye sordu.Amy;

"Önemlimi yok canım öyle biri." diye geçiştirdi.Sonra ekledi;

"Sen git istersen artık." Abisi gülerek;

"Tamam eve artık seni o bırakır dimi prenses." dedi.Amy abisini yolladı.Ama içinde bir korku belirdi;

"Ben nasıl döncem eve geri?" diye sorup duruyordu kendisine.Ama pastaneden içeri girip Alex'i görünce her şeyi unuttu.Alex'İn yanına gitti.Yavaşça;

"Merhaba" dedi.

Alex kapıda Amy i gördüğü anda ayağa kalktı.Amy
-Merhaba
Demişti.Alex karşılığını verdikten sonra,hemen karşısındaki sandelyeye hamle yaptı. Amy den önce sandalyeye ulaştı asasıyla sandalyeyi geriye çekti ve oturması bir beyefendi edasıyla eliyle sandalye yi gösterdi.Amy bundan memnun görünüyordu ve o da tam bir hanımfendi gibi kuğu misali süzülerek sandalye ye oturdu.Alex te hemen kendi sandelyesine oturdu.Amy ve Alex kazan pastalarını sipariş ettiler.Beraber geçirdikleri zamanlarda vaktin nasıl geçtiğini anlayamıyorlardı sanki kendilerine geldiklerinde hava henüz kararmaya başlamıştı.Alex geç kaldıklarını düşünüyordu.
-Amy artık geç oldu sanırım.Artık kalksak iyi olcak.Sanırım sende eve geç kaldın.Bunun için gerçekten özür dilerim.Sana eve kadar eşlik etmeme ne dersin ?
Dedi.Masadan kalktılar,Alex hesabı ödedi.Dükkanın kapısından çıktılar.

Amy çok mutluydu.Aynı zamanda heycanlı.Çünkü bu onun ilk randevusuydu. Bu çok özel bir şeydi.Alex içinde öyle olmalıydı. Çünkü Alex'de çok heycanlıydı. Amy'nin sandalyesini çekti. Amy yavaşça gülümsiyerek sandalyeye oturdu. Alex hemen karşısındaki sandalyeye geçti. İki kazan pastası söyledi.

Saatlerdik ordaydılar.Amy hiç bir şey düşünemiyordu. Ne dışardakilerin sesini duyabiliyor. Ne de havanın kararmaya başladığını görebiliyordu.Ama Alex neyseki bunu farketti;

"Amy artık geç oldu sanırım.Artık kalksak iyi olcak.Sanırım sende eve geç kaldın.Bunun için gerçekten özür dilerim.Sana eve kadar eşlik etmeme ne dersin ? " Amy buna çoks evinmişti.Hemen teklifini kabul etti.Dışarı çıktılar. Issız sokaklardan, İnsanlarla dolu caddelerden ve muggle sokaklarından geçtiler. Ama sonunda beklenen olmuştu. Amy daha fazla dayanamıyarak Alex'in elini tuttu. Alex başlarda şaşırdı. Ama sonra oda gülümsiyerek Amy'nin elini daha sıkı kavradı.

Artık Amy'nin evinin önüne gelmişlerdi. Amy gitmek istemiyordu.Ama gitmesi gerektiğinide biliyordu.Alex'e;

"Seni özlücem." dedi.Arkasını döndü.Kapıya doğru yürüdü. Ama sonra geri Alex'e döndü.Ona sıkıca sarıldı.Kulağına;

"Seni çok seviyorum." Diyer fısıldadı. Koşarak eve girdi.

Alex Amy onun elini tuttuğunda gayet şaşkındı fakat bu normal bişeydi.Sonuçta onlar sevgiliydi.Bunun çabuk farkına varan Alex Amy nin elini daha sıkı kavradı.O an hiç eve gitmek istemiyordu.Amy ile beraber saatlerce,günlerce,aylarca hiç şikayet etmeden yürüyebilirdi.Evlerinin önüne geldiklerinde içinde bi hüzün oldu.Sanki sonsoza dek ayrılıyorlar gibiydi.Amy e gercekten o kadar bağlanmıştı ki onsuz bir saniye bile geçirmek istemiyordu.Evin önüne geldiklerinde Alex e onu özleyeceğini söyledi kapıya doğru yürürken aniden arkaasını dönerek Alex e sarıldı ve kulağına onu sevdiğini söyledi.Ardından koşarak eve gitti.Alex yine hüzünlenmişti.Güm güm atan kalbi bir anda zayıflamıştı.Bitkin bir vaziyette sokaklarda dolaşıyordu.Hava kararmıştı ailesinin onu merak edeceğini biliyordu.Londranın sokaklarında kendine ıssız bir yer bulana dek yürümeye devam etti.Karanlık ıssız bir sokak buldugunda asasını çıkardı.
-Accio Ateşoku.
Dedi.Beklemeye başlamıştı süpürgesi yukardan süzülerek geliyordu.süpürgesini yakaladıgı gibi üzerine atladı.Evine doğru hızla uçmaya başladı.Karanlıkta yönünü bulmak biraz zordu ama yinede evini bulabilmişti.Evin kapısında süpürgesinden indi eve girdi.Evin kapısı açıldıgında içerden gelen ışık kapı kandıgında kendini tekrar karanlığa bırakmıştı.