Sonbaharın Habercisi

Yine saklanmıştı güneş o yağmur damlacıklarının toplu olduğu gri sis bulutlarının arkasına. İnsanın güzel bir gğn geçirme hevesini elektrikli süpürke misali çekip alıyordu içine. Yerine tüm korku ve endişeleri salıyordu insan kalbine ve acımasızca dolanmaya devam ediyordu bulutlar Hogwart'ın kilometrelerce yüksek göklerinde.

Cüppesinin sağa sola savrulduğu sert rüzgar eşliğinde göle doğru yürüyordu Jakov. Göz pınarları sert rüzgarın her vuruşunda daha çok dolmaya başlıyordu ve gökyüzü gitgide daha koyu bir renge bürünüyordu. Şimdi yazın o güzel sahte meltemlerini mumla arıyordu insanlar. Sert rüzgar tıpkı az ilerisinde duran beyaz çiçeklere yaptığı gibi boyun eğdirmişti onlarada. Tüm gününü yanlız ve sessiz geçiren biri için en iyi yer olan durgun göl rüzgarla kıyıya daha sert vurmaya başlamıştı. Artık sonbaharın geldiği gözle görlür derecede ortadaydı.

Korkuyordu... sonsuza dek yanlız kalıp hayatının Hogwarts'da geçen tüm zamanını sadece gölde harcayabilmekten. Bazen kendinden nefret ediyordu; çünkü kimse onu sevmiyor ve istemiyordu. Yıllardır kendinde aramıştı sorunu bulmak istercesine; ama artık biliyordu ki sorun onu farkedemeyenlerdeydi. Bir an aklı ailesi gitti. Şimdi babası hangi kadınla kırıştırıyordu acaba annesi kandırdığı yalandan sonra. Peki ya abisi hangi kızı koluna takıp eve gelmiş, sonra annesini evden kovarak aklınca parti vermeye çalışıyordu. Belkide Jakov'un mutlu olduğu tek yer Hogwarts'dı.

Başını kaldırıp bir kez daha iyice hareketlenmiş olan göle baktı. Birkaç sarı yaprak topluluğu suda kayıp akıntıya sürükleniyordu. Tıpkı Jakov'un hayatı gibi başkalarının kararına bağlıydı seçimleri. Kendi sevdiği kızla bile evlenemeyecekti büyüyünce. Servet düşkünü babası onu zengin bir arkadaşının burnu havada kızınla evlendirmeyi düşüğnüyordu büyüyünce. Hiçbir zaman onlar için Jakov'un istekleri önemli olmamıştı. Hayatları boyunca sadece kendi çıkarlarını düşünmüşlerdi. Belkide bu yüzden Jakov ailesinden nefret ediyordu.

Başına birkaç su damlasının düştüğünü hissederek başını havaya kaldırdı. Bulutlar daha koyuydu ve yağmur gitgide daha çok hızlanıyordu. Kendini ıslanmış olsa da bir ağacın altına attı ve oturduktan sonra yağmuru izlemeye başladı. Aslında orada oturmaması gerekiyordu. Yıldırım düşerse korkunç bir sonra hayatını yitirebilirdi; ama bu pek de umrunda değildi. Ölüm aslında bir kurtuluş olurdu Jakov için. Belkide rahat edebileceği bir yere gitmiş olurdu ebediyete kadar. Derin bir iç çektikten sonra bir kez daha hayata lanetler okuyarak daha da hızlanmış yağmuru izlemeye başladı.

Sonbaharın gelmesiyle ortalığı yine bir hüzün kaplamıştı.Elisha bu hüzünle büyümüştü neredeyse.Çocukluğundan beri hep korkmuştu sonbahardan.Sıcak yaz havalarından sonra havanın bu kadar değişmesi onu korkutuyordu.
Tüm evrenin sanki bir kenarda saklandığı hissine kapılıyordu.
Sonbaharla gelen yağmur ve ağaçların yapraklarını dökmesi Elisha için ayrı bir üzüntüydü.Geceleri gök gürültüsü yüzünden çok kere yatağından sıçrayarak uyanmıştı.Ve ağaçların yaprakları...
Elisha için önemliydi ağaçlar.Kuruduklarında o yapraklarla oynamayı sevse de ağaçların çıplak kalması onu üzüyordu.Havanın onları da üşüteceğini sanıyordu beklide... Belki de yapraklar ağaçların dostları olduğunu sanıyor ve onları kaybettiklerini düşünüyordu.

Gittikçe yaklaşıyordu sonbahar.Tüm sertliğiyle...Ve tabi bu hava Hogwarts’ta değişik bir ortam yaratsa da Elisha’nın içindeki korkuyu düzeltmiyordu.
Elisha çoğu zaman bu korkuyu yenmek için geliyordu Göl Kenarı’na.Bir tek burada korkmuyordu gök gürültüsünden.Buranın huzuru onu tüm kötülüklerden koruyordu sanki.

Elisha yine kendini Göl Kenarında bulmuştu.Havanın karardığını görünce vücudu onu Hogwarts’tan dışarı atıyordu.Yağmur altında yürüyebilmek için.
Sonradan hasta olacağın bilse de yürüyordu.Bu yağmur sanki üstündeki bütün dertleri ve sıkıntıları alıp götürüyordu.

Tahmin ettiği gibi olmuştu.Göl Kenarında yürürken bir süre sonra yanağına damlayan yağmur tanesinden sonra yağmur başlamıştı.Toprağa sinirlenmişçesine hızlı ve öfkeyle düşüyordu toprağa.Toprakta sanki onu sakinleştirmek ister gibi yavaş yavaş çekiyordu içine.Elisha bu manzaradan hep hoşlanmıştı.

Elisha göl kenarında dalgın dalgın yürürken birden gök gürüldemişti.Elisha bu sesin etkisiyle birden havaya sıçramış ve kendini bir ağacın altına atmıştı.Korku içinde titremeye başlamıştı.Hiç fark etmemişti ama sırılsıklam olmuştu.Yüzünden yağmur damlaları yavaş yavaş süzülüyordu.

Elisha bir süre titremesini bekledikten sonra biraz ağacın altında oturmak için arkasını dönmüştü.Ama döndüğünde büyük bir sürprizle karşılaşmıştı.Arkasından bir çocuk ona bakıyordu.Elisha mahçup olmuş bir şekilde çocuktan gözlerini kaçırıp; “Rahatsız etmemişimdir umarım.” Deyip arkasını döndü.Çocuğun orda olduğun fark etmemişti bile.

Kasvetli hava gitgide rahatsız edici bir hal alırken epey yüksek desibelli gök gürültüsü duyuldu. Jakov etrafına bakınırken arkası ona dönük olan kızı farketti. Ona döndüğünde ise kızın Ravenclaw binasında okuduğunu cüppesinden, zarif olduğunu mahçup gülüşünden ve diğerlerine benzemediğini bebeksi yüzünden anlamıştı. Sarı saçları yağmurda ıslanmıştı ve beyaz teninden hala şeffaf su tanecikleri akıyordu. Jakov masumca gülümseyerek kıza baktı ve bir an göz göze geldikten sonra kız gözlerini ondan kaçırdı.

“ Rahatsız etmemişimdir umarım. ”

Karışısındaki kız kesinlikle diğerlerine benzemiyordu. Okulda tanıdığı kız arkadaşı yoktu ama evdeyken dışarı çıktığında ya ona sulanırlar, yada çok soğuk davranırlardı. Kızı birazdaha inceledi sessiz kalmayı seçerek. Boyu kendininkinden tahminen üç veya dört santim kısaydı ve beyaz tenine uyum sağlayan sarı saçları, herkesi hayran bırakacak güzellikte olan mavi gözleri Jakov'un epey ilgisini çekmişti.

" Ben... şey... sorun yok- Neden oturmuyorsun ? "

Biraz yana kayıp kıza yer açarken uzun zamandır ilk defa birileriyle konuştuğunun farkına vardı. Günler, belkide haftalar geçmişti bir arkadaşlar selamlaşıp konuşmayalı. Sürüklendiği uçurumun şu dakikalarında konuşmaya öyle ihtiyacı vardı ki, onu anlayacak birilerinin çıkıp gelmesini ümidederken bu güzel kız çıkıp gelmişti ürkütücü bir gökgürültüsü eşliğinde.

" Gök gürültüsü... tanıdığım her kız korkar. Bu arada ben Jakov... Jakov Tommy Blackshét. Söylemeden içim rahat etmeyecek, gözlerin bir denizkızınınkinden çok daha güzel. "

Buda neydi şimdi ? Ne diye kıza iltifat etme gereği duymuştu sanki ? Kendi kendine ne kadar aptal olduğunu söylenip dururken neden bu kadar gergin olduğunu düşündü. Epey zaman olmuştu bir kızla konuşmayalı ve gerginlik sebebinin bu olduğunu düşünüyordu. Kıza bir kez daha baktı ve gülümsedi. Şu an konuşmaya herşeyden çok ihtiyacı vardı.

Elisha neredeyse utançtan yerin dibine geçicekti.Korkuyla dalmıştı ağacın altına.Yüzünün kızardığını da hissediyordu.Arkasını dönük saçma bir şeyler yapmaktan korkuyordu.Çok garip bir hisse kapılmıştı.Bu yağmurda kimsenin dışarıda olduğunu tahmin bile etmemişti.Elisha dışarı çıkarken öğrencilerin hepsi içeri kaçıyordu oysa.Elisha arkası dönük duruken arkasındaki çocuk;
" Ben... şey... sorun yok- Neden oturmuyorsun ? "
Elisha çocuğa dönüp gülümsedi ve teşekkür eder gibi başıyla onaylayıp yanına oturdu.
Garipti yağmurdu yürürken birden gök gürlüyor ve ağacın altında biriyle karşılaşıyor.Üstelikte Slytherin’li bir çocukla.Elisha cübbesini gördüğünde şaşırsa da hiç fark etmemiş gibi davranarak gülümsüyordu ve bir yandan da yanağından süzülen yağmur damlarlını siliyordu.Çocuk;
" Gök gürültüsü... tanıdığım her kız korkar. Bu arada ben Jakov... Jakov Tommy Blackshét. Söylemeden içim rahat etmeyecek, gözlerin bir denizkızınınkinden çok daha güzel. "
Elisha bu sözleri hiç beklemiyordu doğrusu.Biraz mahçup bir şekilde;
“Teşekkür ederim.”
Dedi ve bir süre duraksadıktan sonra;
“Pardon size kendimi tanıtmadım.Ben Elisha Kelly Evans.”
Dedi ve gülümsedi.Neden unutmuştu şimdi böyle.Jakov’un sözü unutturmuştu Elisha’ya.

Elisha kısa bir süre yağmuru izledikten sonra üstüne baktı ve Jakov’a dönüp;
“Bu yağmurda neden dışarıdasınız?”
Dedi ve meraklı gözlerle Jakov’a bakmaya başladı.Ama bakışı kısa olmuştu.Hemen gözlerini kaçırıp tekrar yağmuru izlemeye başlamıştı.Arada tekrar gözlerini ona çeviriyor ama sonra hemen kaçırıyordu.Bu durumuna içinden kendisi bile gülüyordu.

O an sorulabilecek en mantıklı ama en zor cevaplanacak bir soruydu Jakov için. Dışarı çıkmasının asıl nedeni onu önemsemeyen insan topluluğundan daha uzakta olabilmekti. Şimdi bunu Elisha'ya nasıl anlatacaktı ?

" Ben... sadece çok bunalmıştım... "

Hiç farketmediği bir anda kendini Elisha'ya bakarkern buluyori ardından gözlerini kaçırıyordu. Aynı tepki Elisha'da da görülünce ortaya değişik bir durum çıkmıtşı. Jakov gittikçe daha da gerildiğini hissediyordu; fakat bunun sıkıntıyla alakası olmadığı açıktı.

" Peki ya sen ? Gök gürültüsünden korktuğun halde neden dışarı çıktın ? "

Yağmurun daha da hızlandığını hissediyordu etrafına bakmaya yeltenmezken. Elisha'nın gözleri diğer doğa güzelliklerinden çok daha rahatlatıcıydı sanki.

Elisha sanki bu cevabı bekler gibiydi.Jakov’da onun gibi rahatlamak için dışarı çıkmıştı.
Elisha cübbesindeki yağmur damlalarını dokunmak için elini cübbesine doğru götürdü.Yaprakların arasından da az az yağmur damlaları yere düşüyordu.Elisha yüzüne damlayan yağmur damlasıyla birden irkildi ve düşen damlayı eliyle sildi.

Elisha yüzünü sildikten sonra tekrar Jakov’a bakıp gülümsedi.Jakov;
" Peki ya sen ? Gök gürültüsünden korktuğun halde neden dışarı çıktın ? "
Elisha bu soruyu duyunca gülümseyerek Jakov’a baktı ve;

“Gök gürültüsü.Ahh evet.Biraz rahatlamak için.Hogwarts beni boğmaya başlamıştı.”

Dedi ve Jakov’un gözlerinin içine bakmaya başladı.Bakarken garip bir duygu hissediyordu.Biraz güven ve biraz da tedirginlik.
Elisha kısa bir süre baktıktan sonra tekrar gözlerini kaçırıp başını göle doğru çevirmişti.
Toprağa düşen yağmur damlaları hoş bir koku oluşturmuştu.Elisha derin bir nefes aldı ve o kokuyu içine çekti.