Black Malikanesinin Yemek Odası

Oliver sabah uyanır uyanmaz yemek odasına inmişti. Dün gece masaya bir paket cips ve kaymak birası bırakmıştı. Çünkü sabah gelip yiyip içecek ve babasından aşırdığı bir filmi izleyecekti. Evin bu bölümüne kimse uğramazdı zaten. İstediği gibi yasak şeyleri yapabilirdi. Sabah sabah cips yemek gibi, kaymak birası içmek gibi, DJ Black'in dokunulmaz filmlerini izlemek gibi...

Gülerek kaseti başlattı ve harika bir şokla karşı karşıya kaldı. Çünkü farklı bir film yerine babasının koskocaman gülümsemesi ile karşı karşıyaydı.

"Filmimi çalmaya cesaret ettiğine göre aptal olmalısın, sen her kimsen. Şimdi kasedi çıkart ve yerine geri koy. Çünkü istesen de izleyemezsin. İstediğini denemeye kalk, büyülerin geri tepmesin dikkat et."

Gülümsemesi daha da büyürken ekrandan yok oldu. Oliver somurtarak ve sinirli bir biçimde filmi çıkarttı. Masanın üstüne koyup derin bir pof çekti. Saf saf ne yapacağını düşünürken aynaya baktı. Son zamanlarda çok değişmişti. Sanki evrim geçirmiş gibiydi. O çelimsiz çocuğun yerini çevik ve uzun bir çocuk almıştı. Gözlüklerine ihtiyaç duymuyordu artık. Alaylarla birlikte bir yıl takmıştı gözlüklerini ve gözleri düzelmişti. O sıralarda Liz'le araları pek iyi olmasa bile buna değmişti. En azından şimdi hiç takmıyordu.

Liz dün gece Black malikanesinde kalmıştı. Ne de olsa manevi babasının eviydi burası, istediği zaman kalabilirdi. Oliver bundan hoşlanıyordu çünkü Liz'i seviyordu. Liz onu ilk anda büyülemişti sanki. Bir kıza bağlı olmaması gerektiğini babasından öğrenmişti ama o da bağlıydı şimdi işte! Leia ile sevgili olduklarına emindi. Fakat Oliver küçüktü, birine bağlanmak için oldukça küçüktü. Ya da babası öyle düşünüyordu. Liz'den hoşlandığını söylediğinde sevinmişt ama sanki durumları çok umutsuzmuş gibi davranmıştı. Liz'İn Oliver'a yüz vermeyeceğini düşünüyor olmalıydı o da.

Liz uyandığında her sabah yaptığı gibi ayna karşısına geçti.
Saçları yeni kalktığında hep karman çorman olurdu,gerçi onları düzeltmek için tek yapması gereken karıştırmaktı. Saçına saatler ayıracak türden biri değildi,o bunu çok zahmetli buluyordu.
...ve gereksiz!

Saçına gereken laubali şekli verdikten sonra bir süre aptal sıfatlar takındı.
Önce gözlerini çekik yaptı, sonra dilini çıkardı, ve bunun gibi şeyler. Aynada bir büyü olup bunları kaydetseydi komedi olurdu. Liz hep aynanın arkasında kendini izleyen birileri olduğunu hayal ederdi. FBI'ın yakaladığı adamları sorguya çekilirken izlemesi gibi sanki her seferinde onun çıkamsını bekliyormuş gibi. Böyle küçük hayaller kurmak gereksiz olsa da neşelendiriciydi.
Kendine aşırı bol gelen tişörtün -ki bu onun pijamasıydı- yerine yine bol gelen siyah bir tişört giydi.Tişörtün üstünde bir bira dolu kocaman bardak vardı, altında da Holly Drink Makes You Happy! yazıyordu.
Bavulu da bunun gibi tişörtlerle doluydu zaten.
Yazın başında malikaneye geldiğinden beri bavulu dolaba yerleştirmeye üşeniyordu. Yapması gereken tek bir büyüydü ama o bile zor geliyordu.
Liz aşırı tembel ve üşengeç biriydi, bu da onun bu huyunun canlı bir örneğiydi.
Dizleri yırtık kotunu giydi ve sallana sallana aşağı indi.
Onca zamandan sonra evi gibi geliyordu, gerilmenin lüzmu yoktu canım!

Merivenleri inip yemek odasına geldiğinde Oliver'ı buldu. Ayna karşısında kendine bakıyordu. Doğrusu Oliver'dan hiç hoşlanmıyordu, sanki bütün iyi özellikleri Kath almıştı da Oliver'a... bir dakika, durum tam tersiydi! Bütün kötü özellikleri Kath almıştı ve Oliver'a sadece aşırı iyi özellikler kalmıştı!
Dürüstlük, azim, cesaret, zeka... ve sütlük!
Zaten o bir Gryffindorluydu ve bir Gryffindorlu Slytherinliye göre huzursuzluk demekti. Oliver adam akıllı biri olmak istiyorsa içindeki iyilikten biraz ödün vermeliydi. Sert çocuğu oynamalıydsı,asilik asaletle gelirdi ne de olsa!
Yine de okul zamanından beri olan değişimi göz ardı edilemezdi. En azından artık şişe gibi gözlük takmıyordu, bu doğru yolda olduğunu gösterirdi.

Liz o an çocuğu terslemenin alemi olmadığına kara verdi. Zaten hala uykuluydu bu tür saçmalıklarla uğraşamazdı.
Günaydın aslancık... dedi kollarını iki yana açıp gerinirken. Biraz geveler gibi çıkmıştı sesi çünkü bir yandan esniyordu.
Güzel rüyalar gördün mü bakiyim?
Gözlerini kırpıştırıp üstüne çöken uykuyu ve hala yukarıdan uyuması için kendine seslenen sıcak yatağın çağırılarını duymazdan geldi

Oliver gülerek Liz'e baktı. Rüyasında gördüğü şeyleri anlatırsa eğer sert bir lanet yiyeceğinden emindi. Bu yüzden yalan söylemeyi tercih ediyordu.

"Elbette, elbette güzel şeyler gördüm. Hatta birinde kendi ellerimle Kathleen'i evlendiriyordum. İnan bundan daha iyi bir şey olamaz."

Güldü ve pakedini açmış olduğu cipsten bir tane attı ağzına. Yüzünü buruşturarak cipse baktı.

"Birisi bunu değiştirmiş, buraya bıraktığım cips acılıydı!"

Yüzünü buruşturarak cipsi kenara itti. DJ Black'in gece yemek odasına sızarak Oliver'ın cipsini kendi lezzetsiz cipsiyle değiştirdiğinden haberi yoktu tabi ki! Hala babası kadar iyi bir yaramaz olamamıştı. Eli kaymak birasına uzandı ama Liz'e ayıp olacağını düşünerek tek başına içmekten vazgeçti ve oyun CD'lerinin arasına zor durumlar için saklamış olduğu son bir şişe kaymak birasını çıkarttı. Önce Liz'e, al içersin, anlamında gösterip masaya koydu. Sonra kendi kaymak birasını açtı ve lezzetsiz cipsin tadının bir an evvel gitmesi için hemen yudumladı. Bu tadı seviyordu. İlk kez üç buçuk yaşındayken yanlışlıkla elma suyu diye içmişti ama dokuz yaşındayken tekrar içtiğinde ağımlısı olmuştu adeta. Kaymak birasına bayılıyordu, atalardan geliyordu bu özellik herhalde. Babasının da sevdiğini hatta bayıldığını bilirdi. Acaba büyükbabası da seviyor muydu? Böyle bir şeyi araştırmaya gerek yoktu. Sekiz çocuğu olduğuna göre seviyor olmalıydı. Çünkü aklı yerinde olan hiç kimse bunu yapmazdı.

Oliver farkında olmadan güldü ve sonra kendini toparlayarak içkisinden biraz daha içti. Kaymak birasını sağlıklı bir biçmde yuttuktan sonra Liz'e baktı yine. Bu kız salaştı, kesinlikle! Hiç şüphe yoktu. Oliver da pek iyi sayılmazdı gerçi. Bu sabah istisna olarak gömlek giymişti, altına da basit bir kot pantolon giymişti. Normalde renkli ve sloganlı tişörtler giyerdi. Fakat bu sabah hepsinin kirli olduğunu görünce ve temizleme zahmetine katlanmayınca temiz bir gömlek giymek zorunda kalmıştı. Pantolonunun dışına salmıştı gömleğini. Böylece çok yemek yediğinde bol ve pantolonunun dışında olan gömleği sayesinde göbeği de belli olmuyordu. Ailesindeki herkes onun bir gün çok yemek yemekten patlayacağını düşünüyordu.

"Ee, Liz? Malikanedeki son birkaç günün nasıl geçti? Sıkıcı ortama ayak uydurabildin mi bari? İnsan burada kendine mekan yapmayınca hayatta yaşayamaz. Bir ara sana tavan arasındaki odamı göstermeliyim. Sadece Kathleen biliyor ki babamın bildiğinden de hiç şüphem yok. Bir sürü yiyecek, içecek ve harika muggle eşyaları var. Mugglelar aslında zeki insanlar, aptal oldukları kadar da çalışkanlar. Doğrusu bilgisaray veya bilgisayar her neyse öyle bir şeyi icat etmek için kılımı bile kıpırdatmazdım."

Tembelleştiğini herkes biliyordu zaten. Önceden en azından problem çözmek için kalem kıpırdatıyordu. Şimdi ise sadece yemek, içmek ve eğlenmek için hareket ediyordu. Matematik kitapları sandığın en dibini boylamışlardı. Nasıl olsa artık hepsini biliyordu. Doğrusu matematik ona kabak tadı vermeye başlamıştı. Karanlık Sanatlar ve Quidditch daha çekici geliyordu artık. Ah tabi bir de Liz, o her şeyden çekiciydi. Böyle düşünmeyi nasıl başardığını bilmiyordu. Umutsuzdu, biliyordu. Ama umutsuz ve eğlenceli görünen bir şeyle uğraşmak güzel olabilirdi. En azından Oliver öyle düşünüyordu. DJ'e göreyse Liz'den uzak durmalıydı. Yoksa kafasına bir lanet yiyecekti. Ancak Oliver bunu da göze almıştı. Açıkçası hiçbir şey umrunda değildi.

Elbette, elbette güzel şeyler gördüm. Hatta birinde kendi ellerimle Kathleen'i evlendiriyordum. İnan bundan daha iyi bir şey olamaz.

Kath'i evlenirken hayal etmek çok güçtü. Muhtemelen siyah bir gelinliği olurdu ve ayağında kırmızı konversler... Tabi bu Liz'in hayaliydi, belki Kath içten içe beyaz bir gelinlik ve upuzun bir duvak hayalleri kuruyordu. Ama Liz ve Kath adeta birbirlerinin aynısıydı, bu yüzden beyaz gelinlik işi büyük olasılıkla yalandı. Hayır, onlar simsiyah giyinip vahşi takılan, düğün ardından kırmızı- siyah porschelere binip kaçacak tiplerdendi. Ama Liz asla evlenmeyecekti, evlilik cenazeye eş değerdi.
Oliver cipsi ile ilgili hayıflanırken Liz ne dediğine aldırmadı. Acılı acısız olmasını aldırmıyordu cipsin. Şişeyi masaya koyduğunda sandalyelerden birine yerleşip bağdaş kurdu ve kaymakbirqasını yudumladı. Kaymakbirasını sevse de cila gibi kalıyordu ateşviskisinin yanında. Ateşviskisi de şahane bir içecekti!
Cipse el atıp ağzına tıktıktan sonra -ki annesi grse bunun bir hanfendiye yakışmadığını söylerdi- hatur hutur çiğnerken Oliver konuşmaya başladı;

Ee, Liz? Malikanedeki son birkaç günün nasıl geçti? Sıkıcı ortama ayak uydurabildin mi bari? İnsan burada kendine mekan yapmayınca hayatta yaşayamaz. Bir ara sana tavan arasındaki odamı göstermeliyim. Sadece Kathleen biliyor ki babamın bildiğinden de hiç şüphem yok. Bir sürü yiyecek, içecek ve harika muggle eşyaları var. Mugglelar aslında zeki insanlar, aptal oldukları kadar da çalışkanlar. Doğrusu bilgisaray veya bilgisayar her neyse öyle bir şeyi icat etmek için kılımı bile kıpırdatmazdım.

Liz konuşabilmek için ağzına tıktığı cipleri çiğnemek zorunda kaldı, bu eylemini gerçekleştirene kadar en az yarım dakika zaman geçmesi gerekti. Sonunda yutabildiğinde kaymak birasından kocaman bir yudum aldı
Aslında o kadar da sıkıcı bir yer değil, teyzemle hayat çok daha bunaltıcıydı. Bütün evi turkuaz ve çingene pembesi, duvarlardan tuvalet fayanslarına kadar! Duvarlara 5 saniyeden fazla bakarsan şaşılığa kadar gidersin! Ve ev her zaman buz gibidir, yerler o kadar soğuk ki canını yakıyor! Halılar ise yapışkan yosunlar gibi, bir keresinde halıya basıp düşmüştüm! Halamın akli dengesinin yerinde olmadığını da söylemiş miydim, bir keresinde saçımı taramak için satırla gelmişti, onun bir tarak olmadığını söylediğimde "Bunca senedir bıçağın köreldiğini düşünmem hataymış!" demişti. Rosto yerine önüme ölü fareler koyardı,onlar da aylarca buz dolabında kalırdı! Bana rahmetli amcamın pijamalarını giydirir sündürene kadar yanaklarımı çekiştirirdi! Tam anlamıyla korkunç bir kadındı! Ama ürkütücü derecede değil, delirtircesine! Yani demek istediğim... çok şanslı bir çocuksun, baban senden şikayet edip dursa da ilgileniyor. Benimki....
Durdu ve gözlerini devirdi. Burada oturmuş hiç hoşlanmadığı birine bunları anlatıyordu. Ya biranın yarattığı uyuşukluktandı bu ya da kafayı yemişti. Zaten nedense hoşlanmadığı insanlara anlatıyordu bunları, Jessica'ya şimdi de Oliver'a...
Gözlerini önüne dikti ardından sanki kendisini rahatsız eden hiçbir şey olmamışçasına Oliver'a bakıp pişkince güldü;
Neyse bunun hakkında konuşmak istemiyorum,artık babam Daniel Jacob Benjamin Black. Ve Oliver Jacob Brian Black... sanırım kardeş oluyoruz!Sanırım buna alışabilirim...
Böyle gülünce gözlerinin içi de gülüyordu. Biraz şeytanca bir bakıştı, ama sevimliydi de....
Babası ve annesinin geride kalması keyiflendirici bir düşünceydi. Ya da bir Black olduğuna inanmak...

Liz'le kardeş olma fikri delirtiyordu Oliver'ı. Kathleen'in karakter olarak tıpkısının aynısına aşık olabileceğini hiç düşünmemişti daha önce. Düşünmeye de vakti olmamıştı zaten. Liz'le tanışıp tartışmaları çok kısa süre içinde olmuştu. Son zamanlarda bir şeylere kafa yorduğu söylenemezdi zaten. Şu anda da düşündüğü tek şey Liz'di, daha doğrusu kardeş olmalarını engelleyecek bir şeyler. Duygularını söylemeli miydi? Yo hayır, bu konuda başarılı değildi zaten. Ayrıca dalga geçerdi Liz.

"Seninle kardeş olmak, hmm, güzel olabilirdi. Tabi normal şartlar altında. Eğer- eğer... boşver."

Seni deli gibi arzuluyor olmasaydım mı demeliydi? Ya da senden hoşlanıyor olmasaydım mı demeliydi? Yoksa tek kelime etmeyip içmeye devam mı etmeliydi? Evet en iyisi buydu. Ama artık kusacak gibi issediyordu. Midesi söyleyeceği laflarla doluydu sanki ve kaymak birası içtikçe daha da doluyordu. Birayı sinirle masaya bıraktı ve televizyonu açtı. Kanalları tararken karşısına bir çizgi film çıktı. Sırıtarak baktı, küçüklüğü aklına gelmişti. Kedi fareyi kovalıyordu. Adları neydi? Tom ve Jerry, doğu ya!

"Bu fareden nefret ediyorum. Kedinin de doymaya ihtiyacı var öyle değil mi? Bencil şey! Nasıl olsa ağzına atsa da seni bir şekilde kurtulmayı başarıyorsun. Midesinde kayıkla yüzmek gibi mesela! Çok çocukça!"

Somurtarak kanalı değiştirdi ve şimdi karşısına bir film çıkmıştı işte. Bu filmi biliyordu, o sarışın adamla kızıl saçlı kadının filmi. Adam kadının resmihni çiziyordu falan. Oliver2ın gözüne en çok çarpan şey zamanında mavi kolye olmuştu. Ama şimdi kadın onun dikkatini daha çok çekiyordu. Evet işte, o aptal araba sahneis gelmişti. Demek oluyordu ki kanal değiştirme zamanı. Zap!!!

"Bana dokun Jack! Peh! Daha düzgün bir laf bulamadın mı? Aman ne çekici..."

Homurdanarak televizyonu kapattı. Televizyon asla ona göre değildi. Hele de çizgi filmler ve romantik filmler, asla ona göre değildi. Liz'le kendi çizgi filmlerini çekselerdi iyi olurdu. Veya romantik filmlerini. Ama hayır, romantik filmde oynayamazdı Oliver.

"Liz çok güzelsin. Doğruya doğru. Biraz daha içki içebilmem için biraz daha kelime dökmem gerekiyordu. Ve inan harikasın, asanı boğazıma geçirmeyeceğini bilsem çoktan üstüne atlamıştım, emin ol. Ama biz kardeşiz öyle değil mi? Heh!"

Kafasını gülerek iki yana salladı ve kaymak birasından biraz daha içti şimdi. Dikkatini toplaması için bu şarttı. Bira hafif kalıyordu ama hiç yoktan iyiydi. Belki bir dahaki hafta sonu DJ Black'in odasına bir şeyler aşırmak için gidebilirdi. Gittikçe ona benziyordu, bir gün onun gibi olacağından korkup dururdu hep. Şimdi ise bu ona hoş geliyordu. Ama DJ Black bir gün böyle olacağını biliyordu. Bildiğini biliyordu!

Seninle kardeş olmak, hmm, güzel olabilirdi. Tabi normal şartlar altında. Eğer- eğer... boşver."

Normal şartlardan kastını anlamamıştı ama kafa yormamaya karar verdi. Birşey kararlaştırılırken düşünme bölümünü hep Matt yaptığından kafa yormak Liz'e zor geliyordu. Cevap vermek ya da olay çıkarmak yerine cipsi tartakladı. Çiğnerken çıkar sesler sanki cipslerin acı dolu çığlığıydı.
Bu düşünce Liz'in gülümsemesine sebep oldu.
Oliver kanal değiştirip duruyordu. Tom ve Jerry'e geldiğinden aklından geçenleri birebir söylemişti neredeyse. Tom taraftarı bulmak pek kolay olmuyordu. Yine de Liz çizgi filmleri severdi.
O saçma ifadeleri ve aptal espirileri...Bir tek mutlu sonlardan nefret ediyordu, şu herkesin ders alması gerekn son bölümleri. Mutlu sonlar yarım sonlar demekti, kimse sonsuza dek mutlu yaşayamazdı, elbet sıkılırlardı. Yani Pamuk Prenses prens onu öptükten sonra onu başkasıyla aldatamaz mıydı? O şatonun faturası geldiğinde para konusunda tartışmazlar mıydı? Ya da rapunzel bitlendi diyelim, prens kel ve cadaloz bir karıya katlanabilir miydi? Ayrıca prensesler çekilmez kadınlardı, hep çarçur harcayan saf olduğu kadar da salak tipler!Liz'in hayatta olmak istediği son şey bir prenses olmak olurdu, hem salaklıklarından hem de pembe renginden iğrenmesinden!
Aslında son araba sahnesi ilgisini çekmişti. Titanic'in en iyi sahnesi orasıydı,geri kalanıysa ağlamayı seven seyircilere uygun...Bir süre sonra Oliver televizyonu kapadı. Ekran aniden sönükleşti ve simsiyah oldu

Liz çok güzelsin. Doğruya doğru. Biraz daha içki içebilmem için biraz daha kelime dökmem gerekiyordu. Ve inan harikasın, asanı boğazıma geçirmeyeceğini bilsem çoktan üstüne atlamıştım, emin ol. Ama biz kardeşiz öyle değil mi? Heh!"

Hah! Harikaymış! Harikanın en zıt yönünde ilerliyorum ben! diye mırıldandı Liz huysuzca.Sonra gözlerini devirdi, dudakları seğiriyordu,gülmemek için zor tutuyordu kendini;
Ayrıca üstüme atlamaya kalksan tam da yapacağım şey bu! Tabi gırtlağına mı sokarım o da ayrı bir mevzu... Ve kardeşiz,ama şu hep dalaşılan kardeşlerden. Hala samimi olmamız konusunda olumlu düşünmüyorum. Sen ne de olsa bir Gryffindorlusun, asalet Slytherinde var!
Pişkin pişkin sırıttı,gene binasını övmeye başlamıştı işte...

Oliver pis pis sırıttı ve gömleğini çekiştirip koltuğa iyice yayıldı. Tatilde miskinlik yapmak kadar harika ne olabilirdi ki zaten? Liz'le muhabbet etmek olabilirdi belki. Ama aklına takılan bir şey vardı. Babası da Gryffindor mezunuydu. Liz onu seviyordu ama.

"Babam da bir Gryffindor'du. Ancak sonunda o küçük sürüngenlerinizin yani yılanlarınızın lideri oldu. Ah aklıma ne geldi! Kralın hep aslan olduğu çizgi filmleri de sevmem. Neden bir ceylan ya da daha sevimsiz bir şey kral veya kraliçe olmuyor ki? İşin ilginç yani neden hiç kraliçe yok? Krallara acıyorum doğrusu!"

Başını ümitsizce iki yana salladı. Liz'le oturmuş çizgi film muhabbeti sürdürüyordu. Ya da başarısız bir çabalama devriydi işte. Zaten hemen ilan-ı aşk etmeyi ve dudaklarına sarılmayı beklemiyordu. Ne kendinden ne de Liz'den. Asasını eline aldı ve çevirmeye başladı. Sıkılınca hep bunu yapardı. Sahi ya asasının adı Değişimin Efendisi değil miydi? Bir gün değişeceğini her zaman bilmeliydi zaten. Neden hep gözünü yumup farklı olmayı denemişti ki? Neden babasının yoluncan gitmeyi denememişti? Nedenona zorluk çıkarmıştı? Başından beri koluna o işareti basmasında güçlük çıkarmamalıydı.

"Biliyor musun, Liz? Kendimi aşağılık biri gibi hissediyorum. En sonunda onun kölesi durumuna ben de düştüm! Ondan nefret etmemem için tek sebep beni büyütmüş olmasıysa, inan böyle bir sebebi hiç istemiyorum."

Kolundaki işareti Liz'e gösterme gibi bir niyeti yoktu. Anlarsa kendi anlardı zaten. Somurtarak asasını cebine koydu yine. Hiçbir ayrıcalığı kalmamıştı artık. Herkeste olan işaret onda da vardı. Annesi bildiği Bonnie bunu bilseydi kim bilir nasıl bir kıyamet kopardı. Hayal etmesi bile korkunçtu.

Babam da bir Gryffindor'du. Ancak sonunda o küçük sürüngenlerinizin yani yılanlarınızın lideri oldu.
Liz huysuzca homurdandı, DJ'i tamamen unutmuştu. Yine de bir Gryffindorluya tapması onu Gryffindor aşığı yapmazdı.Zaten o da sonunda doğru yolu bulmuş, Slytherinlilere öncülük etmeye başlamıştı. Liz yüzünü limon yemiş gibi ekşitti. Bir an bir Gryffindorlunun Slytherinlilere önder olması onu rahatsız etmişti, ya da Gryffindorlu bir lordun olması...
Yine de bu birşey değiştirmezdi.Umursamazca omuz silkti ve kaymak birasını yudumladı.
Ah aklıma ne geldi! Kralın hep aslan olduğu çizgi filmleri de sevmem. Neden bir ceylan ya da daha sevimsiz bir şey kral veya kraliçe olmuyor ki? İşin ilginç yani neden hiç kraliçe yok? Krallara acıyorum doğrusu!"
O başını sallarken lafa dalma gereği duydu;
Aslanlar güçlü yaratıklar diye kral olmak zorunda değiller. Ayrıca daha güçlüleri de var, bir boz ayısı mesela! Ya da bir fil!
Söylediklerini abartmak için ellerini kocaman almıştı
Filler et obur olsalardı eminim kral onlar olurdu!
Liz Oliver'a yeniden baktığında kendisini dinlemediğini farketti. Kafası başka birşeyde gibiydi ve Liz biraz daha dikkatli dinlese onu duyabilecek gibi hissediyordu. Bunu denemesine gerek kalmadan Oliver konuşmaya başladı;

"Biliyor musun, Liz? Kendimi aşağılık biri gibi hissediyorum.
En sonunda onun kölesi durumuna ben de düştüm! Ondan nefret etmemem için tek sebep beni büyütmüş olmasıysa, inan böyle bir sebebi hiç istemiyorum."

Liz gözlerini kısıp Oliver'a baktı.
Kölesi olmak mı? Sen neyden--
Bir anda ampul yandı. Kölesi olmak demişti Oliver ve nedense Liz anlamıştı. Nasılını bilmiyordu ama anlamıştı. Hiçbirşey demeden önüne bakıp alaycı bir gülümseme takındı. Tekrar başını kaldırdığında işareti gizlemek için taktığı bilekliği de sıyırdı ve bileğini ona doğru uzattı. Hala yüzünde garip bir gülümseme vardı, sanki satrançta rakibini şah mat yapmış gibi...
Sen buna kölelik mi diyorsun? Yoksa ebedi özgürlük mü?
Arma Liz'in soluk teninin üstünde anında göze çarpıyordu

Liz'in karanlık işareti anında göze çarpıyordu beyaz teninde. Oliver'ın da aynı öyleydi işte. Okulda bunu nasıl saklayabileceğini bilemiyordu. Belki bileklik takardı o da. Ama şimdi rahatlığının keyfini çıkaracaktı. Zaten gömlek sıkmıştı iyice, uzun kollu giymeye alışık da değildi ayrıca. Bu yüzden gömleğinin kollarını kıvırdı.

"Sıkıldım ya. Okul olsa daha iyi olurdu. En azından Josh ve Matt oluyor. Tabi Kathleen'in krizlerini saymazsak. Josh ona bakıp duruyormuş. Heh! Çok da umrumda, buna bir erkek kardeş olarak zevkle göz yumarım."

Normal şartlarda erkek kardeşler kız kardeşlerine asılanları öldürmekten beter ederlerdi ama Oliver bundan keyif alıyordu. Kathleen'den kurtulmak hoş olurdu doğrusu. Ayrıca Josh iyi biriydi, Oliver'ın en yakın dostlarından biriydi. Ötekisi de Matt'ti zaten. Strognlar ve Blackler böyle giderse hep dost olacaklardı.

"Bir şeyleeer, acayip bir şeyleeeer..."

Melodik bir biçimde söylemişti bunu. Duyan da şarkı sözü zannederdi. Ancak Oliver yaramazlık peşindeydi ve bir şeyler düşünüyordu. Acaba gidip yine babasının günlüğünü mü almalıydı? Yo hayır, Leia hakkında daha fazla şey öğrenmek istemiyordu. Kendi macerasını yaşamak istiyordu, babasının maceralarını değil. Yapmak istediği şeylerin listesi aklında hazırdaydı zaten. Beklemesine tek sebep de Liz'di. Karşısında oturan Liz. Yan yan sırıttı ve gözlerini Liz'e dikti. Oliver'ı fark edene kadar bakacaktı. En azından bir süre bakacağı kesindi.

Liz onu fark eder etmez bakışlarını daha da keskinleştirdi. Bunu hep rahatsız edici bulurdu. Genelde babası öyle bakar bir şeyler öğrenmek istediğinde öğrenirdi. Ama şimdi Oliver'ın amacı başkaydı. Liz'in ona bu şekilde bakmasını istiyordu. Seslenip bakmasını sağlayabilirdi elbette ama işi yokuşa sürüp onu sinirlendirmek çok daha eğlenceliydi. Ona böyle bakmak saçmaydı, kesinlikle. Kiminle oynadığını bilmiyordu. Zaten biliyor olsaydı bu durumda olmazlardı.

Aniden -ne olduğunu anlamadan- Liz'i dudaklarına yapıştı. Karnına tekme yemeyi bekliyordu, hatta daha beterleri. Her şeye hazırdı, yaramazlık hoşuna gidiyordu. Hala bilmiyordu tabi kiminle oynadığını. Bu da feci yaralanmasına sebep olacak gibiydi. Oliver ilk defa bu kadar bilgisiz ve dikkatsizce hareket ediyordu. Acemi olduğu konularda da rezalet olabiliyordu tabi. Büyük ihtimalle ilk defa bir kız tarafından terslenecekti. Eli ayağına dolanırdı belki. Zaten Liz buna gerek kalmadan onun ellerini ayakları kesebilirdi de!

"Sıkıldım ya. Okul olsa daha iyi olurdu. En azından Josh ve Matt oluyor. Tabi Kathleen'in krizlerini saymazsak. Josh ona bakıp duruyormuş. Heh! Çok da umrumda, buna bir erkek kardeş olarak zevkle göz yumarım."

Çok mükkemel bir abi! diye düşündü Liz. Eliyle masa üstünde ritim tutuyordu.
Oliver'ı adını söylemesiyle Matt'i hatırladı. Bu tatil hiç görüşememişlerdi ve onunla daha lunapark turu yapacaktı! Sonra her sene geleneksel olarak düzenledikleri Yetimhane Kaçakçılığını yapmaları gerekiyordu.
Geçen sene en çok çocuk kaçıran
Liz'di ama Matt'in üstün gayretlerini de reddedemezdi hani. Onu özlemişti, şimdi yudumladığı kaymak birasının tadından da çok özlemişti.

Cipsi çiğnerken çıkardığı sesten başka birşey duyulmuyordu. Aniden çöken sessizliği dalgınlığından farkedememişti. Dakikalar su gibi akıp gitmişti belki de, bilmiyordu. Ne olduğunu anlamak için Oliver'a baktı. Yüzünde çok garip bir bakış vardı. Tarif etmek oldukça zordu. Biraz hoyrat,biraz vahşi bir bakıştı, önünde lezzetli bir İtalyan yemeği varmış gibi bakıyordu.
Ama bu Liz'e göre oldukça malcaydı.

Ne var? dedi Liz boş boş bakıp.
Gitgide daha mal bir durum haline geliyordu.
Liz okkalı bir küfür savurmak üzereyken Oliver yüzüne doğru eğildi ve dudaklarına yapıştı!
Liz o anki şoku ve Oliver'ın aptal cesaretinin getirilerini atlatmaya çalışıyordu. Gözlerini kocaman açıp geri çekilmeye çalıştı ama o geri çekildikçe Oliver yaklaşıyordu.
Sonunda durdurmanın tek çözümü olduğuna karar verdi, Oliver'ın sol yanağına sağ eliyle gerinip tüm gücüyle patlattı, ardından dizini hassas olduğunu bildiği o bölgeye indiriverdi! [Out: Anladığınızı umuyorum]

Tam anlamıyla fiyasko! diye bağırdı Liz ayağa fırlayıp. Tiksintiyle dudaklarını koluna sildi.
İğrenç iğrenç iğrenç! Bir Gryffindorlu beni öpmeye kalktı! Iyk!
Gryffindorlu derken hakaret edercesine tükürükler saçarak söylemişti
İçki sana kesinlikle yaramıyor Oliver! Umarım iyi diz atmışımdır da çocukların olamaz, çoğalman çok tehlikeli senin!
Elleri cebinde yemek odasının ortasında sinirle volta atmaya başladı.

Oliver ne olduğunu anlayamadan gerçekleşmişti her şey. Tuhaf bir histi, ilk defa canı bu kadar çok yanmıştı. Bağırmamak için elini mi ısıracağını yoksa tutması gereken yerini mi tutması gerektiğini bilmiyordu. Bu yüzden yerde kıvrandı. Bir elini dişlemekle meşguldü, ötekiyle de- ötekiyle ne yaptığı kimseyi ilgilendirmezdi!

"Ah, Tanrım! Liz ona ihtiyacım vardı. Bu kadar insafsız olamazsın!"

Yerde kıvranmaya devam ederken Liz'e ölümcül bir bakış attı. Liz oldukça sert vurmuştu zaten, bir de gururuna yedirememek vardı tabi. Rezil bir durumdu bu.

"Babama söyleyeyim de geç olmadan bir oğlan çocuk daha yapsın kendine. Yoksa soyumuz tükenecek gibi hissediliyor. Ah tabi sen hissetmiyorsun, bencilsin sen!"

Daha önce kimseden böyle bir tekme yememişti. Kate'i saymıyordu tabi ki. Amaondan tokat yemişti, o bu kadar insafsız değildi. Ama onun Slytherin-Gryffindor sorunu yoktu, muggledı. Şimdi olsa Oliver kendini kirlenmiş gibi hissederdi ama o zaman muggleları seviyordu. Fakat son zamanlarda fazlasıyla gereksiz yaratıklar olduklarını keşfetmişti. Boş işlerle uğraşıyorlardı, beceriksizlerdi. Büyü yapamıyorlardı her şeyden önce!

Kendine gelince derin bir nefes aldı ve acısını gözardı etmeye çalışarak kaymak birasından birkaç yudum aldı. Adeta kan ter içinde kalmıştı. Bunun bu kadar acı olabileceğini hiç düşünmemişti daha önce. Daha önce kimse ona böyle bulaşmamıştı zaten. Ya da bulaşan o değildi.

"Eee? Şimdi iyi hissediyor musun? Başın göğe mi erdi? Merlin tarafından ödüllendirildin mi? Hem neden çoğalmam tehlikeliymiş? Sadece öpmek istedim bu bir sorun mu? O kadar da çocuksu olamazsın Liz, en azından öyle umuyorum."

Güldü, gülebildiğine hala inanamıyordu. Az önce olsa kendine bile küfrederdi herhalde gülerse. Ama şimdi yine de gülüyordu. Rahat hissetmesine yardımcı olabilirdi belki. Hala acısını gözardı etmekle meşguldü ayrıca. Zor bir durumdu bu. Ama Liz'e herhangi bir karşılık vererek durumlarını daha da berbat etmek istemiyordu. Böyle iyilerdi.

"Ah, Tanrım! Liz ona ihtiyacım vardı. Bu kadar insafsız olamazsın!"

Liz volta atmayı kesip kıkırdadı. Evet, Liz bu kadar insafsız olabilirdi! Hatta yerde acı çekiyor olması bile hoşuna gitmişti. Oliver'ın zehirli bakışına karşı keyifle göz kırptı. Çok eğlenirici bir sahneydi, acı çeken pisi pisi...
İşte o zaman Liz insanlara acı çektirmeyi ne kadar çok sevdiğini hatırladı!

"Babama söyleyeyim de geç olmadan bir oğlan çocuk daha yapsın kendine. Yoksa soyumuz tükenecek gibi hissediliyor. Ah tabi sen hissetmiyorsun, bencilsin sen!"

Liz öpücüğün iğrendirici anılarını geride bırakmıştı. Viktorya döneminden kalma şatafatlı bir selam verip eski ingiliz aksanı takındı;
O sizin teveccüğünüz efendim!
Aniden öksürüp sesini eski haline getirdi;
Planlarını bozduğum için özür dilerim ama her plansız süprizin sonunda acı bir sonuç vardır...
Buzdolabına ilerleyip kapağı açtı. Lastik konversleri giderken hiç ses çıkarmamıştı.

Liz elinde bir poşet buzla geldiğinde Oliver hala yerdeydi, ama kıvranma aşamasını geçmişti, kaymakbirasını içiyordu.

"Eee? Şimdi iyi hissediyor musun? Başın göğe mi erdi? Merlin tarafından ödüllendirildin mi? Hem neden çoğalmam tehlikeliymiş? Sadece öpmek istedim bu bir sorun mu? O kadar da çocuksu olamazsın Liz, en azından öyle umuyorum."

Liz buzu acı çeken zavallı Oliver'a uzattı ve sırıttı

Aslına bakarsan erdi. İntikam en sevdiğim oyundur,acı çektirmek ise en eğlenceli kısım! En azından öpmeden önce bana sorabilirdin, ben de sana olacakları önceden söylerdim...
Oliver'ın elinden birayı aldı ve kalanı kafaya dikti
Bunun çocuklukla ne alakası var Merlin aşkına?! Beni öptüğünde istemediğim halde karşılık mı vermeliydim? Bak alınmaca yok adamım ama Yancy gittikten sonra ben uzun süreli bir mola verdim. Kepenekleri kapadım, devre arasına girdim, rahibe oldum artık ne dersen... Kapiş?
Saldırgan tavrından bir eser kalmamıştı, işim komik tarafına bakıyordu şimdi. Koltuğa oturup dirseklerini dizine dayadı ve ellerii sallandırdı.

Oliver şaşkın şaşkın elindeki buz poşetini bir kenara fırlattı ve Liz'e bakıp

"Ne bekliyorsunuz, Rahibe Lisa? Buzu alıp bir taraflarıma koyacağımı falan mı? Aşağılık bir durum, Tanrım!"

Yancy mi? Liz, Yancy'yi mi seviyordu? Berbat bir durumdu bu. Eninde sonunda babasının kuzenine ihanet etmek zorunda kalacaktı. Çünkü bir gün Liz'in Oliver'a karşılık vereceğini biliyordu. Sonsuza kadar böyle kalmazlardı ya? Hem Yancy'nin gerçekten Bulgaristan'da olmadığını da düşünmüyor değildi. Oliver'a göre Yancy ya ölmüştü, ya da çoktan birileri tarafından kaçırılmıştı. Babası işlerini emanet etmek için daha büyük birilerini bulmalıydı.

"Poff... Yancy hiç dönemeyecek, en azından ben öyle düşünüyorum. Babam onu Bulgaritan'a yollayacak kadar aptal değil. Onu kendisinden başka kim daha iyi eğitebilir ki? Umalım da ölmemiş olsun."

Başını umutsuzca iki yana salladı. Yancy'yi hep beceriksiz olarak görmüştü. Hem Kathleen onun kız gibi öpüştüğünü düşünüyordu. Oliver ilk kez o zaman Yancy'ye bir yumruk savurmuştu. Kathleen'e de vuracaktı ama ona gücü yetebileceğini pek sanmıyordu. Ne yapar eder kurtulurdu o. Rezil bir durumdu bu, onlar kardeş sayılırlardı her şeyden önce!

"Yancy'nin neyini sevmiştin? Çok mu güzel öpüşüyordu?"

Pis pis güldü ve bir an acısı aklına gelince tekrar somurttu. Hala utanıyordu. Ayrıca şu an içeri birisi girse rezil olurdu. Bir eli birasında öteki eli- öteki elinin nerede olduğu hala hiç kimseyi ilgilendirmezdi! Bu yüzden içeri kimse girmemeliydi işte.

DJ sabah erkenden kalkmıştı. Oliver'ın tepkisini merak ediyordu. Ancak ona göre biraz daha geç kalktığına emindi. Çünkü o çocuk uyanıktı, fakat DJ de uyanıktı. Suç üstü basardı belki de onu. Yüzündeki rezil ifadeyi görmek hoş olabilirdi. DJ onunla eğlenmeyi seviyordu. Çünkü Gözlerinin önünde büyüyen oğlunun gittikçe kendisine benzemekte olduğunu görmek süper bir duyguydu.

Odasından sessizce fırladı. Hızlı ama sessiz adımlarla yemek odasına ilerledi. Kapıyı o kadar da sessiz açamayabilirdi. bu yüzden kapıya bir büyü yaptı, açtığında ses çıkarmaması için.

"Yancy'nin neyini sevmiştin? Çok mu güzel öpüşüyordu?"

Oliver'ın sesiydi bu. İçerideki diğer kişi kimdi acaba. Kapıyı hafifçe araladı ve şok oldu. Liz'di konuştuğu kişi. Oliver'ın hali ise berbattı. Bir elinde bira ötekinde- ötekinde ne olduğunu görmemeyi tercih ederdi aslında. Gülmemek için kendini zor tuttu. Her şeyi bu kadar açıkça yapmamalıydı oğlu. Tabi pek de mutlu gibi görünmüyordu, işin içinde başka bir şey olmalıydı. Fakat içeri dalıp sorarsa onu daha da rezil edebilirdi. Yine de bölmesi gereken bir konuşma varmış gibi hissetti. Yancy hakkında konuşulmasını istemiyordu çünkü. O çocuğun Bulgaristan'a kaçmasının bir sebebi varsa, o sebep sadece DJ'in aptal hatalarıydı.

"Neler oluyor, Oliver? Eğer yapmak istediği bir şeyler varsa bunu bu durumdayken yapmamalısın."

Gülmemek için yine kendini zor tuttu ve Oliver'ın şokla elini çekip birayı koltuğa bırakması bir oldu.

"Baba sen yanlış anladın, gerçekten."

DJ gülümseyerek başını salladı ve sorun yok anlamında elini salladı. Liz'e dönüp başıyla selam verdi.

"Günaydın, Liz. Umarım iyi uyumuşsundur."

Oliver'ın bıraktığı birayı kaptı ve birkaç yudum alıp masanın üstündeki CD'ye baktı. Sinsi bir gülüseme yayıldı anında yüzüne. Oliver açamamıştı zaten o CD'yi. Açmasının elbet bir yolu vardı ama bunu bugün söylemeyecekti Oliver.

"Ee? Durum ne? Anlatın biriniz. Saklayarak bir yere varılmaz."

Cesaret verici gülümsemesini takınıp iki gence bakmaya başladı. Merak ediyordu doğrusu.

Konu: Onu baştan çıkardım Paz 01 Mart 2009, 02:33

"Ne bekliyorsunuz, Rahibe Lisa? Buzu alıp bir taraflarıma koyacağımı falan mı? Aşağılık bir durum, Tanrım!"

Keyfin bilir... diye mırıldandı. Rahatça gömüldüğü koltuklarda arkasına yaslanıp yayıldı. Sonuçta buza ihtiyacı olan kendisi değildi, bu durumda rahatsız olacak olan da o olmamalıydı.

Poff... Yancy hiç dönemeyecek, en azından ben öyle düşünüyorum. Babam onu Bulgaritan'a yollayacak kadar aptal değil. Onu kendisinden başka kim daha iyi eğitebilir ki? Umalım da ölmemiş olsun."

O ölmedi tamam mı? Eminim Bulgaristan'da gayet iyi bir eğitim alıyordur. Muhtemelen kendisine karışmayan hocalar ve bir sürü emo tipli kızla beraberdir. Eminim keyfi yerindedir ve hala kalbi atıyordur!

Liz söylediklerini olabildiğince sakin bir tonla söylemişti, bir kısmı için bunu başarmıştı belki ama yine de saldırganlığı belli oluyordu. Yancy'nin öldüğünü düşünümyordu, onun cesedini ayaklarının dibinde görse bile inanmazdı. Sadece kendini kandırdığının farkındaydı ama böyle düşünmek çok daha iyiydi. Yaratacağı yıkımı düşünmemek yani...

Yancy'nin neyini sevmiştin? Çok mu güzel öpüşüyordu?" diye sordu Oliver merakla. Liz bu beklenmeyen soruyla yanaklarının kızarmaya başladığını hissetti. Nerden çıkmıştı şimdi bu? İyi bir kişiliği olamaz mıydı sevilmek için?
Tamam, durum Yancy olunca olamazdı!
Liz kekelemeye başladı;
Ben..şey,aslında o--

"Neler oluyor, Oliver? Eğer yapmak istediği bir şeyler varsa bunu bu durumdayken yapmamalısın"

Liz de elinde olmadan kıkırdadı. Sonuçta DJ ile aynı kafadan sayılırlardı, Liz her zaman kendini Dj'in kız çocuk hali olarak görürdü ve burada ne demek istediğini anlamak zor değildi.Espiriyi bir Oiver anlamamış gibi görünüyordu.
Şok geçirmiş gibiydi!

Baba sen yanlış anladın, gerçekten."

Liz elini salladı ve pis pis sırıttı
Hadi ama Olive, artık gerçekleri söylemeliyiz,bilmeye hakkı var, ne de olsa o babamız!Tamam DJ,suçluyum kabul ediyorum, onu baştan çıkardım! dedi yalan olduğu bariz bir ciddiyetle.Ellerini iki yana kaldırıp suçlu gibi davrandı. Aslında espiriye daha fazla devam etmek istemiyordu çünkü iyi bir yönde ilerlemiyordu.
O sırada Dj ile selamlaştılar. Bu durum daha çok yıllardır birbirinin kankası gibi duran ikili selamlaşmasına benziyordu.Liz selamına karşılık soğukkanlılıkla başını sallamıştı, Dj de en az onun kadar havalı duruyordu.

"Günaydın, Liz. Umarım iyi uyumuşsundur."

Aslına bakarsan hayatımın en güzel uykularından biriydi. Uyuyup sonsuza kadar uyanmasam bile gam yemezdim!

Yüzüne sevimli bir gülümseme yerleştirdi. Bu tam da DJin söylediği bir sonraki şeye uyan bir gülümsemeydi

Ee? Durum ne? Anlatın biriniz. Saklayarak bir yere varılmaz."

Liz Oliver'a kaçamak bir bakış attı ve beyaz dişlerini ortaya çıkarırcasına gülümsedi. Artık izinsizce ve densizce kendisini öpme girişimine olan öfkesini geride bırakmış, sadece dalga geçmekle meşguldü.Ellerini önünde birleştirdi ve buz gibi bir ifade takındı. Gene ciddi değildi ama bu sefer çok iyi rol yapmıştı! Bakışlarını yerden kaldırdı ve gözünü dahi kırpmadan Dj'in suratına baktı.
Şöyle açıklayayım DJ, bana kızacağını biliyorum o yüzden uzatmıyorum. Oliver yanlış oyun alanı seçti ve bunu gelecek nesil ile ödedi. Biraz fazla sert vurdum galiba ama anlarsın ya, kendimi koruyordum...

Eliyle başını kaşıyıp Oliver'ın yanağını sıktı, bu esnada da sevimli bir çocuk severmiş gibi dudaklarını büzmeyi ihma etmedi
...Sert kızlarla şaka olmaz canım benim, ya daha sert vursaydım da sakat kalsaydın? Hadım edilmek zorunda bile kalabilirdin! Uffff, eminim çok acıtırdı!
Yine acımasız gülümsemesini takındı ve korumacı bir edayla kollarını göğsünde birleştirip arkasındaki yumuşak yastığa gömüldü.
Hala gülümsüyordu...

Konu: Geri: Black Malikanesinin Yemek Odası C.tesi 07 Mart 2009, 00:10

DJ neredeyse katıla katıla gülerken Oliver, Liz'in elini savuşturmaya çalışıyordu. Bebek gibi davranılmasından hoşlanmamış olmalıydı. Kathleen olsaydı Oliver'ın kafasına bir tane patlatırdı herhalde. Çocuğun nasıl bu kadar zeki olduğuna şaşıyordu. DJ kafasına o kadar çok darbe yeseydi zeka geriliği yaşardı herhalde.

"Oliver, yanlış kişiyi seçtiğini daha önce de söylemiştim. Neyse, bu konuyu kapatmalıyız. Tüylerim ürperiyor çünkü. Seni anlıyorum Ollie. Ancak bir şey olacağını sanmıyorum. Çünkü Kathleen'in hedef aldığı nokta hep kafandır, bunu biliyorum. Geri zekalı olman gerekirken sen adeta süper zekasın. Sende her şey ters tepki yapıyor, bu da öyle olabilir. İyi bir şey mi? Bilemiyorum, göreceli."

Oliver'ın ensesine bir şaplak indirdi. Çünkü Oliver cin gibi gülümseyerek babasının anlatmak istediğini anlamıştı. Gülümsemesi DJ'in hiç hoşuna gitmemişti. Sonuçta hala yaşının küçük olduğunu unutmamalıydı ve bu tarz konularla ilgili pek bilgisi olmamalıydı. Tabi DJ'in günlüklerini okumaya devam ederse çocuk zanaatin ustası olacaktı o ayrı konu.

"Derslerinize çalışıyor musunuz? Okula dönüşte küçük bir sınav yapacağım. Tabi ki kağıt kalemle değil, çok ilkel. Düello gibi bir şey olabilir. Her neyse, çalışmanızı öneririm."

Somurtarak Oliver'ın kaymak birasından içti biraz. Son bir yudum alacağına kendi kendine söz verirken Oliver'ın saçlarının değişmeye başladığını fark etti. DJ'i aldığı son yudum sağlıksız bir biçimde yutulurken, Oliver değişmeye devam ediyordu. Gittikçe Yancy'nin yeni haline benziyordu. DJ bir an için korktu, çünkü Yancy'yi görmek istemiyordu. Hele de son yaşadıklarından sonra. Az kalsın çocuğun ölümüne sebep olacaktı. Ama her şey onu daha güçlü sanmasından kaynaklanıyordu. Yancy'yi bir an için kendisiyle karıştırmış olmalıydı.

DJ'in kalbi hızla atarken Oliver şokla babasına döndü. Ten rengi de esmerleşmişti doğal olarak. Oliver'ın ölü gibi rengi gitmiş, yerine Yancy'nin göze çarpan esmer ten rengi gelmişti.

"Ben size demiştim! Hiçbir özel yeteneğinin olmaması imkansızdı! Sen metamorfmagussun işte! Hem de dönüşe dönüşe Yancy'ye dönüştün!"

Oliver çok daha şok geçirmiş gibi görünüyordu. Yancy olmak istemiyordu belli ki. Zaten Liz ondan hoşlanırken neden gidip de ona Yancy'nin görüntüsünü vermek istesin ki?

"Olamaz, Yancy oldum! Herkes saçlarımla dalga geçecek! Gözlükler bitti, şimdi de bu!"

DJ oğlunu teselli etmek istercesine saçlarına baktı ve gülümsedi. Oliver'ın omzuna bir şaplak indirdi. DJ için çok özel bir andı bu. Oğlunun bir özel yeteneği olduğunu öğrenmişti. DJ bu duyguyu babasına sadece bir kere yaşatabilmişti tabi, o ayrı konu. Bu yüzden şimdi çok garip hissediyordu. Mutluydu, Yancy olmasaydı daha iyi olabilirdi tabi. Onu her an görmek iyi olmayacaktı.

Konu: Geri: Black Malikanesinin Yemek Odası C.tesi 07 Mart 2009, 01:08

Liz parmaklarıyla ritim tutuyordu. DJ'in söylediği şeyi dinlememişti bu yüzden ne demek istediği hakkında en ufak bir fikri bile yoktu. Ama Oliver'ın yüzündeki gülümseme iyiye işaret olamazdı herhalde..

"Derslerinize çalışıyor musunuz? Okula dönüşte küçük bir sınav yapacağım. Tabi ki kağıt kalemle değil, çok ilkel. Düello gibi bir şey olabilir. Her neyse, çalışmanızı öneririm."
Ders, ders, ders.. Yine aynı banal muhabbetler. Her yetişkin bunu sormak zorunda mıydı? Geçen sene Slytherinin onurunu korumak uğruna sebepsiz bir ders geçme psikolojisi bürüdüğünden beri ders lafındadn tiksiniyordu. Hele aritması, ıyk!

Yeniden başını kaldırıp Oliver'a baktığında onda bir takım değişiklikler farketti. Saçları renk olarak bir değişimklik göstermese de şekilce farklılaşmıştı. Düz saçların yerine tanıdık bir kıvırcıklık hakimdi ve teni de git gide koyulaşıyordu. Liz nefesini tutup gözlerini faltaşı gibi açtı. Bir yandan da başını inkar edercesine sağa sola sallıyordu;
Hayır, hayır..!
Liz'in aksine DJ heyecanlı gibiydi
"Ben size demiştim! Hiçbir özel yeteneğinin olmaması imkansızdı! Sen metamorfmagussun işte! Hem de dönüşe dönüşe Yancy'ye dönüştün!"

Liz'in yüzünde inanmaz bir gülümseme belirdi. Rastlantıların lanetine hayret ediyordu, aynı zamanda da bu kahpe kaderi komik buluyordu. Gergince dudaklarını dişledi
Oliver kesin bir şok içindeydi. Muhtemelen bu değişiklikten hoşnut değildi. Yine de bu görüntüyle daha fazla şansı olduğunu düşünmüyor olamazdı. Yancy'nin Liz'i etkileyen en önemli yanı savaşta aldığı lanetten sonra edindiği o sevimli sıfattı. Yine de Liz ırkçının tekiydi, Oliver bir aslan parçasıyken hiç şansı yoktu
Olamaz, Yancy oldum! Herkes saçlarımla dalga geçecek! Gözlükler bitti, şimdi de bu!

Liz dayanamayıp ayağa fırladı
Hay laneeet!Laaa-net olsun! Lanet olsun sana Oliver, tam da konuştuğumuz adama dönüşmek zorunda mıydın? Tüm Blackler lanetlendiklerinde aynı görüntüye mi sahip oluyor, nedir?! İlle meta olmak zorundaydın,değil mi? Hadi metasın diyelim ille Yancy olmak zorundaydın değil mi?! Lanet olsun!
Liz DJ'in orada olduğunu unutup kadere okkalı küfürler savurdu. Durum cidden sinirini bozmuştu, yine de Oliver'ın bir suçu olmadığını biliyordu. Yine de denk gelmesi, böylesine denk gelmesi...berbattı!
Kontrolünü ele geçirmesi için derin nefes alıp susması gerekti. Somra yüzleşmek için Oliver'a doğru döndü. Yakındığı saçları dağınık kıvırcıklar halinde kulağının arkasında kendini gösteriyordu. Liz o pofuduk saçları karıştırmamak için iradesini zorladı. Konuşurken sesi daha sakin çıkıyordu;
Ayrıca... Saçlarının bu hali daha iyi.
Anlaşılmayan şeyler homurdandı ve oturduğu koltuğa geri yığıldı. Şimdi gözlerini DJ'e dikmişti, mimiklerini analiz etmeye çalışıyordu. Oğlu aniden oğlu gibi sevdiği birine dönüşmüştü, ikisi de o Bulgaristan'a gittiğinde onu kaybettiklerini düşünmüş olmalıydı. Liz'in daha bilmediği çok şey olduğu kesindi ama sonuç aynıydı. Dj'in kafasını çevirip kendisine bakmasını ve birşey söylemesini bekledi.
Elleri seğirmeye başlamıştı...