Black Malikanesinin Oturma Odası

O sabah kuş cıvıltıları ile uyanmıstı.Yerinden kaklmaya üşenmişti.Baş ucunda duran asası ile perdeleri ve ardından bpencereye açmıştı.Galiba o akşam çok fazla yagmur yagmıştı.Dışarıdan odanın içerisini süzülen mis gibi toprak kokusu geliyordu.Hafifçe doğruldu yerinden.Ayağa kalktı,pencerenin yanıya kaklaşarak içine oturdu.Pencere çok büyüktü ve her tarafı görüyordu.Yarım saat kadar pencereden dışarısını seyretti.Kuşlar cıvıl cıvıl ötüşüyordu.Jo böyle güzel havalarda kendisini başka biri gibi hissediyordu.İçine bir ferahlık geliyordu nedense.Yarım saat kadar pencerenin önünde oturduktan sonra bonyoya girip ılık bir duş aldı kendisini kuş gibi hafif hissediyordu.Üzerine rahat bişeyler olarak eşofmanlarını giydi ve odasından çıktı...

Kolidora geldiği zaman ortalık sakindi.Hiç kimse uyanmamıştı sanki...
Merdivenlerden yavaş yavaş indi.Mutfağa gidip koca bir bardak su içti.Ogün canı kahvaltı yapmak istemiyordu nedense...Kapıya çıktı etrafa bakındı yerden gazete ve dergileri alarak kapıyı kapattı...

Oturma odasının kapısından geçti.Tekli koltuga oturup dergiyi incelemeye başladı."...Bakalım Neler olmus gündemde.."diyerek iç geçirdi.

Bonnie karlı güzel bir günde mutluca uyandı...Artık bir kızı olacaktı..Ve daha düzenli olmalıydı...Bugün bugün gidip onu alacaktı çünkü..İçindeki inanılmaz mutlulukla yatağından zıpladı..Bir kaç büyüyle darmadağın olan odasını toparladı ve odasından girilen o küçük odaya tekrar göz atmak için kapıyı açtı..İçerisi minik kız oyuncaklarıyla doluydu herşey pembe veya mor renklerındeydi..Ve içeriye hakım olan güzel bir koku vardı..Koşarak aynaya baktı..Hala eski Bonny'di yani kızıl saçları ve mavi gözleri değişmemişti...Bugün en mutlu günlerinden biriydi sanki...Dolaptan üzerine kalın birşeyler giydi ve koşar adım bahçeye çıktı hertafar bembeyaz olmuştu..Eline bir avuç kar aldı ve bahçe duvarından köşeden geçen bir büyücüye fırlattı.Adam neye uğradığını şaşırmış vaziyette etrafına bakınırken Bonnie içinden gelen gülmeyi ellerini ağzına koyarak bastırmaya çalışıyordu..
Adamcağız sinirle üzerini silkeledi ve söylenerek yürümeye devam etti.

"Ah..Çocuklar..!"

Bonny ise artık tutamadığı gülme isteğini sesli bir şekilde dışarıya vurmuştu..Hızlı adımlarla tekrar eve girdi ve kafasına bir şapka geçirip asasını aldıktan sonra Black malikanesıne gitmek için evin bahçesinden biraz uzağa yürüdü ve uygun biryerde cisimlendi.

Black malikanesine giden dar patikadan hızlı adımlarla yürümeye başladı biryandan da çevrede kartopu oynaya çocukları izliyordu.Birden sırtına hızlıca birşey çarptığını hissetti.Ve acıyla arkasına döndü..Henüz 4 yaşlarında küçük sarısın bir erkek çocugu hem eğlenmiş hemde korkmuş bir edayla küçük ayaklarının yettiği kadarıyla koşmaya çalışıyordu.Bonny yüzüne yayılan gülümsemeyle arkasından koştu ve son hızla çocugu yakaladı...Yüzü asılan çocuga gülümsedi ve kulağına birşey fısıldadı.

"Şurdan geçen adamı görüyor musun?Hadi onu kartopu yardımına tutalım..."

Birden yüzü gülümsemeye başlayan küçük çocuk küçük ellerine aldığı karları top yapıp adama fırlatmaya başladı..Bonny de aynı şekilde..Neye uğradığını şaşırdan adam şapkasını çıkarıp etrafına bakındı ve ikisini görüp onlara doğru koşmaya başladı..Bonny de küçük cocugu tuttuğu gibi kacmaya..Kacar bir yandan da ikisi de gülüyür komik bir görüntü sergiliyordu.Derken adam tam onlerınde cısımlenınce ıkısıde utanmıs cocuk mısalı kalakaldılar.

"Siz..ne yap..Mıss Weasley..!Sayın bakanım acaba..acaba siz.."

Bonny gülümseyen yüzüyle..

"Gerçekten kusura bakmayın..Sadece biraz eğleniyorduk.."dedi ve çocuğa döndü:

"Hadi arkadaslarının yanına git bakalım..!"

"Sonra görüsürüz!"dedi adama bakarak ve kahkahalar içinde malikaneye doğru koşmaya başladı.Bahçe kapısına geldiğinde neredeyse nefes nefese kalmış vaziyette kapıyı çaldı.Onu içeriye isteksizce alan cincücenin arkasından da dil çıkardıktan sonra kendini oturma odasında buldu..Hızlı adımlarla bebeklerın odasına daldı ve bir süre ikisininde mışıl mışıl uyumalarını izledi...

out:Boynuzlandım gibi geldi :)Rpnize daldığım için özür

out:yok btti ztn devamı olamaz kzm tekmgecelk şey işte

"Elwia veya Regina hangisinden hoşlanıyorsan, annenle ben uzun zaman önce kısa bir arkadaşlık yaşamıştık ve her neyse. Seni benden saklamış işte. Böyle olmasını istemezdim, o zaman on beş, on altı yaşında bile olsam seni yalnız bırakmazdım. Seni Walter ve Michaela gibi iki şeytanın yanında bırakmazdım."

Bu sözleri işitirken Daniel'a karşı sırtını döndü. İri mavi gözlerinden aşağıya doğru süzülen yaşları görmemeleri için sırtını dönmüş olmalıydı. Uzun bir süreden sonra ilk defa ağlıyordu. Daha önce de ağladığını bile hatırlamıyordu Regina. Uzun parmaklarıyla yaşlarını silmeye çalıştı. Ağlamasını engellemek için kafasını havaya doğru kaldırdı. Göz yaşlarını geri göndermek için gözlerinin bir süreliğine kapattı. Derin bir nefes aldı. Bedenini sarsan titremeyle kendine gelmiş gibi Daniel'a döndü. Gözlerini yere indirdi. Birşey söylemek için ağzını hafifçe açtı. Tüm kelimeler boğazına düğümlenmiş gibiydi. Konuşmak istiyor fakat istediği kelimeyi seçemiyordu. Hem dilini yutmuş hem de kelimelerin hepsi yok olmuştu. Gözlerini Daniel'n gözlerine dikti. Belki de kelimelerden daha da etkili olacaktı bakışları.



" Annem Walter'la sevgiliyken ona güvenebileceğimi söylemişti. Fakat büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Eğer şimdi bir daha o hayal kırıklığını yaşarsam dayanam. Sevdiğim insnalara güvenmeye çalıştıkça onlar beni hep yarı yolda bıraktılar. Artık birisine güvenmek istiyorum. Belki de hayatta üzerimde güven duygusunu sağlayabilecek bir tek sen varsın. "

Bunları söylerken gözleri Daniel'ın gözlerinin içinde birşeyler arıyordu. Aradığı şeyi henüz bulabilmiş değildi fakat ondan küçük bir parıltı görebiliyordu. Bu parıltı belki de gün geçtikçe büyüyecekti. Babasına yakınlaştıkça kendini huzurdu hissetikçe büyüyecekti.

"Baba"

diye fısıldadı. Başkalarının duymasına istemezcesine fısıldadı.

DJ içinde bir şeylerin parçalandığını hissederken o fısıltıyı bir tek kendisinin duyduğuna emindi. Gölzeri bir anda doldu, halbuki o bunu hiç istememişti. Ne kızının üzülmesini ne de şimdi ağlayarak onun önünde rezil olmayı. İçinde ona sarılmak gibi dayanılmaz bir istek vardı ama çekiniyordu. Sen kimsin de beni hemen sahiplenmee çalışıyorsun, gibisinden bir söz işitmek istemiyordu. Ama kalbinin bir yanı ona böyle bir şey işitmeyeceğini söylüyordu, ya da DJ öyle umuyordu.

"Seni asla üzmeyeceğim. Bana sonsuza kadar güvenebilirsin."

Ciddiyeti daha fazla uzatmayarak Elwia'ya sarıldı. Çok tuhaf bir duyguydu bu. Dany'ye sarıldığında böyle hissetmemişti çünkü onun hep olduğunu biliyordu. Fakat Elwia'dan tamamiyle habersizdi. Kızı kötü bir yaşama maruz kalmıştı. Bundan sonra öyle olmayacaktı ama. Daniel elinden geleni yapmaya hazırdı. Ona iyi hayat şartları sağlayacaktı. Daniel'ı sevmeyebilirdi belki de olduğu kişi yüzünden. Ama DJ, her şeye rağmen onu sevmeye hazırdı. Şimdi de kızından alacağı iyi bir karşılık onu çok mutlu edebilirdi. Çünkü ondan da karşılık bekleyerek Elwia'ya sarılmıştı. Hayal kırıklığına uğrayabileceği ihtimalini hep göz ardı ediyordu.

"Seni asla üzmeyeceğim. Bana sonsuza kadar güvenebilirsin."

Bu kelimeler öylesine özenle seçilmişti ki Regina'nın kendini rahat hissetmesini sağlıyordu. Titreyen bedeninin güçsüzlüğünü kırmak için babasına doğru adım aldı. Küçük ve yavaş bi adım...Babasına iyice yaklaşınca ona yavaşça sarıldı. Ayakları yerden kesilecekmiş gibi oldu. Gözleri karardı. Heyecanlıydı;çünkü ilk defa birisine güvenebileceğini anlamış olması ve hayatında özel bir yeri olacağını bildiği "Baba"sı. Düşünceleri,aklı,mantığı hepsi aradan çekilmiş gibiydi. Sadece güven ve sevgi köprüsü oluşmuştu sanki. Gözlerini kapattı. Kendini sonsuz güvenin içinde hissetti. Bunu annesinin yanında hissedememiş olması bir eksiklik olsa da babasının kolları arasında hissetmesi ayrı bir yer edinmişti.

"Bunu biliyorum ve sana sonsuza kadar güveniyorum Baba! "

diyerek başını babasının göğsüne yasladı. Gözünden tek bir damla süzüldü. Tebessüm ederek o tek bir damlayı da yok etti.