Sınıf Başkanı Alımları

Ad - Soyad:
Yaş:
Örnek Rpg:

Ophélia E. Willson / 11

Örnek Rp:

Hava kararmaya başlamıştı.Etraf sessiz ve ürkütücüydü. Ophélia her akşam yaptığı gibi yürüyüşe Çıkacaktı.Bunu her gece yapardı...Kumsala gider , uzanır ve ayı seyrederdi...Üstünü giyinmiş ve birazdan evden çıkacaktı...Yavaş adımlarla ağaşı indi ve daha sonra mutfağa girerek

_'Merhaba nasılsın' ?

dedi Ophélia. Üvey annesinin gözlerine utanarak bakıyordu. Onu hiçbir zaman gerçek annesi yerine koymamıştı.Annesini 3 yıl önce kaybetmişti ve annesini kaybettiğinden beri her gün Kumsala giderdi.Bunları düşünürken üvey annesinin deniz mavisi gözlerine bakıyordu.Yüzünde bir anlam yoktu.Sadece boş boş bakıyordu. Daha sonra annesi titrek bir sesle

_'Yine gidiyorsun değil mi ? neden her gün gidiyorsun ! '

Ophélia annesinin sözünü keserek ciddi bir ifadeyle

_'Bu seni hiç ilgilendirmez , benim hayatım ve sen bana karışamazsın !'

Ophélia bunları söylerken çok sakin davranıyordu daha sonra

_'Ben çıkıyorum iyi akşamlar !'

dedi ve kapının yanına doğru hızlı adımlarla ilerledi , montunu aldıktan sonra kapıyı açtı çıkacakken annesinin söylediği bir kaç cümleyi duydu

_'Onun hala yaşadığına inanıyorsun Ophélia! bunu biliyorum ama o artık yok anladın mı yok !'

Ophélia çok sinirlenmişti çünkü üvey annesinin söylediklerine anlam veremiyordu daha sonra sinirli bir şekilde ve bağırarak

_'Hiç bir şey bildiğin yok anlıyormusun hiç bir şey! Kapa çeneni ! annem hakkında en ufak bir şey söylemezsin bunu anlıyormusun ha anlıyormusun !'

Ophélia çok sinirlenmişti ve gözleri kızarmıştı arkasını döndü tam çıkacakken üvey annesi Jacqueline nin sesini duydu

_'Senin için korkuyorum yaptıkların çok saçma artık tam bir deli olduğunu düşünüyorum anlıyormusun!'

Ophélia çıkarken kısık bir sesle söyleniyordu daha sonra kapıyı sert bir şekilde çarptı ve evden çıktı.
Dışarı her gecekinden daha soğuktu Ophélia umursamazca kumsala doğru yürümeye başladı daha sonra sinirli bir şekilde hala söyleniyordu

_'Aptal kadın ! kimse hakkında yorum yapamaz.'

Ophélia kendi içinde bu olayı kapatmaya karar verdi ve daha sonra adımlarını hızlandırmaya başladı.
Sonunda kumsala gelmişti ayakkabılarını çıkarttı ve kum üzerinde çıplak ayakla yürümeye başladı.Kum soğuktu . Eğildi ve kumu eline aldı daha sonra kendi kendine

_'ilginç'.

dedi ayağa kalktı ve biraz dolaştı aklından çok şey geçiyordu ve Ophélia bu kadar şeyi aynı anda düşünürken yoruluyordu...Saçlarını topladı , yere uzandı ve ayı izlemeye başladı...
Gerçekten bugün yorucu bir gün olmuştu ve Ophélia çok yorulmuştu...Bu kasaba da yaklaşık 4 yıldır oturuyordu ama hiç arkadaşı olmamıştı . küçükken çok dışlanmıştı ve ezilmişti . Annesinin ölümü , babasının tekar evlenmesi Ophélia için kaldırması ağır bir yük haline gelmişti.
Bu yaşadıkları sonucunda artık hayattan ve yaşamaktan nefret ediyor , kimseyi sevmiyordu.
Babası ve dedesi sayesinde neredeyse her isteği yapılsa da Ophélia hiç mutlu olmuyordu.
Çünkü dedesi ve babası ilgisizliklerini sürekli pahalı hediyeler alarak kapatmaya çalışıyorlardı.
Ophélia bu yaşananları anlamamış gibi gösterse de herşeyi farkındaydı aslında...
Uzun düşünceler içinde hapsolmuştu...
Birden kendine geldi ve ayağa kalktı daha sonra saatine bakarak

_'Lanet olsun geç kaldım !

dedi ve hızlı bir şekilde ayakkabılarını giydi daha sonra koşarak oradan ayrıldı ve bir süre sonra karanlıkta gözden kayboldu...

Not: Ayrıca Öğrenci olmak için başvurduğum rp de var xD

Misafir

Ad - Soyad: Adriana Emily Bell
Yaş: 11
Örnek Rpg:

İnsanlar korkuyordu.Çok kötü günler gelmişti. Karanlık Lord artık harekete geçti. Bakanlık muggleların hafızalarını silmeyi bıraktı.Çünkü artık bütün mugglelar tehlikede ve gözönündeydi. Yapıcakları tek şey saklanmak ve kaçmaktı.Ama kaçıcak yer yoktu.Yoldaşlık üyeleri Karanlık Lord’a direnmeye çalışıyorlardı.

Denny adında bir seherbaz o gün etraftaki olaylalırı gözlüyordu.Bakanlığa ve Sihir Bakanına rapor vermesi gerekiyordu. Yanına yaşlı bir adam yaklaştı. Belliki bu yaşlı adam bir muggle dı.Adam korkarak;

“Sendemi onlardansın?Sendemi öylesin?” dedi.Adamın yüzü çok kirliydi.Elbiseleri yırtıktı.Denny bu adama acıdı ve Yavaşça yanına sokularak;

“Ben büyü yaparım.Ama onlardan değilim aksine onları durdurmak için buradayım.Sen merak etme iyi büyücülerde var.” Dedi. Gülümsedi. Ama bir anda gülümsemesi gitti.Çünkü arkadan bir kahkağa duyuluyordu.Arkadaki kahkağa bittiğinde biri konuşmaya başladı;

“Biliyordum.Bir seherbaz daha. Buraya sizi beni izlemeniz için yolluyorlar ama ne kadar zayıf olduğunu farketmiyorlar.Adın ne seherbaz.”

Denny bir anda olduğu yerde kalakaldı.Yavaşca arkasını döndü.Gördüğü manzara karşısında dili tutuldu.Çünkü bu Karanlık Lord’du.Yanında iki ölüm yiyen vardı.Bir adım geriledi.Napıcağını şaşırarak adını söyledi;

“Dennian ... Benim adım Dennian. Ama adımı bir daha duyucaksın.” Asasını çekti;

“Bumbardie” Asadan büyük bir yeşil ışık çıktı.Ama Karanlık Lord’a ulaşmadan onun kalkanına çarptı ve yok oldu.Karanlık Lord artık dahada yüksek sesle gülüyordu.Gülüşlerinin arasında;

“Beni büyle basit bir büyü ilemi durdurucan.Yazık...Çok yazık.... Demek bakanlık size hiç bir şey öğretmiyo. Seni şimdi bırakıyorum ama sırf Sihir Bakanına haber yollaman için.Onla görülcek bir hesabım var.Git ve bunu ona söyle.” Denny yerinden kıpırdamadı.Karanlık Lord bir adım attı;

“Fikrimi değiştirmeden gitsen iyi olur.” Diye bağardı.Denny bir anda cisimlendi.

Londradaydı, Sihir bakanlığının tam önünde. İçeri girdi.Koşarak Bakan’ın bürosuna gitti.Orda Lhaeo vardı.Ona yaklaştı;

“Sihir Bakanı nerde? Beni ona götürürmüsün? Acil!” dedi.Lhaeo biraz şaşırmıştı ama kafasını kaldırmadan;

“Tabii ki Denny” dedi Lhaeo, asasıyla merdivenleri işaret ederek.”Kendisi çalışma odasında.Yolu biliyorsun.”

Denny, başısını eğerek Lhaeo’ya teşekkürlerini sundu ve merdivenleri ikişer ikişer çıkarak aceleyle loşluğa doğru seğirtti.Karanlık Lord’un talimatları oldukça...
Birden durdu,tozlar adeta alay edermiş.esine savruldu etrafında. Rahat, küçük odada, her zamanki gibi, tıkış tıkış raflar, yıpranış bir halı ve rahat bir sandalye vardı... Fakat Sihir Bakanından hiçbir iz yoktu.

“Acaba” diye mırıldandı Denny, uzun merdivenlerden geri Lhaeo’nun yanına inerken.Lhaeo hala orada durmuş bir şeyler okuyordu.Yavaşca yaklaştı;

“Sihir Bakan’ı yerinde yok bu gün buraya tanımadığın bir adam geldi mi?” diye sordu telaşla.Lhaeo kısa bir süre gözlerini kıztı sonra başıyla onayladı;

“Evet senden az önce burdaydı.Bana Sihir Bakan’ını aradığını söyledi bende içeriye aldım.Gerçekten kibar bir adamdı.Hala Bakanla odada olmalı...”Bu sözlerden sonra Denny artık hiç bir şey duymadı.Olmuştu işte Karanlık Lord sonunda Bakanı ele geçirmişti.Lhaeo bakmadan hızla merdivenlerden gene çıktı.Bir üst kata.Sonra bir üst kata daha.Ama sonuncu katta bir süre duraksadı.Kapıyı yavaşça araladı.Ama kapı bir şeye takıldı.İtemiyordu artık. Kapının küçük boşluğundan içeriye süzünldü. Yerde Sihir Bakan’ı yatıyordu. Ölmüştü. Koşarak aşağıya indi Lhaeo’a olanları anlattı. Lhaeo hemen diğer seherbazlarada haber verdi. Ykarı çıktılar ama yerde iki ceset vardı. Lhaeo diğer cesedi göstererek;

“İşte bu daha demin gelen adam bu. Buraya başkası girmedi. Sadece sen ve o adam girdi. Onları sen öldürdün.” Dedi. Seherbazlar bir anda Denny’e döndü. Bir seherbaz konuşmaya başladı;

“O bir casus Kim-olduğunu-bilirsin-sen’in casusu.” Dedi. Oysa Denny bu konuşan seherbazı Karanlık Lord’un yanında görmüştü.Ama bunu anlatamadan. Bir anda yere yuvarlandı. Kulana son gelen sözcük;

“Sersemlet” olmuştu.Denny gözlerini açtığında bir hücredeydi. Mutluluğu gitmişti. Hava çok soğuktu. Denny yavaşça;

“Ben Azkabandayım” dedi. Hemen toparlandı.Kapıya geldi.Bağırmaya başladı;

“İmdaat! İmdaaat! Büyük bir yanlış anlama var. İmdaat!” Ama artık çok geçti artık onu kimse duyamazdı. Sadece Ruh emiciler ve büyük bir deniz vardı.

Ophélia E. Willson
<<Değerlendirme>>
1) Betimlemeler iyi.
2) Yazım yanlışların var.
3) Konuşmalar İdare Eder.
4) Noktalama işaretlerinden sonra boşluk bırakılır.
5) Rpg uzunluğu orta

Out: Diğer adaylarada bakacağım..
2) Adriana Emily Bell; Lütfen Bir Örnek Rpg Yazınız.

Brian Justin Black demiş ki:: Ophélia E. Willson
<<Değerlendirme>>
1) Betimlemeler iyi.
2) Yazım yanlışların var.
3) Konuşmalar İdare Eder.
4) Noktalama işaretlerinden sonra boşluk bırakılır.
5) Rpg uzunluğu orta

Out: Diğer adaylarada bakacağım..
2) Adriana Emily Bell; Lütfen Bir Örnek Rpg Yazınız.

Out: Diğer rp içinde yorum yaprsanız sevinirim... Öğrencilik için başvurduğum...

Elisha Kelly Evans
11
göl kenarındaki rpm diğerlerine de bakabilirsiniz xD
Sonbaharın gelmesiyle ortalığı yine bir hüzün kaplamıştı.Elisha bu hüzünle büyümüştü neredeyse.Çocukluğundan beri hep korkmuştu sonbahardan.Sıcak yaz havalarından sonra havanın bu kadar değişmesi onu korkutuyordu.
Tüm evrenin sanki bir kenarda saklandığı hissine kapılıyordu.
Sonbaharla gelen yağmur ve ağaçların yapraklarını dökmesi Elisha için ayrı bir üzüntüydü.Geceleri gök gürültüsü yüzünden çok kere yatağından sıçrayarak uyanmıştı.Ve ağaçların yaprakları...
Elisha için önemliydi ağaçlar.Kuruduklarında o yapraklarla oynamayı sevse de ağaçların çıplak kalması onu üzüyordu.Havanın onları da üşüteceğini sanıyordu beklide... Belki de yapraklar ağaçların dostları olduğunu sanıyor ve onları kaybettiklerini düşünüyordu.

Gittikçe yaklaşıyordu sonbahar.Tüm sertliğiyle...Ve tabi bu hava Hogwarts’ta değişik bir ortam yaratsa da Elisha’nın içindeki korkuyu düzeltmiyordu.
Elisha çoğu zaman bu korkuyu yenmek için geliyordu Göl Kenarı’na.Bir tek burada korkmuyordu gök gürültüsünden.Buranın huzuru onu tüm kötülüklerden koruyordu sanki.

Elisha yine kendini Göl Kenarında bulmuştu.Havanın karardığını görünce vücudu onu Hogwarts’tan dışarı atıyordu.Yağmur altında yürüyebilmek için.
Sonradan hasta olacağın bilse de yürüyordu.Bu yağmur sanki üstündeki bütün dertleri ve sıkıntıları alıp götürüyordu.

Tahmin ettiği gibi olmuştu.Göl Kenarında yürürken bir süre sonra yanağına damlayan yağmur tanesinden sonra yağmur başlamıştı.Toprağa sinirlenmişçesine hızlı ve öfkeyle düşüyordu toprağa.Toprakta sanki onu sakinleştirmek ister gibi yavaş yavaş çekiyordu içine.Elisha bu manzaradan hep hoşlanmıştı.

Elisha göl kenarında dalgın dalgın yürürken birden gök gürüldemişti.Elisha bu sesin etkisiyle birden havaya sıçramış ve kendini bir ağacın altına atmıştı.Korku içinde titremeye başlamıştı.Hiç fark etmemişti ama sırılsıklam olmuştu.Yüzünden yağmur damlaları yavaş yavaş süzülüyordu.

Elisha bir süre titremesini bekledikten sonra biraz ağacın altında oturmak için arkasını dönmüştü.Ama döndüğünde büyük bir sürprizle karşılaşmıştı.Arkasından bir çocuk ona bakıyordu.Elisha mahçup olmuş bir şekilde çocuktan gözlerini kaçırıp; “Rahatsız etmemişimdir umarım.” Deyip arkasını döndü.Çocuğun orda olduğun fark etmemişti bile.Bu karşılaşma belki güzel bir arkadaşlığın başlangıcı olabilirdi...

Elisha Kelly Evans
<<Değerlendirme>>
1) Betimlemeler Süper
2) Yazım Yanlışların Yok.
3) Konuşmalar İdare Eder.
4) Noktalama işaretlerinden sonra boşluk bırakılır.
5) Rpg uzunluğu İyi

ÖRNEK RP 2

Çiseleyen yağmur hızını arttırmıştı. Fransa sokakları alt üst olmuştu. İnsanlar bir yandan beklenmedik yağmura kızıyor, bir yandan da kaçışıyorlardı. ''Lanet olsun. Sanki neden şemsiye almam ki!''diye isyan ediyordu. Üstü başı sırılsıklamdı. Mor bluzu üztüne yapışmıştı. Siyah saçları ise yüzüne... Beyaz lameli ayakkabıları çamura bulanmıştı resmen. Gözlerine sürdüğü siyah kalem ise yüzüne akmış, garip duruyordu.''Hasta olmazsam iyidir''diye geçirdi içinden...
Gök gürlüyordu. Saat oldukça geç olmuştu. Sokakta dilenciler hariç neredeyse kimse kalmamıştı. Otobüs durağına doğru yürümeye karar verdi Ophélia. Geleceğinden hiç umudu yoktu ama yinede şansını denemek istedi. Adımlarını hızlandırmıştı. Otobüs durağı bulunduğu konumdan uzaktı ama yürümekten başka çaresi yoktu...''Lanet kadın! ''dedi kısık ve bir o kadar da öfkeli bir sesle. Ophélia dışarı çıkmadan önce üvey annesiyle kavga etmişti. Aslında her zaman kavga ederlerdi ama bu seferki çok ağır gelmişti Ophélia'ya. O kadından nefret ediyordu. Her zaman kendi isteklerinin olmasını isteyen bencil, umursamaz ve taş kalpli bir kadındı annesi... Babası varken ona iyi davranan, o yokken eziyet eden aşağalık bir kadındı. Tam altı aydır aynı evde yaşıyorlardı. İlk başlarda Ophélia onunla iyi iletişim kurabilmek için çok çaba sarfetmişti. Ama o kadın her zaman emirler yağdırmayı bilen, sevimsiz biriydi... Oysaki öz annesi... Ölmüştü. O varken herşey ne kadar da güzeldi. Ophélia okuldan gelir, annesine gününün nasıl geçtiğini anlatır, beraber sohbet ederlerdi. Annesi Ophélia'nın hep ama hep arkasında olurdu. Ona sırlarını açar, özelini paylaşırdı. Daha çok iki iyi arkadaş gibiydiler. Bir buçuk yıl önce ölmüştü annesi. Babası ilk başlarda annesinin ölümünden sonra çok bocalamıştı. Kendini içkiye vermişti. İşe ise istediği zaman giden istemediği zaman gitmeyen biri olmuştu...
Ophélia babasının her zaman babasına destek olmuş, bütün zorluklara beraber göğüs gerebileceklerine dair onunla konuşmuş ve bu psikolojik travmayı beraber atlatacaklarına dair ona söz vermişti. Başarmıştı da. Hayatları tam düzene girdi derken o kadın çıkmıştı. Yalancı, kötü huylu Maria... Maria babasıyla aynı yerde çalışıyordu. Annesi varkende tanıyordu onu. Arada bir iş için evlerine yemeğe gelir, Ophélia'ya saçma sapan oyuncaklar getirirdi. Ophélia ise hepsini çöpe atar bazende oynamadığı oyuncaklarının arasına fırlatırdı... O zamanladan beri o kadının babasına olan ilgisini fark etmişti. Ama babasının annesini sevdiğini bildiği için fazla umursamamıştı. Arada bir babasıyla onu konuşurken yakalardı. Babası ise hemen konuyu değiştiri, iş ile ilgili konuşmaya başlardı...
Ophélia çocuk olmasına rağmen aslında herşeyi farkındaydı o zamanlar. Babası annesi ölmeden önce, son zamanlarda onu aldatmaya başladığından şüphelenmişti, ama annesinin hastalığı dolayısıyla onu üzmemek için bu olayı kendi içinde unutma kararı almıştı... Ophélia'nın annesi kanserden ölmüştü. İki yıldır tedavi oluyordu. Herşey tam iyiye gidiyor derken, bu ölüm çok zamansız olmuştu. Annesi kan kanseriydi. Ölmeden üç ay önce annesinin saçlarının dökülemeye başladığını fark etmişti. Annesi hastalığını ne kadar gizlemeye çalışsada Ophélia bir şekilde bunu öğrenmişti... Onun yokluğu gerçekten acı vericiydi ve üvey annesi bunu anlayamazdı...

Ophélia durağa çoktan varmıştı. Hatta otobüsü bile gelmişti. Durakta kimse kalmamıştı. Ophélai koşar adımlarla mavi renkteki eski otobüse bindi. Oturacak yer yok gibiydi. Tıklım tıklımdı Otobüs. Ophélia cam kenarında bir yerin boş olduğunu fark etti. Hızlıca oraya yöneldi. Oturmadan önce ıslak pantolnu yüzünden kaymamak için defterini oturağın üzürine koydu. Zekice bir fikirdi... Yağmur hala şiddetini sürdürüyordu... Otobüs bir duruyor, bir kalkıyordu. Mide bulandırıcıydı... Son durakta inecekti. Otobüs boşalmıştı. Kendiyle birlikte sadece beş altı kişi vardı.''Sonunda ! ''diye geçirdi içinden. Gelmişti. Otobüsten indi ve hızlı adımlarla ara sokağa girdi. Ev görünmüştü. Işıklar yanıyordu... Babası evde olamazdı ama. İş için yut dışındaydı. Belli ki üvey annesi onu bekliyordu. Ophélia kapının önüne geldi. Çamurlu ayakkabılarını kapının önündeki paspasa sildi ve oradaki bezle temizledi. Daha sonra zili çaldı... Üvey annesinin merdivenden inen ayak sesleri duyuluyordu. Kapıyı açtı. Yine o iğrenç yüz karşısındaydı. Ophélia annesini sıyırarak içeri geçti. Koşarak merdivenlerden çıkmaya başladı. Arkasından duyulan sese aldırış etmedi.''Hemen buraya gel Ophélia. Hemen! ''diye bağarıyordu annesi. Ophélia yukarı çıktı. Odasına koştu ve kapıyı üzerine kilitledi. Hızlı hızlı nefes alıyordu... Ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra.
Gerçekten çok zor bir durumdu onun için. Hergün, her saat nefret ettiği birinin yüzüne bakmak zorunda olmak. Onunla aynı evde yaşamak... Gerçekten acı vericiydi... Ophélia yatağına uzandı. Uyumak istiyordu. Yeterince yorulmuştu. Gözlerini kapadı. Gözyaşları gözünü yakıyordu. Umursamadı. Bir süre sonra en mutlu olduğu hayal dünyasına daldı. Sakin ve sessiz ve acısız olan yere... Hayallere...

başka rp koyabiliyormuyuz o zaman bende koyayım xD;

Elisha sabahın ilk ışıklarıyla uyanmıştı.Gerçi pek uyuduğu da söylenemezdi ama birkaç saat uyuyabilmişti.İçinde onu rahatsız eden bir his vardı.Onu bütün gece bırakmamıştı.Yatağında bir sağa bir sola dönüp durmuştu.Bütün günü mahvolacaktı.Bütün gün sıkıntılı ve uykulu bir biçimde gezecekti.Belki bütün gününü Göl Kenarı’nda bile geçirebilirdi.Bu şekilde ortalıklar da dolaşamazdı.

Elisha kalkıp yüzünü yıkadıktan sonra pencereden dışarı baktı.Yine kasvetli bir hava vardı.Elisha böyle havarlardan nefret ederdi ama bu hava onun o anki ruhsal durumunu gösteriyordu sanki.Elisha’da o his yüzünden karamsar olmuştu.

Pencerede bir süre izledikten sonra üstünü değiştirip kendini dışarı atmıştı.Göl Kenarı’na gidecekti.Gününün tamamını kitap okuyarak veya gölü izleyerek geçirecekti.Göl Kenarı’na doğru ilerlerken buna karar vermişti.

Hava da gittikçe soğumaya başlamıştı.Sonbahar artık “Geldim.” Demişti.Sürekli yağmur yağıyor ve sıcaklık düşüyordu.Kışta gittikçe yaklaşıyordu.
Elisha kışı sonbahardan daha çok seviyordu.Kar yağmura göre daha çok hoşuna gidiyordu.Belki de karın beyazlığı ona huzur veriyordu ve bu yüzden daha çok seviyordu.

Elisha Göl Kenarı’na gelince bir süre Göl Kenarı’nda öylece dolaşmıştı.Yerdeki taşlara vurarak ilerliyordu.Sonbaharın etkisiyle göl de sakinleşmiş,sanki içine kapanmıştı.Artık ondan bile keyif alamıyordu Elisha.Ve bu durum gittikçe canını sıkıyordu.

Bir süre daha gölde yürüdükten sonra etrafa göz attıktan sonra ona en yakın ağacın yanına gidip ağacın gövdesine dayanarak oturmuştu.İçindeki o his Elisha’nın içini tamamen sarmıştı.
Elisha yerden aldığı bir dal parçasıyla toprağı karıştırmaya başlamıştı.Toprağı karıştırırken bu hissin ne odluğunu anlamaya çalışıyordu ama çözemiyordu.Bir süre daha bu hisle dursa sanki onun içinde kaybolacak gibiydi.Hissi çözememenin etkisiyle toprağı daha fazla karıştırmaya başlamış ve sinirlenmeye başlamıştı.

Öz Değerlendirme

Ophélia E. Willson;
Rpg'in pek iyi değil bunun yanı sıra rpg renklerin hiç birbirine uymamış. Hem bakıyorumda 4 gündür filan girmiyorsun. Alınamadınız.

Elisha Kelly Evans;
Rpg'in iyi. Rpg renklerin süper. Ama siteye 5 gündür filan girmiyordun. Alınamadınız.

Adriana Emily Bell;
Rpg'in iyi. Rpg renklerin iğrençç. Ama şunu söyleye bilirim ki, rpg'indeki duygu beni çok etkiledi. Nedenini bilmiyorun. Duygusal bir kişiliğe sayipim belkide ondandır. Sitemize nerdeseyse hergün giriyorsun. Alındınız.

Ravenclaw Bina Başkanı; Adriana Emily Bell

Out: Hiçbir kişiye torpil yapmadım. En yakın arkaddaşım diğe bunu düşünmeyin. Ben ilk başta Elisha'yı seçecektim. Ancak siteye girmemeye başladığı için seçmekten vazgeçtim. Ben sustum adalet konuştu.

Ad - Soyad:Angelina Amy Black
Yaş:11[Gerçek yaşım 14]
Örnek Rpg:
[bşka sitedeki]
Missie sabahın erken ışıklarıyla birlikte yatağından fırladı. Acele ile giyindi ve kendini koridorda buluverdi. Acele ile merdivenleri çıktı ve Biçim Değiştirme dersine girdi. Missie yerine oturduktan biraz sonra Profösör Leo içeriye girdi.
Leo'nun yüzü gülüyordu ve gözlerinin içi parlıyordu. Bu yüzden Missie içinden "Zevkli bir ders olacağa benziyor" Dedi. Leo dersi anlatmaya başladı.
" Hoş geldiniz sevgili öğrencilerim, hoşgeldiniz... İşte yeni bir gün, kuşlar ötüşüyor, çiçekler Güneş'e gülümseyerek bakıyor, martılar gölün üzerinnde uçmaktan ziyada süzülüyor.. Öhöm, neyse. Bu felsefe ayaklarını bırakıp konuma döneyim. Hogwarts'ta yeni bir günde, yeni bir derste, yeni bir konu işleyeceğiz. Ben şahsen bunun için çok mutluyum... Evet, peki sizler nasılsınız? "

Öğrenciler 'iyiyiz' der gibi bakıyor ve başlarını sallıyordu.. Ani konu değişiklerinden kafaları karışmışa benziyordu. Felsefe, ders, duygu... Leo kimi öğrencilerin yüzündeki şaşkınlık ifadesini görünce, tebessümle baktı öğrencilerine.. Gülümsedi... Öğrencilerinin arasında dolaştı, ilk dersindeki gibi.. Birkaç öğrencinin parşömenlerine çeşitli karalamalar yaptığını gördü, lakin hiçbirşey olmamış gibi davrandı. Biraz daha öğrencilrin arasında dolaştıktan sonra tahtanın önüne geldi ve konuşmaya devam etti.

" Eğer birşeyler çizmek istiyorsanız, el kadırın, söyleyin, beraber çizelim. Ama benden habersiz ve izinsiz böyle birşey yapmayın bir daha, affetmem... Şimdi eğer iyiyseniz konuları anlatmaya başlamadan önce şunları söyleyeyim. Parşömenlerinizi ve kalemlerinizi hazır tutun, not alacaksıız söylediklerimi... Elleriniz ve gözleriniz parşömeninizde, kulağınız bende olsun.. Bu arada, müziğe kulak verip de dersi dinlememezlik yapmayın. Yoksa müziği hemen kapatırım ve bundandan sonra hiçbir dersimde açmam... "

Öğrenciler 'hayır' der gibi bakıyordu Leo'ya. Leo da yüzünde bir tebessüm ifadesi oluşturdu. Masasının üstündeki plağa doğru asasını salladı vehafif bir müzik çalmaya başladı. Leo, öğrencilerinin arasında dolaşmaya başladı tekrar. Öğrenciler parşömenlerini ve kalemlerini çantalarından çıkarıp sıralarının üstüne koyuyordu. Bazı öğrenciler ise parşömenlerini ve kalemleriniönceden hazır ettiği için sıkılarak diğerlerini bekliyordu. Leo herkesin parşömenlerini ve kağıtlarını hazırladığından emin olduğunda tekrar tahtanın önüne geldi ve derse başladı.

[i]" Evet, sevgili 2. ve 3. sınıflarım... Bu dönemin ilk biçim dğiştirme büyüsünü öğrenmeye hazır mısınız? Ah, tabii ki hazırsınız... Şimdi size kafa yorucu bir soru daha, masamın üzerinde neden testi var? Tabii ki derste öğreneceğimiz büyüyle ilgili yapcağımız uygulama için.. Peki bu derste hangi büyüyü uygulayacağız? Hadi düşünün ve bulun! Ama önce, herkes arkama geçsin. "

Öğrenciler birer birer kalkıpı Leo'nun arkasına geçti, bazıları hızla, bazıları ise uyuşuk uyuşuk... Herkes Leo'nun arkasına geçtiğinde, Leo pantolonunun cebinden asasını çıkarıp sıralara yöneltti ve hemen ardından asasını salladı. Birkaç saniye sonra sıralar hareketlenmeye başlamıştı. Sıralar sınıfın duvarlarına doğru çekiliyorlardı. Bir miktar ses çıkarıyorlardı ve bu ses dersliktekilerin kulağını tırmalıyordu, lakin Leo sıraları bu şekilde yerleştirmenin dersi olumlu ekileyeceğinden emindi. 2-3 dakika sonra sıralar 'U' şeklinde dizilmişti. Leo öğrencilerine oturmaları için işaret yaptı ve sorduklarını düşünmelerini istedi. Öğrenciler de ufak karmaşa yaratmadan sıralarına oturdu ve Leo'nun testileri hangi büyü için kullanacaklarını düşünmeye başladılar. Leo 'U' şeklindeki sıra diziliminin ortasına geldiğinde herkesi rahat bir biçimde görebiliyordu.. Öğrencilerinin yüzlerinde düşünceli bir ifade vardı. Bir süre kimse bulamamıştı sorunun cevabını.. Sonra Leo gülerek sınıfa kendilerinin korumalarını söyledi ve tahtanın önüne geldi. Asasını testilere doğrultup salladı, testiler yavaşça havalandılar. Öğrenciler gözünü kırpmadan testilerin havalanmasını izlerken, testiler sınfın ortasında bir yerde durdu ve aniden yere düşüp parçalandı. Testilerin parçaları öğrencilere ulaşmamıştı, ulaşamamıştı. Öğrenciler böyle bir hareketi beklemedikleri için küçük dillerini yutmuş gibiydi. Bir testilerin parçalarına, bir de Leo'ya bakıyorlardı. Leo tebessümle öğrencileriyle konuşmaya devam etti.

" Sevgili öğrencilerim, belki bunlar size bir açıklama olmuştur... Eğer olmadıysa sorumu yanıtlayın lütfen. Bu testileri Prof. Monaghan'dan ödünç aldım. Bu testilerin tarihi 500 yıla dayanıyor. Bunun için de çok değerli. Ama ben onları kırdım... Şimdi söyleyin bakalım, bu testileri nasıl eski haline getirebilirim? "

Öğrencilerinden bazılarının kara kara düşünürken, bazılarının da kolları çıkana kadar el kaldırdıklarını gördü. Diğer öğrencilerin de düşünmesi için bir müddet bekledi. Sonra hemen karşısında oturan ve kıza söz verdi. " Evet, Miss. Renske, siz söyleyin lütfen. " Öğrenci ilk önce ayağa kalktı ve sağ bileğini sıvazladı. Sonra da cevabı verdi. " Ah, bu soruyu bilmek çok basit. Bir kitapta okuduğuma göre 'Reparo' büyüsü kullanarak bu testileri düzeltebiliriz. " Öğrenci yerine otururken Leo öğrenciyi alkışlayıp tekrar konuştu.

" Aferin, Rawenclaw'a 5 puan... Evet, Reparo büyüsü, hasar gören, zarara uğramış nesneleri düzeltmemize yarar. Bu nedenle günlük hayatta sıkça kullandığımız büyülerdendir. Eminim annenizi, babanızı veya başka bir yakınınızı bu büyüyü kullanırken görmüşsünüzdür... Evet, Reparo büyüsü daha öncede söylediğim gibi hasar görmüş nesnleri düzeltmeye yarar, fakat bütün nesneleri Reparo büyüsü ile dültemeyebiliriz... Buna en bariz örnekler asalarınız ve süpürgeleriniz... "

Öğrenciler, bir an için süpürgelerinin ve asalarının kırılıp da bir daha tamir edilemeyeceğini düşündüler. Bu durum onlar için çok kötüydü. Çünkü asasız ve süpürgesiz bir büyücü olamaz diye düşünüyorlarıdı... Leo ise gülerek öğrencilere baktı. Öğrencileri çok komik ve güldürücüydü şu an. Biraz sonra testilerin yanına geldi ve konuşmasına devam etti.

" Hepinizin bildiği gibi, asa sihirbazı seçer. Yani bir asanın içinde sizden bir parça vardır ki, sizi tanır sizi seçer. Fakat asa hasar gördüğünde, örneğin kırıldığında, asanın içindeki sizden parça yok olur. Bir asa yapımcısı asanızı tamir edebililir. Fakat asanız elinizde gerektiği gibi işlemez... Süprgeye gelince, süpürgeler çok büyük hasarlar görmedikçe tamir edilebilir... Neyse, konumuza dönelim. Şimdi bu büyüyü yapmayı deneyelim. Evet, kesinlikle bğyğye odaklanmalısınız. Bu birçok büyüde olduğu gibi, bu büyüde de gerekli.Bir an için bekleyin, asanızı normal hızla çevirin ve büyülü kelimeyi söyleyin: Reparo. Evet, şimdi sağ taraftan başlayarak yanıma gelin ve büyüyü yapmayı deneyin. Testileri eski haline getirin. Yapamazsanız ben size yardımcı olacağım. Evet, şimdi sağtaraftaki ilk kişi gelsin. Ah, gelin Mr. Silimaurë... "

Leo'nun çağırdığı öğrenci geldi. Gözlerini kapadı, biraz tereddüt etti ama Leo'nun onun kulağına söylediklerinden sonra asasını sallayıp büyülü sözleri söyledi: Reparo. İlk denemesinde büyüyü yapmayı başaramamıştı. Ama sonra daha kararlı ve daha azimli bir şekilde denedi ve evet, büyüyü yapmayaı başardı. Diğer öğrencilerin alkışları eşliğinde yerini oturdu ve sıradaki öğrenci geldi. Biri yapıyor, diğerleri yapabilenleri alkışlıyordu. Uzun bir müddet sonra sınıfın yarsı büyüyü yapmayı denemişti. Tahtaya kalkan öğrenciler, büyüyü yapamadıkları zamanlarda üzülüyorlardı. Fakat diğerleri onları yatıştırmak için, sadece başaranları değil, başaramayanları da alkışlıyordu. Öğrenciler sırayla gelip gittiler. Bazı öğrenciler, sevinçle, bazı öğrenciler hüzünle diğer arkadaşlarının alkışları eşliğind yerlerine oturdu.. Ders 2. ve 3. sınıflara ortak olduğu için gereğinden fazla uzun sürdü. Kimileri sıkıntıdan uyur gibi başlarını sıralarının üszerini koymuş, gözlerini kapamıştı.. Sonunda herkes büyüyü yapmayı denediğinde Leo tüm dikkatleri üzerine çekecek şekilde konuşmaya başladı.

" Beni dinleyin.... Hepinize çok teşekkür ederim. Büyüyü yapabileriz de yapamayanlarınız da çok başarılıydı. Büyüyü yapamayanlar da en azından denemiş oldu. Derslerden arta kalan zamanlarda bol bol pratik yapın. Büyüyü yapabilenler, yapamayanlara yardımcı olsun lütfen. Hepinize iyi günler, dersimiz bitmiştir... "

Öğrenciler dersin bitimine üzüldüler, fakat profesörlerinin sözünü dinlediler. Bu sefer hiç kimse geçen dersteki gibi dersin devam etmesini istemedi. Sorunsuz eşyalarını toplayıp dersliği boşalttılar. Leo da bir müddet sonra göle gitmek üzere derslikten çıktı...

Missie ders'in bitmesine çok üzüldü. Daha sıra ona gelmeden ders bitmişti... Missie şöyle düşündü " Ahh.. Yapma Missie Birdahaki derse! " Diye düşündü ve sınıftan çıktı...

Başkanımız yok galiba, yanılıyor muyum ?

Evet, zamanındaki başkan artık yok... Yeniden seçilebilir, adminlere danışmak lazım...

Kesinlikle. Başkansız kalmak istemeyiz :]

Sen hatırlattın istiyorsan sen ol bence Very Happy

Tabi bu bana bakmaz rpnin güzelliğine ve adminlerin görüşüne kalmış...
Başkan olmak istiyorsan başvursan iyi olur, ben hala kararsızım çünkü! XD : Gazagetirmemodu :

Mükemmel Rp yaptığımı öne sürmem -ki bu çok ukalaca bir tavır olur- Yine de kendime yetecek Rp'ler yaptığımı düşünürüm. Başkanlık konusuna gelince, pek sanmam. Demek istediğim, kendimi buna pek hazır hissetmiyorum; zaten etsem de bunu düzgün bir şekilde yerine getirememe ihtimalim çok yüksek. Sanırım diğer arkadaşlarının haklarını boşuna çalmış olmamak en iyis diyor, daha fazla konuşmadan tüyüyorum efem :]

Arkadaşlar bildiğiniz gibi Brian Justin Black bir süre okulda olamayacak onun için alımı ben yapayım dedi ve son olarak bir daha böyle yerleri sohbet yerine çevirmeyin.Aklıma gelmişken site kurallarına uyarak Türkçe'yi düzgün kullanın.

AD&SOYAD:
YAŞ:
ONLİNE OLMA SÜRESİ:
ÖRNEK RP(En az 30 satır):

Bir sayısal öğrencisi olarak Türkçe'yi gayet iyi kullandığımı savunuyorum. Klavye nedeniyle yazım yanlışları yapabiliri(m)z elbette, bu çok doğal. Bunun dışında sohbet forumları haricinde Türkçe kuralına hep uymaya çalışmışımdır. Fazla konuştum biliyorum, aslında size başka bir şey soracaktım. Rp neden otuz satır olmak zorunda acaba ?

AD&SOYAD: Tom Mathers Weasley
YAŞ:12
ONLİNE OLMA SÜRESİ:Hergün giriyorum
ÖRNEK RP(En az 30 satır):
Mathers yatağında uyuyordu.Rüyasında Hogwarts'ı görüyordu.Rüyalarına bile girmişti Hogwarts,adını duymuştu ama görmek nasip olmamıştı.Hogwarts'ın nasıl bir yer olduğu gözünün önünde canlanıyordu.Zil çaldı.Mathers Gözlerini açtı.Çok heyecanlıydı nerdeyse bugünü bayram ilan edecekti ama duyguları karışktı bir yandan ailesini bırakmak istemiyordu,bir yandan da Hogwartsa gitmek istiyordu.En sonunda karar vermişti Hogwarts'a gidecekti.Ailesini nasıl olsa gelip görecekti.Mathers tuvalete gitti.Tuvalet boştu kardeşi kapmadan hemen girdi.Elini yüzünü yıkadı.Londra'da oturuyordu.Yemek odasına geçti annesi Mathers için hemen bir sofra kurdu.Mathers yemeğini yedi ve kalktı "Ben çıkıyorum annecim" Dedi.Annesi kirlenen bulaşıkları çamaşır makinesine atarken "Oğlum,benide bekle bende seninle gelicem" Dedi.Mathers malikanenin dışına çıktı annesini bekliyordu.Annesi geldi,beraber yola koyuldular.En sonunda King's Croos Tren İstasyonuna vardılar.Annesi,Mathers'ı elinden çekti ve bir duvarın yanına götürdü ve "Şimdi Mathers,sana birşey anlatmam gerekiyor.Geril ve bu duvara doğru koş,bu duvarın içinden geçeceksin" Mathers bu sözlere inanamadı.Nası yani trene kafası yarık mı binecekti.Biraz düşündükten sonra denemeye değer olduğunu anladı ve duvara doğru koşarken gözlerini kapadı.Açtığında bir tren vardı.Üstünde "Hogwarts Express" yazıyordu.İçeri girdi.Peronlara bakındı.Tek boş yer vardı o da bir kızın oturduğu perondu.İçeri girdi ve "Merhaba hanımefendi burası boşmu?" Dedi ama kız buna sert çıktı "Sen kör müsün?Boş olduğunu görmüyor musun?" Mathers bu kızma üzerine kızın yanına geçti,hiç konuşmayacaktı.Belliydi ki kızın hey heyleri tavan yapmıştı.Dayanamıyordu kız hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.En sonunda sabrına yenik düştü ve sordu "Neden ağlıyorsun?" Kız bu laf karşısında Mathers'a döndü.Gözleri yaşla doluydu kız Mathers'tan küçüktü.Mathers kızın göz yaşlırını sildi. "Ailem beni kabul etmiyor,sevmiyorlar beni." Dedi.Mathers'ın kafasına yıllar önce aynısını yaşadığı geldi ve kıza baktı çok küçüktü Mathers'ın evden kaçtığı yaştaydı.Micheal adını bile soramıyordu kıza ne yapsa haklıydı aslında kız şuçlu değildi,onu bu hale getirenler şuçluyu.Kızı bağrına bastı ve ağlayarak "Bunları bende yaşadım,merak etme demekki onlar seni haketmiyorlardı,boşver onları" Kendinden emin bir şekilde ve gurulanarak "Ben varım bundan sonra senin için şimdi sen Londra'ya geri dönüceksin ve Black Malikenesine gideceksin.Orada Samantha Nelly Black var o benim annem onu bul ve bu mektubu ona götür ama sen götür tamam mı başkası değil" Kız onaylar biçimde kafasını salladı.Mathers cisimlenme sihriyle kızı Black malikanesine gönderdi.Okula doğru yol alıyorlardı.Yanına bir kız geldi. "Merhaba.Sizi şu kompartımandan izliyordum ne yaptınız o kıza" Mathers sorguya çekilir gibi soru sorulmasını sevmezdi kıza doğru döndü ve ve beden diliyle "Hiç" dedi.Kız merak ediyordu.Yoksa o kıza birşey mi yapmıştı.Korktu ona da mı yapacaktı yoksa kalbi küt küt atıyordu.Mathers ise ağlayarak dışarıyı seyrediyordu.Kıza doğru döndü kız titriyordu kız bir daha sordu ama bu sefer sert bir dille sordu "Ne yaptın o kıza çabuk bana söyle" Dedi.Mathers arkasını döndü ve hıçrıklı sesiyle "Ona birşey yapmadım sadece kaçmış onu annemin yanına kardeşim olması için yolladım,ama sen de ısrar edersen seni de Londra'ya yollarım." Dedi ve kıza sırtını döndü kız çok utanmıştı.Yanakları kıp kırmızı oldu ve ayağa kalktı tam kompartımandan dışarı çıkarken Mathers seslendi "Dur,gitme.Hayatımda beni suçlayabilen tek kişi sensin lütfen gitme,şuçla beni suçla ki ağlıyayım.Ağladıkça da eski günlerimi unutayım" Kız bu sözü duyunca durdu,arkasına baktı ve "Kusura bakma,ben öyle biri değilim." Dedi ve kompartımandan çıktı.Mathers ağlıyordu neden ağladığını bile bilmiyordu.Belkide kendini şuçlu hissediyordu.Asasını aldı.Hogwarts'a varmışlardı göz yaşını sildi Kompartımandan dışarı çıktı ve o kızı gördü kulağına fısıldadı "Teşekkür ederim" ve hemen oradan uzaklaştı.

Mrs.Nysite ben herkes açısından söylemiştim kuralları uyma konusunu

"Herkes" içine ben de girdiğime göre kendimi savundum :]

Dipnot-> Mrs evli bayanlar için kullanılır, Miss Nysithe olacaktı :]

Pardon canım bir dahasına öyle kullanırım
Herkes için söylediğim her sözde herkes kendini savunsa bu sitede herşey böyle yolunda gitmezdi canım

ben başvurmuştum bir baksanız

Konu: Geri: Sınıf Başkanı Alımları C.tesi 28 Mart 2009, 23:20

Tom Mathers Weasley demiş ki:: AD&SOYAD: Tom Mathers Weasley
YAŞ:12
ONLİNE OLMA SÜRESİ:Hergün giriyorum
ÖRNEK RP(En az 30 satır):
Mathers yatağında uyuyordu.Rüyasında Hogwarts'ı görüyordu.Rüyalarına bile girmişti Hogwarts,adını duymuştu ama görmek nasip olmamıştı.Hogwarts'ın nasıl bir yer olduğu gözünün önünde canlanıyordu.Zil çaldı.Mathers Gözlerini açtı.Çok heyecanlıydı nerdeyse bugünü bayram ilan edecekti ama duyguları karışktı bir yandan ailesini bırakmak istemiyordu,bir yandan da Hogwartsa gitmek istiyordu.En sonunda karar vermişti Hogwarts'a gidecekti.Ailesini nasıl olsa gelip görecekti.Mathers tuvalete gitti.Tuvalet boştu kardeşi kapmadan hemen girdi.Elini yüzünü yıkadı.Londra'da oturuyordu.Yemek odasına geçti annesi Mathers için hemen bir sofra kurdu.Mathers yemeğini yedi ve kalktı "Ben çıkıyorum annecim" Dedi.Annesi kirlenen bulaşıkları çamaşır makinesine atarken "Oğlum,benide bekle bende seninle gelicem" Dedi.Mathers malikanenin dışına çıktı annesini bekliyordu.Annesi geldi,beraber yola koyuldular.En sonunda King's Croos Tren İstasyonuna vardılar.Annesi,Mathers'ı elinden çekti ve bir duvarın yanına götürdü ve "Şimdi Mathers,sana birşey anlatmam gerekiyor.Geril ve bu duvara doğru koş,bu duvarın içinden geçeceksin" Mathers bu sözlere inanamadı.Nası yani trene kafası yarık mı binecekti.Biraz düşündükten sonra denemeye değer olduğunu anladı ve duvara doğru koşarken gözlerini kapadı.Açtığında bir tren vardı.Üstünde "Hogwarts Express" yazıyordu.İçeri girdi.Peronlara bakındı.Tek boş yer vardı o da bir kızın oturduğu perondu.İçeri girdi ve "Merhaba hanımefendi burası boşmu?" Dedi ama kız buna sert çıktı "Sen kör müsün?Boş olduğunu görmüyor musun?" Mathers bu kızma üzerine kızın yanına geçti,hiç konuşmayacaktı.Belliydi ki kızın hey heyleri tavan yapmıştı.Dayanamıyordu kız hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.En sonunda sabrına yenik düştü ve sordu "Neden ağlıyorsun?" Kız bu laf karşısında Mathers'a döndü.Gözleri yaşla doluydu kız Mathers'tan küçüktü.Mathers kızın göz yaşlırını sildi. "Ailem beni kabul etmiyor,sevmiyorlar beni." Dedi.Mathers'ın kafasına yıllar önce aynısını yaşadığı geldi ve kıza baktı çok küçüktü Mathers'ın evden kaçtığı yaştaydı.Micheal adını bile soramıyordu kıza ne yapsa haklıydı aslında kız şuçlu değildi,onu bu hale getirenler şuçluyu.Kızı bağrına bastı ve ağlayarak "Bunları bende yaşadım,merak etme demekki onlar seni haketmiyorlardı,boşver onları" Kendinden emin bir şekilde ve gurulanarak "Ben varım bundan sonra senin için şimdi sen Londra'ya geri dönüceksin ve Black Malikenesine gideceksin.Orada Samantha Nelly Black var o benim annem onu bul ve bu mektubu ona götür ama sen götür tamam mı başkası değil" Kız onaylar biçimde kafasını salladı.Mathers cisimlenme sihriyle kızı Black malikanesine gönderdi.Okula doğru yol alıyorlardı.Yanına bir kız geldi. "Merhaba.Sizi şu kompartımandan izliyordum ne yaptınız o kıza" Mathers sorguya çekilir gibi soru sorulmasını sevmezdi kıza doğru döndü ve ve beden diliyle "Hiç" dedi.Kız merak ediyordu.Yoksa o kıza birşey mi yapmıştı.Korktu ona da mı yapacaktı yoksa kalbi küt küt atıyordu.Mathers ise ağlayarak dışarıyı seyrediyordu.Kıza doğru döndü kız titriyordu kız bir daha sordu ama bu sefer sert bir dille sordu "Ne yaptın o kıza çabuk bana söyle" Dedi.Mathers arkasını döndü ve hıçrıklı sesiyle "Ona birşey yapmadım sadece kaçmış onu annemin yanına kardeşim olması için yolladım,ama sen de ısrar edersen seni de Londra'ya yollarım." Dedi ve kıza sırtını döndü kız çok utanmıştı.Yanakları kıp kırmızı oldu ve ayağa kalktı tam kompartımandan dışarı çıkarken Mathers seslendi "Dur,gitme.Hayatımda beni suçlayabilen tek kişi sensin lütfen gitme,şuçla beni suçla ki ağlıyayım.Ağladıkça da eski günlerimi unutayım" Kız bu sözü duyunca durdu,arkasına baktı ve "Kusura bakma,ben öyle biri değilim." Dedi ve kompartımandan çıktı.Mathers ağlıyordu neden ağladığını bile bilmiyordu.Belkide kendini şuçlu hissediyordu.Asasını aldı.Hogwarts'a varmışlardı göz yaşını sildi Kompartımandan dışarı çıktı ve o kızı gördü kulağına fısıldadı "Teşekkür ederim" ve hemen oradan uzaklaştı.

flood yaptığım için özür dilerim bir bakarsanız sevinirim