Sınıf Başkanı Alımları

Ad-Soyad:
Rp:
Online Olabilecek mi?:

En çok online olabilecek kişiyi seçeceğim ona göre Very Happy

Ad-Soyad: Roxanne Augustin Melody Calté
Rp:Başka Bir sitede Profesör Olrak İşlediğim Ders Rp'si..

Anlamsız hayallerin küçük bir umut olması,bu umutların ise gerçeğe dönüşmesi.. Dia'nın başına gelenler bunlardan ibaret olmalıydı. Gece rüyasında ki anlamsız hayallerin ardından Kehanet profesörü olabileceğinin umudu yükselmişti içinde. Ya ardından? Ardından gerçeğe dönüşmüş bir Görücü,profesör olmuştu. Geçen hafta ilk dersini vermiş,oldukça iyi de bir ön izlenim bırakmıştı. Öğrencilerin canını sıkmamamak,zevkle öğrenmelerini sağlayacak yöntemler geliştirmeye çalışıyordu şimdi. İlk dersinde tanışma faslı iyidi güzeldi hoştu.. Ama ya bu hafta? Çay yapraklarını okumayı öğretecekti. Bu onlara kolay mı gelecekti zor mu yoksa sıkıcı mı? Kesinlikle kolay fakat sıkıcı geleceğini düşünüyordu Dia. Çünkü öğrencilik yıllarında kendisinin düşünceleride aynı şekildeydi.

Buğulu camda kafasının izinin çıktığını ve kafasının neredeyse uyuştuğunu hisetti. Gece 2.30 civarıydı saatler. Masasının üzerinde duran saatin "tik,tak,tik,tak" gibi anlamsız seslerini duyabiliyordu. Hafifçe esnerken eliyle ağzını kapattı. Bu saatlerde uyuması gerekirdi. Çünkü olayları görebilmek için kafasının sıkıntılardan ve stresten arınmış olması gerekirdi. Odasına doğru koridora çıktı. 6.Kattan kulelere doğru başlayan yolculuk ayak sesleriyle gece nöbetine dönüştü adeta. 2-3 ayak sesi yükseliyordu koridorlardan. Sesleri takip ederek kuşkuyla çevreye bakınıyordu. Birkaç veletin gizlice bir yerlere gitmeye çalıştıklarını görünce " Hey..Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz.Ahmaklar! Bina sorumlunuza gidiyoruz" diye seslendi. Çocuklar önce durakladı ardından yavaşça arkalarına dönüp Dia'ya baktılar. Hepsi dudaklarını ısırıyorlardı. Yanlarına gelmelerini gösteren haraketi yaptı. Çocuklar yanlarına geldiğinde 3 tane Hufflepuff olduğunu gördü. Üstlerine biraz eğilerek ve iğneleyici bir ses tonuyla " Bu saatte, burada, gizlice NE İŞLER ÇEVİRİYORSUNUZ SİZ? dedi. Sonlara doğru sesini iyice yükseltmiş ve iyice üstlerine gitmişti. Çocukları ara sıra böyle korkutmak hoşuna gidiyordu. Hufflepufflı çocuklar hala konuşmadan bakıyorlardı ürkek ürkek. Dia ise saatin en son 3'e geliyor olduğunu hatırlayınca " Doğru yatakhanelerinize. Hadi!Hadi.. Sizinle bu saatte uğraşamam..Yarın dinç olmam lazım. Bu arada...Yırttık sanmayın.. Bir daha görürsem değil bina sorumlunuza,direk müdüre giderim!" dedi ve hafifçe süzülerek oradan ayrıldı.Koridorlarda süzülerek şarkılar mırıldanıyor,adeta dans ediyordu. Bu saatte onu kimsenin görmeyeceğini biliyordu.Kulelere geldiğinde odasına yavaşça girdi ve geceliğini giyip yatağına uzandı.

-Bugün..Evet bugün yavrum! Bugün babana..Ba-bana birşey olacak..Evet! Dikkatlli ol..Sakın korkma çocuğum..Geçicek..Görüyorum geçicek.. "

bağırdını duyunca yataktan sıçradı. Yüzü ter içinde kalmıştı. Rüyasında gördüğü o çocuk. Slytherinde ki minik yavrularındandı. İsmi..İsmi neydi? Hatırlayamıyordu ama daha çok ölen küçük kız Laurencia'ya benziyordu. Eliyle terleri sildi ve "Accio asa" diye seslendi. Asası birkaç dakika içinde eline geldi. Etrafta herşey karman çormandı. Aranan bir şey bulunacağa benzemiyordu. Yerlere dökülen yiyecekler ile sanki dün gece burada parti verilmiş gibiydi. "Aklapakla" diye fısıldadı ve oda bir anda tertemiz oldu. Yerdeki herşey gitmişti. Ama ya çocuk? O çocuğun babasına ne olacaktı? Kuruntu muydu gerçek miydi? Hemen üzerini değiştirdi ve hışımla çıktı odasından. Merdivenleri hızlı hızlı iniyor,bir sağa bir sola bakınıyordu. Zindanlara indiğinde ortak salondan çıkan 1 çift kız gördü. Sağda duran ufak tefek kızdı. Yanına yanaştı ve " Bugün Kötü bir şey olacak kızım. Dikkatlli ol! Aman sakın telaş yapma " dedi söylene söylene ilerledi. "Aman man.Umarım kızcağız bu yükün altından kalkabilir " diye mırıldanıyordu. Büyük Salona girdiğinde yüzüne yapmacık bir gülümseme koydu ve Slytherin masasında oturanlara el salladı hafifçe. Sonra dönüp öğretmenler masasına oturdu. Çevreye göz gezdiriyordu. Daldığını fark edince "Huh! Kahvaltıya başlayacaktım doğru ya!" dedi ve acele acele ağzına birşeyler koydu. Bugünki II.Dersinin vereceği 1 ve 2.sınıfları kestirmeye çalışıyordu. Her kim gelecekse de bugünki dersinin özenle işleyecekti. Tabağına aldıklarını bitirmeden , bazı öğrencilerle dışarı çıktı. Hemen 7.Kata ,Kehanet Kulesine çıktı ve son hazırlıklarını yaptı. Pirinç Levhayı da sonuna kadar açtıktan sonra merdivenin aşağıya doğru dökülüşünü seyretti. Öğrenciler neredeyse gelmek üzereydiler. İçeride de tütsülerini yaktıktan sonra yavaş yavaş gelen öğrencilerini izlemeye koyuldu. Başını eğiyor ve selam veriyordu. Hepsiyle geçen hafta tanışmışlardı. 2.sınıflardan bazılarını ise tanıyordu zaten. Herkesin tamamlandığını görünce "ehem ehem" sesini yükseltti küçük odada. Herkes önlerinde kitaplar ile minderlere çökmüş,ilgiyle izliyorlardı. Dia hafif ses tonuyla " Merhaba öğrencilerim! Geçen hafta tanıştık. Gelelim bu haftaya. Bu hafta Çay Yapraklarını okumayı öğreneceğiz.Çay Yapraklarını okumak görücü olmanın en temellerinden biridir. Ha..Onun dışında bir de Kristal Kürelerde ki mesajlar var tabii.. Onları da bugüne yetiştirmeye çalışacağız. Kısaca çay yapraklarından söz edeyim. Çay yaprakları genelde bize geçmişi gösterir.Geçmişle bağlantılı olarak bugünle ve gelecekle ilgileneceğiz hep birlikte. Şimdi lütfen çay yapraklarınızı çıkarın ve masaların üzerine koyun. Hepinizin teker teker falına bakmayı umut ediyorum. Ee tabi ardından sizlerde birbirinize bakacaksınız! " dedi ve yutkundu. Zorlayıcı bir ders olacağı kesindi. Minderlerin arasında gezinmeye başladı. Köşede o Slytherinli kız duruyordu. Yanına yanaştı ve " Dikkatli ol yavrum. Koridorda dediğim gibi. Babana..Ba-baana.Bir şey olacak! Ne yazık ki birşey olacak.Ama korkma.İyileşecek bunu hissediyorum " dedi ve ellerini arasına aldı. Kızın yüzündeki ifade bir şoka uğramış olduğunu gösteriyordu. Ama yapacağı birşey yoktu. Diğerlerinin yanlarında gezinmeye başladı. Yanında bulunan Jinny isimli kız hayli telaşlı gözüküyordu. " Ver bakayım yavrum. Ahh! Kadersiz yavrum.Vah Vah! Seni Ecel bulmuş kızım.Ecel! Son günlerini mutlu yaşa emi? Sakın üzme kendini. Mutlu ol! " diyerek başını okşadı. Bu kız az öncekinden de korkmuşa benziyordu. E tabi kolay değildi öleceğini öğrenmek. Vah vah! Genç daha! diye geçirdi içinden Dia. Derin bir iç çekti ve masasına yöneldi. Bir rahatlamayla birlikte " Kısa bir zaman içerisinde ,6 dakika içerisinde sizde arkadaşlarınızın çay yapraklarına bakıp yorum yapacaksınız."diyerek biraz dinlenmeye karar verdi. Masasının sol ucunda duran KristaL Küreyi önüne çekti ve dikkatlice baktı. Nasıl anlatacaktı ki bu konuyu? Nasıl tanımlayacaktı. Silkindi ve "6 Dakikanız doldu. Şimdi Kristal Kürelere geçeceğiz. Çıkarın kürelerinizi. Ha..Bir de Geleceğin Sis Perdesi aralamak adlı kitabın 120. sayfasını açın. Orada Kristal Kürelerle ilgili olan kısmı dikattlice okuyun." ..Biraz minderlerin arasında dolaşmaya başladı Dia. Ama henüz anca 5 dakika geçmişken herkesin yüzü Dia'ya çevrilmişti. Bu herkesin okumayı bitirmiş olması anlamına geliyordu."Şimdi kürelerinize bakıp yorumlar yapacağım" dedi ve bir oğlanın yanına gitti. Bu Eddee isimli küçük I.sınıf öğrencisiydi. Küresine baktı. Gözlerini fal taşı gibi açtı ve " Ah oğlum! Ne kadar da şanslısın. Bak burada İksir Profesörünün resmi Var. Profesör Samara.! Ne kadar da güzel. Bu derste başarılı olacaksın.Bak görüyor musun? Sana gülümsüyor" dedi ve küreyi gösterdi.Bir toz bulutunun ardından gözüken Samaranın neşeli yüzü belli olabiliyordu. Tam başka bir öğrencinin yanına gidiyordu ki zilin çalmasına 5 dakika kadar az bir süre kaldığını fark etti. Aceleyle "Eşyalarınızı toparlayın.Dersimiz bitmiştir! Bu haftalık ödev vermiyorum. Hadi bakalım" dedi ve gülümsedi. Tüm öğrencilerin yavaşça oradan ayrılmalarını izledi.

Online Olabilecek mi?: Evet 4-5 Saat

Hmm aslında gerçekten süper bir rp ama bazen dikkat ettim noktalamalardan sonra boşluk yok Wink

Kıl oluyorum buna Very Happy

Ona dikkat et. Ayrıca şurda da uyuz oldum Gece rüyasında ki derken ki birleşik yazılır Wink

Ama genel olarak harika olmuş rp Smile

Ad Soyad: Lisa Emily Shadow
RP: Sly ortak salon Rpsi...

KORİDOR

Liz kütüphaneden ayrıldığında elinde kalın uçlu bir tahta kalemi vardı.Yolda Yancy'i planlarına katılmaya ikna etmiş ona da bir kalem verip tabloların oldu yere doğru harekete geçmişlerdi.
Uzun merdivenler ve koridordaki korku dolu bir kaç portrenin yardım feryatlarının sonunda binaların asıl portrelerinin önüne geldiler.
Yolda bir müttefik daha buldular:Adrianna Emily Bell!
Onun da eline bir tahta kalemi tutuşturup tablolara göz attılar.

Tabloların merhamet dilenmesi ne hoş bir melodiydi.
Gururla sebep olduğu kaosa göz attı.
İşe girişeceği zaman Lisa'nın gözüne hemen önündeki temiz suratlı portre takıldı.Adam kaçamak bakışlar atıyordu kendilerine.

Lizin yüzünü acımasız bir gülümseme kapladı saniyeler içinde.
Portreye yaklaşıp elindeki kalemin kapağını açtı.Etrafa aseton kokusuna benzer bir koku sardı.Liz memnuniyetle kokuyu içine çekip kalemin hareketinde çıkan gıcırtılar eşliğinde tablodaki adama bir pala bıyık çizdi ve eserini yanağındaki kocaman noktayla tamamladı.

Kafasını kaldırdığında ikilinin de işe başladığını farketti.
Bir yanda Gryffindorun tablosu olan şişman kadın ispanyol bıyığına bakıp ağlarken diğer yanda soluk suratlı tablo bitişik kaşlarına kızıyordu.

Görüntü karşısında çok eğleniyordu.Geri kalan bazı tabloların bazıları korkuyla tablodan çıkmaya çalışıyordu,bazılarıyla yuvalarından fırlamış gözlerle kendilerine bakıyordu.

Liz gürültülü bir kahkaha attı.Yancy ve Anna da eğleniyor gibiydi,her tabloda ayrı bir ifade çiziyor ve arkalarında kızgın suratlar bırakıyordu.Lizin gözü az önce pala bıyık çizdiği adamın hemen yanındaki tabloya kaydı.
Altın renklerle süslenmiş çerçevenin köşesine yaslanmış uyumakta olan aşırı kilolu bir kadın...
Hitler bıyığının ne kadar çok yakışacağını düşündü kadına sinsi sinsi yaklaşırken.Gözünün önüne bir tutam saç ve burnunun hemen altına üç parmak kalınlığında bir bıyık çizdikten sonra devam etti tabloları boyamaya...

----------------------------

"Ben gidiyorum!"diye seslendi ikiliye 23.tablonun sonunda.Koridorda ağlayan ve hiddetle bağıran tabloların sesleri yankılanıyordu.
Lisa yaptıklarının sonuçlarından vahşice bir memnuniyet duydu. Az önce gözlerinin altına halkalar çizdiği Slytherin tablosuna şifreyi söyleyip kafa dinlemek ortak salona daldı...

Online Olabilecek mi?: evet,hep buralardayım... Laughing

Lisa sen oldun Smile

Daha fazla bekletmeye gerek yok bu işi Wink

Sağolun hoccam!

Karanlık sanatlar dersinde üstümde lanet işleyeceğinize dair duyumlar aldım,ne iş?

Öhöm öhöm sohbet yok (Doğru duymuşsun çoccuuum ama bunu özelden konuşsak hani herkes bilmese )

Ad-Soyad: Josette le Lieth
Online Olabilecek mi?: En az 1 saat.
Rp: 3.5 senelik rpciyim gerek olmadığını düşünüyorum yine de örnek rp koyayım. Başka bir sitede yaptığım rp tek mesaja sığmadı.

~ Bir Hafta Önce

Sabah oldukça erken kalkmıştı Amaranth. Balo'yu fazla umursadığından gece doğru düzgün uyuyamamıştı. Lethe de kendisi de partner istemediğinden birileriyle baloya katılmaya yanaşmamışlardı. Heyecanının sebebi kıyafetinin zamanında gelip gelmeyeceğiydi. Bir hafta önceden uğradıkları postahaneden mağazaya istek için mektup yollamışlardı. Üç gün içinde geleceği söylenen kıyafetlerden hala ses seda yoktu. Belli belirsiz bir umutla yataktan kalkarken ranzasının üst katındaki ikizini uyandırmak için yatağı hafifçe sarstı. Şiddetli bir homurtuyla cevabını aldıktan sonra bile pes etmeyerek Lethe'yi dürtüklemeye başlamıştı. 'Kalk artık Nylé, balo kıyafetlerimizi bulmamız gerekiyor yoksa ömür boyu bekleyeceğiz.' İkizinden yeni bir karşılık beklemeden merdivenleri tırmanıp üstüne atlarken yüzüne sevimli bir gülümseme yerleştirmişti. Bir süre yorganıyla boğuşan ikizini izledikten sonra ranzadan aşağı atlayıp yatağın altına eğildi. Ne bir paket vardı ne de başka bir şey. Annesi kıyafetlerinin ve aksesuarlarının getirilmediğini öğrenirse kızacağı gibi ikizlere yeniden sipariş vermelerini söylerdi ama o kadar vakitleri yoktu. Gözlerini yere dikmiş Amaranth istediğini alamayan küçük kızlara benziyordu. Onaltı yaşında olmasına karşın hala tek başına bir işi yapamıyordu. Şimdilik üzerine geçirebileceği kıyafetler ararken yatakhanede kimsenin kalmadığını yeni fark etmişti. Tatil günü olmasa derse geç kaldıklarını düşünecekti. Ağlamaklı bir ifadeyle burnunu çekerken kızarmış gözlerini eliyle ovalamaya başlamıştı. İstediği kadar bağırıp çağırabilirdi ama kıyafetleri asla vaktinde gelmeyecekti. Rahat bir elbise giydikten sonra yastığının altına koyduğu tarağı çıkarıp saçını düzeltmeye başlamıştı. Kıyafeti erken gelmiş olsaydı saçının arasına takacağı kulakları sihirle doğal gösterirken saçlarını da kat kat kesip serbest bırakacaktı. Balo için annesinin izin verdiği siyah saç boyasına çevirdi gözlerini. Vakit daha erken olsa da saçlarını boyamakta bir sakınca görmüyordu. İçindeki sıkıntı ve heyecan tamamen dağılırken boyayı hazırlamaya başlamıştı bile. 'Nylénia, kıyafetler gönderilmiş mi diye bir bakar mısın?' İkizini tek başına yollamak istemese de onunda saçlarını boyayacağını bildiğinden kendi tüpünün içindeki karışım bittikten sonra onunkine geçecekti. Yarım saat sonra koyu kahverengi saçları morumsu siyah renginde oldukça hoş bir görünüme kavuşmuştu. Metamorfmagus olmayı diliyor olsa da saçlarının rengini değiştirmek için meta olmasına gerek kalmadığını biliyordu. Annesinin önerisini başta reddetmiş olsa da sonradan kabul edip boyaları yanında getirdiği için kendini şanslı sayıyordu. Genetik bozukluktan dolayı göz rengini değiştirebildiğini herkesten saklıyordu. Küçükken ela olan gözleri uzun zamandır yeşildi ve değiştirmeyi denememişti bir yıldır. Aynanın karşısında saçlarına bakmaktan vazgeçip göz rengine odaklanırken yeşil gözleriyavaş yavaş mavileşmeye başlamıştı. Memnuniyetle gülümserken ikizinin geldiğini görünce bakışlarını ona çevirdi. * Nylé? * Kıyafet paketlerinin elinde durduğunu görünce ikizinin boynuna atılırken ruh hali tamamiyle değişmişti.

Balo kıyafetlerini giydiklerinde eski hallerinden farklı görünüyordu ikizler. Kıyafetinin parçası olmayan kollukları takan Amaranth, kedi kulakları ve maskesiyle tanınmayacak kadar değişmişti. Normalde kendini övmekten nefret etse de oldukça beğenmişti kendini. İkizinin koluna doladığı şalı kendisi boynuna takmayı tercih etmişti. Göz rengi maviden değişerek sarımsı bir renge dönüşürken gerçek bir kedi gibi görünüyordu. Askısız elbisesinin üst tarıfını düzeltirken bir eksiği olup olmadığını kontrol etmek amacıyla yeniden aynaya bakıyordu. Nylénia içeri girdiğinde içindeki heyecanı gizleyemeyerek ikizine dönmüştü. Kıyafet paketleri elindeydi. Balo bir hafta sonra olacak olsa da gerçekten sabırsızlanıyordu Amaranth. Kıyafetleri denemek üzere elini uzatırken gözleri kızarmıştı. Acaba beklediği kadar güzel geçecek miydi? Son sınıfa geçmenin rahatsızlığıyla baloyu iple çeker olmuştu. Paketleri kaparken içinden ne çıkacağını bilse de acele ediyordu. Kurdaleyle boğuşması bittikten sonra kırmızı çizgileri yok eden bir pırıltı oluşmuştu gözlerinde. Elleri paketin içindeki siyahımsı mor, en iyi yapım kumaştan, dar ve bedeni saran elbiseye uzanırken dünyanın en mutlu insanı gibi görünüyordu. Başka bir bakış açısından abarttığı düşünülebilecek olsa da Nylénia'nın haline bakılırsa o da aynı duyguları yaşıyordu. Kıyafetlerini denemeleri bir saatlerini almıştı. Düzgün bir kılığa girene kadar uğraştıktan sonra elbiseleri kaldırmışlardı.

~ Gece

'Heyecanlıyım Nylé.' Ranzanın üstünde yatan ikizine doğru fısıldarken yatakhanedeki arkadaşlarını uyandırmamaya çalışıyordu. Cevap alamadığını fark ettiğinde başını yastığının üstüne koyup gözlerini kapadı. Balo yerine nasıl ulaşacaklarını sorun etmeye başlamıştı yattığından beri. Öğrencilerin süpergelerini kullanacaklarını düşünse de yanılıp yanılmadığını tam kestiremiyordu. Uyuyamayacağını anladığında sessiz olmaya çalışarak yatağından kalkarken yavaşça yatakhanenin kapısına yönelmişti. Ranzanın altında sakladığı kitabı elindeydi ve kitaba sıkı sıkı sarılmıştı. Ortak salona geçtiğinde nöbetçilerin de uyuyakaldığını görerek rahatladı. Kimse bu saatte bir kitapla ne yaptığını düşünemezdi. Şömineye yakın olan koltuklardan birine çökerek elindeki kitabın sayfalarını karıştırmaya başlamıştı. İkizinin söylediklerini hatırlarken ister istemez sinirleniyordu. 'Babam teyzemizle evlenmiş Amaranth!' Lethe'nin söylediklerini duyduktan sonra yanında oturan Marv ve Ell'e bile dikkat edememişti. Kendini toparlayıp başını onlara çevirdiğinde gördüğü sahne aklına gelince siniri yatışarak gülümsemeyi başarmıştı. * A vida loca. Herşey olabiliyor. * Kitapta aradığı sayfayı bulduktan sonra içine yerleştirmiş olduğu solmuş bir kağıdı çıkardı. Uzun zaman önce babasından aldığı bir mektuptu bu. Evden ayrıldıktan bir ay sonra yollamıştı kızlara. Kağıdın altındaki babasının fotoğrafına baktıktan sonra hiç tereddüt etmeden mektubu yırtıp şömineye attı. Yüzündeki ifadesizlik içindeki acımasızlıktan kaynaklanıyordu. Babasından nefret ettiğini saklamayacaktı artık ikizinden. Balodan sonra bütün düşündüklerini açıklayacaktı. Koltuktan kalkıp kitabın kapağını kapatırken yanmakta olan kağıda baktı. İçini çekerek babasının resmini de yanan kağıdın üstüne attıktan sonra merdivenlere yönelmişti. Belki de şimdi rahat rahat uyuyabilirdi. Ne babası ne de teyzesini umursuyordu. İkisine karşı biriktirdiği öfke patlama düzeyine gelmişti. Annesini önemseyen babasını ileride bir gün öldürebilirdi Amaranth. Ayaklarını yee vura vura yürürken arkasından homurdayan nöbetçileri duymamazlıktan gelmişti. Evet, babasına acımadan öldürebileceğine kesinlikle inanıyordu ve öldürecekti de. Yatakhanenin parolasını söyleyip sessizce içeri süzülürken yatağının başında dikilmiş olan Lethe'yi görünce bir bahane uydurması gerektiğini anlamıştı. Önceden de mutfağa uğradığını söylediğinden yine aynı yalanı kullanacaktı. Geceliğinin cebinde taşıdığı çikolata buna yardım edecekti.

'Geldim. Sadece canım tatlı bir şeyler istemişti.' İkizi eline bakamadan kitabı tekmeyle ranzanın altına savururken ayağını vurmuş gibi yapmıştı. Kendi yatağına dönen Lethe'nin ardından bakarak az önce cebinden çıkarmış olduğu çikolatanın pakedini açıp bir ısırık aldı. İki gündür sıcakta geceliğin cebinde beklediğinden erimişti ama oldukça lezetliydi hala. Bir dakika içinde çikolatanın hepsini yedikten sonra pakedini boşalmış cebine sokarak yatağına uzandı. Okulu bitirmesine az kaldığını düşündükçe içi içine sığmıyordu. Eve döndükten sonra annesinin verdiği acı haberi unutmaya çalışacaktı. Babası berbat bir hayatı hak ediyordu ve Amaranth bu sağlayacağına kendi kendine yemin etmişti. Gözlerini kapadıktan belli bir süre sonra uyumuştu.

Balo Günü ~

Sabahın erken saatlerinde kalkmış olan ikizler giyinmek için oldukça hızlı davranmaları gerektiğini biliyorlardı. Her zaman uyuşukça davranan Amaranth bile hiç olmadığı kadar hızlıydı giyinirken. Önce elbisesini giymeye karar verirken dar, koyu mor elbiseyi aramaya başlamıştı paketin içinde. Elbiseyi bulduğunda Nylénia'dan yardım alarak üstüne geçirdi. Dar elbiselerden nefret ederdi, bedenini sıkıca saran bu şey oldukça rahatsızdı. Ama hoş göründüğünü kabul ediyordu. Siyah, mor taşlı, topuklu ayakkabısını giymeye çalışırken ayakkabının fırlayıp ikizine çarptığını görünce gülmekten öteki ayakkabısını da giyememişti. Beş dakika sonra saçı dışında neredeyse tamamen hazırdı. Tarağıyla özenerek şekil verdiği saçları için yarım saat uğraşması gerekmişti. Hafif dalgalı saç tellerini düzleştirmek ve toplamak zor oluyordu ama başardığında kulaklarını kafasına yerleştirerek takı dükkanınından aldıkları simi hafifçe saçına ekti. Kedi kulağının bulunduğu taç sihirli simle beraber doğal görünüme kavuşurken topuzunu açmaya karar vermişti Amaranth. Eline aldığı makasla bir hafta önce çekil verdiği kahküllerini yeniden keserken daha iyi göründüğünü düşünüyordu. Göz renginin hala kedi gözü gibi sarı olduğunu görünce gülümseyerek makası elinden bıraktı. Hazırdı işte. Kedi maskesini eline aldıktan sonra ikizine bakarak daha fazla oyalanmamak için kapıya doğru yürüdü. Bahçeye indiklerinde öğrencilerin binmesi için hazırlanmış olan testralleri görünce kısa süreli bir hayal kırıklığı yaşamıştı. Büyükannesinin ölümüne şahit olan kız bu hayvanları görebiliyordu. Profesörlerin işareti üzerine ikizinin elinden tutup arabalardan birine doğru yönelirken kendini terk eden heyecanı geri dönmüştü. Zarif ve şık görünüşüne uygun davranması gerektiğini düşünerek nazik ve kibar olmaya özellikle dikkat ediyordu. Yavaşça arabanın içine yerleşirken ne zaman hareket edeceklerini merak etmeye başlamıştı. Yemeğe yetişemediğinden aç olduğunu hissederek guruldayan karnına eliyle hafifçe bastırdı. Yüzünden silmemeye çalıştığı gülümsemesinde her zamanki alaycılığı belli olsa da soylu bir düşesten farksız göründüğüne emindi. Daha çok bir kediye benzediğini fark ettiğinde yüz hatlarını belli eden sert bir ifadeyle kıvrılan dudakları gerçek ifadesini gizlemeye yetmişti. Yükselmeye başladıklarını hissettiğinde bakışlarını arabanın camından aşağıya çeviren Amaranth yol boyunca geçtikleri tanıdık yerleri izlemişti. Balonun yapılacağı yere geldiklerinde profesörlerin eşliğinde içeri girerken etrafındakileri sırayla süzüyordu. Vampir gibi bembeyaz ve lekesiz teninin güneşten korumak için şalının altına gizlenmiş olsa da ikiziyle aynı görünmemek için belli bir süre sonra boynuna dolamıştı. Siyah göz kalemiyle belirginleştirdiği sarı gözleri kısılırken baloya gelen davetliler sanki miyavlamasını bekler gibi Amaranth'a bakıyorlardı. Üzerindeki gözlerden rahatsız olmuşcasına arkadaşlarının arasına karışırken Nylénia'yı da gözden kaybetmemeye çalışıyordu. Arazi önceki halinden oldukça farklı ve mükemmel görünüyordu.

Oturduğu koltuklardan birinde rahatsız olmuşcasına kıpırdanırken eldivenli ellerini düzeltmeye çalışıyordu. Diğer davetlilerin klasik eldivenlerinin aksine Amaranth'ın eldiveni orta parmağına doğru üçgen bir şekilde geliyordu ve sadece orta parmağa takılıyordu. Saçları, kıyafeti, şalı, kulakları, ayakkabısı ve eldiveni aynı renkte, uyum içerisindeydi. Siyah, sırtı tamamen açık bir elbise giymiş olan ikizi kendinden daha dikkatli davranmalıydı. Elbise kazalarından nefret eden ikizler rezil olmak niyetinde değillerdi. Elbiselerinin askısız olması nedeniyle de dar olmasına dikkat etmişlerdi. Biriktirdikleri harçlıkları harcamalarını istemeyen anneleri kıyafetlerinin ve aksesuarlarının fiyatına aldırmayarak kendisi ödemişti. Paralarının da yetmeyeceğini bilen ikizler en pahalı elbiseyi alınca dükkan sahibi kadının yüzündeki mutlu ifade gözlerinden kaçmamıştı. Çoğu öğrencinin ve davetlinin partnerleriyle geldiğini gören Amaranth hafifçe sırıttı. Kendilerini baloya davet eden herkes hayır cevabını almıştı. Sert ve kesin bir ifadeyle söyledikleri bu tek kelimeden sonra ısrar edememişti kimse. Erkekleri güvenilmez bulan Amaranth şimdiye kadar hiç birine ilgi göstermemişti. 'Hadi ama lecca lecca. Belki baloda birini bulursun.' İkizinin yatakhaneden ayrılmadan önce söyledikleri aklına gelse de bulamayacağına emindi. * Kimse bana benzemez, bende kimseye benzemem. Diğer kızlardan farklıyım beni çekmek isteyen zor bulunur. * İçinden geçirdiği düşünceyle beraber grup arkadaşlarını gçrmeyi umarak başını biraz yukarı kaldırmıştı. Marv tek başına görünüyordu ama yanına gidemeyecek kadar tereddütlüydü Amaranth. Daha sonra Alessia'ya takılan bakışları yanında birinin olduğunu görünce Ell'i aramak için başka tarafa kaymıştı. Ortalıkta görünmeyen Elizabeth'i bulamayacağını anlayınca yalnızlığında verdiği sıkıntıyla konuşmak için ikizine döndü.

'Gülümsemeliyiz biraz. Yoksa birazdan tüylerimi kabartıp tıslamaya başlayacağım.' Yarı şaka yarı alay içeren bu sözlerinin verdiği etkiyle kendisine dönmüştü ikizi. Dans etmek için partnerlerinin olmadığını bildiklerinden maskelerini daha kullanamamışlardı. Zamanı gelince davetlilerin arasına karışarak maskelerini yüzlerine tutacaklardı ama şimdi gösteriş meraklası iki genç cadı gibi davranmanın sırası değildi. 'Amaranth senin aksine ben gerçek kanatlarımın çıkıp uçacağımı düşünüyorum. Umarım kan içmem.' Yarasa gibi giyinmiş olan Nylé kendince cevap verirken garsonun getirdiği içkiden büyük bir yudum almıştı. Daha bardaktaki içkinin ne olduğunu bile kavrayamamış olan Amaranth'sa bardağa bakmakla yetiniyordu. Kendine güveni geldiğinde içkinin kalitesini kontrol etmek amacıyla bardağın içindeki sıvıyı koklarken tatmin olmuşcasına gülümsemişti. Balo için düzenlenen her şey en iyi kalitedeydi. Bardağın içindeki içkinin şarap olduğunu fark ederek kendi yudumunu alırken tuhaf bir ifadeyle bakışlarını üzerine dikmiş olan ikizine aldırmıyordu bile. Balo oldukça güzel geçecekti, buna şimdiden emindi.

Biraz geç kaldın başkan seçildi...

2. Başkan alımı olursa diye yolladım ^^ Ayrıca senin rpnin yeterli olmadığını düşünüyorum yine de karışamam Rolling Eyes

Rp ve online süresine göre Rox sana oranla daha tecrübeli.

Tabii ki Rp bakımından çok iyi,yarışamam bile...O konuda haklısın Razz

Ama online olma süresi bakımından yanılıyorsun...

Bence de yanılıyorsun. İlk önce Rox'u seçmekte kararlıydım. Çünkü zaten yetişkin karakteri de sağ kolum. Ama bir süre sonra online olamaya başladı ve onun yüzünü gören cennetlik. Bu yüzden Lisa'yı seçtim ve hala da kararım kesin çünkü Lisa oldukça farklı biri. Çok online oluyor. Ayrıca insanı ikna edebilme kabiliyeti ve yaramazlığı sayesinde süper bir başkan olacağını düşünüyorum. Zaten benim seçeceğim başkanda disipline ve ciddiyete ait herhangi bir belirti olamaz Very Happy

Benim seçtiğim başkan da benim gibi olur Cool

Yani fırlama ve oldukça yaramaz.

Hmm ama asla senin hakkını yiyemem çünkü rp'in gerçekten çok güzel. Bu yüzden ikinci sınıfa geçmeye yakın yani derslerin bitimine doğru hanginiz daha aktif olmuşsanız onu başkan seçeceğim. Zaten şimdilik başkana gerek yok. Hem ben sizin sitede yapacağınız rpleri de görmek istiyorum. Sadece buraya koyduklarınız yeterli olmaz. Şimdilik bu kadar sorusu olan sorabilir yanıtlamaktan asla çekinmem Smile

Başkanlık o kadar önemli değil isteyen olabilir şahsen...
Ama hocam gurur duydum,sağolun yani... Very Happy

Bir şey değil kujum Very Happy

Bu arada Josette, 3.5 senelik rpciyim gerek olmadığını düşünüyorum yine de örnek rp koyayım. Başka bir sitede yaptığım rp tek mesaja sığmadı. yazmışsın o yazıdaki gerek olmadığını derken Smile

pek anlayamadım. Ben senin rplerini nerden bilebilirim ki confused

Nyse, sen de bir ara online olunca kendi savunmanı yap Wink

Savunma mı? Ben savunma gerektirecek birşey göremedim O.o tek mesaja sığmayan bir rp var orada onu böldüm. Ve kaç senelik rpci olduğumu yazdım. Çoğu kişi rplerimi bilir. Kastettiğim oydu. Bu arada bende başkan olmaya o kadar meraklı değilim sadece adil bir seçim olmaıdğını düşünüp fikrimi yazdım ^^ Ayrıca online olmak dışında rp kalitesinin de önemli olduğunu düşünmüştüm ve hala da düşünüyorum. Karakter özelliklerine ve ikna yeteneğine gelince bu bina sorumlusunun kendi bakış açısına göre değişir. Rox'un veya benim karakterlerimizin özelliklerinin de onunkinden pek bir farkı yok zira bizde Slytheriniz ki benzer özelliklerle aynı binaya seçildik. Yine de ilgilendiğiniz için teşekkürler.

Bu arada aklıma gelmişken Lisa'ya da rp konusunda bir önerim var. Size=11 yaparsan, renklendirmelere özen gösterirsen ve betimlemeleri çok tutup konuşmaları aza indirirsen bizden bile daha iyi rp yapaibleceğini düşünüyorum (:

Öneri için sağol...
Ciddiyim hani Rox çok istiyorsa olabilir,zaten bende başkanlık potansiyeli yok Very Happy

Tabloları tahta kalemiyle boyayan birini başkan yapıyorsun Danny,sonuçlarına hazır mısın?!
Very Happy

Zaten öyle birini arıyorum sonuçları da gayet hoş olacak gibi. Ciddiyete ne gerek var yaa Very Happy

sçildimi başkan?

Evet Lisa oldu bu dönemin başkanı Wink

Bir dahaki dönem tekrar seçilecektir.

hmm teşekkürler

Hocam ben başkanım da pek işime yaramıyor açıkçası...

Zaten Rp de yapamıyorum,adam yok yapacak...

Yani Cornelia olabilir farketmez benim için...Bir dahaki dönemi beklemesine gerek yok..

Hayır gerek var çünkü ben seni başkan istiyorum xD Slytherin'e ve bana yakışır bir başkan xD İnşallah ileride gelinim yapıcam ama kendinden yaşça küçük biriyle evlenmek zorunda kalacak xD (şok şok şok, lanet zoruyla bir kızı oğluna isteyen adam xD)

Hoca zoruyla evlenicez o yüzden torpil var Very Happy

Hoccam yapma ya süb. mü olucam şimdi ben?? :DHoccam ya Matti alın beni bırakın nolur daa genceciğim ben... Very Happy