Gelsin Pastalar

O gün Sara üst kattan gelen kavga sesleri ve gürültüyle uyandı. Şu komşular ne kadar da düşüncesizdi böyle, sabah sabah insanları rahatsız etmeye hiç hakları yoktu. Bunları düşünürken üst komşularına sinirlendi Sara. Karı koca hiç geçinemez, neredeyse haftanın 5 günü erken saatte kavga ederek Sara'yı uyandırırlardı. Neden onlarında normal komşuları yoktu sanki? Derin bir iç çekip banyoya doğru yürümeye başladı.

Yüzüne birkaç kez soğuk suçarptığında kendisini daha uyanık hissediyordu.Giysi almak için dolabının kapağını çekmeye başladı. Büyük ve ahşap kapı gıcırdayarak açıldı. Sara içiden bir kot pantolon ve bir tsörtü çekip aldı ve aceleyle üzerine geçirdi. Saçlarını altın renkli saç fırçasıyla iyice tarayıp hoş bir şekil verdikten sonra istediği görünüme kavuşmuştu.

İçinden keşke şöyle çikolatalı bir pasta olsaydı şimdi diye geçirdi. Canı fena halde pasta çekiyordu. Bugün herhangi bir işi olmadığına göre pastahaneye gidebilirdi. Belki biraz da etrafı gezerdi. Bunları düşünürken bir yandan da ayakkabı bacıklarına simetrik 2 fiyonk attı ve cüzdanını çantasına koyup evden ayrıldı.

Pasta yemek için Sally'nin Pasta Dükkanı'na gidecekti elbette. Başka pastahaneler de vardı ama o yerleri muggleler işletiyordu ve Sara mugglelarla aynı ortamda pasta yemek istediğini hiç sanmıyordu. Birden beynin de bir şimşek çaktı. Evdekilere çıktığını haber vermeyi unutmuştu. Her neyse, bir yere gittiğimi anlamışlardı zaten diye kendini rahatlatmaya çalıştı. Bir yandan da ortalığı birbirine katmamalarını umuyordu.

Godric's Hallow'a ulaştığında çevrede çok sayıda büyücü olduğunu farketti. Bunlardan bazıları esrarengiz büyücüler gibi, bazıları ise Sara gibi günlük giyinmişlerdi. Çılgın giysiler giyenler de yok denilemeyecek kadar fazlaydı. Yollar çok kalabalık olduğu için yürümek bir hayli sordu. Bazı kurnazlar uçarak gidiyorlardı. Sara da kalabalığa karışarak yürümeye başladı, bir yandan da gözleri pastahaneyi arıyordu.

Ve en sonunda Sally'nin Pasta Dükkanı yazılı şirin tabelayı gördü ve girişe doğru yürümeye başladı. Süslü ve şekerlerden yapılmışa benzeyen kapıyı ittirerek açtı ve içeriye girdi. Cam kenarında boş ve sevimli bir masa boştu, hızlı adımlarla masaya gitti ve sandalyelerden birine oturdu. Garsonun sparişini almak için gelmesini beklemeye başladı...

Jessica tatil için evdeydi. Ve her zaman birlikte olduklarında olduğu gibi evde kavga çıkmıştı. Tabii ki kendi yüzündendi. Ablası onların sözünü dinleyip ölümyiyen olabilirdi. Ama Jess'in hiç niyeti yoktu buna.

Muggle ları seviyordu ve onlar gibi kötü biri değildi. Ailesinden sevdiği tek bir kişi vardı o da ablasıydı. En azından ona baskı yapmıyordu. Belli etmese de onu destekliyor gibiydi.

Kavgadan hemen sonra hırkasını alıp dışarı fırlamıştı. Nereye gideceğini,ne zaman geleceğini hiçbir şey söylemeden çıkmıştı. Merak edeceklerini sanmıyordu zaten. İlk günden Hogwarts'a geri dönmek istiyordu. Muggle ların sokaklarında gezmek istiyordu. Ama kavganın üstüne oralarda görünürse hiç iyi olmazdı.

Bunları düşünerek Godric's Hallow' a gitmişti. Yollar kalabalıktı, herkes ailesiyle birlikteydi. Yürümekten yorulduğunu hissetti ve etrafına bakındı. Oturacak bir cafe gözükmüyordu. Şirin bir sokağın eşiğinden döndü ve Sally'nin Pasta Dükkanı adlı tabelayı gördü. Kapıya doğru gitti ve gerçekten tatlı görünen kapıyı itip içeri girdi.
Her yer dolu gibiydi. Gerçekten şirin gözüküyordu. Arkalarda bir masada Sara'yı gördü ve ister istemez yüzüne bir gülümseme yayıldı. Tatlı bir kızdı ve iyi niyetli olduğunu biliyordu. Onun yanına gidip oturdu.

'' Selam Sara! Nasılsın ve burada ne yapıyorsun?'' dedi gülümseyerek.

Sara garsonu beklerken kendisine doğru yaklaşan tanıdık bir yüz gördü. Bu kişi Jessica Malfoy'du. Sara Jessica'yı çok sever, onun iyi niyetine ve dostluğuna her zaman güvenirdi. İkisi karşılıklı olarak birbirlerine gülümserlerken Jesie masaya ulaştı ve söze girdi. '' Selam Sara! Nasılsın ve burada ne yapıyorsun?'' Sara komşularıyla yaşadığı soruna değinip Jessica'nın canını sıkmak istemediği için kısa ve öz bir cevap verdi. "Selam Jessica! Seni görmek ne güzel.Canım birden pasta çekmeye başladı, ben de soluğu burada aldım. Peki sen ne yapıyorsun burada?"

Takım elbiseli ve iyi görünüşlü genç garson siparişleri almak için masaya yaklaştı. Sara hiç düşünmeden vişneli ve çikolatalı pasta istediğini söyledi. Önüne gelecek pastayı düşünmek iştahını açmaya yetmişti. Kendi kendine gülümsediğini hissetti.
Az sonra pastalar gelmiş ve iki kız önlerindeki bu leziz yiyecekleri yemeye başlamışlardı...

Sara gülümseyerek cevap verdi :

"Selam Jessica! Seni görmek ne güzel.Canım birden pasta çekmeye başladı, ben de soluğu burada aldım. Peki sen ne yapıyorsun burada?"

dedi. Jess'in içinden yalan söylemek gelmiyordu. Fazla detaya girmeden olanları anlatacaktı. O sırada garson siparişlerini getirmişti. Yemeye başlamadan önce, anlatmaya başladı :

'' Evdekilerle kavga ettim ve kendimi dışarı attım. Sokaklarda geziyordum ama bi yerden sonra yoruldum tabii.''

dedi gülümseyerek. Bir yandan da merak ediyordu acaba Sara ailesini merak edecek miydi? Sormamasını umuyordu. Leziz görünen pastasını yemeye başladı.

Sara pastasından kopardığı bir parçayı çatalıyla ağzına atmış çiğniyor, bir yandan da Jessica'yı dinliyordu.'' Evdekilerle kavga ettim ve kendimi dışarı attım. Sokaklarda geziyordum ama bi yerden sonra yoruldum tabii.''
dedi Jessica. Sara arkadaşının ailesiyle neden kavga ettiğini merak etse de bunun doğru olmayacağını düşünerek merakına hakim olmayı başardı. Kendisi de bazen ailesiyle tartışır çevresindekilere bu konularla ilgili açıklama yapmaktan hoşlanmazdı çünkü. Seni anlıyorum demek ister gibi başını salladı. Bu arada lokmayı yutmayı başarmıştı.

"Seni anlıyorum, ailemiz bizim birer birey olduğumuzu ve kendi kararlarmızı verebileceğimizi anlamak istemiyor bir türlü. Beni bu durumlarda destekleyen ağabey ve ablalarım olduğu için şanslıyım sanırım." diyerek gülümsedi. Gerçekten de onlar olmasa anne ve babasıyla tek başına nasıl başa çıkardı acaba?

Sara Jessica'nın Gryffindor Quidditch kaptanı olduğunu biliyordu. Kendisi de bu takıma seçilmişti. Konuyu takımdan açtı.
"Hey Jessica, bu yıl Quidditch takımında birlikte mücadele edeceğiz. Takımın durumu nasıl sence, diğer takımları yenebilecek güçte miyiz? Ben istersek herkesi yenebileceğimiza gönülden inanıyorum."

Gerçekten de Sara bu yıl galibiyet yaşamak, kupayı kaldırmak istiyordu. Sonucu kısa zaman sonra görecekti...

Jess anlattıktan sonra Sara başını anlamış gibi salladı. O sırada da ağzındaki lokmayı yuttu ve söze başladı :

"Seni anlıyorum, ailemiz bizim birer birey olduğumuzu ve kendi kararlarmızı verebileceğimizi anlamak istemiyor bir türlü. Beni bu durumlarda destekleyen ağabey ve ablalarım olduğu için şanslıyım sanırım."

dedi. Evet, gerçekten kendi kararlarını vermelerini engelliyorlardı. Ama Sara'nın düşündüğü açıdan değildi. Okul,ders bunlar çok basit şeylerdi. Ama gerçek hayatta kararlarına saygı duyulmayıp baskı yapılınca...bu gerçekten çok kötüydü. Bunu Sara'ya anlatamazdı zaten anlayamazdı.

Onun iyi bir ailesi vardı. Kendisinin ise bir tek ablası vardı. Onun için de herşeyi yapardı. Bir süre sessizlik olunca Sara konuşmaya başladı :

"Hey Jessica, bu yıl Quidditch takımında birlikte mücadele edeceğiz. Takımın durumu nasıl sence, diğer takımları yenebilecek güçte miyiz? Ben istersek herkesi yenebileceğimiza gönülden inanıyorum."

dedi. Takımın durumu mu? Şimdiden söylemek zor gibiydi. Herkesi yenebileceklerine inanması Jess'i sevindirmişti. Hevesle konuşmak için ağzını açtı :

'' Takımın durumuyla ilgili kesin birşey söyleyemem. Çünkü diğer takımların antrenmanları daha olmadı. İlk önce şunu söyliyim, Hufflepuff la olan maçımız için endişelenmiyorum. Onları zorlanmadan yenebiliriz. Çünkü gördüğüm kadarıyla hırsları yok. Ravenclaw,zor olacak ama istersek yeneriz. Ama zorlayacakları kesin.
Slytherin ise; işte bu gerçekten zor olacak. Hep görülmeyen şekilde, Yancy ve ben birbirimizden nefret etmiyoruz. Yani aynı masada güzel güzel sohbet bile edebiliyoruz. Ama takıma gelince Yancy gerçekten çok hırslı bir kaptan ve görevlerini seviyor. KArşısında da ben olucam.Hem arayıcı hem de kaptan olarak. Açıkçası bende merak ediyorum acaba nasıl bir maç olacak?''

dedi. Ve biraz düşündü. Çok garip bir maç olacağı kesindi. Genelde maçlardaki hırsı birbirinden nefret eden rakip oyuncular oluştururdu. Özellikle de kaptanlar tabii ki.

Jessica takım hakkında konuşmaya başladı.'' Takımın durumuyla ilgili kesin birşey söyleyemem. Çünkü diğer takımların antrenmanları daha olmadı. İlk önce şunu söyliyim, Hufflepuff la olan maçımız için endişelenmiyorum. Onları zorlanmadan yenebiliriz. Çünkü gördüğüm kadarıyla hırsları yok. Ravenclaw,zor olacak ama istersek yeneriz. Ama zorlayacakları kesin.
Slytherin ise; işte bu gerçekten zor olacak. Hep görülmeyen şekilde, Yancy ve ben birbirimizden nefret etmiyoruz. Yani aynı masada güzel güzel sohbet bile edebiliyoruz. Ama takıma gelince Yancy gerçekten çok hırslı bir kaptan ve görevlerini seviyor. KArşısında da ben olucam.Hem arayıcı hem de kaptan olarak. Açıkçası bende merak ediyorum acaba nasıl bir maç olacak?''

Sara rakiplerin gücünün farkındaydı. Ancak onlar da en az rakipleri kadar hırslı ve inançlılardı. Rakiplerini küçümsememesi gerektiğini biliyordu, zaten karşılarındakiler küçümsenebilecek nitelikte rakipler değillerdi. Jessica ve Yancy'nin dostluğu herkes kadar Sara'nın da ilgisini çekiyordu. Bildiği kadarıyla Slyterinliler ve Gryffindorlular pek geçinemezlerdi. Her şeye rağmen Sara'nın onlara karşı bir nefreti yoktu. Sonuçta hepsi iyi birer büyücü olmak için Hogwarts'talardı.

"Emin ol, ben de maçı en az senin kadar merak ediyorum. Rakiplerimiz güçlü ama biz birbirimize bağlılığımız ve hırsımızla her şeyin üstesinden gelebiliriz!" Bu konuşmayı yaparken kalbinin sanki yerinden çıkacakmış gibi attığını hissedebiliyordu.

"Hmm, pasta harikaymış." dedi alçak bir sesle. Gerçekten de bu tada bayılıyordu. Kendisini binlerce pasta yiyebilecekmiş gibi hissediyordu...