Ayrılık

Amy artık Matt'i kızlarla olmadığı sürece görememeye başlamıştı. Sinirleri çok bozuluyor aynı zamanda Alex'i özlüyordu. O hiç bir zaman Amy'i aldatmamıştı. Amy onun kıymetini bilememişti sadece. Abisi gibi çapkındı Amy'de ama bu özellik kızlar için iyi bir şey değildi.

Matt'den ayrılacaktı. Bu artık kesainlik kazanmıştı. Bu ilişkinin kesinlikle bitmesi gerekiyordu. Birbirlerini yıpratmakdan başka bir şey yapmıyorlardı çünkü. Matt'i biraz daha kızlarla görürse delirecekti. Kendi kendine Matt'e söylemek istediklerini tekrar ediyordu;

"Matt ben senin kızlarla dolaşmandan bıktım artık. Ben artık seni sevmiyorum bu ilişkinin sonu gelmeli. ... Buda çokmu ağır oldu. Hayır oda kızlarla gezmeseydi. Nerde kalmıştım.

Yani bitti. Lütfen hiç bir şey deme buraya kadar. "

Kapıya arkası dönük bir biçimde durmuş bu sözleri binlerce kez tekrar ediyordu.

Sabahın ilk ışıkları gözkyüzünü aydınlattığında Matt Amy'nin kendisini çağırmasıyla başkuşhanenin yolunu tuttu.Kızın ne diyeceğini bilmiyordu ama bu vakitte gelmesini söylediyse önemli olmalıydı.

Hava sabahın varlığını yalanlarcasına soğuktu.Matt boynuna geçirdiği gök mavisi atkıyı biraz daha sıkı doladı.
Nefesi havada buhar oluşturuyordu,yanakları soğun etkisiyle kızarmıştı.
Başkuşhaneye iyice yaklaşmıştı ve soğukta daha fazla oyalanmak istemiyordu.

Hızlı adımlarla basamakları çıktı
Kapıdan girdiğinde Amy kendi kendine mırıldanıyordu:

Yani bitti. Lütfen hiç bir şey deme buraya kadar.

"Amy?" dedi arkasından yaklaşıp.Kendi kendine dedikleri bazı şüpheler uyandırmıştı.Kendisiyle ilgili olup olmadığından emin değildi ama öğrenmeye niyetliydi

"Biten şey de ne?

Amy Matt'in sesiyle irkildi. Hemen arkasını döndü. Onun o kızarmış burnuna bakarak kendini ona sarılmamak için zorluyordu. Bu sonuydu. Artık bitmişti amy kendini tutmalıydı. Kekeliyerek;

"Şey... Biten... sen... " birden kendini toparladı ve gözlerinden yaşlar süzülerek;

"Biten şey ilişkimiz Matt. Artık olmuyor. Birbirimizi yıpratıyoruz. Ben seni kızlarla beraber olmadıkça göremiyorum. Durmadan bir kızın yanındasın. Arkadaşım diyeceksin ama artık inanmıyorum. Bitten bu işte. Biten biziz Matt. Artık biz yok sadece Amy ve Matt var. Seni çok seviyorum. Her ne kadar bunu demicek olsamda seviyorum işte ve bu bitmeyecek eminim. Ama seni başka kızlarla görmek... işte bu beni çıldırtıyor. Bu yüzden bitmesi gerek." dedi ve Matt'e yaklaşıp onun o soğuk dudaklarına son bir öpücük kondurup arkasını döndü. Çünkü ağlamasını daha fazla gizleyemiyordu.

"Şey... Biten... sen... "

Cevap beklercesine Amy'e baktı.Kızın gözlerinden yaşlar süzüldüğünde onu avutmak için bir hamle yaptı kıza doğru.Ama duyduğu şey karşısında ayakları yere çivilendi.

"Biten şey ilişkimiz Matt. Artık olmuyor.

Başından aşağı kaynar sular döküldü Matt'in.
Nasıl olmuyor?
Boş gözlerle Amy'e bakmayı sürdürdü

Birbirimizi yıpratıyoruz. Ben seni kızlarla beraber olmadıkça göremiyorum. Durmadan bir kızın yanındasın. Arkadaşım diyeceksin ama artık inanmıyorum. Bitten bu işte. Biten biziz Matt. Artık biz yok sadece Amy ve Matt var. Seni çok seviyorum. Her ne kadar bunu demicek olsamda seviyorum işte ve bu bitmeyecek eminim. Ama seni başka kızlarla görmek... işte bu beni çıldırtıyor. Bu yüzden bitmesi gerek."

Kıskançlıktı nedeni...Amynin boş ve yersiz kıskançlığı.
Baştan beri,en baştan beri Matti deli eden şey...
Amy yaklaşıp kendisini öptü.
Kızın dudakları serindi,iç ürpertecek kadar serin.

Karşılık vermek yerine ruhsuzca kıza baktı.Sebebin başka birşey olduğundan şüpheleniyordu.Kendini geri çekip ellerini cebine soktu

"Hayır Amy,sebebi bu olmamalı...Gereksiz ve yersiz kıskançlıkların baştan beri vardı.İnanmıyorum.Başkası mı var?Doğruyu söyle?"

Kızı omuzlarından yakalayıp yaşlı gözlerine baktı.

Amy gözlerini sildi. Kendini Matt'in kollarından kurtardı. Umutsuzca geriye doğru bir adım attı. Duyduklarına inanamıyordu. Başkasımı var diye sormuştu. Bunu nasıl sorardı. Amy başını sallamaya başladı. Sarı saçları yüzüne çarpıyor gözyaşlarının verdiği ıslaklıkla canını acıtıyordu. Amy ona gerçekten aşıktı. Oysa Matt onu kendi kuzeniyle aldatmıştı. Duymuştu onu Matt'den bahsederken duymuştu. Şimdi karşısına geçmiş başkasının olup olmadığını nasıl sorardı.

Kıskançlık bu kadar basitmiydi açıklaması. Seven insan kıskanmazmıydı. Hele... hele başka bir kız ondan aşkım diye sözederken. Amy birden bağırmaya başladı;

"Duydum onu Matt sana aşkım diyordu. Senden bahsederken o beni seviyor diyordu. Evet, kıskancım. Birlikte oldupğum insana başkasının aşkım demesini kıskanıyorum. Sence bu yeterli bir sebep mi?"

Ama Matt'in cevap vermesine izin vermeden gözlerini silerek arkasını döndü.

Amy kendini geri çekip inanmamış gibi Matt'e baktı.Kimbilir neler düşünüyordu.

"Duydum onu Matt sana aşkım diyordu. Senden bahsederken o beni seviyor diyordu. Evet, kıskancım. Birlikte oldupğum insana başkasının aşkım demesini kıskanıyorum. Sence bu yeterli bir sebep mi?"

Matt Amye arkasını dönüp dışarıya baktı.Sis yayılmaya başlamıştı ve gökyüzü maviliğini koca bir dumanın ardına gizlemişti.

Havanın bu durumunu kendine bağladı Matt..Uzun zamandır Amyle birlikteydi ama zamanla hisleri köreliyor gibiydi.Kız hep kendisini kıskanmıştı,bu olay yanlızca Lizle ilgili değildi.Çevresindeki her dişi bireyi kıskanıyordu.
Bazen kızın kendisini anlamadığını düşünüyordu Matt..Anlayamazdı tabii ki,bilmiyordu hiçbirşeyi.
Ve belki buydu Amyden uzaklaşmasının nedeni.Belki Sarah'ın nedeni de buydu....

Neden bahsettiğini bilmiyorum Amy dedi kısa bir sessizliğin ardından soğukça.
Boynundaki atkıyı biraz daha sıktı ve kendisinden nefret etti.

Amy artık Matt'e ne diğeceğini şaşırmıştı. Bu kadar duygusuz olabileceğine inanamıyordu. Nasıl böyle konuşabilirdi. Amy bulafla bir kez daha yıkıldı. Olduğu yerde yere çöktü. Gülümseyerek;

"Hatırlıyor musun? Burda tanışmıştık ilk. Bu yüzden burada konuşmak sitedim. Burada bana yalan söyliyecek kadar ruhsuz olmadığını ümit ettim. Ama yanılmışım." yüzündeki gülümseme birden yok oldu. Sadece boş bir şekilde yere bakmaya başladı. Bir süre sonra konuşmasına devam etti;

"Bu kadar kalpsiz olduğunu düşünmemiştim. Benim sevdiğim insan birini incitmekten o kadar korkardı ki beni burda ilk öptüğünde utancından ne diyeceğini şaşırmıştın. Liz konusundada haklıymışsın o seni sevmiyor. Çünkü seni ancak benim kadar salak olanlar sevebilir. "

Gölzerindeki yaşları artık istesede tutamıyordu. Boynundaki atkıyı sanki kendini boğmak isterceğine çekiştiriyordu. Ağlamaktan gözleri şişmiş, soğuktan burnu kızarmış bir şekilde yere bakarak sessizliği dinliyordu.

"Hatırlıyor musun? Burda tanışmıştık ilk. Bu yüzden burada konuşmak sitedim. Burada bana yalan söyliyecek kadar ruhsuz olmadığını ümit ettim. Ama yanılmışım."

Matt duyduklarıyla daha da öfkelendi.Amy'e değildi öfkesi,kendisineydi...Çünkü biliyordu hatalıydı.Baştan beri...

Sükunetle dinlemeyi sürdürdü Amy'i:

"Bu kadar kalpsiz olduğunu düşünmemiştim. Benim sevdiğim insan birini incitmekten o kadar korkardı ki beni burda ilk öptüğünde utancından ne diyeceğini şaşırmıştın. Liz konusundada haklıymışsın o seni sevmiyor. Çünkü seni ancak benim kadar salak olanlar sevebilir. "

Derinlerde bir yerde hala Amy'e karşı birşeyler hissetse de bunu o an için saklamaya karar verdi.Çünkü bu durumu daha beter hale getirirdi ikisi için de...
Onun yerine kendine acı çektirmeye devam etmeyi seçti. Derin bir nefes aldı ve yine Amy'e baktı. Kız berbat gözüküyordu o kızarmış gözlerle.Yine de bu Matt'e göre...sevimliydi.

Kızı süzdü bir süre.Nasıl açıklayacağını düşündü.Evet Amyi aldatmıştı ama kesinlikle istemdışıydı.Zaten sonrasında da tiksinmişti kendinden.
Yine de Amy'i aldatmış olmanın üstünde yarattığı baskıdan kurtulamamıştı.Belki de Amy haklıydı,aşağılık biriydi o...Yine de böyle düşünüyor olması bile Amy'e değer verdiğini gösterirdi.

Birşeyler söylemek için dudaklarını araladı,ama ne diyebilirdi ki?Tereddüt ve sıkıntıyla iç çekti ve Amy'nin yanına çöktü

"Ne yapmamı bekliyorsun Amy?Ne dememi?"

Kendisinden nefret etmesi daha kolaylaştırırdı Amynin işini...Geride bıraktıklarına yanmaması daha iyi olurdu belki bu yolla daha kolay unuturdu kendisini...

Her şey Amy için...

"Lanet olsun,bu durum beni rahatsız etmiyor mu sanıyorsun?"

Acı çekiyormuş gibi inledi sırtını arkadaki taş duvara yaslayıp tavana baktı

Amy ağlamaktan gözleri şişmiş bir şekilde Matt'e bakıyordu. Onu aldatmış olmasına rağmen hala onu sevebildiğine inanmıyordu. Amy gerçekten aşık olmuştu.

"Bedeli buymuş demek aşkın" diye kendi kendine söylendi. Matt taşa yaslanmış tanavana bakıyordu. Amy dayanamayıp Matt'e sarıldı. Bunu yaptığı için kendinden nefret ediyordu. Kendisini aldatmış bir erkeğe masumca sarılabildiği için. Ama onu seviyordu. Ne yaparsa yapsın değiştiremicekti bunu. Hıçkırarak;

"Hiç bir şey söylemen gerekmez. Ben zaten her şeyi biliyorum." dedi. Ona öyle sarılmıştı ki sanki Matt'le birleşmiş gibilerdi. Ondan ayrılmaktan korkuyordu. Onu kaybetmekten ama oluyordu işte. Hatta olmuştu. Engelleyemediği bir şekilde genede onu seviyordu. Her dakika her saniye kalbi sanki " Matt" diyerek atıyordu. Ama Matt bunun farkına varamamıştı.

Amy kendi kendine birşeyler mırıldandı ama Matt umursamadı.Boş ve karanlık tavanda gözünü gezdirdi.
Amy'nin bakışlarını üstünde hissettiğinde aldığı nefesi bırakıp gözlerini yumdu.
Daha fazla düşünmek istemiyordu,buna son vermeliydi

"Hiç bir şey söylemen gerekmez. Ben zaten her şeyi biliyorum." diye üstüne atıldı Amy. Kollarını doladığını hissettiğinde ne yapacağını bilemedi.Olanları bitirmek istiyordu ama Amy işini daha da zorlaştırıyordu.

Baştan beri korktuğum da buydu,bağlanmak diye düşündü. Amye en baştan beri anlatmaya çalıştığı da buydu.
O normal bir insana göre fazla kederliydi,bu kederi iki kişi birden kaldıramazdı.

"Amy..." diye başladı.Yutkundu,biraz sonra diyecekleri için cesaret topladı

"Sanırım bu burada bitmeli...Dediğin gibi,ikimiz de yıpranıyoruz ve eğer bittiysek,durmak en akıllıca olanı.. Sanırım ayrılmamız gerek!"

Kızı kendisinden uzaklaştırmak için söylemesi gereken en zor ve yıpratıcı şeyi söylemeye hazırlandı,buna kendisi bile inanamıyordu ama sevdiğini özgür kılmalıydı.Bunun için kalbini kırması gerekse bile.
Zaten yakın zamanda unuturdu kendisini,muhtemelen başkasını bulurdu.Güzel ve zeki bir kızdı,kendisinden daha iyilerini hakettiğine gönülden inanıyordu.

"Amy ben artık...seni sevmiyorum." dedi duygusuz bir ses tonuyla.
O da kendisini sevmiyor olmalıydı,aşağılık biri olduğunu söylemişti.
Duygusuz,ruhsuz,yalancı...
Böyle birini nasıl sevebilirdi ki?

Amy bunu duyar duymaz sinirleri iyice attı. Gözlerindeki yaşı elleriyle sildi. Matt'e son kez baktı. Hafifce gülümsedi;

"Haklı olduğumu biliyordum. Sen son derece pislik birisin." dedi. Baykuşuyla;

"Tayla ben Amy bu günlerde çok mutsuzdum. Ama artık bir değeri olmadığını farkettim. Seninde nedenini bildiğin eşyde haklıymışım arkadaşım. John nasıl? İtalya hala çok güzeldir eminim onu özlediğidiğimi söyle olur mu? Senide çok özledim. Bu yaz gene italya'ya glmeye kararlıyım. Artık sevgilimde yokken John'la yeniden mutlu olabiliriz.

Not: Seninde dediğin gibi çapkınlıkta abime çekmişim."

Yazıp yolladı. Gülümsiyerek baykuşunun arkasından baktı. Etrafa göz gezdirdi. Matt hala olduğu yerde oturmaktaydı. Ona;

"Görüşmemek üzere" deyip baykuşhaneyi terketti.

"Haklı olduğumu biliyordum. Sen son derece pislik birisin."

Kafasını yeniden tavana çevirip gözlerini devirdi.Böyle olması gerekiyorsa böyle olacaktı.
Amy'nin nefreti sadece etkiye tepkiydi.

Kız birşeyler yazarken hiç ses çıkarmadan tavandaki taşları saydı.
117.taşa geldiğinde Amy kendisine dönüp

"Görüşmemek üzere" dedi ve baykuşhaneyi terketti.

Matt yeniden yaptıklarını ve sonuçlarını gözden geçirdi,doğru olanı yaptığına inanıyordu. Babasının kendisine yaptığı gibi birşeydi bu da...Nefret etmesini göze alarak uzaklaştırmak.
Ne yaptığını gayet iyi biliyordu yanlız ne yapacağına dair en ufak bir fikri bile yoktu.

Amy o gün çok mutsuzdu. Kalbinde derim bir yara vardı.. Aklında soru işaretleriyle baykuşhaneye girdi.. Elindeki parşomeni baykuşunun ağzına yerleştirdi.. Baykuşu göndermeden önce dayanamayıp parşomeni aldı ve tekrar okumaya başladı.. Parşomende şunlar yazılıydı

- Sevgili annecim , Seni çok özledim.. Biliyormusun Ravenclaw'da çok mutluyum.. Ama senin uyarışlarını , beni sıkmanı hatta bana bağırmanı bile çok özledim.. Biliyorsun anne ben duygularıma kağıda dökemem ama seni gerçekten çok seviyorum.. Biliyormusuun bazı dersler çok zor biliyorum yok canım çalışırsan yaparsın diceksin.. Ama evet ben çalışınca yapıyorum.. Ama gerçekten seni çok özledim..

Amy okurken gözünden yaşlar geldi.. Ağlayarak mektubu yolladı.. Göz yaşlarını sildi ve oradaki çocuğun yanına gitti.. Ona doğru

-Merhaba Benim adım Amy Lisabeth Black ama sen bana Lisa diye bilirsin..

-Merhaba Benim adım Amy Lisabeth Black ama sen bana Lisa diye bilirsin..

Karanlıktaki uzun düşünceli saatler tanımadığı bir kızın sesiyle bölündü.
Garip garip kıza baktı.Amy Lisa...Kıza nasıl ssleneceğini bilemedi önce,sonra yerinde doğrulup gerindi.

Bir Black daha...

"Merhaba Lisa,ben de Matt..." dedi sıcakkanlılıkla. Gözlerinin kızardığını farkedince ciddileşti

"Gözlerin kızarmış..." Bundan kızın buraya gelmeden önce ağladığı sonucunu çıkardı.

Lisa biraz bekledikten sonra cevap geldi

"Merhaba Lisa,ben de Matt..."

Dedi.. Tam Lisa bir şey diyecekken Matt tekrar

"Gözlerin kızarmış..."

Dedi.. Lisa üzgünce

-Anneme muktup gönderdimde biraz ağladım sayılır.. Ee sen ne yapıyorsun burda

-Anneme muktup gönderdimde biraz ağladım sayılır..

Kızın açıksözlülüğü Mattin hoşuna gitmişti..Başkası olsa muhtemelen bu gerçeği saklardı.

Ee sen ne yapıyorsun burda

Düşünüyorum... dedi buruk bir gülümsemeyle.

Uzun süredir buradayım ve tek yaptığım boş boş düşünmek...Canım sıkıldı.

Kız hakkında biraz daha bilgi almak amacıyla sordu

"Hangi binadansın Lisa?"

Lisa'nın cevabına karşın Matt

Düşünüyorum...

dedi buruk bir gülümsemeyle.

Uzun süredir buradayım ve tek yaptığım boş boş düşünmek...Canım sıkıldı.

Lisa Matt'i çok merak ediyordu..

"Hangi binadansın Lisa?"

Sorusu gelince Lisa bir tebessünle

-Ravenclaw.. Geliba sende Ravenclawsın seni ortak salonda görmüştüm

-Ravenclaw.. Geliba sende Ravenclawsın seni ortak salonda görmüştüm

Kızı yeniden süzdü

Ama ben seni hatırlamıyorum.Yani mutlaka görmüşümdür ama...Hangi dersleri almıştın??

Merakla cevap bekledi,bir yerden görmüş olmak istiyordu ya da hatırlamak...

-Ama ben seni hatırlamıyorum.Yani mutlaka görmüşümdür ama...Hangi dersleri almıştın??

Dedi Matt. Lisa biraz duraksadı ve Matt'i iyice süzdü.. Sonra ona doğru

-Ben Karanlık Sanatlara Karşı Savunma , Sihir tarihi ve İksir derslerine girdim..

Dedi.. Lisa bir iki adım yaklaştı ve hafif bir ses tonuyla Matt'e

-Şeyy..Belki bir şey olmuştur üzülmüşsündür.. Yaranı deşmek istemem ama söylermisin neden düşüncelisin.. Tamam belki karışmamam gerek ama merak işte..

Dedi ve tekrar 1-2 adım geriye gitti..

Ben Karanlık Sanatlara Karşı Savunma ...

Evet hatırlıyorum sanırım... dedi ve yeniden dalgınlaştı.Lisanın yaklaştığını bile farketmemişti ama sorusu Matti yeniden konuşmaya aldı:

-Şeyy..Belki bir şey olmuştur üzülmüşsündür.. Yaranı deşmek istemem ama söylermisin neden düşüncelisin.. Tamam belki karışmamam gerek ama merak işte..

Kıza baktı. Üzüntüsünün sebebi bir sır değildi,anlatmakta sakınca görmedi bu yüzden

Az önce ya terk edildim ya da terk ettim dedi kıza bakmadan buruk bir gülümsemeyle

Her iki ihtimalde de sonuç aynı... Soğuk havayı iliklerine kadar hissetmişti.Olduğu yerde büzülüp kıza baktı

Boşver önemli bir mesele değil,sadece geçmişteki bir mesele...

-Az önce ya terk edildim ya da terk ettim

Dedi.. Lisa biraz üzülmüştü.. onun canını sıkmak istemiyordu.. Lisa bunları düşünürken Matt tekrar

-Her iki ihtimalde de sonuç aynı...

Lisa biraz üşümüştü soğuk havayı iliklerine kadar hissetmişti. Matt sözlerine devam etti

-Boşver önemli bir mesele değil,sadece geçmişteki bir mesele...

Lisa titrek bir sesle

-Burası iraz soğuk oldu

-Burası iraz soğuk oldu

Matt şekiştirip durduğu atkıya baktı

Bunu al,belki yardımcı olur... dedi boynuna doladığı atkıya el atıp.

Atkıyı çözüp kızın boynuna doladı

Şimdi nasıl? dedi kollarını birleştirip soğuğa direnme çabası içinde.

-Bunu al,belki yardımcı olur...

Dedi.. Lisa mahçub olmuştu.. Utanmış bir biçimde

-Ya ne gerek var.. Çok sağol

Dedi Lisa.. Biraz bekledikten sonra Matt tekrar

-Şimdi nasıl?

Dedi.. Lisa biraz gülümseyerek

-Daha iyi

Dedi.. Aslında biraz merak ediyordu bu öğrenciği.. Lisa çok değişik bulduğu bu öğrenciye şu soruyu sormaktan çekinmedi.

-Burası neden soğuk?

-Daha iyi

Memnuniyetle gülümsedi kıza.

-Burası neden soğuk?

Yükseklikten olmalı... dedi çevresine göz atıp.Günün ışıkları sisi yarıp içeri dolmaya başlamıştı.Güneş kendini kasvetli sisten kurtarmıştı işte...
Sarah'ı bulması gerektiğini düşünüp ayaklandı

Seninle konuşmak güzeldi Lisa.Şimdi gitmem gerek,görüşürüz...

Atkıyı gösterip gülümsedi

Atkı sende kalabilir...

Hiçbirşey dinlemeden başkuşhaneden koşarak ayrıldı.