Kaçamak

Eva okuldan bir kaçamak yapıp çıkmıştı.Biraz eğlenmek,bir şeyler içmek istiyordu.Aklına ilk gelen yerde Üç Süpürge olmuştu.Buranın Kaymak birasına bayılırdı Eva.Ve o anda bir kaymak birası hiç fena olmazdı.
Eva Hogwarts'tan çıktığı gibi Hogsmeade köyüne doğru ilerlemeye başlamıştı.Bu köyü çok şirin buluyordu.Küçük bir yerdi.Neredeyse herkes birbirini tanıyordu.Artık Eva'yı da tanımışlardı..Her fırsat buldukça bu köye kaçmaktaydı.
Eva köye geldiğinde direk Üç Süpürgeye gitti.
Dükkana girdiğinde her zaman oturduğu duvar tarafında karanlıkve sessiz masaya oturdu.Garson da alışkın olduğu için Eva'nın kaymak birasını getirmişti.
Eva masasına gelen biradan bir yudum alıp derin bir nefes aldı.Bira iyi gelmişti.
Nedense kendini bir an yanlız hissetmişti.Birisi gelse hiçte fena olmazdı.

Raymond, Hogwarts'taki derslerinden dolayı uzun zamandır dışarıya çıkamamıştı. Ve bu durum, giderek canını sıkmaya başlamıştı. Hogwarts dışındaki kısa bir gezintinin, kimseye zararı olmazdı. Bu yüzden kıyafetlerini giyerek, odasından dışarıya çıktı. Hogwarts'ın koridorlarında ilerlerken bir yandan da nereye gidebileceğini düşünüyordu. Kısa süreli düşüncelerin ardından Hogsmeade'in, gitmek için en ideal yer olabileceğini düşündü. Hogsmeade'e ulaştığında da Üç Süpürge'ye gitmek, akla yatkın bir seçimdi. Bu sebeple, Hogwarts'ın büyük kapısını araladı ve okuldan ayrıldı.

Kısa bir zaman diliminin sonunda, nihayet Hogsmeade'e ulaşmıştı. Hogsmeade'e büyük bir sessizlik hakimdi. Çevrede hafif bir rüzgar esmekteydi. Bu rüzgar, Raymond'ın saçlarını havalandırıyordu. Raymond, beklemeden Üç Süpürge'ye doğru ilerlemeye koyuldu. Üç Süpürge'ye vardığında, kapıyı hafifçe açarak içeri girdi. İçerisi, bir kişi dışında bomboştu. Mekandaki bu tek kişiyi, gözden geçirdi. Bu bayan, Hogwarts'ta gördüğü bayanın ta kendisiydi. Bayanın masasına yaklaştı, bayana döndü ve "Affedersiniz. Oturabilir miyim?" dedi.

Eva sıkılmış bir biçimde oturuken dükkanın birden kapısıaçıldı.ükkandan içeri giren hava Eva'nın saçlarını uçurmuştu.Bu Eva'nın en sevdiği şeylerden biriydi.Rüzgara karşı yürümeyi çok severdi Eva.
Eva rüzgardn dolayı dağılan saçlarını düzeltip biradan bir yudum aldı.Bu sırada içeri gelen kişiye gözü takılmıştı.Gelen Hogwarts'taki profesörlerden biriydi ve Eva'ya bakıyordu.
Eva gülümseyip önüne dönmüştü.Ama profesör yanına gelip; "Affedersiniz. Oturabilir miyim?" diye sormuştu.Eva gülümseyerek; "Tabi ki." deyip karşısındaki sandayeyi gösterdi.Birisinin gelmesine sevinmeliydi.Yoksa burası çok sıkıcı olucaktı.
Eva iki yabancı gibi oturmaktansa kendini tanıtmayı isteyerek; "Ben Eva Hayley.Kısaca Eva diyebilirsiniz." dedi ve güldü.İki isminin olmasını seviyordu ama bazen çok uzun geliyordu ve bundan rahatsız oluyordu.Genellikle arkadaşlarıda zaten Eva derlerdi.

Raymond önündeki bayanın, masasına oturmasına izin vermesine sevinmişti doğrusu. Çünkü; Raymond'ın Hogwarts'tan bir süreliğine ayrılmasının nedeni, birileriyle sohbet etmekti. Raymond, masaya otururken önündeki bayan "Ben Eva Hayley. Kısaca Eva diyebilirsiniz." dedi. Bu sözlerin üzerine Raymond, kendini tanıtma ihtiyacı hissetti. Bayana dönerek "Memnun oldum. Ben de Raymond Jason Gaunt. Ama arkadaşlarım bana, Raymond ya da kısaca Ray derler. İsterseniz, siz de diyebilirsiniz." dedi. Raymond, bu sözlerin ardından dükkanı gözden geçirdi. Masalar düzenliydi. Pencerelerde hafifçe bir buğu oluşmuştu. Etrafta ise; harikulade bir koku vardı.

Birden gözleri, karşısındaki bayana kaydı. Adının Eva olduğunu öğrendiği bayan, gerçekten de çok güzeldi. Zarif duruşuyla tam bir hanımefendiydi. Gözleri ışıl ışıl parlıyordu. Yüzünde de ufak bir tebessüm vardı. Eva'yı bu haliyle, sabaha kadar seyredebilirdi. Ama bu, maalesef imkansızdı. Aniden bayan, Raymond'a bakındı. Bunun üzerine Raymond, gözlerini hızlıca Eva'dan kaçırdı. Eva'nın kuşkulanmasını istemiyordu. Ellerini birleştirdi ve tezgahın başında oturan dükkanın sahibine baktı. Bir süredir Eva ve Raymond konuşmuyorlardı. Çevrede bir sessizlik oluşmuştu. Raymond, artık bu sessizliği bitirmek istyordu. Bayana dönerek "Sizi Hogwarts'ta görmüştüm. Acaba ne işle uğraşıyordunuz?" dedi. Sorusunun saçma olduğunu biliyordu. Ama aklına başka hiçbir şey gelmemişti.

Eva ismini öğrenince içinden tekrarlamaya başlamıştı.Raymond,Raymond,Raymond... Söylendiğinde insana huzur veren bir isimdi.Belkide sadece Eva'ya huzur veriyordu ama Eva'nın fikri buydu.
Eva ismi içinden tekrarlarken etraf baya sessiz olmuştu.Garsonun yaptığı tıkırtılar dışında hiç bir ses yok denebilirdi.Raymond'ta bu sessizlikten rahatsız olmuş olmalı ki Eva'ya; "Sizi Hogwarts'ta görmüştüm. Acaba ne işle uğraşıyordunuz?" demişti.Eva gülümseyerek; “Muggle Araştırmaları Profesörüyüm.” Dedi ve duraksayıp; “Sanırım sizde profesörsünüz” Dedi ve gülümsedi.Raymond’u Hogwarts’ta görüyordu ama hiç tanışmamışlardı.Gerçi Eva fazla kişide tanımıyordu.Eva Raymond’un cevap vermesini beklerken birasından bir yudum aldı ve bardağı masaya bıraktıktan sonra yüzüne küçük bir tebessüm yerleştirip Raymond’a bakmaya başladı.

Raymond sözlerini bitirdikten sonra, garsonu yanına çağırdı. Garson geldiğinde Raymond, garsondan bir bardak ateş viskisi istedi. Bu arada Eva, Raymond'a dönerek “Muggle Araştırmaları Profesörüyüm. Sanırım siz de profesörsünüz?” demişti. Raymond, bu sözlerin üzerine Eva'ya döndü ve "Evet. Hogwarts'ta Biçim Değiştirme profesörlüğü yapıyorum. Daha önce sizi okulda görmüştüm. Ama sizinle tanışmaya vaktim olmamıştı. Burada tanışmamız ve sohbet ediyor olmamız, tüm bunların telafisi oldu." dedi. Raymond, sözlerini ancak bitirecekti ki gözleri, yine Eva'nın gözlerine daldı. Eva'nın gözleri, gerçekten de kendisi kadar güzeldi.

Bütün bu düşüncelere dalmışken garson, istediği ateş viskisini gümüş bir tepside getirmişti. Raymond, garsona teşekkür etti ve önündeki bardaktan ateş viskisini yudumladı. Üzerindeki heyecan, biraz da olsa geçebilmişti. Ama adını koyamadığı duygular içindeydi. Ve bu duygularla mücadele ediyordu fakat engel olamıyordu. Sık sık gözlerini Eva'ya odaklayıp, başka yere çeviriyordu. Artık bir yerden başlaması gerekiyordu. Eva'ya döndü ve "Biliyor musunuz? Gözleriniz ve saçlarınız çok hoş." dedi. Söylediklerine inanamıyordu. Yaptığı şeyin doğru olduğuna bir türlü kanaat getiremiyordu. Kendinden ve karşısındaki bayandan çok utanıyordu. Bu hisle başını öne eğdi ve Eva'dan gelebilecek bir cevap bekledi.

Eva istediği cevabı almıştı.Raymond'ta Hogwarts'ta profesördü.Eva Raymond'un "Daha önce sizi okulda görmüştüm. Ama sizinle tanışmaya vaktim olmamıştı. Burada tanışmamız ve sohbet ediyor olmamız, tüm bunların telafisi oldu." sözlerinden sonra küçük bir çocuğun utanması gibi gülümseyip birasından bir yudum daha almıştı.

Başını ne zaman kaldırsa Raymond ile göz göze geliyordu Eva.Bu durum hoşuna gitse de biraz da utanıyordu.Garip duygular beslemeye başlamıştı.Bunun nasıl olduğunu kendiside bilmiyordu ama Raymond ile her göz göze geldiğinde bu duygular baş göstermeye başlıyordu.
Eva biraz rahatlamak için tekrar birasından bir yudum alıp bardağı masaya bıraktıktan sonra Raymond Eva’ya dönerek; "Biliyor musunuz? Gözleriniz ve saçlarınız çok hoş." Demişti.Eva utançtan yanaklarının kızardığını hissediyordu.Saçları da kırmızı olduğu için yanakları kızardığında biraz komik duruyordu ve Eva da bundan nefret ediyordu.
Yüzüne gülümseme yerleştirerek Raymond’a; “Çok teşekkür ederim.Çok naziksiniz.” diyebilmişti.Bir an hiç konuşamayacağını sanmıştı.Masanın üstündeki yarısı bira dolu olan bardağı eline alıp birkaç yudumda birayı bitirmişti.

Raymond, sözlerini bitirdikten sonra büyük bir utanç duymaktaydı. Bu sözleri, nasıl söylediğine bir anlam veremiyordu. Bu düşüncelerle Eva'dan gelecek bir cevap bekliyordu. Bu bekleyişin sonunda Eva "Çok teşekkür ederim. Çok naziksiniz." demişti. O anda Raymond'ın yüzünde, heyecanla karışık bir gülümseme belirmişti. Heyecanını kontrol etmekte güçlük çekiyordu. Elinden geldiğince Eva'yla göz göze gelmemeye gayret gösteriyordu. Ama gözlerine hakim olamıyordu. Eva'nın sevimli gülüşüne ve tatlı bakışlarına kendini kaptırmıştı. Onlardan, bir saniye ayrı kalmaya dayanamayacak duruma gelmişti. Sürekli duyguları ve mantığıyla boğuşuyordu. Duygularının kabul edip onayladığı düşüncelere, mantığı karşı çıkıyordu.

Fakat artık bu düşüncelere son vermesi gerekliydi. Bu nedenle gözlerini, pencerenin dışına odakladı. Dışarıda birkaç büyücüden başka hiç kimse yoktu. Üç Süpürge'ye geldiğinden bu yana devam eden rüzgar, ağaçlardaki yaprakları sallıyordu. Hogsmeade'in neden bu kadar sessiz ve tenha olduğuna da bir mana verebilmiş değildi. Derken Üç Süpürge'nin karşısındaki binaya gözü takıldı. Binanın kırık pencere camları ve bakımsızlıktan dolayı çatladığı anlaşılan duvarları, Raymond'ın ilgisini -dikkatini- çekmişti. Kısa süreli bu izlenimin sonunda, Eva'yı çok beklettiğinin farkına varmıştı. Eva'ya döndü ve "Bugün hava çok güzel değil mi?" dedi. Raymond, aklına ilk gelen şeyi söylemişti. Ve yine saçmaladığının farkındaydı. Ama heyecandan, aklına hiçbir şey gelmemişti.

Eva gittikçe garip şeyler hissetmeye başlamıştı.Neler olduğunu kendiside anlayamıyordu ama bir şeyler oluyordu.Ve güzel şeyler oluyordu.
Eva masadaki boş bardakla oynamaya başlamıştı.İçindende “Bir bardak daha mı alsam?” diye geçiriyordu.Burada olduğundan fazla kalmak istiyordu.Raymond’a gerçekten çok ısınmıştı.Kelimelerle ifade edilemeyecek kadar çok.Eva sonunda elini kaldırıp garsondan bir bardak daha bira istemişti.Arada Raymond'a bakıp gülümsüyordu ama her bakışında göz göze geliyorlardı ve Eva Raymond’un gözlerine takılı kalıyordu.Bu hoşuna gidiyordu ama birazda utanıyordu.

Garson birayı getirdiğinde Eva biradan bir yudum alıp yine Raymond’a gülümsemişti.Ortam sürekli sessizleşiyordu.Sadece Eva ile Raymond’un gözleri konuşuyordu.
Raymond bir süre sonra; "Bugün hava çok güzel değil mi?" demişti.Eva gülümseyerek; “Evet ama biraz rüzgarlı.” Deyip birasından bir yudum daha almıştı.
Eva ortamın biraz daha sessiz olmasını istemeyip aklına ilk gelen soruyu sormuştu.”Boş zamanlarında ne yaparsın?” Belki biraz garip bir soruydu ama bir sohbet açılır umuduyla söylemişti.

Raymond'ın soruyu sormaktaki tek amacı; sessizliği gidermek, sohbeti devam ettirebilmekti. Fakat saçmaladığının da farkındaydı. Raymond, bunları içinden geçirirken Eva "Evet ama biraz rüzgarlı." demişti. Aldığı cevap karşısında Raymond'ın yüzünde bir gülümseme belirmişti. Belki de yüzündeki gülümseme, daha önce sorduğu sorunun tesirinde kalması sebebiyle meydana gelmişti. Kısa süreli bir sessizliğin ardından Eva, Raymond'a döndü ve "Boş zamanlarında ne yaparsın?" dedi. Raymond, bu soruyu beklemiyordu. Ama Eva'nın Raymond'ı tanımak istemesi, Raymond'ın hoşuna gitmişti. Belki de Eva da, Raymond'a karşı bir ilgi beslemekteydi. Bu durum, samimi ve sıcak bir ilişkinin başlangıcı olabilirdi.

Ama bu düşünceleri bir kenara bırakıp, Eva'ya cevap vermesi gerekiyordu. Eva'yı da fazla bekletmek istemezdi. Eva'ya dönerek "Aslında şu aralar, pek boş vaktim olmuyor. Hogwarts'taki dersler, neredeyse tüm zamanımı alıyor. Lakin boş zaman bulursam; gezinti yapmaktan ve şimdi olduğu gibi sohbet etmekten hoşlanırım." dedi. Ardından Raymond, önünde duran bardaktaki birkaç damla viskiyi ağzına götürdü. Ve boş kalan bardağı, masaya bıraktı. Sonra gözleri, yine Eva'nın gözlerine takıldı. Eva'yla göz göze geldiği anlar, Raymond için hayatının en güzel anlarıydı. Raymond çok bekletmeden Eva'ya döndü ve "Peki ya sen... Sen boş zamanlarında neler yapmaktan hoşlanırsın?" dedi. Ardından cevap bekleyen bir yüz ifadesiyle Eva'ya bakınmaya başladı.

Raymond Eva'nın sorusuna "Aslında şu aralar, pek boş vaktim olmuyor. Hogwarts'taki dersler, neredeyse tüm zamanımı alıyor. Lakin boş zaman bulursam; gezinti yapmaktan ve şimdi olduğu gibi sohbet etmekten hoşlanırım."diye cevap vermişti.Eva'nında Raymond'tan farkı yoktu ama kendine mutlaka bir yerleden zaman ayırırdı.Bunu başaran nasir insanlardan biri olmalıydı Eva.İşleri hemen halletmeye çalışır ve kendine biraz aman ayırırdı.Sanırım bunda Raymond'da da yarım edebilirdi.Hem beraber biraz vakit geçirmiş olurlardı.
Eva bunları düşünürken Raymond;"Peki ya sen... Sen boş zamanlarında neler yapmaktan hoşlanırsın?"diye sormuştu.Eva gülümseyrek; "Aslında benim de fazla vaktim olduğu söylenemez ama ben bir yerleden biraz vakit bulur Hogsmeade'e veya Hogwarts'ta Göl Kenarına felan kaçarım." dedi ve duraksadı.Aslında beraber bir gezintiye çıksalar güzel olurdu.Eva gülümseyerek; "Bir gün seninle küçük bir gezi yapabiliriz mesela." dedi ve birasından bir yudum aldı.Bu hiçte fena bir fikir değildi.Hem birbirilerini daha iyi tanımış olurlardı.