Güzel Bir Akşamüstü

Güneş kpkırmızı bir renge bürünmüş yüksekçe bir dağın ardından son ışıklarını yayıyordu yeryüzüne. Bu yüzden Sara günün bu saatlerini çok severdi. Penceresinin iç tarafına yerleşmiş otururken güneşe doğru el salladı.

Dışarda hafif esintili bir hava vardı. Üzerine baharlık paltosunu geçirerek sokak kapısından dışarıya çıktı. Nereye gittiğini bilmiyordu. Sadece yürüyor, ciğererini temiz havayla dolduruyordu.

Birden aklına parlayan göle gitmek geldi. Küçüklüğünden beri bu yeri ok severdi. Adımlarını gölün yoluna doğru yöneltti.

Göle ulaştığında ortalıkta birkaç öğrenciden başka kimse yoktu. Gölün kenarındaki kayalardan birine oturup parlayan gölün içindeki balıkları izlemeye koyuldu...

Bilincinin ulaşamayacağı, yakalayamayacağı kadar derinlerde saklı bir huzursuzluk hissediyordu ama bu duygu onun için varlığının ayrılmaz bir parçası, iç organlarından birinin doğuştan gelen önemsiz bir hastalığı gibiydi. Bu huzursuzluğunun gerçek bir nedeni, geçerli bir dayanağı mı var, yoksa genlerindeki anlaşılmaz bir pürüzden kaynaklanan yerleşik huzursuzluğu mu olduğunu her zaman açıklıkla kavrayamazdı. Ekzozlarından fışkıran dumanları, yanıp sönen lambaları, hırıltılı vites sesleri, motor homurtularıyla olduğu yerde yaylanıp duran demir bir sürüngene benzeyen, annesinin arabası içinde, muggle trafiğinde bile bu kadar huzursuz olmazdı. Farklıydı bugünkü hali. İçindeki huzursuzluk, ağır ağır sudan çıkan hayalet bir gemi gibi şekilleniyor, büyüyordu.

Godric's Hallow'a, eğlenmek için gelmişti sözde. Tek başına bir bankta oturmanın ne eğlencesi vardı? Yanında ne bir tanıdık, ne bir dostu vardı ve bu durum git gide sinirlerini alt üst ediyordu. Uzun, kahverengi saçlarını geriye attı ve ani bir hareketle ayağa kalktı. Daha fazla hareketsiz durmaya dayanamayacakmış gibi hissediyordu. Anlık gelen, dahice fikirlerinden biri dank etmişti yine kafasına. Neden, bu güzel köyün, ünlü olan gölüne gitmiyordu? Evet, parlayan göl... Büyüleyici diye anlatırlardı her zaman. Gidip, kendi gözleri ile görmeliydi.

Etrafı seyrederek, yavaş yavaş yürüyordu. Çok fazla yürümemişti ki, batan güneşin kızıllığının yansıması ile, berrak mavi ile kırmızının buluştuğu göl girdi görüş açısına. Eşsiz güzelliği ile Vanessa'yı adeta büyülerken, hafif bir meltem de saçlarını savuruyordu. Bir dakika kadar süren, gölün etkisinden kurtulduktan sonra etrafa bakma gereği duydu. Birkaç büyük sınıflardan öğrenci toplanmış, göl kenarının ve mükemmel havanın keyfini çıkarıyordu. Parlak gözleri kayalıklara doğru kaydığında, sarının yoğun ama açık tonlarındaki uzun saçları olan güzel bir kızın tek başına oturduğunu gördü. 1. sınıf olduğunu belli eden minyon bir vücudu, keşfetmeye çalışan bir hali vardı.

V, başta tereddüt etse de, kızın yanına doğru ilerledi. Kuru, toprak zeminde yürüdükçe garip sesler çıkarıyordu. Kızın karşısına, bir kayaya yavaşça oturdu ve ona gülümsedi. Elini uzatarak, konuştu.

"Ben Vanessa."

Kıza gülümseyerek, olumlu bir yanıt vermesini umdu. Güzel olduğu kadar, iyi birine de benziyordu. Belki de arkadaş olurlardı.

Parıl parıl parlayan gölün içindeki balıkların dansını büyülenmişçesine izlerken göldeki gölgesinin üzerine bir gölgenin daha düştüğünü farkedip merakla başını gölgenin sahibine çevirdi. Karşısında minyon, parlak kahverengi saçları hafif rüzgarla dans eden hoş bir kız duruyordu. Sara kıza şaşkın ve sıcak bir biçimde gülümseyerek baktı. Elini uzatarak "Ben Vanessa." dedi kız. Sara da aynı şekilde elini uzatarak "Ben de Sara, oturmak ister misin?" diye sordu.
Bu güzel akşam üstünü birisiyle paylaşma fikri hoşuna gitmişti. Belki de iyi bir dost edinmek üzereydi...