Sonbahar(Tom'dan başka kimse dalmasın)

''Rose içeriye girdiğinde kardeşini ve birçok seherbazı kanlar içinde yerde gördü.Onlara bakarken kahkaha sesler duydu.Başını kaldırdığında karşısında birçok ölüm yiyen olduğunu gördü.Ardından kahkaha seslerini bastıran ayak sesleri duydu.Arkasına baktığında bakanlıktan,okuldan birçok yoldaşlık üyesini gördü.Karşıya baktığında çoğalmışlardı.Yere baktığında ise Jane ve arkadaşlarını kanlar içinde görüyordu.Yine kahkaha sesleri duyuyordu,yine ayak sesleri.Arkasına baktığında bir sürü yoladaşlık üyesi karşıya baktığında bir sürü ölüm yiyen görüyordu.Çıldıracak gibi oluyordu.Başını kaldırdığında nerde olduğunu farketti.Burası büyük salondu.Yıldızlar gözüküyordu.Okulunda savaş çıkmıştı.En önemlisi biricik kardeşi ölmüştü.O arada DITT... DIITTT... DIIIITTTT... Diye bir ses geldi'' Rose gözünü açtığında kendini odada buldu.Neyse ki bunlar rüyaymış.Ama Rose bu rüyadan çok etkilenmişti.Gözlerinden yaşlar geliyordu.Rose yataktan doğrulduğunda saçını toplamak için elini başına götürdüğünde saçlarının sırılsıklam olmuştu.Kalktı ve bir duş aldı.Kıyafetlerini giyindi.Asasını aldı ve cüppesini üstüne alınarak Godric's Hallow'a gitmek için odasından çıktı.

Evin içinde cisimlenemeyeceği için evin dışına çıktı.Evin dışında Godric's Hallow'a cisimlendi.Gölün oraya gitmek için yola koyuldu.Gölün bulunduğu yere geldiğinde içini bir korku sardı.Ya Jane'ye bişey olduysa diye düşündü.Hemen patronusuyla Jane'ye:

''Jane kardeşim iyi misin?Ne zaman dır göremedim seni merak ettim.'' dedi ve gönderdi.Göl o kadar parlaktı ki.Daha sabah olmamış zifiri karanlığı sabahmış gibi aydınlatıyordu.Rose bu karanlıktan hiç ürkmüyordu.Ama o gördüğ rüya onu korkutuyordu.Acaba okulu bırakıp gelmesemeydi.Ama Brian vardı orda.O bişey olursa ona haber verirdi.

Aklına Daniel ve Ginerva geldi.Savaş çıkarsa bebekleri ne yapacaklardı.Onlar daha çok masumdular.Onların hiçbir suçlaı yoktu.Annesinin ve babasının yaptıkları yüzünden onlarada bişey olabilirdi.Çünkü herkes onlara karşı öfkeliydi.Çünkü Daniel yapmasada diğer ölüm yiyenler çok çocuk öldürmüşlerdi.Onların aileleri bunu Daneil'in yaptırdığını düşünüyordu.Bebekleri bir yere saklamalıydılar.Bir kuş sesiyle kendine geldi Rose.Savaş çıkmayacak gibiydi.Rose bunları neden düşünüyordu ki.Kendi de buna bir anlam veremiyordu.Rose göle bir daha baktı.Çok güzeldi burası.Yine düşüncelere dalmıştı Rose.

Rose düşüncelerinden etrafa ışık yayılmasıyla irkildi.Biraz ürkttü.Rüya aklına gelerek.Etrafa baktığında ise ilerde bir kişi olduğunu farketti.Asasını cüppesinden çıkararak ''Lumos'' dedi sessizce.Kuvvetli bir ışık yayıldı etrafa.Rose etrafına bakarak o kişinin yanına gidiyordu.Geriye baktıktan sonra karşıya baktığında ışık kaybolmuştu.Rose karşısındakini görebiliyordu.Yüzünde beyaz bir şey vardı.Karşısındaki kişiyi tanıyamadı.Ama o kişi Rose'ye doğru yaklaşıyordu.Rose bunun yoldaşlıktan olmadığını düşündü.Yoldaşlıktan olsa direkt Rose'nin yanına gelir ve ya ona selam verirdi.Rose şaşırmış bir şekilde olduğu yerde kaldı.Karşısındaki kişi ona doğru yaklaşıyordu.Rose'nin aklına rüyası geldi.

Tom Elisabet'e Çok Yaklaşmıştı Ama Elisabeth Hayla Onu

Tanıyamamıştı. Elisabeth Olduğu Yerde Durup Tom'un Onun Yanına

Gelmesini Bekliyordu... Elisabeth Sanki Dalmıştı Bişy Düşünüyordu Sanki...

Tom Bir Anda Olduğu Yerde Durdu.. Elisabeth'in Onu Tanımasını ve İlk

Hamleyi Onun Yapmasını Bekliyordu...

Rose karşısındakini kendine daha yakın hisstti ve hemen başını kaldırdı.Karşısındaki kişi Tomdu.Diagon yolunda görmüştü onu.Burda ne işi vardı.Onun buraya girmesi yasaktı.Rose ne yapacağını şaşırdı.Ya Tom ona saldırırsa ne yapacaktı.O insanlara zarar veremezdi.Gözünün önüne birşeyler geldi.''Rose ağlıyordu.Babası büyüler söylüyordu.Annesi ise Kız kardeşi Jane'yi kucağına almış ikinci kata kaçıyordu.Rose yerdeki asayı eline almıştı.Babasının söylediği cümleleri söylüyordu.Hiçbirini tam söyleyemiuordu.Ama birşeyi tam olarak söylemişti.Karşıdaki kişinin yanında geçmişti bu büyü.O kaarşıdaki kişi Rose'ye bir büyü göndermişti.Rose kendini yerde bulmuştu.Babası onu alarak bir dolaba koymuştu.Babası onu dolaba koyarken birisi yukarıya doğru koşuyordu.Yukarıdan çığlıklar yükselmişti.Rose korkudan dolaptan çıkamamıştı.'' düşüncesinde Tom'un yanına çok fazla yaklaştığını farkederek irkildi.Rose'nin gözleri dolmuştu.Rose:

''Senin burda ne işin var?Sersemlet'' Rose kimseye zarar vermek istemiyordu ama onlar ailesini öldürmüştü.

''Senin burda ne işin var?Sersemlet'' Rose Korkuyordu... Tom Büyüden

Sıyrılarak Animagus Halini Aldı Rose'nin Yanına Yaklaşarak İnsan Haline Geri

Dönüştü... Tom Rose Bakarak ''Dur Rose Sana Zarar Vermek İstemiyorum''
Dedi...

Rose Tom'a Saldırmakla Haklıydı... Ölüm Yiyenler Rose'nin Ailesini

Öldürmüştü... Tom Rose'nin Yerinde Olsa Oda Saldırırdı...

Tom Olduğu Yerde Durdu ve Rose'nin Yapacağı Hareketi Bekliyordu...

Rose Tom'u animaguslu görünce biraz ürperdi.Ama annesinden aldığı cesaretiyle birden irkildi.Tombüyüden kurtulmuştu.Tom Rose'ye bakıyordu.Rose birşey söyleyemedi.Tom o sırada:

''Dur Rose Sana Zarar Vermek İstemiyorum'' [size=9]Rose bu sözleri duyunca asasını yavaşca indirdi.Ama ailesi tekrar aklına geldi.Rose:

''Ölüm yiyenler benim ailemi öldürdü.Kenarda oturup kaderime küsüyüm mü Tom?Janeyle ben daha çok küçüktük.Anlıyor musun beni?Pardon anlamanı beklemem yanlış olur sizler duygusuZ oluyorsunuz.Bumbardie'' dedi Rose üzgün bir şekilde.[/size]

''Ölüm yiyenler benim ailemi öldürdü.Kenarda oturup kaderime küsüyüm mü Tom?Janeyle ben daha çok küçüktük.Anlıyor musun beni?Pardon anlamanı beklemem yanlış olur sizler duygusuZ oluyorsunuz.Bumbardie''

Tom İçin Bu Büyüden Kurtulmak Kolay Olmamıştı...
Tom Rose'nin Bu Sözleri Karşısında Duramazdı. Seni Anlıyorum Rose. Daniel Benim Abim... ''İnan Bana Rose Diğer Ölüm Yiyenler Kadar Duygusuz Değilim...Sana Saldırmak İstemiyorum Rose.''

Out: Offf İğrenç Rp Yapıyorum...

out: Artık dalmam gerektiğini düşünyorum xD

Danny, Ginevra ile uzunca süre savaş konusunu tartıştıktan sonra başını dinlemek için çok sevdiği Parlayan Göl'e cisimlendi. Etraf sakin görünüyordu, çünkü karanlıktı. Dan, bu akşam eşi ve çocukları ile birlikte hoş vakit geçirme fikrini içine doğan bir hisle geri tepmişti. İçinden bir ses göle gitmesi gerektiğini söylüyordu, sonun başlangıcını yaşadığı o göle gitmesini.

Dan biraz etrafı süzdükten sonra az ilerisinde iki ışık demetinin belirdiğini fark etti. Bu ona o iğrenç geceyi hatırlatmıştı, babasının kendini öldürdüğü geceyi. Yine bu kadar sessiz ve karanlıktı Parlayan Göl. Daniel'ın babası, annesini öldüren seherbazı bulmuş ve onu acısızca öldürmüştü çünkü hak ettiğini düşünüyordu. Azkabana gitmesi kesinleşmişti çünkü onu arıyorlardı. Genç adam kaçmak ve saklanmak için nedense Parlayan Göl'ü tercih etmişti. Metamorfmagus haline gelmiş ve sakince Daniel'ı da yanına almıştı. Çünkü ona ihtiyacı vardı şimdilik. Daniel'da düşünebileceğinden daha fazla iç güdü ve güç vardı. Oğlunu bu şekilde kullanması hoş değildi elbette ama on üç yaşındaki bu oğlan da babasıyla gitmeye ve ona destek çıkmaya gönüllüydü.

Gecenin geç saatlerinde kimseye belli etmeden malikenelerinden ayrılıp göle gelmişlerdi. Genç adam yine yakışıklı ve gülümserdi. Metamorfmagus olsa bile kendi gibiydi. Daniel'sa kılık değiştirme gereği duymamış onunla konuşup endişesini hafifletmeye çalışmıştı. Fakat sonra yemeğe ihtiyaçları olduğunu farketmiş ve, yemek getirmek üzere çantasını sakladığı oyuğa gitmişti. Döndüğündeyse karşısında iki tane süzülen ışık demeti vardı. Gözleri korkuyla büyümüştü. Asasız yapabileceği tek şey izlemek olabilirdi, asasını babasının yanında unutmuştu. Şimdi babası kendi asasını şakağına dayamıştı ve o parlak, sonsuzluk denilebilecek kadar parlak yeşil ışık görülmüştü. Daniel bir anda hıçkırıklara boğularak seherbazın olduğu yöne doğru koşmuştu ama nafile. O da şaşkınca genç adamın cesedine bakıyordu. Daniel bu fırsattan yararlanıp asasına sarılmıştı ama seherbaz ondan hızlı davranıp asasını indirmesini yoksa onu azkabana götüreceğini söylemişti. Daniel azkabanın ne kadar kötü bir şey olduğunu biliyordu, şimdilik onun için azkabana gitmek çok uzak bir zamandaydı. En azından Bonnie, Ginevra, Brian, Rose ve diğer dostlarıyla kardeşleri varken.

Umutsuz çocuğun asasını indirmesiyle bağışlanması bir olmuştu ama Daniel aklına koymuştu, babasını yani annesinden sonra ona en yakın olan insanın sonsuza kadar gitmesine neden olan insanları yok edecekti. En azından yaptıklarının hesabını ödetecekti. Kendine hiç bu kadar güvenmemişti ama gözlerinden damla damla yaşlar süzülüyordu, şimdi güçsüzdü. Yapabileceği tek şey, babasının arkadaşlarından patronusla yardım isteyip, kaderine boyun eğerek ordan uzaklaşmaktı. Evet, umutsuz çocuk on üç yaşındayken patronus da yapabiliyordu.

Daniel'ın aklında o anı yine canlanmıştı işte. Zaten karanlık işareti de ilk kez bu gölün üstüne bırakmıştı, sanki yılların acısını çıkartırmışçasına. Daniel'ın geçmiş yolculuğundan kurtulabildikten sonra duyduğu son şey Rose'un

''Ölüm yiyenler benim ailemi öldürdü.Kenarda oturup kaderime küsüyüm mü Tom?Janeyle ben daha çok küçüktük.Anlıyor musun beni?Pardon anlamanı beklemem yanlış olur sizler duygusuZ oluyorsunuz.Bumbardie''

demesi ve sonra da Tom'ın büyüden kurtularak

''İnan Bana Rose Diğer Ölüm Yiyenler Kadar Duygusuz Değilim...Sana Saldırmak İstemiyorum Rose.''

demesi olmuştu. Daniel abisini hemen tanımıştı. Artık dayanamıyordu, olaya karışmak için can atıyordu. Çünkü Rose'un sözleri onu incitmişti. Bu yüzden her zamanki gülümser tavrını takınarak Tom'ın yanına gitti ve Rose'a el sallayarak

"Selam Rose"

dedi. Hemen ardından tatlı bir ses tonuyla

"Demek duygusuz olduğumuzu düşünüyorsun. Nasıl, şimdiki halimize hiç şahit oldun da mı öyle düşünüyorsun? Hem duygusuz sayılmayız çünkü buraya gelmemi bana duygularım söyledi. Hep kendime soruyorum, neden burası? Neden biliyor musun? Sonumun başladığı yer burası da ondan. Babamın kendini azkabana gitmemek için öldürdüğü, karanlık işareti ilk bıraktığım yer burası. Benim için değeri büyük, buradan kopamadım belli. Ve sen bize hala duygusuz diyorsun! En sinirime dokunan şey de bu. Neyse, ee savaş mı başlatıyordunuz ben gelmeseydim yoksa? Siz dostsunuz unutun bunu! Savaş olmamalı Rose! Eğer savaş olursa her şey biter, geriye bizden hiçbir şey kalmaz. Dostluğumuzdan, ailelerimizden ve tabi anılarımızdan. Uçup giderler 'Pupf!'"

dedi. Pupf kısmını bastırarak ve gülerek söylemişti. Ama sonra ne olduysa gülümsemeyi kesti. Yüzüne bir hüzün yer etmişti şimdi. Rose'a dikkatle bakıyordu, bir anda ona içinden büyü yollamak geldi ama gururu ve vicdanı el vermiyordu buna. Bu yüzden sessiz kalıp işi zamana bırakmayı tercih etti.

Rose'nin kanı donmuştu.Bunun üstüne de Tom'un büyüden zorda olsa kurtulması Rose'yi iyice sinirlendirmişti.Rose yine sesiz geldi.Ama tom susmamıştı:

''İnan bana Rose ben diğer ölüm yiyenler kadar duygusuz değilim...Sana saldırmak istemiyorum'' dedi.Aslında istemiyordu saldırmak.Ama Rose'nin kanına dokunuyordu.Ailesini gözbaka baka hiç birşey yapmadıkları halde öldürmüşlerdi.Rose tam konuşacak gibi olmuştu ama bir ses onu durdurmuştu.Bu ses en çok güvendiği halde Rose'yi en çok üzen kişiydi.Çünkü bu kişi karşı tarafa geçmiş,hem de onların başı olmuştu.Bu kişi Danieldi.Daniel:

''Selam Rose.Demek duygusuz olduğumuzu düşünüyorsun.Nasıl,şimdiki halimize şahit oldun mı öyle düşünüyorsun?Hem duygusuz sayılmayız buraya gelmemi bana duygularım söyledi.Hep kendime soruyorum,neden burası?Neden biliyor musun?Sonumun başladığı yer burası da ondan.Babamın kendisini azkabana gitmemesi için öldürüğü,karanlık işareti ilk bıraktığım yer burası.Benim için değeri büyük,buradan kopamadım belli.Ve sen bize hala duygusuz diyorsun!En sinirime dokunan şey de bu.Neyse,ee ben gelmeseydim savaş mı başlatıyordunuz ben gelmeseydim yoksa?Siz dostsunuz unutun bunu.Savaş olmamalı Rose!Eğer savaş olursa herşey biter,geriye bizden hiçbir şey kalmaz.Dostluğumuzdan,ailelerimizden ve tabi anılarmızdan.Uçup giderler 'Pupf''' dedi Daniel.Rose şaşırmıştı.Hıçkırıklara boğulmuştu çoktan.Bir anda irkildi.Başını kaldırdı,gözyaşlarını sildi ve:

''Daniel ben sana duygusuz demedim.Evet,biliyorum sen aşıı derecede duygusal birisin ama benim neler yaşadığımı biliyor musun yıllarca?Senin baban yakalanmamak için kendini öldürmüş.Ya benim ailem!Ne suçu vardı annemle babamın?Ne suçumuz vardı bizim Daniel açıklasana bunu bana.Savaş konusuna gelelim.Benim savaş olmasını istemediğimi biliyorsun.Ama buraya birçok masum insan ve öğrenci geliyor ve burda ölüm yiyenler gezmesini istemiyorum.Ben bügün niye burdayım biliyormusun bu saatte?Rüya gördüm yine.Ailemin ardından kardeşim Jane'yi ölü olarak gördüm birçok yoldaşlık üyesini.Karşımda gülen onlarca ölüm yiyeni.Güzel mi sence?Cevap versenize.Susmayın karşımda.Benim en sinir olduğum yer ise ailemin suçsuz yere öldürülmesi.Anlıyor musun Daniel beni?Ailemin suçsuz olduğu halde öldürülmesi '' Rose feryat eder gibi söylemişti bunları.Gözlerinden yaşlar geliyordu daha çok.Yere düşecek gibi oldu ve bir an sendeledi.Başını babasından aldığı gururla kaldırdı.Daniel ve Tom'un yüzüne baktı.

Bir süre sonra Dan, Rose'un hıçkırıklara boğularak ağlamaya başladığını gördü. Yüzünü hoşnutsuz bir biçimde buruşturarak Rose'a yaklaşmaya çalıştı ama Rose göz yaşlarını silerek konuşmaya başladı:

''Daniel ben sana duygusuz demedim.Evet,biliyorum sen aşıı derecede duygusal birisin ama benim neler yaşadığımı biliyor musun yıllarca?Senin baban yakalanmamak için kendini öldürmüş.Ya benim ailem!Ne suçu vardı annemle babamın?Ne suçumuz vardı bizim Daniel açıklasana bunu bana.Savaş konusuna gelelim.Benim savaş olmasını istemediğimi biliyorsun.Ama buraya birçok masum insan ve öğrenci geliyor ve burda ölüm yiyenler gezmesini istemiyorum.Ben bügün niye burdayım biliyormusun bu saatte?Rüya gördüm yine.Ailemin ardından kardeşim Jane'yi ölü olarak gördüm birçok yoldaşlık üyesini.Karşımda gülen onlarca ölüm yiyeni.Güzel mi sence?Cevap versenize.Susmayın karşımda.Benim en sinir olduğum yer ise ailemin suçsuz yere öldürülmesi.Anlıyor musun Daniel beni?Ailemin suçsuz olduğu halde öldürülmesi ''

Daniel bu sefer cesaret ederek gururla başını kaldırmış olan Rose'un yanına yaklaştı ve onun yanaklarından süzülmekte olan göz yaşlarını silip gülümsedi. Sonra sakin olmaya çalışarak

"Sorularına cevap vereceğim evet ama belki seni tatmin etmeyecek. Ama ben yine de düşüncelerimi söyleyeceğim. Bak Rose, insanlar suçsuz oldukları yere öldürülebilirler, bu yanlış evet ama doğru bir şey. Benim annem niye öldü biliyor musun? Bilmiyorsun bu yüzden sana anlatayım. Annem aslına bakılırsa tarafsız bir cadıydı. Fakat buna rağmen babama gerçekten çok aşıktı ki babam da ona karşılıklı duygular hissediyordu. Biliyorum çünkü babam hep anlatırdı. Annem babamla evlenince ailesi hemen onu sildi tabi. Fakat annem asla yılmadı çünkü onun sevgisi vardı ve sonsuza kadar da sürecek gibiydi. Ta ki o güne kadar. Onu babamla yani oldukça tanınmış olan bir ölüm yiyenle görünce öldürdüler, seherbazlar. O anda ben yoktum ama babam her şeyi öyle bir anlattı ki yaşamış gibi her şeyi kafama yerleştirdim. Annem tam senin durduğun yerde duruyormuş Rose. Gölün manzarasını daha da güzelleştiren büyük ağacın önünde, arkandaki ağaçtan bahsediyorum. Her neyse, sence annem haketmiş miydi? Sırf bir ölüm yiyenle evli diye, sırf onunla bir hafta sonu gezisi yapıyor diye öldürülmeyi hak ediyor muydu? Elbette hayır çünkü insanlar duyguları ve tercihleri yüzünden öldürülemezler, bu hiç adil değil! Biliyor musun beni en çok şaşırtan ne? Hayat kısır döngüsü gibi, eden kişiler hep buluyor. Annemi öldüren seherbaz Tom'ın yani benim öldürmüş olduğum tek kişi olan Tom'ın babasıydı. Babam gitti ve Tom'ın babasını buldu, annemi öldürdü diye onu öldürdü. Sonra ne oldu ben yıllar sonra Tom'ı öldürdüm, ama isteyerek olmadı. Fakat Tom'a hak veriyorum çünkü onu yok yere öldürdüm. Suçlu bendim, herkese anlattığım yalan hikaye hoştu ve beni haklı çıkarıyordu ama elbette haksızdım. Neyse, demek istediğim insanlar suçsuz yere öldürülürler. Haketmedikleri yere, tercihleri yüzünden, duyguları yüzünden öldürülürler. Onları öldüren kişilere ne olur biliyor musun? Cezalarını birgün mutlak çekerler. Bu yüzden şimdilik aileni aklına takma. Ölenle ölünmez öyle değil mi? Eğer ölünseydi şimdiye kırk kere ölmüştüm. "

dedi. Hemen ardından gülümsemeye devam ederek

"Şimdi düşünmemiz gereken ve kafamıza takmamız gereken başka bir şey var, savaş. Eli mahkum çıkacak evet ama bir ricam olacak. Lütfen fazla zorlamayın, yani şansımızı ve sert olmayın. Eğer ki oluruz diyorsan o zaman sert olmak neymiş benden görmek zorunda kalırsınız. Ha bu arada Rose, benim hortkuluk işi ne olacak sence? Onlar varken adil bir savaş atlatmam mümkün olur mu? Hem de sekiz tanesiyle birlikte, hiç kimse daha fazlasına kalkışmamıştır. Ama kimi kandırıyorum ki, bu aptal savaşın sonunda hiç yaşamamış gibi geberip gideceğim! Verdiğim can günahlarımdan ve hatalarımdan arınmamı sağlamayacak. Hatta çevremdekilere öldüğüm için acı verdiğimden dolayı daha da fazla günah kazanacağım. Yerim çoktan belli öyle değil mi? Öldükten sonra ben de babamın yanına gideceğim yani cehenneme."

dedi ve sinsice sırıtmaya başladı. İçindeki yılan yine tıslamış ve sürünmeye başlamıştı. Fakat bu yılanın aklında yine Ginevra ve bebekler vardı. Ginevra'nın savaşa girmesine izin veremezdi, onu kaybetmeye dayanamazdı ve tabi çocuklarını annesiz bırakmaya da. Bu yüzden sinirlenerek ve kendine hakim olamayarak asasını kaldırıp gökyüzüne doğrulttu. Hemen ardından

"Morsmordre!"

diye haykırdı ve yeşil yılan ile kuru kafanın oluşmasını izleyerek acıyla tısladı. Gözlerini Rose'dan kaçırıyordu. Resmen ona meydan okumuştu. Hem de en yakın dostlarından olan Rose'a. Zay'ın prensesi olarak nitelendirdiği bayana. Annesi olsa onu çok kınardı doğrusu. Daniel bu aklına gelince istemeden de olsa güldü çünkü Daniel'ın annesi daha okulun ilk gününden Rose'u istasyonda görmüş ve Daniel'a yakıştırmıştı bile. Bonnie'yi ise Brian'a yakıştırmayı da ustalıkla başarmıştı. Daniel hala annesini özlüyordu. Onsuz geçirdiği her bir dakika işkence gibiydi fakat alışmıştı. Çünkü onun üstüne babasını da kaybetmişti. Artık geriye kardeleri, eşi ve çocukları, dostları ve kuzenleri kalmıştı. Onlar da giderse heralde delirirdi. Onları kaybetmektense ölmeyi dilerdi.

Out: Şimdi sen Morsmordre! dediğine göre yandaşların olay yerine geleçek yani rose öleçek Razz

yani yani ve yine savaş başladı mı?
Rose'de telefonla bize çağrı atsın hemen gelelim Very Happy

Rose üzgündü.Ama belli etmemeliydi.Daniel Rose'ye yaklaşmak istedi ama yaklaşamadı.Rose kafasını kaldırığında Daniel'in ona yaklaştığını gördü.Daniel Rose'nin gözyaşlarını sildi ve konuşmaya başladı:

''.............................Öldükten sonra bende babamın yanına gideceğim yani cehenneme.Morsmodre.'' dedi.Rose hiç istifini bozmadan patronusunu oluşturdu.Hafifçe arkasını döndü.Sessiz bir şekilde:

''Brian,ben parlayan göldeyim.Tom ve Daniel burda.Birazdan diğer ölüm yiyenlerde burda olacaklar.Yoldaşlıktan olanaları ve seherbazları çağır.Bana yardıma gelin.'' dedi ve Daniel'e:

''Ben yıllarca sustum Daniel.Sen kendin itiraf ettin.Suçsuz birini öldürdüğünü.O insana ne kadar ağır koyuyor biliyor musun?Anlıyorum,seninde annen şuçsuz yere öldürülmüş ama onun en azından bir sebebi var.Benim annem-babam ve Tom'un ne suçu vardı.İşte siz bunu açıklayamıyorsunuz.Ben bunu soruyorum size.Neden masum insanlar neden Daniel?Savaş çıkarsa Ginerva ve bebekleri iyi bir yere sakla.Onlara bişey olmasını istemem.Masum insanların canı yanmasın.Ginerva da pek masum sayılmaz ama bebeklerin hatrı var.'' dedi biraz ağlar biraz güler bir şekilde.

Bir süre sonra Rose patronus oluşturarak

''Brian,ben parlayan göldeyim.Tom ve Daniel burda.Birazdan diğer ölüm yiyenlerde burda olacaklar.Yoldaşlıktan olanaları ve seherbazları çağır.Bana yardıma gelin.''

dedi ve patrosnusu Brian'a yolladı. Daniel pişkin pişkin gülüyordu. Ölüm yiyenlerini henüz çağırmamıştı. Onlar bir işaretle ortaya çıkacak kadar saf değillerdi. Bu yüzden Daniel yalnız kalmamak için Tom'ın olunu istemsizce açtı ve yeni işaretine (Ö ve Y harflerinin birleşimi/Ölüm Yadigarları) dokunarak diğer yandaşlarını da çağırdı. Kendi işaretini kullanmak istemiyordu, bunu sık sık yapmazdı zaten. Daniel bunu yaptıktan sonra Rose

''Ben yıllarca sustum Daniel.Sen kendin itiraf ettin.Suçsuz birini öldürdüğünü.O insana ne kadar ağır koyuyor biliyor musun?Anlıyorum,seninde annen şuçsuz yere öldürülmüş ama onun en azından bir sebebi var.Benim annem-babam ve Tom'un ne suçu vardı.İşte siz bunu açıklayamıyorsunuz.Ben bunu soruyorum size.Neden masum insanlar neden Daniel?Savaş çıkarsa Ginerva ve bebekleri iyi bir yere sakla.Onlara bişey olmasını istemem.Masum insanların canı yanmasın.Ginerva da pek masum sayılmaz ama bebeklerin hatrı var.''

dedi. Daniel slında Tom'ı neden öldürdüğünü söylemek isterdi ama Rose'dan çekiniyordu. yine de cesaretini toplayarak

"Tom'ı asla öldürmezdim Rose. Çünkü ben öyle insanları keyif için öldürmeyi seven biri değilim. Keyif için olmasa bile insanları bayıla bayıla öldürmem heralde. Öldürmem gerekti çünkü o beni öldürmek istedi. Çünkü ona bir pislik yapmıştım ki yaptığım pisliği farkına vararak yapmamıştım. Nerissa'yı belki tanırsın, öz kuzenim. Hatta öğrencimiz olan Jessica Malfoy'un ablası. İşte o senin de bildiğin gibi yıllar boyunca peşimi bırakmadı. Kuzenim olduğunu ve onu sevmediğimi söylemiştim defalarca ama dinlemedi. Bir yandan da seherbaz Tom'la ilişkisi olduğunu bilmiyordum ve boş bir anıma denk geldi. Evangeline ile küs gibi bir şeydik, birbirimizle pek ilgilendiğimiz söylenemezdi. Ben de Nerissa'ya ve bana bir şans vermek istedim. Ama ilişkimiz umduğumdan daha da fazla ileri gitti. Birgün karşıma Tom çıktı. Delirmişçesine bana bağrıyor ve ıskalayarak lanet yolluyordu. Nedenini sorduğumdaysa bana Nerissa'nın hamile olduğunu bunun kesinlikle benim suçum olduğunu söyledi. Ben ister istemez güldüm ve onun gıcığına gitti bu belli ki. Bana lanet yolladı o pislik. Sırf beni suçlu görerek bana lanet yolladı. Hortkuluklarım olmasaydı şimdiye ölmüş olurdum! Neyse ki paçayı yırttım ve gerisini de hepimiz biliyoruz artık. Onu St. Mungo'ya taşıdıktan sonra sinirlenerek öldürdüm. Yani tamamen de suçsuz sayılmazdım. O çok sevgili Zay üyeniz Nerissa ve Tomın da suçları vardı, hele Nerissa'nın. Neyse, bebeklere ve Ginevra'ya gelince, onlar malikanemizde güvendelerdir. Tabi Ginny dayanamayıp o yandaşlarımla birlikte buraya gelmediyse. Ama emin ol bebekler güvende."

dedi. Sonra bakışlarını gökyüzüne kaldırdığında yandaşlarınız birer birer cisimlenmeye başladığını farketti. Yılan gibi tısladı ve Rose'a tekrar bakarak

"Selam ver Rose! Yandaşlarım bize katılmadan önce bir ısınma turu yapalım diyorum."

dedi. Hemen ardından ona göz kırpıp asasını çekti ve selam verdi. Savaşa başlamak için can atmasa da nedense yok yere aşırı derecede zevk alıyordu bu yaptığından.

Brian ofisinde çayını yudumlarken aklına Elisabeth gelmişti. Sabahtan beri ortada görünmüyordu. Olaki başına birşey gelebileçeği ihtimali yakıp bitirmişti. Hemen hazırlıklarını yaptı ve Elisabeth'nin en sevdiği yere parlayan göle süpürgesiyle uçmaya karar vermişti. Öncelikle süpürge dolabından süpürgesini alması gerekliydi. Ancak buna zamanı yoktu. Hemen büyük bir telaşla kulelerin tekine çıktı çağırma büyüsü ile süpürgesini yanına çağardı. Hemen atladı ve Elisabeth'i aramaya başladı. Tam parlayan gölün etrafına gelmiştiki karanlık işaret görülmüştü. Cüppesinin cebinden asasını çıkarttı ve süpürgesine aşağı komut verdi. Aklında tek birşey vardı. Elisabeth ona birşey olursa kendini affetmeyeçekti. Olay yerine geldiğinde. Elisabeth, Tom ve karanlık lord oradaydı. ''Elisabeth'' diyerek haykırdı. Hemen Elisabeth'in yanına gitti. Daniel'in büyüklenme tavırları Brian'ı sinirlendirmişti. sözlerine hakim olamadı.

''Kapa şu aptal çeneni. ikiye karşı bir çok cesurun. Şimdi ben geldim. Hadi görelim becerilerini. Korkak!''

Brian'ın aklında tek birşey vardı. Sevgisi Daniel'e duyguduğu sevgisini bir kenara atıp onunla hilesiz bir savaş yapmak istemişti. karanlık işaret görülmüştü. Birazdan bütün Ölüm yiyenler burada olaçaktı.

Daniel Elisabeth'e selam vermiş bir biçimde beklerken yanlarına birinin geldiğini farketti. Bu Brian'dı. Daniel onu özlemişti. Ki zaten malikanede bile karşılaşamıyorlardı. Daniel tam ona selam verecekken Brian

''Kapa şu aptal çeneni. ikiye karşı bir çok cesurun. Şimdi ben geldim. Hadi görelim becerilerini. Korkak!''

dedi. Daniel buna belli etmese bile çok sinirlenmişti. Brian'a selam vermeden asasını ona doğrulttu ve

"Benimle saygılı konuş Brian! Hiç kimseye saygısızlık yapmaya hakkın yok! Hele de Rose'a karşı iki kişi olduğumuzu hiç söyleme! Eğer onu sayı üstünlüğüyle yerle bir etmeyi planlıyor olsaydım şu tepede benim komutumu bekleyen ölüm yiyenlerimi çoktan buraya çağırmış olurdum. Ayrıca biz düello falan yapmıyorduk. Tom düello yapmıyordu sadece ben selam vermiştim o kadar. Saygı gereği onun da selam vermesini istemiştim, tıpkı benim gibi. Saygılı olmayı öğrenip biraz olsun o odun bellerininizi kırmayı deneyebilirdiniz! Ah pardon doğru yaa, size saygıyı değil, ölüm yiyenlere ön yargı ile yaklaşıp onları azkabana tıkmayı öğretiyorlar! Saygı sizin ne haddinize! Hele de şimdiki zamanda."

dedi. Sonra yine yılan gibi tıslayarak asasını iyice kaldırdı ve gülümsememeye çalışarak

"Şimdi siz de selam verin de başlayalım artık şu düelloya kardeşlerim. Eh tabi sonra da pek meraklı olduğunuz savaşa! Hem de Brian benim ne kadar da cesur olduğumu görsün. Zaten bir Gryffindorluyum ben de. Unutmadıysanız aynı binada okumuştuk yıllarca. Biliyor musun Brian, korkum ve canım cehenneme! Yeter ki düşman beni hatırlasın, olsun varsın, canım bu yolda feda olmak için var zaten. "

dedi. Gülümseyerek yumuşak kalpli lord imajı yaratmak istemiyordu. Gerçi Tanrı başta olmak üzere herkes de çok iyi biliyordu ki Daniel her şeye rağmen gülümserdi. Aptalca somurtan suratlar görmekten de nefret ederdi. Brian'ın yüzü de bu somurtanlardan biriydi. Nasıl da başarıyordu mutsuz olmayı şu insanlar. Çok saçmaydı, sırf taraf kavgası ve fikir ayrılıkları yüzünden somurtmak. Gülümsemek çok mu ucuz bir şeydi de herkes gülümsemeyi tercih etmek yerine kini ve somurtmayı seçiyordu. Daniel beklenmedik bir anda

"Bu arada Brian ve tabi sen de Rose, hayatı göz yaşlarınızla öldürmek yerine gülücüklerinizle cezalandırın bence. Çünkü yaşatmaya ve gülmeye değecek o kadar çok şey var ki."

dedi. Sonra yine gülümsemeye başlayarak onları izlemeye başladı.

Brian ve Rose'un da selam vermesini beklerken Tom'a işaret etti, onun da selam vermesini istiyordu. Çok saygılı bir düello olacaktı, tabi şimdilik. Daniel Tom da selam verdikten sonra asasını eliyle sıkıca kavradı ve ilk büyüsünü yapmak için hazırlandı.

out: tmm ama rpnin sonunda girin fln yaz

out:eet işaretine bas bişi yap dlamak için sabısızlanıorum nese mesaj kirlliği olmasın..

Arkadaşlar Lütfen Sohpet olmasın..
İlk hamleyi Z.A.Y lar yapacak sonra daniel yazacak
ve ardından biz yazacağız bu kadar basit...(!)

Rose o kadar sinirliydiki onu kimse tutamazdı artık.Rose birkaç bişey söyledikten sonra Daneil bişeyler yapmıştı.Sonra da Daniel konuşmaya başladı.Roseyi iyice kızdırmıştı bu sözler.Birilerinin buraya geldiğini fareder gibi olmuştu ama annesinden aldığı cesareti onu korkutmadı.Daniel Rose'ye selam vermişti ve Rose'nin de tam ona selam verip ilk hamleyi yapacağında oraya Brian gelmişti.Rose biraz rahatlamıştı ama hala kızgın gözüküyordu.Brian ''Elisabeth.Kapa şu aptal çeneni.İkiye karşı bir çok cesursun.Şimdi ben geldim.Hadi görelim becerilerini.Korkak.'' dedi Daniel'e.Rose Brian'ı ilk kez böyle sinirli görmüştü.Rose'nin aklına o anda birşey gelmişti.Daniel'in annesi babası Brianında annesi babasıydı.Brian neden yoldaşlıktan olmuştu da,ailesini öldürenlere karşı kin duymamıştı veya öllüm yiyen olmamıştı.Rose bunları düşünürken birden Daniel yine konuşmaya başlamıştı.Rose artık bu sesi duyunca aklına ölen masum insanlar geliyordu.Daniel:

''..................................... .Bu arada Brian ve tabi sen de Rose,hayatı gözyaşlarınızla öldürmek yerine gülücüklerinizle cezlandırın bence.Bnece yaşatmaya ve gülmeye değecek o kadar şey var ki.'' dedi.Rose bu sözlerin üzerine hafif bir güldü.Çünkü Daniel bunları söylüyordu ama kendi hiç uygulamıyordu.Rose selam vermeden önce bir kaç şey söylemek istedi.Rose:

''Daniel ilk konuştuklarımızı hatırlıyormusun?Hani ben Tom'a duygusuz demiştim ve sen alınmıştın ya.Bende sana duygusuz demedim demiştim ya.Vazgeçttim o sözden.Gerçekten çok duygusuzmuşsun.Ayrıca sen hiçbir zaman Gryffindor'a layık bir öğrenci olamadın.Evet,belki öğrencilik yıllarnda Gryffindor'a uygun bir öğrenciydin ama şimdi asla Gryffindor'a uygun bir mezun değilsin.Hiç Gryffindorluyum diye övünme bence.Gryffindor binası senin gibileri boşuna barındırmış.Haa,bebeklere gelince hiç korkam biz masumlara asla zarar vermeyiz.Kendinle ve yandaşlarınla hiç karıştırma.Ben ve yandaşlarım asla ve asla masum insanlar hele daha annesi ve babasının nasıl biri olduklarını bilmeyanlere zarar vermeyiz.Bir daha bişey söyleyeceğim biz saygı nedir iyi biliriz unutma Gryffindorluyuz biz tabi Brian ve ben.Haberin olsun Daniel az önce bende bir Gryffindorluyum demiştin ama sadece Gryffindorun cesaretini kullanıyorsun sen.Geri kalan özelliklerin pis bir Slytherin öğrencisinin özellikleri.Saygıyı biz beraber öğrendik unutma.Son olarak saygılı bir düeollocu olsaydın bize odun demezdin Daniel.'' dedi gülümseyerek.Bu söyledikleri gerçekti.Çünkü yoldaşlık zaten masum insanları öldürenlere karşı kurulan bir örgüttü.Rose asasını havaya kaldırdı.Sonra eğilerek selam verdi ve:

''Bunu siz istediniz...'' dedi ve ''Sectumsempra,önce ısınalım değilmi Daniel ?'' dedi.Artık hiçbir şeyden korkmuyordu ölmekten dahil.

Brian, Daniel'den hiç hak etmediği kelimeler duymuştu. Kalbi kırılmıştı. Ama anne ve babasını haırladığı zaman nefretine nefret işlendi. Bir anlığına eski anlılara doğru sürüklenip gidiyordu. Gözünü ayaklarına doğru eydi. Göz yaşları ayakkabısının üstüne akbaya başlamıştı. O an Brian kendine geldi. Anne ve babası öldü zaman bir yemin etmişti. Bu yemini yerine getirmeden ölmeye hiç niyeti yoktu. Elisabeth'in sessizliği dinmişti. Güzelliği ile başımı döndürüyordu adeta. Asasını tutuşu bile heyecan veriyordu. Elisabeth ilk hanleyi yapmıştı. Brian olan biteni izlerken ellerine hakim olamadı. Asasını Tom'a doğru tutu ve ''Crucio'' diyerek haykırdı. Tom olan bitenden haberiz büyünün ona yaklaştığından habersizdi.

Daniel ilk başta Rose'un dediklerine hiçbir cevap vermeyip gülmekle yetindi ama sonra

"Gryffindor'a layık biri olduğumu kanıtlayacağım Rose, sana söz veriyorum."

dedi ve asasını çekti. Hemen ardından karanlık işaretinin daha üstüne asasını dayayarak

"Alazla!"

diye bağırdı. Canı biraz yanmıştı ama X işareti Tanrılar ve Tanrıçalar arasında dönülmez bir söz, yemin anlamındaydı. İşte Daniel da Rose'a öyle bir söz verdiğini belli etmek istemişti, gerçi Rose ona da bir kulp takıp Daniel'ı kötülerdi ama Daniel bunu umursamıyordu. Umursamaz tavırları devam ederken Rose'un

''Bunu siz istediniz...Sectumsempra, önce ısınalım değil mi Daniel ?''

dediğini duydu ve tabi ki kendine doğru gelen bir büyünün olduğunu fark etti. Hemen asasına sarınıp hızla

"Protego!"

diye haykırdı. Artık savaş başlamıştı. Isınma turunu atlatmanın vaktiydi. Bu yüzden Daniel

"Reducto Elisabeth Rose!"

dedi ve büyüsünün isabet edip etmediğine bakmadan komutunu bekleyen yandaşlarına

"Artık savaşın başladığı gördüğünüz gibi, bariz ortada! Hadi dostlarım, hadi yandaşlarım şu kendini beğenmişlere ne kadar güçlü olduğumuzu gösterelim!"

dedi. Bir anda genellikle kimsenin anlayamayacağı bir dilde yılan gibi tısladı ve boynunu kütletip işine döndü. Umduğu tek şey Ginevra'nın o yandaşlarının arasında olmamasıydı.

Out: Sonuç olarak bir şey yazmıyorum ama büyü yollayacağım Rose'a. Yoksa çok uzar on saat dmnin sonucunu bekle yeniden büyü yap falan karışır Eh göründüğü gibi de, savaş başlamıştır yandaşlarım xD Dalın gare. Ama Rose'un yaptığı savaş büyülerinin içinde yok. O yüzden bence sayılmamalı ve ben büyüden yırtmış olmalıyım mantıken xD

Out: Savaş Başladı. Sistemleri başlığında ''Savaş Sistemi 2'' kullanılmaktadır. Buna bakarak savaş sistemini öğrenebilirsiniz. Savaş, Parlayan Göl'de yapılaçaktır.

Kilit!