Gece Karanlığı ve Dolunay

Lizin bastığı kuru dalın çıtırtısı boş ormanın derinliklerine kadar yankılandı.Gecenin köründe Yasak ormanın içlerine doğru ilerliyordu.Muhtemelen saat 21.00'ı bir hayli geçmişti ama umursamadı.Mışıl mışıl uyuyan öğrencilerin aksine Liz bu monoton hayatına yeni heyecanlar katma peşindeydi.

Yanımda birinin olmaması ne yazık! diye düşündü bir an.Matt'in ya da onun gibi herhangi birinin şu saatte yanında olmasını çok isterdi.
Elleri üstündeki kalın polara rağmen buz gibiydi,ısıtma çabasıyla ellerini ceplerine soktu ve ilerlemeye devam etti.Ayaklarının dibindeki dal parçaları ayağını yere bastıkça çatırdıyor ve sesssizce ormanda ilerlemesine engel oluyordu. Esintiyle hareket eden ağaç dallarının gölgesi paranoyaya bağlamış herhangi birinin delirmesine sebep olabilirdi.

Liz bir süre sessizce düşünerek ilerlemeyi sürdürdü.Muhtemelen şu anki davranışları sebebiyle birkaç ceza alacaktı. "Yasak Ormana" "Yasak" olduğunu bile bile girmek..Üstelik uyuyor olması gerekirken!
Liz o uslu ve kuralcı "süt çocukları" gibi değildi işte.Kanındaki adrenalinin kendini belli etmesi gerekliydi.Hiperaktifliğini belli başlı davranışlarla göstermeliydi!Lizi yapısı buydu,tek bir başlık altında toplanırsa Liz "Yaramaz"dı!
Bu seferki suç planına kimi katabileceğini düşündü...Matt uyuyor olmalıydı,kum torbasından farksızdı.Yancy'ye sormayı düşünmüştü ama çocuk muhtemelen birşeyler geveleyip Liz'i oyalayacaktı.Anna da aynı şeyi yapardı muhtemelen...
Başka kim vardı ki?

Olduğu yerde durup çevresine bakındı.Düşüne düşüne oldukça yol katetmişti ve şimdi nerede olduğunu kestiremiyordu.Kalın sis tabakası çevresini sarmıştı ve şimdi dönüş yolu da seçilemeyecek gibiydi.Sis Lizi yutmuştu,ayağının ucunu dahi göremiyordu.
Ani bir telaşla yerinde dört dönüp gökyüzüne baktı.Karanlık gökyüzü olduğu yerde,yukarıdaydı fakat çevresi su buharı idi,ardında neler barındırdığıysa muamma..

Telaşla yolunu bulmak üzere koşmaya başladı.Olabildiğince soğukkanlılığını korumaya çalışıyordu.Eninde sonunda sabah olacak ya da sis dağılacaktı..
Belki de Liz için bir daha sabah olmazdı..!

Yasak Ormanın içinde bulundurduğu hayvan çeşitleriyle ilgili bilgileri çok temeldi.Bilmediği tonlarca yaratık olabilirdi ve herhangi biri sisin içinden Lize saldırabilirdi.Bu çok kolay olurdu,Liz şu anda çok savunmasızdı.Ceplerini yoklayıp asasını aradı.
Cebinde değildi,yanında değildi.Düşürmüş olmalıydı!
Bahtsızlığına lanetler okuyup çıkış yoluna ait birkaç ipucu aradı gözleriyle.Asası da yanında değilken çok savunmasız ve muhtaç hissediyordu.Gecenin karanlığında,ait olmadığı bu yerde çaresizdi.

Buraya gelmemeliydim diye düşündü yavaşlayıp etrafına bakınırken.

Koşmanın yararı yoktu,ne kadar ilerlerse ilerlesin sonuç aynıydı;sis!
Sonu gelmeyen bir labirennten farksızdı bu ortam,geniş ve kalın sis tabakası tüm ormanı yutmuştu.
Kolunda saati de yoktu,geçen zamanı anlamak için yeniden gökyüzüne çevirdi bakışlarını.Ay yükselmişti,dolunay bulutların ardında bile olsa parlaklığını yitirmemişti.
Dolunay,kurtadamlar... Yasak Ormanda da kurtadam olma olasılığı var mıydı?
Bu düşünceyle ürperdi ve ağır adımlarla ilerlemeye devam etti.Ciğerleri koşmanın etkisiyle gerilmişti ve nefes almasını zorlaştırıyordu.Derin derin nefes alarak adımlarını yavaşlattı.Koşmasına gerek yoktu,zamanla ilgili herhangi bir sıkıntısı yoktu.Gece onundu ve bu durumda ses çıkarmanın ölümcül sonuçlar olabilirdi...

Önüne büyük bir engel çıkınca el yordamıyla ne olduğunu anlamaya çalıştı.Bu geniş bir ağaç gövdesiydi,kökleri topraktan fırlamış bir ağaç,muhtemelen çınar ağacı.

Liz bu durumda yapabileceği en iyi şeyi yaptı,ağacın gövdesine sırtını vererek oturmaya ve çözüm aramaya başladı...Gayetten gelen bir baykuş sesi ormanı kapladı ve Lisa nefesini verdiğinde çıkan buharı izleyerek oturduğu yerden dizlerini kendine çekip sarılırken endişeyle herhangi bir yerden gelebilecek bir canlı olabilme ihtimaliyle bakınmaya başladı.

Christian derin bir iç çekerek masanın üzerine yayılmış kitapları teker teker kapattı ve koltuk altlarına sıkıştırarak merdivenleri tırmanıp, Ravenclaw öğrencilerine ait yatakhaneye çıktı.. Kitapları sandığına yerleştirip yatağının üzerindeki asasını her zaman yaptığı gibi cübbesinin iç cebine koydu. Hemen yatağının başındaki pencereye doğru ilerledi sıkıntıdan patlamak üzereymiş gibi hissederken. Gözleriyle önce yırtıcı kuşların -ve bunların yanında bir çok baykuşun daireler çizdiği, kocaman dolunayla aydınlanmış gökyüzünü taradı. Bakışları yavaş yavaş Hogwarts arazisinde gecmeye başlarken, yasak ormanın sınırlarından hızla içeriye dalan bir gölge görmüştü -yanılıyor muydu ? Bir Profesörün, bu saatte orada hiçbir işi olamayacağına göre.. Meraklı ve ormandaki tüm o yaratıklara karşı koyabileceğini düşünen birisi olmalıydı. " Ne aptallık.. " diye düşündü önce kafasını iki yana sallarken. Bir kaç dakika daha manzarayı izlenip uyumaya hazırlanmaya başladığında ise fikri aniden değişmişti. " Biraz heyecan.. " diyordu kafasındaki seslerden biri. Bir başkası ise " Ceza, puan kırılması ve can tehlikeside cabası ! " diye uyarıyordu kendisini. Cübbesini çıkarırken asasını tekrar yatağının üzerine bıraktı. Ani bir hareketle içindeki maceracı sese hak vermesi üzerine sandığından çıkardığı pelerinini geçirdi üzerine ve koşarcasına yatakhaneyi terkedip, ortak salondan ayrıldı..

Açık araziye çıkıpta, heyecanını bastırmak için derin nefesler alırken aklına ormanda bir tehlikeyle karşılaşırsa yapabileceği şeyleri düşünmek gelmişti aslında.. En basit büyülü sözleri hatırlamaya çalışırken, ormanın sınırlarına varmıştı bile. " Önemli değil.." diye düşündü. Nede olsa, kendisinden başka birisi daha oradaydı, ormanda. Temkinli bir şekilde, etrafını kontrol ettikten sonra hızlıca ormana dalmıştı.. Aniden etrafını saran karanlık bir an afallamasına neden olsada, gözleri karanlığa alıştığında rahat rahat - tabii her an heryerden çıkabilecek olan türlü yaratıkları düşünerek yürümek ne kadar rahat olabilirse - yürümeye başlamıştı.. Eliyle iç ceplerini yoklarken küfrederek asasını yanına almadığını farketti. Ne yapacaktı şimdi ? Derinlere indikçe karmaşık çıkış yolunu hatırlamakta zorlanıyordu. Ne gereği vardı canı sıkıldı ve deli cesaretine sahip birisini ormana girerken gördü diye buraya kadar gelmesinin. Lanetler okuyarak gitgide sise bulanan alanda durdu ve çevresine bakındı - her ne kadar birşey göremesede - duymaya çalışıyordu.. Belkide gördüğü öğrenciyi.. Hızlanan nefes alış-verişlerini düzenlemeye çalışıyordu. Hızla atmaya başlayan kalbi - henüz ne bir tehlike ne bir gölge vs. görmemiş olmasına rağmen - yerinden çıkacak gibiydi. Sinirle rastgele bir yol seçti ve tereddütle ilerlemeye başladı. Etraf dahada bulanıklaşırken asasını unutmuş olmasına bir kez daha öfkelenmişti. " Bir şey.. Bir şeyler olmalı ! " Şans eseri yerde bir asa ? Bir unicorn falan ? Birşeyler derken neyi istediğini kendiside tam olarak bilmiyordu.. Tabii burdan biran önce kurtulmak 1. sırada yer alıyordu. Aynı dikkatle ilerlemeye devam ederken kafası karıştığında yaptığı gibi saçlarını - şuan açık kahverengilerdi - karıştırmaya başlamıştı. Gözlerini kısarak birşeyler görmeye çalıştı - ve bingo ! Kendisinden birkaç cm. kadar kısa - muhtemelen bir insan - gölgesi, hemen ilerisinde duruyordu. Duruyor sayılmazdı pek, etrafına bakınıp bir anda ortadan kaybolmutşu. Koşar adımlarla silueti gördüğü noktaya ilerledi. Şimdi, görebiliyordu. Hogwarts pelerini giymiş, yüz hatları pek seçilemeyen bir kız.. Kocaman ağacın gövdesinin dibinde çökmüş, dalgın bir ifadeyle boşluğa bakıyordu.

" Hey ! İyi misin ? Sen .. "

Adını bilmediği için duraksamıştı. Bu sırada kızın ödünü kopardığına bahse girebilirdi. Gözleriyle pekte göremediği çevreyi bir kez daha inceleyip kıza doğru yaklaştı. Henüz cevap vermemişken tam önünde diz çöküp, yüzünü çıkarmaya çalıştı.

" Bu saatde yasak ormanda olmak bir kız için fazla değil mi ? "

diye mırıldandı her zamanki hafif alaylı fakat samimi ses tonuyla. Normalde olsa karşısındakini sinirlendirmek için yüzüne kocaman bir sırıtış yayılırdı ama bu şartlarda pekte 'sırıtamıyordu'..

" Hey ! İyi misin ? Sen .. "

Bir anda birinin çıkıp bunu demesi Liz'in ödünüpatlatmıştı.Elini otomatikman cebine attı,olmayan asasının üzerine...Fakatgelenin bir öğrenci olduğunu farkettiğinde rahatladı.Bu lanet ormanın derinliklerinde en azından konuşabileceği biri vardı artık.Yaklaşanın kim olduğunu anlamak için başını kaldırıp baktı.Gördüğü tanıdık bir sima değildi ama rawenclaw arması taşıyan bir cüppe giyiyordu.
Liz boş boş bakıp verebileceği cevabı düşündü.Hayır iyi değildi ama bunu açık etme niyetinde de değildi. Bir an korku gözüne zayıflık gibi görünmüştü.Birşey söylemesine kalmadan çocuk diz çöküp yüzüne bakmaya başladı:

Bu saatde yasak ormanda olmak bir kız için fazla değil mi ? "
Lisa çocuğun sesindeki alaycı tınıyı sezdiğinde gülümsemeye çalıştı ama tek yapabildiği hafif bir tebessümdü. Sesteki bu alaycı tınıyla Liz çocuğun kendini küçümsediğini hissetti,bu yüzden tümolanlara rağmen derin bir nefes aldı ve en cesur ruh halini takındı:

Normal bir kız için belki..ama ben pek de normal biri sayılmam dedi gelirkenki düşüncelerini hatırlayıp. Ne kadar tırsarsa tırssın kendine ve mimiklerine hakim olabiliyordu.
Sonra çocuğun burada olmasının normal olmadığını farketti.

Bu saate senin burada ne işin var?Rawenclawlıları kurallara sadık sanardım..dedi çocuğun üzerindeki cüppenin armasını gösterip takınabildiği en alaycı ifadeyle. Ardından duyduğu baykuş sesi yeniden ürkek ruh haline dönmesine sebep oldu. Ürkekçe çevresine ardından karşısındaki öğrenciye baktı

" Normal bir kız için belki.. ama ben pek de normal biri sayılmam "

Christian kızı beğeniyle süzerek sırıttı. Her söylediğine ve yaptığına hakim olmaya çalıştığını farketmişti, yinede böylesine iyi kendisini kontrol edebilmesi hayranlık uyandırıyordu. Kendisi kadar olmasada.. Zorluklada olsa görebildiği kızın az çok güzel olduğunu anlayabilmişti. " Harika ! " düye düşündü. Ormanda başbaşa kalmak isteyeceği türden biri, ancak böyle olabilirdi..

" Bu saate senin burada ne işin var ? Rawenclawlıları kurallara sadık sanardım.. "

Kızın son cümlesinin ardından duyduğu her sesle irkilip korkması hoşuna gitmemişti pek.. Kızın korkaklık yaptığından falan değil - arkadaşları Christian'ın yanında kendilerini güvende hisederlerdi ve bunun farklı olmasını istemiyordu. En azından onu eğlendirerek korkusunu unutturabilirdi. Yada biran önce ormandan çıkmasına yardımcı olarak..

" Upss.. Korkma ! Sadece bir baykuş.. Eh, sen öyleysen, bende normal bir Ravenclaw değilim.. Bu arada, gecenin bir saati dışarıya - ormana - çıkmaya karar veripte, asanı yanına almamış olamazsın değil mi ? Yoksa, yanına benim gibi 'muhteşem' birini almadan güvende olamazsın. Bir dahakine haber vermeni umuyorum.. "

dedi karanlıkta göz kırpıp sırıtarak. Kıza " Ne düşündüğünü biliyorum. " dercesine bakıyordu. Şuanki muhteşem görünümünün kaynağı doğuştan gelen yeteneği, bir matemorfmagus olmasıydı belki ama.. Bu arada ayağa kalkıp kızın yanına çökmüş, ve sırtını ağacın serin gövdesine yaslamıştı. Ayaklarının altındaki kalın kökleri hissedebiliyordu. Toprağın dışına fırlamış, dalgınlıkla bakılsa devasa yılanları andıracak tipte kökler.. Kız Christian'la karşılaşabildiği için şanslıydı, Christian'da.. " Düşün düşün düşün.. " Kızın asa sorusuna vereceği olası hayır cevabından sonra, korkmasını engellemek için neler yapabileceğini düşünüyordu. Öncelikle onu tanıması gerekirdi ama, değil mi ?

" Sen, normal olmayan kız, adın herneyse ? "

dedi az öncekine oranla daha düşük bir ses tonuyla.. Yakınlarda olması muhtemel bir yaratığı av bulma amacıyla yanlarına çekmek istemiyordu..

Upss.. Korkma ! Sadece bir baykuş..

Liz bunun kendisini rahatlatmak için söylendiğini anladı ama işe yaramıyordu.Bu seferki bir baykuş olabilirdi belki ama bir sonrakinin ne olabileceği hiç belli değildi!

Gergin gergin çevresini süzerken tanımadığı bu Rawenclawlı çocuk sorusunu cevap verdi.Liz bakışlarını çevreden ayırıp çocuğa odakladı:
Eh, sen öyleysen, bende normal bir Ravenclaw değilim..

Evet,normal bir rawenclawlıya benzemiyor...diye düşündü çocuğu göz ucuyla süzüp. Daha çok Slytherinli imajı yansıtıyordu.

Bu arada, gecenin bir saati dışarıya - ormana - çıkmaya karar veripte, asanı yanına almamış olamazsın değil mi ? Yoksa, yanına benim gibi 'muhteşem' birini almadan güvende olamazsın. Bir dahakine haber vermeni umuyorum.. "

Çocuğun "mütevaziliğine" ve bakışına sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdi.Çocuk yanına oturduğundaysa asa ile ilgili sorusunu düşündü.Asası yanında değildi,alıp almadığını bile hatırlamıyordu.Gelemden önce yaptıklarını düşünüp bulmaya çalıştı ama ormana girecek olmanın heyecanıyla çok dalgın davranmıştı.

Ben..hatırlamıyorum,düşürmüş olmalıyım. dedi durgun bir ses tonuyla başını kaşırken.

Şimdiki konuşması çok daha rahattı,ormanda yanlız olmanın getirdiği endişeden yoksundu.Yanında birinin olmasının böyle bir durumda ne kadar rahatlatıcı olduğunu farketti.
En azından kendi kendine konuşmasına gerek kalmıyordu ve bu lanet ormandan tek parça halinde ayrılabileceği umudunu taşımasına sebep oluyordu.
Korkusunu ve negatif düşüncelerini olabildiğince farkettirmemeye çalıştı.Bu durumda korkmanın normal olduğunu bildiği halde çaresiz ve korkmuş görünmeyi ve davranmayı gururuna yediremiyordu. Derin bir nefes alıp omuzlarını gevşetti ve negatif düşüncelerini aklından uzaklaştırmaya çalıştı.

Sen, normal olmayan kız, adın herneyse ? "

Yanındaki öğrencinin hala orada olduğunu hatırlayıp sesin geldiği yöne baktı

Adım Liz... dedi gözünün önüne düşen saçı geriye itip.Şartlar böyle olmasa çocuğu umursamaz hatta Rawenclawlı olduğu için onunla dalga bile geçerdi,ama okul dışında ve Yasak Ormanın tekinsiz bölgelerinde karşılaştıklarından çocuğa "nazik" davranmaya karar verdi.
İçten ve samimi bir gülümsemeyle(Normalde Liz'e uymayan br ruh haliyle) sordu:

Seninki ne "pek de normal olmayan Rawenclaw öğrencisi? Dizlerini kendine çekip kollarını doladı,ardından merakla çocuğa göz attı.

" Ben..hatırlamıyorum,düşürmüş olmalıyım. "

Dudaklarını bükerek " Ah, harika ! " diye düşündü. Ne yapacaklardı şimdi ? Kalkıp okula dönmeye kalkışsalar farkında olmadan tam aksi yöne, ormanın derinliklerine ilerleyebilir ve hayatta kalma şanslarını yüzde bilmemkaç oranında azaltabilirlerdi.. Oturup sabahı beklemek geldi aklına, ama çoğu yerde okuduğuna göre ormanın bu kısımları sabah bile yeterince aydınlanmıyordu, ama daha güvenli olduğu doğruydu. Bu arada, kızın cevabıyla düşüncelerinden sıyrılmış, dikkatini yeniden ona vermişti.

" Adım Liz... Seninki ne "pek de normal olmayan Rawenclaw öğrencisi? "

Christian kızın bu yapmacık sayılacak samimi hareketlerini hala sırıtarak izliyordu..

" Ahh, Liz demek ! Harika bir isim. Benimki, Christian. "

dedi kendini beğenmiş bir ifadeyle. İsmi, görünüşü, kişiliği vs. herşeyiyle övünen bir insan olmasına rağmen, bu, övüngen tavırlarını sakladığı haliydi ! Kendinden emin tavırlarına rağmen gerildiği anlar oluyordu - şuan mesela. Gözleri gitgide dahada alışırken karanlığa, kızı iyice seçebiliyordu artık. Uzun boylu, zayıf ve kibirli ifadesi olmasa Slytherin olduğunu hiçte belli etmeyen masum, güzel bir yüzü vardı. " Eh, iyi sayılır.. Biraz daha yakın olsaydık.. " diye düşündü kendi kendine sırıtarak. Ardından zihninden bu düşünceyi kovdu hemen. Bunun hiçte sırası değildi, öncelikle ormandan kurtulmaları gerekiyordu. Oturduğu yerden kalkıp, hala dağılmamış, hatta dahada yoğunlaşmış sisin ardından çevreyi görmeye çalıştı - ama bir işe yaramamıştı. Elleriyle birkaç metre öteyi yoklamaya çalıştı, bir sonuca ulaşamamıştı ama..

" Kahretsin ! Benim gibi kusursuz biri bile bazen 'kusurlu' davanışlarda bulunabiliyor.. Asamı - bende unutmuş olmalıyım. Ve tek şansımız mutluluk iksiri falan içmiş bir profesörün gelip bizi burdan kurtarması ve daha sonra yanlışlıkla kendisine unutturma büyüsü yapması sanırım. Yani, cesasız kurtulma şansımız.. Tamam saçma biraz. Belki zor bir olasılık.. "

Rengi gitgide dahada koyulaşan saçlarını karıştırdı sabırsız bir tavırla. Hafif hafif terlemeye başladığını hissediyordu. Neyseki yanlız değildi.

" Ee ? Senin bir fikrin var mı, güzel kız ? "

dedi aniden değişen ifadesiyle Liz'e göz kırparak. Kızın kendisini daha iyi hissettiğini umuyordu artık..

" Ahh, Liz demek ! Harika bir isim. Benimki, Christian. " dedi Christian kendini beğenmiş bir edayla.

Safkan kibir... diye düşündü Christianı izlerken.Çocuğun kibirli konuşması ve kendine güvenli hareketleri kesinlikle bir Slytherinli karakteriyle uyumluydu,üstündeki Rawenclaw cüppesi olmasa Liz onun bir Slytherinli olduğuna yemin edebilirdi. Liz karanlıkta tam göremediği çocuğu ihtiyatla süzdü.

Seçmen şapkanın bir bildiği yok! diye düşündü gülümseyip kararından emin bir ifadeyle bakışlarını ormanın derinliklerine çevirirken.Ormanın görüntüsünden hiçbirşey değişmemiş olmasına rağmen Liz ortamın daha az korkutucu olduğunu düşündü. Fakat bu saatte(Liz ayın konumundan saatin 2 civarında olduğunu saptamıştı) sisin içinde yollarını bulup bu lanet yerden çıkma fikri çok uzaktı. Tek yapabilecekleri bekleyip sisin dağılmasını ummaktı.Christian'ın ayağa kalkıp çevredekinleri seçme girişimine kayıtsız kaldı.

" Kahretsin ! Benim gibi kusursuz biri bile bazen 'kusurlu' davanışlarda bulunabiliyor.. Asamı - bende unutmuş olmalıyım. Ve tek şansımız mutluluk iksiri falan içmiş bir profesörün gelip bizi burdan kurtarması ve daha sonra yanlışlıkla kendisine unutturma büyüsü yapması sanırım. Yani, cesasız kurtulma şansımız.. Tamam saçma biraz. Belki zor bir olasılık.. "

Mutluluk iksiri içmiş hafiften saf bir profesör tarafından kurtarılma fikrini düşündü Liz.Kesinlikle mükemmel olurdu ama hayalgücünün de belli sınırları vardı.

Buraya gelirken ceza alacağını biliyor olmalıydın...Yoksa sana söylemediler mi? dedi en az Chris kadar ukala bir ses tonuyla.
Ceza alma düşüncesini gelmeden önce kafasında yeterince tartmıştı.Cezalar genelde kendisini durduracak etkenler olmazdı.
Yani tablolara sakal bıyık çizmesine engel olamamışlardı,gece vakti okul koridorlarını ıslatıp kaymasına da...

Sırtını verdiği ağaç gövdesinden destek alıp çeviklikle ayağa kalktı. Sis hala ormana hakimdi ve şu ana kadar herhangi bir yaratıkla karşılaşmadıkları için şanslı sayılırlardı.
Ağır ve temkinli adımlarla Chrisin yanına gelip birşey görebilme umuduyla Chrisin baktığı sis katmanına bir bakış attı.

" Ee ? Senin bir fikrin var mı, güzel kız ? "

İltifatı umursamayıp omuz silkti.

Pek sayılmaz...
İkimizin de asası olmadığına göre ormanın derinliklerine ilerleyip yol bulmaya çalışmak ahmaklık olur...

Düşünceli düşünceli çenesini sıvazladı

Burada da böyle enayi gibi beklersek çok kolay yem oluruz yani sis dağılana kadar sığınacak güvenli bir yer bulsak iyi olur...

Gecenin ayazıyla gerilmiş kaslarını oynattı ve uykusuzluğun etkisiyle esnedi.Saat oldukça geçti ve uyku hafiften kendini belli etmeye başlamıştı.
Kararını açıkladıktan sonra Chris'e baktı.

Daha iyi bir fikrin var mı canım? dedi alay edercesine elleri ceplerinde gülümseyip.Korku ve gerginlik yerini slytherin binasına özgü içgüdülere bırakmıştı.Bu kadar korku yeterliydi...

" Buraya gelirken ceza alacağını biliyor olmalıydın...Yoksa sana söylemediler mi? "

Christian, derinden gelen kısa bir kahkaha attı.

" Söylemelerine gerek yok, normal olmayan bir Ravenclaw'lı bile bunu anlayabilir.. "

..dedi az önceki alçak ses tonuyla etrafına bakınırken. Bu arada Liz Christian'ın söylediği hiçbirşeye tepki vermiyordu nerdeyse. Yanına gelmiş, umursamazca etrafı süzüyordu. " İyi.." diye düşündü. " Eğlenmeyi bilen birisi olsaydı, ormanda bir gece güzel geçebilirdi.. "

"Pek sayılmaz... İkimizin de asası olmadığına göre ormanın derinliklerine ilerleyip yol bulmaya çalışmak ahmaklık olur... Burada da böyle enayi gibi beklersek çok kolay yem oluruz yani sis dağılana kadar sığınacak güvenli bir yer bulsak iyi olur... Daha iyi bir fikrin var mı canım? "

Christian, Liz'in özellikle son kelimesine gülümseyerek karşılık verdi. Belkide biliyordu eğlenmeyi.. Saklanabilecekleri herhangi biryer bulduktan sonra uyumayacaklardı ya, bu kadar tehlikeli bir yerde, zaman geçirmeleri gerekiyordu. Sık dalların arasından gökyüzündeki, tek ışık kaynakları olan ayı görmeye çalıştı.. Gerçi ormanın içindekiler için pekte ışık kaynağı değildi.. Oda düşünceli bir ifadeyle -göremediği- çevresine bakındıktan sonra, Liz'e doğru eğildi.

" Bu sefer haklısınız küçük hanım. Eh, benimde muhteşem fikirlerim için biraz vakte ihtiyacım var.. Sığınıcak tek uygun alanlarda ağaç kovukları falan herhalde.. Bu saçma yerde başka ne olabilirki.. Asalarımız olsa eğlenebilirdik bile.. Eh, herneyse.. Daha iyisini siz bilirsiniz.. "

dedi fısıltıyla. Bunları söylerken her ne kadar ciddi bir ifade takınmışsada, yüzü yumuşamıştı, gevrek gevrek gülüyordu şimdi. Liz'de artık korkuyor gibi görünmüyordu.. Eh, Christian'ın tüm şımarık tavırlarıda bunun içindi zaten. Memnun memnun gülümsedi.. Bir elini kızın omzuna koyup.

" Evet, hangi tarafa, Signora ? "

diye mırıldandı kıkırdamaya başlarken. Bir kaç dili bilmesiyle övünmeden geçemezdi ya ?

" Bu sefer haklısınız küçük hanım. Eh, benimde muhteşem fikirlerim için biraz vakte ihtiyacım var.. Sığınıcak tek uygun alanlarda ağaç kovukları falan herhalde.. Bu saçma yerde başka ne olabilirki.. Asalarımız olsa eğlenebilirdik bile.. Eh, herneyse.. Daha iyisini siz bilirsiniz.. "

Siz lafını duyduğunda sesli bir hahkaha attı. Kimse-kendisine saygı duyanlar bile- Liz'e "Siz" diye hitap etmezdi. Şimdi,gördüğü en ukala çocuklardan birisi kendisine siz diye hitap ediyordu. Gülemeden edemezdi...

Omzunda bir el hissettiğinde yeniden bir çıkış noktası aramak için çevreye bakınıyordu.

" Evet, hangi tarafa, Signora ? " dedi Chriss ve kıkırdadı.Liz ise o durumda yanlız gülümsemekle yetindi,zira düşünüyordu ve düşünmek çok baş ağrıtıcı birşeydi! Buna bir de gecenin iliklere işleyen soğuğu eklenince kesinlikle katlanılamaz birşeydi!

Immm...Bu taraftan! dedi parmağıyla sol tarafı işaret edip.Sonra kararından vazgeçip tereddütle parmağını havada sürükledi.

Ya da...bu taraftan... Bu sefer az önce gösterdiğinin tam tersi yönünü gösteriyordu.Yine tereddütle durakladı ve çevresine göz attı. Nereye gideceklerine dair en ufak bir fikri bile yoktu.Dudaklarını dişleyip Chris'e döndü:

Sen niye bir yön seçmiyorsun?Zeki mükemmel ve kusursuz olan sensin,değil mi?

Alaycı gülüşü ve ukala ses tonu yine yerini bulmuştu. Chris'e Viktorya Dönemlerinden kalma bir selam vermek için ayaklarını çaprazladı ve "hayali elbisesinin" ucundan tutup eğildi
Kendine has gülümsemesi ve sinsi bakışı bu esnada kaybolmamıştı.

" Immm...Bu taraftan! Ya da...bu taraftan... "

Christian, Liz farklı farklı yönleri işaret ederken, sırıtarak onu izledi. Kendine güvensizliğin kokusunu alıyordu.. Memnuniyetle, tek kelime etmeden bocalayan ifadesine baktı ve sırıtmayı sürdürdü.. Ta ki Liz, vazçgeçip kararı Christian'a bıraktığını söyleyene kadar..

" Sen niye bir yön seçmiyorsun?Zeki mükemmel ve kusursuz olan sensin,değil mi? "

Liz, dalga geçme süsüyle bu kararsızlığını örtmeye çalışırken, Christian hiçbir tepki vermeden olduğu yerde dikilerek kızı izledi. " Evet, kararları ben veririm, kararları daha zeki olan verir.. " diye düşündü ve kızın 'selam vermesine' karşılık ona sırtını döndü.. Şimdi güvende değilde sinirlenmiş hissedebilirdi işte.. Ama umursamadı. Seri hareketlerde ağacın sağ tarafına doğru, elleriyle çevresini yoklayarak ilerlemeye başladı. Arkasından gelen çıtırtılardanda, Liz'in kendisini takip ettiğini farkedebilmişti.. Sonunda, en az, biraz önce yanında dikildikleri ağaç kadar kalın, içi oyuk, söğüte benzeyen bir ağacın yanına geldiklerinde. Kafasını örümcek ağlarıyla kaplı oyuğa soktu.

" Tamda dediğim gibi. Bu garip yerde daha güvenli yerler mağaralar değildir. Ölmek istiyorsan öyle bir yerlere gidebilirsin. Ama bu gece ben buradayım, Liz. Bu arada, şu elbisen, Sorprendente. "

dedi alaycı bir tonda. Şimdi, kızın az önceki hareketine karşılık veriyordu.. Başka bir zamanda, güvenli biryerde olsalar kıza sataşmaya devam ederdi ama orta yolu bulmak en iyisiydi şimdilik. Yerine yerleşip sırtını gövdeye yaslarken, gözlerini Liz'den ayırmamıştı. Sıkıntıyla..

" Ee, bir soyadınız yokmu, Bella Signora. Haha, tam olarak güzel sayılmazsın ama.. Benimimle başbaşa olduğun ve konuşabildiğin için çok şanslısın şirin şey. Bunu aklında tut.. "

dedi gayet ciddi bir ifadeyle.

Liz Chrisin ardından kalın sis tabakasına daldı.Hiçbirşey göremiyordu tek gördüğü beyaz pürüzsüz bir beyazlıktı.
Hepsi bu...
Sonunda kalın bir ağacın yanında durduklarında Liz çocuğun güvenli olarak gördüğü yerin burası olduğuna karar verdiğini anladı.Ağaç kovuğu geniş,yaşlı bir söğüt ağacına benziyordu yanında dikildikleri bu "odun parçası"

Chris başını oyuğa sokup kibirli tavırlarını ses tonu ve konuşmasıyla belli etti:

" Tam da dediğim gibi. Bu garip yerde daha güvenli yerler mağaralar değildir. Ölmek istiyorsan öyle bir yerlere gidebilirsin. Ama bu gece ben buradayım, Liz. Bu arada, şu elbisen, Sorprendente. "

Liz çocuğun hareketlerini umursamadı,zira o sırada ağaç kovuğunun barındırabileceği basilisk bozması yılanları ve dev örümcekleri düşünüyordu.Örümcek ağları olduğuna göre bir yerlerde bunun sahibi de olmalıydı...
Yine de ses etmeden ve bozuntuya vermeden Chris'in yanında yerini aldı.

" Ee, bir soyadınız yokmu, Bella Signora. Haha, tam olarak güzel sayılmazsın ama.. Benimimle başbaşa olduğun ve konuşabildiğin için çok şanslısın şirin şey. Bunu aklında tut.. " dedi Chris ciddi birşeyden bahseder gibi.
Onun aksine Liz oldukça çocuksu davranışlar benimseme görüşündeydi.

Ah,kapa çeneni! dedi gülerek ve gülümsiyerek Chris'in omzuna hafif bir yumruk indirdi.
Emin ol burada ne idüğü belirsiz bir Rawenclawlıya tercih edeceğim bir dolu insan var... Soğuktan biran olsun korunabilmek için kollarını göğsünde kavuşturdu

bu ne ya??

((Yasak ormanda bir rp...))