Quidditch Malzemesi Almak İçin Güzel Bir Gün...

Neredeyse boş sokaklarda tek başına yürürken gelmeyi planladığı dükkanın önünde durdu.Hafa hafiften esintiliydi gökyüzündeki bulutlarda yağmurun habercisi gibi bir araya toplanmıştı.James yağmur yağacağına emindi,kolundaki saate göz attı ve ihtiyatla dükkanın kapısını aralayıp içeri girdi.

Bu aşina olduğu dükkanda göz gezdirdi.Her hafta olduğu gibi uğramadan edememişti Diagon yolundaki bu sempatik dükkana. Yeni malzemeler görmek hoşuna gidiyordu duvara asılı pırıl pırıl süpürgeler ve o garip lastik kokusu içine çekmek hep kendini evinde,ait olduğu yerde gbi hissettiriyordu. Yavaşça gezinip çevresine bakınırken yanına gelen yaşlı adama tebessüm etti.Bu adamı tanırdı,dükkanın kadim sahibiydi kendisi...
Adam da aynı sevimlilikle James'e sarılmak için kollarını iki yana açtı;

James!Seni yine burada görmek ne güzel!

James adama bir çocuğun babasına sarılması gibi sarılıp selam verdi,ardından geri çekilip elini omzuna attı;

Sizi bıktırdığımı sanıyordum,neredeyse her gün buradayım! dedi James keyifle kahkaha atıp.Alaycı tavırlarına rağmen adam ton ton yanaklarını gere gere gülümsedi ve;
olur mu öyle şey?Seni burada görmekten mutluyum evlat! deyip James'in sırtını sıvazladı.
Bu yaşlı adamın içten hareketleri her zaman James'i iyi hissettiriyordu.

Bir kaç müşteri yaşlı adama seslendiğinde adam istemeyerek de olsa oradan ayrılmak zorunda kaldı.James yine alıcı gözüyle birkaç süpürgeye bakarken tanıdık bir sima gördü.Yine de kim olduğunu kestiremediğinden sükunetini koruyup dükkanda gezinmeye devam etti