Islak Bir Akşamüstü

Matt'in geri çekilmesi söylediklerini duymuş olmasından mı yoksa birden yaptığını farketmesinden miydi bilmiyordu. En son Jess'i boynundan hevesle öpmekle meşguldü. Birden gözlerini kocaman açtı ve kendini geri attı.

Nefes alıp verişi hala düzelmemişti. Geri çekildikten sonraki bakışları Jess'in hoşuna gitmemişti. Sanki pişmanlık okunuyordu suratından. Hiç konuşmadı neler olduğunu sindirmeye mi çalışıyordu?
Matt'in suratına baktıkça Jess'in siniri tepesine çıktı. Bunları başlatan kendisi değil miydi? Her zaman olduğu gibi kaçıp gidecek diye ona bakakaldı. Ama kıpırdamıyordu.
Jess yerinde doğruldu ve saçlarını düzeltip kalktı. Ne diyeceğini bilemiyordu. Bırakıp gitmek çok daha kolay olurdu...

Arkadan bazı tiplerin sesi geldi :

Sen salak mısın? Eğer yerinde olsaydım...

dedi ve arkadaşlarına bakıp kıkırdamaya başladı oğlanlar. Jess duymamazlıktan gelmeye çalıştı.İşte herşey berbatlaşıyordu.

Sen salak mısın? Eğer yerinde olsaydım...

Matt arkadaki çocukları duymazdan geldi. Gözlerini Jess'e dikip baktı. Birşey söylemek istiyordu ama kendi sözcüklerine boğuluyordu. Ne diyebilirdi ki, "tadın güzelmiş" mi?
Dudaklarını yalayıp bakışlarını kaçırdı. Ter ve yağmurla karışık tuzlu bir tat aldı, aslında oldukça ilgi çekiciydi. Olayın içine ettiğinin farkındaydı ama gerilemeseydi boyutunu ve hasarlarını tahmin dahi edemiyordu. Jess'in sevimli ve masum sıfatı neredeyse pişman olmasına sebep olacaktı. Yine de sinirli gözüküyordu ve bunun doğal olduğuna emindi. Kendisi de olsa kızardı, ama Matt olanlara dur demezse kim durdurabilirdi??
Hala ne diyeceğini bilmez, Jess'i incelerken çocukların hala orada dikildiklerini farketti. O an ne dediklerini hatırladı ve kendisine işkence eden sessizliği bariz agresifliğiyle bozdu;

Ne yapardın?? Sen olsan ne yapardın?! İt herif,ben senin yaptığını yapacak kadar gurursuz ve ... biri değilim! Ben senin gibi ...,....,....., ...

Biraz kabalaştığının farkındaydı ama kimsenin Jess hakkında iğrenç şeyler düşünmesini istemiyordu. Oturduğu yerden taş alıp onları kovalamayı bile düşündü ama o an açıklığa kavuşması gereken daha önemli bir sorun vardı. Hala gitmek ve gitmemek arasında mücadele veriyordu. Resmen can çekişiyordu!;

Bak Jess, olanlar hızlı gelişiyor. Bence mantıksız şeyler yapmadan önce durup yaratabileceği sorunları düşünmeliyiz. Demek istediğimi anladın mı??

Sorarcasına Jess'e baktı. O an elleriyle o saçları karıştırmayı o kadar çok isterdi ki! Çoğu insan manasız ve gereksiz ilkelerini alay konusu haline getirse de Matt bunları bir kenara atamıyordu.
En azından insanlığından ödün vermemeliydi.

Matt birşey söylemek istercesine bakıyordu. Jess birşey söylememeye kararlıydı. Her an olanlar için pişmanlık duyabilecek durumdaydı.
Birden Matt kızgın bir şekilde :

Ne yapardın?? Sen olsan ne yapardın?! İt herif,ben senin yaptığını yapacak kadar gurursuz ve ... biri değilim! Ben senin gibi ...,....,....., ...

Jess başını dizlerine gömdü. Şu anda hiçbir şey görmeyi istemiyordu. Midesi de bulanmaya başlamıştı.

Bak Jess, olanlar hızlı gelişiyor. Bence mantıksız şeyler yapmadan önce durup yaratabileceği sorunları düşünmeliyiz. Demek istediğimi anladın mı??

Başını dizlerinden kaldırmadan salladı. Az önce olanlardan sonra zaten daha fazla '' mantıksız '' birşey yapamazlardı. Yaratabileceği sorunları Matt anlatmadan önce boğuk bir sesle konuşmaya başladı :

Neyi düşüneceğiz? Bunun başlamasını sağlayan sen değil miydin? Neyse... Evet?

dedi anlatmasını bekleyerek. Şimdi onun yüzüne dikatle bakıyordu.

Neyi düşüneceğiz? Bunun başlamasını sağlayan sen değil miydin? Neyse... Evet?

Matt kendi kendine lanet etti. Baştan hatalıydı işte! Baştan kendini geri çekmeli,bütün dürtülerini bastırmalıydı! Şimdi herşey onun suçuydu! Zaten kendini iğrenç hisseden Matt için Jess'in dedikleri hiç yardımcı olmadı.Hemen bilinçsizce korumaya çekildi;

Sen de pek rahatsız gibi görünmüyordun, nedense oldukça sakindin! Geri çekilmesem kimbilir neler olacaktı!

Bunu söylemesiyle şok olması bir oldu, hızla eliyle ağzını kapadı! Jess'in yanlış anlamamasını umdu, çünkü böyle demek istememişti! Belki altında yatan anlamı- yanlış anlamı- farketmezdi. Ama Jess zeki bir kızdı, farkedeceğini biliyordu. Belki yanlışlıkla söylediğini farkederdi..?
Matt kekeleyip toparlamaya çalıştı;

Jess,böyle demeyecektim. Aslında amacım... bu değildi!

Sen de pek rahatsız gibi görünmüyordun, nedense oldukça sakindin! Geri çekilmesem kimbilir neler olacaktı!

dedi kendini savunurken aslında düşündüğü şeyleride söylemiş oldu. Anında eliyle ağzını kapadı. Bunu söylediğine pişman olduğu çok belliydi.
Jess bir an ona gözlerinden ateş saçarak baktı. Demek böyle düşünüyordu! Yüzündeki öfke silindi ve saldırıya geçmeyip açıkça düşündüklerini söylemeye yoğunlaştı.

Jess,böyle demeyecektim. Aslında amacım... bu değildi!

Jess hızla ama sinirli olmayan bir sesle az önce söylediklerine karşılık verdi :

Evet! Ben rahatsız değildim tamam mı?
Sen bunun böyle olacağını çok iyi biliyordun. Ne kadar daha dayanmamı bekliyordun sorabilir miyim?

sesi gittikçe kısıldı ve sonra kendi kendine mırıldanmaya başladı. Anlaşılmıyordu bile...

Evet! Ben rahatsız değildim tamam mı?
Sen bunun böyle olacağını çok iyi biliyordun. Ne kadar daha dayanmamı bekliyordun sorabilir miyim?

İşte bir kez kendinden ödün vermeye çalışınca sonuçları bunlardı! Matt kafasının dikine gitmemesi gerektiğini aklının bir köşesine not aldı. Ağır sonuçlardan biri de bu gereksiz konuşmaydı işte.
Ayakları artık adeta yalvarıyordu defolup gitmesi için. Onlar daha fazla kırmadı. Yerden destek alıp ayağa kalktı ve oturan Jess'e gözlerini kısıp baktı. Sesinde sert ve soğuk bir tonla fısıldadı;

Durmamı istediğinde söyleyebilirdin...

Az ilerdeki karalamalarla dolu defterini öfkeyle çantasına tıktı ve kayışını omuzlayıp söyleyeceği başka hiçbirşeye kulak asmadan çekip gitti...

Durmamı istediğinde söyleyebilirdin...

dedi ve gitmeye başladı. Jess duyacağını tahmin ettiği bir sesle arkasından sinirle bağırdı :

Durmanı falan isteyen yoktu! Yine git!! Köişeye sıkıştığın her zaman kaçıyorsun!

Artık sinirinden ağlamaya başlamıştı. Farketmeden yumruğunu o kadar sıkmıştı ki tırnaklarının etine battığını hissediyordu.

Geri gelme! Bu kadar değersiz olduğumu hiç düşünmemiştim...

dedi. Son kelimeleri fısıltıya dönüşmüştü. Artık gelip gelmeyeceğide umurunda değildi. Siniri geçmişti, bembeyaz kesilmiş parmaklarını açtı. Kalbi kırılmıştı.
Yüzünü koluna bastırdı ve gözlerinden akan iri damlaları durdurmaya çalıştı.

Matt sallana sallana ıslak çimenlerde yürürken arkasından Jess'in sesini duydu;

Durmanı falan isteyen yoktu! Yine git!! Köşeye sıkıştığın her zaman kaçıyorsun!

Duymamış gibi yapmaya devam etti yine de bu korkak imajı çıldırtıyordu kendisini! Durmadan yürüeye devam etti, yağmur hafiften azalmıştı. Ruh halinin tersi gibiydi, şimdi de Matt'in içinde çılgıncasına yağmurlar yağıyordu. Şu çizgi filmlerde nereye gitse kafasının üstünde yağmur yağan karakterler gibi hissediyordu. Yine de durmadı, geri dönmedi.
Şimdi yapmak istediği tek şey kuru kıyafetler giyip erkekler yatakhanesindeki yatağında, kabartılmış yastık ve yorganların arasında kıvrılıp kitap okumaktıkalmaktı. Ya da başka bir kafa dağıtma yöntemi, ödev yapardı belki...
Şimdi zamanı geri alabilmek iyi olurdu. Ardında bakmadan yaylanan ıslak çimlerin üzerinde yürüdü. Ayaklarına karşı koymuyordu...