Melek Yüzlü İblis Gözünü kötülük boyamış bir kız [İsteyen gelsin]

Kulağında çınlayan saatin sesiyle uyandı Elwia. Buz mavisi gözlerini yere doğru devirdi. Garip desenleri olan halıyı izledi bir süre. Gözlerini tekrar kapattı. Ne sıcacık yatağından kalkmak istiyor,ne de uyanmak. Tekrar uyumak rüya alemine dalmak için gözlerini kapatıyordu. Ama nafile...Uykusu kaçmıştı. Dün gece olabilidiğince erken yatmıştı. Yemeği fazla kaçırmış hemen uyumuştu. Yumuşak yatağından kalktı. Çıplak ayağını halıya doğru attı. Aynanın karşısına doğru ilerledi. Kenarları gümüşle kaplanmış aynaya baktı. Solgun yüzü ardında parlayan mavi gözleri bir hayli çekici kılıyordu Elwia. Üzerindeki kıyafetlere baktı. Dün geceden kalma kıyafetler...Dün geceden kalan yorgunluk. Yorgunluğunu üzerinden atabilmiş değildi. Belki dünden kalan kıyafetleri çıkarıp bir kenarı atabilecekti ama,üzerindeki bu yorgunluğu atamayacaktı. Damla desenli koyu kahverenginde dolabının kapağıı açtı. Siyah bel köşesinde kurdele olan bir elbise alarak üzerine giydi. Saçlarını gelişi güzel topladı ve kapıya doğru ilerledi. Kapının paslanmış demiri tuttarak kapıyı açtı ve malikaneden ayrıldı.

Her zamankinden farklı bir gündü. Güneş yine yakan yüzünü göstermişti. Sanki insanlardan intikam alıyor,acımasızca yakıyordu. Buram buram terliyor bunalıyordu Elwia.. Uzun parmaklarıyla alnını sildi. Asasını çıkardı. Gözlerini yumdu. Bir süre sonra oratalıktan kayboldu. Çatlak Kazan'nın kapısının önüne ışınlanmıştı. Buraya gelmek istemese bile. Diğer mekanlardan oldukça uzaktı Elwia. Büyük kapıyı yavaşça araladı. Dışarıdaki ortamdan bir farkı yoktu Çatlak Kazan'nın. Nemli,terlemek için ideal bir yerdi. İçeri girdi. Gözlerini boş masaların üzerinde gezdirdi. Kıvırcık saçlar,koyu mavi gözlerin sahibi kızın yanına doğru ilerledi. Gözlerini kıstı. Minik bir tebessümle ;

"Kimse yok ! Keşke birileri olsaydı !"

diyerek gülümsedi. Bunu Elwia mi söylüyordu? Bu tatlılık,bu sevecenlikle? Kimseleri bu kadar çok aramazdı Elwia. Canı epey çok sıkılmıştı. İlk defa birilerinin olasını istedi. Çıkarları olmadıkça asla...Şu arala baya bir yalnız kalmıştı. İstemediği kadar yalnız. Kendi kafasına göre birilerinin olmasını dilerdi. Evet birisi vardı, Samara...Her zaman yanında olmuştu Samara ama sonuçta kardeşiydi. Herşeyi paylaşabiliyodu. Kardeşinin olduğunu gibi bir arkadaş istemek Elwia'nın da hakkıydı.

Amy yüzüne gelen yakıcı güneş ışıklarıyla uyandı ama sadece
gözlerini yarıya kadar açabildi.. Senki güneş insanların canını yakmak istiyordu.. Bu sıcaktan kurtulma çabasıyla güneşe arkasını döndü ama nafile.. Bu yüzden Amy istemeyerekde olsa yerinden kalktı. Ve yem yeşin gözlerini tamamen açınca odasının çok dağıldığını gördü. Ama bu sıcaktada toplayamayacaktı. bu yüzden ayna olduğu için ışığı yansıtan ve parıl parıl parlayan dolabına doğru yürüdü ve dolaptan pembe ve çok şeker bir elbise çıkardı.. Biraz elbiseyi süzdükten sonra hemen giydi ve odasından çıktı.. Sokakta insanlar çok azdı bu yüzden Amy rahatladı.. Nereye gideceğini bilmeden yürürken aklına Çatlak Kazan geldi ve hemen asasını salladı birden kendini Çatlak kazanın önünde buldu.. Biraz içeriye göz atarken Elwia yı gördü ve içeriye girdi. Kapıyı kapattıktan sonra biraz soluklandı ve Elwia'nın yanına gitti.. Biraz yaklaşınca ona doğru seslendi.

"Elwiaaaa"

Yanına gelincede biraz durakladı.. Elwianın gülümseğişiyle Amy rahat rahat sorusunu sorma yetkisi hissetti ve biraz çekinerek

"Boşmu?"

Diyebildi.

Her zaman olduğunu gibi Çatlak Kazan'nın ahşap boş masalarında oturacak,bir kaç meyve suyu içeçek ve geri dönecekti. Hep aynı şey oluyordu. Geliyor,geldiği gibi geri dönüyordu. Derin bir iç çekti. Yalnızlığı iyice dışana vurmuştu. Neredeydi bu kötü,çılgın Elwia? Son günlerde iyice bunalmıştı,daralmıştı. Beyaz yüzü kırmızı bir pancara dönmüştü. Derin derin nefes alıyordu. Çatlak Kazan boğuyordu Elwi. uraya neden geldiğini bile anlamıyordu. Bir arkadaş mı arıyordu ?

"Boş mu ? "

Sonunda o ilahi sesi duyabilmişti Elwia. Çok uzun zaman olmuştu bu sesi duymayalı. Uzun bir süre bu sesi duymayı beklemişti. Dolgun yanaklarında bir gamze belirdi. Yüzü tatlılaştı. Güneşin Çatlak Kazana vurmasına rağmen gülümsedi. Terden elbisesne yapışan uzun sarı saçlarını geriye doğru attırdı. Ellerini ahşap masanın üzerine koydu. Parmaklarıyla masaya vurark ritim tutuyor bir yandan beklediği sesi duymasına seviniyordu. Farklı bir ses. Amy'nin sesi bir hayli hoş gelmişti Elwia. Amy'le daha önce konuşmuş olmasada iyi anlaşacağını çoktan sezmişti. Görüntüsü hatta konuşması bile Elwia'yı neşelendirmişti.

" Elbette oturabilirsin ! "

sesi bir hayli tatlı çıkıyordu. Kelimeleri Çatlak Kazan da yankılanıyordu. Kafasını yavaşça kaşıdı. Gözlerini kıstı. Ellerini masanın üzerinden çekerek,doğruldu. Samara'dan sonra kendisine bu kadar yakın hissediyordu Amy'i. Kötü bir sinerji alıyordu Amy'den. Safkan kanı hissediyordu. Masanın üzerindeki cam bardağın içide meyve suyundan yudumladı.

» Gelsin Pastalar