Arka Taraftaki Oturma Odası

Misafir

Ginny şaşkınlıkla Bonny ile Dan'ın düellolarını izliyordu.Napacağını şaşırmıştı.Lordunu koruması gerekiyordu ama diğeride kız kardeşiydi.Bonny hayatta en değer verdiği insandı.Dan konuşmaya başladı;

"Sence asam ile bu işarete bastırınca ne olur Bonnie? Yandaşlarım anında diagon yolund olrlar ve vakit kaybetmeden bu şirin mi şirin dükkanını basarlar! Seherbazlar bne olur?! Hikaye! Şimdi bırak da güzel kardeşini alıp karargahımıza gidelim. Lady'm aşırı merak etmiştir zaten. İki gündür eve gitmiyoruz. Neyse hadi Bonnie anlaşmaya varalım! Sen Ginny'yi bırak biz de olay çıkmadan buradan gidelim. Ayrıca zaten kız kardeşin bizimle olmaktan mutlu. Bizden fazla hem eğlenip hem de içalışan insan yoktur heralde. Hem ben genç bir lordum, insanları asla sıkmam."

Artık samanın geldiğini anlamıştı Ginny yavaşca ilerledi.Başta Brianın yanına gitti.Brian'a;

"Sen çok iyi bir dosttun Brian ama beni anlamalısın ben bu yolu seçtim artık ben buyum." dedi.İleride Bonny'e yakşatı.Ona sarıldı;

"Hoşcakal kardeşim.Seni çok özlicem."

Bonny'nin asasını havada tutan kolunu tuttu ve kolunu hızla yere indirdi.Artık birmişti.Dan'ın yanına gitti;

"Ben artık sizinleyim Lord'um.Size bağlılığım sonsuzdur.Siz benim ailem,liderimsiniz." Bonny'e dönüp devam etti ;

"Kardeşim bu gün burda yaşananları her keze anlata bilirsin.Çünkü bu gün sen ve Brian Karanlık Lord'un yüceliğini gördünüz.Ama unutmayın ona karşı gelicek her kezin sonu seherbaz arkadaşınız Tom gibi olur." dedi.Dan'a döndü; " Ben hazırım Lordum." dedi.

Bonnie birden neye uğredığını şaşırmıştı.Dan konuşmaya başladı:

"Sence asam ile bu işarete bastırınca ne olur Bonnie? Yandaşlarım anında diagon yolund olrlar ve vakit kaybetmeden bu şirin mi şirin dükkanını basarlar! Seherbazlar bne olur?! Hikaye! Şimdi bırak da güzel kardeşini alıp karargahımıza gidelim. Lady'm aşırı merak etmiştir zaten. İki gündür eve gitmiyoruz. Neyse hadi Bonnie anlaşmaya varalım! Sen Ginny'yi bırak biz de olay çıkmadan buradan gidelim. Ayrıca zaten kız kardeşin bizimle olmaktan mutlu. Bizden fazla hem eğlenip hem de içalışan insan yoktur heralde. Hem ben genç bir lordum, insanları asla sıkmam."

Bonny de gülümsedi...

"Biliyor musun Dan?Bildiğim birşey var...Sen hiçbir zaman o kolundaki iğrenç işarete basmıycaksın...Çünkü kardeşin burda...çünkü Ginny burda...Ben burdayım...Sahiden bu kadar kötü olabileceğini mi sanıyorsun..!
Evet Lady'n merak eder o yüzden hemen git burdan...Ama tek başına..."Ancak o sırada beklenmedık bır hareketle kardeşi Bonny'nin asasını tuttu ve konuşmaya başladı.

"Ben artık sizinleyim Lord'um.Size bağlılığım sonsuzdur.Siz benim ailem,liderimsiniz."

Bonnie şaşkınlıktan kalakamıştı.Karşı tarafa geçen kardeşini hayretle izliyordu gözlerinin yandığını hissetti.Gözünden kızarmış yanalarına dökülen bir iki damlacık yaşı...Burnunun kızardığını ve asasının ucunun artık sadece yere baktığını...

Daniel, Bonnie'nin "Biliyor musun Dan?Bildiğim birşey var...Sen hiçbir zaman o kolundaki iğrenç işarete basmıycaksın...Çünkü kardeşin burda...çünkü Ginny burda...Ben burdayım...Sahiden bu kadar kötü olabileceğini mi sanıyorsun..!
Evet Lady'n merak eder o yüzden hemen git burdan...Ama tek başına..."

sözlerinin ardından biraz yanıldığını anladı. Çünkü gerçekten Brian ve Bonnie oradayken diğer yandaşlarını çağıramazdı. Ginny zaten ölüm yiyendi ve Dan ordayken de ona bir şey yapamazlardı. Daniel boynunu yere doğru büküp asasını cebine koyduktan hemen sonra Ginny konuşmaya başlamıştı.

"Ben artık sizinleyim Lord'um.Size bağlılığım sonsuzdur.Siz benim ailem,liderimsiniz."

Daniel bu sözlerin ardından şaşkınlıkla Ginny'ye baktı. Daniel'a yine Lordum demişti, hem de diğer arkadaşlarının önünde. Daniel bir an için kendini eskisinden daha da yükselmiş hissetti. Çünkü düne kadar hiç kimsenin tanımadığı sıradan bir çocuktu. Fakat şimdi birçok safkanın itaat ettiği bir Lorddu. Hem de bütün safkanları bir arada kucaklayan tek lorddu. Bu onu gururlandırmıştı. Dan bunları düşünürken Ginny yine Bonnie'ye dönüp

"Kardeşim bu gün burda yaşananları her keze anlata bilirsin.Çünkü bu gün sen ve Brian Karanlık Lord'un yüceliğini gördünüz.Ama unutmayın ona karşı gelicek her kezin sonu seherbaz arkadaşınız Tom gibi olur."

demişti. Dan bu sefer daha da çok gururlanmıştı çünkü bir kişi onun yüceliğini fark etmişti bile. Bunun ardından Bonnie'nin sonsuzluğu andıran mas mavi gözlerinden aşağı birkaç damla yaş düşmüştü. Daniel'ın yüreği bu kadarını kaldıramazdı. Ama mecburdu, artık o karanlığa hapsolmuş bir büyücüydü. Bonnie'nin de boynu bükülmüştü Danny gibi. Daniel ne yapacağını şaşırmıştı. Yapması gereken tek şey vardı.

"Ginny, yanıma gel. " dedi ve Ginny yanına gelince ona sarıldı. Onu gerçekten özlemişti. Uzun zamandır ona böyle arkadaşçasına sarılmamıştı. Ne zamandan beri bu kadar soğuk ve yalnız bir insan olduğunu hatırlayamıyodu Dan. Bir an için geçmişi özlediğini fark etti. Brian henüz hiçbir şey söylememişti. Danny bunu fark edince gözlerini Brian'a çevirdi. Bir şeylersöylemesini istiyordu.

Misafir

Ginny bu sözlerinden sonra Bonny'e baktı. Onun gözleri artık yaşla dolmuştu.Kendine "Bunu nasıl yaparsın o senin kardeşin ama yanlış yolu seçti bunu biliyorsun bu yüzden ona bazı doğruları sen göstermelisin eğer bu ondan bir süre ayrı kalmanı sağlayacaksa bunu yapakcaksın.Yapmak zorundasın." dedi.Ginny bunları düşünürken Dan konuştu;

"Ginny gel buraya"

Ginny gözlerini Bonnyden ayırıp Dan'a baktı.Asasını indirmişti.Artık bitmişti.Dan gerçekten yanında olması gerektiği kişiydi.Onun hakkında yanılmamıştı.Yavaşca Dan'ın yanına gitti.Dan bir anda Ginny'e sarıldı.Ginny'nin içi bu sarılmayla huzur buldu.Güvene bileceği bir arkadaşın kollarıydı bu.Dan Ginny'i bıraktı ve abisi Brian'a baktı.Sanki ondan bir şeyler bekliyordu.Ginny yutkundu ve bir anda hıçkırıklara gömüldü.Hıçkırıklar içinde;

"Anlamıyorsunuz değil mi?" Bonny ve Brian'a bakarak devam etti;

"Brian onlar senin ailen.Luterus,Carla ve tabiki Dan.Onlar yanlış bir şey yapmıyolar.Sadece inanıyolar. Niye siz inanmıyorsunuz? Niye bunun için çabalamıyorsunuz? Bonny sen hiç düşünmedin. Hep anne ve babamızın bize öğrettiklerinin doğru olduğuna inandın. Ben buna inanmıyorum. Ben senin tam aksine Dan'a inanıyorum. O başarabilir. Hepimiz başara biliriz. Hem madem Muggle doğumlular bizimle aynı sekilde büyü öğreniyorlar niye o zaman diğer muggleları ayırıyorsunuz? Niye büyülerinizi onlarla paylaşmıyorsunuz? Çünkü olmaz değilmi bütün işlerini büyü ile halletmeye çalışırlar ve sizi kullanırlar peki bunun neresi iyi yüreklilik? O diğer mugglelar niye burda değil?İşte sizin inandığınız şey bu.Düzensizlik.Oysa Dan bir düzen kurmaya uğraşıyo. Şu düzenin adil olduğuna inandığınız kadar birazda ona inansaydınız şu anda her şey daha iyi olucaktı." sustu. Sanki yıllardır aklındakileri boşaltmıştı.Ytkundu ve devam etti;

"Niye Dan'a inanmıyorsun Bonny?" bonny'e ağlıyan gözlerle baktı. Bir cevap bekliyordu.Ama içinden bu cevabı alamıyıcağnıda biliyordu

Bonnie gözündeki birkaç damlacık yaşı sildi asasını cebine koydu ve Ginny'nin konuşmasını dinledi...Gerçekten de doğru yolu seçtiğine inanıyordu...Savunduğu şeyin kendi için iyi olduğuna inanıyordu...bu bir yandan komik gelmişti.Bonnie birden hiç gülmediği şiddetle kahkaha atmaya başlamıştı.Bir yandan da gözünden yaşlar geliyordu...

"Buna...Buna gerçekten inanıyor musun Ginny?...Doğru yolun o olduğuna...Evet Brian'ın ailesi ama doğru yolda değiller Ginny...Ve sen de değilsin...Ailemiz hep doğru yoldaydı...Seninde dediğin gibi sen Dan'a inanıyorsun...Bir kişiye bir olguya değil...Onun amacı sadece bir lider olmak öyle değil mi Dan?"dedi sinirle ona bakarak...Bir yandan da gözünü siliyordu...

"Mugglarda sadece yeteneklı olanlar bizimle paylaşıyorla asaları...Onları özenle seçiyorlar...Ginny Hermonie gibi...Bizim uğraştığımız düzen herkesin ortak ve eşit olduğu düzen...Sadece Dan'ın değil...Baksana ona Lordum diyorsun...Onu yüce kılıyorsun...Öyle yaptığını sanıyorsun...Yanlış yoldasın Ginny...Ama eğer gitmeyi gerçekten kendin istiyorsan gidebilirsin...Nasıl olsa doğru yolu bulacaksınız...Ve biz yine gerçekten iyi birer arkadaş olacağız..."Bu sefer Dan'ı yakasından tuttu ve ağladığı için fısıltıyla konuştu...

"Eğer onun başına bir iş gelirse...yemin ederim Dan...Eskiye bakmam...Gelir her nerdeysen seni bulur...Ve...öldürürüm...yemin ederim..."dedi...

Daniel merakla olanları izliyordu. Brian hiç konuşmuyordu ama konuşacağı zaman da sert konuşacağına emindi Dan. Bonnie zaten aşırı sinirli gözürünyordu. Zaten bu siniri söylediği şeylerden de belliydi. Gözlerinden bir yandan yaşlar süzülürken bir yandan da gülerken

"Buna...Buna gerçekten inanıyor musun Ginny?...Doğru yolun o olduğuna...Evet Brian'ın ailesi ama doğru yolda değiller Ginny...Ve sen de değilsin...Ailemiz hep doğru yoldaydı...Seninde dediğin gibi sen Dan'a inanıyorsun...Bir kişiye bir olguya değil...Onun amacı sadece bir lider olmak öyle değil mi Dan?"

demişti. Bu sözler Dan'i gerçekten incitmişti. Çünkü niyeti bir lider olmak değildi. Zaten hiçbir zaman da liderlikle ilgili düşünceleri olamıştı. Danny de amacının ne olduğunu tam olarak bilmiyordu ama insanları aptallıktan kurtarmak istiyordu. Güçlerinin farkına varmalarını istiyordu. Daiel bu yüzden dayanamadı ve konuşmaya başladı:

"Benim amacım ne lider olmak ne de en üstün olmak. Kimse de beni bu şekilde suçlayamaz. Senin bir türlü anlamak istemediğin ne biliyor musun Bonnie? Ben diğerlerine benzemiyorum! Ben bir istisnayım ve sen de bunu göreceksin. İnsanlara güç zoruyla bir şeyler de yaptırmıyorum. Sihir Alemi'ni de ele geçirmek niyetinde de değilim. Ben merhametli ve düşünceli bir Karanlık Lord'um. Hatta bana kimse Lord'um demez ama Ginny bu inceliği gösterdi. Yaptığım onca şeyden sonra Lord ünvanını hakediyorum bence. Neyse daha fazla uzatmak istemiyorum."

Dan'in bu sözlerinin ardından Bonnie, Dan'in yakasından tuttu ve bir yandan ağlayarak bir yandan da fısıldayarak konuşmaya başladı:

"Eğer onun başına bir iş gelirse...yemin ederim Dan...Eskiye bakmam...Gelir her nerdeysen seni bulur...Ve...öldürürüm...yemin ederim..."

Dan, Bonnie elini yakasından çekmeden onun elini son bir kez tuttu. Bonnie buna da kızacaktı kesin ama umrunda değildi. Elini tutarak

"Biliyor musun öldürmene gerek kalmaz. Çünkü Ginny'nin başına bir şey gelmiş olduğu zaman zaten benim olmadığım, öldüğüm bir zamandır. Yandaşlarımın kılına bile zarar gelmesine izin vermem merak etme Bonnie. Son olarak sizi de özleyeceğim. Arayı bu sefer bu kadar çok açmayalım n'olur."

dedi. Şansını daha fazla zorlamadan Bonny'nin elini bıraktı ve asasını çekerek "Accio Asa!" dedi. Asası anında eline geldi. Ona kavuştuğu için mutluydu Dan.

Öylesine kızgındı ki uzun zaman bir mücadele vermiş ve yorulmuş gibi hissediyordu kendini...Neredeyse birkaç yıldır hiç ağlamamış olan Bonny şimdi kendini tutamıyor,en gıcık olduğu şeyi istemeden yapıyordu.
Sonra Bonny'nin hiç beklemediği bi anda Dan onun elini tutup konuşmaya başladı.

"Biliyor musun öldürmene gerek kalmaz. Çünkü Ginny'nin başına bir şey gelmiş olduğu zaman zaten benim olmadığım, öldüğüm bir zamandır. Yandaşlarımın kılına bile zarar gelmesine izin vermem merak etme Bonnie. Son olarak sizi de özleyeceğim. Arayı bu sefer bu kadar çok açmayalım n'olur."

Bonny neye uğradığını şaşırmış vaziyette konuşmaya başladı.

"Onu yandaşın olarak korumuycaksın benim gibi... kardeşin gibi koruycaksın madem yanına aldın öyle yap ve iyişallah söylediğin şeyleri yaparsın ki yapmazsan..!"Bonnie tam elini şiddetle çekecekti ki Dan bunu anlayıp bıraktı.
Ve asasını geri aldı...

"Ginny bana haber yollamıycaksın...Aileyle kesinlikle görüşmeyeceksin...Tehlikeye girebilirsin...Bundan böyle biz yokuz tamam mı?Öyle düşün..."dedi uyarır gibi bir ses tonuyla...

Brian o büyük şoktayken birden kafasına bir şey gelmiş ve bayılmıştı. Arkadaşlarının Brian'dan hiç haberleri yoktu. Çünkü o an birbirleriyle öyle meşguldülerki. Brian Birden gözleri açılmaya başlamıştı. Herşeyi net değil bulanık görüyordu. Gözlerini ovdu yine bir şok daha yaşadı. Rüyası gerçek olmuş gibiydi. Kötü kardeşi Daniel tam karşında ona bakıyordu. Olayları biraz daha anlamaya çalışan Brian, Ginerva'nın yoldaşlığa ihanet ettiğini görmüştü. İçinden ne kadar kıssada. Ginerva'yı seviyordu ve ona kıyamazdı. Ama artık sevip sevmek umrunda değildi. Brian'ın orda beğendiği cüppeyi giyerek olayın içine attı kendisini birden.

Brian; ''Açaba hayal mi görüyorum? Yoksa gerçek mi? Demek saklandığın yerden çıkabildin he. Sen kötü olsanda Daniel şunu unutmaki seni her zaman seveceğim. Hadi Daniel bu savaşa son ver. Bitsin bu savaş onca kişi bunun içinn genç yaşta öldü. Unuttun mu?!!''

Dedi. Biran bu sözleri sarfederken neredeyse alayacaktı. Kendini aynaya bakıyormuş gibi ihssediyordu. Ama bir sorun vardı o ayna kirli bir aynaydı. Bunun içinde kendine açıyordu.

Daniel tam Bonny'ye cevap verecekken Brian'ın Daniel'ınkine aşırı benzeyen sesi duyuldu. Belli ki bayılmıştı. Brian olayları anladıktan sonra Dan'i ikna etmek için konuşmaya başladı:

''Acaba hayal mi görüyorum? Yoksa gerçek mi? Demek saklandığın yerden çıkabildin he. Sen kötü olsanda Daniel şunu unutmaki seni her zaman seveceğim. Hadi Daniel bu savaşa son ver. Bitsin bu savaş onca kişi bunun içinn genç yaşta öldü. Unuttun mu?!!''

Daniel bu sözlerin ardından umutsuzca gülümsedi. Çünkü geriye adım atmaya hiç de niyeti yoktu. Ama kardeşini cevapsız bırakmayacaktı. Bu yüzden mutsuz bir sesle

"Bak Brian, sen benim canımdan da ötesin. Senin düşüncelerine saygı duyarım. Sana zarar verecek olanı hiç düşünmeden öldürürüm. Ama bu sefer ki farklı, bu sefer bir amacım var. Ama amacım Voldemort'unki gibi birilerini öldürüp en güçlü olmak değil. Amacım sadece bir şeylerin daha iyi olmasını sağlamak. Cadı ve Büyücülerin yaptıklarından da iyisinin olabileceğini kanıtlamak. Biz sadece yaptıklarımızdan ibaret değiliz, yapacaklarımızla varız biz. Olanlarla yetinmek saygısızlık lur bizde bulunan cevhere. Genç yaşta ölenlere gelirsek. Unuttun mu onları ben ve yandaşlarım öldürmedik. Yılan surat Voldemort ve yandaşları öldürdü onları. Ben öğrencileri öldürmemeye kararlıyım. Ama önüme çıkabielcek her türlü seherbazı haklayabilirim. Hiç sordun mu kendine? Onca deneyimli ölüm yiyen avrken neden henüz 18 yaşındaki ikiz kardeşim Karanlık Efendi? Bunun nedenini düşünsen iyi ederisn. Ben bir istisnayım, hepiniz anlayacaksınız. Elimden geldiğince de az insan öldüreceğim. Çünkü büyücülerin neslinin tükenmesini değil çoğalmalarını istiyorum."

dedi. Anlatacakları aslında bitmemişti. Kardeşiyle kouşacakalrı daha çok şey vardı. Ama burda olmazdı, zamanı değildi. Daniel'ın içinden sadece kardeşine sıkı sıkı sarılmak geçiyordu. Onu her zamankinden de çok seviyordu. İçinden bu geçiyordu ve bir kez olsun içinden geçeni yapmalıydı. Bu yüzden aniden kardeşinin boynuna atladı ve ağlamayabaşladı. Bu aşırı zayıfça bir şeydi ama içinden bu geliyordu ve ağladıkça rahatlıyordu. Ginny'nin yanında bunu yapmamalıydı ama yine de hakim olamıyordu kendine. Ağladıkça rahatlıyordu. Aradan geçen uzunca zamanın acısını akıtıyordu sanki göz yaşlarıyla.

Brian bu duruma umutsuzca bakmıştı. Daniel büyücülerin sonunu getirecekti bu savaşta. Ne kadarda ben cadı ve büyücülerin neslini bitirmeyecem desede bu savaşla cadı ve büyücü denilen bir şey kalmayacaktı. Artık bu olay bütün büyücü dünyasını sarmıştı. Brian kardeşinin o omutsuzca konuşmasının ardından göz yaşları yere dökülüyordu. Brian artık çok sayıftı. Hemen Hogwarts'a yuvasına dönmek istiyordu. Artık güçü tükenmişti. Dinlenip güçüne güç katmak istiyordu.

Tam o sırada Daniel'in kendisine yaklaştığını ve kucağını açtığını gören Brian neye uğradığını şaşırmıştı. İçinden bir hiss sakın yaşlaşma diyordu ama kalbi aynı şeyi söylemiyordu. aksine git ona sımsıkı sarıl diyordu.

''Eğer kardeşim hayince bir tuzak kursada gidip ona sarılacağım ne olursa olsun bunu yapcağım ölsem bile..''

Diğip Daniel'in kollarına kendini atan Brian birden eski anıları hatırladı ve göz yaşlarını tutamadı. Ağladıkça ağladı. Biraz durduktan sonra kardeşininde ağladığını gördü. Bu sefer Brian'ın göz yaşları kanlı gözyaşlarına dönüşmüştü. Gözlerinden artık kan damlaları akıyordu.

''Daniel bana ne oluyor yoksa bir şey mi yaptın??''

Dedikten sonra Brian olduğu yere bayılmıştı....

Daniel ile Brian birbirlerine sım sıkı sarılmış bir biçimde ağlarlarken Brian bir anda

''Daniel bana ne oluyor yoksa bir şey mi yaptın??''

dedi. Daniel tam kafasını kaldırıp ona ne olduğuna bakacakken Brian'ın gözlerinden kanlı göz yaşları akmış bir biçimde yere yığıldığını gördü. Bir an ne yapacağını şaşırdı. Ama ellerini gözlerine, göz yaşlarını silmek üzere götürdüğünde ellerinin kan içinde olduğunu fark etti. O da kanlı göz yaşları dökmüştü. Bunun ne olduğunu bilmiyordu. Dan. Ama ne olduğunu anlamaya çalışırken iradesini kaybettiğini ve uykusunun gelmeye başladığını fark etti. Bunu fark eder etmez de kendini kendini yerde bulmuştu. Sanki derin bir uykuya dalmıştı. Ama bu bir şeyler görmesini engellemiyordu.

Danny bu sefer Bağıran Baraka'daydı. Öğrenciyken gizlice gittikleri bir odadaydılar, Brian ile birlikte. Etraf gereğinden fazla sisli ve karanlıktı. Ama bu Brian'ın gökyüzü mavisi gözlerinin görünmesini engellemiyordu. Daniel o gözlere umutsuzca bakarken konuşmaya başladı:

"Yanlış bir seçim yapıyorsun kardeşim. Bana güvenmek zorundasın. En azından yani benden olmasan bile kararlarıma saygı duymalısın. Tıpkı benim senin kararlarına saygı duyduğum gibi. Beni bir daha bu işten asla caydırmaya çalışma. Çünkü bu değersiz yaşamıma değer katan tek şey sensin. Evangeline'i saymıyorum çünkü sizin ikinizin yerleri farklı. Neyse kardeşim kararını ver. Benden misin yoksa baş koyduğun yolda o diğer çaylaklarla birlikte ilerlemeye devam mı edeceksin?"

Bu sözlerin ardından Brian dalga geçercesine sırıttı. Daniel bunun ardından asasını hızla çekti ve Brian'a doğrulttu. Ardından da

"Sen seçimini yaptın kardeşim, gerisi benim sorunum!"

dedi ve Brian'a doğrultmuş olduğu asayı kendine çevirip "Avada Kedavra!" diye haykırdı. O artık ölmüştü, hiçbir hissin olmamasından kaynaklanıyordu belki de bu. Ama yapmıştı, kimseye yapmak istemediği o öldüren laneti kendisine yapmıştı. Hissizliğin içinde boğulup kalmıştı. Ama tam kesin öldüğünü düğşünecekken bir anda gözlerini hayata hızla açtı.

Daniel'ın elleri kan içindeydi. Nedenini ve ne olduğunu hatırlamakta güçlük çekiyordu. Bonnie ve Ginny onlara şaşkınlıkla bakıyorlardı. Daniel meraklı bir biçimde

"Bize ne oldu? Söyleyin ne oldu!? Yoksa... yoksa siz mi yaptınız. Siz yapmadıysanız eğer ne oldu bize?"

diye sorular sormaya başladı. Kafası hiç karışmadığı kadar çok karışmıştı. Brian hala uyanmamıştı. Danny ona bir şey olabileceği için korkuyordu. Korkuyu ilk defa bu kadar çok hissediyordu. Brian'a bir şey olursa asla yaşayamazdı. Hemen brian'ın yanına çömeldi ve onu incelemeye başladı. Aynı belirtiler onda da var gibiydi. Acaba o ne görüyordu rüyasında. Belki de o rüya görmüyordu. Daniel iyice telaşlanmaya başlamıştı. Umutsuzca Bonie'ye ve Ginny'ye baktı. Sonra dayanamayıp kendini yere attı. Yorgun hissediyordu ve sanki on kişiyle birden yalnız düello yapmış gibiydi. Tek istediği Brian'ın bir an önce uyanması ve her şeyi öğrenmekti.

Bonnie olduğu yerden şaşkın şaşkın bakarken birden ikisi de yere düşüp bayıldı.İki kardeş sarılırkn bayılmışlardı.Bonnie bir Ginny'e bir de yerde yatan ikizlere ağzı bir karış açık kalmış vaziyette bakıyordu.
Yere eğildi ve ikisininde nabızlarını kontrol etti görünüşe göre bayılmış gibiydiler.Bonnie Brian'a doğru eğildi amacı onları koltuğa taşımaktı.Bir yandan da göz ucuyla Dan'a bakıyordu uyanıyor gibiydi.Şaşkın şaşkın bir Bonnie ve Ginny'e bir de Brian'a bakıyordu.

"Ginny bana yardım et Brian'ı koltuğa taşıyalım..!"dedi ve ikisi Brian'ın alıp koltuğa taşıdı ancak hala uyanmamıştı.

Bonnie geride yerde oturan Dan'ın yanına gitti.

"Bize ne oldu? Söyleyin ne oldu!? Yoksa... yoksa siz mi yaptınız. Siz yapmadıysanız eğer ne oldu bize?"

"Bana oyun oynama Dan...Eğer ki kardeşine zarar verecek kadar düştüysen...Eğer ki..."dedi Bonnie yanına doğru yaklaşarak...

Ancak Bonnie konuşurken bile Dan kafasını iki yana sallıyordu.Bunu üzüerine Bonnie Onu da tuttu kaldırdı ve koltuklara oturdular...

"Ne gördün...Bayıldığında ne gördün?Üzerinde hortkuluk mu var?Hortkuluklar aynı zamanda anahtardır?"dedi sinili bir vaziyette...
Dan'ın boynunda asılı olan kolyeye gözü takıldı sanki içinde birşey varmış gibi kıpırdana bir kolye ucu vardı.Bonnie ona dokunmak için yaklaştı ancak Dan geri çekildi.

"Hortkuluk değil mi o?Bir hortkulukla nasıl ona sarılırsın?Aynı zamanda anahtar da olabilir?Ya uyanmazsa?"dedi telaşla ve bir hışımla içeriye gidip birkaç iksir hazırladı.Çantasından çıkardığı birkaç bitkiyi de içine attıktan sonra Brian'a içirmk için içeri gitti.Ve ağzına döktü.

"Uyandırma iksiri çok ağır dozda uyanmayan hastalar için kullanılır...Ruhu geri getirmek içinde tabi...Hangisi olduğunu bilmiyorum ama mutlaka uyanacaktır..."dedi iksiri masanın üzerine koyarken.

Misafir

Ginny Dan'ın konuşmasını ginlerken Dan bir anda giderek kardeşine sarıldı.Ginny tam bunun ne güzel olduğunu düşünüyordu.Ama bir anda her şey kötüye gitti.Dan ve Brian birden gözleri kan içinde yere düştüler.Ginny başta biraz affallıyarak sonrada korkarak onlara baktı.Bonny hemen Brian'ın yanına gitti.Bonny;

""Ginny bana yardım et Brian'ı koltuğa taşıyalım..!"

Ama Ginny kıpırdamıyordu.Bu sırada Dan uyandı;

"Bize ne oldu? Söyleyin ne oldu!? Yoksa... yoksa siz mi yaptınız. Siz yapmadıysanız eğer ne oldu bize?"

Ginny şaşkındı Dan yaptığı şeyin farkında değildi.Olanların kimse farkında değildi.Bonny nefretle Dan'a baktı;

"Bana oyun oynama Dan...Eğer ki kardeşine zarar verecek kadar düştüysen...Eğer ki..." Dan kafasını iki yana sallıyordu.Bonny devam etti;

"Ne gördün...Bayıldığında ne gördün?Üzerinde hortkuluk mu var?Hortkuluklar aynı zamanda anahtardır?" dedi sinirli vaziyette.Ginny onunda yanıldığını biliyordu ama sonunu dinlemek istedi.Bonny;

"Hortkuluk değil mi o?Bir hortkulukla nasıl ona sarılırsın?Aynı zamanda anahtar da olabilir?Ya uyanmazsa?" bir şişeyi Brianın azına boşalttı ve konuştu;

"Uyandırma iksiri çok ağır dozda uyanmayan hastalar için kullanılır...Ruhu geri getirmek içinde tabi...Hangisi olduğunu bilmiyorum ama mutlaka uyanacaktır..." Ginny bir anda gülmeye başladı. Bonny'e döndü;

"O iksir hiç bir işe yaramayacak Bonny.Çünkü bu olanların sebebi hotuluk değil.Hortuluk olsaydı gözleri kanamazdı.Hortuluk olsaydı burda olmazlardı artık gördükleri yerde olurlardı.Ama bir konuda haklısın bunu Dan yaptı.Ama ne yaptığının farkında değildi.Bunu istiyerek yapmadı.İkizlerin birbirlerinin gözüyle görme yetisi vardır.Ama bunu başarmak için çok güçlü bir büyücü olmaları gerekir.Bence Dan Brian'ın bu gece gördüğü rüyayı başka bir şekilde gördü.Bunu yapabilmesi için bir temasa ihtiyacı vardır.Sarıldıklarında o temas gerçekleşti.Brian ona sarılırken rüyasını hatırladı.İkiside ağlıyorlardı. Bu durum onlara ölümsüz bağlılık kazandırdı. Artık istemeselerde birbirlerine bağlılar. Brian er geç ayılcaktır merak etme.Çünkü ayrıldılar.Şu ana kadar neden ayılmadı bilmiyorum.Ama emin ol ayılcak.Dan artık gitmeliyiz bu bağ seni güçsüz düşürdü ve seherbazlar her an gelebilir" Dan'a yaklaştı.Kolundan tuttu.Yavaşca kulağına "Merak etme ona bir şey olmayacak.Eğer ona bir şey olursa aranızdaki bağ sayesinde bunu hissedersin.Gitmeliyiz.Seherbazlar her an burda olur." Dedi.

Brian o kanlı gözlerin altında bayılmıştı. Bilincini bir anda kaybetmişti. Bir an olsada garip bir rüya görmüştü. Brian'ın gözleri yavaş yavaş açılmaya başlamıştı. Gözleri kıpkırmızı bir şekildeydi. Gözlerini bir mendille sildikten sonra Daniel'indada gözlerinde kanlı göz yaşları görmüştü. Her kez birbirine bir şeyler söylüyordu. Birisi Hortkuluk diyordu. Diğeride Uyandırma iksiri yapıyordu. Brian artık dayanacak gibi değildi.

''Kesin saçmalamayı. Evet Daniel'in üstünde bir Hortkuluk var bunu bende biliyorum onun güçlü sihirini hissetebiliyorum. Ama kanlı göz yaşlarının bunula bir ilgisi yok. Böyle olağınüstü şeyler çok ender rastlanır ve bunun neden olduğunu sanırım ben biliyorum.''

Diğerek bağırdı. Biraz durdu ve derin bir nefes alarak devam etti.

''Daniel'le aramızda gizli bir bağ var bunu herkez biliyor. Daniel benim kardeşim ikizim ve bu bağ yüzünden az önce Daniel ile aynı rüyayı gördük. işte bu bağ yüzünden ve iyi ile kötünün sarıldığı için bu kanlı damlalar ortaya çıktı.''

Dedi. Brian artık Daniel'e sarılamayacaktı. Bunun açısını hep içinde saklıyacaktı ancak artık Ginerva'ya dur denmesinin zamanı gelmişti.

''Seni aptal Ginerva sen nasıl oluyorda bize ihanet ediyorsun. Sen kendini kötümü sanıyordun. Karanlık tarafa geçsende şunu bilki içinde hep bir iyilik olacak ve bir gün o iyilik seni yenecek ve tekrar aramıza döneceksin bunu sakın unutma!!''

Dedi. Brian bu sözleri söylerken o kadar bağırmıştı ki. Bu bağırma yüzünden cüppe dükanının camları bu sebebten dolayı yıkılmıştı.

Misafir

Ginny Dan'ı yerden kaldırdı.Tam o sırada Brian uyandı.Bağırmaya başladı;

''Kesin saçmalamayı. Evet Daniel'in üstünde bir Hortkuluk var bunu bende biliyorum onun güçlü sihirini hissetebiliyorum. Ama kanlı göz yaşlarının bunula bir ilgisi yok. Böyle olağınüstü şeyler çok ender rastlanır ve bunun neden olduğunu sanırım ben biliyorum.'' dedi. Sonra ekledi;

''Daniel'le aramızda gizli bir bağ var bunu herkez biliyor. Daniel benim kardeşim ikizim ve bu bağ yüzünden az önce Daniel ile aynı rüyayı gördük. işte bu bağ yüzünden ve iyi ile kötünün sarıldığı için bu kanlı damlalar ortaya çıktı.''

Ginny sessiz bir şekilde "Bunu bende söyledim zaten." dedi.Ama Brian dediğini duymuştuki Ginny'e döndü ve;

''Seni aptal Ginerva sen nasıl oluyorda bize ihanet ediyorsun. Sen kendini kötümü sanıyordun. Karanlık tarafa geçsende şunu bilki içinde hep bir iyilik olacak ve bir gün o iyilik seni yenecek ve tekrar aramıza döneceksin bunu sakın unutma!!'' diye öfkesini kustu.Ginny bunu bekliyordu.Ama şaşırdığı bir şey vardı.Annesi ve babası dışında ilk defa biri ona Ginevra demişti.Anlaşılan Brian çok kızmıştı.Haklıydıda onlara ihanet ettiğini düşünüyodu.Ama aslında bu böyle değildi.Ginny hemen kendini savundu;

"Ben kimseye ihanet filan etmedim.Sadece kendi yolumu seçtim.Yoldaşlık ve sizinle ilgili Dan'a tek bir laf bile etmedim.Bundan sornada etmeye niyetim yok.Hem çok yanılıyorsun ben size geri dönmicem.İçimde bir iyilik var bu doğru ama bu iyiliğin aynısı Danda da var.Ben onunlayım ve bu böylede kalıcak.Aslında bize kötü diyosunuz ama Dan'ın yapmaya çalıştığı tek şey bu dündayı daha güzel yapmak.Ama siz bunu anlıyamadığınızdan burda bunca kişi ölüyo.Umarım bir gün anlarsınız." dedi.Dan'ı kolunda tutup kapıya doğru çekti.

Daniel, Ginny'nin sözlerinden çok etkilenmişti. Onu en iyi anlayabilen kişi Ginny idi. Gitme vaktinin geldiğini Ginny gibi Daniel'da anlamıştı. Çünkü hem kolundaki işaret acı vermeye başlamıştı hem de işler gittikçe kızışıyordu. Daniel, Brian ve Bonnie'ye dönüp düşüncelerini anlatmaya başladı. Bu düşünceler onun söyleyeceği son şeylerdi.

"Bakın ben size demiyorum ki düşman olalım. Yani elbette birbirimize karşı savaşmamız gerekecek. Ama bu dost olduğumuz gerçeğinin var olduğunu yalanlamaz. Biz hala dostuz ve dostlar birbirleri ile nasıl geçinirlerse öyle geçinmeliyiz. Tarafımızın önemi olmamalı. Bu aynı bir takımı tutmak gibi bir şey. Diyelim ki ben Cudley Cannons'u tutuyorum ve diyelim ki Ginny'de Cannon Bats'ı tutuyor. Peki biz dostmuyuz? Evet. Tuttuğumuz takımların farkı bu gerçeği değiştiriyor mu? Hayır. Yani... umarım anlatabilmişimdir. Sizinle görüşmeye devam etmek istiyorum. Ve bir dahakine daha sıcak olmamızı ve Rose'un da yanımızda olmasını istiyorum. Birbirimizden kopmamamız gerek. Ama dediğim gibi bu olguyu hiçbir şey değiştiremez. Ben bir karanlık efendi olsam da sizi sevdiğim gerçeği değişmez. Neyse ben yine fazla uzattım. Bonnie, kendine iyi bak. Bir dahaki sefere kadar çok dikkatli ol. Etraf tehlikeli sizin için çünkü. Gerçi sen güçlü bir bayansın, sana zarar vermeye çalışan kişiyi öldürmekten beter edersin. Brian, beni asla unutma kardeşim. Unutma ki biz kardeşiz ve aramızda sıkı bir bağ var. Ama bu bağ senin de bildiğin gibi zayıf olmama neden oluyor. Bunu hiç kimse bilmese iyi olur."

Daniel veda konuşmasını yaptıktan sonra onlara son bir kez daha baktı. Sarılıp vedalaşmayı isterdi ama bu kadar da düşemezdi. Bu yüzden Ginny'ye döndü ve

"Artık gitmeliyiz Ginny. Seherbazlar buraya gelebilir. Ayrıca Evangeline meraktan ölmüştür. Daha karargahta yığınla işimiz var. Ve tabi yapacağımız yığınla baskın."

dedi. Ondan sonra da Ginny'nin elinden tuttu ve birlikte karargaha cisimlendiler. Cisimlendikten sonra onlardan geriye sadece biraz toz kalmıştı. Artık gitmişlerdi ve geri dönüşü olmayan bir yola baş koymuşlardı.

Bonny bir yandan hayretler içerisinde olanları izliyor,bir yandan da karmakarışık bir düğüm gibi sıkı sıkıya bağlanıyordu olduğu yere...Konuşulan her cümle kulağına yapışıp kalıyor...Sanki ağır ağor çöküyordu üstüne...

"Ben kimseye ihanet filan etmedim.Sadece kendi yolumu seçtim.Yoldaşlık ve sizinle ilgili Dan'a tek bir laf bile etmedim.Bundan sornada etmeye niyetim yok.Hem çok yanılıyorsun ben size geri dönmicem.İçimde bir iyilik var bu doğru ama bu iyiliğin aynısı Danda da var.Ben onunlayım ve bu böylede kalıcak.Aslında bize kötü diyosunuz ama Dan'ın yapmaya çalıştığı tek şey bu dündayı daha güzel yapmak.Ama siz bunu anlıyamadığınızdan burda bunca kişi ölüyo.Umarım bir gün anlarsınız."

"Ya demek ihanet etmedin...Anlamıyorsun Ginny onun içindeki iyiliği şu anda sadece lider olma arzusu kaplamış...İnsanları zorla kendi yanına çekemeye çalışıyor..."dedi Bonnie sanki son nefesiyle konuşur gibi...

"Bakın ben size demiyorum ki düşman olalım. Yani elbette birbirimize karşı savaşmamız gerekecek. Ama bu dost olduğumuz gerçeğinin var olduğunu yalanlamaz. Biz hala dostuz ve dostlar birbirleri ile nasıl geçinirlerse öyle geçinmeliyiz. Tarafımızın önemi olmamalı. Bu aynı bir takımı tutmak gibi bir şey. Diyelim ki ben Cudley Cannons'u tutuyorum ve diyelim ki Ginny'de Cannon Bats'ı tutuyor. Peki biz dostmuyuz? Evet. Tuttuğumuz takımların farkı bu gerçeği değiştiriyor mu? Hayır. Yani... umarım anlatabilmişimdir."

"Öyle mi Dan...Buraya neden geldin madem iyi birisimn burayı neden dolaşıyordun...Maum insanları baskıyla kendi yanına çekmek için öyle değil mi?Hayır Daniel...Hayır..!Bu artık takım tutmak kadr küçümsencek birşey değil..Sen yanlış yoldasın ve gözünü liderlik bürümüş...Belki Ginny'i kandırabilirsin ama...Beni,Brian'ı asla..!Bir kere birini güvenini sarsan kişi bir daha asla doğru söyleyemez...Üstelik sen bunu bana 3 kere yaptın...ama savaş olduğu gün o gün öldürdüğün masum insanlar adına canın yanacak Dany ve herşeyi tüm yaptıklarını bırakmak isteyeceksin...Çünkü o zaman vicdanın ortaya çıkacak ve pişman olacaksın..."dedi Bonnybelkide haykırırcasına...

"Birbirimizden kopmamamız gerek. Ama dediğim gibi bu olguyu hiçbir şey değiştiremez. Ben bir karanlık efendi olsam da sizi sevdiğim gerçeği değişmez. Neyse ben yine fazla uzattım. Bonnie, kendine iyi bak. Bir dahaki sefere kadar çok dikkatli ol. Etraf tehlikeli sizin için çünkü. Gerçi sen güçlü bir bayansın, sana zarar vermeye çalışan kişiyi öldürmekten beter edersin. Brian, beni asla unutma kardeşim. Unutma ki biz kardeşiz ve aramızda sıkı bir bağ var. Ama bu bağ senin de bildiğin gibi zayıf olmama neden oluyor. Bunu hiç kimse bilmese iyi olur.Artık gitmeliyiz Ginny. Seherbazlar buraya gelebilir. Ayrıca Evangeline meraktan ölmüştür. Daha karargahta yığınla işimiz var. Ve tabi yapacağımız yığınla baskın."

Bonnie artık tam anlamıyla sağır olmuş gibiydi.Herşey hızlı çekime alınmış insanlar kndi kndilerine konuşur gibiydiler...Son birkez kardeşinin gözlerine baktı..Yapma dercesine,yanlış yoldaydı Bonnie emindi,ilk defa engel olamıyordu.Yanlış biliği şeye....Çünkü lord Dany'di yanındaki ö.y kardeşi...Ama söz vermemişmiydi onları dünyadan temizlemeye huzur ortamı yaratmaya...değişmsi gerekliy miydi...İzin vermeli miydi şimdi gitmelerine...Ve bir sesle yok oldular hiç gelmmişle gibi olduğu yee oturdu Bonnie etrafına bakındı az önce burdalardı.Bir saat önce Ginny buraydı..Zay olarak...En azından bonny için pki bunu annesine nasıl söyleyecekti...Dayanabilirler miydi buna?Ya babası?...Sessizce hıçkırıklarına kendini bıraktı öylece....

Brian'ın canı sıkılmaya başlamıştı. Herkez gidiyordu, zaten gitmeleri gerekliydi. Seherbazlar gelebilirdi. Ama bir sorun vardı. Bonnie'de bir Seherbazdı. Bunu onlar bilmiyordu. Brian soğuyan soğuk çikolatasını çöpe döktü ve Bonnie'den yeni bir tane sıcak çikolata istemişti. Artık hava çok karanlıktı. Her an bir ölüm yiyen buraya gelebilirdi. Ama Brian hiç bir şeyden korkmuyordu. Çünkü cesaretliydi. Brian o giydiği cüppeye aynanın karşısında baktı.

''Hımm gerçekten güzelmiş.''

Dedi. Bu cüppeyi beğenmişti. Brian eline asasını aldı ama bir sorun vardı. Asası kırılmıştı. Artık bir sorun olursa bu sorunu Bonnie halletecekti. İşte bu sorun gerçektende Brian'ın canını sıkmaya başlamıştı. Yıllardır yanında taşıdığı asası artık yoktu.

Bonny oturduğu yerde sersemlemiş vaziyette kalktı.Giden gitmişti artık...Birgün hem de çok yakın bir zamanda tekrar karşılaşacaklarına emindi.Bunun savaşta olmaması için dua ediyordu Bonny...

Etrafına bir bakındı oldukça karışmış gözüküyordu...Kırılan cam parçaları içeriyi soğutuyordu.Bonny asasıyla hepsini yerden toparladı hepsi birleşerek uslu uslu tekrar pencere camı olmuştu.Brian da artık soğumuş olan cikolatasını çöpe dökerken bir yenisini istemişti.
Bonny içeri giderek iki tane sıcak çikolata yaptı ve oturup onu içmeye koyuldular.Hava artık iyice kararmıştı.Avlanamaya çıkan serseri baykuşların sesi gökyüzünde yankılanıyordu.Cadde iyice boşalmış neredeyse ıssız bir hal almıştı.Köşe başındaki şarhoş adamlardan başka kimsecikler yoktu.
Brian'ın üzgün bir şekilde kırılmış asasına baktığını gördü...

"Hey üzülme...Yarın yenisini alırız..."dedi en içten sesiyle...

"Hem ben burdayım birşey olursa benim asamı kullanabilirsin...Ben de kullanırım."dedi hafif bir gülümsemeyle karşında üzgün duran arkadaşına...

Brian yüzündeki üzgünleşmiş görüntüyü atamıyordu. Ancak sıcak çikolata'nın ferahlatıcı kokusu biraz olsun Brian'ı rahatlatmıştı. Ortalık sakindi. Kurt adamların uluması ve baykuşların avlanması ortalığı iyice renklendiriyordu. Sokakta sarhoş adamların söylediği şarkılar ve tabi sıcak çikolatasının verdiği rahatlatıcı duygu.. Hepsi birbiriyle bütünleşmişti. Bonnie, Brian'ın yanlışlıkla kırdığı camları tek bir asa yardımıyla düzeltmişti. Brian hayla asasına üzülüyordu. Ama yapacak bir şey yoktu. Yarın yenisini alacaktı ama eskisi gibi olmayacaktı.

''Bonnie haklısın ama eskisi gibi olmayacak ki.''

Dedi. Üzgün bir dille ama üzüntüsü yavaş yavaş geçiyordu. Brian artık kendine gelmişti. Artık kimse Brian'ı kimse durduramazdı. Brian'nın içindeki çocuk ortaya çıkmıştı artık orda duran bibeti aldı ve sıcak çikolatasına koydu ve bibeti üfledi. Sıcak çikolatadan çıkan balancuklar Brian'a keyif vermeye başlamıştı.

''Ohhh kendime geldim üzülüpte ne yapacam bir asa için.''

Dedi. Keyifli olduğu her yanından belli oluyordu Brian'ın..

Bonny üzüntüsünü atmaya çalışırkn aklına kardeşi geldi...Acaba o ne yapıyordu?Ya başına birşey geldiyse?Ya Dan sözünü gerçekten tutmazsa?Kalacak yeri yoktu peki ya nerede kalacaktı?algın dalgı düşünürken birden bir baloncun burnuna çarpıp geçti.ve fokurdama sesi...Bonny kendini tutamayıp Brian'ın yaptığı harekete güldü.
Oldukça komik bir ses çıkıyordu sıcak çikolatasından...

''Ohhh kendime geldim üzülüpte ne yapacam bir asa için"

Bonny gülümsedi.

"Bence de hem zaten Ginny de güvendedir.Sonuçta Dan söz verdi değil mi?"dedi Brian'a dönerek...

Artık biraz olsun üzülmemeyi deneyecekti ki bunu ailesine durumu nasıl açıklayacağı da takip ediyordu ama bir an olsun sorunlardan uzaklaşıp herşeyi unutmak onu rahatlatacaktı.En azından bir süreliğine...