Göl Kıyısı

Bonny göl kıyısının verdiği huzurla dolarken bi yandan da içindeki bu karamsarlığı öldürmekle boğuşuyordu.Eskide kalan yıllar üzerine çöküyor.Dany'nin ortadan kaybolduğu gün meraktan çıldırdığı zamanı hatırlıyordu.Bakmadıkları yer kalmamıştı.Bakanlıktan bile arama emri çıkarılmıştı ama o sanki yokolmuştu.Öldüğünü düşünenler bile vardı.Ama Bonny onun ölmediğine emindi.ki zaten bir zaman sonra başka bir sevgilisi olduğunu öğrenmiş çok uzaklarda biryerlerde yaşadığı söylentileri kulaktan kulağa dolaşmaya başlamıştı.Nefret karışık içindeki burukluk kat kat artmıştı ozaman...Yanındaki tek sırdaşı Ginny ona destek olmuştu.Bonny'nin hep yanında olmuştu.O zamanlar...Oysa şimdi bunun ona hissettiren Ginny'nin ta kendisiydi.Bonny elnde bitirdiği içkiye baktı.Bomboşto içi...Sade...Temiz...Ve..Saydam...Ancak Bonny öyle değildi...İçi karmakarışık duygulara bırakmıştı kendini...Saydamlığı kaybolmuştu...İçi ayrı dışı ayrı şeyler taşıyordu.Yüzüne sahte bir tebessüm yapışmış,olur olmaz zamanalrda gülümsüyordu.Ayak sesleri duyduğunu farketti ki yanına doğru gelen Felix'i görmüştü.Ona karşı gülümsemeye çalıştı ama o da oldukça kıgın bir ifadeyle giyinmişti sanki...Bonny onun Ginny'e kızdığını anlayabilyordu.Ya da herhangibirşye çünkü kızdığı zamanlar genelde yüzü garip bir hal alıyordu.Herkeste olduğu gibi ama Felix'inki çok farklıydı.

"Hey...Bunu yapma..Bu benle onun arasında...O bizim kardeşimiz...Ne yaparsa yapsın Felix...Bunu asla değiştiremeyiz...Hem ben düzelcem bunu biliyorum...Ama hemen olmayacak tabi...Düzelcem söz veriyorum...Hem ikisi de birbirini seviyorsa buna ben karışamam...Mutlu olamalılar...Bana rağmen...Umarım çok mutlu olurlar Felix....Hem...Sen neden hala burdasın bakim...Beni düşünme abicik ben iyiyim.Sanırım Clem gelmiştir.Burada çok erkek var ona göz koyarlar sonra yanına gitsen iyi olur..."dedi yüzüne yapışmış gülümsemesiyle.

Felix onu dinledikten sonra yanına oturdu kardeşine sarıldı.
Bonnie ne olursa olsun sizi seviyorum.Ama sadakatsizlik oldumu herşey biter.O bizim fikrimizi almadan tercihini yaptı bize sadece açıklamakla yetindi.Ayrıca sana ihanet etti.Bilirsin senin en iyi sırdaşın oldum şimdiye kadar bundan sonra da öyle olacak.Şimdi bana itiraz etmeyeceksin ve benimle geleceksin.Beraber Clemence in yanına gideceğiz.

Dedi.Siniri biraz olsa bile yatışmamıştı.Clemence in yanına gidince ne olacaktı acaba ona durumu atlatmak en doğru şeydi.Bu arada Bonnie nin cevabını bekliyordu onu orda yanlız bırakmak istemiyordu.Kardeşinin mutluluğu için gerekirse kendi mutluluğunu hiçe sayardı.

"Bonnie ne olursa olsun sizi seviyorum.Ama sadakatsizlik oldumu herşey biter.O bizim fikrimizi almadan tercihini yaptı bize sadece açıklamakla yetindi.Ayrıca sana ihanet etti.Bilirsin senin en iyi sırdaşın oldum şimdiye kadar bundan sonra da öyle olacak.Şimdi bana itiraz etmeyeceksin ve benimle geleceksin.Beraber Clemence in yanına gideceğiz."

Bonnie gülümseyeek konuşmaya başladı.

"Ya sen ne yapacaksın beni benim hiç eğlenecek halim yok...Hadi git Clem'i bekletme...Bak o kızı başka biri kaparsa döverim seni..."dedi gülümseyerek...

Abisinin yanağından öptü.Ve onu gönderdi.Ve tekrar göl kıyısana döndü yüzünü hafif hafif rüzgar esmeye başlamıştı.En sevdiği hava....Hafif rüzgarlı...

Misafir

Ginny ile Dany masadan ayrıldılar. Dany Ginny'nin elinituttu. Göle doğru yürüdüler. Dany yürürken;

"Vay canına, evleneceğiz Ginny. Biraz ilginç değil mi?" diye güldü. Ginny'de gülümsiyerek Dany'e baktı. Dany ekledi;

"Aman boşver önemli bir şey değil. Hadi şimdi gidip diğer küçük hanımı bulalım ve gönlünü alalım." Biraz ileride Bonny tek başına Gölüm kewnarında oturuyordu. Onun yanına yaklaştılar. Ginny Dany'e bir dakka der gibi bir işaret yaptı. Sonra sus masını işaret ederek Bonny'nin yanına oturdu. Ama Bonny'e bakmıyordu. Aksine göle baktı. Sanki gölle konuşuyordu;

"Selam, biliyormusun benim bir ikizim var. Ama biz onla küsüs. Şu anda içimden geçenleri ona anlatamam çünkü beni dinlemiyo. Aslında birazcık dinlese ona onu ne kadar çoks evdiğimi söylemek istiyorum. Ama naparsın inatçı insan. Küçükkende böyleydi. Hep inat eder küserdik ama sonunda gene birbirimizi anlayıp affederdik. Umarım gine böyle olur. " bir süre sustu. Sonra gene konuşmaya başladı;

"Ben bir adama aşık oldum. Hemde çok ama bu adam benim bahsettiğim ikizimin eski sevgilisi. Napalım yani aşk bu. İkizimle onun arasında bir seçim yapamam çünkü ikiside benim için çok önemli. Ama galiba o adamla beraber olarak ikizimi kırdım. Bunu nasıl düzelticeğimi bilmiyorum. Sevgili kardeşim bana yardım etmeliki onun gönlünü yeniden alabiliyim. Hem bu bahsettiğim aşkım var ya oda kardeşime en az benim kadar değer veriyo. Kardeşim onun için büyük bir dost ona yaptıkları için çok pişman durmadan kendini yiyip bitiriyo. Bak sana o adamıda getirdim." Dany'e eliyle gel işareti yaptı. Dany yaklaştı ve Ginny'nin yanına oturdu. Ginny ne Dany'e nede Bonny'e bakıyordu hala. Sadece göle bakıp;

"İşte bu Dany. Biz ikmizde Bonny'le barışmak istiyoruz onun o güzel kalbini yeniden kazanmak istiyoruz. Umarım o bizi tekrar affeder. Çünkü ben kardeşimi Dany'de dostunu çok özledi." dedi. Susutu Göle bakmaya devam etti. Aslında gölden br cevap bekliyor gibiydi. Ama asıl cevabın Bonny'den gelmesini umuyordu.

Bonny kendi kendine kararlar almaya çalışırken yanına birinin oturduğu farketti.Ginny...Ona olan siniri hala geçmemişti.Ama ne olursa olsun o Bonny'nin kardeşiydi.Ve ona kızamıyordu.İkiz olamk böyle birşeydi galiba...

"Selam, biliyormusun benim bir ikizim var. Ama biz onla küsüs. Şu anda içimden geçenleri ona anlatamam çünkü beni dinlemiyo. Aslında birazcık dinlese ona onu ne kadar çoks evdiğimi söylemek istiyorum. Ama naparsın inatçı insan. Küçükkende böyleydi. Hep inat eder küserdik ama sonunda gene birbirimizi anlayıp affederdik. Umarım gine böyle olur. " bir süre sustu. Sonra gene konuşmaya başladı;

"Ben bir adama aşık oldum. Hemde çok ama bu adam benim bahsettiğim ikizimin eski sevgilisi. Napalım yani aşk bu. İkizimle onun arasında bir seçim yapamam çünkü ikiside benim için çok önemli. Ama galiba o adamla beraber olarak ikizimi kırdım. Bunu nasıl düzelticeğimi bilmiyorum. Sevgili kardeşim bana yardım etmeliki onun gönlünü yeniden alabiliyim. Hem bu bahsettiğim aşkım var ya oda kardeşime en az benim kadar değer veriyo. Kardeşim onun için büyük bir dost ona yaptıkları için çok pişman durmadan kendini yiyip bitiriyo. Bak sana o adamıda getirdim."

Bonny bir yanındaki kardeşine bir de ayakta duran ve sonra yanlarına oturan Dany'e baktı.Ve sonra uzun bir kahkaha attı ve konuşmaya başladı.

"Hala anlamıyorsun değil mi Ginny?O yokken onu herkes yılmışken nasıl beklediğimi...Eva'yı duyunca bile birgün tekrar Zay olacak ve bana dönecek diye nasıl umut ettiğimi görebiliyordun...Ve ozamanlar bana ençok destek çıkan da sendin Ginny...Anlamıyorsun şimdi değil mi?...Bekle..."dedi ve bir anlık cisimlenip geri geldi.Elinde birkutu vardı.İçinde zamannında Dan'ın verdiği eşyalar...İkisinin resimleri...ve benzeri şeyler...Hepsini bir hışımla göle döktü...

"Ben o geri gelecek diye bunları kaç yıldır saklıyorum Ginny sence?...Sayamadım...ama artık gerek kalmamış öyle değil mi?..Hem de hiç"dedi Ginny!nin parmağındaki yüzüğü işaret ederek.Tekrar başını göle çevirdi ve bir süre sessiz kaldıktan sonra yine konuştu.

"Ne yaparsanız yapın...Zaten karışamam..!Ben öyle biri değilim...Size mutlulular dilerim!Şimdi...Lütfen...Lütfen beni yalnız bırakın!Hemen!"dedi tekara yerine oturarak göle dönmüştü...

Ginny, Danny'ye eliyle gel işareti yapınca Dan istemeyerekten der olsa Ginny'nin yanına oturdu. Nedense içini bir şeyler kemiriyordu. Ginny bir süre daha gölle konuştuktan sonra Bonnie uzunca bir kahkaha attı ve konuşmaya başladı:

"Hala anlamıyorsun değil mi Ginny?O yokken onu herkes yılmışken nasıl beklediğimi...Eva'yı duyunca bile birgün tekrar Zay olacak ve bana dönecek diye nasıl umut ettiğimi görebiliyordun...Ve ozamanlar bana ençok destek çıkan da sendin Ginny...Anlamıyorsun şimdi değil mi?...Bekle..."

Daniel bir an için donup kaldı. Çünkü Bonnie'yi hala neden bıraktığını bilemiyordu. Neden onu brakmıştı ve Evangeline ile sevgili olmuştu ki sanki? Hele de Evangeline'i sevmeidiği hale. Yoksa kendini Poesy ailesine borçlu hissettiği için mi yapmıştı bunu. Yoksa Bonnie'den ayrılmak istemesinin sebebi ona zarar gelmesini önlemek miydi? İkisi de olabilirdi. Danny bunları düşünürken Bonnie bir anda cisimlendi ve geri geldiğinde elinde bir kutu vardı. Kutunun içinden resimler ve birkaç eşya çıktı. Danny onları tanımakta güçlük çekmemişti. Yıllar öncesinden beri Bonny ile çekindikleri fotoğraflar ve Danny'nin Bonnie'ye verdiği birkaç anlamlı eşya. Daniel bir an için gözlerinin dolduğunu fark etti. Bonnie nasıl olmuştu da onları bugüne kadar saklamıştı. Daniel tam fotoğraflara bakmak isteyecekken Bonnie onları bir hışımla göle döktü. İşte şimdi Daniel çok sinirlenmişti. Çünkü o fotoğraflar değerliydiler ve ne olursa olsun asla atılmamalıydılar.

Daniel tam asasını çekip fotoğrafları geri çıkartacakken Bonnie

"Ben o geri gelecek diye bunları kaç yıldır saklıyorum Ginny sence?...Sayamadım...ama artık gerek kalmamış öyle değil mi?..Hem de hiç"

dedi. Daniel'ın eli ceketinin cebinde kaldı. Çünkü şok olmuştu gerçekten. Bu fotoğrafların yıpranıp çöpe atılmış olduğunu düşünüyordu. Ancak hepsi ilk günkü gibi sağlam mutluydu. Bu yüzden Daniel kendini çok suçlamaya başlamıştı. Nasıl olmştu da onu terk etmişti. Belki de giderken ona bir not, işaret bırakmalıydı. İşte o zaman birbirlerinden kopmazlardı. Daniel'ın gözleri yaşla dolmuştu ama akıtmak istemiyordu. Çünkü işte o zaman kendini aşağılardı. Ancak Bonnie zaten onlara çoktan

"Ne yaparsanız yapın...Zaten karışamam..!Ben öyle biri değilim...Size mutlulular dilerim!Şimdi...Lütfen...Lütfen beni yalnız bırakın!Hemen!"

demişti. Daniel bunun ardından sinirlendi ve bir hışımla ayağa kalkarak asasını çekti

"Accio Mutlu Güzel ANılar!"

dedi ve bir anda gölden fotoğraflar ve eşyalar gelerek önüne düştü. Onlara bu adı vermişti 'Mutlu Güzel Anılar'. Onları kaybetmek istemiyordu. Hemen onları büyüyle kuruttu ve alıp cebine koydu. Onları terk etmek istemiyordu asla. Hemen ardından Bonnie'nin yanına gitti, sert ve üzüntülü bir biçimde konuşmaya başladı:

"Bana bu kadar değer verdiğini bilmiyordum. Aslında şaşıyorum, nasıl oluyor da bana bu kadar çok değer veren insan var. Çünkü biliyorum ki bana değmez. Ben.. ben bencilin tekiyimdir. Bu güne kadar isteyerek yapmadığım tek bencilce şey seni terk etmem. Aslında bir nedenim vardı. Ama herkes ya öldüğümü düşündü ya da terk ettiğimi. Ben sevdiklerimi sırf onlara zarar gelmesin diye terk ettim. Eğer gitmeseydim şimdiye hepiniz öldürülmüş olurdunuz. Çünkü yaşadığım çevre, vakit geçirdiğim insanlar hep bilinirdi. Ya ben ölürdüm ya da siz. Yani ya siz beni öldürmek zorunda kalırdınız ya da benim yandaşlarım sizi öldürmek zorunda kalırlardı. Neyse, artık bunların önemi yok değil mi? Ginny'ye evlenme teklifi ettim, senin kız kardeşine. Sana bir kez daha ihanet ettim. Ne kadar da bencil, gurursuz biriyim değil mi? Herkes görsün böylece işte. Ben bencilin tekiyim. Ardımda bıraktığım hiç kimseyi düşünmem. Ama bu değişti karşıma Ginny çıkınca. Ona en az sana değer verdiğim kadar değer veriyorum Bonnie. Ama çaresizim, çünkü ona aşık oldum. Çaresiz kalmak nedir biliyorsun. Lütfen Bonnie lütfen. Benim sana yaptığımı bana yapma. Çünkü o zaman benden ne farkın olur ki? Benim gibi bir aşağılıktan farkın kalmaz, yemin ederim. Yo hayır, amacım kendimi veya seni aşağılamak değil ama gerçek bu, her zamanki gibi acı işte. Lütfen bizi bağışla Bonnie. Bizi bağışla ve bizden bin kat daha iyi, daha anlayışlı biri olduğunu göster. Sana demiyorum ki eskisi gibi olalım. Zaten öyle bir şeyi asla bekleyemem senden. Çünkü fazla ağır şeyler yaptık, asla eskisi gibi olamaz. Yine de ufak bir şansımız olduğunu düşünüyorum Bonny. Biz bir hata yaptık, sen de bize bir hatayla karşılık verme lütfen, yalvarıyorum sana."

Danny konuşması bitince derin bir nefes aldı. Gene çok konuşmuştu ama hissettiklerini söylüyordu. İlk defa birine bu kadar çok yalvarmıştı. Daniel'ın yalvarma gibi bir huyu yoktu ama ilk defa yalvarması gerektiğini hissetmişti. Bonnie'ye yalvarırken nedense hiç utanmıyordu. Çünkü suçlu olan ve merhamet dileyen oydu, Bonnie değil. Daniel umudunu yitirmiş gözlerle Gİnny'ye bakarken onun moralini düzeltmek için gülümsemeye çalıştı. Ama yapamıyordu, sanki onu mutsuz görünce gülemiyordu.

Misafir

Ginny sözlerini bitirince Bonny birden bir kahkaha atmaya başladı;

"Hala anlamıyorsun değil mi Ginny?O yokken onu herkes yılmışken nasıl beklediğimi...Eva'yı duyunca bile birgün tekrar Zay olacak ve bana dönecek diye nasıl umut ettiğimi görebiliyordun...Ve ozamanlar bana ençok destek çıkan da sendin Ginny...Anlamıyorsun şimdi değil mi?...Bekle..." dedi ve bir anda yok oldu. Geri geldiğinde elinde bir kutu vardı. Kutuyu hemen tanıdı Ginny. Bunu nasıl unutmuştu Dany'le beraber resimleri anıları her şeyi saklamıştı Bonny. Ginny bunu nasıl yapardı. Bonny byük bir hışımla resimleri ve düğer her şeyi göle fırlattı ve konuşmaya başladı;

"Ben o geri gelecek diye bunları kaç yıldır saklıyorum Ginny sence?...Sayamadım...ama artık gerek kalmamış öyle değil mi?..Hem de hiç" Ginny ne diyeceğini bilemiyordu. Sadece göldeki resimlere bakıyordu. Napıcağını ne diyeceğini hiç bilmiyordu. Bonny zorlukla;

"Ne yaparsanız yapın...Zaten karışamam..!Ben öyle biri değilim...Size mutlulular dilerim!Şimdi...Lütfen...Lütfen beni yalnız bırakın!Hemen!" dedi. Dan hemen ayağa kalktı asasını çekti;

"Accio Mutlu Güzel ANılar!" resimler Dany'nin ayaklarının dibine geldi. Ama Ginny hala o boş göle bakmayı sürdürüyordu. Dany kızgın bir biçimde konuşmaya başladı;

"Bana bu kadar değer verdiğini bilmiyordum. Aslında şaşıyorum, nasıl oluyor da bana bu kadar çok değer veren insan var. Çünkü biliyorum ki bana değmez. Ben.. ben bencilin tekiyimdir. Bu güne kadar isteyerek yapmadığım tek bencilce şey seni terk etmem. Aslında bir nedenim vardı. Ama herkes ya öldüğümü düşündü ya da terk ettiğimi. Ben sevdiklerimi sırf onlara zarar gelmesin diye terk ettim. Eğer gitmeseydim şimdiye hepiniz öldürülmüş olurdunuz. Çünkü yaşadığım çevre, vakit geçirdiğim insanlar hep bilinirdi. Ya ben ölürdüm ya da siz. Yani ya siz beni öldürmek zorunda kalırdınız ya da benim yandaşlarım sizi öldürmek zorunda kalırlardı. Neyse, artık bunların önemi yok değil mi? Ginny'ye evlenme teklifi ettim, senin kız kardeşine. Sana bir kez daha ihanet ettim. Ne kadar da bencil, gurursuz biriyim değil mi? Herkes görsün böylece işte. Ben bencilin tekiyim. Ardımda bıraktığım hiç kimseyi düşünmem. Ama bu değişti karşıma Ginny çıkınca. Ona en az sana değer verdiğim kadar değer veriyorum Bonnie. Ama çaresizim, çünkü ona aşık oldum. Çaresiz kalmak nedir biliyorsun. Lütfen Bonnie lütfen. Benim sana yaptığımı bana yapma. Çünkü o zaman benden ne farkın olur ki? Benim gibi bir aşağılıktan farkın kalmaz, yemin ederim. Yo hayır, amacım kendimi veya seni aşağılamak değil ama gerçek bu, her zamanki gibi acı işte. Lütfen bizi bağışla Bonnie. Bizi bağışla ve bizden bin kat daha iyi, daha anlayışlı biri olduğunu göster. Sana demiyorum ki eskisi gibi olalım. Zaten öyle bir şeyi asla bekleyemem senden. Çünkü fazla ağır şeyler yaptık, asla eskisi gibi olamaz. Yine de ufak bir şansımız olduğunu düşünüyorum Bonny. Biz bir hata yaptık, sen de bize bir hatayla karşılık verme lütfen, yalvarıyorum sana." Ginny konuşmanın sonunu zorlukla duya bilmişti. Ayağa kalktı. Ama gölden gözlerini ayırmadı. Neredeyse bayılıcak gibiydi. Sendeledi. Geri yere düştü. Ağlamaya başladı. Ne diyeceğini bilemiyordu. İçinden ;

"Ben bunu kardeşime nasıl yaptım. Ben bunu nasıl yaptım." diyordu. Birdan Dany'nin dediklerini hatırladı;

"Hayır, Dan sen ona ihanet etmedin. Asıl ona ihanet eden benim o bahsettiğin iğrenç kişi benim. Sadece ben... Ne sen ne Bonny... Benim... Bonny sana bunu yaptığım için özür dilerim kendimden nefret ediyorum... Hayatımda ilk defa birine aşık olduğum için kendimden nefret ediyorum... " Yerde kala kaldı. Ağlıyordu. Kendini tutamıyordu. Yerden kalkamıyordu. Gözleri kararmaya başlamıştı. Ama son bir umutla konuşmaya çalıştı;

"Ben sana bunu yaptığım için...." ama sonunu tamaliyamadı. Kendini olduğu yerde bıraktı. Ginny yerde baygın şekilde yatıyordu.

Daniel umutsuz bir biçimde Ginny'yi süzerken Ginny bir anda

"Hayır, Dan sen ona ihanet etmedin. Asıl ona ihanet eden benim o bahsettiğin iğrenç kişi benim. Sadece ben... Ne sen ne Bonny... Benim... Bonny sana bunu yaptığım için özür dilerim kendimden nefret ediyorum... Hayatımda ilk defa birine aşık olduğum için kendimden nefret ediyorum... "

dedi. Danny tam saçmalamaması gerektiğini söyleyecekken Ginny'nin ağladığını fark etti. İşte buna dayanamazdı. Dan, Ginny'nin ağlamasını durdurmak üzere onun yanına gidecekken Ginny

"Ben sana bunu yaptığım için...."

dedi ve bir anda yere yığıldı. Danny hiç vakit kaybetmeden onun yanına gitti ve yere çökerek onu hemen kucakladı ve bir sandalyeye oturttu. Belli ki bayılmıştı. Danny ne yapabileceğini bilmiyordu. Sadece arada bir Bonnie'ye bakıyordu. O da şaşırmış gibiydi olanlara. Daniel, Ginny'yi nasıl ayıltacağını bileiyordu. Belki bir şifacı çağırmak en iyisiydi. Ama o zaman da ölüm yiyen oldukları herkes tarafından anlaşılırdı. Ginny kolundaki işareti her ne kadar makyajla kapatmış olsa da şifacılar onu ayıltmak isterken işareti farkedebilirlerdi. Bu yüzden Daniel bunu göze alamayaraktan elini Ginny'nin yüzüne götürdü ve

"Lütfen uyan Ginny, lütfen."

dedi. Bir yandan da Ginny'nin kızıl saçlarını okşuyordu. Tıpkı Bonnie'nin saçları gibiydiler. Fakat Danny bu saçları okşarken farklı şeyler hissediyordu. İçinden de hep Ginny'nin uyanması için yalvarıyordu. Çaresiz olmak gerçekten çok zor bir şeydi. Ancak belki de Ginny'nin ciddi bir şeyi olmadığı için uyanırdı. Belki de Bonnie onları affederdi ve Ginny eskisi gibi mutlu olurdu.

Bonny göl kıyısına dönmüş döktüğü resimlerin yüzeye çıkmasını ve onların gitmesini beklerken.Resimler ve diğer eşyalar birden Dany'nin önüne düştü.Bonny şaşkıncasına bakarken Dan konuşmaya başlamıştı.

"Bana bu kadar değer verdiğini bilmiyordum. Aslında şaşıyorum, nasıl oluyor da bana bu kadar çok değer veren insan var. Çünkü biliyorum ki bana değmez. Ben.. ben bencilin tekiyimdir. Bu güne kadar isteyerek yapmadığım tek bencilce şey seni terk etmem. Aslında bir nedenim vardı. Ama herkes ya öldüğümü düşündü ya da terk ettiğimi. Ben sevdiklerimi sırf onlara zarar gelmesin diye terk ettim. Eğer gitmeseydim şimdiye hepiniz öldürülmüş olurdunuz. Çünkü yaşadığım çevre, vakit geçirdiğim insanlar hep bilinirdi. Ya ben ölürdüm ya da siz. Yani ya siz beni öldürmek zorunda kalırdınız ya da benim yandaşlarım sizi öldürmek zorunda kalırlardı. Neyse, artık bunların önemi yok değil mi? Ginny'ye evlenme teklifi ettim, senin kız kardeşine. Sana bir kez daha ihanet ettim. Ne kadar da bencil, gurursuz biriyim değil mi? Herkes görsün böylece işte. Ben bencilin tekiyim. Ardımda bıraktığım hiç kimseyi düşünmem. Ama bu değişti karşıma Ginny çıkınca. Ona en az sana değer verdiğim kadar değer veriyorum Bonnie. Ama çaresizim, çünkü ona aşık oldum. Çaresiz kalmak nedir biliyorsun. Lütfen Bonnie lütfen. Benim sana yaptığımı bana yapma. Çünkü o zaman benden ne farkın olur ki? Benim gibi bir aşağılıktan farkın kalmaz, yemin ederim. Yo hayır, amacım kendimi veya seni aşağılamak değil ama gerçek bu, her zamanki gibi acı işte. Lütfen bizi bağışla Bonnie. Bizi bağışla ve bizden bin kat daha iyi, daha anlayışlı biri olduğunu göster. Sana demiyorum ki eskisi gibi olalım. Zaten öyle bir şeyi asla bekleyemem senden. Çünkü fazla ağır şeyler yaptık, asla eskisi gibi olamaz. Yine de ufak bir şansımız olduğunu düşünüyorum Bonny. Biz bir hata yaptık, sen de bize bir hatayla karşılık verme lütfen, yalvarıyorum sana."
Bonny şaşkınca ayağa kalkmıştı.

"Evet sen Daniel Jakob Black...Sen bencilin tekisin!Giderken hiç bni düşünmedin...Ginny'le çıkarken de öyle..Ve şimdi bana gelmiş sizi affetmemi söylüyorsun!Ben size neden kızayım ki..Hatalısınız evet ama bu aşık olduğunuzun hatası değil...Herkes aşık olabilir Dan...Hatalı olan siz değilsiniz...Ama...Sanırım....sanırım ben bunu kabullenemedim!Sen gittiğinde..Salak salak birgün geri döneceğini...Tekrar Zay olcağını bekledim...O resimlere...Gözüm gibi baktım..Ama herzamanki ben işte..Bulutlarda yaşayan,herzaman hayal peşinde koşan Salak Bonny!"Ancak tam devam edecekken Ginny yere yığılmıştı.Bonny onu tutmak için hemen yanına koştu ama yetişemedi.

"Hayır, Dan sen ona ihanet etmedin. Asıl ona ihanet eden benim o bahsettiğin iğrenç kişi benim. Sadece ben... Ne sen ne Bonny... Benim... Bonny sana bunu yaptığım için özür dilerim kendimden nefret ediyorum... Hayatımda ilk defa birine aşık olduğum için kendimden nefret ediyorum... Ben sana bunu yaptığım için...."

Bonny koşarak hemen Ginny'nin yanına gitti.Onu öyle görmek hiçde iç açıcı değildi.O İlk defa aşık olmuştu.Yanlış kişiyemi?Peki ya yanlış kişi kimdi?Doğru kişi var mıydı?Ya yanlış...Ne kadar yanlıştı...Bonny onu kafasından tutarak..Birşeyler söylemeye başladı.Bir yandan da Dan Ginny'nin uyanması için birşeyler söylüyordu.Bonny annesinden öğrendiği bir büyüyü hayatında ilk defa yapacaktı belki de küçükken bu büyüyü Ginny öğrenebilmişti.Ancak Bonny'nin yapamadığı tek büyü buydu.Yerdeki çantasına asasını alamya koştu hemen..Ve Onu Ginny'e doğru tutarak birşeyler fızıldamaya devam etti.Uyanmasını umuyordu.Belki de hayatında ilk kez başaracağı büyüyü kullanıyordu.Ya uyanmazsa...Bonny bir eliyle gözündeki damla damla akan yaşı siliyor diğer eliyle de asasını Ginny'nin kafasına doğru tutuyordu.Büyüyü söylemesi bittiğinde onun kulağına doğru fısıltıyla konuşmaya başladı.

"Ginny...Ben sana hiç küsmedim...Ama bunu yapamam..Seninle ve onunla tekrar skisi gibi olamam...Bu...Bu mümkün değil!Bana zaman ver..Belki belki çok yakında...Belki hiçbir zaman...Ama uyan nolur mutlu olmanı bende isterim...Umarım çok mutlu olursun Ginny...Dan ile de olsa senin parmağında o yüzüğü görmek bambaşka birşey...Ama ben...ben bunu kaldıramam...Ben seni anlıyorum..Nolur sen de beni anla...Uyan nolur!"dedi Bonny

Misafir

Ginny gözlerini açtı ama artık göl eknarında geğildi büyük bir boşluktaydı. Bağırmaya başladı;

"Bonny üzgünüm. Bonny!" ama kimse onu duymuyordu. Neredeydi böyle. Birden bir ışık yandı ve ileride iki kişiyi gördü. Bonny ve Dany'di bunlar. Ona doğru geldiler. Bonny şöyle bir Ginny'e baktı. Sonra konuşmaya başladı;

"Sen benden Dany'i çalmaya çalıştın ama başaramadın Dany hep beni sevdi." dedi. Ginny alıyarak;

"Hayır, Bonny ben bunu istemedim lütfen ben dinle lütfen!" ama ne Dany ne de Bonny onunla ilgileniyorlardı. Ginny birden korkuya kapıldı. Neredeydi böyle? Ne olmuştu? Kafasını salladı. Uyanmak istiyorum diye düşündü.

Ginny'nin kulağına sesler gelmeye başladı. Ginny'nin duyduğu tek ses;

"....Nolur sen de beni anla...Uyan nolur!" Başını duymamıştı. Ama Bonny onun yanındaydı ve tabi...

""Lütfen uyan Ginny, lütfen." Dany'de. Ginny yavaşça gözlerini açtı. Karşısında Bonny ağlıyordu. Dany onun saçını okşuyordu. Ginny artık yerde değildi. Sandalyede oturuyordu. Dany'e bakarak;

"Bana... bana noldu? Niye oldu bu? " dedi. Bonny'e baktı;

"Ağlama lütfen! Seni gene üzmeye tahamülüm yok. Daa fazla üzülmene..." diyebildi.

Daniel, Ginny'nin uyanmasını umarken Ginny sanki gittikçe daha da çok uykuya dalıyordu. Ama Danny tam pes edip onu revire götürecekken Bonny asasını çekti ve Ginny'nin kafasına doğrultarak bir büyü yaptı. Danny bu büyüyü bir yerlerden hatırlıyor gibiydi. Ama asla nasıl yapıldığını bilmiyordu. Neyse ki bir süre sonra Ginny uyandı da Daniel derin bir oh çekti.

Ginny'nin asla uyanmamasından korkuyordu ama Bonnie onu kurtarmıştı. Daniel uzun bir süreden snra yine Bonnie'ye minnettardı. Bonnie harika bir kızdı. Çünkü daha önce de okul yıllarındayken Daniel süpürgesinden düşüp yaralandığında onun yaralarını da tedavi etmenin yolunu bulmuştu. Daniel yine geçmişi hatırlayarak sıcak bir tebessümle Ginny'ye baktı. Yavaş yavaş uyanıyordu. Uyanır uyanmaz da

"Bana... bana noldu? Niye oldu bu? "

diye sordu Daniel'a dönerek. Danny tam olanları anlatacakken Ginny yine

"Ağlama lütfen! Seni gene üzmeye tahamülüm yok. Daa fazla üzülmene..."

dedi Bonnie'ye. Daniel bir an için kendini suçlamadan edemedi. Bu iki harika kardeşin arasını bozmuştu. Evet, Daniel gerçekten bencil ve düşüncesiz biriydi. Bütün suçu da aşklarına atmamaları gerekirdi. Tüm suç Ginny'yi kendine bağlayan Daniel'ın suçuydu. Daniel bir an Ginny'yi ordusuna kattığı için pişman oldu. Ona asla yaklaşmamalıydı. Eskisi gibi dost kalmalıydılar. Ama Danny yine dayanamamıştı, yine bencilliğini ve düşüncesizliğini yapmıştı.

Ginny biraz daha toparlanınca Dan olanları anlatmak üzere konuşmaya başladı:

"Bonnie ile ben biraz atışınca sanırım dayanamayıp bayıldın. Özür dilerim Ginny, seni bunlara maruz bıraktığım için senden de özür dilerim. Neyse ki yine aramızdasın ve gözlerin yine eskisi gibi bize gülerek bakıyor. Sanırsam artık bundan daha önemli bir şey yok."

Daniel konuşması bitince bir süre sustu ve Bonnie'nin konuşmasına izin vermeden tekrar konuşmaya başladı:

"Ginny, eğer istersen ben... ben sizin hayatınızdan tamamen çıkabilirim. Eğer Bonnie ile eskisi gibi olmak istersen seni de unutmuş gibi yapıp gidebilirim. Yeter ki sen iste, ben kendi kendimi bile öldürürüm. Eğer aranıza girmemi istemiyorsan yaparım Ginny. Ama lütfen dürüst cevap ver, daha fazlasını yaşamanı istemiyorum ama ben seninle olmak istiyorum. Yine de sen eğer istemezsen aradan çekilirim, bu zor olsa bile denerim."

Daniel bir an için hata yaptığını düşündü. Çünkü bu sözlerle Ginny'yi biraz daha üzmüş olabilirdi. Ama artık bu konuşmayı ertelememek gerekiyordu. Eğer iki kardeş aralarına bir erkeğin girmesini istemiyorlarsa ya bir kişi durumu kabullenip anlayış gösterirdi ya da aradaki erkek giderdi. Ya da ikisi de olmazdı ve iki kardeş bu soğukluğa devam ederlerdi. Danny bu yüzden söylemişti o sözleri, Ginny'yi bırakmak istediği için değil.

Daniel daha fazla dayanamayıp Ginny'nin yanınadaki sandalyeye oturdu ve ona bakmaya devam etti. Ona baktığında mutlu oluyordu ama bir yandan da ona ne zaman baksa Bonnie'nin ağlayan mutsuz yüzü geliyordu gözünün önüne. Daniel her şeyi mahvetmişti. Dostluklarının, kardeşliklerinin arasına demirden bir duvar örüp engel yaratmıştı. Engelin de aşılmaz gibi gözükmesi çaresiz bırakıyordu insanı. Sanki asla aşılamayacakmış gibi düşündürüyordu.

Misafir

Ginny toparlanmaya başlamıştı. Dany'e bakıyordu. Dany niye bayıldığını açıkladı;

"Bonnie ile ben biraz atışınca sanırım dayanamayıp bayıldın. Özür dilerim Ginny, seni bunlara maruz bıraktığım için senden de özür dilerim. Neyse ki yine aramızdasın ve gözlerin yine eskisi gibi bize gülerek bakıyor. Sanırsam artık bundan daha önemli bir şey yok." sonra dayanamıyarak bir şeyler ekledi;

"Ginny, eğer istersen ben... ben sizin hayatınızdan tamamen çıkabilirim. Eğer Bonnie ile eskisi gibi olmak istersen seni de unutmuş gibi yapıp gidebilirim. Yeter ki sen iste, ben kendi kendimi bile öldürürüm. Eğer aranıza girmemi istemiyorsan yaparım Ginny. Ama lütfen dürüst cevap ver, daha fazlasını yaşamanı istemiyorum ama ben seninle olmak istiyorum. Yine de sen eğer istemezsen aradan çekilirim, bu zor olsa bile denerim." Ginny bunu duyunca iyice gülümsedi. Dany'e bakarak;

"Sen artık cidden saçmalamanın sınırını zorluyosun. Hem unutma ben bu yüzüğü takarken ne demiştim. her şeye rağmen, her keze rağmen dememişmiydim. " dedi. Sonra Bonny'e döndü;

"Kardeşim sen benim her şeyimsin. Sensiz asla olamam. Sen bana doğumumda atanan armağansın. Bunu ikimizde biliyoruz. Annemi hatırla oda senin için böyle derdi. Şimdi ben seni nasıl bırakırım? Nasıl üzülmene tahamül ederim? Seninle beraberken mutlu olmak istiyorum. Ama sen buna biraz olsun izin vermiyosun. Kabul ediyorum benim yaptığım bu hata çok büyük sana o günleri getiremem. Ama sende farkındasınki ben olmasam bile o günler geri gelmicek. Sen anılarını bir kutuya sıkıştırmışsın. Niye? Dany'i bir daha affetmiceni bildiğin için. O anılar eski güzel günler kardeşim. Ama bak eski. Geri gelmicek bunu sen daha Dany gittiğinden anlamıştın. Evan'la beraberken anlamıştın. Benim işlediğim suç belli buna bir itirazım yok. Cezamıda çekerim. Ama senle küs olmak işte bu bir ceza değil. Bu hepimize acı çektirmek olur. Abime bak seni korumak için ne yapıcağını bilemedi. Her kezin aklında sen varsın. Biz sensiz mutlu olamıyoruz. Çünkü biz bir aileyiz. Ne yaparsak yapalım ayrılamayız. Annemin dediğini hatırlamıyormusun. İkimize bir gece ansızın gelip "Kızlar siz siz olun aranıza sakın bir erkeği sokmayın. Ne olursa olsun birbirinizle küs kalmayın" demişti. Annemi bu kadar çok dinledin bu seferde dinle kardeşim." dedi. Sonra muzurca bir gülümsemeyle Dany'e;

"Ayrıca beyfendi ben sizi bırakmam ama siz benden sıkıldıysanız...." diye güldü.

Bonny şaşkın şaşkın Ginny'nin uyanmasına sırıtıtken Dany de ona olanları anlatıyordu.
Ginny Bonny ile konuşmaya başlamıştı bir süre sonra ki Bonny artık kendi sınırını zorladığına emindi.

"Kardeşim sen benim her şeyimsin. Sensiz asla olamam. Sen bana doğumumda atanan armağansın. Bunu ikimizde biliyoruz. Annemi hatırla oda senin için böyle derdi. Şimdi ben seni nasıl bırakırım? Nasıl üzülmene tahamül ederim? Seninle beraberken mutlu olmak istiyorum. Ama sen buna biraz olsun izin vermiyosun. Kabul ediyorum benim yaptığım bu hata çok büyük sana o günleri getiremem. Ama sende farkındasınki ben olmasam bile o günler geri gelmicek. Sen anılarını bir kutuya sıkıştırmışsın. Niye? Dany'i bir daha affetmiceni bildiğin için. O anılar eski güzel günler kardeşim. Ama bak eski. Geri gelmicek bunu sen daha Dany gittiğinden anlamıştın. Evan'la beraberken anlamıştın. Benim işlediğim suç belli buna bir itirazım yok. Cezamıda çekerim. Ama senle küs olmak işte bu bir ceza değil. Bu hepimize acı çektirmek olur. Abime bak seni korumak için ne yapıcağını bilemedi. Her kezin aklında sen varsın. Biz sensiz mutlu olamıyoruz. Çünkü biz bir aileyiz. Ne yaparsak yapalım ayrılamayız. Annemin dediğini hatırlamıyormusun. İkimize bir gece ansızın gelip "Kızlar siz siz olun aranıza sakın bir erkeği sokmayın. Ne olursa olsun birbirinizle küs kalmayın" demişti. Annemi bu kadar çok dinledin bu seferde dinle kardeşim."

"Ginny sana tek birşey söyeleyeceğim...Sana asla küsemedim...Vesana da Dan..Ama kaldıramıyorum..Üst üste kaldıramıyorum....Taştı artık gerçekten...Ama olmaz..Analamıyor musun yapamam...Bu benim kendime saygısızlığım olur...Seninle görüşemem Ginny...En azında şimdilik...Belki zaman bana bunları unutturcak..Ama şimdi değil...Yapamıyorum...Şimdi olmuyor...Zorluyorum Ginny ama olmuyor...Umarım mtlu olursunuz..!"dedi yüzündeki üzüntülü ifadeyle...

"Şimdi...Son kez sölüyorum...Lütfen..Lütfen beni yalnız bırakın olur mu?Dan Ginny'i l ve salona dönün...Ben..Benim sanırım düşünmeye ihtiyacım var..."dedi gayet ciddi bir tavırla.

Ve yüzünü göle tekrar döndü...Nasıl başaracaktı...Unutmayı...Salaklıklarını...Neden beklemişti?Ne için bitmiş birşeyi kurcalayıp durmuştu...Ya da neden Dan başkasını sevdiğinde bu kadar üzülmemişti de şimdi Ginny'i sevdi diye üzülüyordu?Zamansız olmuştu...Herşey zamansız...

Daniel Ginny'ye umutlu bir biçimde bakarken Ginny

"Sen artık cidden saçmalamanın sınırını zorluyosun. Hem unutma ben bu yüzüğü takarken ne demiştim. her şeye rağmen, her keze rağmen dememişmiydim. "

dedi. Daniel bunun ardından hoşnut bir biçimde gülmeye başladı ve kısık bir sesle

"Evet, öyle demiştin."

dedi. Gerçekten de Ginny söz vermişti yüzüğü takarken. Her şeye rağmen ve herkese rağmen Danny ile evleneceğine söz vermişti. Daniel bunu hatırlayınca yine hoşnut bir biçimde gülümsedi. Bir süre sessizlik korunduktan sonra Ginny Bonnie'ye döndü ve

"Kardeşim sen benim her şeyimsin. Sensiz asla olamam. Sen bana doğumumda atanan armağansın. Bunu ikimizde biliyoruz. Annemi hatırla oda senin için böyle derdi. Şimdi ben seni nasıl bırakırım? Nasıl üzülmene tahamül ederim? Seninle beraberken mutlu olmak istiyorum. Ama sen buna biraz olsun izin vermiyosun. Kabul ediyorum benim yaptığım bu hata çok büyük sana o günleri getiremem. Ama sende farkındasınki ben olmasam bile o günler geri gelmicek. Sen anılarını bir kutuya sıkıştırmışsın. Niye? Dany'i bir daha affetmiceni bildiğin için. O anılar eski güzel günler kardeşim. Ama bak eski. Geri gelmicek bunu sen daha Dany gittiğinden anlamıştın. Evan'la beraberken anlamıştın. Benim işlediğim suç belli buna bir itirazım yok. Cezamıda çekerim. Ama senle küs olmak işte bu bir ceza değil. Bu hepimize acı çektirmek olur. Abime bak seni korumak için ne yapıcağını bilemedi. Her kezin aklında sen varsın. Biz sensiz mutlu olamıyoruz. Çünkü biz bir aileyiz. Ne yaparsak yapalım ayrılamayız. Annemin dediğini hatırlamıyormusun. İkimize bir gece ansızın gelip "Kızlar siz siz olun aranıza sakın bir erkeği sokmayın. Ne olursa olsun birbirinizle küs kalmayın" demişti. Annemi bu kadar çok dinledin bu seferde dinle kardeşim."

dedi.

Bonnie'de bunun ardından üzüntülü bir ifadeyle

"Ginny sana tek birşey söyeleyeceğim...Sana asla küsemedim...Vesana da Dan..Ama kaldıramıyorum..Üst üste kaldıramıyorum....Taştı artık gerçekten...Ama olmaz..Analamıyor musun yapamam...Bu benim kendime saygısızlığım olur...Seninle görüşemem Ginny...En azında şimdilik...Belki zaman bana bunları unutturcak..Ama şimdi değil...Yapamıyorum...Şimdi olmuyor...Zorluyorum Ginny ama olmuyor...Umarım mtlu olursunuz..!"

dedi. Daniel bunun ardından biraz sinirlense de Bonnie'ye her zamanki gibi hak verdi. Zaman her şeyin çaresiydi. Bonnie'de mutlaka kendine göre birini bulacaktı ve Daniel'ı unutacaktı. Böylece barışacaklardı. Daniel bundan emindi. Zaten Felix konusunda da emindi ve düşünceleri doğru çıkmıştı.

Daniel umutsuz bir biçimde boş boş gölü izlerken Bonnie gayet ciddi bir tavırla

"Şimdi...Son kez sölüyorum...Lütfen..Lütfen beni yalnız bırakın olur mu?Dan Ginny'i al ve salona dönün...Ben..Benim sanırım düşünmeye ihtiyacım var..."

dedi. Daniel bunun ardından daha fazla dayanamayıp ayağa kalktı ve Ginny'ye dönüp

"Hadi Ginny bence artık gidelim. Bu kadar heyecan yeter. Hem daha senin eşyalarını taşıyacağız."

dedi ve hemen ardından Bonnie'ye dönüp

"Biliyor musun Bonnie, sen gerçekten çok gururlu, hırslı ve inatçı bir bayansın."

dedi. Sonra Ginny'ye döndü ve

"Gidelim-"

dedi. Hemen ardından ikisi de aynı anda Sessizlik Kuyusu'na cisimlendiler.

Müzikten ve eğlenceden çok sıkılmıştı. Uzaklaşmak istedi. Adımları büyük ve hızlıydı. Çabucak kurtulmak kafa dinlemek istiyordu. Şen kahkahalar müzik sesleri yavaş yavaş azaldı ve yerini sessizliğe bıraktı. Göldeki dalgaların kıyıya vuruşu duyuluyordu sadece. İşte o an yüreği birden yerinden oynadı. O da neydi öyle Kızıl saçlı bir melekti bu evet. "Keisinlikle bir melek" diye düşündü.

Hissetti yüreğinin kilitli kapılarının ardına kadar açıldığını... Gözlerinden okumuştu ruhunu ve kırdı güvensizlik kalıplarını...
Aşka inat aşık oluyordu bir kez daha... Ne kadar üzse de onu aşk... Tüm hüzünlerine rağmen bu kızı çıkarmıştı karşısına hayat...
Yapabilecekleri ve de yapamayacakları... Beyniyle yüreğinin arasına sıkışıp kaldı... Kayboluyordu benliği o kızda ve de sevgin sandığı her şeyde... Kızın duygularını bilmeden, Kendi duygularını bilmeden... Her şeye rağmen... Kendine rağmen... Peşindeydi yüreği emin olamadan hiçbir şeyden...
Zamanın akışı onun durmasına sebep mi? Harry de akmak istiyordu kıza gözlerinden...
Ve ona içindeki "deniz fırtınaları"nı söyleyemeden...Ne olur fark et artık... dedi içinden. Birkaç adım daha yaklaştı ona doğru şimdi o mükemmel vücud hatları çok net görünüyordu. Harry'i en çok gözleri etkilemişti. Bir Sermant okyanusu kıyısında kalmış yemyeşil yosunlar gibi duran gözlerine bakarak ona seslendi.

"Merhaba"

dedi konuşmakta zorlanıyordu. İlk kez böylebir duyguyu yaşıyordu. Evet. Aşktı bu. Gözleriyle temasından kaçınıyordu. Sonra gölün üzerindeki ışıkların oynaşıp durduğu dalgalı yakamoza dikti. Ardından devam etti.

"Sizide mi sıktı bu dozda eğlence?"

diye sordu.

out:Harry Rp'in çok güzel olmuş hatta süper olmuş ama Bonny'nin gözleri yeşil değil mavi

Rp İn:

Bonny bir yandan göle doğru bakarken bir yandan da az önce söylediklerini düşünüyordu.Unutmak...Evet...Unutacaktı..Nasıl yapacaktı bilmiyordu ama yapmalıydı.Bonny'e asıl acı veren onu öylece yıllarca başka hiç kimseye dahi bakmadan beklemesiydi.Belki de onu affedememesinin asıl nedeni buydu...Ya Ginny onun ne suçu vardı...Doğruyla yanlışı ayırtedemeyecek kadar üzerine gelmişti hayat Bonny'nin...Gözündeki hafif hafif gelen yaşları silerken...Dalgın dalgın göle doğru bakıyordu.Arkasından biri ona sesleniyordu.

"Merhaba"

Sürekli yanına birileri gelmek zorunda mıydı?Bonny onları gönderiyor.Onlar geri geliyordu.Arkasına bakmadan konuştu.

"Dan sana Ginny'i alıp gitmeni söylemiştim!"dedi ancak kafasını çevirdiğinde kalakaldı.Tanımadığı yakışıklı bu genci sanki daha önce bir yerlerden gördüğüne emindi.Ama bir o kadar da yabancıydı karşısındaki...

"A..şey...ben özür dilerim...Başka biri sandım..."dedi gülümsemeye çalışarak.Bir yandan da hemencecik gözünü silmeye çalıştı.

"Sizide mi sıktı bu dozda eğlence?" diye gülümseyerek sordu karşısısndaki tanımaığı kişi.

"A...Evet..Bugün pek eğlence kaldırcak durumda değildim..Burası daha güzel..Huzurlu..."dedi göle bakarak...

"Ya siz...Siz de mi bunaldınız...Herkes her durumdayken bu kadar eğlenceyi kaldıramıyor sanırım..."dedi bir karşısındaki tanımakla tanımamak arasında ikilem yaptığı yakışıklı adama bir de göle bakarak...

Şu anki konumunda kızı göremiyordu. Kızın son olarak derin bir nefes alışını duydu. "İşte geliyor " dedi içinden ve kız konuşmaya başladı.

"Dan sana Ginny'i alıp gitmeni söylemiştim!"

Ne diyordu bu kız hiçbir şey anlamamamıştı. Kafası fena karışmıştı. Konuşmak için tam ağzını açıyordu ki. Güzel kız saçlarını savurarak ona baktı. Birkez daha aşık oldu ona. Harika görünüyordu. Tek kelimeyle harika. Bu düşünceleri kırmızı dudakların yeniden hareket etmesiyle bozuldu.

"A..şey...ben özür dilerim...Başka biri sandım..."

dedi bir yandanda gözlerini siliyordu. Harry birden kendini çok suçlu hissetti. Yanlış bir zamanı seçmişti besbelli. Kız Harry'nin "Sizide mi sıktı bu dozda eğlence?" demesini hatırlamış olacak ki

"A...Evet..Bugün pek eğlence kaldırcak durumda değildim..Burası daha güzel..Huzurlu...
Ya siz...Siz de mi bunaldınız...Herkes her durumdayken bu kadar eğlenceyi kaldıramıyor sanırım..."

Söylediklerini dikkatle dinledi. Zaten gözlerini alamıyordu ki ondan! Suçluluk hissi giderek boğdu onu. Dayanamadı ve sordu.

" Bir sorun mu var?...Eğer yardıma ihtiyacınız olursa ben daima burdayım" dedi gülümsemeye çalışarak. Böyle olsun istememişti. Keşke başka bir şekilde karşılaşsalardı. Aşktan yana hiç yüzü gülmiyecek miydi Harry'nin? Gözlerini tekrar göle çevirdi. Doğaya kulak verdi. Doğaya ve onun muhteşem şarkısına...

Bonny karşısındaki kişiye bakarken birden içindeki huzursuzluğun kaybolduğunu hissetti.Ama ona tekrar bakınca huzur içini büyük bir duman gibi tekrar dolduruyordu.Çünkü karşısısındaki kişinin gözlerinde Bonny'e bakarkenki hayranlığını ve etrafına saçtığı o binbir renkli ışıklı güvenini kalbinde hissedebilmişti.Uzun zamandır ilk defa böyle bir duyguya kapılan Bonny karşısındaki ağladığını sezmiş olan kişiyi dinlemeye koyuldu.Belki de sonunda Dan'ı unutturabilecek,çok çok mutlu edebilecek biri çıkmıştı karşısına...Ya da belki de yine bulutlardaki hayallerin peşinde zıplıyordu Bonny hala...

" Bir sorun mu var?...Eğer yardıma ihtiyacınız olursa ben daima burdayım"

Bonny biraz olsun gülümsemeye çalıştı.

"Teşekkür ederim..!Gerçekten...Ortalıktaki tek sorun kendimim...Yani hepsi benim hatam...Önceden yaptığım hatalar yüzünden tekrar kendime zarar verdim..Yani sorunun adı ben..Herneyse bu konuyu kapatalım lütfen...Çok sancılı bir konu emin olun sizde duyup çekmek istemezsiniz!"dedi biraz durup tekrar devam etti.

"Bu arada benim adım Bonnie Kathleen Weasley,bakanlığa bağlı seherbazım,Ayrıca Diagondaki Cüppe dükkanını da işletiyorum..Ya siz...?"dedi meraklı gözlerle karşısındaki kişiye bakarak...

Onunla nasıl hemende böyle konuşabilmişti.Ya ölüm yiyen olsa?Bonny bir yandan da çocuğun kollarına bakıp işareti gözleriyle aradı ancak olsaydı da zaten balo var diye bir şekilde o döğmeyi kapatırlardı.

RPO: Balonun bitmiş olması gerek 1 hafta sona erdi Ama yine de siz benim eski kankayla devam edin rpye

out:Mecbur devam etces

Harry yüreğinin açılan kapılarının ardına kadar gerildiğini hissediyordu. Bir daha canının yanmasına izin vermeyecekti. Bırakmayacaktı aşkının peşini. Sakince dinledi kızın sesini. Yüreğini delip geçiyordu. sesi. Beyninde yankılanıyordu sesi. 3 yıl olmuştu bu duyguları tatmayalı.

Teşekkür ederim..!Gerçekten...Ortalıktaki tek sorun kendimim...Yani hepsi benim hatam...Önceden yaptığım hatalar yüzünden tekrar kendime zarar verdim..Yani sorunun adı ben..Herneyse bu konuyu kapatalım lütfen...Çok sancılı bir konu emin olun sizde duyup çekmek istemezsiniz!....Bu arada benim adım Bonnie Kathleen Weasley,bakanlığa bağlı seherbazım,Ayrıca Diagondaki Cüppe dükkanını da işletiyorum..Ya siz...?"

Anlayamadı en başta söylediklerini. Ama şunu iyi anlamıştı. Yasak değildi bu aşk. Oda iyi taraftaydı. Birkaç saniye bekledikten sonra konuşmaya başladı şaşkın dudakları.
"Ehem...Benn...Hmm ...şey.. Ben seherbazım...! Onun dışında başka bir işim yok. Adımda Harry Charles Silver"

Dedi ve devam etti.

"İsterseniz biraz yürüyelim...Yürümek sizede iyi gelir." dedi. Aklında ise tek bir şey vardı; Bonnie...

Bonnie konuşurken Harry'nin gözlerine bakamıyordu.Nedenini bilmiyordu ama yapamıyordu.Sanki uzaklardan bir kuş tekrar hayata dönemsi için en güzel sesiyle ötüyordu.Denizdeki yaratıklar işte bu o diyordu.Boşuna ağladın,boşuna kendini üzdün,yada bu üzülmeye değer birşey...Çünkü az önce Harry seherbaz olduğunu söylemişti.Yani o da Bonny gibi...Bonny'nin doğru bildiği yoldaydı.

"İsterseniz biraz yürüyelim...Yürümek sizede iyi gelir." diyince yüzüne yayılan hafif bir gülümseymeyle ayağa kalktı.

Sanki geçmiş hiç yaşanmamış gibi...Sanki beş dakika önceye kadar hiç ağlamamış gibi...Beraber kıyı boyunca yürümeye başladılar.Hafif rüzgar yüzlerine doğru yine hafif olan o esintisini üfürüyor.Uğultuyla birşeyler fısıldayıp arkalarında kalıyordu.Bonny böyle yavaş yavaş kendini kaptırmışken birden kafasına oturan gerçekle yüzleşti.Ya onun bir kız arkadaşı varsa?Ya o da Dan gibi kız arkadaşını bırakıp gittiyse?O zaman bunu asla yapamazdı.Neler çektiğini kendinden başkası bilemezdi ve asla bunu bir başkasına yaşatamazdı.Bir an derin bir iç çekip yanında yürüyen Harry'e göz ucuyla baktı.Sevgilisi olabilirdi...Peki bunu nasıl öğrenecekti?Yeni tanıştığı birine böyle pat diye sorması çok saçma olmaz mıydı?Hayır hayır soramazdı.Bu Bonny'e göre bir hareket değildi.

Dakikalar hızla geçiyordu Harry'nin inadına. Hiç ayrılmak istemiyordu bu atmosferden. Uzun süredir ikiside konuşmuyordu. Ama bir sessizlik yoktu ortalarda. Göle vuran meltemin oluşturduğu dalgaların uğultusu kulaklarındaydı. Gözü ise Bonnie'deydi. Bu durumdan rahatsız olabileceğini düşünüp bakışlarını göle çevirdi. "Eeee....şimdi n'olucak..."Nereye kadar yürüyeceğiz böyle...! "diye düşündü. Sonra birden ona geçmişini anlatmanın en iyisi olacağını düşündü vekonuşmaya başladı.

"Ben...Hmm"

Nasıl başlayacağını bilemiyordu. Yanlış birşey yapmaktan korkuyordu besbelli. Tekrar konuşmak için cesaretini topladı ve konuşmaya başladı.

"Ben, yanlız yaşıyorum. Şeyde...hmm..Neyde??...Diagon yolunda. Evet doğru. Diagon yolunda. Kimsem yok denebilir. Ama mutluyum. "

dedi gülümseyerek. "Oh bee iyi toparladın Harry" dedi içinden. Çok yorgundu. Ama belli etmemeye çalışıyordu. Bir yandan yürüyorlardı. Adımları kısa ve yavaştı. Sanki hiç bitmesini istemiyordu bu yolun.

Dalgın dalgın yürüyordu ikiside...Bonny yine kafasındaki kurcalamalarla uğraşırker arasıra Harry ona bakıyor oda sadece gülümsüyordu.Sağda solda birkaç baykuş avlanmak için henüz çıkmışlardı.Balodan gelen müzik sesi ise hala kulaklarındaydı.Hafif bir müzik çalıyordu şimdi.Belki ki birkaç kişi dans ediyordu...

"Ben, yanlız yaşıyorum. Şeyde...hmm..Neyde??...Diagon yolunda. Evet doğru. Diagon yolunda. Kimsem yok denebilir. Ama mutluyum. "

Bonny'nin kafasını kurcalayan sorunun cevabı saaki Harry anlamışçasına cevaplanmıştı bile...Gülümseyerek konumaya başladı Bonny de...

"Bende öyle...Weasleyleri tanımayan yok gerçi...Hepsi kızıl değil mi?"dedi saçlarını göstererek."Annemle babam kovuktan İngiltereye babamın muggle eşyalarına olan hayranlığı yüzünden taşindıktan sonra kardeşlerim ve kuzenlerinle el birliğiyle kovuktaki evi yıktırıp yenisin yaptırdık.Kısacası Weasleylerin genç bireyleriyle kalıyorum.Bir erkek arkadaşım vardı.Tam altı yıl çıktık.Ama o sonra beni bırakıp gitti.Herke ona birşey olduğunu düşündü.Ama ben yılmadım bekledim.Geldiğinde ölümyiyen olmak için gittiğini söyledi.Ben gene bekledim ama birgün tekrar zay olup bana döncek diye...Ama gene yanılmıştım...Yarın ikiz kardeşimle düğünlei var...Aslında ben sahilde bunları hazmetmeye çalışıyordum...Sonra sen geldin..."dedi olduğu yerde durarak Harry'e bakıyordu şimdi.Hayat hikayesini kısaca özetlemişti sanki...Neden en baştan anlatmıştı bilmiyordu ama içindeki ses ona herşyi anlatmasını emretmişti sanki...

Uzaktan gelen müzik Harry'e çok şey ifade ediyordu. Hemde o kadar çok şeyki...Ama şimdi geçmişi düşünmek istemiyordu. Kalbine tertemiz bir sayfa açmıştı şimdi. Yakın bir zamanda yanlızlıktan kurtulabileceğini hissediyordu. Bırakacaktı peşini yanlızlık biliyordu bunu. Az önce söylediklerini düşündü. Gülümsedi tekrardan. Nasılda saçmalamıştı. Birden Bonnie'nin konuşmasıyla bakışlarını gölden ona doğru çevirdi.

"Bende öyle...Weasleyleri tanımayan yok gerçi...Hepsi kızıl değil mi?Annemle babam kovuktan İngiltereye babamın muggle eşyalarına olan hayranlığı yüzünden taşindıktan sonra kardeşlerim ve kuzenlerinle el birliğiyle kovuktaki evi yıktırıp yenisin yaptırdık.Kısacası Weasleylerin genç bireyleriyle kalıyorum.Bir erkek arkadaşım vardı.Tam altı yıl çıktık.Ama o sonra beni bırakıp gitti.Herke ona birşey olduğunu düşündü.Ama ben yılmadım bekledim.Geldiğinde ölümyiyen olmak için gittiğini söyledi.Ben gene bekledim ama birgün tekrar zay olup bana döncek diye...Ama gene yanılmıştım...Yarın ikiz kardeşimle düğünlei var...Aslında ben sahilde bunları hazmetmeye çalışıyordum...Sonra sen geldin..."

Harry duyduklarına inanamadı en başta. Böyle bir meleği kim terk etmişti aklı almıyordu. Geçmişleri birbirine oldukça benziyordu. Harry affallamış bir halde Bonnie'ye baktı ve anlatmaya başladı içinden geçenleri.

"Aslına bakarsanız, benim geçmişimde sizinkinden pek farklı sayılmaz. Belki birazcık daha dramatik."

Boğazında birşeyler düğümlendi. Boğdu onu adeta ama o devam etmekte kararlıydı. Ve öylede yaptı.

"Annem ben çok küçükken öldürüldü. Onu hiç tanımadım bile. Babam karanlık tarafta ve beni reddediyor. "

Hafif bir gülümseme vardı suratında. Geçmişini anlatmak hiç bu kadar zor gelmemişti. Birkaç kısa adım daha attı ileriye doğru. Sonra geriye döndü ve Bonnie'ye baktı.

"Benimde bir kız arkadaşım vardı. Ama o beni değil tüm hayatı terk etti. İntihar etti. Sebebimi? İşte en kötüsü burası... Bilmiyorum... Aklım almıyor...Neden olduğunu neden yaptığını bilmiyorum...Herşey çok iyi gidiyordu. Ama bir anda mahvoldu. Sanırım benim yüzümden. "

Dedi ve durdu. Devam etmek istemiyordu. Ondan bahsetmek istemiyordu. Adını bile duymak istemiyordu. Tüylerini ürperten o dehşet görüntü geldi gözünün önüne. Havada sallanan bir ip yerde yatan cansız bir beden ve bir mektup. Mektupta şöyle yazıyor.

***ÖLÜMÜMDEN KİMSE SORUMLU DEĞİLDİR.***

Bir anda titredi ve tekrar göl kıyısında olduğunu hatırladı. Bonnie'ye baktı ve içinden " Umarım yanlış yolda değilimdir"dedi.