Daniel Jacob ve Ginevra Black'in Odası

Misafir

Ginny yavaça gözlerini araladı. Dany'i görünce çok sevindi ve hemen onun boynuna atladı. Bir yandanda;

"Sen her gece beni böyle bekleticeksen işimiz var senle" diyordu.

Birden karnına büyük bir sancıgirdi. Karnını tutmaya ve kanepede kıvranmaya başladı. Alnından terle boşalıyordu. Bir eliyle terlerini silerken diğer eliylede karnını tutuyordu. Çok kötü bir sancıydı bu daha önce hiç olmamıştı. Bu kadar büyük bir acıya katlanmamıştı. Terler boşalıyordu anlından. Dany'nin elini tutu. Ona bakmaya çalışarak;

"Dany!" diye sayıklamaya başladı. Gözleri sancının ağrısıyla aaçılmıyordu. Karnı sanki ikiye ayrılıyormuş gibi hissediyordu. O kızıl saçları artık terden sırılsıklam olmuş ve dağılmıştı. Ginny hala;

"Dany!" diye sayıklıyordu. Hastaneye gitmek istediğini söylemeye çalışıyordu ama bir türlü başaramıyordu. Sancısı o kadar artmıştıki ne konuşabiliyor nede gözlerini açabiliyordu. Artık sayıklamalarıda durmuştu. Sadece o ıslak ve dağınık saçlarla kanepede kıvranıyordu.

Daniel gülümser bir biçimde Ginny'yi seyrederken Ginny yavaşça gözlerini araladı. Bu Danny'nin çok daha fazla gülmesine sebep oldu. Gerçekten sevinmişti çünkü Ginny ile konuşmaya ve onun varlığını hissetmeye ihtiyacı vardı. O uyurken bu gerçekten çok zor oluyordu. Çünkü Ginny oldukça masum ve sessiz uyuyordu. Sanki orada yokmuş gibi. Ama onun varlığını farketmemek zordu çünkü Ginny, Danny'nin gözüne çok güzel gözüküyordu nedense. Daha önce hiçbir bayan on abu kadar güzel gözükmemişti. Bonnie de dahil. Ancak Bonnie'nin de Ginny'ye göre daha hırslı vr ateşli bir ifadesi vardı. Dan bunu hatırlayarak küçük bir gülücük belkirtti yüzünde.

Daniel Bonnie ile konuştuklarını düşünürken Ginny bir anda onun boynuna atladı. Bu Daniel'ı mutlu etmişti. Ancak bir yandan da

"Sen her gece beni böyle bekleticeksen işimiz var senle"

demesi Danny'nin somurtmasına neden olmuştu biraz ama bunu Ginny'ye belli etmiyordu. Çünkü onu bekletmeyi asla istemiyordu ama Bonnie ile konştukları onu gerçekten etkilemişti. Bonnie cidden doğru mu söylüyordu? Danny'den olan çocuklar da onun gibi biri mi olurlardı? Danny olmasa daha mı iyi olurlardı, daha mı mutlu olurlardı? Ginny'nin Danny'ye ihtiyacı yok muydu gerçekten? Daniel bunları düşünürken duvarda asılı olan bir fotoğrafa dalıp gitti. Fotoğrafta Danny, Ginny'nin omzuna elini atmıştı ve her zamanki gibi çapkınca gülümsüyordu. Ginny ise henüz fazla büyümemiş olan karnıyla masum bir poz vermişti. Daniel her anın fotoğrafını çekmeyi seve biriydi. Çünkü geçmişe dönebilme imkanları neredeyse yok gibiydi. Dönseler bile belki de her şey aynı olmazdı, yaşadıkları, yaşayacakları... Belki de çok değişirdi ve umdukları gibi olmazdı. Bu yüzden fotoğraflar anıların emanet edilebileceği en güzel şeylerdi.

Dan fotoğrafa dalıp gitmişken Bir anda yanında duran Ginny'nin kıvranmaya başladığını farketti. Gülümseyerek

"Neden kıvranıyorsun Ginny? Eğer tuvaletin geldiyse veya pardon sen çocuk değilsin. Tuvaletin gelse-"

ama tam o sırada Ginny'nin etrafında olanları aldırmayıp delilercesine kıvrandığını farketti ve bir yandan da karnını tutup

"Danny !"

diye sayıkladığını. Hemen suratını buruşturdu ve endişeyle ellerinin titremesini seyretmek zorunda kaldı. Ne yapacaktı şimdi? Daha önce hiç hamile ve doğum yapmak üzere olan bir eşi olmamışttı bu yüzden ne yapacağı hakkında pek fikri yoktu. Heralde hastaneye götürmesi yeterli olurdu şimdilik. Aklına bunun gelmesiyle hemen

"Buldum! St. Mungo! Seni oraya götüreyim Ginny!"

dedi. Sonra asasını çekti ve bir patronus yaparak Bonnie'ye şu mesajı yolladı:

"Bonnie sanırsam Ginny'nin doğumu başlamak üzere. Ben onu St. Mungo'ya götürüyorum. Lütfen bizi yalnız bırakma. Sana ihtiyacımız var... DJ Black."

Gümüş renkteki Jaguar odadan süzülürcesine uzaklaşınca Danny hemen Ginny'yi kolundan kavradı ve ikisini St. Mungo'ya cisimledi.

Misafir

Ginny odaya hızla girdi. Nedenini bilmiyordu ama son günlerde çok sinirli ve gergindi. Kendini yatağa bıraktı ve yandaki komidini tekmeledi. sinirle etrafa baktı ve dolabındaki bütün kıyafetleri fırlatmak istedi. Hemen yerinden kalktı ve kıyafetleri yere saçtı.

Noluyordu böyle hiç kendinde değildi bu günlerde büyük bir sinir vardı. Dany arkasından odaya girdi. Kıyafetleri görünce ağzı açık bakmaya başladı. Ginny hemen;

"Dany hiç bir şey söyleme. " dedi ve yatağa oturarak yastoğa vurdu ve gözlerinden bir damla nyaş boşaldı.

Daniel, Bonnie ile olan biraz hoş biraz sıkıcı sohbetini bitirerek malikaneye gelmişti. Aslında Ginevra ile James, Nerissa ve Evangeline hakkında konuşmamak için eve gelmeyi oldukça ağırdan alıyordu ama yine de en fazla bu kadar ağırdan alabilmişti. Bu yüzden Ginny'nin arkasından bir süre sonra odalarına girdi ve etrafa saçılmış olan kıyafetleri görünce ağzı açık kaldı. Tam bir şey söyleyecekken Ginny

"Dany hiç bir şey söyleme. "

dedi ve Daniel da söylemek istediğini söyleyemeden ağzını kapattı. Ama daha fazla dayanamayarak Ginny'nin yanına gitti ve bileğini nazikçe yakalayarak

"Sakin ol Ginny. Evet biliyorum sinirlenmen çok doğal çünkü ortada tonlarca sebep var. Birincisi Bonnie karargahımıza girdi, artık herkes kimliğimi biliyor. İkincisi aptal bir savaş var ve üçüncüsü de ben seni çok ama çok özledim, sen buna rağmen bana buzdolabı gibi davranıyorsun hatta üşümeye başladım."

dedi ve çocukça gülümsedi. Hemen ardından sakince konuşmasına devam etti:

"Neden sinirlenip kıyafetleri etrafa saçmak yerine birbirimizle savaş öncesi belki de son kez hoş vakit geçirmiyoruz? Hem konuşacaklarımız da var hanımefendi."

Konuşması bitince Ginny'nin kolunu bıraktı ve ona anlamlı bir şekilde bakıp rahatsızlık vermeye çalıştı. Zaten sol kaşı da havadaydı. Bu bakış Daniel'ı uyuz ederdi, biri ona böyle baksa uyuz olup sinirlenirdi. Ama Ginny'nin teğkisini ilk kez ölçecekti.

Misafir

Dany hafifce gülümsiyerek;

"Sakin ol Ginny. Evet biliyorum sinirlenmen çok doğal çünkü ortada tonlarca sebep var. Birincisi Bonnie karargahımıza girdi, artık herkes kimliğimi biliyor.
İkincisi aptal bir savaş var ve üçüncüsü de ben seni çok ama çok özledim, sen buna rağmen bana buzdolabı gibi davranıyorsun hatta üşümeye başladım." dedi. Ginny sünürle büyük bir kahkaha attı. Dany hemen ciddileşerek;

"Neden sinirlenip kıyafetleri etrafa saçmak yerine birbirimizle savaş öncesi belki de son kez hoş vakit geçirmiyoruz? Hem konuşacaklarımız da var hanımefendi."

Ginny ona bakışını pek sevmemişti. Ama hiç rahatsız olmamıştı. Buna alışmalıydı. İnsanlar kimliğini öğrenmişti. Bu yüzden bütün cadılar artık ona böyle bakacaktı. Hemen ayağa kalkıp;

"Lanet olsun nasıl karargaha girebilir. Hem.. hem seninde bu kadar dikkatsiz olman... Nasıl yaparsın bunu." diye haykırdı. Sonra sinirinden titriyerek yerdek,i kıyafetleri dolaba tıktı.Dany'e dönüp;

"Bak Dany sen lordsun. Senin sorumlulukların var. Onlar bizim yandaşlarımız. Nasıl onları tehlikeye atarsın? Hemde ..." Bu Ginny'e en çok koyan şey olmuştu "Rosie'e ufak bir oyun oynamak adına." dedi ve kendini geri yatağa bıraktı. Gözünden yaşlar damlıyarak;

"Savaş başladı Dany. Sana bir zarar gelirse ben napıcam. Hem çocuklar onları nasıl koricaz. B,iraz daha dikkatli olsaydık böyle bir şey olmayacaktı. " dedi.

Danny, Ginny'ye uyuz bir şekilde bakarken Ginny ayağa kalkıp

"Lanet olsun nasıl karargaha girebilir. Hem.. hem senin de bu kadar dikkatsiz olman... Nasıl yaparsın bunu."

diye haykırdı. Daniel cevap vermekten kaçınıp sözüne devam etmesini bekledi ki Ginny devam etti:

"Bak Dany sen lordsun. Senin sorumlulukların var. Onlar bizim yandaşlarımız. Nasıl onları tehlikeye atarsın? Hem de ... Savaş başladı Dany. Sana bir zarar gelirse ben napıcam. Hem çocuklar onları nasıl koricaz. Biraz daha dikkatli olsaydık böyle bir şey olmayacaktı. "

kendini yatağa bırakmıştı şimdi. Gözlerinden yaşlar damlıyordu. Daniel daha fazla dayanamayarak onun yanına oturdu ve gözlerindeki yaşları silerek

"Biliyor musun öncelikle ağlamana değmez. Çünkü o aptal karargaha girmesi bizim için pek bir şeyi ifade etmiyor, iyi ya da kötü. Bak Ginny, artık gerçekten bana bağlı olduğuna göre söylememde bir sakınca yok sanırsam. O aptal karargahta bulabileceği en fazla şey kendi isimlerinin yani seherbazların ve yoldaşlık üyelerinin isimlerinin asılı olduğu bir parşömen olur heralde. Çünkü bizim için aşırı önemli olan bir şeyi gidip de o karargahta bırakmam. Çünkü gerçekten kendime bile güvenmiyorum ki karargahtaki diğer kişilere güvenebileyim. Ayrıca belki farketmedin ama onun bizden olmadığını hemen farkettim. Tanımadığım kişileri soruşturmadan bırakmam Ginny. Eğer o Bonnie değil de benim için değersi bir başkası olsaydı çoktan ölmüş olurdu. Ben öldürmesem bile inan diğerleri öldürürdü. Sesimi çıkartmadım çünkü Bonnie benim için de senin için de değerli biri. Ona daha fazla zarar veremeyiz."

dedi. Sonra biraz daha düşünerek

"İkinci olarak da benim dikkatsizliğime ve hatalarımıza gelelim. Evet lordum biliyorum ama sen de biliyorsun ki daha fazla dikkat edebilmem için Bonnie gibi fazla meraklı ve güçlü olan seherbaz ve yoldaşlık üyelerini ortadan kaldırmamız gerek. Çünkü onlar olduğu sürece ne kadar dikkat edersem edeyim deneyeceklerdir, karargahımıza sızmayı, ölüm yiyen gibi gösterp bilgi çalmaya çalışmayı. Emin ol deneyeeklerdir. İşte bu yüzden savaş bizim için önemli! Bonnie olmasa bile Rosie gibiler ortadan kaldırılmalı. Çünkü işimi zorlaştıracaklar. Neyse, şimdi de hatalarımıza gelelim. Ginny biz on dokuz yaşındayız ve bir yıl önce evlendik. Daha bunun gibi bir sürü hatalar yapacağız belki de. Ne bekliyordun ki evlenip de çocuk sahibi olmayacağımızı mı? Mutlaka bir şey olacaktı ve sen yine bebeklerimiz dünyaya getirmek zorunda kalacaktın, belki bugün olmazdı ama olacaktı işte er ya da geç. Hem bebeklerden şikayetçi değiliz, onları elbet koruyabiliriz. Annem ve babam gibiler de yapabildiğine göre ki o şartlar altında biz kesinlikle daha iyisini yapabiliriz. Emrimizde onlarca ölüm yiyen var ve birini bebeklerimize bakması için görevlendirebilirim ki inan onlara bile gerek yok kuzenlerim Yancy ve Justin oldukça büyükler yani 11 yaşında olsalar bile. Çünkü onları ben ve Brian yetiştirdik. Uslular ve onlar da bizim gibiler. Hayatın zorluğu gereği büyükler. Bebekleri onlara ve diğer kuzenlerimize emanet edebiliriz. Savaşa katılmayacak olan çok kişi tanıyorum. Bebeklerimizi emanet edebileceğimiz sorumluluk sahibi ve iyi kişiler. Neyse, henüz vaktimiz var. Yani koskocaman bir gün falan var heralde. Hayatı koşuşturma içinde yaşamamı bekleyemez hiç kimse daha gencim. Uzun uzun yaşamak istiyorum ve vaktimi iyi değerlendirmek istiyorum. Çünkü canım ancak benim yaşamıma ve senin yaşamına yeter."

diye sözlerini tamamladı. Şimdi gülümsemeye başlamıştı. Nerissa, Evy veya James'tan söz etmek istemiyordu artık. Ginny'yi mutlu etmek istiyordu ama sanki Ginny ondan kaçıyor gibiydi. Bu yüzden Danny'nin gülümsemesi bir süre silindi ve

"Ginny benden kaçıyor musun? Yani ne bileyim daha önceden sanki birbirimize daha yakındık ve en azından hoş bir sohbetimiz vardı. Artık konuştuğumuz tek şey şu savaş. Evet o savaş çok yakında gelecek ama hayatımızı ve evliliğimizi savaş var diye kısıtlayamayız öyle değil mi? Ayrıca anlayamıyorum, beni sevmiyor musun? Halbu ki ben seni hortkuluğun olabilecek kadar çok seviyorum. Yanlış duymadın Ginny, hortkuluğun olacak kadar. Hayatımı sana bağlayacak kadar. Senin hortkuluğa ihtiyacın vardı Ginny ve benim de seni yaşatmaya, belki de kendi canımdan fedakarlık ederek yaşatmaya. Ama olsun, senin hortkuluğun olmaya razıydım ve yaptım. Sen uyurken senden izinsiz de olsa yaptım. Artık ben ölmedikçe ölemezsin Ginny. Şimdi bir ladyyi şah mat edebilmek için koskoca bir lordu da devirmeleri gerekecek. Seninle bağlı olmayı seviyorum. Sen istediğin kadar kaç ama ben sana hep bağlı kalacağım. Tabi sen beni öldürmedikçe. Şimdi senden tek istediğim benden kaçmayı veya soğuk davranmayı bırak. Çünkü eski seni özledim ben. Şu hale bak bana yüz bile göstermiyorsun, yüzünü görebilmem için göz yaşlarını silmem gerekiyor."

dedi ve ona göz kırptı. Amacı onu uyuz etmek değildi ama kendisine soğuk davranılmasından hoşlanmamıştı Dan. Aralarındaki bağı anlamasını istemişti Ginny'nin. Danny'ye bağlı olmak zorunda olduğunu da. Bağlı kalmak istemiyorsa da Daniel'ı öldürmesi gerekiyordu. En azından hortkuluğu yok etmeliydi.

Misafir

Dany hızlıca konuşmaya başladı. Ginny onu söylediklerini dinlerken bir yandanda göz yaşlarını dindirmeye çalışıyordu. Söylediklerinde biraz haklı olduğunı düşünmeden edemedi Ginny. Ama haksız yanlarıda vardı. Bunları tam söyleyecekken Dany onu özlediğini söyleyince hemen yumuşadı. Çünkü Dany'i çok seviyordu. Onların aşkına en baştan beri karşılardı. Dany Ginny'nin ikiziyle beraber olmuştu ve buda onların ilişkisini zorlaştırmıştı. Ama genede aşkları ve birbirlerine olan güvenleri her zaman büyük bir zafer kazanarak onları birbirlerine yaklaştırmıştı. Sonunda evlenmişler ve iki tane dünya tatlısı bebek sahibi olmuşlardı. Buda onları birbirlerine yakınlaştıran başka bir sebepti. Ama şimdi savaş vardı. İkisininde çocuklarını düşünmesi gerekiyordu. Dan her ne kadar hata yaparsa yapsın Ginny onlar evlenirken düğünlerinde her şeyde yanında olmaya evet demişti. Bu hiç bir zaman değişmiyecekti. İster hatalarında ister başarılarında Ginny daima Dany'nin yanında olacaktı.

Dany sözlerini bitirince Ginny gözlerini sildi ve yatakdan kalktı. Dany'e doğru ilerleyerek;

"Sana olan sevgim her zaman devam ediyor bunu biliyorsun. Ben eski Ginny'im aşkım. " dedi ve Dany'nin boynuna sarıldı. Onun kokusunu hissetmek ve onunla birlikte olmak Ginny'i hayatta en mutlu eden şeydi.

Ginny göz yaşlarını silip Danny'ye doğru ilerledi ve

"Sana olan sevgim her zaman devam ediyor bunu biliyorsun. Ben eski Ginny'yim aşkım. "

diyip ona sarıldı. Dan bir an için kalbinin ademelmasında attığını hissetti. Ama Ginny'nin eşi olan Ginny olduğu gerçeğini yine hatırlayınca sırıttı, o anın keyfini çıkartıp Ginny'ye sarıldı. Kendini tutamayarak

"Benim de sana olan sevgim her zaman devam edecek Ginny, sen nasıl olursan ol, kiminle veya hangi tarafta olursan ol. Sen her zaman benim olacaksın, çünkü benim seni bırakmaya niyetim yok."

diyip güldü ve Ginny'nin o çok özlem duyduğu dudaklarına ufak ve masum bir öpücük kondurdu. Onu çok özlemişti ki bu her halinden belliydi. Kızıl ve alev alev yanan, çiçek kokan saçlarını, her şeye rağmen umutla bakabilen gözlerini çok özlemişti. Bir hafta bile ayrı kalsalar ki doğum yüzünden de olsa Daniel ona özlem duymuştu işte. Bu özlemi de yok etmeye niyetliydi. Bu yüzden ayağa kalkarak

"Ginny ben şey ımm şey, seni hiç ummadığın kadar çok özledim ve ımm senin de beni özlediğini umuyorum ki umarım özlemişsindir. Çünkü zorla güzellik olmaz. Eğer özlemediysen de söyle, anlayışla karşılarım."

dedi ve endişeli bir şekilde gülüp duvara yaslandı. Merakla Ginny'nin cevabını bekledi. Cevabı beklerken en iyisinin bebeklere bir göz atmak olduğunu düşündü ve yataklarında yatmakta olan bebeklere

"Merhaba."

die fısıldayıp gülümsedi. Nedense onları çok seviyordu, belki de öz çocukları olmasından kaynaklanıyordu bu.

Misafir

Dany hesap sorarcasına sırıttı. Ginny onun laflarından sanki büyük bir hüzün varmış gibi bir duyguya kapıldı. Ama Dany'i özlediine kesinlikle emindi. Dany'nin bebeklere yüzünde ki büyük mutlulukla konuşmasını izledi. Bir süre orada öylece duvara yaslanan kocasına baktı. Onu çok seviyordu. Hayatını verebileceğini biliyordu. Ona savaşta bir şey olursa ne yapacağını bilemiyordu. Büyük ihtimal bebekleri Bonny'e emanet ettikden sonra hesap sormaya giderdi. Ama bu hesap büyük ve ağır bir hesap olacağı kesindi. Onu kaybetmek Ginny'nin son üzüntüsü olurdu. Gülümsiyerek ona yaklaştı ve kızıl saçlarını geriye atıp kocasının boynuna sarıldı. Onun bebeklere dönük yüzünü kendine çevirip gülümsedi. Onun dudaklarına ufak bir öpücük kondurduktan sonra;

"Ben seni daha çok özledim." dedi ve bebeklere bakıp "Emin ol onlarda çok özlediler. Bizi bırakma olur mu?" diye sordu.

Daniel bebeklere büyük bir sevgi ile bakarken kafasını Ginny'ye çevirdiğinde onu yanında buldu. Tam ona bebeklerin çok tatlı oldğunu ve bir isim bulmaları gerektiğini söyleyecekken Ginny'nin öpücüğüyle sustu. Bir süre sonra Ginny

"Ben seni daha çok özledim"

dedi ve hemen ardından bebeklere bakıp

"Emin ol onlar da çok özlediler. Bizi bırakma olur mu?"

diye sordu. Daniel hemen gülümsemesini genişleterek

"Sizi bırakacağımı da nerden çıkardınız? Sen veya bebeklerimiz beni kovmadığınız sürece size yapışıp kalacağım. Hiç merak etme. Ayrıca, kızımız fazla güzel gözüktü gözüme, dikkat edelim de biri şimdiden ona asılmasın."

dedi. Kahkaha atması çok gecikmedi zaten. Danny hala inanamıyordu. Bir baba olmuştu ve tabi Ginny de bir anne olmuştu. Hem istedikleri hem de istemedikleri şey olmuştu, sorumluluklarına iki büyük sorumluluk daha eklenmişti. Ama bu sorumluluk nedense Daniel'ı mutlu ediyordu. Ginny de şimdi mutlu görünüyordu. Bu yüzden Dan ortamı soğutmamak için James veya Nerissa konusunu hiç açmadı ve

"Ben şey bebeklerin isimlerini düşündüğümüz gibi koyalım artık diyorum. Ama küçük bir değişiklik daha yapmak istedim, kızın isminde. Benim annemle senin annenin adını koyacaktık ya, ben diyorum ki Bonnie'nin de ismini koyalım. Yani Kathleen olsun bir adı da. Sonuç olarak Kathleen Haylie Molly Black olur. Oğlanınki de Oliver Jacob Brian Black oluyor. Son bir değişiklik yapmak istemiyorsan bunlar olsun. Bir de ben kızımızı Kathleen veya Kath diye çağırırım. Oğlanı da Oliver veya Ollie diye. İkisi de kulağa hoş geliyor. Sen ne dersin?"

dedi. Sonra elini Ginny'nin beline dolayarak onu kendine çekti. Ama bir süre sonra Oliver'ın mızırdanmasıyla kendine geldi. Bebeklerin önünde neredeyse Ginny'ye asılacaktı. Daniel empati kurarak kendini bebeklerin yerine koydu ve böyle bir şeye şahit olmak istemeyeceğini düşündü. Bu yüzden elini Ginny'nin belinden çekerek gülümsedi. Oliver tam da zamanında mızırdanmıştı. Daniel onun bunu bilinçli yaptığından bile şüphelendi ama çocukların henüz bir haftalık oldukları aklına gelince kendine daha da çok güldü ve Ginny'ye döndü. Ondan bir cevap bekliyordu ki bu cevap geri dönülmez bir şey olacaktı. Daniel ikinci defa birilerinin ismine karar veriyordu. Daha önce bir tek Yancy'nin isminde yardımcı olmuştu ve o bile harika bir duyguydu.

Out: Üstteki rp zaman aşımına uğramıştır xD Ben yeni bir rp ile olayları toparlıyorum

Daniel, Bonnie'nin sözünü dinleyerek Parlayan Göl'den evine geldikten sonra hemen banyoya gitti ve ağır içki kokusunu Ginny duymasın diye duş almaya karar verdi. Küvetin musluklarını sonuna kadar açtıktan sonra aynada kendisine öylesine bir baktı. Gözleri hala uykulu görünüyordu. Saçlarından bahsetmek felaketlere yol açabilirdi. Çünkü gereğinden fazla dağınık ve kirliydi. Suratında bir büyü olmasa, James'ın attığı yumrukların izleri onu tanınmaz hale getirebilirdi. Neyse ki bunu bir büyü ile düzeltmişti.

Aynada kendisine bakarken suyun oldukça sıcaklaşmaya başladığından habersiz hatta kaynamaya başladığından habersiz üstünü çıkarttı ve tedbirsizce ayağını suya attı. Ki ayağını atmasıyla geri sıçraması bir oldu zaten. Zavallı su, cansız olmasına rağmen oldukça ağır laflar işitmişti Daniel'dan. Danny su ılık hale geldikten sonra güzel bir duş aldı ve hem yorgunluğundan hem de içtiklerinin ağır kokusundan kurtuldu. Titreyerek bornozuna sarındıktan sonra dişlerini büyük bir hızla ve hırsla fırçaladı. Bütün delillerden kurtulmak en iyisiydi. Ah sanki Ginny onun günlerdir içki içip dışarıda serserice dolandığını bilmiyormuş gibi! Ama yine de buna yer vermeyerek düzenli olmalıydı.

Çok özlediği pijamalarını giydikten hemen sonra önce bebeklerinin yanına gitti. Mışıl mışıl uyuyorlardı. Oliver'ın eli yanağının yanındaydı. Kathleen ise hareketsizce bir putu andıran biçimde uyuyordu. Daniel onlara ufak birer öpücük kondurduktan sonra artık uyumak için yatağına ilerledi. Ginny'yi uyandırmamak için sessizce yatağına uzandı ve gözlerini kırpıştırarak üzerine çöken fazla rahatlığı bir köşeye bırakıp Ginny'ye sarıldı. Sarılır sarılmaz Ginny'nin bir anda irkildiğini farketti. Daniel bir şey olmadığını belli etmek istercesine

"Şşşt, benim Ginny korkma. Uyumana bak tatlım."

dedi ve gülümsedi. Ginny'ye güven vermek istercesine kolunun olun beline attı ve gözlerini yumarak odanın sessizliğinin içinde uzun zamandır ilk defa huzuru bulduğunu hissetti. Ginny'yi ve bebekleri özlemişti. Sanki neden onların yanında kalıp hayatın tadını bu şekilde çıkarmamıştı ki! Gereksiz yere macera yaşamıştı işte. Gerçi Danny'nin hayatı zaten maceradan ibaretti. Kaçış yolu olmadağını anlamış olmalıydı.

Gözleri yumulu bir şekilde uyumaya çalışırken bir anda kendini fısıltıyla konuşurken buldu:

"Seni çok özlemişim Ginny. Umarım beni merak etmememişsindir."

"Ben yokken ne yaptın merak ediyorum evet ama ben sen yokken ne yaptığımı söyleyeyim. Biraz kafa dağıttım. Son zamanlarda olanlar biliyorsun benim aklımı çok karıştırmıştı."

"Sessizlik Kuyusu'nda bir arkadaşımın.. daha doğrusu Eragon'un sevgilisinin hatta belki şimdi eski sevgilisidir her neyse Gina'nın odasını yerleştirmesine yardım ettim. O da bana nezaketen kaymak birası ikram etti. İşte her şey o anda başladı. Yani içki içmeye başladım dur duraksız.."

"Onun yanından ayrıldıktan sonr da Domuz Kafası'na gittim. Çok ilginç ki ölen sahibinin yerine genç bir bayan gelmiş. İlginç olan da bu bayanın Leia olması, James'ın kız kardeşi Leia. Uzun zamandır ortalarda yoktu, ama dönüşü güzel oldu. James çok sevindi ki ben de sevindim."

"O da bana içki ikram etti. Sonra ne oldu biliyor musun? Çok saçmaydı, elbette bilmiyorsun, James'ın yanına gittim. En çok güvendiğim dostumun yanına yani. Kısa bir şakalaşmanın ardından odasına daldım ve o da en az benim kadar sarhoştu. İşte o andan itibaren de iki serserinin başından geçenler başladı.."

"Kavga ettik, yani birbirimize aşağılık sözler ettik. Birbirimizin yüzünü tanınmaz hale getirdik. Ama sonra ben büyüyle düzelttim tabii. James'la da her zamanki gibi barıştık. Komedi ya! O ayyaş tilkiyle asla küsemeyeceğiz bence! Ama bundan şikayetçi değilim. O benim en iyi dostum, ah tabi senden sonra. Çünkü sen hem eşim hem de dostumsun.."

"James'a Leia'dan bahsettim bir sebepten dolayı ve ilk kızmasına rağmen sevindi. Çünkü bazı sözlerimizi geri aldık. Neyse, yarın akşam onu Leia'ya götüreceğim. James'ın yanından ayrılınca da Parlayan Göl'e gittim. Keşke gitmeseydim Ginny. Ama bir yandan da gittiğim için şükrediyorum. İşte bu yüzden buradayım.."

"Gölde Bonnie'yi gördüm. Daha doğrusu ilk yabancı bir kız gördüm sandım. Oldukça güzeldi, kömür gibi siyah saçları ve zeytin gibi yeşilimsi gözleri vardı. Eh o sarhoş kafayla da bir laf atmış bulundum. Yani karşıma ne kadar da güzeller çıkıyor gibisinden ama inan şimdi buna öyle gülüyorum ki, neyse! Kız bana Bonnie olduğunu söyledi. Biri ona değişim laneti atmış. Kim biliyor musun, Gina. Eşyalarını taşıdığım kız. O an öyle üzüldüm ki. Kızıl Prenses'im gitmişti, gerçi o çoktan gitmişti ama artık hiçbir eser kalmamıştı.."

"Arada bir eski haline dönüyormuş ama genelde yeni haliyleymiş. Biraz onunla konuştuk. Benim kulağımı çeker gibi yaptı ve eve yolladı. Daha doğrusu eve gitmemi ve sabah da onun ofisine uğramamı söyledi. Ben de onun sözünü dinleyerek evimize geldim. Şimdi mutluyum Ginny.."

"Ve seni öyle çok seviyorum ki.. şu anda bile anlatamıyorum ki bundan sonra da hiç anlatamam heralde. Ama sen bunu anlıyorsun nasılsa. Ve benim yanımdasın, seni çok seviyorum..."

Gülümserken bir anda uykuya daldığını farketti. Az önceki Daniel'dan sadece tatlı bir gülümseme kalmıştı. Artık kendini uykunun ellerine bırakmıştı. Daha fazla uyumazsa da zaten heralde enerjisizlikten ölecekti. Yarın için dinç olmalıydı. Kim bilir belki de Ginny'yle kavga ederlerdi, belki de her neyse işte. Zor bir gün olacak gibiydi Daniel için. Ama şimdi rüya görmekle meşguldü sadece. Rüyasında ne gördüğünüyse sadece kendi ve Tanrı biliyordu. Belki de uyandığında ilk işi rüyasını günlüğüyle paylaşmak olurdu. Günlüğüne bir isim takmamıştı hala, belki de ona bundan sonra 'Pısırık' derdi. Çünkü susup her şeyi dinliyordu. Daniel hem düşüncelerle hem de rüyasıyla boğuşurken gülümsediğini farketmiyordu. Ama bundan da şikatetçi değildi..

to be continued... x) [büyük itimalle xD]

Bonny sabah yatağında huzursuzca kıpırdandı.Güneşin ışıları onu uyandırmak istercesine gözüne batıyordu.Belki yine kendi olmuştur diye bir hışımla yataktan kalkıp aynaya doığru koştu ama yüzündeki hayal kırıklığıyla buldu kendini..Tıpkı kiçik bir kızı andırıyordu yüzü...Kalkık burnu,yemyeşil gözleri ve uzun siyah saçlarıyla küçük masum bir yüz..Sinirle dolabına doğru yürüdü ve artık üstüne büyük gelen en sevdiği bluzünü giymeye çalıştı ama fazlaca büyük olunca sinirle çıkarıp bir kenara attı ve kuzenin dolabına bakmak üzere alt kata indi.
Kuzeni hala uyuyordu.Parmak uçlarında dolabı açtı ve üstüne göre birşey bulana dek ortalığı alt üst etti.Sonunda beyaz bir bluzle bir kot pantolon giyindikten sonra odadan hızlıca çıktı.
Birkaç kat daha aşağıya inip dolabı araladı ve ağzına dünden kalan pizzadan bir lokma tıkıp banyoya gitti.Saçlarını taradı ve yüzüne bir su çarptı.En sonunda da asasını cebine tıkıp evden çıktı.Kapının önüne geldiğinde aklına Dany geldi.Acaba dediklerini yapmış mıydı?Gidip evde durumlar nasıl diye görmek en iyisiydi böylece hem kardeşini hemde yeğenleri görüp onlara yeni halini gösterebilirdi.Hem belki Brian da orda olurdu onu çok özlemişti ki uzun zamandır görmüyordu.

"Black Malikanesi!"dedi ve o sıkışma hissiyle beraber yukarıdan sertçe düştü

.Biraz canı acısa da hızlıca ayağa kalkıp bahçenin kapı girişinden içeri girdi.Evişn kapısına geldiğinde tereddütle kapıyı çaldı.Buraya gelmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki...Hepsinin şu kenardaki kavak ağacının altında geçirdiği zaman aklına geldi bir an...Ginny kenarda Brianla koşuşturuyor.Bonny ise ertesi gün vereceği sınav için eline aldığı ksks kitabını göz atıyordu.Bir yandan da ona engel olup kitabını almaya çalışan Daniel'in kafasına yanında duran kitaplrı fırlatıyor gülümseyerek bağırıyordu...Ağaca doğru dalmış gitmiş olan Bonny'i yanına gelen ev cini uayndırıyordu

"Ne aradığınızı sorabilir miyim?"

"Ah şey..Ben kardeşimi görmeye gelmiştim Ginny.."

"Kardeşiniz?" diye söyle bir süzüyor ev cini Bonny'i

"Evet kardeşim..Bakma böyle göründüğüme ben Miss Weasley"dedi ve içeri girdi Bonny.

Hızla yukarı çıkıp bebekelri görmek için odalara göz gezdirdi.Önüne gelen ilk ihtişamlı kapıyı çaldı.

-Tık tık tık...

Daniel mışıl mışıl uyurken yüzündeki gülümsemenin yerini sonunda uykunun getirdiği sersemlik almıştı. Ama hala kolu Ginny'nin belindeydi ve aklı da hala rüyasındaydı. Bir anda kapısının çalınmasıyla da yüzünü buruşturdu ve

"İki dakika daha.."

diyerek kolunu Ginny'nin belinden çekip sol tarafına döndü. Kapının bir kez daha tıklatılmasıyla da gözlerini hızla açarak yataktan fırladı. Çocuk gibi davranıp iki dakika saçmalığını bir kenara bırakmanın iyi olacağını düşündü. Gözlerini kırpıştırarak kapıyı açtı. Karşısında dün gördüğü kızı, yani Bonnie'yi görünce bir an şokla donup kaldı ama sonra kendine gelerek

"Ahaha! Hoş geldin Bonnie, hiç beklemiyordum. Geçsene, Ginny uyuyor ama yakında uyanır."

diyip Bonnie'yi içeri davet etti. Hala şaşkındı çünkü Bonnie uzun zamandır buraya gelmemişti. Daniel gülümser bir ifadeyle

"Umarım ev cinimiz sorun çıkartmamıştır. Yandaşlardan biriyim deseydin hiç sorgusuz içeri dalabilirdin. Ama her neyse, seni buralara hangi rüzgar attı?"

dedi. Başı ağrıyordu ki bu da çok doğaldı. Günlerdir yaşadıklarının etkisinden henüz kurtulabilmişti. Ellerini yüzüne götürdüğündeyse alnının şiş olduğunu farketti. Merlin aşkına! Yaptığı büyünün etkisi geçmiş olmalıydı ve James'ın yumrukları etkisini göstermiş olmalıydı. Daniel çekingen bir tavırla hemen asasını çıkarttı ve yeniden büyüyü yaptı. Yüzü eski haline döndüğündeyse Bonnie'nin yüzüne bakamadı. Çünkü utanıyordu, onu öyle çirkin bir halde görmesi utanç vericiydi.

Bonnie karşısında birden Ginny ile Dany'nin yatak odalarını görünce şaşkınlıktan kalakaldı.

"Özür dilerim kapı o kadar güzeldi ki burayı bebekleri odası sandım..!"dedi telaşla...Sonra parmak uçlarıyla Ginny'e baktı sessizce yanına yaklaşıp yanağından öptü.Ancak o hala uyanmamıştı.

Kafasını kaldırdığında Dan'ın yüzüne baktı alnı şiş görünyordu.Telaşla yanına yaklaştı ama o sırada Dan büyüyle başındaki şişliği indirdi.
Bonny anlaşılmaz bir ifadeyle Dan'e baktı alnı nasıl şişmişti ki öyle...

"Evdeki durumu merak ettim sadece..ama Ginny uyuyor uyandırmayalım...Ben aşağıda bebeklerin odasında bekliyim burda beklemem doğru olmaz..Ev cini söyler heralde odanın yerini...Onları öyle çok özledim ki..Ayrıca bana bu şişliğin sebebini anlatacaksın..!"dedi fısıltıyla ve kapıyı aralayarak odadan çıktı.Ev cinine odayı sormadan kolidorun sonundaki "

"Baby is sweet!"

yazısı gözüne takıldı ve odaya girdi...

Kathleen kalkmış yatakta eline aldığı oyuncağı kemiriyordu.Oliver ise hala uyuyordu.Bonny yüzündeki tatlı ifadeyle Katleen'i kucağına aldı ve kenardaki koltuğa oturdu.Hayatında böyle tatlı birşeyu daha görmemişti.Kıpkızıl saçları vardı ve mavi gözleri...Bonny kendi ve Ginny'nin küçüklüğünün de böyle olduğunu düşündü.Eline aldığı bir oyuncağı Kathleen'e doğru salladı..

Danny de Bonnie'nin peşinden bebeklerin odasına gitti ve Bonnie'nin bebeklerle ilgilenişine dikkatle baktı. Ne yazık ki Ginny'yi hiç böyle görememişti. Onlarla birlikte hiç vakit geçirmemişti böyle. Yüzüne buruk bir gülümseme hakim oldu. ama Bonne'nin ilgisini görünce de oldukça sevindi. Bebekleri seviyor olmasından mutluydu. Zaten Kathleen fazlasıyla hem Ginny'ye hem de Bonnie'ye benziyordu.

Daniel yavaşça Bonnie'ye ve bebeklere yaklaştı. Oliver'ı uyandırmamak için fısıltıyla

"Çok şekerler. İkinize de çok benziyor Kathleen. Senin ikinci adın. Bir bildiğim varmış ki o adı koymuşum. Oliver da bana çok benziyor. Hatta şaşırtıcı derecede çok. Umarım ruhen ve karakter olarak bana benzemez. O iyi biri olur, umarım.."

dedi. Sonra Kathleen'in yanağını yavaşça sevdi ve gülümsedi.

Bonny Kathleen'le oynarken Dan odaya girdi. Bonny onunla oynamaya o kadar dalmıştı ki Dan'ın geldiğini konuşunca anladı.

"Evet bize benziyor...Küçüklük resimlerimize bakarsan tıpkısı denilebilir..."dedi gülümseyerek..

"Oliver sana benzemeyecek evet..ne kadar tip olarak benzese de...Ben ne güne duruyorum burda...Gerçi kendi kardeşime bile bu konuda söz geçiremedim ama.."dedi fısıltıyla..Ve tekrar Kathleen'e döndü ve gülümsedi.Sonra yine o garip şeyi yaşadı Etrafı buharlaşıyor renkler ters oluyordu.

"Kathleen'i tut!" diye bebeği Dan'a verdi Ginny ve ayağa kalktı..Biraz sonra sisler aralandı ve hızlıca kenardaki aynaya koştu...Yine kızıl saçlı Bonny olmuştu.Başı dönüyordu hızlıca koltuğa tekrar oturdu alnını sıkı sıkı tuttu.

"O kızı bir elime geçirirsem!"diye söylendi kendi kendinefısıltıyla başı bu sislerden etkileniyordu gün geçtikçe öyle bir zonklama alıyordu ki her dönüşümde..Bazen çekilme oluyordu.

Daniel Kathleen'i kucağına aldıktan sonra şaşkınca Bonnie'ye baktı. Yine eski Bonnie olmuştu. Onun harab haline üzülmüştü ama tekrardan Bonnie'yi gördüğüne sevinmişti. Gülümsedi ve

"İyi misin? Merak etme, Gina'yı bulduğumuzda ona istediğini yapman için sana izin vereceğim. Biliyorsun benim için yandaşlarım çok önemli, onlara hiç kimse zarar veremez. Ama sana dünden izin veriyorum. Çünkü hak etti."

dedi. Sonra Kathleen'in yanağına bir öpücük kondurdu. Tabi ki kızı olan Kathleen'İn yanağına. Kathleen sevinçli bir biçimde babasının burnunu tutunca da yine gülümser bir tavırla

"Ah Kathleen hayır. Burnumu bırak lütfen."

dedi. Hemen sonra Kathleen inatçı bir tavırla bu sefer de Daniel'ın kulağına yapıştı. Daniel pes ederek kulağıyla oynamasına izin verdi. Hala aklı Bonnie'deydi. Acaba iyi miydi? Kendini nasıl hissediyordu? Elinden gelecek bir şey var mıydı?

Bonny başını biraz daha tuttuktan sonra sessizliğin çöktüğünü farkedip Kathleen'in Dan'a yaptıklarına kendini tutamayarak gülümsedi...

"Dan istersen gene kavgaya başlamayalım..Birine birşey yapacaksan senden izin almayacağımı biliyosun.."dedi bir yandan da Kathleen'i severek,kucağına geri almıştı.Kathleen bu seferde Bonny'nin saçını tutmuş minik elleriyle çekmeye çalışıyordu..

"Ah hayır tatlım..Saçımı bırak.."dedi Kathleen'in minik ellerini incitmeden saçından çekmeye çabalıyordu şimdi de..Ama Kathleen'in bu durumdan eğlenir bir hali vardı ki Bonny saçları Kathleen'in elinde eğilerek kalakaldı.Onu böyle gülümserken izlemeyi çok sviyordu çünkü...

Daniel hem sinirli hem de gülümser bir ifadeyle

"Ah evet seninle kavga etmek istemem ve evet benden izin almayacaksın ama biliyorsun ki ben izin vermediğim sürece hiç kimse hiçbir yandaşıma bir şey yapamaz. Ginny'den de bunu farketmiş olman gerekirdi. Ben eğer onu korumasaydım bir Weasley kızı olduğu için çoktan onu işkenceden delirtmiş olurlardı. Her neyse, işin kısası yandaşlarıma bulaşman için öncelikle razı olmam gerek. Pardon düzeltiyorum, bulaşmakta serbestsin ama zarar verebilmen için dediklerim geçerli. Her neyse oğlanı da uyandırayım. Şimdiden bu kadar uykuya alışması hiç hoş değil."

dedi. Sonra oğlunun yanına giderek yavaşça onu kucağına aldı. Jacob yani Oliver hemen kıpırdanmaya başladı. Daniel bir anda bebeklere gıcık olmaya başladı çünkü nedense onun yüzüyle uğraşmaya meraklılardı. Jacob da Daniel'ın burnunu yakalamıştı. Daniel pes ederek onu yatağına geri yatırdı ve inlemeyle karışık bir sesle

"Uff ıyh! Bundan ne zaman vazgeçeceksiniz!"

dedi. Bebeklerini çok seviyordu ama sürekli suratıyla uğraşılması da en uyuz olduğu şeylerden biriydi.

Bonny iyice gerilmeye başlayan sinirlerini yatıştırmaya çalışarak konumaya başladı:

"Ginny senin karın..Onu tabi ki de koruyacaksın!Ama ben birşeyi yapmak istersem biliyorsun ki sen bileo lsan yaparım..!"dedi Bonny kucagında Katheen ile Oliver'in yanına doğru giderek...

"Ayrıca onlar daha bebek..Ne yaptıklarını bilmiyorlar,biraz daha sabırlı olmalısınız..Günaydın beyefendi.."dedi Oliver'ı yanagından öperek..

"Bu arada senin alnına ne olmuştu öyle?"dedi merakla...

Daniel tartışma başlatmadan elini alnına götürdü ve

"Ah şey.. Dün ben James'la kavga ettim. Yani James Strongla abim olanla değil. Ama barıştık, ikimiz de sarhoştuk da. Farkında olmadan birbirimize ağır sözler edip yumruklaşmışız. Ama dediğim gibi gene barıştık. Ben de yüzümüzü büyüyle düzeltmeye çalıştım. Yakında tamamen geçer."

dedi. Sonra Duvra yaslanarak gözlerini kırpıp açtı. Bşı hala ağrıyordu. Sonra aklına, Ginny senin karın.., sözleri geldi ve bir anda gözlerini Bonnie'ye dikerek

"O zaman benim karım değildi. Yani dedin ya, senin karın tabi ki koruyacaksın, diye. O zaman değildi işte. Sadece sana söz vermiştim, onu kardeşim gibi koruyacağıma. Hatırlarsın belki, elini uzun zamandır ilk defa tutmuştum senin. Neyse, yani karım olmasa da koruyorum anlayacağın. O yüzden illa ki yakınım olmaları gerekmiyorlar. Sadece yanımda olmaları yeter, yandaşlarımın."

dedi. Sonra bebeklerine çevirdi gözlerini hibir şeyden habersiz öylece duruyorlardı. Zamanı geri almayı öyle çok isterdi ki! Yaklaşık dokuz yıl öncesine falan. O zaman ne annesi ne de babası ölmüş olurdu. Henüz on yaşında hiçbir suçu hiçbir hatası olmayan bir çocuk olurdu. Şimdiyse annesi babası olmayan, bir çok hatası olan serseri bir adamdı. Gerçi en azından bebekleri vardı, yoksa tamamen delirirdi herhalde. Ginny'yi de kendi gibi delirtirdi.

Misafir

Ginny ne yapacağını karışitırmıştı. Hayatının aşkı onu tren istasyonunda sonsuza dek dönmemecesine bekkliyordu. Ama ya bebekleri onalrı nasıl bırakırdı. Dany onlara bakabilir miydi? Bu savaş ortamında onlar nasıl büyürdü? Ginny bunları düşünürken bebeklerini seviyor ve onları çok özliyeceği çin gözlerinden yaşlar boşalıyordu. Uzun zamandır bu günü planlamıştı. Kardeşini ve ailesini bırakabilmenin tek yolu Dany'le evlenmekti. Ama kendini tutamamış ve Dany'den hamile kalmıştı. Bu yüzden Nick'le kaçma planları bir kez daha suya düşmüştü. Ama bu sefer kimse onu durduramicaktı. Ne Dany'den hamileydi artık ne de sırtında bir yük vardı. Yıllardır kaçıp gitmek istediği aşkıyle bir saat sonra tren istasyonunda buluşup bir daha dönmemecesine gideceklerdi.

Ginny gözlerini hafifce sildi ve kendi kendine "Lanet bebekler için hayatını mahvetmiyeceksin!" dedi. Sonra eline bir kalem alıp ufak bir kağıca Dany'e not yazmaya başladı. Açık pencereden yüzüne vuran tatlı rüzgarın "Sende benim gibi uçacaksın uzaklara" deyişi eşliğinde notu yazdı. Yazdıktan sonra bir kez daha okudu. Notda;

"Dany;
Bu oyunda bana yardım ettiğin için saol. Sen bunun oyun olduğunu bilmesende o büyük aşkımız tamamen bir oyundu. Ben ve Nick bundan bir saat sonra bir daha asla gelmemek üzere İngiltere'i terkediyoruz. Nereye gittiğimizi söylemeyeceğim çünkü peşimize takılmanı istemiyoruz. Ailemle olan ilişkilerimi kopardıktan sonra senide yakamdan silersem artık tamamen özgür bire biçimde sevdiğim adamla beraber olablicem. Bu yüzden çocuklarınıda sana bırakıyorum.

Ginevra Salvadora"

Ginny soyadını bilerek yazmıştı ki Dany Nick'in soyadını taşıdığını farketmeliydi. Onunla olacak ve asla ayrılmayacaklarını göstermeliydi. Ama artık geç kalmaya başlıyordu. Bu yüzden hemen üzerine paltosunu geçirdi. Kızıl saçlarını paltonun içerisinden aceleyle çıkardı ve bavullarını tek bir asa hareketiyle kaldırıp kapıdan koşarak çıktı. Artık bir daha geri gelmicekti. Ginny diye biri artık İngiltere'dekiler için yoktu.

Daniel karargahtan döner dönmez biricik eşini ve bebeklerini görmek için Sessizlik Kuyusu'ndan evine cisimlendi. Salonda oturan ve somurtanlara aldırmayıp gülerek odalarına çıktı. Elndede bir kolye saklıyordu, Ginny'ye vermek için. Bu kolyeyi ona uzun zamandır almak istiyordu ama şimdi vakti olmuştu. Kalp şeklindeydi ve gümüştü. İçinde bir şey saklıyordu, o da gün gelip açıldığında öğreniliyordu.

Daniel daha fazla dayanamayarak kapıyı açtı ve boş odayı görünce yüzünü buruşturup masanın üzerindeki göz yaşı izleri olan kağıdı aldı. Endişeyle okumaya başladı:

"Dany;
Bu oyunda bana yardım ettiğin için saol. Sen bunun oyun olduğunu bilmesende o büyük aşkımız tamamen bir oyundu. Ben ve Nick bundan bir saat sonra bir daha asla gelmemek üzere İngiltere'i terkediyoruz. Nereye gittiğimizi söylemeyeceğim çünkü peşimize takılmanı istemiyoruz. Ailemle olan ilişkilerimi kopardıktan sonra senide yakamdan silersem artık tamamen özgür bire biçimde sevdiğim adamla beraber olablicem. Bu yüzden çocuklarınıda sana bırakıyorum.

Ginevra Salvadora"

Daniel gözlerine inanamayarak kağıdı tekrar tekrar okudu. Ama doğruydu.

"Hayır bu .. bu olamaz, Ginny. Biz ama biz birbirimizi seviyorduk. Hayır.."

O sırada elindeki kolyenin açıldığını farketti. Eline bir şey akıyordu. Kolyeyi alıp kaldırdığında eline kan akmakta olduğunu farketti. Bu kötü son nlamına geliyordu, kolyeyi satan öyle demişti. Ama Danny kendini bu sona hazırlamamıştı. Bir anda kolyeyi fırlatarak

"Bu kadar ucuz olamazdık! Sen bu kadar ucuz olamazdın! Ama nafile değil mi! Gittin çünkü! Ama umrumda değil!"

dedi. Bebeklerin ağlamaya başladığını farkederek sustu. Nasıl olmuştu da onları bırakmıştı? Hem de bebeklerini de ne demekti? O bebekler ikisinin de değil miydi? Daniel buna da ayrı bir sinirlenerek bebeklerin yanına gitti. Gülümseyerek

"Merak etmeyin, size ondan daha iyi bakacağım. Hem siz benim bebeklerimmişsiniz öyle değil mi? O sizin gibi harika bebekleri hakedecek hiçbir şey yapmadı. Ah pardon, ucuz bir oyun dışında. Duygularımı altüst etmek ddışında. Her neyse, yine de ona hoş zamanlar borçluyum. En azından beni idare etti, yani onunla evli olmamı kullanarak göze batmadan serserilik yaptım. Bu hoş bir şeydi. Neyse, Uyuyun hadi bir şey yok! Daha hepimiz genciz, dert yok. Daha büyüyeceğiz."

diyip onları uyutmaya çalıştı. Aklına Ginny'nin alev alev yanan kızıl saçları ve çiçeksi kokusu geldikçe kafayı yiyecek gibi oluyordu. Ama kendine hakim olup her nedense Nerissa'yı düşünmeye çalışıyordu. Nerissa'yı ve onun gözlerini. Ah sahi ya? Daha Nerissa ve bir kızı daha vardı. Daniel ne kadar da içinden çıkılmaz bir duruma düşmüştü böyle.

Mia ve Daniel birden bir odaya cisimlendiler. Mia garipsiyerek etrafa baktı. Daniel'ın kucağından inmeye çalıştı. Daniel onu yatağa bıraktı. Mia etrafa baktı. Sonra buranın bir kadıne li değdiğini anladı. Hafifce kırık bir biçimde "Karın daha yeni gitti değil mi?" diye sordu. Birden ileride bir bebek ağlaması duyuldu .Mia hemen yataktan kalktı ve beşiklerin oraya gitti. İki bebek yatıyordu beşiklerde. Mia ağlayan bebeği yani erkek olanı kucağına aldı. O kadar nasıl ve cılızdı ki Mia onu inciticem diye korkuyla tutuyordu. Onu omzuna dayadı ve gülümsiyerek "Sence neyi var?" diye Daniel'a sordu. Ama belliydi. Annesi dışıdna bir kaıdn odalarındaydı. Bu kötü bir durumdu. Genede Mia bunu çaktırmamaya çalıştı.

Daniel gülümseyerek Oliver'ın başını okşadı ve

"Hiçbir şeyi yok. O benim oğlum unutma, çok huysuz. Ah tabi bir de yabancı birini görüyor. Bir de.. bir de iki üç gündür falan annesini görmüyor. O değil de kim ağlasın? Neyse, alışacak."

diyerek Taylor'a baktı. Ayağa kalkıp bebeklerin yanına nasıl gelmişti? Sinsi sinsi gülümsedi ve

"Hani yürüyemiyordun Taylor? Demek beni kandırdın. Neyse, hoşuma gitti. Ah ne kadar çok neyse diyorum. Artık umursamaz biri mi oluyorum ne?"

diyip Kathleen'in yanına gitti. Tatlı bir şekilde bakarak

"Selam prenses, nasılsın? Yo hayır sakın sen de ağlama. Alışmak zorundayım, alışmak zorundasınız. Hem bir de şu yönden düşünün, o mutlu. Sevdiği kişinin yanında. Ben de sizin yanınızdayım, yani biz de sevdiğimiz kişilerin yanındayız. Mutlu olmamamız için hiçbir sebep yok. Hem belki de Taylor, onunla öff her neyse.."

dedi. Kathleen şimdi etrafına gülücükler saçıyordu. Daniel bebelerini çok seviyordu. Ne Bonnie'ye ne de bir başkasına verecekti onları. Ayakta, güçlü bir şekilde durabilmesinin tek sebebiydi onlar. Ama şimdi bir de Taylor vardı. Daniel Taylor'ı da seviyordu. Her ne kadar sadece birkaç saattir tanışıyor olsalar da.